‘Grote’ stadsauto
Soms heb je van die weken dat je alleen bezig bent met de kleine dingen van het leven. Kleine auto’s, in dit geval met hele kleine 13-inch wielen, kleine motor, kortom de kleinste Hyundai van alle Hyndai’s, de i10. Na een kleine 200 km in een andere kleine auto, ben ik op mijn kleinste vervoermiddel gesprongen en richting het kleine Sassenheim gefietst. Een kleine dag eerder dan gewoonlijk maar dat komt vanwege de kleine schoolvakantie. In plaats van vrijdag ben ik dan donderdag vrij en dat vereist een klein mailtje naar de PR manager van Hyundai Nederland, met de vraag of ik de kleinste Hyundai ook donderdagmiddag op zou mogen halen. Mijn installatie in de Hyundai i10 verliep niet helemaal vlekkeloos, ik heb even zitten klooien voordat ik mijn stoel, de leuning, de zithoogte en het stuur goed afgesteld had. Dat had alles te maken met de koppeling en het aangrijppunt (ik moest gewoon even wennen na de Renault Clio Estate), soms is het gewoon even zoeken naar de juiste afstelling. Het vertrek bij Hyundai Nederland was meteen behoorlijk heftig, want je kunt daar heerlijk over rotonde heen vliegen en direct de mooie oprit naar A44 induiken. Dat deed de Hyundai i10 zo goed dat-ie de dikke Audi achter hem het nakijken gaf. Het 1-liter driecilinder haalt een vermogen van 66 Pk en een koppel van 94 Nm uit dit vernieuwde motorblok. Dat lijkt weinig maar ik moet zeggen dat het motorblok in de praktijk sterker aanvoelt dan de cijfers op papier.

Thuis gekomen ben ik eens rustig alles gaan bekijken, en ik moet zeggen dat de frisse interieurkleuren goed bij deze kleine auto passen. Het was mij direct duidelijk dat Hyundai niet uit is geweest op het maken van de goedkoopste stadsauto. Deze stadsauto moest van binnen en van buiten kwaliteit uitstralen en toch een mooie basisprijs hebben. De Hyundai i10 die ik mee had gekregen was uitgerust met een Comfort Plus pakket (o.a. telefoonbediening op het stuur), en als ik dat vergelijk met andere kleine stadsauto’s dan is het verschil in luxe wel heel erg groot. Echt alles aan deze Hyundai i10 is mooier en beter – lees: audio/zitruimte/beenruimte/bagageruimte/remschijven voor en achter – dan bij de concurrenten. Zelfs de geluidsisolatie en dus het geluidsniveau, of mooier gezegd het aantal decibel binnenin de auto is ronduit laag. Om te testen hoe stil deze Hyundai i10 is heb ik nog even 150-160 km/u gereden op de A44 bij Wassenaar, en zelf bij die snelheid was het ronduit stil binnenin de Hyundai i10. Grote klasse voor zo’n kleine auto, en daarmee zet Hyundai een nieuwe standaard in dit segment.

Geen vrije vrijdag
Het regende niet vrijdagochtend maar de weg was wel nat, en dat kwam door de regen van de nacht ervoor. Ondanks het korte stukje rijden naar de parkeerplaats achter het NS-station, was de motor al redelijk opgewarmd, en dus blies de verwarming reeds heerlijke warme lucht de auto in. Dat maak ik vaak wel eens anders mee met testauto’s van andere automerken. Na het wegrijden merkte ik dat 50 km/u rijden in de 4de versnelling een brom veroorzaakt (=wel het advies van de schakelindicator). Het motorblok draait dan net te weinig toeren om de krukas lekker rond te krijgen. In de 3de versnelling draait het motorblok 2.000 toeren en dat voelt veel beter aan. Een ander alternatief is om 55-60 km/u te rijden in de 4de versnelling (=richting de 2.000 toeren), want dan rij je iets van 50-54 echte kilometers per uur. En aangezien de flitsapparatuur pas in werking treedt bij een snelheidsoverschrijding van meer dan 8 km/u, zit je nog steeds ruim aan de veilige kant. Ik ga uiteraard een en ander nog uittesten tijdens de zuinigheidsrit, en ik ben benieuwd of dat hogere toerental tot een hoger verbruik leidt. Gezien mijn slechte ervaringen met onder toeren rijden (zie: Nissan Micra 1.2L DIG-S CVT) verwacht ik van niet.

