Joy-Rider
Toen ik instapte had ik zoiets van: “Huh?, ik had toch een Hyundai i30 CW afgesproken.” Maar nog voordat ik de A44 opreed (amper 200 meter bij de importeur vandaan) was ik dolblij dat ik de Hyundai i30 1.6 CRDi mee had gekregen. Het voelde alsof ik in een kruising van een Kia pro_c’eed en een Kia Venga was gestapt (ter info: Hyundai en Kia behoren tot hetzelfde moederconcern). De i30 is ongeveer even groot als de pro_c’eed, de i30 schakelt net zo soepel en exact als de Venga en de wegligging zit ergens tussen de Venga en de pro_c’eed in. Ook deze auto steekt weer zo goed en knap in elkaar dat je als testrijder de kans loopt daar domweg overheen te kijken. Die Koreanen maken het mij wel steeds moeilijker om een kritisch testverslag te schrijven. Het lukt ze in Korea naar mijn mening beter dan in West-Europa om kwalitatief goede auto’s te bouwen voor een zeer concurrerende prijs.

Elke keer als ik zeg dat de Duitse diesels verhoudingsgewijs veel duurder zijn, én je bovendien alle standaard luxe van de Hyundai er nog apart bij moet kopen!, dan krijg ik allerlei excuses naar mijn hoofd geworpen. Ja maar de afwerking van die Duitse auto’s is beter. Oh ja? Nou daar geloof ik dus helemaal niets van. Qua afwerking, luxe, vermogen en koppel is deze i30 Business Edition in mijn ogen volledig gelijkwaardig aan de veel duurdere kleine Duitse diesels in Business-uitvoering. En vergeet ook even die hele dikke 5 jaar garantie niet! En dat is niet alleen 5 jaar fabrieksgarantie maar ook 5 jaar mobiliteitsgarantie en 5 jaar voertuiginspectie! “Now we’re talking” zouden de Engelsen zeggen. Ik snap die overdreven voorliefde voor Duitse auto’s van sommige autobladen niet. Alhoewel……. als je autoblad omvalt zonder de peperdure advertertenties van de Duitse automerken dan snap ik het weer wel. Er is zelfs een autoblad dat een advertorial special uitbrengt van een Duits merk. En dan durft zo’n autoblad nog met droge ogen durft te beweren dat ze onafhankelijk zijn. Tuurlijk joh!

Eenvoud
De Hyundai i30 is nou niet bepaald een auto die opvalt door zijn looks zoals de nieuwe Audi A1. Het is een mooie ingetogen auto die precies doet wat ie moet doen (daar is het tenslotte een vervoermiddel voor). Bij sommige automerken zorgt het embleempje op de auto en/of het design ervoor dat de omstander jou een goed gevoel geeft, zo van: “Moet je kijken hij rijdt die nieuwe ……..” Bij Hyundai denken ze totaal anders over, daar krijg jij als bestuurder een goed gevoel (Joy-rider) als je alleen al doodgewoon in hun auto gaat rijden. Er hoeft niemand naar jou te kijken om je een goed gevoel te bezorgen dat doet die auto zelf wel. Dit in tegenstelling tot die BMW-rijder in die tv-reclame die ‘s ochtends en ‘s avonds kleumend buiten staat om toch vooral aan de hele buurt te laten zien dat hij (helaas voor hem maar 3 dagen) in de nieuwste BMW rijdt. Dat is een totaal andere benadering (Joyrider in plaats van Joy-Rider) maar wel een heel essentieel verschil van de manier waarop men auto’s ontwerpt en bouwt bij Hyundai. Al die embleem-automobilisten voor wie hun auto niet veel meer is dan een statussymbool (en dan uiteraard het liefst zonder typeplaatje achterop de kofferklep) worden hard uitgelachen door de Hyundai-rijder en terecht! Ironie ten top naar mijn mening.

