Cool Variabel Tornadootje
De kleine witte Mitsubishi Space Star 1.2 Life CVT stond al voor mij klaar met slechts 40 km op de teller. Hoe vers wil je ’m hebbuh??? Ik moest meteen denken aan vroeger als ik elk jaar een nieuwe motor kocht en ’m dan 1.000 kilometer in moest rijden. Over het inrijden verschillen de meningen nog steeds, maar voor een motorfiets lijkt het mij nog steeds wel raadzaam gezien het veel hogere maximum toerental. Maar ja wat is wijsheid met een auto? Ik ben even gaan zoeken op het internet en kwam een stukje tekst tegen van een redacteur van AMT.nl die ik wel hoog heb zitten gezien de hoge kwaliteit van hun artikelen waar ik regelmatig gebruik van maak.

[quote Autosleutelcursus.nl]
Inrijden van een nieuwe motor
Auto’s kunnen snel of langzaam ingereden worden. Wat zijn de gevolgen?
Voor een antwoord op deze vraag laten we Peter Fokker, redacteur van het blad Auto & Motortechniek aan het woord.
“Inslijten gebeurt wel degelijk. Dat proces wordt versterkt door de motor kortdurend flink te belasten, zodat de zuigerveren sterk tegen de cilinderwand worden gedrukt. Langdurig zwaar belasten is niet goed, omdat het inslijtproces onvoldoende tijd heeft gehad en voor teveel slijtage zorgt.” Als richtlijn houden de meeste autofabrikanten drie- tot vijfduizend kilometer aan, voor voldoende inslijten. Gaat het inslijtproces te snel, dan slijten de zuigerveren niet goed in op de cilinderwand en zullen verbrandingsgassen langs de zuigerveren lekken. Dit heeft vermogensverlies tot gevolg en zorgt voor vervuiling van de motor, wat op haar beurt nog meer vermogensverlies oplevert.”De kans op een niet goede inslijting is echter bij de huidige materiaal- en smeertechniek zeer klein. Is het toch gebeurd, dan kan dit verholpen worden met speciale ‘inloopolie’, of in het uiterste geval, met het opnieuw honen van de cilinders bij een revisiebedrijf.”
[/quote Autosleutelcursus.nl]

Ik heb het tijdens mijn eerste kilometers in de Mitsubishi Space Star 1.2 Life CVT rustig aan gedaan. Sowieso omdat ik geen haast had maar ik wilde ook even rustig aan de auto wennen en verder moesten de remblokken natuurlijk ook nog inslijten. Ik zou die ochtend eerst even bij een vriend van mij in Waddinxveen langsrijden. Tijdens een symposium van BMW had ik wat cadeautjes (mooie keycord en een notitieboekje + fraaie pen) gehad en die geef ik altijd weg aan vrienden. Blijkbaar heb ik niet op zitten letten want op een gegeven moment reed ik richting Kockengen terwijl ik al af had moeten slaan. Nou ja jammer dan de weg via Kockengen en de Woerdense Verlaat is ook erg mooi. Zo kon ik alvast de rotondes op de snelle manier nemen en kijken hoe goed de wegligging en balans van deze kleine auto is. Die bleek prima te zijn en de Mitsubishi Space Star liet zich zelfs zo snel over de rotondes heen sturen dat ik even last kreeg met een verwarde man. Ik was lekker snel en ruim op tijd over de rotonde heen maar toch vond deze automobilist het nodig om te gaan bumperkleven. En dat terwijl ik ook nog eens 80 km/u reed waar je maar 80 km/u mag. Daarna haalde hij mij in over de dubbele doorgetrokken streep en ging toen voor mij zomaar ineens een paar keer zo hard in de remmen dat de rook van de banden kwam. Vervolgens ging hij wild lopen gebaren en draaide zich om waarna ik het idee had in de ogen te kijken van iemand die totaal doorgesnoven (verward?) was. Toen ik hem ook bij de eerstvolgende automobilist ook weer zag bumperkleven en gek doen en wist ik genoeg. Minder, minder, minder van dit soort verkeershufters graag!

