Aparte-Zwarte-Abarth
Na de test van de gruwelijk goede Abarth 500 Esseese had ik meer als een vaag idee over wat me te wachten stond met de Abarth Grande Punto. Voor de statische persfoto’s hebben ze een witte Abarth Grande Punto gebruikt, maar ik kreeg een fraaie glimmend zwarte versie mee met mooie felrode Brembo remklauwen. “Glimmend zwart steekt mooi af tegen de witte sneeuw”, dacht ik bij mezelf. Gelukkig voor mij was de sneeuw tijdens de fotoshoot in het oosten van het land nog niet helemaal verdwenen. Het is trouwens maar goed dat ik voor de fotoshoot naar Vincent ben gereden, want in het oosten van het land was het die laatste maandag van 2009 tenminste mooi zonnig weer. Toch was het niet allemaal zonneschijn wat de klok sloeg, want na de fotoshoot was ik alleen nog maar meer in verwarring over wat ik moest gaan schrijven. Het verschil met de Abarth 500 Esseesse is inderdaad gigantisch groot maar tegelijkertijd ook weer gigantisch klein.

Als je zelf aan het testen bent beoordeel je een auto namelijk toch op een andere manier dan dat je naast iemand anders zit. Ik ben absoluut niet bang naast Vincent (veel automobilisten/autojournalisten hebben moeite om naast iemand te zitten) want ik vertrouw hem voor 200%, maar het lijkt wel alsof je je eigen beoordeling nog veel scherper kunt analyseren als je in dezelfde auto als passagier naast iemand zit. Mijn analyse luidt: “De Abarth Grande Punto is GRUWELIJK GOED!”, én toch is het een totaal andere auto als de net zo gruwelijk goede Abarth 500 Esseese. Ga dat dan maar eens onder woorden zien te brengen. Tja… een raar begin van een testverslag, maar er zijn dan ook maar weinig automerken die zulke extreem goede auto’s maken in deze prijsklasse als het automerk Abarth.

Witter dan wit
Eigenlijk had ik maar één grote wens en dat was dat ik tijdens de testweek tenminste één droge dag met droog asfalt zou krijgen. Tijdens het ophalen was het nog bijna overal wit (“Hou je ‘m wel heel”, kreeg ik uiteraard als laatste opmerking mee), en in veel straten lag nog een dikke laag aangereden sneeuw. Twee dagen later was dat alweer bijna helemaal weg en regende het bij tijd en wijle pijpenstelen. Toch ben ik achteraf blij dat ik niet een volledig mooie droge week heb gehad, want dan had ik niet geweten hoe goed deze Abarth Grande Punto werkelijk is. Rijden over aangereden sneeuw is één van de leukste dingen voor een testrijder. Mijn grootste wens is om ooit nog eens in een auto met spijkerbanden door de sneeuw, of over een bevroren meer, te raggen en te driften in Finland of Zweden. Ook dit keer weer viel me op hoe extreem voorzichtig veel automobilisten rijden als het gesneeuwd heeft. En aan de andere kant heb je dan weer de automobilisten die zichzelf zwaar overschatten en juist veel te hard rijden.

Een paar jaar geleden zag ik zo’n zichzelf zwaar overschattende automobilist, die mij inhaalde, een paar honderd meter verder heel hard in de vangrail klappen. Wat dat betreft zou het erg goed zijn als een anti-slipcursus een verplicht onderdeel zou worden van het rijexamen. De truc zit ‘m erin dat je met sneeuw zoveel mogelijk op de motor afremt en zo min mogelijk met de remmen, want als je eenmaal gaat glijden is er geen houden meer aan. Zoveel mogelijk met rust laten dus dat rempedaal! Zolang je de wielen aangedreven houdt en alleen op de motor afremt kun je namelijk in de sneeuw veel harder rijden als dat je ooit voor mogelijk had gehouden, zo ook dus met deze Abarth Grande Punto. Mocht de auto echter onverhoeds toch wegbreken dan is even tegensturen vaak al genoeg om de auto weer in het rechte spoor te krijgen. De Abarth Grande Punto hield zich, ondanks de zomerbanden, werkelijk perfect in de sneeuw en ik heb maar een paar keer gehad dat ik moest tegensturen om ‘m weer recht te krijgen. Sneeuwtest geslaagd dus!