Jiha!
Nog steeds bestaan er autojournalisten/automobilisten die vinden dat sportief en diesel niet samengaan. Tja wat is dat nou voor een ongelofelijk domme gedachte? Die paar honderd toeren meer (1.500-2.000) van de gemiddelde benzine-auto zet echt geen zoden aan de dijk geloof me. Als je écht toeren wilt maken zul je toch écht motor moeten gaan rijden. Motoren halen een maximum toerental van 10.000 tot wel 16.000 toeren, kijk da’s pas écht kicken! Na een dag rijden in de Hyundai i30 1.6 CRDi begreep ik weer waarom ik zo gek op diesels ben. Tijdens het optrekken bij stoplichten ben je altijd lekker snel weg, de bocht uit accelererend vlieg je er werkelijk vandoor, en rustig rijdend rij je superzuinig. En dat laatste heb ik nog even getest op mijn vaste zuinigheidstraject maar daarover later meer. Eerst maar eens zwaar genieten van één van de best schakelende dieselauto’s die ik ooit gereden heb. De enige auto’s die ik net zo lekker vind schakelen als deze Hyundai i30 1.6 CRDi zijn de Kia Venga en de Ford Kuga.

En dan het rijden… ook dat blijkt al net zo lekker als het schakelen. De wegligging van deze i30, tenslotte een doodgewone hatchback, is erg goed te noemen. Gelukkig heeft deze i30 niet de Hankook banden van de i30 Blue maar Kumho banden. Ook de grip van deze Kumho banden is niet oneindig maar het grote verschil met de Hankook banden van de i30 Blue is dat je zelfs met zwaar spinnende voorbanden al driftend door de bochten kan zonder dat de i30 totaal onverwacht wegbreekt. Natuurlijk hebben de Bridgestone Potenza en de Pirelli Zero Nero veel meer grip maar stiekem vind ik deze Kumho’s oneindig veel leuker. Het allerleukste is het om in de tweede versnelling middenin de bocht het gas op de bodem te trappen. HEERLIJK! De Kumho-banden beginnen te spinnen en doen dat werkelijk zo mooi en gecontroleerd dat ik er maar niet genoeg van kon krijgen. Sommige mensen mogen dan verslaafd zijn aan gamen maar dit is toch echt véééééél leuker… als dat stomme nepracen!

Knap gemaakt!
Nog niet eens zo lang geleden kwamen bijna alle diesel motorblokken uit Duitsland, Frankrijk of Italië. Tegenwoordig hebben echter ook merken als Kia, Hyundai en Honda hun in eigen beheer ontwikkelde diesel motorblokken. En dat die niet onderdoen voor de Europese diesel motorblokken blijkt wel uit het feit dat ze vaak zelfs stiller, zuiniger en krachtiger zijn. Het 1.6 diesel motorblok in de i30 heeft mij behoorlijk verrast in meerdere opzichten. Ik had bijvoorbeeld een minder sterk en minder zuinig motorblok verwacht als ik eerlijk ben. Het vermogen en het koppel zijn echter zo mooi gespreid dat het motorblok sterker aanvoelt als dat je zou verwachten op grond van de papieren Pk’s en Nm’s.

Voeg daarbij de fijne perfect doseerbare koppeling en de werkelijk perfect schakelende versnellingsbak en het rijden in de i30 is elke keer dat je instapt een feestje. In de eerste drie versnellingen voelt de i30 beresterk aan voor een 1.6 liter diesel. De vierde versnelling is de kracht ook nog steeds duidelijk aanwezig en vijf en zes wordt het duidelijk minder. Trek je de i30 echter stevig door in alle versnellingen dan blijft ie ook in vijf en zes goed doorgaan. ik heb dat even uitgetest toen ik achter een dikke BMW sedan diesel de A44 opreed. In eerste instantie moest ik de veel sterkere BMW laten gaan maar eenmaal op stoom zat ik zo weer achter de BMW. Ik zat zo op de 160-170 km/u en ik moet zeggen dat de i30 relatief stil is bij dergelijke snelheden.

