Hyundai Santa FW(=FamilieWeekend)
De auto die de eer heeft als pakezel te fungeren voor ons jaarlijkse familieweekend wordt aan de meest gedegen test onderworpen die ik maar kan verzinnen. Als een auto die test goed doorstaat krijgt hij van mij als Keurmeester (ik heet tenslotte niet voor niets Van der Keur) persoonlijk het FW-Keurmerk. De grote vraag is dus of het de nieuwe Hyundai Sante Fe gaat lukken om dat keurmerk te krijgen. De test begon zoals bij elke Hyundai met een fietstocht naar de importeur in Sassenheim, slechts 9,4 kilometer bij mijn huis vandaan. Geen vervelende fietstocht want het was fantastisch mooi weer, een echte oudewijvenzomer dus zoals ze dat in september noemen! De avond ervoor had ik al een en ander opgezocht over de 4WD-dieselversie die ik mee zou krijgen, ik was namelijk benieuwd naar het 4WD-systeem. Na wat zoekwerk vond ik dat Hyundai gebruik maakt van het Magna Dynamax 4WD-systeem. Inderdaad hetzelfde 4WD-systeem dat het Koreaanse zustermerk Kia gebruikt op haar SUV’s. Na het zeer eenvoudig afstellen van de elektrisch bedienbare bestuurdersstoel, het stuur en de spiegels kon ik vertrekken. Startknop indrukken, even wachten en de dieselmotor start, D inschakelen en wegwezen. Na amper 100 meter rijden had ik al bijna een aanrijding omdat een andere Aziaat (Toyota Prius-rijder) mij geen voorrang verleende. Goed begin van de test maar ach ik ben daar intussen wel aan gewend. In plaats van de tweede afslag nam ik de derde afslag op de rotonde, want ik moest mijn broer en zijn vriendin ophalen in Amsterdam. Zij zouden met mij meerijden samen met mijn moeder en de 2,03 meter lange zoon van mijn zus uit Alphen a/d Rijn. Dit is ook een belangrijk onderdeel van het FW-keurmerk, mijn 2,03 meter lange neefje moet ook normaal in de testauto kunnen zitten!

Maar eerst maar eens op naar Amsterdam met de NavSat aan, want het is voor mij altijd weer een verrassing welke kant ik opgestuurd word. Mijn broer woont namelijk aan de Weesperzijde – vlak naast zijn huis ligt een fietsbrug die toch echt verboden is voor auto’s – de schrik van nogal wat NavSat’s die soms totaal overstuur raken. Gelukkig stuurt de NavSat (minpuntje vond ik wel dat ik de stem niet uit kon zetten) van de Hyundai me perfect de juiste kant op, en maakt geen enkel foutje zelfs niet aan het einde. De rit over de snelweg was heerlijk comfortabel, de vering/demping is op en top gericht op comfort. Samen met de krachtige 2.2-liter dieselmotor zorgt dat ervoor dat de bestuurder in de heerlijk zittende lederen bestuurdersstoel alle gevoel van tijd verliest. Cruise control aan en ik reed bijna als vanzelf richting Amsterdam met de 2.2-liter diesel met 6-traps automaat. Totaal geen gebrom zoals ik regelmatig meemaak met andere diesels, want er is niet irritanters dan 100 km/u rijdend in de 6de versnelling constant een brom (die bijna altijd verdwijnt na een tuning omdat het koppel stijgt) te horen. Toch denk ik dat een goede tuning deze 2.2-liter diesel niet alleen krachtiger maar ook nog zuiniger maakt. Ik schrijf expres “goede tuning” want veel tuners verkopen rotzooi en hebben totaal geen verstand van zaken. Daar kom je vanzelf achter als er zich een probleem voordoet, op dat moment geven dit soort tuners niet thuis.