Eindelijk!
Veel kleine auto’s hebben geen cruise control en omdat ze worden verkocht als zuinigheidswondertjes snap ik dat niet. Een cruise control zou juist op kleine auto’s een standaard accessoire moeten zijn. Ik was dan ook zeer blij om te constateren dat deze Mitsubishi Space Star 1.2 Life CVT wel een cruise control heeft. Dat is zoveel lekkerder tijdens een zuinigheidsrit, niet dat het persé brandstof scheelt want een excellente bestuurder kan ook heel zuinig rijden. Het rijdt gewoon veel lekkerder op lange rechte stukken als je je voet van het gaspedaal kunt halen. Als je echter zuinig wilt rijden kun je beter niet de Res(ume)-knop gebruiken, want als je 40 km/u rijdt en dan tegen de Res-knop duwt en de ingestelde snelheid was 80 km/u dan vliegt de toerentellernaald omhoog om vaart te maken. Je kunt ook weer rustig gas geven richting de 70-75 km/u en dan pas de Res-knop indrukken. Eenmaal thuis zag ik dat de tripmeter op exact 99,9 km stond, dat vind ik dan wel weer grappig. Na het eten ben ik even naar mijn garage gereden om de Samsonite kofferset te fotograferen, het was nu tenminste droog weer en zelfs de zon kwam nog even door. Toen ik de achterklep open deed had ik niet zoiets van: “Wow wat een grote bagageruimte!” Toen ik wat beter keek zag ik echter een dikke holle bodemplaat die nog verwijderd kon worden door de achterbank naar voren te klappen. En zo bleek er ineens nóg weer meer in de kofferbak te passen dan ik op het eerste oog al dacht.

Samsonite kofferset
Met bodemplaat
Met hoedenplank: 2×33-liter + 3×13-liter
Zonder hoedenplank: 3×33-liter + 4×13-liter

Zonder bodemplaat
Met hoedenplank: 2×50-liter + 1×33-liter + 1×13-liter
Zonder hoedenplank: 2×50-liter + 2×33-liter + 2×13-liter

Deze kleine auto blijkt stiekem dus toch een kleine pakezel te zijn. En ook de zitplaatsen achterin zijn helemaal niet verkeerd. Een prima auto om mee op wintersport te gaan al zou je dat niet denken. Mijn zus is een keer met haar kinderen samen met vrienden per auto op wintersport geweest. Die vrienden reden in een Range Rover en hadden 4-5 maal hogere brandstofkosten en nog leuker was dat zij haar Nissen Pixo wel eenvoudig weg kon rijden na ingesneeuwd te zijn geweest bij het hotel. Want ja klein en licht blijkt dan ineens een heel groot voordeel te zijn.

Op stap met moeders
Zaterdag had ik beloofd even met mijn moeder in de Mitsubishi Space Star naar Katwijk aan Zee te rijden. Ze wilde even boodschappen doen bij de grote Appie, een dekbed + kussen bij mijn zus ophalen en we zouden ook nog even naar de kerstmarkt van Jubilate gaan. Het instappen kreeg een dikke voldoende van mijn moeder, ik let daar altijd op als ik (oude) mensen (en mezelf) meeneem. Omdat ik nog helemaal gewend was aan de keyless entry van beide Hyundai IONIQ’s 2 weken achter elkaar stapte ik elke keer na het openen van de auto in met de sleutel nog in mijn broekzak. Na het wegrijden probeerde ik zo lang mogelijk 3 groene blokjes in brandend te houden, maar dan ging het optrekken wel heel erg sloom. Als er niemand achter me reed kon het wel, maar ach 2 groene blokjes is gelukkig wel prima te doen. En gaf ik iets meer gas dan bleef er nog maar 1 groen blokje over. Diep intrappen van het gaspedaal leverde een oranje blokje op wat uiteraard staat voor een hoog verbruik. Verder heeft deze Mitsubishi Space Star een Start/Stop-systeem dat in werking treedt als je het rempedaal ingetrapt houdt. In de Ds-stand en de L-stand verdwijnen de Eco-lampjes en werkt het Start/Stop-systeem niet! Ik vind het wel jammer dat deze Mitsubishi Space Star 1.2 CVT geen stuurflippers heeft zoals de Honda Jazz CVT. Bij een nieuwe versie mogen ze die van mij er direct opschroeven. Wat ik wel grappig vind is dat die Honda Jazz qua wegligging hele sterke overeenkomsten vertoond met deze Mitsubishi Space Star. Ook de Honda helde sterk over in snel genomen bochten, maar gek genoeg had dat net als bij deze Mitsubishi Space Star vrijwel geen invloed op de wegligging. Ik heb even alle actiefoto’s waar de Mitsubishi Space Star heel sterk overhelde in de bochten goed bekeken maar altijd bleef het binnenste achterwiel aan het asfalt.