Op weg naar de koeienrotonde moest ik, bij de stoplichten de polder in, even stevig gas geven (en dus toeren maken) tijdens het ritsen. Ik reed achter een dikke Audi aan die uiteraard grote haast had, dat merk staat natuurlijk niet voor niets in de aso-top 3. Bij de koeienrotonde aangekomen hoopte ik dat de Audi de buitenring zou pakken, maar helaas deed de bestuurder dat niet. Ondanks dat was ik over de buitenring sneller maar toen ik weer in wilde voegen ging die Audi-bestuurder raar doen, door mij eerst wel en toen weer niet voor te laten totdat hij bijna stond te kamperen. Beetje onhandig allemaal maar goed Audi-bestuurders blinken nou niet bepaald uit in voorbeeldig weggedrag, en ook niet in kennis van de verkeersregels is mijn ervaring. Op het volgende rechte stuk zet ik een testauto bijna altijd op de cruise control, maar helaas heeft deze Hyundai i10 die niet. Jammer want juist een cruise control draagt bij aan zuinig rijden, zo constant als een cruise control kan een bestuurder niet rijden. De laatste haakse rechterbocht ging heel mooi glijdend op het natte asfalt, het leken wel Hankook Durex banden met glijmiddel grapte ik tegen mijn collega.

Even snel
Die zaterdag was de enige mogelijkheid om een fotoshoot te doen, want zowel qua weer als qua vrije tijd was er geen andere mogelijkheid. Maar eerst even naar het zwembad voor de wekelijkse 1,5 km zwemmen. Daarvoor ben ik uiteraard over de drempelweg gereden langs voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Dat de vering/demping van deze stadsauto niet op een hoog niveau staat lijkt me logisch, maar vergelijk je het met andere stadsauto’s dan scoort de Hyundai wel hoog. Door de niet al te comfortabele vering en de goede uitgaande demping is de stabiliteit goed, en heeft deze kleine stadsauto geen last van nadeinen. Daarna kwam de mooie S-bocht + rotondebocht richting de kruising met de N206. Omdat ik er zeker van wilde zijn dat het ESP niet zou ingrijpen heb ik dat uitgezet. Ondanks de kleine 13-inch wielen met smalle 13-inch banden (bandenmaat 155/70-R13) vloog ik heel mooi en zonder problemen door de beide bochten heen. Dit is zo ontzettend veel beter dan elke andere vergelijkbare stadsauto, let wel deze Hyundai heeft geen verlaagd onderstel zoals bv. die Skoda Citigo met nota bene ook nog eens bredere 175/65-R14 banden. Na de stoplichten trok ik onbedoeld iets te hard op, maar desondanks reed ik met vol doorspinnende voorbanden netjes door de bocht. Met een dergelijke stadsauto zou je verwachten met behoorlijk wat onderstuur van de ideale lijn af te wijken, maar nee helemaal niets daarvan.

Na het zwemmen ben ik even een stukje omgereden, omdat ik wilde weten hoe deze kleine stadsauto zich zou houden in de bocht der bochten. De hogesnelheidsbocht van het Space BusinessPark de N206 op, en dat ging de Hyundai i10 verdraaid goed af. Met een behoorlijke snelheid – voor zo’n kleine auto dan – vloog ik door de opritbocht de N206 op. Jammer dat het niet regende dan was het nog leuker geweest met deze glijbanden. Uiteraard ben ik ook nog even over de rotonde en door de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg heen geknald. Omdat ik de auto al wat beter had leren kennen, kon ik dit keer veel mooier en vloeiender over de rotonde en door de S-bocht heen knallen. Dankzij de fantastisch goede glij-en-grip-banden die precies aangeven tot hoe ver je kunt gaan, is deze kleine auto veel leuker dan als-tie grotere bredere wielen en dito banden met meer grip (zoals bijvoorbeeld de Skoda Citigo) had gehad. Toppie! Daarna heb ik nog even snel mijn camera thuis opgehaald en de Samsonite kofferset gefotografeerd. Met hoedenplank: 1×50-liter + 2×33-liter + 1×13-liter en zonder hoedenplank: 1×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter waarbij je die tweede beautycase er uiteraard weer even bij mag denken.