Ook 2.03 meter past
Na het volladen van de auto in Leiden vertrokken we richting Alphen a/d Rijn om mijn lange neefje op te halen. Vanaf de N11 naar mijn zus is een hobbelweg waar volgens mij al meer dan 10 jaar niets aan is gedaan (eigenlijk nog nooit dus). Slecht voor de bewoners van die wijk maar prima voor mij, want voor mij is dit altijd weer een leuk testtraject. Ondanks de volle belading had de Hyundai Santa Fe geen last van doorslaande vering, prima dus en dat terwijl de vering/demping behoorlijk comfortabel is. Mijn neefje van 2.03 meter bleek prima in de Hyundai Santa Fe te passen, hij kon zelfs met groot gemak rechtop zitten in tegenstelling tot veel andere auto’s waarin hij gebogen moet zitten. Tot nu toe voldoet de Hyundai Santa Fe met het grootste gemak aan de door mij gestelde keuringseisen. Na het dichtgooien van de achterklep waren we dan eindelijk compleet, en kon ik koers zetten richting Druten. In tegenstelling tot mijn vroegere liefde om altijd over Rotterdam naar Breda, Tilburg etc. te rijden, ben ik daar helemaal op teruggekomen. Via de A12 en de A2 ben je niet alleen sneller, maar kom je vooral veel uitgeruster aan. Op deze vierbaans snelwegen kun je gewoon rustig 100 km/u rijden op de cruise control, dat gaat je op de A15/A16/A27 dus echt niet lukken. Ik adviseer mensen vaak om gewoon eens lekker 100 km/u te gaan rijden, pas dan merk je hoeveel haast de meeste automobilisten hebben. En waarom? De tijdswinst is op de idioot korte afstanden in het vlakke Nederland totaal nihil.

Zonder ook maar één verkeersruzie (bumperkleven, afsnijden, etc.) kwam ik heerlijk uitgerust in Drunen aan voor ons jaarlijkse familieweekend. Natuurlijk heb ik onderweg af en toe even 120-140 km/u gereden, bijvoorbeeld om even snel een rij elkaar inhalende vrachtwagens in te halen. Nog maar net gearriveerd werden we er direct op uit gestuurd om wat boodschappen te halen. Nadat we in Drunen langs de Jumbo reden, en ik het terrein al opdraaide kreeg ik te horen dat men naar AH wilde. Die hebben bepaalde producten die je niet bij de Jumbo kunt kopen. Even snel zoeken in de NavSat bij POI->supermarkten leverde inderdaad een AH op in Druten. Best handig zo’n NavSat alleen is het aantal mogelijkheden zo absurd groot (de handleiding is net een bijbel), dat ik zoiets heb van doe mij maar een spraakgestuurde NavSat. Maar of er een volledig hufterproof(!) spraakgestuurde NavSat bestaat zoals ik in mijn hoofd heb, ik vrees van niet maar wie weet komt dat sneller dan we denken. Tijdens het inladen van de boodschappen keek ik toevallig onder de afdekplaat, en zag daar allemaal mooie vakjes waar we o.a. twee appeltaarten in konden zetten. Ik kan de boodschappentassen nog zo netjes rechtop naast elkaar zetten, maar uiteindelijk vallen ze in zo’n grote kofferbak bijna altijd om. Erg slim dus deze vakjes onder de afdekplaat!

Korean Air
Een vreemde titel voor een alinea maar na het bekijken van de foto’s niet zo vreemd. Misschien kun je het dan ook beter vertalen als een Koreaan die het luchtruim kiest dan wel lijkt te kiezen. Vrijdagavond had ik de omgeving al wat verkend, en was toen via een omweg in Heusden beland. Op die omweg had ik een aantal mooie onverharde weggetjes gezien, want ook dat soort foto’s wilde ik er persé bij hebben. Bij een 4WD-auto mogen dat soort terreinfoto’s liefst niet ontbreken, en al helemaal niet als er in de omgeving onverharde wegen in overvloed zijn. Zwaar terrein laat ik wel uit mijn hoofd met gewone wegbanden, maar dit soort onverharde weggetjes zijn prima te doen met deze Hyundai Santa Fe 4WD mét ‘diff lock’. Ja inderdaad ook dat zit erop ondanks het feit dat dit geen hardcore 4WD-terreinauto (een terreinauto kan ook 2WD hebben!) is. Het zorgt er wel voor dat deze auto net wat aantrekkelijker is dan de meeste andere SUV’s. Ik maak me dan ook sterk dat deze Hyundai Sante Fe 4WD met terreinbanden – en een ingeschakeld ‘difflock’ – behoorlijk zwaar terrein aan kan. Maar eerst even wat sfeerfoto’s maken en dat bleek geen enkel probleem, want vlak om de hoek van de groepsaccommodatie ligt de idyllische toegangsweg tot de Drunense Duinen. Hier was het heel eenvoudig prijs schieten, elke sfeerfoto was raak. Ik vind sfeerfoto’s minstens zo belangrijk als actiefoto’s, want sfeer is van belang in alle onderdelen (thuis, werk, sport etc.) van het leven. Een testverslag met alleen statische persfoto’s en/of actiefoto’s leest op de een of andere manier als een steriel brochureverhaal.