Nadat ik mijn moeder had afgezet bij de grote Appie heb ik even getankt en kwam uit op 1:16,73 er van uitgaande dat de benzinetank ook echt vol zat bij vertrek. Na het boodschappen doen ben ik weer naar huis gegaan om even wat testverslagen af te maken. Tegen 16.30u ben ik weer naar moeders gereden want mijn op 1 na jongste zus had een house warming party in haar nieuwe 11 hoog appartement in Alphen a/d Rijn. Ik zou daar samen met een andere zus mijn moeder en mijn oudste broer naartoe rijden. Waarom zou je met 3 auto’s gaan als je er met zijn allen in 1 auto naartoe kan rijden, we wonen namelijk dicht bij elkaar in de buurt. Het was ontzettend vies weer, van die hele fijne motregen waardoor je zoiets hebt van zal ik de ruitenwisser nou aanzetten of niet. Wat ik dan zo irritant vind is dat als ik de ruitenwisser aanzet op de stand interval-auto dat de ruitenwissers soms heel lang niets doen terwijl de ruit steeds natter wordt. Om dan ineens heel hard te gaan wissen wat ik dan ook weer zo overdreven vind. Om heel eerlijk te zijn heb ik nog nooit een auto getest waar de ruitenwisser-interval/automaat mij goed beviel. Af en toe heb ik ook de airco even aangezet want met 4 volwassenen in de auto en zeer vochtig weer beslaan de ruiten altijd dat is normaal. Gelukkig hoefde ik de airco niet lang aan te zetten dat scheelt dan wel weer. Het ritje met 4 volwassenen beviel trouwens goed, de auto kan het gewicht prima aan. Ook op rotondes en in redelijk snel genomen bochten viel de wegligging positief op.

Nieuw record!
Omdat er in de donkere dagen voor kerst soms maar weinig tijd is voor een fotoshoot omdat A mijn zwager net moet kunnen en B het droog moet zijn moet ik snel zijn. En dat gaat me steeds beter af want dit keer had ik slechts 20 minuten nodig om én de actie- en de sfeerfoto’s te maken. Het toont bovendien aan dat online automagazine geen enkel excuus hebben om uitsluitend persfoto’s bij hun testverslagen te plaatsen. Na de fotoshoot aan het begin van de zondagmiddag ben ik met mijn moeder en de drie kinderen van mijn jongste zus naar Katwijk aan Zee gereden. De beenruimte achterin is prima voor kinderen maar ook voor volwassenen nog steeds redelijk te noemen. Groot voordeel van de Mitsubishi Space Star is dat-ie 5-deuren heeft, dat maakt het instappen erg makkelijk in deze kleine hatchback. Die 2 grote en 3 kleine mensen pasten er dus prima in alleen voelde ik op de asfalten verkeersdrempels wel de veerschotels tegen de stootrubbers aan slaan. Niet zo gek gezien de kauwgomballenveren want om heel eerlijk te zijn had ik gehoopt dat Mitsubishi hardere veren zou monteren op dit vernieuwde model. De uitgaande demping is namelijk prima voor een dergelijk kleine hatchback dus waarom dan niet die hardere veren? Na het wegbrengen ben ik over ’t Heen terug naar huis gereden want ik was nog niet door de opritbocht heen gereden. Omdat ik het lekker rustig was ben ik langzaam op de bocht der bochten afgereden. Daarna ging het in de 2de versnelling plankgas de bocht door met het ESP aan want dat kan helaas niet uitgezet worden. Ondanks het niet kunnen uitzetten van het ESP vloog ik toch op een heerlijke manier door de opritbocht heen. Dat het zo leuk was komt natuurlijk vooral omdat dit 3-cilinder motorblok niet veel Pk’s heeft. Het is precies goed zodat je dikke pret kunt hebben zonder dat-ie gek gaat doen.

