ION-IQ
Een geladen auto met verstand zoiets kwam in mij op toen ik de typenaam IONIQ zag staan. Iedereen die een exact vakkenpakket had/heeft op de middelbare school weet wat een “Ion” is en als je dat weet heb je ook een bovengemiddeld “IQ” (het gemiddelde IQ van de Nederlandse bevolking is 100). Dat Hyundai nu pas met een Hybride en tegelijkertijd ook een elektrische auto + PHEV komt verbaast mij wel een beetje. Ze hebben in Zuid-Korea al heel lang alle kennis en technische know-how in huis dus waarom dan nu pas? Feit is dat ze het dan wel weer meteen anders aanpakken dan de andere autofabrikanten door op één platform drie verschillende auto’s van de IONIQ te bouwen: een gewone Hybride, een Plug-In Hybrid en een volledig Elektrische uitvoering. Voordeel van een dergelijk platform is dat je veel goedkoper kunt produceren en daardoor de prijzen laag kunt houden wat wel blijkt uit de extreem lage basisprijs van slechts 21.346,- euro voor de Hybrid-versie. De Toyota Prius begint bij 30.820,- euro en dat is zomaar even 9.474,- euro oftewel bijna een derde goedkoper! Beide auto’s doen qua benzineverbruik niet voor elkaar onder – op papier althans! – dus dan lijkt mij de keuze niet zo moeilijk als ze ook qua uitrusting vrijwel niet verschillen. Maar laat ik eerst maar eens gaan testen of die bijna tienduizend euro verschil in prijs de moeite waard is, want op papier kan alles nog zo mooi klinken de praktijk maakt het verschil. Pluspunt voor deze Hyundai IONIQ Hybrid aan het begin van de test is dat ik de Kia Niro met exact dezelfde Hybride-lijn reeds geteste heb en die kwam uitstekend uit de test qua verbruik en wegligging. Een voordeel van deze Hyundai IONIQ Hybrid is dat-ie in tegenstelling tot de Kia Niro die ik getest heb wél banden met een lage rolweerstand (Michelin Energy Saver – 195/65-R15) om de velgen heeft.

Het was vrijdagochtend heerlijk zonnig weer maar het begon wel wat kouder te worden. Na een fietstocht net geen 10 kilometer arriveerde ik bij Hyundai Nederland in Sassenheim. Ik moest even wachten tot de auto klaar was en toen kon ik vertrekken met de zon op mijn bol. Stuur/stoel/spiegels zijn allemaal uitgebreid af te stellen, de stoel en zijspiegels elektrisch en het stuur in hoogte en diepte. Omdat ik pas om 09.30u bij de huisarts hoefde te zijn besloot ik voor de verandering niet de A44 te nemen, maar binnendoor via Warmond naar Leiden te rijden. De Hyundai IONIQ Hybrid voelt heerlijk comfortabel aan qua rijden en toen ik even snel om mij keek zag ik allemaal dingen die mij wel bevallen zoals; stoelverwarming, stuurverwarming, een groot touchscreen, USB-ingang etc. Omdat ik binnendoor reed kon ik meteen al beginnen met zo zuinig mogelijk te rijden, want ik wil hoe dan ook deze week een extreem laag totaalverbruik scoren. Voor mij is en blijft dat een sport die oneindig veel leuker is dan hard rijden. Na de huisarts ben ik naar werk gereden en ben ik voor de grap eens over de koeienrotonde heen gereden met de cruise control op 50 km/u. Je zou denken dat het er heftig aan toe ging maar dat viel eigenlijk best mee, want ik hoefde niet eens alles uit de kast te halen qua rijvaardigheid. En wat denk je? De cruise control bleef gewoon aanstaan en ik kon dus gewoon verder rijden. Terug uit werk ben ik meteen de Samsonite kofferset gaan fotograferen dan had ik dat alvast maar gehad. De bagageruimte is groter dan ik op het oog dacht, niet verkeerd dus voor een Hybride.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 3×50-liter + 2×33-liter + 2×13-liter
Zonder hoedenplank: 3×50-liter + 3×33-liter + 4×13-liter