Na de sfeerfoto’s was het tijd voor wat terrein- en actiefoto’s, geen probleem in dit deel van Nederland. Waar je in Zuid-Holland de legaal begaanbare onverharde wegen met een kaarsje moet zoeken, liggen ze in Noord-Brabant letterlijk op elke hoek van de straat. De eerste terreinfoto’s heb ik geschoten op een mooi zandpad, maar de tweede serie op een bospad was super. Er lag een redelijk diepe kuil en bij de tweede poging resulteerde dat in een Hyundai Santa Fe die het luchtruim lijkt te kiezen. Vervolgens kwam tijdens de landing de achterkant ook helemaal los, foto’s zoals ik ze lang niet meer gemaakt heb maar die totaal niet de bedoeling waren. De timing was werkelijk perfect en de scherpte uitstekend, en na het bekijken van de foto’s op mijn Macbook was ik benieuwd wat de PR-manager van Hyundai ervan zou vinden. Bij Nissan kreeg ik een aantal jaren geleden te horen dat ze dàt soort foto’s (Nissan Navara pick-up met de achterwielen een halve meter van de grond) niet meer wilden zien in een testverslag. Als ik eerlijk ben vind ik het alleen maar voor een auto spreken als je er dit soort dingen mee kan doen. Deze vernieuwde Hyundai Santa Fe is dan ook zeker geen sjieke watjes-SUV, deze auto kan meer dan de gemiddelde SUV in dit segment. En om die reden was ik dan ook toch wel blij met die onbedoeld spectaculaire actiefoto’s. En daar kon de PR-manager van Hyundai zich ook in vinden na het bekijken van de actiefoto’s.

Heb ik weer hoor!
Geen idee waar het fout ging maar het zal wel met mijn motorongeluk in februari te maken hebben gehad. Het was namelijk niet doorgekomen dat ik 7-8 september familieweekend had, en dus was ik ingedeeld voor een weekenddienst. Gelukkig kon ik die ruilen met twee collega’s, maar de achterwacht bleef helaas staan. En of de duvel ermee speelde moest ik zondag 8 september op komen draven, het was druk en dus moest dé achterwacht komen. Omdat ik geen zin had om zondagochtend vroeg te vertrekken ben ik zaterdagavond naar huis gereden, niet wetende dat er in de laatste paar kilometers iets totaal bizars zou gebeuren. Rond een uur of tien ’s avonds stapte ik in de Hyundai Santa Fe, waarna ik rustig via het centrum van Drunen naar de A59 reed. Net als op de heenweg had ik me ook nu weer voorgenomen lekker rustig 100 km/u te rijden, behalve in de mooie snelwegbochten uiteraard. De 6-traps automaat schakelt heerlijk soepel en niet merkbaar op, wat dat betreft moet ik Hyundai een dik compliment geven. Hyundai doet in dat opzicht totaal niet onder voor merken als Audi, BMW, Mercedes en Lexus. Want hoe gek het ook klinkt de Hyundai Santa Fe kan met groot gemak de concurrentie aan met deze ‘dure’ automerken. Een rijk aangeklede SUV van één van deze automerken kost vele tienduizenden euro’s meer dan de Hyundai Santa Fe. Het mag dan ook geen verbazing wekken dat deze nieuwe Hyundai Santa Fe een groot succes is in Azië en ja ook de USA! In de USA is deze auto ook te koop als 7-zitter met 3.3-liter GDI V6 – 290 Pk. Bij ons komt deze 7-zitter ook op de markt met de toevoeging “Grand”, maar niet met de 3.3-liter GDI V6 (die in de USA maar $28.600,- = €21.511,83 kost). En verder zijn de rijeigenschappen en het weggedrag aangepast aan de wensen van de Europese automobilist. De Hyundai Grand Santa Fe is 225 langer, 10 mm hoger en 5 mm breder dan de door mij geteste gewone variant. Verder zijn er wat wijzigingen aan de voorbumper, grille, mistlampen en de achterkant. Grootste voordeel van de “Grand” is uiteraard de bagageruimte die maar liefst 607 liter bedraagt. De gewone versie is trouwens ook niet verkeerd want de op één na grootste Samsonite kofferset + nog een extra 13 liter beautycase (niet afgebeeld maar past wel) ging er in zijn geheel in!

