Toverauto+++
Na een fietstocht door een uitermate koude regenbui arriveerde ik donderdagmiddag laat bij Hyundai in Sassenheim. Ik moest de overtreffende trap van de Hyundai Veloster ophalen, oftewel de Hyundai Veloster Turbo typenaam 1.6 T-GDi. Zou het de Koreanen gelukt zijn om twee belangrijke onderdelen van de gewone Hyundai Veloster om te toveren tot de categorie “Plus”. Neem het testverslag van de gewone Hyundai Veloster erbij en je weet welke onderdelen ik bedoel, de werkelijk waardeloze vering/demping en het weinig vermogende motorblok. Nog voor ik de rotonde bij Hotel Sassenheim had bereikt voelde ik al aan de vering/demping dat deze precies de perfecte sportieve setting heeft meegekregen, en het 1.6 liter turbo-motorblok heeft ruim voldoende power. Maar er is nog een belangrijk totaal ongrijpbaar onderdeel waarvan ik benieuwd ben of ook dit behouden is gebleven, het tover-onderdeel want ondanks die waardeloze vering/demping, en het weinig vermogende motorblok was de wegligging van de gewone Hyundai Veloster werkelijk geniaal. Ook nu nog snap ik nog steeds niet hoe dat kan, want het klopt gewoon niet of beter gezegd het kan helemaal niet! Vandaar ook de titel “Toverauto!?” want ik kon gewoon geen betere titel voor deze auto verzinnen.

Gelukkig was ik niet de enige die de genialiteit van deze auto door had, ook Mick had het door en hij maakte in de Hyundai Veloster op een bochtig stuk gehakt van een Audi RS (en andersom de chauffeur van de Audi RS idem dito). En nee dit is geen verhaal wat ik net als die frauderende hoogleraar sociale psychologie Diederik Stapel volledig uit mijn duim heb gezogen i.t.t. veel van mijn concullega’s. Ik kom er namelijk steeds meer achter dat plagiaat (ik kom heel vaak dezelfde zinnen en/of woordgebruik tegen), én verzonnen testverslagen de normaalste zaak van de wereld zijn in de autojournalistiek. Grappig genoeg werd ik volledig in mijn vermoeden bevestigd tijdens een gesprek dat ik kort geleden had met iemand die al heel lang meedraait in de autowereld. Hij vertelde mij het verhaal dat hij opving van een autojournalist die met een collega belde. “Mail mij dat testverslag van jou maar dan verander ik het een beetje en doe ik net of het van mij is”, zei die autojournalist tijdens dat telefoongesprek tegen zijn collega. Tja zo krijg ik mijn online automagazine ook gevuld met het driedubbele aantal auto’s. Dat is dus het verschil tussen kiezen voor kwantiteit en kwaliteit, ik kies uiteraard voor het laatste.

Spannend!!!
Na het wegbrengen van de Chevrolet Cruze SW ben ik (te) snel op de motor naar huis gereden. Na thuiskomst heb ik mijn motor even met wat kraanwater schoon geboend, want er was die ochtend op meerdere plaatsen gestrooid. Meteen na thuiskomst heb ik me omgekleed en ben in de Hyundai Veloster Turbo gesprongen om te gaan zwemmen. In plaats van direct naar het zwembad in Katwijk aan Zee te rijden ben ik één afslag later de N206 afgereden. Ik wilde alvast even kijken op het industrieterrein naast het Space Business Park hoe de Hyundai Veloster Turbo zich gedraagt met het ESP aan/uit. Mijn angst was namelijk dat door de grotere hoeveelheid Pk’s de toverachtig goede wegligging van de Hyundai Veloster verdwenen zou zijn. Met het ESP aan presteerde de Hyundai Veloster Turbo zoals ik had verwacht, de auto week geen millimeter van zijn lijn af. Ik was dus behoorlijk zenuwachtig toen ik met het ESP uit weer plankgas door dezelfde bochten heen reed.