Stoelen naar Rotterdam
Zaterdag had ik een leuk ritje voor de boeg want ik zou vier stoelen naar de zoon van mijn derde zus brengen in Rotterdam. De avond ervoor had ik de Hyundai IONIQ Hybrid afgetankt want ik was benieuwd hoe zuinig ik zou kunnen rijden. De rit ging over grofweg 130 kilometer snelweg en 40 kilometer binnen de bebouwde kom. Niet alleen maar snelweg dus maar een aardige indicatie over het verbruik van wat ik zou kunnen verwachten de komende week. Ik moest eerst de vier stoelen ophalen in Alphen a/d Rijn bij mijn zus en daarna zouden we samen naar Rotterdam rijden haar weer thuis brengen en ik weer alleen naar Leiden rijden. Bij aankomst op het woonerf was ik blij dat ik de Hyundai IONIQ Hybrid verderop had geparkeerd. Daardoor had de opkomende zon net de voorruit kunnen ontdooien, in tegenstelling tot alle andere auto’s die moesten krabben. Vanavond dus maar even anti-ijsfolie op de voorruit leggen want zondagochtend moet ik vroeg weg en staat de zon nog te laag om de voorruit te ontdooien. Wat is het toch heerlijk als je in een ijskoude auto stapt en je de stoel- en stuurverwarming aan kunt zetten. De met leer beklede stoelen zitten bovendien heerlijk dus ik ga van de week zeker nog even bij Bas Callenberg van Autobeklederij v/d Werf langs om te vragen wat hij ervan vindt. Ik drukte op de startknop waarna de motor aansloeg, iets wat met de koude start vrijwel altijd gebeurt. Na een kilometertje rijden reed ik elektrisch verder en dan heb ik altijd het schermpje met energiestromen voor mijn neus zodat ik kan zien welke motoren de auto aandrijven én hoe vol de accu is. Het is echter ook mogelijk om de energiestromen tevoorschijn te toveren op het piepkleine schermpje rechts naast de snelheidsmeter zodat je op het grote touchscreen de NavSat + playlist kan zien.

Ik reed de standaardroute naar de N11 via de Churchilllaan, niet de zuinigste route maar het is niet anders. Op weg naar de N11 reed ik meest elektrisch maar tijdens het optrekken voor een stoplicht is het bijna onmogelijk om zonder verbrandingsmotor op te trekken. Het kan wel maar dan moet er geen auto achter je rijden dan kun je iets rustiger optrekken en lukt het wel om elektrisch te blijven rijden. Het is overigens al veel beter dan bijvoorbeeld de oude Toyota Prius en vergelijkbaar met de nieuwe Toyota Prius. Bij de A4 aangekomen kon ik meteen mooi buitenom inhalen, gewoon door niet te remmen en een hoge bochtensnelheid aan te houden. Extra gas geven is dan ook 9 van de 10 keer totale nonsens, hou liever de vaart erin en rem niet door op tijd van het gas te gaan = hogere bochtensnelheid en dat scheelt brandstof. Op de A4/N11 trok ik rustig door naar 100 km/u en zette het ACC aan op 1 blokje tot de voorligger. Achter mij zag ik een VW Golf snel naderen, maar door zolang mogelijk 100 km/u te blijven rijden en heel erg laat het ACC uit te zetten leek de VW Golf weer net zo snel achteruit te rijden als dat-ie net genaderd was. Ondanks de slechts 15-inch Michelin Energy Saver eco-banden kon ik perfect op de grens rijdend door de blinde slingerbocht heen sturen. Dat deze kleine wielen met niet sportieve banden er omheen toch zo’n uitstekende grip hebben is geheel en al toe te schrijven aan de uitstekende vering/demping. En verder helpt uiteraard de multi-link achterwielophanging ook mee dat lijkt mij duidelijk. Ik was eerlijk gezegd niet verrast over die uitstekende wegligging in deze hoge g-krachtenbocht. Op de snelheidsbrekers en de verkeersdrempels vlak bij mijn huis had ik al gevoeld hoe goed de vering/demping is en van de Michelin Energy Saver weet ik uit ervaring dat het een hele goede band is.

Verkeerde weg
Rustig 100 km/u rijdend reed ik naar de rand van Alphen a/d Rijn, mijn zus heeft daar een nieuw appartement gekocht op 11 hoog naast het spoor. Toen ik naar binnen reed en na het parkeren de hal instapte las ik op een A4-tje naast de haldeur dat er al in 4 auto’s ingebroken was. De gemeente had nog geen hek geplaatst aan de kant van het spoor en daardoor konden de dieven via de open achterkant van de parkeergarage zo naar binnen klimmen. Na het neerklappen van de gedeelde achterbank pasten de 4 stoelen met hoge leuning door een uitgekiende plaatsing precies in de kofferbak. Ik hoefde zelfs de voorstoelen niet eens naar voren te schuiven, dus hier scoort de Hyundai IONIQ Hybrid gewoon dikke punten. Toen ik de N11 opreed bedacht ik me dat ik beter de andere kant op had kunnen rijden, want via Reeuwijk is het korter maar ach ik had geen haast en ben dus maar door gereden naar de A4. Dan kon ik mooi op de terugweg wel over de A20 naar Alphen a/d Rijn rijden. Met de ACC op 100 km/u reed ik richting Rotterdam en passeerde de trajectcontrole op de A4 die – las ik de avond ervoor – de staat maar liefst 20,4 miljoen per jaar aan boetes oplevert. Onvoorstelbaar dat mensen hun cruise control niet aanzetten dan wel hun rechtervoet niet in bedwang kunnen houden. Dat is toch zonde van het geld om onze corrupte rOverheid zo te spekken. Het was lekker rustig op de snelweg dus ik kon lekker doorrijden met een zo constant mogelijke snelheid van 100 km/u en af en toe een inhaalactie waarbij ik even iets harder reed. Voor knooppunt Kleinpolderplein zakt de snelheid naar 80 km/u en daarna moest ik rechtdoor en linksaf richting het Centrum. Wat volgde was één grote bak ellende van stoplichten en stilstaan voor zebrapaden van overstekend winkelend publiek. Maak daar verdorie toch tunneltjes dan ben je van al dat gedoe van wachten-wachten-wachten af. Na een kilometerslange martelgang kon ik dan eindelijk die rare Erasmusbrug oprijden met zijn achterlijk smalle rijbanen en veel te hoge wegkant. Welke idioot van een architect/ambtenaar/wie-dan-ook heeft dit verzonnen?