Natter dan nat
Op de grote dooidag (zondag 27 december) was het natter dan nat en moest ik ’s avonds mijn neefjes ophalen in Spijkenisse. Dat doe ik graag omdat de Rotterdamse Ring via de Beneluxtunnel een paar uitermate mooie snelwegbochten bevat. Tot mijn verbazing kon ik ondanks het kletsnatte asfalt een veel hogere bochtensnelheid aanhouden als ik verwacht had. Feit is natuurlijk wel dat ik die hoge bochtensnelheid alleen maar durfde aanhouden omdat deze Abarth Grande Punto de bestuurder ontzettend veel vertrouwen geeft. Ik heb tijdens de testweek niet één keer het gevoel gehad dat ik ‘m kwijt zou raken. Slechts één keer heb ik ‘m echt totaal uit balans gekregen, en dat was toen ik in de bocht van de oprit van de N11 naar de A4 het gas in de “Sport”-stand te hard intrapte. Maar zelfs toen kon ik de Abarth Grande Punto weer met gemak corrigeren, kortom het rijwielgedeelte is werkelijk uitmuntend.
Op de terugweg vanuit Spijkenisse ben ik dezelfde weg terug gereden maar dan met nog mooiere bochten.

De op- en afritten op de terugweg zijn namelijk net even anders. Zo is de afrit van de A4 bij Leidschendam er eentje waar je een auto tot het uiterste kan pushen. De Abarth Grande Punto bleef de hele bocht door superstrak in de veren hangen en gaf geen krimp en dat nota bene zonder elektronisch sperdif die de Abarth 500 Esseesse wel heeft! Na de drie tunnels bij Leidschendam volgt de mooie bocht van de Rijksweg 14 naar de N44. Met een testmotor rij ik hier altijd even mijn knie aan de grond dus dat zegt denk ik genoeg over de gratie van deze bocht. Dit is een bocht waar je het gas er vlak voor de bocht op kan zetten en er ook op kan blijven zetten de hele bocht door. De Abarth Grande Punto begon op een gegeven moment middenin de bocht lichtjes weg te breken, maar de Pirelli PZero Nero banden behielden desondanks zo goed grip dat ik bijna van verbazing van de mooie leer/Alcantara-stoel viel. Natte test ook geslaagd dus!

Droger dan droog
Een dag voordat ik de Abarth Grande Punto terug moest brengen kreeg ik dan toch die ene mooie droge dag. Best wel bijzonder want ik kan me niet herinneren dat ik tijdens één testweek sneeuw, regen en zon heb gehad. Pure mazzel dus in deze tijden van Global Warming! De droge dag heb ik uiteraard ook meteen gebruikt voor de fotoshoot. Leuke bijkomstigheid was dat ik die dag voor de eerste keer mijn nieuwe 70-200 mm Canon USM (f/2.8L) zoomlens uit kon testen. Een zwarte auto is dan een mooie uitdaging om de, in de vele reviews op internet geroemde, kwaliteiten van deze lens te testen. Vanuit Veghel zijn ik en Vincent richting Berg en Dal gereden, een werkelijk schitterende omgeving voor een mooie fotoshoot. Aangezien ik de fotograaf ben moest Vincent achter het stuur kruipen, en net als ik was ook Vincent onder de indruk van de Abarth Grande Punto. Het droge deel van de test is dan ook geschreven door Vincent.

[qoute Vincent van Eijk]
Abarth, een fel schorpioentje…
De Abarth Grande Punto is met recht een hot hatch! Als Carlo Abarth (1908-1979) nog geleefd had dan kreeg hij van mij een schouderklopje. Na een rit in deze auto ben ik er zeker van; downsizen kan ook verschrikkelijk leuk zijn! De 1.4 liter is weliswaar uitgerust met een turbo maar dat neemt niet weg dat het maar een “1.4-tje” is. De 155 Pk en 201 Nm (230 Nm bij Sport Boost) koppel die deze motor levert stellen deze zwarte Grande Punto in staat tot hoge prestaties. Zo is een sprintje tot 100 km/u in een kleine 8 seconden geregeld en stoomt de Punto daarna met gemak door tot over de 200 km/u. Voor de kenners is het duidelijk dat dit geen gewone Grande Punto is; overal Abarth logo’s, mooie rode Brembo remklauwen, grote 17-inch velgen, Alcantara sportstoelen en meer van dit soort sportieve details.
De wegligging van de Abarth is serieus goed, je kunt verschrikkelijk gooien en smijten met deze auto zonder dat ie je zal verrassen met plotseling onder- of overstuur. Zodra het echt te gek wordt glijdt de Punto rustig over de voorwielen weg, en even wat gas terug nemen is dan voldoende om weer grip te krijgen. Zodra je in een snelle bocht plotseling het gas loslaat voel je de kont van de auto wat duwen maar echt uitbreken doet de Abarth niet. Ook met het ASR (=Anti Slip Regeling) uitgeschakeld is de auto “fool proof”!

