A3-tijdformaat
Twee jaar geleden schreef Theo de kortste testverslag (A5-formaat) ooit over een auto. Het was de Audi A3 1.8 TFSI Ambiente S-tronic (160 Pk) die daarvoor verantwoordelijk was. Afgelopen week dacht ik de Audi A4 Avant 1.8 TFSI op te halen bij Pon maar ik kreeg gek genoeg een Audi A3 1.4 TFSI Attraction S-tronic (125 Pk) mee. Gelukkig hebben wij helemaal geen planning laat staan een deadline zoals de gedrukte automagazines waardoor we zo flexibel zijn als het maar kan. Eigenlijk vond ik het stiekem veel beter dat ik een A3 meekreeg want die is ivm. de bijtelling, en het feit dat het ‘t één van de best verkochte Audi-modellen is, veel interessanter. Mijn grootste uitdaging dit keer werd niet het kortste testverslag van Theo te verbeteren maar juist de kortste testperiode nog weer korter te maken. Ik heb zegge en schrijven exact drie uur in deze Audi A3 gereden. Is dat voldoende voor een goed en gedegen testverslag? Het antwoord luidt simpelweg: “Ja!” Eén uurtje was ook voldoende geweest als ik eerlijk ben. Moeten we dus voortaan alle testauto’s dus maar één uurtje testen? Nou nee want een testverslag is in mijn ogen een testverhaal met daardoor heen verweven een gedegen testverslag. In een verhaal staan belevenissen en in één week maak je nou eenmaal meer mee als in één uur. Alhoewel???????

Heen
De reden dat ik maar zo kort de tijd had was omdat ik deze Audi A3 aan onze nieuwe testrijder had beloofd na een domme fout van mij. Deze week moest er namelijk ook een BMW 318d Corporate Lease opgehaald worden maar die was per ongeluk al opgehaald door iemand anders die dacht dat hij een Mini One mee zou krijgen die verzet was wat ik weer was vergeten te mailen aan die redacteur. Heel ingewikkeld allemaal maar dat lezen jullie wel in het BMW 318d testverslag. Afijn soms loopt het allemaal anders en dus moest ik degene die de BMW 318d op zou halen even ter wille zijn en dus heb ik hem toen de Audi A3 beloofd die ik zelf had willen testen. Het enige wat ik wel zou doen is de Audi A3 ophalen en terugbrengen. Bij elkaar drie uurtjes dus.

De heenweg was slechts snelweg van Leusden tot aan Durgerdam (Amsterdam-Noord). Beetje filerijden en af en toe wat gas geven en ietsie te hard rijden. Beetje een suffe heenrit dus waar ik hooguit kon constateren dat die 35 Pk minder tov. de 1.8 TFSI goed te merken zijn maar toch viel het me uiteindelijk mee. Dat laatste zal wel gelegen hebben aan het feit dat deze 1.4-versie een 7-traps DSG-versnellingsbak heeft. Afijn na een uurtje snelweg arriveerde ik bij Pieter die mij na een heerlijk bronwatertje bij Amsterdam CS op de trein heeft gezet.

Terug
Terug weer de trein maar dit keer naar Amsterdam Sloterdijk waar Pieter vlakbij zijn werkplaats heeft. Afijn bakkie koffie, even vol getankt, Pieter eruit gegooid en gas met dat ding. Ik had een fantastische testroute in mijn hoofd met een stuk snelweg tot en met Hoofddorp en daarna een hele mooie route binnendoor van Hoofddorp naar Leiderdorp. Daarna van Leiderdorp via Woubrugge naar Alphen a/d Rijn waar ik de N11 nam tot aan de A12 oftewel alleen nog maar snelweg richting Leusden-Zuid. In dat testtraject zitten oa. rechte snelweg, mooie bochtige op- en afritten, kleine dubbelbaans rotondes, grote dubbelbaans rotondes, fly-overs, haakse bochten kortom werkelijk alles wat je nodig hebt om een auto echt goed te testen tot op de grens en erover.