Eenmaal bij de flat aangekomen hebben we de stoelen uitgeladen maar toen we aanbelden deed hij niet open en hij nam ook zijn telefoon niet op. Gelukkig was na lang ‘belletje trekken’ eindelijk één van de flatbewoners (slaapt iedereen nog om 11.00u of zo?) bereidt de deur open te doen. Na de 4 nieuwe oude stoelen afgeleverd te hebben hebben we de 4 oude stoelen mee terug genomen. De rit ging nu wel over de A20 en net toen ik dacht lekker de mooie blinde snelwegbocht in te duiken gooide een sloom fossiel zijn auto ervoor. Ik heb toen maar even gas teruggenomen maar zelfs toen ik zonder gas bij te geven strak door de bocht heen stuurde reed ik bijna nog bij haar binnen, bij wijze van spreken dan natuurlijk maar man man soms….. In tegenstelling tot veel andere Hyundai’s kan de stuurbekrachtiging niet ingesteld worden in 3 standen. Geeft helemaal niets want deze ene stand voelt prima aan, dus de opmerking “Verder is de besturing licht en gevoelloos” van een ANWB-journalist kan ik alleen maar heel erg hard om lachen. Bij Reeuwijk aangekomen had ik de afrit en de weg naar de andere kant van de A12 helemaal vrij. De afrit is een heerlijke doordraaibocht en mijn zus had totaal niet door hoe hard het ging. In een auto met kauwgomballenvering zou dat een heel ander verhaal geweest zijn. Aan de andere kant van de A12 stuurde ik even lekker licht en gevoelloos over de rotonde heen waardoor ik een sliert aanstormende auto’s vanaf de A12 voor kon blijven en meteen door kon rijden. Na de 4 oude stoelen in de afvalcontainer te hebben gegooid heb ik mijn zus thuis afgezet en terug naar Leiden gereden. Het verbruik kwam uit op exact 1:24,42 wat een nette waarde is zeker gezien het vele stoppen en optrekken.

Blauw geblokte maandag
De titel van deze alinea heeft niets met ‘Blue monday’ te maken maar met iets totaal anders waarover later meer. Het ritje naar werk voelde weer aan als vanouds, alleen is er wel iets veranderd op de route. De Gemeente Leiden vond het nodig van een oude puinhoop een nieuwe puinhoop te maken. De oude puinhoop stond altijd vast en de nieuwe minder maar er zijn nu zoveel mogelijkheden (lees rijbanen alle kanten op) dat het aantal bijna-ongelukken niet te tellen is. Met gevaar voor eigen leven moest ik over vier rijbanen heen zien voor te sorteren naar uiterst rechts. Gelukkig is dat met een automaat net wat makkelijker dan in een handgeschakelde auto, gewoon trappen-zoefff-stuur omgooien. De automaat is een 6-traps DCT en dat is een opvallend verschil met de e-CVT van Toyota. Mij maakt het persoonlijk niets uit of ik in een automaat of CVT rijdt, ik vind het allebei even fijn want dat gemekker over het geloei van een CVT is wel zo’n verschrikkelijk dom autojournalisten-verzinsel. Net als in een CVT-auto hoor je ook in deze Hyundai IONIQ Hybrid wat motorgeluid, maar door de uitstekende geluidsisolatie mag dat geen naam hebben.