Tegen een uur of half 9 in de avond ben ik weer naar Katwijk aan Zee gereden om mijn moeder op te halen. Omdat ik erg benieuwd was naar het verbruik heb ik ‘m eerst even afgetankt en dat viel vies tegen want 1:15,6 vind ik gewoon zuipgedrag. Na het aftanken ben ik even een rondje over het SBP gereden, ook al wist ik al wel wat het resultaat zou zijn. Net als de eerste Mitsubishi Space Star is deze auto ondanks de kauwgomballenvering gewoon een leuke auto. Misschien wel juist daardoor want een te goede vering/demping kan een leuke auto namelijk minder leuk maken omdat-ie dan alles ineens té goed gaat doen. Dat klinkt heel idioot maar lees de testverslagen van de Renault Twingo diesel en de Peugeot 208 GTi 30th Anniversary nog maar eens en bekijk ook de actiefoto’s even goed. Dus ja ik had best hardere veren gewild maar eigenlijk toch ook weer niet. Toen ik hard de haakse rechterbocht inhoekte dook de Mitsubishi Space Star linksvoor diep in de veer, iets dat heel goed te zien is op de actiefoto’s. Daarna stuurde ik stevig op het gas door de flauwe linkerbocht heen en smeet de Mitsubishi Space Star daarna hard naar links de vrachtwagenparkeerplaats op. Gek genoeg viel het mij onwijs mee hoe goed de Mitsubishi Space Star grip hield met die piepkleine 14-inch bandjes. Dit is gewoon pure fun, ha, ha. Daarna volgde de rechts-links-combinatie de vrachtwagenparkeerplaats af richting de ESTEC. De verkeersdrempel + haakse rechterbocht gingen geniaal goed = heftig leuker dan leuk. Dit kleine hatchbackje laat zich zo eenvoudig corrigeren dat is gewoon ronduit fantastisch.

2-3 blokjes met 30-50-60-80 km/u
Na twee hoge verbruikswaarden wilde ik toch wel eens weten of het verbruik ook een stuk lager zou kunnen. Ik had maandagmiddag toch vrij en wilde nog even wat informatie opvragen bij Mitsubishi-dealer Wiersema & van Wouwe in Hoofddorp. Zij hadden mij toentertijd ook aan technische info geholpen van die Mitsubishi Space Star met die tweetraps CVT. Ik heb het gevoel dat ze die tweetraps CVT vervangen hebben door een gewone CVT maar soms leek het wel of ik iets voelde van een soort van vaste punten in de CVT. Zoiets als een CVT-auto met stuurflippers waarmee je 6-7 geprogrammeerde versnellingen kunt bedienen. En als je eenmaal begint te twijfelen dan kom je er vaak niet meer uit. Dit keer kreeg ik het e-mailadres van een technische man (ik heb alleen contact met de PR Manager) bij de Mitsubishi-importeur in Amstelveen. En die heb ik maandagavond dan ook meteen even een mailtje gestuurd. Toen ik van werk vertrok had ik een tiental kilometers op de tripmeter staan dus als ik binnendoor op en neer was gereden naar Hoofddorp zou ik zeker aan de 100 km moeten kunnen komen. Ik ben via Oud Ade richting Leimuiden gereden en van daaruit naar Hoofddorp. Ondanks mijn 2-3 groene blokjes rijstijl lukte het me heel aardig om de vaart er in te houden. Optrekken met 2 groene blokjes gaat nog net goed in het normale verkeerd, maar met 3 groende blokjes ben je toch echt Super-Fossiel van het jaar. En het was soms zo rustig op de binnendoor weggetjes die ik reed dat ik doodleuk die 3 groene blokjes in beeld kon houden. Zuiniger rijden dan dit is normaal gesproken echt onmogelijk, ik had gewoon mazzel dat het net overal waar ik reed rustig was.