Ik verbaas me er wel eens over wat voor vreemde ideeën veel mensen hebben over testen. Die denken serieus dat ik een week een beetje in de rondte rij en dat is het dan. Ik heb werkelijk geen idee wat andere autojournalisten doen maar ik test elke auto echt tot op de grens en soms erover heen omdat ik écht wil weten wat die auto kan. En dus is heel Zuid-Holland mijn testtraject. Ik ken in Zuid-Holland werkelijk ieder stukje snelweg en iedere boerenlandweg. Elke mooie bocht, verzakking, drempel ken ik uit mijn hoofd. De beste testauto’s zijn uiteraard de maatstaf voor de auto’s die daaronder zitten. Zo is bij de voorwielaangedreven auto’s de Alfa Romeo MiTo nog steeds de maatstaf voor mij wat betreft sublieme wegligging. Hierbij dient wel opgemerkt te worden dat de MiTo een electronisch differentieel tussen de voorwielen heeft en de Audi A3 niet.

Eerste bocht…
De allereerste mooie snelwegbocht die ik tegenkwam dook ik met een veel te hoge snelheid in. Midden in de bocht bij de aftrit naar Hoofddorp moest ik echt even snel en kort hard afremmen (vol in de ABS remmen) want ik voelde dat het toch wat tricky zou kunnen worden. Het gemis van een differentieel laat zich dan op een moment als deze echt overduidelijk voelen. Eenmaal middenin de bocht had ik zoiets van: “Mwah het viel uiteindelijk toch wel mee, maar ik weet nu ook meteen dat de remmen van de A3 uitstekend zijn.” De remmen zijn totaal niet bijterig, goed te doseren dus eigenlijk gewoon opvallend onopvallend goed.

Ondanks het feit dat deze A3 geen quattro (Haldex-koppeling) dan wel een sperdif tussen de voorwielen heeft kan ie veel meer aan als ik verwacht had. Met de Audi S3 quattro heb ik deze bocht een keer zo gruwelijk hard genomen dat de gehele bocht alle vier de banden zwaar piepende geluiden produceerden. Direct na de bocht moest ik rechtsaf slaan bij de stoplichten waar een man in zijn auto stond te kamperen voor het groene stoplicht. Ik ben toen maar even een stukje over de strook voor rechtdoor gereden en heb de A3 daarna heel hard de bocht om gehoekt. Ik voelde dat de A3 lichtjes begon weg te breken maar dat stelde niets voor in vergelijking met de snelheid waarmee ik de A3 de bocht inhoekte. Bij het stoplicht nog even een sprintje getrokken tegen een Seat Leon die achter me stond. Zal wel geen FR geweest zijn want ik won het met verbazingwekkend gemak.

Combine
Wat is een betere test dan een echte acceleratietest waarbij je een hele rij auto’s in moet halen en als laatste een combine. Na de snelwegafrit bij Hoofddorp ben ik via Rijsenhout binnendoor naar Leimuiden gereden waar ik achter een hele rij auto’s strandde die achter een combine reden. De MPV net achter de combine was duidelijk zo’n man die elk risico in zijn leven wilde vermijden, dus inhalen was uitgesloten ook al had hij daar reeds meermalen ruimschoots de kans voor gehad. Daarachter reed een Station en daar weer achter een Porsche Boxster en nog twee auto’s waaronder ikke. Ik had echt totaal geen zin om de komende 5 kilometer achter die werkelijk giga-grote combine te blijven rijden en dus haalde ik de achtertste auto in want die had een ruim gat laten vallen met de auto voor hem.

Vervolgens nam ik een spurt in de Sport-stand, en haalde de Porsche, de Skoda en de hersendode in zijn MPV in, en gooide de A3 in het ruime gat tussen de MPV en de combine. De MPV-rijder begon uiteraard luid te toeteren maar daar had ik lak aan want iemand die doelbewust de boel ophoudt kan bij mij op zeer weinig clementie rekenen. Afijn daarna ging het gas er weer op en haalde ik de combine in. De rechte doorgaande provinciale weg voor mij was compleet leeg en tot mijn grote verbazing ondernam zelfs de Porsche (met ruim tweemaal zoveel Pk’s als de Audi A3) geen enkele poging om de combine in te halen. A3 rulez!