De geluidsreductie in de Hyundai IONIQ Hybrid wordt op verschillende manieren bereikt:
– Optimalisatie dashboardpaneel/variabele wanddikte
– Drielaags dashboardisolatie
– Onderpaneel chassis heeft isolatiemateriaal met een optimale dikte
– Voorruit van dubbel gelamineerd geluidwerend glas
– Met schuim gevulde A- en B-stijl om hoogfrequente trillingen te weren
– Extra dikke portierramen om windgeruis en trillingen te reduceren
– Gebruik van aluminium ophanging om vibraties te reduceren

Ondertussen was ik op de Willem de Zwijgerlaan aanbeland waar ik rustig meehobbelde met de rest van het verkeer. Na de LOI gaf ik iets meer gas maar niet al teveel vanwege mobiele flitsers en laserguns die hier soms staan. Op de koeienrotonde kon ik me weer even heerlijk uitleven en ook nu weer was de wegligging werkelijk uitstekend. Gezien de hoge snelheid (50 km/u is dan ineens een hoge snelheid) waarmee de Hyundai IONIQ Hybrid rijdend-en-glijdend over de rotonde heen speerde kan ik alleen maar zeggen diepe buiging voor de technici van Hyundai. En ook hier weer geldt dat men op verschillende manieren de wegligging naar een hoog niveau heeft weten te tillen. Uiteraard door middel van een laag zwaartepunt dat werd bereikt door een lage plaatsing van de Li-ion accu, wat weer een grote bagageruimte als resultaat heeft. Maar dat is niet het enige dat bijdraagt aan een laag zwaartepunt, want Hyundai heeft in het bovenste deel van het chassis gebruik gemaakt van lichtgewicht materialen. En door het gebruik van lichtgewicht materialen heeft men ook nog weer 12,6 kg weten te besparen op het totaalgewicht van de Hyundai IONIQ Hybrid. En wat niet bijdraagt aan de wegligging maar wel aan de veiligheid is het gebruik van ultrasterk staal. En laat dat maar aan Hyundai over met zijn eigen staalfabriek, dat is dus het beste van het beste staal. Uit werk vandaan ben ik nog even bij Bas Callenberg van Autobeklederij v/d Werf langs gereden, ik wilde even weten wat hij nou van zo’n Zuid-Koreaan vindt. Het eerste dat Bas opviel is iets wat volgens mij geen enkele autojournalist in de melkweg op zou vallen; het biesje op de voorstoelen is namelijk blauw-zwart geblokt. Bas zei dat hij dat nooit ziet en vond het, hoe klein ook, een erg leuk detail. De afwerking van de leren bekleding en het dashboard konden ook zijn goedkeuring wegdragen, kortom Bas was verrast over de kwaliteit van het interieur.

Jep zunig! deel 1
Dinsdagochtend ben ik eerst maar even foto’s gaan maken met mijn zwager want de lucht was knalblauw met een felle zon. Het alleen was het wel erg koud en we zijn dan ook eerst maar even de auto gaan ontijsen in een wasbox. Een compleet wit uitgeslagen auto op alle foto’s is tenslotte geen gezicht. Na het droogrijden op de A44 zijn we voor de sfeerfoto’s richting de houtzaagmolen van Noordman gereden en daarna naar de Morspoort en de straat daarachter bij de haven. De actiefoto’s hebben we rondom Het Corpus gemaakt en toen we klaar waren zag ik vlakbij het kanaal een buizerd op een lantaarnpaal zitten. Ik vroeg mijn zwager even te stoppen en op een gegeven moment vloog de buizerd weg en dook meteen recht naar beneden. Hij had een muis te pakken alleen was dat net achter de rand van het asfalt dus dat heb ik niet op de foto staan. Eigenlijk is natuurfotografie niet veel anders dan een rijdende auto fotograferen, de multishot-techniek komt op hetzelfde neer. Daarna ben ik wat gaan eten en omdat het alleen vandaag nog zulk mooi helder weer zou zijn besloot ik een zuinigheidsrit te maken. Aftanken in ’t Heen leverde 1:19 op wat ik gezien mijn sportieve rijstijl de afgelopen kilometers helemaal niet verkeerd vind. Bij het verlaten van de onbemande Esso-pomp moest ik meteen remmen en gezien het vrijwel totale gebrek aan afremmen op de motor (i.t.t. de Toyota Prius Hybrid heeft de Hyundai IONIQ Hybrid geen B-stand) verwachtte ik nog veel meer remacties. De enige manier om serieus af te remmen zonder op het rempedaal te trappen is met behulp van het ACC de snelheid te verlagen. Want met terugschakelen in de M-stand remt de auto vrijwel niet op de motor af, wat komt door de Atkinson-cycle.