Rustig verder rijdend kon ik het niet laten even gas te geven in de snelwegbocht van de A59->A2. In het donker is deze bocht totaal anders dan overdag, maar dat komt omdat ik ‘m nooit rijd dan mis ik de automatische routine. De meeste bochten die ik goed ken – en dus kan dromen – kan ik ’s avonds net zo hard doorheen als overdag, ook al kan ik niet door de bewuste bocht heenkijken. Eenmaal op de A2 ben ik rustig met 100 km/u richting Utrecht gereden. Op de fly-over van de A2->A12 heb ik uiteraard weer even plankgas gegeven, en ik moet zeggen dat de wegligging van de Hyundai Santa Fe uitstekend is. Vergis je niet want het gewicht met mij erbij bedraagt bijna 1.900 kilogram! Dat de wegligging zo goed is komt door de uitstekende vering/demping en de 4WD-aandrijving. Dit zogeheten Dynamax-systeem is afkomstig van de firma Magna, en kennen we reeds van de Kia Sportage het zustermerk van Hyundai. Bij Bodegraven ben ik over de N11 naar Leiden gereden, en aan het einde van de N11 gebeurde iets totaal bizars. Het stoplicht voor linksaf de A4 op stond reeds op groen en ik kon achter de auto voor mij aansluiten. Als motorrijder kijk ik echter altijd breed en rij NOOIT en te NIMMER zomaar door groen zonder naar rechts (dan wel op een kruising ook naar links) te kijken. Het is maar goed dat ik dat altijd doe want er kwam van rechts een auto aan die in volle vaart door rood reed. Ik kon nog net een aanrijding voorkomen maar de door rood gereden auto klapte bijna op de auto voor mij, die schrok zo dat-ie meteen de vluchtstrook opschoot. Ja dat moet je bij mij dus niet flikken, ik ben dus plankgas achter die achterlijke idioot aangereden. Via de vluchtstrook lukte het mij om voor hem te komen, waarna het me met veel moeite lukte om hem tot stoppen te dwingen. Ik was zo boos dat ik uitstapte en helemaal vergat de Hyundai Santa Fe in zijn N(eutraal) te zetten. Ik wilde naar de bestuurder van die auto toelopen (die totaal door het lint ging, waarschijnlijk vanwege cocaïnegebruik want hij was niet dronken) toen ik de Hyundai Santa Fe over de vluchtstrook zonder bestuurder verder zag rijden. Ik ben toen maar weer achter de Hyundai Santa Fe aangehold in de auto gesprongen en verder gereden. Even verderop verliet ik de snelweg en zag bij de stoplichten de bestuurder weer met een noodvaart rechtsaf door rood rijden. Eigenlijk had ik zijn kenteken moeten noteren en de politie bellen, deze kerel was geen verkeerscrimineel maar een ongeleid projectiel. Tja zo maak je nog eens wat mee, maar waarom overkomt juist mij dit nou altijd???