Kleine adrenalineshotjes
Fantastisch mooi weer, fantastisch leuke auto, fantastisch leuk werk, dus wat doe je dan??? De meest fantastisch mooie leuke weg naar werk rijden. Zondag is mijn vierde dag in de Hyundai i10 die ik in eerste instantie wat tegen vond vallen. Ik kon om de een of andere reden de eerste dag mijn draai niet vinden. En waarom? Ik heb werkelijk geen flauw idee waar dat nou aan lag. Testen blijft wat dat betreft voor mij toch vooral een gevoelskwestie, en als de eerste indruk negatief is dan laat die zich nog maar zelden ombuigen bij mij. Het is maar goed dat ik toen nog niet wist wat mij te wachten stond. Het was zondag en dus neem ik dan mijn zondagse route naar werk, die over de Haagweg/Churchilllaan/Voorschoterweg/Europaweg richting de A4. Gelukkig springen hier wel alle stoplichten snel op groen, maar ja eigenlijk mogen ze wat mij betreft gewoon uit op de vroege zondagochtend. De mooie bocht van de Churchilllaan naar de Voorschoterweg nam ik lekker hard, en de Hyundai i10 hield zich beter dan ik verwacht had. Op naar de A4 maar daar heb ik niet al te gek gedaan, de stalen vangrails links en rechts laten geen gekheid toe…. maar gelukkig het rotondecircus wel!

Na de nodige kilometers 80 km/u gereden te hebben kon ik dan eindelijk gas geven op de lange afslag van Hoogmade/Leiderdorp, want daar is namelijk geen trajectcontrole meer. Met een behoorlijk vaartje reed ik de grote rotonde op en sneed meteen over de rotonderand heen hard naar links de binnenring op. Een glijdende Hyundai i10 met licht piepende banden was het resultaat. Meteen daarna moest ik linksaf over de hoge rotonderand heen knallen en na de landing hard naar rechts sturen. Dat deed de Hyundai i10 verrassend goed, en dat komt door de sportieve vering/demping. De 13-inch Hankook KINERGY eco banden zijn trouwens beter dan ik gedacht had, op nat asfalt glijden ze als een gek (wel gecontroleerd!) maar op droog asfalt is de grip uitstekend. Aan de andere kant van de A4 aangekomen ging het feest vieren vrolijk verder, ik spaarde de Hyundai i10 absoluut niet en begon steeds meer lol te krijgen. Maar op de voorlaatste rotonde vloog ik in mijn overmoed zo hard de rotonde af dat ik mezelf heel even rechtdoor over de wegafscheiding (een hoge stoeprand) zag vliegen. Er schoot een zeer heftig en lang adrenalineshot door mijn lijf, maar het liep goed af alleen snapte ik eigenlijk niet waarom. Is dit autootje echt zoveel beter dan ik ingeschat had? Blijkbaar wel…

