Gloeiwormpje?
Deze titel is voor tweeërlei uitleg vatbaar en dat heeft allebei te maken met elektriciteit, hoe kan het ook anders zou ik bijna zeggen. Elektriciteit blijft iets raars vooral vanwege het feit dat stroom ooit is gedefinieerd als de richting waarin positieve ladingdragers bewegen: van + naar – bij gelijkstroom (DC). Pas later ontdekte men het negatief geladen elektron dat feitelijk de stroom veroorzaakt, en de beweging van deze elektronen is tegengesteld aan die van de positieve lading. Iedereen die natuurkunde heeft gehad weet dit, maar iets wat eenmaal is gedefinieerd verander je niet zomaar even. Het kan echter nog erger want sommige dingen in de wetenschap zijn niet eens gedefinieerd maar berusten vaak slechts op aannames waarvoor geen enkel bewijs is. Iedereen neemt het van elkaar aan, maar er is helemaal niemand die zich afvraagt of er wel bewijs voor is. Ik zou daar heel veel voorbeelden van kunnen noemen, maar dat acht ik volstrekt zinloos want mensen zijn (kuddedieren en dus) in het algemeen vrij star in hun denken. Zo ook met elektrisch rijden waarover de meest wilde en vooral negatieve verhalen de ronde doen. Zo zou elektrisch rijden meer milieubelastend zijn dan rijden op benzine/diesel/gas/lpg omdat de elektriciteit die opgewekt wordt in zeer milieuonvriendelijke kolencentrales meer CO2-uitstoot. En ook de li-ion batterijen zijn milieuonvriendelijk want die kunnen (nog) niet gerecycled worden. Dat ze hergebruikt worden vertellen die tegenstanders echter wijselijk niet.

En zo zijn er vast nog wel meer dingen te bedenken door het elektrische-auto-haat-volk om de elektrische auto als totaal nutteloos onding te bestempelen. Persoonlijk vind ik dit soort kritiek veel te makkelijk, want er zijn genoeg eigenaren van elektrische auto’s en bedrijven die hun elektrische auto’s met behulp van zonnepanelen opladen. Ik vind het trouwens sowieso raar dat er niet meer zonnepanelen op huur-/koophuizen te vinden zijn, het is veel goedkoper en gebruiksvriendelijker dan vroeger. Er bestaat zelfs al een Nulwoning in Nederland met een eigen website – www.nulwoning.nl – dus als dat geen voorbeeld is dat duurzaam niet kan dan weet ik het ook niet meer. Ik krijg eerder sterk het idee dat het pure onwil is van de overheid dat men gewoon niet wil! Kijk maar naar het afschaffen van statiegeld waardoor je straks overal massaal plastic flessen zult zien als zwerfvuil. Verbeter de wereld begin bij jezelf (ook al ben ik daarmee maar een klein gloeiwormpje1 in deze donkere wereld) dacht ik na mijn motorreis naar Armenië in 2012 en dus heb ik een Renault Twizy gekocht. Het liefst zou ik mijn Renault Twizy net als die ene Nissan Leaf ook laten spuiten in die coole ‘glow in the dark’-verflook (=luminescentie=uitzenden licht aangeslagen elektronen=gloeiwormpje2) zodat ’s nachts zelfs een dove en blinde WhatsAppende automobilist nog van mij schrikt.

12 minuten–30,8 km
Donderdag was ik wat eerder van werk vertrokken niet alleen omdat ik vroeg was begonnen, maar ook omdat ik wilde zwemmen én op tijd thuis wilde zijn. Thuis aangekomen bedacht ik me direct na het eten ineens: “Die Nissan Leaf staat vast al bij de Nissan-dealer in Hoofddorp en misschien is–tie wat langer open omdat het donderdagavond is.” Even snel op internet kijken leverde op dat ze de boel alle dagen van de week om 18.30u op slot gooien. Ik pakte snel de telefoon en kreeg te horen dat de Nissan Leaf er inderdaad al stond, en dat ik ’m op kon komen halen als ik op tijd zou zijn. Dat liet ik me geen twee keer zeggen met de klok op 18.02u sharp. Ik vloog uit mijn kleren in mijn leren overal, pakte mijn butsmuts en zat binnen amper een minuut later al op de motor. De kortste weg is via een klein stukje fietspad bij de bushalte de weg op richting Holiday Inn. Twee minuten later zat ik al op de A44 en na 22,5 km en 8 minuten lang met rijbewijs-kwijt-snelheid rijdend was ik al bij de afslag Hoofddorp/Aalsmeer. Daarna nog twee minuten naar de Nissan-dealer op “Graan voor Visch-Zuid” (ja zo heet dat industrieterrein echt!) in Hoofddorp, en zo had ik in amper 12 minuten tijd een afstand gereden waar volgens Google Maps met de auto 25 minimaal minuten voor staat. De grootste bofferd was Fokke (ik moest op mijn vrije vrijdag werken) want nu kon hij toch meerijden en had ik een leuke dag genaamd “Fucke met Fokke”. Dat grapje had ik die middag verzonnen omdat ik vrijdag samen met Fokke op de eitjes zou staan. Op het IVF-laboratorium hebben we twee soorten werk, je staat op de “eitjes” of op de “zaadjes”. En als je op de eitjes staat moet je onder andere een zaadje in een eicel injecteren onder de microscoop vandaar mijn woordspeling.

