All4-ForAll
Nou test ik al een behoorlijke tijd auto’s en ben ik goed bekend met alle Mini’s, maar nu had ik werkelijk geen idee wat ik moest verwachten. Een Mini met vierwielaandrijving en zoveel ruimte dat er niet alleen chimpansees op de achterbank kunnen zitten maar ook mensen. Voor het lekkere kreeg ik ook nog eens een model mee met net iets minder dan 200 Pk, en zeer verrassend een 6-traps automaat oftewel mijn allereerste Mini met automaat. Dat belooft dus een verrassende test te worden dat kan niet anders! De oprit naar de A4 ging ondanks dat ik de motor nog moest opwarmen best lekker, de vering/demping voelt goed aan ondanks de wat langere veerwegen. In vergelijking met de eerder door mij geteste Mini Cooper D verhoudt zich dat van een kart tot een verlengde crosskart. De afslag naar de A12 ging ook lekker en hier kon ik duidelijk voelen dat de vering/demping de dwarsrichels van de fly-overdelen goed uitdempt. Wel voelde ik het onderstel heel even zoeken, maar dat is normaal bij een dergelijke auto met lange veerwegen en winterbanden. Op de A12 heb ik, omdat ik wat aan de vroege kant was, de cruise control op 100 km/u vastgezet. Daarna bedacht ik me dat er vast en zeker een NavSat op deze dure uitvoering zit en dus ben ik eens rustig op zoek gegaan. Ik was gek genoeg even helemaal kwijt hoe de bediening ook alweer werkt, en dat terwijl de test van de Mini Cooper D nog niet eens zo lang geleden was. Ik drukte maar eens op het knopje met het ‘Huisje’ erop, waarna op het centraal geplaatste display versus snelheidsmeter 8 icoontjes verschenen. Via een draai-/joystick-knopje net voor de grappige handrem kon ik al draaiend de NavSat selecteren en daarna joystickend en draaiend “Adres invoeren”. Ik weet waar Vincent woont maar ik vind het toch altijd weer leuk om te kijken hoe een NavSat mij naar zijn huisadres stuurt.

Omdat ik de irritante vrouwenstem van de routebegeleiding had uitgezet, en ook nét even niet op het display keek miste ik de afslag naar linksaf Veghel in. Dom, dom, dom want door die ene afslag te missen moest ik 4 km doorrijden – je mag nergens omdraaien op dat stuk weg – en weer omdraaien en diezelfde 4 km terugrijden. Dat verzin je toch niet! Ik ben dus mooi even omgedraaid via een parkeerhaven aan de andere kant van de weg, want het was rustig op de weg waardoor ik wel even kon steken en draaien. Daarna stuurde de NavSat mij op de meest creatieve manier ooit naar Vincent’s huis. Zo gek ben ik nog nooit eerder – want door allemaal smalle achterafstraatjes – naar zijn huis gereden. Na een heerlijke koffie zijn we op pad gegaan voor een fotoshoot, de actiefoto’s hebben we gemaakt op een industrieterrein bij Oss en de sfeerfoto’s in een nieuwe wijk van Veghel. Oh ja en uiteraard ook wat actiefoto’s op een onverharde weg door een bos, veel spectaculairder dan dit zat er niet in vanwege de drukte ter plekke. Na een heerlijk dagje Veghel ben ik op tijd weer vertrokken, want het was tenslotte kerstavond en dat is toch een speciale avond. Ik had beloofd de kinderen van mijn jongste zus op te halen van de kerst-kinderdienst in de kerk. In tegenstelling tot alle andere Mini’s die ik tot nu toe getest heb passen er nu ook mensen zonder geamputeerde benen achterin. De beenruimte in deze Mini Countryman Cooper S All4 is prima, en niet alleen voor kinderen maar ook voor volwassenen. En met de 4 portieren is het instappen een eitje en kan niemand meer zeggen dat Mini geen gezinsauto’s maakt. Op de terugweg had ik nog even een lekker moment op de hoge en lange fly-over van de A2 naar de A12. Op het dalende deel voelde ik het onderstel met zo’n 150-160 km/u even hevig torderen, dit was mijn eerste ervaring in het grensbereik en dat voelde goed.