Zwemmen en zuinigheidsrit
Na een weekenddienst ben ik meestal op maandag vrij en toevallig was het die dag mooi zonnig weer. Omdat ik in de ochtend eerst mijn neefje op moest halen op het LUMC vanwege een operatie aan zijn hand, besloot ik daarna te gaan zwemmen en vervolgens een zuinigheidsrit te maken. Mijn inschatting was dat ik behoorlijk zuinig zou moeten kunnen rijden met deze Hyundai i10. Ik had nog geen verbruik opgezocht op Hyundai.nl, maar een 3-cilinder 1-liter met 66 Pk dat moet wel een laag verbruik opleveren. Na het aftanken kwam ik na snel hoofdrekenen uit op een verbruik van 1:17 over de afgelopen 4 dagen. En dat nota bene met een, over het algemeen, behoorlijk sportieve rijstijl. Dat belooft wat voor deze zuinigheidsrit! Eenmaal op de N206 miste ik direct een belangrijk onderdeel, de o zo handige cruise control. Wie weet zit-ie wel op de volgende versie van de Hyundai i10. Tijdens zo’n lang stuk rechtuit rijden met stijgende en dalende gedeelten, merkte ik weer eens hoe lastig het is om een vrijwel constante snelheid aan te houden. Aan het einde van de N206 aangekomen liet de Hyundai i10 zich werkelijk voorbeeldig door de gevaarlijkste bocht van de bollenstreek heen sturen. De 3-cilinder motor laat zich goed op de motor afremmen, een essentieel onderdeel van mijn zuinigheidsrit. Het schakelen gaat onvoorstelbaar soepel, lekker, precies afijn noem het maar op. De enige kleine auto die ook zo lekker schakelt is, hoe kan het ook anders, zijn zusje de Kia Picanto. In dat opzicht vind ik het ietwat abrupt aangrijpen van de koppeling een beetje jammer. Maar het goede is dat het me na een paar dagen rijden al niet meer irriteerde.

De rit door Vogelenzang (max. 30 km/u) zat er weer eens een bumperklever achter mij, en jawel natuurlijk een Audi…… A1 met een blonde dame achter het stuur. Maar hoe lief ze ook keek ik ging geen km harder rijden, het is niet voor niets een 30-zone. Na de rotonde en twee mooie bochten was ik haar kwijt, want ze sloeg af naar links op de bomenweg. Het rijden ging lekker en ook de T-splitsing ging goed en dus stond ik nog steeds op nul keer remmen. Zelfs het stoplicht ging goed totdat ik wel moest remmen voor een tijdelijk stoplicht vlak voor het ecoduct. Ik dacht dat het ecoduct eindelijk klaar was, maar blijkbaar irriteren die glimmende roestvrijstalen beugels aan de zijkanten van het ecoduct het voorbij rijdend verkeer. De vorige keer waren ze mij al opgevallen, en toen dacht ik meteen al welke gek heeft dit in hemelsnaam verzonnen. Een ecoduct is trouwens sowieso onzinnig want volgens diverse wetenschappelijke onderzoeken is het pure geldverspilling. Tja weer 10 miljoen down the drain tis wat! Eén keer geremd dus potverdorie maar ik had ook niet op een nul gerekend als ik eerlijk ben. Daarna kreeg ik weer een bumperklever achter me, een Volvo-rijder dit keer maar die was ik snel kwijt na de rotonde. Bij de volgende rotonde moest ik helaas weer remmen, er kwam totaal onverwacht een auto met hoge snelheid van links. Nou ja het rijden ging nog steeds erg lekker, soms 50 km/u in de 3de versnelling en dan weer in de 4de. Uiteindelijk zou ik toch altijd voor de 3de versnelling kiezen. Voor 60 km/u geldt hetzelfde ook daar liever de 4de dan de 5de versnelling die de schakel-indictator aangeeft.