Hankook Ventus Glij2
Na twee dagen behoorlijk rustig rijden was het zondagochtend vroeg tijd om de Hyundai Santa Fe eindelijk eens écht te testen. Het regende en dat is juist in een auto met 4WD extra leuk, alhoewel veel automobilisten dat niet met mij eens zullen zijn. Kijk maar eens hoeveel meer en vooral langere files er in Nederland staan als het regent, onbegrijpelijk want een beetje glijden in de bochten is juist leuk. In plaats van via de standaardroute ben ik die ochtend via A4 naar werk gereden. Het voordeel daarvan was dat ik over het volledige rotondecircus naar werk kon rijden. Op de afslag van de A4 reed ik met een behoorlijke snelheid op de grote rotonde af. Op de rotonde pakte ik de binnenring en smeet de Hyundai Santa Fe met een, althans voor nat wegdek, behoorlijke vaart over de rotonde heen. En toen deed de Hyundai Sante Fe iets wat ik niet verwacht had, of beter gezegd de banden deden niet wat ik van ze verwacht had. De grip was van het ene op het andere moment volledig weg, en de Hyundai Santa Fe gleed vrij heftig volledig van de binnen- naar de buitenring. Even zag ik een lantaarnpaal wel erg dichtbij komen maar gelukkig kregen de banden net op tijd weer grip.

De Hankook Ventus Prime2 zijn voor sportieve rijders duidelijk totaal ongeschikte banden om de velgen van deze Hyundai Santa Fe. Op droog wegdek functioneren ze prima, maar op nat wegdek vind ik ze (in het grensbereik!) een regelrecht een drama. Ik schrik niet snel maar dit voelde niet fijn aan, het voelde aan als ongecontroleerd glijden en daar hou ik niet van. Ik heb eerder een Hyundai gereden met deze banden eronder, maar die auto woog niet alleen een stuk minder maar had ook een lager zwaartepunt. Normaal gesproken moeten doorspinnende banden als het goed is al glijdend een zekere mate van grip houden, maar in dit geval was daar duidelijk geen sprake van. Ik stuurde weer naar de binnenring en reed daarna nog wel over de hoge rotonderand heen, maar het vertrouwen in deze banden op nat wegdek was bij mij verdwenen. Ik kom daar later nog op terug in het testverslag. Ik ben daarna rustig verder gereden met het ESP/TCS weer aan, en die corrigeerde samen met de 4WD het ergste glijden goed als ik net aan in het grensbereik reed. Een normale automobilist – door sportieve automobilisten veelal denigrerend aangeduid als fossiel – zal hier allemaal niets van merken, want zolang je niet in het grensbereik komt is er helemaal niets aan de hand.

Gehaktdag
Eindelijk weer eens een ouderwetse woensdag-gehaktdag, want ik moest nog even gehakt maken van de Hyundai Santa Fe….. of de auto van mij dat kan natuurlijk ook. Na de ongecontroleerde uitglijders in de regen zondagochtend en dinsdagmiddag, was ik zeer benieuwd hoe de Hyundai Santa Fe zich op droog asfalt zou houden. Uiteraard met de tractie- en stabilisatiecontrole uit! Maar eerst even thuis een pizza chicken-bbq eten een bak sla en een grote verse bananenshake. Na het eten ging het linea recta naar het Space Business Park want alleen daar heb ik genoeg uitloop in het geval van een ongecontroleerde uitglijder. Op de rotonde voor het Space Business Park zette ik de tractie- en stabilisatiecontrole uit. Op het laatste moment besloot ik de Hyundai Santa Fe de eerste haakse rechterbocht in te hoeken, omdat ik de treuzelende BMW X1-rijder voor me namelijk spuugzat was! De toerentellernaald schoot richting het rode gebied, maar er was geen sprake van een uitglijder op het droge asfalt. Toch voelde ik niet goed wat de auto onder mij deed. Deze Hankook Ventus Prime2 banden zijn niet alleen ongeschikt als regenband, maar ook op droog wegdek voel ik in het grensbereik niet goed wat ze doen of beter gezegd wat ze willen. Veel automobilisten hebben niets met banden in tegenstelling tot motorrijders. Logisch want een motorrijder heeft máár twee banden, en grip betekent dus alles want zonder grip blijf ik op mijn motor niet overeind. Motorrijders hebben het bijvoorbeeld over schaamranden, steppies aan de grond rijden en een knietje over het asfalt. Om dit te kunnen moet je niet alleen goed kunnen motorrijden, maar vooral ook goed kunnen voelen wat er onder je gebeurt. En dat laatste komt mij óók ongelofelijk goed van pas tijdens het testen van auto’s.