Kerstknaller!
Als ik diensten moet draaien op de IVF-kliniek ben ik altijd even de weg kwijt, ik weet dan vaak niet meer welke dag het is de dagen daarna. Zo ook op vrijdag de 1ste kerstdag, want ik dacht de hele tijd dat het zaterdag was. ’s Ochtends ben ik eerst even naar de kerk geweest met mijn moeder, zus en haar zoon. Het eerste wat mijn zus zei was: “Wat veel zitruimte achterin zeg!” Dat had ze duidelijk niet verwacht van een Mini, maar ja dit is een Countryman beste zus. Haar zoon was erg blij met de stoelverwarming, en ik ook als ik eerlijk mag zijn. Er zijn mensen die daar absoluut niet tegen kunnen, maar ik vind stoelverwarming in deze tijd van het jaar echt zalig. Na de kerstdienst ben ik eerst nog even koffie gaan drinken, en vervolgens heb ik snel de Samsonite kofferset gefotografeerd. Het regende namelijk steeds en dan was het weer even droog dus ik moest snel zijn. Ik heb overigens twee sets foto’s gemaakt want er lag een afdekplaat in de bagageruimte. Door die afdekplaat weg te halen kon ik de bagageruimte vergroten.

Samsonite kofferset
Met afdekplaat
Met hoedenplank: 1×50-liter + 3×33-liter
Zonder hoedenplank: 2×50-liter + 3×33-liter + 13-liter
Zonder afdekplaat
Met hoedenplank: 3×50-liter + 1×33-liter + 13-liter
Zonder hoedenplank: 3×50-liter + 2×33-liter + 2×13-liter

Na het fotograferen van de kofferset ben ik nog even stante pede naar het Space Business Park gereden. Ik was namelijk zeer benieuwd naar de wegligging in het grensbereik met het DTC uit. In de afritbocht van de N11 naar de Europaweg had ik al gemerkt dat de wegligging goed is, maar ik wil dan uiteraard weten hoe goed! Het ene AWD-systeem is namelijk het andere niet, en om uit te zoeken welk systeem deze Mini heeft was ik wel even aan het zoeken. Uiteindelijk werd ik op het spoor gebracht door de woorden “elektromagnetisch centraal differentieel”, want als ik dat lees kan ik alleen nog maar denken aan de firma Haldex (Zweeds) tegenwoordig eigendom van BorgWarner (Amerikaans). En toen ik daar eenmaal op ging zoeken vond ik wat ik zocht. Het AWD-systeem van deze Mini Countryman Cooper S All4 is inderdaad afkomstig van Haldex, maar het is niet helemaal standaard want ik las ergens de volgende zin: “Mini tells us the system is programmed to keep the clutch pack connected more often than competing systems to improve feel.” Dat houdt dus in dat deze Mini Countryman Coopers S All4 vaker vierwielaandrijving heeft dan auto’s van andere automerken met een dergelijk AWD-systeem van Haldex. Onder normale omstandigheden is deze Mini Countryman Coopers S All4 dus voorwielaangedreven, maar bij snel accelereren/rijden in de sneeuw/sportief rijden in de regen zal de koppeling sluiten en is de auto vierwielaangedreven. En zo ontdekte ik dus een fout in de brochure van Mini want daar staat “permanente vierwielaandrijving” en dat klopt dus niet!