Hoe gek ik ook deed de Abarth kleefde werkelijk als superlijm aan de weg en bracht me nooit in situaties die ik niet in de hand had. Ik durf gerust te stellen dat de wegligging van de Abarth Grande Punto tot één van de beste behoort in zijn klasse. Je zou zeggen dat bij een dergelijke sportieve auto alles sportief is afgestemd, maar dit is helaas niet zo. De zes-versnellingsbak schakelt heerlijk soepel maar de schakelwegen zijn véél te lang, dit past totaal niet bij de sportieve inborst van de Abarth! Doodzonde van deze verder puike auto. Over de remmen kan ik kort zijn, gewoon prima! De Brembo-remmen vertragen prima met een bijbehorende goede ‘bite’.

Tot slot wil ik nog vermelden dat de Abarth Grande Punto wat betreft het interieur mij heeft verrast, de gebruikte materialen zijn van een hoog niveau. De nette en strakke afwerking doet zeker niet onder voor die van de veelal duurdere concurrentie. De lezers die na dit verhaal nog niet overtuigd zijn raad ik dan ook ten zeerste aan eens bij de lokale Abarth-dealer binnen te lopen.
[/quote Vincent van Eijk]

Klasse!
Net als de Abarth 500 Esseesse is ook deze Abarth Grande Punto dus gruwelijk goed. Het is een typische auto van ‘instappen en wegwezen’ en dat komt omdat alles direct vertrouwd aanvoelt. Deze auto vraagt geen enkele gewenning en je kan er direct hard mee rijden. Net als bij de Abarth 500 Esseesse maakt ook in deze auto de Sport-knop het verschil. Rij je ‘gewoon’ (= Sport-knop uit) in de rondte dan reageert de Abarth Grande Punto normaal op het gas zoals een doodgewone Grande Punto. Druk je de Sport-knop in dan wordt de Abarth Grande Punto op slag een totaal andere auto.

Een hogere turbodruk (duidelijk te zien op de turbodruk-meter) zorgt ervoor dat de Abarth Grande Punto er ineens als een speer vandoor gaat. Enige en grote minpunt is net als bij de Abarth 500 Esseesse ook hier weer het gemis van een sportieve versnellingsbak met korte schakelwegen. De bak schakelt goed, je zal mij dan ook absoluut niet horen klagen, maar ik zou zo ontzettend graag zien dat ze deze Abarth Grande Punto voor 2010 een sportbak geven. Grootste pluspunt voor 2010 wordt in ieder geval het MultiAir motorblok, want ik ga er vanuit dat ze dit revolutionaire motorblok (extra gekieteld uiteraard) onder de motorkap van de 2010-versie gaan hangen.

Verrassend
Wat ik totaal niet verwacht had is dat op de achterbank twee passagiers ook prima kunnen zitten. Ik had verwacht dat de ruimte achterin aan de krappe kant zou zijn maar dat is dus niet zo. Verder valt ook de bagageruimte in de kofferbak mij meer mee dan tegen dus deze hot hatch is ook voor dagelijks gebruik een prima auto. De audio vond ik prima maar minder dan die van de Abarth 500 Esseesse. De zit beviel me ook prima en de mooie sportstoelen zorgen ervoor dat je ook na een lange rit weer firs en fruitig uitstapt. Erg mooi vind ik het met leer beklede stuur, dat ligt heerlijk in je handen en zorgt er samen met goede stuurbekrachtiging voor dat je tot op de millimeter perfect kunt sturen.