Toch kon ik op sommige leuke stukken zoals onder de A4 door bij Roelofarendsveen best nog lol hebben. Door niet te remmen kon ik de vaart er goed inhouden, als ik teveel vaart had zette ik de versnellingspook even kort in de L-stand om de vaart eruit te halen. De wegligging is nog steeds net zo goed als van het vorige model, ondanks het sterke overhellen is de grip uitstekend omdat het binnenste achterwiel altijd aan de grond blijft wat goed te zien is op de actiefoto’s. De auto die de hele tijd achter mij zat te bumperkleven en mij even snel dacht in te halen op de rotonde kwam dan ook van een koude kermis thuis. Klein=wendbaar=sneller dan je denkt. Het gevoel in het stuur is wat vaag in de zin van als je het stuur heen en weer draait duurt het even voor er wat gebeurt, maar het sturen op zich is gewoon goed want ik kon precies voelen wat de wielen onder me aan het doen waren. Bij Leimuiden aangekomen besloot ik onder de A44 door te rijden en de lange polderweg richting Hoofddorp te pakken. Geen idee hoe ik toen gereden ben maar ik kwam op een punt uit in Hoofddorp waar ik nog nooit eerder was uitgekomen. En dat voor iemand die toch echt dacht ALLE kleine polderweggetjes te kennen in Zuid-Holland. De terugweg ging net zo lekker als de heenweg alleen zag ik het aantal blokjes van de benzinemeter harder teruglopen dan zou moeten voor een laag verbruik. Na het aftanken bleek ik op een verbruik van 1:20,2 uit te zijn gekomen. Dat is gezien het laagst vermeldde verbruik van 1:26,32 niet zo best en dat terwijl ik met de vorige 1.2-liter CVT op 1:29,7 uitkwam na een vergelijkbare zuinigheidsrit. Schiet me lek!

Gas erop!
Dinsdag vond ik het tijd om eens wat meer gas te geven want ook dat hoort bij het inrijden. De dag ervoor had ik trouwens nog een mailtje aan één van de twee technische mensen bij MMSN (=Mitsubishi Motor Sales Nederland), want ik wilde weten of de CVT in deze Mitsubishi Space Star 1.2 Life CVT nog steeds exact dezelfde tweetraps -CVT is als die van het vorige model. Mijn gevoel vertelde mij namelijk dat het anders aanvoelt, maar ik wilde het zeker weten want het is behoorlijk wat jaren geleden dat ik in het oude model gereden heb. Volgens de technische man is het nog steeds een tweetraps-CVT iets dat ik al gemerkt had, maar ik heb toch nog even terug gemaild of er echt niet iets aan is veranderd. Het zou bijvoorbeeld best kunnen dat de software verbeterd is, want voor mijn gevoel verliep de overgang tussen de 1ste en de 2de overbrengingsverhouding soepeler. Hier nog even uitgelegd hoe de tweetraps-CVT precies werkt: “Heel simpel uitgelegd komt het hierop neer: tijdens het wegrijden zal altijd de 1ste overbrengingsverhouding worden gekozen. Als gedurende de acceleratie of na het bereiken van een bepaalde snelheid (vanaf ongeveer 20 km/u tot en met 110 km/u) het gaspedaal even wordt los gelaten, zal de 2de overbrengingsverhouding automatisch worden ingeschakeld. Het gevolg hiervan is een dalend toerental dat een lager verbruik oplevert. Bij een constante acceleratie zal de 1ste overbrengingsverhouding ingeschakeld blijven tot zo’n 110 km/u.” Nou ja het zal niet de eerste keer zijn dat ik achteraf gelijk krijg dat er toch iets is veranderd. Zo kan ik mij herinneren dat ik twee Fiat’s en een Lancia heb getest met op papier alledrie exact hetzelfde motorblok, maar met de ene auto kwam ik boven de 1:30 uit en met de andere auto’s bij lange na niet. Dat is toch vreemd of niet dan? Later vertelde een tuner mij dat op de motorblokken onderdelen van verschillende toeleveranciers (Duitse en Italiaanse) zaten. Soms zit je als testrijder totaal verbijsterd achter het stuur en snap je er helemaal niets van zoals nu ook weer!

In de middag moest ik nog op pad om allerlei dingen te halen en te regelen. Een goede gelegenheid om eens door de woonwijk heen te rijden waar ik opgegroeid ben. Dat is een woonwijk waar ik elke straatsteen ken en dus bijna met mijn ogen dicht doorheen kan rijden. En juist met een kleine stadsauto zoals deze Mitsubishi Space Star is dat erg leuk omdat de straten vrij smal zijn. Je moet dus strak sturen en goed opletten vanwege onverwachte situaties. Op de heenweg ben ik via Voorschoten gereden omdat ik nog even gas wilde geven op de lange Voorschoterweg. Even kijken of ik goed mee kan komen met de grotere auto’s op de weg. Door de CVT bleek dat geen enkel probleem te zijn, met een CVT is een motorblok namelijk veel sneller op toeren (het toerental blijft tijdens het accelereren vast staan op het maximum toerental) en ga je dus sneller van zijn plek dan met een handgeschakelde versie. Daarna ben ik eens lekker door de smalle straten gereden en dat gaat heerlijk met deze kleine Mitsubishi Space Star, alhoewel-ie behoorlijk overhelt, maar desondanks blijft de wegligging goed want grip verliezen ho maar. Wat dat betreft hebben de 165 mm brede 14-inch Bridgestone Ecopia EP150 banden een uitstekende grip, dat zou je niet verwachten van eco-banden. Dan begin ik stiekem toch te fantaseren van een Mitsubishi Space Star met een sportieve verenset en bredere banden, volgens mij rijdt zo’n kleine sportieve hatchback met CVT geweldig. Nu al hadden veel grotere en snellere auto’s vaak al moeite om me los te rijden.