Na de haakse bocht smeet ik de Hyundai Santa Fe nogal bruut linksaf de doorgaande weg met vrachtwagenparkeerplaats op. Door plankgas te geven in de tweede versnelling (ik had de manuele stand ingeschakeld) ging ik al zijdelings driftend de vrachtwagenparkeerplaats over. Dit voelde al een stuk beter aan, maar daarvoor moest ik wel het uiterste grensbereik opzoeken. Na nog een paar rondjes over het Space Business Park was me overduidelijk dat de Hyundai Santa Fe een uitstekende auto is, maar dat de gemonteerde banden de beperkende factor zijn. Het is net alsof ik niet goed voel wat het 4WD-systeem aan het doen is, maar na een paar rondjes kreeg ik het door. Het is lang geleden dat ik een auto heb getest waarbij de banden in het grensbereik op nat wegdek te vroeg oncontroleerbaar gingen glijden. Op droog wegdek is dat nog weer anders dan op nat wegdek, maar het voelt in beide gevallen niet lekker aan. Deze Hankook Ventus Prime2 banden zijn duidelijk totaal ongeschikt voor deze Hyundai Santa Fe. Voor de gewone automobilist zullen ze prima voldoen, maar een automobilist die ook wel eens de grens opzoekt raad ik aan om andere banden te monteren. En of dat dan Bridgestone Latitude Sport, Continental PremiumContact2, Michelin of Pirelli zijn maakt me niet veel uit, maar zeker niet deze Hankook’s Ventus Prime2.

Zuinigheidsrit
Even snel nog een zuinigheidsrit maken, gewoon omdat ik er zin in had. Even, uh nou nee dus want aan het einde van de N206 gekomen bleek de weg door Vogelenzang afgesloten. Ik heb daarom maar braaf de omleidingsborden gevolgd, dom want achteraf bezien had ik beter even door kunnen rijden en langs de Leidsevaart verder kunnen rijden. Maar goed ik ben dus een heel eind omgereden en via allerlei kruip-sluipweggetjes belandde ik uiteindelijk in Aerdenhout, Bentveld en even later Zandvoort. Het weer was mooi en de ondergaande zon was extreem fel, zo fel zelfs dat alleen mijn zonnebril niet genoeg was. Ik moest de zonneklep omlaag klappen om een goed zicht op de weg te kunnen houden. Het zuinig rijden met de Hyundai Santa Fe beviel me tot nu toe uitstekend. In tegenstelling tot andere diesels kun je met deze diesel wel sterk afremmen op de motor. Op rechte wegen liet ik de automaat in de D-stand staan en gebruikte ik zoveel mogelijk de cruise control, maar in de bochtige stukken en op rotondes schakelde ik manueel. In de manuele stand zijn er 6 versnellingen beschikbaar. Uiteraard was 0 keer remmen geen optie tijdens deze waardeloze zuinigheidsrit. Waardeloos want ik liep steeds weer de kans ergens onderweg vast te lopen, want ze bleken op veel meer plekken bezig met wegwerkzaamheden. Op een gegeven moment was ik het een beetje zat toen ik voor de zoveelste keer moest stoppen. Ik heb toen besloten gewoon maar wat te doen, en iedere weg die mij bekend voorkwam in te slaan. Dat ik daarbij nog wel eens plotseling moet remmen was ook nu weer het geval. En nee niet omdat ik geen voorrang had maar veel mensen het gewoon nemen. De remmen doen hun werk gelukkig uitstekend, krachtig en goed doseerbaar.