Na het parkeren en inpakken van mijn motor kon ik binnen de sleutel in ontvangst nemen maar nog niet wegrijden. De Nissan Leaf stond nog aan de oplaadpaal zodat-ie vrijdag vol zou zijn als ik ’m op zou komen halen. De accu bleek voor driekwart vol en dat was ruim voldoende voor mij, Hoofddorp –> Leiden is nog geen 30 kilometer, en van mijn huis naar werk (inclusief Fokke ophalen) iets van 11,5 kilometer en dezelfde weg weer terug. Dit keer kreeg ik geen witte Nissan Leaf mee maar een sjieke grijze in een kleur genaamd “Dark Metal Grey”. Het ritje naar huis was wel grappig want ter hoogte van treinstation Hoofddorp kwam ik vooraan bij het stoplicht naast een politie-VW-Touareg te staan. Het is altijd weer leuk om in een elektrische auto op te trekken bij een stoplicht, de meeste automobilisten verwachten namelijk niet dat ik zo snel van kiet ga. Nog voor de hersencellen van die politieagent het groene stoplicht konden registreren was ik al vertrokken. Tot 50 km/u uiteraard want ik ga niet meer zoals vroeger de goden verzoeken. Geen idee hoe het kwam maar blijkbaar trok ik toen ik jong was, om de een of andere reden, altijd de aandacht van de politie. Op weg naar de rondweg van Hoofddorp kon ik meteen even lekker stevig op het gas de eerste bocht door. Ik had toevallig de binnenbocht en dan heb je middenin de rechterbocht zo’n verschrikkelijk grote lap asfalt links van je dat je alle ruimte hebt. Wat een heerlijk piepend begin van een stille test.

TGIF
Hier een staatje van de verbruik-geschiedenis van de eerste acculading op mijn eerste saaie testdag. Saai omdat ze bezig zijn met een verzakte weg in de polder te repareren waardoor ik wel een oersaaie rechttoe rechtaan naar mijn werk moest rijden of ik nou wilde of niet.
Accu bij vertrek ruim driekwart vol = actieradius 127 km = theoretisch 149,25 km
Hoofddorp -> Leiden – thuis = 29,9 km
Leiden – thuis -> Leiderdorp – MC Kinderwens = 11,5 km
Leiderdorp – MC Kinderwens -> Leiden – De Vliet = 16,9 km
Leiden – De Vliet -> Leiden – thuis = 4,3 km
Leiden – thuis -> Leiden – appartement = 5,1 km
Leiden – appartement -> Leiden – oplaadpaal Stevensbloem = 5,1 km
Totaal = 72,8 km gereden en 100 km actieradius verbruikt
Ik had dus nog 27 km actieradius over maar ik had wél overal stevig door gereden.
Omdat het toch lekker zonnig was ben ik na het eten meteen maar even de Samsonite kofferset gaan fotograferen. Op het oog schatte ik in hoeveel koffers ik mee zou moeten nemen uit mijn garage. Nou daar zat ik dus mooi helemaal naast, in de vernieuwde Nissan Leaf passen duidelijk grotere koffers. Het aantal koffers zonder hoedenplank is hetzelfde alleen passen er nu twee 70-liter koffers en één 50-liter koffer in in plaats van drie 50-liter koffers.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 1×70-liter + 2×50-liter + 1×33-liter +2×13-liter
Zonder hoedenplank: 2×70-liter + 1×50-liter + 3×33-liter + 1×13-liter