Nissan Leaf ophalen
Woensdagmiddag had ik beloofd om samen met mijn zwager zijn nieuwe Nissan Leaf op te halen in IJsselstein. Jawel naast mij weer een familielid in een elektrische auto, dat maakt samen met de Toyota Yaris Hybrid van mijn oudste broer dat we een steeds schonere familie aan het worden zijn. Mijn zwager woont in Boskoop en ik ben vanuit mijn werk naar hem toe gereden. Dat betekende bijna een half rondje rotondecircus wat altijd weer erg leuk is om te doen zeker met een kauwgomballenvering-autootje zoals deze Mitsubishi Space Star. De eerste kleine rotonde gleed ik heel mooi over de rotonderand heen, ik sta er altijd weer van te kijken hoeveel sneller je dan bent dan de auto die normaal over de buitenring heen rijdt. Daarna haalde ik nog even een auto in zodat ik op de grote rotonde de buitenring kon pakken. Ik reed met een stevig vaartje over de buitenring heen en bij het verlaten gooide ik het stuur om naar rechts en gaf plankgas. Ik had verwacht dat de Mitsubishi behoorlijk over zijn voorwielen weg zou glijden maar dat gebeurde dus niet. Het ESP – dat je niet uit kunt zetten – greep overigens niet keihard in, dus dat scheelt een hoop en maakt de auto daardoor een stuk leuker. Ik zag het ESP-lampje overigens wel gaan knipperen tijdens deze actie. Na de grote rotonde ben ik de A4 opgereden en eenmaal op de A4 schakelde de 2de overbrengingsverhouding in en reed ik met een laag toerental richting de afslag naar de N11. Die afslag naar de N11 was ik vanaf deze kant al heel lang niet meer doorheen gereden. De afslag is wat tricky want als je ’m niet kent ben je geneigd er veel te hard in te duiken. Ik heb hier al menig auto de fout in zien gaan en ook menig auto in de kant zien liggen. Daarna was het rechtdoor tot aan de afslag Hazerswoude-Dorp waar ik achter een fossiel kwam te zitten en ook nog eens lang moest wachten voor een tijdelijk stoplicht op de provinciale weg naar Hazerswoude-Dorp.

Gelukkig had ik het rallyweggetje achterom van Hazerswoude-Dorp naar Boskoop wel helemaal vrij. Dit is toch wel zo’n heerlijk ragweggetje daar zou ik wel eens plankgas overheen willen rijden met een echte rally-auto. Er zitten veel hobbels in en kuilen en ook meerdere kleine bruggetjes die kunnen fungeren als springschansen als je snelheid maar hoog genoeg is. Wie weet ooit nog eens een keer… Ik was trouwens blij dat ik in een kleine auto reed, want met al die vrachtwagens en tractoren is het makkelijk passeren in zo’n kleine auto. Uiteindelijk zijn we in de Mercedes van mijn zwager den Nissan Leaf op gaan halen want de Mitsubishi Space Star had geen NavSat aan boord. Na het ophalen van de Nissan Leaf ben ik weer naar huis gereden via de N11 en de A4. Gelukkig was het tijdelijke stoplicht verdwenen en kon ik lekker snel doorrijden naar de N11. De oprit naar de N11 is leuk maar het is wel opletten geblazen, want iets teveel onderstuur (als je niet weet wat je auto kan) en je glijdt zomaar de N11 op. Aan het einde van de N11 gekomen stond ik helaas niet vooraan bij de oprit naar de A4. Maar gelukkig trok de auto links van mij zo langzaam op dat ik voor ‘m langs kon en dus toch nog lekker door de mooie opritbocht heen kon rijden. De Mitsubishi Space Star hing diep in de veren maar ik wist intussen precies hoe ver ik kon gaan. Met de mooie rechterbocht + rotonde richting de Europaweg had ik een heerlijke dag achter de rug. Rechts van mij zag ik een auto vaart maken maar ik weet dan al precies wat er gaat gebeuren bij de rotonde. Ik dook zonder af te remmen de flauwe rechterbocht in en haalde de auto rechts van mij weer in. Daarna reed ik vloeiend supersnel over de rotonde heen maar door de hoge bochtensnelheid gleed ik wel even iets met onderstuur naar links weg.