Jep zunig deel 2
Als je 60 km/u rijdt en het min-knopje even vasthoudt dan gaat de ingestelde snelheid 10 km/u omlaag en voel je de auto afremmen. De minimale snelheid van de Adaptive Cruise Control is overigens 30 km/u. Eenmaal op de N206 kon ik in een warme auto – met de ACC op 80 km/u – genieten van de koude buitenwereld. Na Landal GreenParks Dunimar zag ik links van mij een tiental damherten uitgebreid in het zonnetje liggen genieten op de duintoppen. Op de stijgende gedeeltes van de N206 zag ik steeds de motor aanslaan terwijl de Hyundai IONIQ Hybrid op de dalende gedeeltes weer overschakelde op volledig elektrisch rijden. Bij de haakse bocht ter hoogte van De Zilk aangekomen kwam er een Volvo steeds dichter op mijn kont zitten. Ik besloot het ACC er heel laat af te gooien en ging met een behoorlijk hoge snelheid door de haakse bocht heen. Een milliseconde dacht ik van nu gaat-ie uitbreken maar dat gebeurde niet en ik stuurde heel mooi precies op de grens rijdend door de haakse bocht heen. Doeiiii Volvootje! Daarna gaf ik even gas bij tot 70 km/u en liet de Hyundai IONIQ Hybrid vervolgens uitrollen tot zo’n 60 km/u. De Volvo zat uiteraard weer achter mij maar hield nu ineens wel netjes afstand. Op de gedeeltes van 60 km/u – 50 km/u – 30 km/u forceerde ik de Hyundai IONIQ Hybrid zoveel mogelijk om elektrisch te rijden. De Li-ion accu zat namelijk vol genoeg om de nodige kilometers elektrisch te rijden. In het testverslag van de Hyundai IONIQ Hybrid op ANWB.nl las ik de volgende (on)zin: “De Hyundai kan tot 120 kilometer per uur volledig elektrisch rijden, maar de auto bepaalt zelf of en wanneer dit gebeurt”.

Dat is niet helemaal waar want net als bij de Toyota Prius Hybrid kun je door gas bij te geven daarna gas te lossen en weer gas te geven de auto forceren om elektrisch te rijden. Het rijden ging heerlijk maar op de bomenweg zat er een verschrikkelijk fossiel voor mij, die man remde overal waar iedereen niet zou remmen. Op de T-splitsing kwam er net van beide kanten een kudde auto’s aan, weer remmen dus maar ach daar had ik me ook op ingesteld. Tussen Bentveld en Zandvoort kwam ik weer achter een fossiel te rijden, de man reed zo absurd langzaam dat ik zelfs even een paar maal getoeterd heb. Het mag duidelijk zijn het is vandaag FOSSIELEN-dag! En net toen ik dacht dít fossiel kwijt te zijn kwam er weer een ander fossiel uit de lucht vallen. Aaarrghh!!! Gelukkig ging het weer even lekker vanaf CPZ en op de boulevard was het genieten van het mooie uitzicht op zee. De duinenweg was 50-80-30-50-etc. km/u maar ach als die natuurbrug maar mooi wordt. Op de terugweg moest ik meerdere keren remmen voor de meest idiote dingen, maar ach het is vandaag fossielen-dag dus dan mag het. En net toen ik dacht dat ik weer lekker door kon rijden ging het fossiel van de dag direct voor mijn neus 60 km/u rijden helemaal aan het begin de N206 waar je 80 km/u mag. Tja daar ga ik dus echt geen kilometers achter hangen, ik heb het gaspedaal even kort gevloerd en heb het fossiel over de dubbele doorgetrokken streep ingehaald. Al inhalend zag ik de bestuurder vloekend en tierend naar zijn hoofd wijzen achter het stuur. Hoe knettergek ben je dan??? Niet veel later zag ik in mijn achteruitkijkspiegel alle andere automobilisten het fossiel ook inhalen. Ondanks het vele remmen en het even snel inhalen kwam ik uit op een mooi verbruik van exact 1:29,4 en dat is exact het verbruik dat ook in de online brochure staat.

Feest vieren
Na het ‘zunigheidsfeestje’ was het tijd voor een ander feestje want na extreem rustig rijden krijg ik het altijd op mijn heupen en moet ik even helemaal los gaan. Na het aftanken en instappen zette ik het ESP/TRC uit (het ACC blijft het dan gewoon doen) en reed de N206 weer op richting Klei-Oost waar er helaas net een sloom fossiel voor mij reed. Jammer van de mooie bocht verdorie-nog-eens-an-toe zeg! Ik had geen flauw idee hoe de Hyundai IONIQ Hybrid zou reageren als ik manueel schakelend in de S(port)-stand over het Space Business Park zou knallen. Het werd – ik verklap het alvast maar – een perfect rondje want ik hoefde nergens in te houden. Maar ja was het qua wegligging ook net zo perfect? Vanaf de rotonde komend schakelde ik terug naar de 2de versnelling en dook plankgas met doorspinnende voorwielen de haakse rechterbocht in. Daarna gaf ik stevig gas de flauwe linkerbocht door en reed op de onoverzichtelijke vrachtwagenparkeerplaats af. Door de geparkeerde auto’s kon ik de Hyundai IONIQ Hybrid pas op het allerlaatste moment plankgas in de 2de versnelling de vrachtwagenparkeerplaats ophoeken. En dat voelde in tegenstelling tot wat ik verwacht had heel lekker aan, dit was ronduit leuk als ik eerlijk ben! De balans van deze auto is fantastisch en door de uitstekende vering/demping is ook de grip van de Michelin Energy Saver banden uitstekend. Aan de andere kant van de vrachtwagenparkeerplaats aangekomen zag ik dat er geen verkeer van links aankwam (ik heb hier dan wel voorrang maar ik krijg het vaak niet) en kon daardoor heel mooi stevig op het gas door de rechts-links-combinatie heen. De lage verkeersdrempel voelde goed aan en ik besloot daarna in de volgende haakse rechterbocht met verkeersdrempel er vol in te gaan.