Rotondes
Aan het einde van de doorgaande weg door Rijpwetering krijg je een hele mooie lange overzichtelijke bocht, daarna twee dubbelbaans rotondes, onder de snelweg door en weer twee dubbelbaans rotondes. Vlak na de mooie lange overzichtelijke bocht reed ik een auto achterop maar die kon ik gelukkig kwijt raken dankzij de dubbelbaans rotonde die ik dan wel snel moest nemen om er als eerste af te komen. Daarna een spurt naar de volgende rotonde en op naar de volgende en de volgende… Het voordeel van dubbelbaans rotondes is dat je de ruimte hebt om weg te glijden mocht er teveel onderstuur optreden. Bij de Audi A3 hoef je daar echter totaal niet bang voor te zijn want itt. heel veel andere voorwielaangedreven auto’s heb je daar met de Audi A3 pas last van als je ver over de grens aan het rijden bent. Ik denk dat als ze een Torsen-differentieel tussen de voorwielen monteren je dan zo’n gruwelijk goed racemonster in schaapskleren hebt dat ik zelfs de sublieme Alfa Romeo MiTo naar een tweede plaats moet gaan verwijzen.

Ziekmakende rotondes (Google Earth/Latitude: 52° 9’46.20″N – Longitude: 4°33’28.25″E)
Na een snelle inhaalactie op de N445 en de minirotonde bij Leiderdorp ging het vervolgens richting de ziekmakende rotondes naast de A4. Ziekmakend ja want tijdens een fotoshoot op deze rotondes met de Volkswagen Golf R32 stapte iemand ziek uit wat denk ik genoeg zegt. Het mooie van deze rotondes zijn de mooie aflopende randen want daardoor kun je ze vrijwel rechtdoor nemen. De auto die op de buitenste baan van de rotonde reed moet wel even gek opgekeken hebben want die dacht dat hij me met gemak voor kon blijven maar die vlieger ging dus mooi niet op. Bijna niemand verwacht dat je die aflopende rand meepakt waardoor je echt waanzinnig veel sneller en spectaculairder de rotonde kan nemen. Okay je moet echt wel goed weten wat je doet, want tijdens het ‘neerkomen’ kan de auto namelijk in onbalans raken.

De Audi A3 hield zich echter werkelijk perfect en ook de rotonde daarna ging perfect waarna ik de provinciale weg richting Woubrugge opreed. Binnenkort gaan we ook beginnen met filmpjes maken samen met twee zeer getalenteerde studenten van de Filmacademie in Amsterdam dan kunnen jullie echt zien dat ik hier geen sprookjes opschrijf maar dat ik echt schrijf wat ik doe. Het worden dus absoluut geen bla-bla-filmpjes zoals je die wel eens op sommige autosites ziet.

De laatste mooie oprit
De rit via Woubrugge naar Alphen a/d Rijn is weinig spectaculair op één mooie invoegstrook en een grappige rotonde na dan. Die invoegstrook kan leuk zijn als je iemand voor wilt blijven. Ik heb het relatief rustig aan gedaan vond ik zelf. Bij de volgende rotonde nam de auto voor mij de vrachtwagenstrook buiten de rotonde om met het idee sneller te zijn, maar ik had alle mazzel dat de auto die nu voor mij kwam te rijden de rotonde driekwart nam. Daardoor kon ik rechtdoor over de schuine rand van de rotonde heen waardoor ik de auto die buitenom ging voor kon blijven. Aan zijn gezicht te zien had die bestuurder dat totaal niet verwacht. Ik ook niet! Gas erop, niet al teveel want er wordt hier vaak gecontroleerd namelijk. Een paar kilometer verder draaide ik de oprit naar de N11 op. Alweer zo’n verschrikkelijk mooie, maar in dit geval ook uiterst verraderlijke oprit. Aan het einde knijpt deze oprit ontzettend af en als je dat verkeerd inschat loop je de kans de N11 op te glijden op een moment dat je nog een heel stuk invoegstrook te gaan hebt. Het ging uiteraard goed want ik heb deze oprit al vaker genomen, en ja de eerste keer gleed ik inderdaad bijna de N11 op.