Aangekomen bij de afslag Klei-Oost schakelde ik het DTC uit en gaf de versnellingspook een tik naar links=DS/M-stand aan, want ik wilde wel graag zelf op- en terugschakelen. Ik was benieuwd hoe de comfortabel afgestelde vering/demping zich zou houden in combinatie met de Pirelli Sottozero Winter-banden. De rotonde op en af voelde ik de Mini Countryman Coopers S All4 in de veren duiken en de banden naar grip zoeken. Het wegdek was hier en daar nog wat vochtig dus dat was niet zo gek. Daarna hoekte ik de Mini Countryman Coopers S All4 hard de haakse rechterbocht in en gaf plankgas in M2, waarna de auto heen en weer glijdend naar grip zocht. Deze 17-inch Pirelli Sottozero Winter 210 Serie II banden zijn duidelijk niet de banden met de beste grip, want aan de uitstekende vering/demping kan het niet liggen. De veren mogen dan zachter zijn (past ook bij dit type auto) maar de uitgaande demping is uitstekend waardoor de combinatie klopt. Na de flauwe linkerbocht hoekte ik de Mini Countryman Coopers S All4 hard linksaf de vrachtwagenparkeerplaats op waar het onderstel wild heen en weer glijdend naar grip zocht. Maar het moet gezegd worden de Mini Countryman Coopers S All4 raakte geen enkel moment de weg kwijt. Op naar de links-rechts-combinatie en ook die kon ik plankgas doorheen, over de verkeersdrempel en nog een verkeersdrempel + haakse rechterbocht. En in die jumpbocht had ik voor het eerst het gevoel dat de achterkant mij even voorbij wilde komen zetten. Gas erop en op naar de hoge verkeersdrempel + rotonde + blinde bocht, en daar kon ik overduidelijk voelen dat de veren zacht zijn want de Mini Countryman Coopers S All4 veerde diep in. Maar ook dit ging weer goed want de stootrubbers klapten niet op de veerschotels, en dat is een teken dat ze vering en demping goed op elkaar afgestemd hebben. De rotonde op en af en terugschakelend naar M2 plankgas de blinde bocht in ging heerlijk! De vergelijking met de Subaru Outback is niet eerlijk want die auto heeft wel écht permanente vierwielaandrijving, maar deze Mini Countryman Coopers S All4 is wel leuker en spannender om in te rijden.

Zottozero
Deze Mini Countryman Coopers S All4 is toch net even lastiger dan ik gedacht had, niet qua op de weg houden of zo maar qua gevoel. De vering/demping, de banden, de Haldex vierwielaandrijving, de balans, het is alles bij elkaar een speciale mix mag ik wel zeggen. Van alle dingen die ik heb genoemd is er eigenlijk maar één (of eigenlijk vier) die niet helemaal wilde doen wat ik graag wil: de banden die ik dan ook graag omdoop van Sottozero naar Zottozero. Ik denk dat een ander setje banden – bv. Bridgestone Potenza S001 – een totaal andere auto van deze Mini Countryman Coopers S All4 maken. Droog bevallen ze me tot nu toe best goed, maar op nat wegdek voelde ik me net de Kerstman achter het stuur: “Ho, ho, ho…!” Hoezo? Nou lees maar mee want ik vond het wel leuk, maar ik zat bijna bij Prins Pils en Maxima op schoot (die wonen op de Horsten in een gigantische villa). Voor het zwemmen heb ik nog even een rondje SBP gedaan maar dit keer met het DTC aan, en geloof het of niet maar ook dat was best leuk. Het DTC grijpt namelijk niet keihard in maar werkt perfect samen met het elektronisch sperdif* iets wat ik later ook in de brochure las. In plaats van uit te breken kon ik nu heel strak mijn lijnen rijden, wat dan ook wel weer leuk is want piepende banden, ha, ha. Na het rondje SBP ben ik gaan zwemmen, en daarna ben ik via ’t Heen en voormalig MarineVliegkamp Valkenburg naar huis gereden. Ook dat ging heel erg lekker en zelfs in de opritbocht bij ’t Heen brak de Mini Countryman Coopers S All4 niet uit. Helaas stond het stoplicht naar de rotonde naast het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg op rood met twee auto’s voor mij.

Ik heb toen maar even gewacht tot ik de weg vrij had, en daarna heb ik plankgas gegeven in de D-stand. Maar ook nu weer was het een eitje voor de Mini Countryman Coopers S All4, alhoewel de achterkant nu wel even dreigde uit te breken. Maar dit was nog steeds op droog asfalt verdorie en aangezien het niet zou gaan regenen. Ik besloot de oprit naar de A44 bij Het Transferium nog even te pakken, en daarna de afslag naar de Papelaan en weer terug naar de N44/A44. De oprit naar de A44 had ik helemaal vrij en die is zo lang en zo breed dat ik hier serieus druk op de banden kan zetten. Maar ook nu weer bleef het spektakel beperkt tot wat piepende banden meer niet. En toen stond ik ineens voor het stoplicht linksaf richting de Papelaan, en wat denk je het wegdek was kletsnat (vocht van de bomen dat op het asfalt valt) middenin die hele mooie bocht. Bij groen gaf ik zoveel gas dat ik met een behoorlijke vaart de bocht indook, en toen begon de Mini Countryman Coopers S All4 ineens over vier wielen weg te glijden naar rechts. Ho, ho, ho ik wil niet bij Prins Pils of Maxima op schoot komen te zitten! Dit was nou precies waar ik naar op zoek was, en dit is precies voor mij het bewijs dat deze banden op nat asfalt gewoon niet thuis geven. Misschien dat deze winterbanden best goed zijn in de sneeuw, maar met lentetemperaturen van 14 graden Celsius kun je het shaken. Dat de wegligging van de Mini Countryman Cooper S All4 ook uitstekend is in de sneeuw kun je op onderstaand YouTube-filmpje zien.