Tot mijn blijdschap, maar tevens ook weer dezelfde verbazing als toen, reed ik met vol spinnende voorwielen door alle verschillende soorten bochten heen, zonder dat de Hyundai Veloster Turbo ook maar een spoor van onderstuur vertoonde. Het enige verschil met de gewone Hyundai Veloster is dat de voorwielen eerder doorspinden. Voor ik het wist vloog de toerentellernaald iedere keer naar boven de 5.000 toeren, terwijl de auto perfect bestuurbaar bleef. De vering/demping is véél beter dan die van de gewone Hyundai Veloster, het te comfortabele karakter is helemaal verdwenen. Sportieve rijders zullen de vering/demping niet sportief genoeg vinden, deze kopers raad ik dan ook aan een set Eibach-veren te monteren. Als ik de vorige Hyundai Veloster niet getest zou hebben zou ik zwaar onder de indruk zijn van deze Hyundai Veloster Turbo, maarrr het vervelende is dat de goede wegligging van deze Hyundai Veloster Turbo de goede wegligging van de gewone Hyundai Veloster alleen nog maar onbegrijpelijker maakt dan-ie al was. Is dat erg? Nee helemaal niet want ik hoef niet altijd alles te kunnen verklaren dan wel te begrijpen. Soms is het ook gewoon leuk om zomaar dikke vette pret te hebben zonder dat ik snap waarom. Mooi toch!

Gebrek aan Pk’s???
In bijna alle lezerscommentaren onder de nieuwsberichten op Autoweek.nl gaat het over het gebrek aan Pk’s ten opzichte van de USA-versie en ‘hot hatches’ van andere merken. Ach Pk’s wat heb je eraan als een auto constant met bakken onderstuur wegglijdt (bv. de Honda Civic Type R) over de voorkant, dan wel een elektronisch sperdif (een mechanisch sperdif kom ik zelden tegen) nodig heeft om de overvloed aan Pk’s in de hand te houden. Ik vind het veel leuker, maar vooral ook van veel meer lef en technisch vernuft getuigen, als een auto zonder een dergelijk elektronisch hulpmiddel een uitmuntende wegligging heeft. En dan nota bene ook nog met een torsie-as (met daarin een dikke stabilisatorstang) aan de achterkant in plaats van onafhankelijke wielophanging! Natuurlijk is het een eitje om deze Hyundai Veloster Turbo te laten chiptunen tot bijvoorbeeld 220 Pk, maar is dat ook zinvol? Ik denk van niet want dat gaat ten koste van het heerlijke koppel onderin, waardoor de auto volgens mij minder leuk wordt dan-ie nu juist is. Zet in een bocht het gas erop in de tweede versnelling en op nat wegdek (ik had de hele week nat asfalt!) spinnen de voorwielen werkelijk zonder enige vorm van onderstuur door. De auto rijdt verder alsof je zonder doorspinnende voorwielen door de bocht vliegt. De fantastische Hankook Ventus Prime2 banden zijn hier verantwoordelijk voor. Natuurlijk zijn er betere banden te koop met meer grip, maar naar mijn mening zou ook dat deze auto minder leuk maken. Deze banden hebben meer dan voldoende grip om sportief te rijden, alleen op het moment dat je het ESP uitzet doen ze perfect dat wat ik graag wil. Van banden met volle grip gaan ze naadloos over in vol doorspinnende banden, die er ook dàn voor blijven zorgen dat deze auto niet onbestuurbaar wordt. Op papier zullen deze banden cijfermatig geen bandentest winnen, maar soms zegt gevoel veel meer dan kille papieren cijfertjes. De kritiek op deze banden onderschrijf ik dan ook niet. Tijdens de drifttraining had ik ook dergelijke banden op mijn BMW, juist voor het betere driftwerk zijn dit soort banden juist uitermate geschikt!

Pk-Nm-vering/demping-banden
Sommige dingen zijn zo ongelofelijk lastig te beredeneren dat ik me wel eens afvraag of het puur geluk is dan wel een doelbewuste keuze van een autofabrikant. De geniale wegligging van de gewone Hyundai Veloster 1.6 GDi, met zijn waardeloze vering/demping, doodgewone torsie-as en niet al te krachtige motorblok kan ik namelijk nog steeds niet verklaren. Helaas sta ik daar in behoorlijk alleen, want niemand had door hoe goed deze auto werkelijk is mét het ESP uit! Tijdens het surfen over het internet op de zoekterm “Hyundai Veloster 1.6 T-GDi test” kwam ik toevallig nog een Belgisch testverslag tegen waarin stond dat de turboloze Hyundai Veloster 1.6 GDi een ronduit gevaarlijke auto is met het ESP uit. Het zou me niets verbazen als die Belgische autojournalist straks schrijft dat de Hyundai Veloster 1.6 T-GDi een levensgevaarlijke auto is. Ik zou deze autojournalist dolgraag een keer naast mij in de Hyundai Veloster 1.6 GDi zetten, en hem dan een rondje meenemen over één van mijn testtrajecten. Volgens mij heeft deze autojournalist die Hyundai Veloster 1.6 GDi helemaal niet gereden laat staan getest.