Op stoom
Na deze behoorlijk heftige rit was het nu alleen nog maar domme snelweg totaan Leusden-Zuid. Het enige mooie moment zou nog de fly-over van de A12 naar de A27 kunnen zijn maar dan moest ik ‘m wel vrij hebben. Op de A12 was het redelijk druk en toen ik de afslag naar de A27 nam ben ik eerst zo lang mogelijk op de A12 door gereden zodat ik de tweede baan van de afslag kon nemen. De Seat Leon die mij de hele tijd probeerde voor te blijven kon ik nog net voorblijven en tot mijn grote verbazing ging de auto die voor mij reed al snel naar rechts en had ik de hele fly-over vrij. Gewoon de hele weg vrij voor mezelf! Knuppel in de S-stand, gas tot op de bodem en met een gangetje van 130->140->150->160 km/u dook ik de fly-over-bocht in. Net na het hoogste punt zit er een verzakking en ondanks de behoorlijk harde bonk en wat onbalans in de carrosserie vloog de Audi A3 strak verder. De laatste coole actie van de dag van deze Audi A3. Alhoewel? Na treintje rijden tot aan Leusden-Zuid heb ik de afslag naar Leusden-Zuid met plankgas genomen. 180 km/u haalde ik met de A3 (op deze plek kunnen ze absoluut niet flitsen anders zou ik dit nooit doen) terwijl ik met mijn eigen motor hier met gemak ver de 200 km/u haal. Het einde van een erg leuke maar zeer korte test. Wat kan een mens veel beleven in amper twee uur.

Wat overblijft
Wat er naast de uitstekende wegligging overblijft is het becommentariëren van de audio + GPS, zitpositie, bagageruimte, parkeergemak, de 7-traps DSG-versnellingsbak etc. Over de audio kan ik kort zijn die is prima alleen ben ik het met Pieter eens dat het wel erg raar is dat als je de radio uitzet en daarna het contact ook uit de radio vanzelf weer aangaat als je de auto opnieuw start. Erg vreemd! Wat betreft het GPS moet ik echt zeggen dat deze wel wat erg eenvoudig is voor een auto van deze prijs. Okay het is eenvoudig in te stellen en het werkt goed maar toch. De zit op de stoffen stoelen (ik zou zelf leer nemen en gezien de stevige prijs had ik dat wel verwacht, basisprijs: €28.490,- ons testexemplaar: €36.642,-) is heerlijk en de bestuurdersstoel is met de hand helemaal naar wens in te stellen net als het stuur dat in hoogte en diepte verstelbaar is.

Ook het verstellen van de bestuurdersstoel had best elektrisch gemogen voor deze prijs. Parkeren valt mee gezien de grootte van de A3 maar ik moet wel zeggen dat het zicht naar achteren niet best is. Parkeersensoren hadden dan ook best gemogen, ook zeker en alweer gezien de stevige prijs. De 7-traps automatische versnellingsbak is werkelijk subliem maar als ik eerlijk ben vraag ik me steeds vaker af waarom Audi niet gewoon een CVT (is echt net zo goed, zo niet beter) op deze A3 zet. Dat is namelijk een stuk lichter als een versnellingsbak met twee koppelingen en twee tandwielsets. De zit voor de passagiers is ruim voldoende en ook de bagageruimte is prima voor een dergelijke hatchback. Als laatste het design. Wie ik ook sprak iedereen vind het design van de Audi A3 in vergelijking met zijn concurrenten erg behoudend zeg maar gerust saai. Kortom de Audi A3 is een hatchback met een sublieme wegligging maar desondanks is er de nodige kritiek op te leveren zeker in vergelijking met de concurrentie die tussen het testverslag van de 1.8 TFSI en deze 1.4 TFSI absoluut niet stil gezeten hebben.