Het werd een uitermate vreemde zuinigheidsrit waarvan ik me achteraf maar weinig kan herinneren. Dat is volkomen logisch want als je altijd een vaste route dan heb je namelijk veel vaste herkenningspunten, en aan de hand van die vaste herkenningspunten onthou ik de gebeurtenissen van de bewuste zuinigheidsrit. Maar goed het was even niet anders, gelukkig had ik wel een mooie uitslag over de zuinigheid van deze dieselaar. Na snel hoofdrekenen kwam ik op een nette 1:20 uit, een stuk zuiniger dan in de brochure van Hyundai staat vermeld. Na het aftanken ben ik uiteraard nog even plankgas in de 2de versnelling door de opritbocht van ’t Heen gereden (die ligt namelijk 50 meter verderop bij het tankstation vandaan). Echt fantastisch! Deze auto is goed maar vergt ondanks alle veiligheidssystemen en de 4WielAandrijving wel een goede rijvaardigheid (in dit geval mede veroorzaakt door de banden) van de bestuurder. Dat maakt deze auto voor mij een stuk spannender dan veel van zijn soortgenoten. Zelfs een Audi Q5 quattro vind ik verschrikkelijk saai vergeleken met deze Hyundai Santa Fe. Op het stuurgedrag heb ik overigens géén negatieve op- en aanmerkingen. De stuurbekrachtiging genaamd Flex Steer is in te stellen in 3 standen te weten: Comfort, Normal en Sportief. Tijdens het rijden op een woonerf of in de binnenstad is Comfort fijn, maar op de snelweg had ik meestal Normal dan wel Sportief aanstaan.

Ff lachen met Fokke
Mijn collega Fokke wordt uiteraard altijd om zijn oren geslagen met Fokke en Sukke, gelukkig heeft hij net als de twee stripfiguren ook een goed gevoel humor. Toen ik hem opgehaald had dinsdagochtend vroeg bij het NS-station in Leiden, zei hij tegen mij: “Dit is een fantastische auto voor mannen met zo’n zeurpiet (het geslacht van de zeurpiet laat ik wijselijk in het midden) naast ze.” “Hoezo dan?”, vroeg ik. “Nou de passagier op de voorstoel kan niet op de snelheidsmeter kijken!”, antwoordde hij lachend. Kijk dat had ik wel gezien maar niet aan gedacht in deze context. Eenmaal op de Willem de Zwijgerlaan trok ik bij het stoplicht voor de korte tunnel nogal hard op. Dat deze Hyundai Santa Fe ondanks de geringe cilinderinhoud (2.2 liter is niet veel) behoorlijk van kiet gaat merkte Fokke ook meteen. Ik gaf plankgas waarna zijn leesbril door de auto vloog, dus met de acceleratie zit het wel goed. Ik bleef trouwens veel auto’s makkelijk voor tijdens stoplichtsprintjes, en zelfs een Audi Q5 3.0 TDI had het de eerste meters best moeilijk tegen mij in de Hyundai Santa Fe 2.2 CRDi R. Ik denk dat die Audi Q5 3.0 TDI het na een tuning nog moeilijker krijgt met deze Hyundai Santa Fe 2.2 CRDi R. Door de verbeterde gasreactie en het hogere koppel zal de Hyundai Santa Fe 2.2 CRDi R nog sneller uit de startblokken vliegen en dus die eerste meters meer winst pakken. Ik las trouwens nog iets opmerkelijks op een Amerikaanse website, daar stond dat deze nieuwe Hyundai Sant Fe maar liefst 119 kilogram aan gewicht verloren heeft, en dat nota bene zonder het gebruik van exotische materialen. Maar ja Hyundai heeft in tegenstelling tot bijvoorbeeld de dure Duitse merken als Audi, BMW en Mercedes wél de beschikking over eigen staalfabrieken. Bijna geen enkele automobilist weet dit jammer genoeg! De kwaliteit van het staal van de auto’s van Hyundai is dan ook van absolute topkwaliteit. De Duitsers zijn niet voor niets zo bang voor de alsmaar toenemende concurrentie van automerken als Hyundai en Kia.