*[quote Mini.nl]
De optionele Dynamische Tractie Controle (DTC) incl. elektronische differentieelsper (EDLC, Electronic Differential Lock Control) geeft je de mogelijkheid het zelfsturende gedrag van de Mini actiever te benutten door de elektronica later te laten ingrijpen in de motor en rem. EDLC herkent het doorslippen van het binnenste wiel in een bocht. Dit wiel wordt in bochten en op een wegdek met gripverschillen gericht afgeremd om de tractie te verbeteren. Tegelijkertijd krijgt het buitenste wiel meer aandrijfkoppel. Aanvullende remingrepen aan de achteras zorgen ervoor dat het stuurgedrag zo neutraal mogelijk blijft.
[/quote Mini.nl]

Driften in de sneeuw

Connect joezelluf
Tegenwoordig is zelfs in de auto internet en alle aanverwante mogelijkheden niet meer weg te denken. Zo ook in deze Mini dus die gebruik maakt van het zogeheten Mini Connected. Wat overigens wel een specifieke extra-uitrusting is las ik in de online brochure. Zelf ben ik een smartphoneloos persoon, ik heb helemaal niets met die digitale hulphersenen. Lees gerust even de uitgebreide handleiding daar staat alles in wat je wilt weten. De audio is een Harman/Kardon luidsprekersysteem (digitale meerkanaals-versterker en tien high-performance luidsprekers) en dat is ook te horen, want de geluidskwaliteit is uitstekend te noemen. Voor de handgreep van de handrem zit een USB-ingang waar ik uiteraard mijn eigen USB-stick met MP3-songs ingestoken heb. Het was wel even zoeken op het display naar ‘mijn’ USB-stick want die wordt niet automatisch opgestart na inpluggen. Wat ik wel grappig vind is de rails op de midden-console waar je allerlei accessoires op kunt zetten, zoals bv. iPhone/iPod-houder, bekerhouder, brillenvak en een rail notitiehouder.

Laatste zondag van 2015
Welhaast symbolisch moesten de enige twee mannen van het personeel (meer dan 30 vrouwen) van de IVF-kliniek werken op de laatste zondag van 2015, Fokke en ik dus. En zoals altijd haal ik Fokke dan even thuis op in Den Haag en breng hem ’s avonds ook weer terug naar huis. Naar Den Haag is volgens de routeplanner zonder verkeer exact 18 minuten en zondagochtend vroeg is ook echt zonder verkeer. En theoretisch zou je dan met 200 km/u naar Lage Zand kunnen rijden waar ook de “Haagse Tieten”, “Het Strijkijzer”, “De Citruspers” staan, maar laat ik dat maar niet doen met al die Gatsometers op de route. Op weg naar de N44 ben ik over de ventweg naast de A44 heen gereden, daar liggen wat vervelende snelheidsbrekers in verschillende soorten en maten. Daar lijken de veren minder zacht maar dat komt door de (lichte) stick-slip die overigens verdwijnt na verloop van tijd door het inslijten van de spindels op de bussen. Op de laatste hoge en meest vervelende snelheidsbreker deed de Mini Countryman Cooper S All4 het eigenlijk het beste, waar ik had verwacht dat-ie een boink zou geven dempten de achterste schokdempers de harde klap na het neerkomen perfect uit. Eigenlijk doet deze auto mij weer denken aan andere auto’s van dit hoog-op-de-pootjes-type. Vanwege het compromis wat gesloten moet worden met betrekking tot de wegligging op zowel verharde als onverharde ondergrond zal deze nooit perfect zijn. Is dat erg? Nee absoluut niet! ik kachelde rustig verder en precies op tijd reed ik de tunnel in naast Den Haag CS, waar ik net te laat besefte dat de afslag in de tunnel nog steeds afgesloten is. Maar gelukkig heb ik een Mini Countryman, was het erg rustig op de weg en kon ik nadat ik de tunnel uit gereden was linksaf over de hoge rand heenrijden en omdraaien. In een gewone auto met weinig grondspeling moet je namelijk een heel eind omrijden. Kijk dan blijkt maar weer hoe handig zo’n hoog-op-de-pootjes-auto is.