Elektrisch rijden suf???
Het laatste weekend voor mijn vakantie moest ik op zondag werken, maar na een driehoeksruil werd dat alsnog zaterdag. Gelukkig is het zowel zaterdagochtend als zondagochtend rustig op de weg dus voor het testen maakt het niets uit. Ik had de Nissan Leaf de avond ervoor vol geladen goed voor 150 km (theoretisch 199 km bij 20-25 graden Celsius) actieradius. Die slechts 150 km actieradius komt natuurlijk mede door mijn sportieve rijstijl voordat ik ging opladen, want met een rustige rijstijl had er waarschijnlijk 165-170 km gestaan. Ik besloot via de N206 -> A4 -> N446 te rijden gewoon omdat het zaterdag en zondag kan. Omdat ik de auto toch direct weer aan de stekker zou gooien op de parkeerplaats van het gemeentehuis Leiderdorp kon ik het gaspedaal bij elk stoplicht of na elke bocht even lekker vloeren. Wat betreft het weggedrag is deze auto een beetje raar, en daarmee bedoel ik dat de auto gevoelsmatig niet uitnodigt om eens lekker te sportief mee te gaan rijden. Het voelt zelfs aan alsof dat helemaal niet kan, en dat komt door de uitstekende comfortabel aanvoelende vering/demping. Als bestuurder denk je al snel laat maar want dat kan het onderstel niet aan. Maar dat is dus het ongelofelijk verneukeratieve aan deze auto, de uitstekende balans en het lage zwaartepunt maken het rijden en sturen tot een waar feestje. Tenminste als je het wilt snappen, want daar draait het om bij deze auto, deze auto is namelijk helemaal niet suf! Over de Voorschoterweg rijdend zag ik afremmend voor het stoplicht bij zwembad De Vliet in mijn achteruitkijkspiegel een sportief rijdende rode Fiat Punto (zonder typeplaatje maar overduidelijk een snelle uitvoering) naderen. Hij vloog me voorbij terwijl ik nog aan het optrekken was nadat het stoplicht op groen was gesprongen.

“Die heeft er duidelijk zin in dus laat ik eens aanpikken”, dacht ik want de Europaweg en de oprit naar de A4/N11 lenen zich prima voor een kleine zaterdagochtendcompetitie. Op weg naar de Lammebrug dook-tie nog net voor mij waarna ik meteen aanklampte wat hij direct door had, duidelijk een bestuurder die wél goed in zijn spiegels kijkt in tegenstelling tot de meeste andere bestuurders. Op weg naar de A4 namen we allebei zodra het kon de linkerbaan, maar daarna was het puur tactiek wie als eerste bij de oprit zou zijn. De Punto-bestuurder bleef uiterst links rijden en wilde duidelijk buitenom langs een klein vrachtwagentje, die dan nog wel opzij moest gaan, over het viaduct heen naar de oprit van de A4 rijden. Ik gaf even kort stevig gas (dé kracht van een elektrische auto in het middengebied) want ik rook mijn kans, ik pakte direct de voorsorteerstrook naar de oprit. De auto naast mij wilde dat ook doen maar gaf te laat richting aan, en toen ik in mijn achteruitkijkspiegel keek zag ik de Punto-bestuurder die werd opgehouden door het kleine vrachtwagentje plankgas geven. Hij naderde snel maar ik kon net op tijd de linker rijstrook van de oprit pakken, om vervolgens de trailer rechts van mij middenin de bocht naar de oprit in te halen waardoor hij wel achter mij moest aansluiten. Nu was ik razend benieuwd wat er zou gebeuren in de lastige opritbocht, en om heel eerlijk te zijn verwachtte ik dat-ie al snel op mijn bumper zou zitten. Ik stuurde mooi strak, zonder ook maar enig moment het gevoel te hebben op de grens te rijden, door de opritbocht heen. De toverwoorden zijn: een PERFECTE BALANS en een LAAG ZWAARTEPUNT. Wat ik voor onmogelijk had gehouden gebeurde, de snelle rode Fiat Punto werd steeds kleiner in mijn achteruitkijkspiegel. En dat met nota bene Dunlop Enasave EC300* banden oftewel extreem lage rolweerstand banden. En toch voelde het totaal niet als snel/sportief/heftig/etc. en dat is nou precies wat ik bedoelde toen ik “verneukeratief” schreef. Geen onbalans in het onderstel, geen last van wegbreken, geen piepende banden… Elektrisch rijden suf??? Dachutniet!!!
*Being the latest development of the Japanese company Sumitomo, the Dunlop Enasave EC300+ provides very low rolling resistance, which reduces fuel consumption.