Recordritje
Omdat ik mijn vaste zuinigheidstraject nog nooit met een dieselauto had gereden besloot ik dat deze fantastische Hyundai i30 1.6 CRDi de eer zou krijgen. Mijn laagste verbruik met een benzine-auto tot nu toe is 1:27,14 en dat was met een Nissan Pixo. Met een dieselauto moest dat hoe dan ook te verbeteren zijn ondanks het feit dat de Nissan Pixo een 1-liter motor heeft en de Hyundai i30 een 1.6-liter motor. Het laagste verbruik wat ik ooit van mijn leven heb gehaald (ruim 1:31) is ook met een dieselauto geweest, de 1.4 liter 3-cilinder Volkswagen Polo BlueMotion. Mike en ik zijn toen op 1 volle tank diesel non-stop van de Amsterdam Arena naar de Spaanse grens gereden. Non-stop inderdaad want we hebben onderweg al rijdend(!) van plek gewisseld. Maar okay dit keer geen ritje van meer als 1.000 kilometer maar eentje van slechts 60,8 kilometer. De allergrootste uitdaging tijdens mijn zuinigheidsritten is om zo weinig mogelijk en het liefst helemaal niet te remmen. Dat valt niet mee want vanaf Vogelenzang heb ik heel wat kruisingen, rotondes en ook een paar stoplichten. Probeer dan maar eens niet te remmen! Dat het toch geen enkel probleem blijkt te zijn heb ik al meerdere malen bewezen, het is louter een kwestie van afremmen op de motor, erg netjes en superstrak rijden en vooral heel erg ver vooruit kijken. Mijn gemiddelde tot op heden is 4-6 keer remmen per zuinigheidsrit.

De zuinigheidsrit in Katwijk-Binnen begon goed en tot aan de rotonde in Overveen had ik pas één keer geremd. Zou het gaan lukken om het daarbij te houden? Op de terugweg leek het een aantal keer niet te gaan lukken maar wonder boven wonder bleef het bij die ene remactie in 60,8 kilometer. Vanaf nu heb ik dus nog maar één grote wens en dat is een zuinigheidsrit met nul keer remmen. Het verbruik kwam overigens uit op een hele nette 1:27,51. Mijn vaste zuinigheidstraject=Shell benzinepomp N206 Katwijk-Binnen -> N206 Vogelenzang -> N201 Zandvoort -> N200 Overveen -> N201 Zandvoort -> N206 Formule2 benzinepomp De Zilk = 60,8 km. Ga het eens proberen met je eigen auto zou ik zeggen dan zul je zien dat het in de praktijk vies tegenvalt om niet te remmen. Op de automatische piloot rondrijden, en dus overal remmen, is veel makkelijker maar dan hoef je niet ver vooruit te kijken en dus ook niet te anticiperen. Grootste voordeel van proberen niet dan wel zo min mogelijk te remmen is dat je zult zien dat je rijvaardigheid met sprongen vooruit gaat. Je leert je auto namelijk veel beter kennen.

De mening van de fam
Voor mij is het de gewoonste zaak van de wereld maar er zijn nog steeds mensen die schrikken als ik hen vertel dat ik zes broers en zussen heb. Toch is het uitermate handig om als testrijder een grote familie te hebben. Elke keer als ik een testauto heb moet ik wel even iemand ophalen of wegbrengen, of ga ik, zoals begin juni, met de hele auto vol beladen naar ons jaarlijkse familieweekend. Omdat de meesten van hen met vrijwel alle testauto’s meerijden als passagier heb ik ook echt iets aan hun commentaar. Ze geven dat commentaar overigens ongevraagd dus dat geeft al aan dat ze er serieus mee bezig zijn. Het commentaar over de i30 was louter positief. Ze vonden de stoelen lekker zitten, de zitruimte was prima en ook het rijden beviel ze goed. En dat laatste betekent dus dat het comfort van de Hyundai i30 goed is. Dat klopt ook want ik vind de vering/demping mooi op elkaar afgestemd voor een gewone gezinsauto.

Bij sportief rijden had ik ruim voldoende reserve over waardoor ik de i30 met het grootste gemak op de grens kon rijden. Uiteraard zijn goede remmen bij sportief rijden een must en ook dat hebben ze bij Hyundai goed voor elkaar. Voor zitten er geventileerde schijven en achter gewone schijven. Zowel de remkracht als de dosering zijn werkelijk uitstekend, en dat merkte ik pas goed toen ik weer overstapte uit de Landwind CV9. Hier kun je goed aan zien dat de Koreanen een behoorlijke technologische voorsprong hebben op de Chinezen.