Hetzelfde gevoel kreeg ik ook bij het lezen van een korte review op Autoweek.nl over de turboversie: “De vierpitter is qua beschaving niet opgeknapt door de turbolader. Hij loopt tamelijk rauw en de vermogensontwikkeling is vooral explosief. Zijn inborst doet sterk denken aan de viercilinder van de eerste generaties Lancer EVO. Potent? Ja. Beschaafd? Nee.” Vreemd want het 1.6 liter T-GDi motorblok loopt juist heel erg mooi en soepel rond, dus mijn commentaar zou dan ook zijn: “Potent? Nee (Okay een beetje dan). Beschaafd? Ja.” Het is mij een volslagen raadsel waarom sommige autojournalisten dit soort glasharde leugens schrijven. Wat mij betreft is de autojournalistiek net als de wielrennerij ook aan een zeer grondige opschoning toe. Maar ja als ze alle Lance Armstrongs (lees: leugenaars) zouden ontslaan blijft er niemand over, kun je nagaan hoe ongelofelijk corrupt de Nederlandse autojournalistiek is. Ik heb voor de lol eens bij een aantal concullega’s de foto’s tussen een aantal testverslagen uitgehaald. Ik was ronduit verbijsterd toen ik van al die testverslagen amper één A4-tje tekst overhield. Als je na één volle week testen er echt niet meer dan één A4-tje tekst (waarvan de helft plagiaat is dan wel overgeschreven uit de brochure) uit weet te persen ben je volgens mij een verschrikkelijke prutser! Maar ja het wordt gepikt, iedereen weet het, maar ik ben de enige die het openlijk keihard durft uit te spreken.

Keek op de testweek
Tijdens het koffie drinken op mijn werk (auto’s testen is geen werk voor mij maar een fantastische uitlaatklep) kijk ik regelmatig vanaf twee hoog even naar beneden op de parkeerplaats naar de testauto die ik mag testen. Dit keer keek ik wat vaker naar beneden dan anders, dat heeft te maken met de mooie vormen van de Hyundai Veloster 1.6 T-GDi. Ik heb heel wat zeur- en zeik-commentaren gelezen over deze auto op het internet. Het kan aan mij liggen maar ik vind een Audi A3 of een BMW 1-serie er toch echt zwaar ouderwets en volledig gedateerd uitzien naast deze Hyundai Veloster 1.6 T-GDi. Hetzelfde vind ik ook als ik de Hyundai i30 naast de nieuwe Volkswagen Golf zet, de Hyundai i30 ziet er zowel van buiten als van binnen 100x beter uit. Geen idee of je dat merkenblindheid moet noemen of embleemgeilheid, maar ik heb helemaal niets met dat soort mensen/autojournalisten. Ik stap in een auto, vind ‘m mooi of niet mooi, het rijdt goed of niet goed, etc. en wat voor embleem er dan op de motorkap geplakt zit zal mij helemaal een worst zijn. Er zijn nog steeds veel te veel autojournalisten met een extreem sterke voorkeur voor de Duitse automerken, de Japanse en Koreaanse auto’s vinden ze maar overbodig blik. Vreemd want zowel qua techniek, design en vooral vooruitstrevende vernieuwing moet je juist niet bij de conservatieve Duitse automerken zijn. Verder vind ik de veel te korte garantieperiode (probeer ze maar eens te vinden op Audi.nl en BMW.nl) van de Duitse automerken getuigen van weinig geloof in de kwaliteit van hun eigen product. De gehele week heb ik bijna in trance in de auto gezeten, er is niets lekkerder dan in een auto te zitten die klopt. En dat kloppen heeft met alles te maken, de uitstekende stoelen, het goede stuurgevoel, de vering/demping die precies goed is, de geniaal goede wegligging zonder elektronische poespas, het fijne dashboard, kortom je stapt in en voelt je meteen thuis!