De rit naar werk over de A12/A4 is net als naar Fokke ook exact 18 minuten zonder verkeer. Er reed wel wat verkeer maar veel was het niet, en dus waren we zo bij de afslag Hoogmade/Leiderdorp. Daar heb ik het DTC even uitgezet, want dit was de enige keer dat ik over het rotondecircus zou kunnen rijden. “Hou je vast!”, zei ik tegen Fokke en gaf stevig gas in de DS-stand. Ik kon nog net voor het verkeer uit de polder vanaf de buitenring over de op die plek wel heel erg vreemde rotonderand naar binnen snijden, wat meteen resulteerde in lichtjes glijden omdat de banden even de grip kwijt waren. Daarna gaf ik plankgas en vloog met de linkerwielen over de rotonderand richting het viaduct. Vroeger kon je hier met een snelle auto altijd even loskomen maar de verzakkingen worden helaas steeds weer opgehoogd, even wachten dus tot alles weer verzakt is en dat gaat gelukkig helemaal vanzelf met veengrond. Aan de andere kant van de A4 beland ging het gas er even stevig op, en O wat is deze Mini Countryman Cooper S All4 dan leuk zeg. Waar bv. een Subaru met wél permanente vierwielaandrijving geen krimp geeft, daar is deze Mini Countryman Cooper S All4 een stuk levendiger. Heel mooi glijdend over vier wielen met licht piepende banden reed ik over de kleine – grote – kleine rotonde heen. Het goede aan deze Mini Countryman Cooper S All4 vind ik dat-ie zich uitstekend onder controle laat houden. Ik heb maar één keer een adrenaline-moment gehad (in die bocht naar de Papelaan) dus dat zegt meer dan genoeg. Eigenlijk baalde ik wel een beetje dat ik ’m maandag weer in moest leveren maar ach het zij zo. Vlakbij werk riep ik weer even tegen Fokke “Hou je vast” want ik had nog geen noodstop gemaakt. Zoals verwacht deed de Mini Countryman dat uitstekend, maar dat mag ook wel als je Mini heet en BMW je moeder is.

I like mondays
Maar dan moet het wel mooi weer zijn, ik moet vrij zijn en nog even een paar leuke bochten kunnen scoren op weg naar Rijswijk. Vlak voor vertrek hoorde ik dat de zoon van mijn oudste zus de eer van het mannelijke deel van de familie heeft hoog gehouden door in één keer te slagen voor zijn rijbewijs. He will like mondays forever that’s for sure! Maar voordat ik op weg kon gaan moest ik eerst nog even de Mini wassen, en ook daar had ik weer alle mazzel van de wereld want ik zag dat ik een volle spaarkaart had voor een gratis wasbeurt. Omdat het kerstvakantie is stond er een jongetje die alle auto’s een ‘prewash’ gaf voor ze de wasstraat in reden. Omdat ik geen cash geld had ben ik daarna nog even terug gereden om hem een fooi te geven. Daarna ben ik toch nog een keer over de ventweg naast de A44 naar Wassenaar gereden, ik kon het niet laten om nog één keer te voelen hoe de vering/demping zou reageren op de snelheidsbrekers. Maar ook nu weer kwam ik tot dezelfde conclusie als de vorige keer. Ik had nog twee mooie snelwegbochten te gaan op weg naar de BMW-importeur in Rijswijk. De rest was alleen maar rechtdoor en dus niet veel aan, af en toe even snel optrekken bij een stoplicht. De 6-traps automaat doet zijn werk prima, maar ik kan er niet omheen dat er tegenwoordig betere (bv. 8-traps) automaten zijn. Tot nu toe alleen nog gemonteerd in BMW’s en niet in Mini’s maar dat zal een kwestie van tijd zijn denk ik. Persoonlijk zou ik zelfs niet zo snel kiezen voor een automaat in een Mini, en dat komt omdat een Mini met een handgeschakelde versnellingsbak domweg leuker is. Aan het einde van de N44 aangekomen draaide ik de A12 op, en ik hoopte dat ik de fly-over vrij zou hebben. En ja hoor je filmt het gewoon niet gaat er duikt er precies voor mijn neus zo’n fossiel met 60-70 km/u de bocht in. Gelukkig kwam er rechts net een gaatje en kon ik het gas erop zetten, waarna ik met een behoorlijk hoge bochtensnelheid de fly-overbocht indook. Het onderstel – dat ik voelde torderen – zette een behoorlijk stapje opzij , maar door de vierwielaandrijving herstelde de Mini Countryman Cooper S All4 zich perfect.