Na de zuinigheidsrit ben ik nog even bij Hyundai langs gereden i.v.m. montage van grotere velgen. Ik vroeg me af hoe ze dat software-matig aanpassen want een 14/15/16-inch velg heeft natuurlijk een grotere omtrek. Ja jullie lezen het goed er zijn zelfs 16-inch velgen verkrijgbaar voor de Hyundai i10. Maar vergeet niet dat grotere velgen een negatieve invloed hebben op het verbruik. Die kleine 13-inch velgen zijn dus zo dom nog niet, en dat zou even later ook blijken bij de onbemande benzinepomp. Op de boulevard aangekomen mag je 60 km/u rijden, maar een Land Rover voor me reed doodleuk 30-40 km/u. Tja als je de omgeving beter wilt bekijken zet je auto dan even stil op één van de honderden parkeerplaatsen langs zee. Sommige mensen denken echt dat ze alleen op de wereld zijn, ik heb de bestuurder dus maar even duidelijk gemaakt dat ik graag door wilde rijden. De duinenweg ging ouderwets lekker en halverwege brak de zon door. Het is zo ongelofelijk mooi hier dus kan iemand mij vertellen waarom er dan zo ongelofelijk veel zwerfvuil in de kanten van de weg ligt. Wij zijn echt een enorm vies land! De terugweg was redelijk spannend vanwege een aantal onverwachte gebeurtenissen, maar ik wist me er elke keer uit te redden zonder te hoeven remmen. Zelfs het stoplicht bij het ecoduct had ik zowaar groen. Daarna was het consolideren en uitrijden, en het eindresultaat was een fantastisch mooi verbruik van ruim 1:30. Hyundai maakt het helemaal waar en zelfs meer dan dat en da’s best knap!

Feest vieren!
Na het aftanken ben ik als een achterlijke door de opritbocht van ’t Heen geknald met het ESP uit. En dat is gek genoeg heel erg leuk met deze maar 66 Pk sterke hatchback. Dat smaakte naar meer en nog gekker, en dus ben ik zo verschrikkelijk hard door de S-bocht bij het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg geknald dat ik dacht dat kan niet goed gaan. Maar net als op zondag vloog de Hyundai i10 door de bocht met zwaar doorspinnende en volledig dwars staande voorwielen alsof het een eitje was. Thuis gekomen ben ik maar eens de digitale brochure en prijslijst op gaan zoeken en lezen. En toen las ik iets dat mij wel verbaasde voor zo’n kleine auto. [quote Hyundai.nl] De nieuwe Hyundai i10 is standaard uitgerust met ABS (voorkomt dat de wielen tijdens een remactie blokkeren), ESP, VSM en zes airbags. ESP en VSM helpen een slip te voorkomen, met dit verschil dat ESP een slip voorkomt via remingrepen en VSM door middel van kleine stuurcorrecties. Het ESP is bovendien dusdanig afgesteld dat het nagenoeg onmerkbaar zijn werk doet voor een ‘natuurlijke’ en comfortabele rijervaring. [/quote Hyundai.nl] Er zit dus ook een onderstuurcorrectie op deze kleine auto, dat verklaart ook het goede stuurgedrag + wegligging.

Ik heb vervolgens ook meteen maar even in de lijst met accessoires gekeken. Uh… doe mij die maar had ik na het bekijken van de accessoires op de website van Hyundai Nederland. Een witte Hyundai i10 met zwarte 15-inch velgen, een interieur met blauwe accenten en zwarte striping. Hyundai heeft ontegenzeggelijk een heel erg leuke en vooral zeer volwassen stadsauto op de wielen gezet. Waar andere automerken eigenlijk vooral falen in volwassenheid daar slaagt Hyundai er wel in om dat niveau te bereiken. Het brede/lage design, de grote kofferbak, het vrolijke complete interieur, de fantastisch goede wegligging, deze kleine stadsauto heeft het allemaal. Als enige kleine stadsauto tot nu toe heeft deze Hyundai i10 remschijven voor én achter, voor uiteraard van het geventileerde type zoals het hoort. Dat de remkracht, remvertraging én de doseerbaarheid daardoor beter is dan van zijn concurrenten lijkt me logisch.