Door de jump net voor de haakse rechterbocht raakt een auto hier altijd in onbalans, maar dat is natuurlijk maar even… of niet natuurlijk. Maar precies zoals ik verwacht had herstelde de Hyundai IONIQ Hybrid zich voorbeeldig. De hoge verkeersdrempel is té hoog om er met deze laag-op-de-poten Hyundai IONIQ Hybrid zonder af te remmen overheen te rijden. Door vlak voor de hoge verkeersdrempel even kort heel hard af te remmen drukte ik de Hyundai IONIQ Hybrid diep in de veren waardoor de auto precies op de hoge verkeersdrempel weer uitveert in plaats van hard in de veren slaat. Het werkte perfect en omdat er geen verkeer vanaf de ESTEC aankwam kon ik plankgas in de 2de versnelling de rotonde op en af rijden en heel mooi voorwieldriftend – zonder van het gas te gaan! – de blinde rechterbocht induiken. En dat nota bene in een auto met een ‘zwak’ Atkinson-cycle motorblok. De elektromotor doet wat betreft goed werk en trekt het zwakke koppel van het Atkinson-cycle motorblok stevig omhoog. Even verderop reed ik de rotonde op en af en sloeg rechtsaf de haakse rechterbocht in. Een leuke bocht waar ik even de ruimte had om wat extra naar links weg te kunnen glijden, maar dat gebeurde niet want ondanks de afwezigheid van een elektronisch sperdif had ik geen last van onderstuur. De volgende haakse linkerbocht is een lastige want het is een blinde bocht. Maar door de laat in te sturen kan ik precies voor ik plankgas geef in de 2de versnelling door de bocht heenkijken. Ik stuurde heel mooi strak met doorspinnende voorwielen door de bocht en besloot dat het wel goed was zo. Soms doe ik er nog wel eens een rondje achteraan maar dit was zo mooi en zo perfect dat ik geen enkele twijfel heb over de kwaliteiten van deze auto. De flauwe bocht naar de rotonde voor de noordelijke oprit naar de N206 ging ook lekker, net als de oprit waar ik zo verrassend veel vaart kon maken dat ik lichtjes glijdend de N206 op reed.

Nu alleen nog de opritbocht bij ’t Heen en niet te vergeten de afrit. De afrit was vroeger mooier maar na het heftige ongeluk van een VW Golf (uiteraard een petje) die rechtdoor ging in het 2de deel van de afrit en tegen een boom knalde hebben ze de afritbocht aangepast. Toch vind ik het nog steeds erg leuk om hier snaarstrak doorheen te sturen maar dan moet je wel een stuk van de vluchtstrook meenemen anders kom je verkeerd uit. Aan het einde ben ik omgedraaid voor de opritbocht bij ’t Heen want die moet er altijd in bij een test. Ik reed in de 2de versnelling (niet te zien overigens!) op de opritbocht af en gaf daarna plankgas terwijl ik naar binnen stuurde. De Hyundai IONIQ bleef heel mooi op de ideale lijn en ik kon gewoon het gas erop blijven houden. De bocht uitkomend kon ik heel netjes de auto recht trekken en invoegen. Voor een automaat is dit ongelofelijk goed want 9 van de 10 keer lukt me dit niet zo mooi in een auto met automaat. Er is echter wel iets raars aan de hand want ik kon dus niet zien in welke versnelling ik reed. Zodra de schakelindicator vind dat de bestuurder op moet schakelen laat-ie een pijl + versnelling hoger zien, en dat is heel erg onhandig als je sportief aan het rijden bent. Natuurlijk weet ik en voel ik in welke versnelling ik rijd maar ik ken zat mensen die dat gevoel niet hebben. Automatisch opschakelen doet de automaat overigens erg vroeg in de Sport-stand als je zelf niet handmatig schakelt, net voor de 5.000 toeren en dat terwijl het rode gebied pas bij 6.500 toeren begint.