Van voor naar achter van links naar rechts!
Donderdag en dus alweer de laatste testdag van deze Mitsubishi Space Star 1.2 Life CVT. Aan het begin van de testweek dacht ik nog dat de vering/demping minder van het kauwgomballentype zou zijn. Maar dat bleek toch niet zo te zijn want bij een hoge bochtensnelheid duikt de Mitsubishi Space Star diep in de veren wat ook goed te zien is op de actiefoto’s. Maar omdat de wegligging desondanks goed is vergeef ik ‘m dat net als het vorige model. Wat wel zwaar tegenviel is het verbruik, dat was een stuk hoger dan het vorige model. Een verbruik van 1:20,2 wat minimaal 1:26,32 zou moeten zijn vind ik nogal een verschil, dat is gewoon dik 6 km minder per liter benzine dus op een volle tank kom je theoretisch dan zo maar 35×6=210 kilometer minder ver. Omdat ik die donderdag ’s middags zou werken besloot ik iets eerder te vertrekken en een rondje over het rotondecircus heen te rijden. Nou ja rijden het gaat altijd net wat harder in de bochten dan gewoon rijden laat ik het daar maar op houden. Juist omdat de Mitsubishi kauwgomballenvering heeft is een rondje over het rotondecircus extra leuk. in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Kia Optima PHEV met zijn sublieme vering/demping heb je met deze kleine auto het idee dat je als bestuurder de nodige stuurmanskunst moet bezitten.

Helaas kan het ESP niet uitgezet worden maar dat maakte eigenlijk niet zoveel uit want dit autootje slaat niet gelukkig dood als het ESP (kun je zien aan het opflikkerende slippende-auto-symbool) geactiveerd wordt. Ik voelde mij achter het stuur net die man uit die prehistorische FIat Panda-reclame, ik heb alleen maar hard zitten lachen achter het stuur. Door het sterke overhellen krijg je namelijk een soort achtbaangevoel en dat is zo’n lekker gevoel. De Mitsubishi Space Star deed het overigens beter dan ik verwacht had en daarmee zie je maar weer dat kauwgomballenvering niet persé slecht hoeft te zijn. Vooral het over de rotonderanden heen glijden is fantastisch lekker om te doen. Doordat de auto klein en licht is laat-ie zich doodeenvoudig corrigeren en juist dat maakt deze auto zo leuk. De volgende dag moest ik ’m weer terugbrengen en na het aftanken zag ik een verbruik waar ik niet blij van werd namelijk 1:15,5. Het verbruik is duidelijk véél te hoog maar wat daar nou de oorzaak van zou kunnen zijn ik heb werkelijk geen flauw idee. Iets dergelijks is mij één keer eerder overkomen met een kleine auto, de Lancia Ypsilon lees dat testverslag nog maar eens dat was ook zo’n vreemd verhaal. Tijdens het terugbrengen heb ik op een rustig weggetje nog even de minimale snelheid van de cruise control (ik zou het bijna vergeten verdorie) uitgetest en dat bleek 42 km/u te zijn. Oh en nog iets voor ik het vergeet, na een rotonde bleef de richtingaanwijzer vaak aanstaan en da’s niet handig als je dat vergeet.

Mitsubishi INVECS-III CVT
Als laatste nog even iets over de CVT van deze Mitsubishi Space Star 1.2 Life CVT, want voor mijn gevoel was het anders dan van het vorige model. Ik kan mij goed herinneren dat ik bij het vorige model de overgang tussen de 1e en 2de overbrengingsverhouding duidelijk voelde. Ik heb daar nog even een mail over gestuurd aan de technische man van Mitsubishi en dat antwoord bevestigde mijn vermoeden: “Mogelijk heeft dit te maken met de verfijning van de CVT-software in de tussenliggende tijd.”