Hoe simpel kan gewoon goed zijn?
Normaal gesproken ram ik er elke avond een stukje tekst uit na een dag rijden in een testauto. Met deze Hyundai i10 wilde het maar niet vlotten, en het gekke is dat het niet aan de auto ligt. Deze simpele kleine auto doet namelijk zo’n beetje alles beter en is mooier van binnen/buiten dan zijn directe concurrenten. Op weg naar werk ben ik maar eens diep na gaan denken waarom ik juist deze auto nou zo, toch eigenlijk wel onverwacht, leuk vind. Ten eerste vanwege het erg fijne 3-cilinder motorblok dat niet alleen mooi op het gas reageert, maar vooral ook een heel behoorlijk koppel heeft. En dat ondanks het gemis van een turbo of supercharger! Het enige jammere vind ik dat voor bv. een stoplicht het opnieuw starten van het motorblok na het intrappen van de koppeling net iets te langzaam gaat. Dat kan en moet absoluut sneller, nu vertrek je minder snel dan eigenlijk zou moeten. De koppeling ben ik helemaal aan gewend, dus daar hoor je mij niet meer over. Ten tweede vind ik het interieur van deze kleine auto erg mooi en luxe vergeleken met de concurrentie. Zelfs alle (stuur)knopjes lichten op als je het licht aandoet, dat is zelfs bij sommige veel duurdere auto’s niet het geval. Oké ik had een extra comfort plus pakket maar de geringe extra kosten rechtvaardigen de aanschaf hiervan ruimschoots.

En na de beoordeling van deze statische onderdelen is het tijd voor de beoordeling van de dynamische onderdelen. Ik had al snel door dat die goed zijn, maar na een aantal dagen rijden moest ik mijn mening bijstellen. De wegligging is niet goed maar uitstekend voor dit type stadsauto, ik kon nog verder gaan dan ik al dacht. Op weg naar huis heb ik elke dag het ESP direct uitgezet, dan had ik tenminste geen last van een ‘dood’ slaande auto. Nadat ik al een aantal keren over de rotondes heen was gevlogen, en ik dus wist hoe mooi in balans deze Hyundai i10 is, besloot ik nog iets gekker te doen dan ik al gedaan had. De piepkleine 13-inch Hankook KINERGY eco banden passen perfect bij deze auto. Juist omdat ze zo’n ongelofelijk mooie overgang van grip naar glijden hebben kun je behoorlijk gek doen met deze Hyundai i10. De eerste rotonde naast de McDonald’s is één van mijn meest favoriete rotondes, en dat komt omdat ik vrijwel elke auto hier heel mooi dwars over de rotonderand heen kan laten glijden. Natuurlijk verschilt dat per auto, want elke auto (grootte=lxbxh/gewicht/balans/banden) is anders en reageert dus anders. Maar deze Hyundai i10 is echt een ongelofelijk lekker gooi- en smijtgebakkie zoals we dat in Leiden noemen.

“Daan de Racebaan”
Woensdagavond was de treinenloop rond Den Haag één groot drama, en ik moest dus meteen aan mijn collega Fokke denken. Ik heb hem dan ook ’s avonds meteen een berichtje gestuurd of ik hem donderdagochtend op moest halen als de treinen niet zouden rijden. Maar blijkbaar was de verbinding Den Haag – Leiden vice versa wel goed. Donderdagochtend op werk vertelde hij dat hij pas om 19.45u thuis was, waarop ik zei: “Had me even gebeld dan had ik je thuis gebracht!” Waarop Fokke antwoordde: “Dat zei mijn dochter gisteravond ook al tegen mij.” Ze had gezegd: “Kunnen we Daan de Racebaan niet even bellen?” Mh het gaat erg goed met mijn reputatie in den lande merk ik. Maar ze heeft natuurlijk wel gelijk want af en toe race ik wel ja, maar dan meestal alleen in de bochten en over de rotondes heen. Op de rechte stukken hou ik me 99 van de 100 keer aan de maximum snelheid. Even terug naar woensdagmiddag want toen ben ik als “Daan de Racebaan” naar huis gescheurd, dat wil zeggen door de bochten en over de rotondes heen. Deze Hyundai i10 stuurt oneindig veel beter dan zijn Zuid-Koreaanse zusje de Kia Picanto. Het verschil in vering/demping zorgt voor het grote verschil tussen beiden! Waar de Kia Picanto comfortabele vering/demping heeft daar is de Hyundai i10 het tegenovergestelde.