“Rabotaj” (=Russisch voor Werk)
Zoekend op het internet kwam ik zomaar ineens het liedje “Rabotaj” van de Russische metalband Magnit tegen waar ik al heel lang naar op zoek was. Ik had ooit op advies van een Russische vriendin een LP van Magnit gekocht in 1990 op advies van toen ik meerdere malen naar Rusland ben geweest op de motor. Dat nummer is altijd in mijn kop blijven hangen en toen ik de LP kwijt was geraakt vond ik dat heel erg jammer. Natuurlijk was “Werk” een protestnummer tegen het arbeidsklimaat in Rusland. Op weg naar werk reed ik heel rustig want ik had alles al getest wat ik wilde testen. Bij het rotondecircus aanbeland kon ik het niet laten om toch even een rondje te doen. Ik reed er overheen en dat ging best lekker totdat ik me halverwege realiseerde dat ik helemaal was vergeten het ESP/TRC uit te zetten. En het gekke was dat het eigenlijk best lekker ging, het ESP/TRC laat veel toe en grijpt niet keihard bij het minste geringste in. Terug uit werk vandaan heb ik het ESP/TRC uitgezet en ben nog een rondje over het rotondecircus gereden. Uiteraard in de M-stand want dan kon ik tenminste zelf bepalen in welke versnelling ik reed. Dit keer was het een stuk leuker dan met het ESP/TRC aan want gecontroleerd met doorspinnende voorbanden over het rotondecircus zegt gewoon meer over de balans en wegligging van de auto. In de 2de versnelling reed ik op de eerste kleine rotonde af en gaf gas. Ik gleed heel mooi lichtjes dwars over de rotonderand heen. Op de grote rotonde afrijdend moest ik even snel een auto inhalen want ik wilde persé de buitenring pakken. Ik gaf stevig gas toen ik de rotonde verliet en zonder een greintje onderstuur stuurde ik heel mooi met doorspinnende voorwielen naar de linkerbaan. Het gecombineerde (105 Pk Atkinson Cycle-motor + 43,5 Pk Elektromotor) vermogen van 141 Pk is ruim voldoende om deze Hyundai IONIQ Hybrid 1.6 GDI HEV heerlijk over de rotondes heen te jagen.

De rotonde met hoge rotonderand voor het viaduct ging ook lekker en dat is vooral te danken aan de uitstekende vering/demping waardoor de slechts 195 mm brede 15-inch Michelin Energy Saver banden een uitstekende grip hebben. Op het viaduct gaf ik extra gas richting de ovale rotonde waar ik direct na de verzakking met een behoorlijke snelheid de rotonde opstuurde. Ik had verwacht dat-ie dit niet zou trekken want dit is echt een vrij heftige actie, maar tot mijn verbazing had-ie er niets van en kon ik zonder te hoeven corrigeren verder rijden. Omdat er een trailer van rechts aankwam moest ik wel naar binnen snijden over de hoge rotonderand heen. Dat ging er heftig aan toe want over de rotonderand heenrijden-neerkomen-plankgas geven-stuur omgooien zijn 4 acties vrijwel tegelijk maar ook nu weer hoefde ik niet te corrigeren. Aan de andere kant van de A4 aangekomen besloot ik er nog een schepje bovenop te gooien. Op de kleine rotonde pakte ik de binnenring en meteen na het oprijden moest ik het stuur hard omgooien en weer de rotonde af. Er gebeurde weer niets dus toen ik op de grote rotonde afreed besloot ik er nog schepje bovenop te gooien. Door de grote ring zijn de g-krachten hoger en dus moest er nu wel iets gebeuren. En inderdaad gleed de Hyundai IONIQ Hybrid nu wel met onderstuur naar links toen ik de rotonde verliet. De rotondes op en af heb ik allemaal in de 2de versnelling gedaan maar één keer in de 3de versnelling en zelfs toen lukte het nog om de voorbanden door te laten spinnen. Dat komt natuurlijk door het extra koppel van de elektromotor. Op weg naar huis ben ik behoorlijk aan het glijden geweest want op de rotondes in De Stevenshof hebben ze nieuwe platte rotonderanden gemaakt van een steensoort die erg glad wordt met nat en/of koud vriesweer.