Koopje!!!
Ik schrijf expres drie uitroeptekens achter “Koopje” want deze Abarth Grande Punto is vergeleken met andere hot hatches een gruwelijk koopje. Slechts €21.990,- hoef je neer te tellen voor deze fantastisch sturende auto. En wil je ‘m nog ‘heter’ maken dan schaf je voor slechts €4.500,- het “Pakket esse-esse set” aan dat de volgende onderdelen omvat:

– Lichtmetalen Abarth-velgen 7,5″ x 18″ ET 35 (wit of titaniumkleur) met 215/40-ZR18 banden
– Geperforeerde voorste remschijven 305 mm x 28 mm
– Geperforeerde achterste remschijven 264 mm x 11 mm
– High-performance remblokken voor de voorremmen
– Speciale voor- en achterveren
– Speciaal luchtfilter ‘powered by BMC’
– Garrett GT1446-turbocompressor
– Grotere toevoerleidingleiding voor verstuivers
– Upgrade voor motormanagement met ‘esse-esse’ software om vermogen tot 180 Pk te verhogen
– Speciale einddemper voor uitlaat
– ‘Esse-esse’ emblemen voor motorkap en achterklep

Na montage van de “Pakket esse-esse set” heb je 180 Pk tot je beschikking en produceert de Abarth Grande Punto bovendien een stukken mooier in- en uitlaatgeluid. Kortom wil je een auto die anders dan anders is dan ben je bij Abarth aan het juiste adres. De mannen van Abarth weten hoe ze een echte hot hatch moeten maken die in alle opzichten zijn naam eer aan doet. Dus bij deze alweer (de Abarth 500 Esseesse beviel mij ook al ontzettend goed) zwaar petje af voor de mensen van Abarth.

Testen wij te goed???
Tijdens de testweek van deze Abarth Grande Punto ben ik op bezoek geweest bij een oud-redacteur van Motormaniacs.nl (wordt straks Motortesten.nl) in Zeist. Voorafgaand aan dat bezoek ben ik nog even langs gereden bij iemand anders uit de Automotive-branche die toevallig ook zijn zaak in Zeist heeft. De eigenaar van deze zaak bleek een ex-autojournalist bij een bekend autoblad geweest te zijn. Voor ik het wist waren we in een verhitte discussie aanbeland over de manier van testen. Hij vindt de manier van testen van Autotesten.nl totaal overbodige nonsens. Op en over de grens rijden met een testauto of het ESP/ASR/TCS uitzetten doet 99 procent van de automobilisten toch nooit dus wat heeft het dan voor zin om dat te doen wierp hij mij voor de voeten. Tja als je die mening toegedaan bent kun je met deze Abarth Grande Punto net zo goed als een oud wijf rondjes om de kerk gaan rijden. Conclusie na die rondjes om de kerk: stuurt goed, remt goed, schakelt goed met 50 km/u en dat was het dan. Als je zo test dan komt elke auto dus exact hetzelfde uit de test, en ontdek je dus ook nooit dat een testauto verkeerde voorbanden heeft zoals de Renault Clio RS.

Blijkbaar heb ik in het testverslag van de Renault Clio RS een aantal internet-autojournalisten die op deze oude-wijven-manier testen tegen de schenen geschopt want ik zag, na het Googelen van mijn naam, op plaats 8 een topic over Autotesten.nl op het autoforum Driving-fun.com staan. Nou boeit het me werkelijk helemaal niets wat ze over mij schrijven, maar mijn internet-concullega’s (om welk online automagazine het gaat en wie het zijn laat ik in het midden, dat vind ik teveel eer voor deze prutsers) hadden de ongelofelijk stomme fout begaan door mijn foto’s zonder mijn toestemming bij een reactie op dit topic te plaatsen. Dit is niets meer of minder dan schending van het copyright en dat is een strafbaar feit! Het meest ongelofelijke is dat dit al de tweede keer was dat ze mij dit geintje flikken.

Begin 2009 hadden dezelfde autojournalisten ook al een afzeiktopic mét mijn foto’s op het forum van Autoweek geplaatst over onze test van de Volkswagen Scirocco. Ik vind het uitermate sneu en kansloos dat deze concullega’s serieus denken dat ik daar niet achter zou komen. Ik heb uiteraard gedreigd om aangifte te doen want schending van het copyright is een strafbaar feit. Binnen no-time was het topic gesloten en terecht. Dit achterbakse en schijnheilige gedrag ben ik al vele jaren gewend uit de motorwereld. In de ruim 10 jaar dat ik nu motoren test heb ik vele tientallen malen gebreken en fouten aan testmotoren ontdekt die door de gerenommeerde motorjournalisten over het hoofd waren gezien. Natuurlijk baalden ze daar stevig van maar wie doet hier nou zijn werk niet goed??? Vandaar dus dat we deze Abarth Grande Punto uiteraard op onze manier getest hebben!