Op weg naar huis heb ik heel strak en netjes gereden, oftewel nergens sneller dan toegestaan. Op de rotondes heb ik me daar ook aan gehouden, alleen voelt dat wel even iets heftiger aan dan rechtuit rijdend. Het ESP heeft de hele week bijna altijd uitgestaan, gewoon omdat het veel lekkerder rijdt… op de grens. Ik ben deze week zo vaak over rotondes en door bochten heen gegleden, dat heb ik nota bene niet eens met een 200+ Pk Hot Hatches gedaan. Dat zegt dus veel zo niet alles over deze kleine Zuid-Koreaanse stadsauto. Eigenlijk heb ik na deze leuke testweek nog maar één grote wens, en dat is inderdaad een 1-liter motor met een turbo dan wel supercharger. Ik denk namelijk dat een dergelijk motorblok precies dat extra stukje koppel onderin geeft, wat deze stadsauto nòg beter maakt dan-ie al is. De markt van kleine auto’s is groot, en zal alleen nog maar groter worden, want die financiële crisis is nog lang niet voorbij. En als je steeds minder overhoudt om uit te geven per maand, dan zijn de te maken keuzes niet zo moeilijk.

Winnaar? Ja dus!
Na het terugbrengen heb ik op het internet wat vergelijkingstesten van stadsauto’s gelezen. Daarbij viel mij één ding duidelijk op dat sommige autobladen zich soms in hele rare bochten wringen om de stadsauto’s van Volkswagen AG (Seat Mii/Skoda Citigo/Volkswagen up!) op de 1ste plaats te kunnen laten eindigen. Zo wordt er o.a. geschreven dat je met de stadsauto’s van Volkswagen AG altijd minimaal 1:20 scoort. Dat is een pure leugen want met de Skoda Citigo scoorde ik net als met deze Hyundai i10 een verbruik van 1:17 tijdens normaal (=afwisselend rustig en sportief) rijden. Maar met de zuinigheidsrit haalde ik met de Skoda Citigo een ruim lagere waarde (1:24 tegen 1:30) dan de Hyundai i10. Verder is de Hyundai i10 dan wel misschien ietsiepietsie duurder dan de andere stadsauto’s, maar daar krijg je wel een veel luxer en mooier verzorgd interieur voor. Bij de Duitsers moet je zelfs voor de kleinste extra dingetjes bijbetalen. Verder is het design van de Hyundai i10 – net als de Kia Picanto – een stuk aansprekender dan al die andere stadsauto’s. Dus als een Duitse auto een vergelijkingstest wint of een autoverkiezing dan gaan bij mij meteen alarmbellen rinkelen.

Lees dit persbericht maar eens: “De perschef van de Duitse ANWB, de ADAC, heeft toegegeven dat hij met cijfers van de jaarlijkse autoverkiezing heeft gesjoemeld. Bij de verkiezing van de populairste auto kwamen 3.409 stemmen binnen voor de Volkswagen Golf. Perschef Michael Ramstetter vond dat te weinig en maakte er 34.299 stemmen van. De VW Golf won daardoor de verkiezing. Op de site van de ADAC is nog steeds een filmpje te zien van de uitverkiezing van de Golf. Ook in twee andere categorieën won Volkswagen: beste familie-auto (Sharan) en beste eco-auto (e-up!). Of ook met die cijfers is gesjoemeld is onbekend. De perschef heeft het bedrog toegegeven, zijn excuses aangeboden en heeft al zijn functies neergelegd, zo meldt de NOS. Behalve perschef was Ramstetter ook chef van het ADAC-blad Motorwelt. De ADAC, met 19 miljoen leden de grootste autovereniging van Europa, belooft met een uitgebreide persverklaring over het gesjoemel te komen. De bond heeft al laten weten dat de verkiezing volgend jaar zal plaatsvinden onder notarieel toezicht.” Do I need to say more? Kdachutniet!