Nu nog de hele mooie lange afrit naar Ypenburg en dan is tie weer terug bij de baas. Deze afrit is niet echt tricky maar door de hoge snelheid die je aan kunt houden en de verraderlijke afknijpbocht aan het einde is het toch wel zaak jezelf niet te overschatten. Jammer genoeg dook er net voor mijn neus een Seat Leon de afrit op, maar die bestuurder had er ook zin in dus dat kon leuk worden. In eerste instantie liep de Seat Leon wat bij mij weg maar halverwege de bocht zat ik alweer met groot gemak achter hem, en op het moment dat de bocht begon af te knijpen en tweebaans werd liet ik hem met groot gemak achter me. Dan zie je toch overduidelijk het voordeel van vierwielaandrijving op het moment dat je het nodig hebt. Ook nu weer voelde ik het onderstel torderen net als op de fly-over, maar hoog-op-de-pootjes dus dan mag dat in het grensbereik. Maar ik geef eerlijk toe dat je wel ver moet gaan daarvoor, onder normale omstandigheden met normaal rijgedrag heb je daar absoluut geen last van. En dan nog even iets over de stuurflippers voor ik het vergeet. De stuurflippers van deze Mini Countryman Cooper S All4 werken net even anders dan ik gewend ben. Normaal gesproken is de linker stuurflipper de minus oftewel terugschakelen en de rechter stuurflipper plus oftewel opschakelen. Bij deze stuurflippers is drukken met de duim terugschakelen en met je vingers naar je toetrekken opschakelen, en dat is dus voor beide stuurflippers hetzelfde. Je kunt dus met zowel alleen de linker als de rechter stuurflipper op- en terugschakelen. Erg onhandig en dit systeem gaat er dan ook uit bij de volgende lichting van de Mini Countryman Cooper S, dan wordt het net als bij alle andere automerken links terugschakelen/rechts opschakelen. Vandaar dat ik ervoor heb gekozen de versnellingspook in de DS/M-stand te zetten en handmatig met de versnellingspook op en terug te schakelen. Het verbruik tijdens de gehele testperiode lag op gemiddeld 1:10, maar dat is wel met winterbanden dus met zomerbanden komt het verbruik lager uit.

Kunstmatig sturen
Ik sluit expres hiermee af omdat ik maar niet begrijp wat al die andere Belgische en Nederlandse autojournalisten nou bedoelen met “kunstmatig sturen”. Ik las deze term namelijk een aantal keren bij de test van deze Mini Countryman Coopers S All4. Het is volgens mij heel simpel, een hardcore sportauto stuurt “super direct”, een gewone auto stuurt “lekker direct” en sommige auto’s “na een halve slag aan het stuur”. Ik vind dat deze Mini Countryman Coopers S All4 lekker direct stuurt en ik heb er helemaal niets kunstmatigs aan kunnen ontdekken. Wel grappig dat al die autojournalisten termen zoals “kunstmatig sturen” en “nagelen” van elkaar overnemen. Onder andere daaraan kun je het copy/paste-gedrag herkennen, wat natuurlijk zeer kwalijk is want elk testverslag hoort uniek te zijn.