Snelwegzuinigheidsrit
Nog één avond te gaan zat ik tijdens het avondeten te dubben: “Zal ik wel of zal ik niet?” Uiteindelijk besloot ik het toch maar wel te doen. Een snelwegzuinigheidsrit van vrijwel exact 100 km met constant 100 km/u is voor een auto als deze Hyundai IONIQ Hybrid onontbeerlijk. Vooral ook omdat ik ’m met de Toyota Prius ook heb gedaan en zodoende dus een mooi vergelijk heb. Het aftanken leverde een 1:17,4 op maar daar moet ik wel bij vermelden dat ik daarvoor zeer sportief heb gereden, dus in dat opzicht valt dit verbruik dan eigenlijk best mee. Vanaf het Tango pompstation is het een paar kilometer naar de A44 en die heb ik vrijwel geheel elektrisch gereden. Daarna ging het gas er rustig op en eenmaal op de snelweg heb ik het ACC vast gezet op 100 km/u. Het was exact 19.00u toen ik de A44 opreed en de drukte viel mee en hopelijk zou dat zo blijven tot aan Zaandam en weer terug. Je weet het maar nooit wat dat betreft, één ongeluk en heel de Randstad staat vast voor je er erg in hebt. Maar ook op de A4 bleef het lekker gaan en zodoende kon ik me concentreren op het display met daarop groot de energiestromen. Die kun je namelijk uitvergroten door op de kleine grafische weergave ervan te tikken met je vinger. Van de 8 accublokjes werden er maximaal 6 opgeladen en op rechte of dalende snelwegstukken reed de Hyundai IONIQ Hybrid dan af en toe alleen op de elektromotor. De heenweg verliep werkelijk perfect want ik moest slechts eenmaal afremmen tot 80 km/u en even de snelweg af bij ’t Twiske en er weer op aan de andere kant. De terugweg verliep ook weer net zo perfect, ik heb de gehele 100 km en een beetje constant 100 km/u kunnen rijden en het is altijd weer gaaf als me dat lukt. Het aftanken leverde een nette 1:23,6 op wat exact gelijk is aan het verbruik na een snelwegzuinigheidsrit met de Kia Niro die exact dezelfde Hybride-aandrijving heeft als de Hyundai IONIQ Hybrid. Over het remmen moet ik trouwens nog even iets schrijven want die voelen in deze auto anders aan dan in de Hyundai IONIQ Electric EV die ik hierna heb getest. Het remsysteem in de Hyundai IONIQ Electric EV is onderdeel van het remregeneratie-systeem en daardoor voelt het remmen totaal anders aan. In de Hyundai IONIQ Electric EV voelt het intrappen van het rempedaal sponzig aan, ook als je heel hard op het rempedaal trapt. Voor mijn gevoel vertraagt de Hyundai IONIQ Hybrid 1.6 GDI HEV beter maar dat kan ik helaas niet bewijzen. In ieder geval zijn de remmen van deze Hyundai IONIQ Hybrid 1.6 GDI HEV uitstekend zowel qua doseerbaarheid als vertraging.

Volle bak aan sterren!
Normaal gesproken besteed ik nooit uitgebreid aandacht aan de Euro NCAP-crashtest, maar voor de Hyundai IONIQ maak ik voor de verandering eens een uitzondering omdat-ie wel heel erg veel sterretjes scoort. Er zijn namelijk niet zoveel auto’s die in alle vier de categorieën – bescherming van volwassen inzittenden/bescherming van kinderen in de auto/voetgangersbescherming/Safety Assist – een maximale score halen.

[quote Hyundai.nl]
Veilig en verstandig: geheel nieuwe Hyundai IONIQ scoort vijf sterren in Euro NCAP-crashtests.
– Euro NCAP heeft geheel nieuwe Hyundai IONIQ Hybrid, Electric en Plug-in Hybrid onderworpen aan crashtests en geeft maximale veiligheidsscore van vijf sterren
– De IONIQ is een van de veiligste auto’s in zijn segment en is standaard voorzien van onder meer Autonomous Emergency Braking, Lane Departure Warning, Lane Keeping Assist en Advanced Smart Cruise Control

De geheel nieuwe Hyundai IONIQ Hybrid, Electric en Plug-in Hybrid hebben elk de maximale score van vijf sterren gekregen van het onafhankelijke testinstituut Euro NCAP. De IONIQ behaalde de maximumscore in alle vier categorieën: bescherming van volwassen inzittenden, bescherming van kinderen in de auto, voetgangersbescherming en Safety Assist. Daarmee bewijzen Hyundai en Euro NCAP dat de IONIQ één van de veiligste modellen in zijn segment is. De Hyundai IONIQ is voorzien van een lange lijst veiligheidsvoorzieningen voor alle versies. De lijst omvat onder meer Autonomous Emergency Braking met voetgangersdetectie, Lane Departure Warning, Lane Keeping Assist en Advanced Smart Cruise Control. Met de IONIQ maakt Hyundai elektrische mobiliteit bereikbaar voor een breed publiek, want het model is leverbaar met keus uit drie elektrische aandrijflijnen: hybride, elektrisch en plug-in hybride. “De vijf sterren die Euro NCAP aan de IONIQ heeft toegekend, bewijzen dat Hyundai’s werkwijze om elektrische mobiliteit bereikbaarder te maken de juiste is”, zegt Thomas Schmid, CEO van Hyundai Motor Europa. “De modernste actieve veiligheidsvoorzieningen zijn standaard in elke IONIQ. Daardoor is deze Hyundai een van de veiligste auto’s in zijn segment en een veilige, bereikbare keuze voor wie elektrische mobiliteit zoekt.”
[/quote Hyundai.nl]