Ook dit keer heb ik mijn collega weer opgehaald bij het NS-station. Ik was benieuwd wat hij van de Hyundai Veloster Turbo zou vinden, en dan vooral van de wegligging. Bij het instappen zei hij meteen dat de hoofdruimte voor lange mensen beperkt is (het past net), en daar had hij gelijk in alhoewel ik wel moet zeggen dat ik het schuifdak volledig dicht had. Als ik de hemel dus half open zou zetten is er wel ruim voldoende hoofdruimte. Op de koeienrotonde reed ik rechtdoor over de rotonderand, maar dat is hij intussen gewend van mij. De balans van deze auto is erg goed, ik voelde de auto onder me heel mooi over de rotonderand heen glijden, waarna ik de auto naadloos weer van de rotonderand het asfalt opstuurde. Ik ben er heel wat keren overheen gereden tijdens de testweek en één keer met een veel hogere snelheid dan normaal, maar ook dat maakte geen indruk op de Hyundai Veloster Turbo. In de haakse bocht naar rechts bij Mc Donalds had ik uiteraard het ESP uitstaan en trapte ik het gaspedaal middenin de bocht diep in. Met vol doorspinnende voorbanden vloog ik door de bocht, terwijl mijn collega stoïcijns naast me zat. Zo goed voelt het dus aan dat mijn collega niet eens op of om kijkt, alleen aan het plotseling omhoog vliegende toerental hoorde hij dat er iets ongewoons gebeurde. ‘s Avonds uit werk vandaan was het ‘t zelfde recept, ESP uit en overal perfect op de grens rijdend door de bochten en over de rotonde heen. Pas toen ik ongelofelijk asociaal ging doen begon het onderstel wat van zijn lijn af te wijken (meer wegglijden dan echt onderstuur), maar in verhouding tot de snelheid stelde het niets voor. Veel andere auto’s zouden dan al met zwaar onderstuur de bocht uitgevlogen zijn.

Fijn motorblok
De commentaren die ik heb gelezen op de forums zijn van een niveau dat getuigt van weinig kennis van motortuning. Toen ik nog motoren testte kwam ik al bij Ruud Fredriks (hij doet tegenwoordig auto’s en motoren) in Goes. Ruud is een absolute autoriteit op het gebied van motortuning, want in tegenstelling tot veel van die chiptuningszaken ontwikkelt Ruud de software in eigen huis dan wel betrekt hij het van een topfirma zoals DTE. Ik heb veel geleerd van Ruud en ik moet maar weer eens een keertje bij hem langsrijden. Ruud zou zich gek lachen om al die domme commentaren op het forum van Autoweek, en terecht want als je niet snapt wat terugtunen betekent dan moet je gewoon je mond houden. In vergelijking met de US-versie is de Europese versie meer op koppel getuned heb ik begrepen van de importeur. Maar ach even een ‘simpele’ chiptuning en je zit zo op 200 Pk of zelfs veel meer, daar heb je absoluut geen grotere turbo voor nodig zoals iemand op het forum van Autoweek schreef! Gewoon voor de leuk zou ik wel eens zo’n getunede versie willen testen, ik ben benieuwd of dat wat toevoegt of dat ik zeg: “Leuk maar die extra Pk’s maken de auto niet leuker en/of beter.” Veel mensen kicken op Pk’s maar mij zeggen Pk’s helemaal niets! Als je mij vraagt wat de allerbeste en fijnste auto’s zijn die ik in mijn leven gereden heb dan zeg ik zonder één milliseconde te twijfelen: “De Peugeot RCZ 200 Pk, de Renault Wind, de Hyundai Veloster 1.6 GDi (en 1.6 T-GDi) en de Abarth 500C esseesse.” Daar zit inderdaad geen enkel Pk-pakhuis bij maar alleen auto’s die ongelofelijk leuk zijn én een fantastische wegligging hebben.

Nog even een heel leuk voorbeeld wat betreft de totale nutteloosheid van Pk-pakhuizen. Tijdens de drifttraining van GP Elite half november in Lelystad waren er twee mensen die de minst leuke dag van alle cursisten hadden. Dat waren twee Belgen in een peperdure McLaren, die bijna constant achterstevoren stond na elke bocht. En dat ging zo de hele dag maar door! Ik had daarentegen de grootste lol van de wereld in mijn afgetrapte BMW, en na een paar rondjes driften lukte het me al om een keer een perfect rondje te driften, waarbij ik puur op het gas een rondje driftte en alleen het stuur door mijn handen liet schieten. Lol heeft dus niets met Pk’s te maken maar alles met jezelf. De 186 Pk zijn wat mij betreft dus ruim voldoende maar wie persé meer dan 200 Pk wil moet dus even langs een chiptuner. Waarschijnlijk lukt het dan wel om zonder problemen in de derde versnelling met vol doorspinnende voorwielen (nu lukte het me af en toe) door de bocht te gaan op nat asfalt. In de eerste drie versnellingen gaat de Hyundai Veloster 1.6 T-GDi er lekker rap vandoor, in vier nog steeds behoorlijk maar vijf en zes schieten niet echt meer op. Ook daar geldt weer dat met wat extra Pk’s de auto krachtiger wordt in de hogere versnellingen. Wat betreft het schakelen ga ik niet eens een compliment meer geven, daar zijn ze al zo aan gewend bij Hyundai. Alle handgeschakelde versnellingsbakken van Hyundai zijn gewoon steengoed, oftewel precies en soepel. Hetzelfde geldt ook voor de uitstekende koppeling met zijn mooie aangrijppunt, en voor de goede en fijn doseerbare remmen.

Huiskamergevoel
Het grootste compliment dat ik een auto kan geven is als ik instap ik een lekker gevoel van binnen krijg, een huiskamergevoel noem ik dat altijd maar. Het interieur van de Hyundai Veloster bevalt me uitstekend, wat dat betreft vind ik dat Hyundai de beste prijs/kwaliteit-verhouding heeft van alle automerken. Tegenwoordig heb ik geen USB-stick meer bij me maar sluit altijd mijn iPod Touch aan. De audio beviel me prima, voor een premium audio-systeem dat niet van Bose, B&O of een dergelijk luxe merk is mag het er zeker zijn. Wat ik verder erg fijn vind dat is de blauwe dashboardverlichting, dat is zoveel rustgevender dan rood of oranje licht. Verder vind ik ook de oplichtende stuurknopjes fijn, dan hoef ik tenminste niet te zoeken naar de knopjes in het donker. De bestuurdersstoel is in alle standen elektrisch verstelbaar, alleen de leuning moet je met een knop instellen. De met leer beklede stoelen met daarop “Turbo” gestikt zitten uitstekend, zelfs langere ritten zijn geen probleem in deze fraaie coupé. Achterin is het wat krapper maar toch kon mijn zus prima zitten, maar veel langer dan 1.90 moet je niet zijn. De achterpassagiers vallen namelijk met hun hoofd in het ‘gat’ rondom de achterruit van de achterklep. Nog weer iets verder naar achter is de bagageruimte, die lijkt erg klein maar op de beautycase na past de complete hatchback kofferset erin.

Voor de eerste keer dit jaar heb ik een testauto in moeten leveren zonder dat ik foto’s heb kunnen maken. Het weer was zo slecht tijdens de testweek (uiteraard precies op de momenten dat ik foto’s wilde maken) dat ik de Hyundai Veloster 1.6 T-GDi zelfs een dag eerder heb ingeleverd. Voor de laatste testdag was namelijk een behoorlijk pak sneeuw voorspeld, en om nou meer dan een uur over een stukje van slechts 9,5 km te doen nee laat maar. De volgende avond hoorde ik dat het verkeer op de route naar Sassenheim compleet vast heeft gestaan, ik had dus de juiste keuze gemaakt. Die dag eerder inleveren zou ik ruimschoots compenseren, want ik heb de Hyundai Veloster 1.6 T-GDi nog een keer af moeten spreken voor een fotoshoot. De laatste 4 dagen van 2012 heb ik nog even heerlijk een volle tank leeg gereden, en ook nu weer had ik verschrikkelijk veel lol. Wel had ik dit keer andere banden, Yokohama W-drive winterbanden. Deze winterbanden hadden in het uiterste grensbereik op nat wegdek minder grip dan de Hankook Ventus Prime2 zomerbanden. Op de oprit van onder andere de N11 naar de A4 gleed ik behoorlijk weg toen ik middenin de bocht vol op het gas ging in de tweede versnelling. Er was geen sprake van ongecontroleerd wegglijden want heel even van het gas afgaan was genoeg om de Hyundai Veloster 1.6 T-GDi weer op de juiste lijn te krijgen. Het verbruik tijdens de testweek kwam ondanks stevig gas geven toch uit op een hele mooie 1:9.

200+ km/u
Normaal gesproken was ik een Hyundai testauto altijd in de wasstraat bij de Esso-pomp in Sassenheim, maar dit keer koos ik voor de wasbox bij de benzinepomp bij mij vlak om de hoek. Om de auto daarna goed droog te rijden knal ik altijd even over het begin van de A44 heen op de grens van Wassenaar-Leiden. Op de ventweg kijk ik dan uiteraard altijd even of er nergens een politieman met een lasergun staat (heel af en toe staan ze daar wel eens), zodat ik zeker weet dat ik zonder problemen 200+ km/u kan rijden. Achteraf ben ik heel erg blij dat ik dat heb gedaan, want bij dik 220 km/u voelde ik dat de wegligging van de Hyundai Veloster 1.6 T-GDi beter kan. En dat beter bereik precies zoals ik eerder al schreef door de montage van een set sportieve Eibach-veren. Een dergelijke sportieve verenset (de auto komt dan ook iets lager op de wielen te staan) zal precies voor de perfecte strakke wegligging op hoge snelheid zorgen die je als rijder graag wilt. Voor Nederland is dat niet nodig, maar als je regelmatig in Duitsland komt raad ik het zeker aan.