Gaaf!!!
Na een kort stukje over de A4 op de cruise control nam ik de afrit Hoogmade/Leiderdorp met een lekker vaartje, ondertussen het ESP-knopje zoekend om het elektronische stabiliteitsprogramma uit te zetten want hier zou ik zeker – zelfs geen verdwaalde – Eland tegenkomen. Een elektrische auto is in het grensbereik zo ongelofelijk veel makkelijker te controleren op het ‘gas’ dan een brandstofauto zonder elektronisch sperdif, geen idee hoe ik dat goed zou moeten omschrijven want als je nog nooit elektrisch hebt gereden dan is dat heel erg lastig. Misschien kun je het nog het beste omschrijven als een soort van slow-motion ten opzichte van een brandstofauto. Het gaat geleidelijker en is daardoor veel beter te doseren, en door de perfecte balans en het lage zwaartepunt heb je het idee dat je in een achtbaanautootje zit. Eigenlijk mag ik dat niet zo opschrijven want dat klinkt zo ontzettend fout, maar ik doe het toch omdat het gewoon nodig blijkt te zijn. Weten hoe je auto reageert in het grensbereik of extreme omstandigheden is zo ongelofelijk belangrijk dat ik het steeds maar weer blijf benadrukken. In de week van deze test was er weer een zeer ernstig ongeluk op de A28 met een auto die met de linkerwielen in de berm was beland, en die na een stuurcorrectie over de snelweg heen schoot om aan de andere kant tegen een boom te belanden. Een 11-jarig meisje uit het gezin van vijf kwam daarbij om het leven, en als de bestuurder had geweten hoe te handelen dan was dit goed afgelopen.

Het corrigeren van wielen in de berm oftewel een bermvlucht is zo ongelofelijk simpel dat als je eenmaal weet hoe je moet handelen, je niet snapt waarom hier zo ongelofelijk veel dodelijke ongelukken mee gebeuren. Want zelfs al gaat het bij een zeer ervaren bestuurder fout na een bermvlucht dan zal deze altijd automatisch proberen door middel van razend snel tegensturen de auto alsnog weer in het rechte spoor te krijgen. Ik zeg het maar weer eens: “Een anti-slipcursus zou verplicht moeten zijn voor iedere automobilist en daarna het liefst elke 5 jaar op herhaling.” Tijdens het schrijven van dit testverslag vertelde mijn neefje nog een heftig verhaal wat duidelijk maakt dat je A altijd met het verkeer bezig moet zijn en B moet weten hoe je auto reageert in het grensbereik. Op weg naar zijn werk reed hij door de Scheveningse Hubertustunnel (zie foto Jaguar XKR Supercharged 5.0 V8) op de linkerbaan in de richting Madurodam en kwam hem een spookrijder tegemoet. Hij reageerde razend snel en op de juiste manier, maar als hij bv. met zijn smartphone had zitten spelen dan was hij nu waarschijnlijk zeer zwaar gewond of dood geweest. Twee auto’s die met 70 km/u tegen elkaar botsen is een hele harde klap. Het kan je zo maar overkomen zonder dat je erom vraagt.

Billen Knijpend Spannend!
Mijn jongste zus en haar man staan sinds kort op een nieuwe camping in Doorn, en dat is een heel stuk dichterbij dan de vorige camping in Groenlo/Achterhoek. Slechts 73 km in plaats van 172 km oftewel vice versa naar Doorn (=146 km) minder kilometers dan alleen al de heenweg naar Groenlo. Een afstand die te doen MOET zijn op één volle acculading, tenminste als je zeker bent van jezelf want elektrisch rijden is in dat opzicht totaal anders dan op brandstof rijden. Ik spreek natuurlijk uit ervaring want ik heb al aardig wat elektrische auto’s getest en rij ook privé in een elektrische auto. Daardoor kan ik vrij goed inschatten wat de actieradius is bij welke snelheid en wat voor soort rijstijl. Met mijn Renault Twizy ben ik al eens voor mijn huisdeur geëindigd met nog maar 1 km actieradius, dan praat je dus echt over billenknijpend spannend. Op is namelijk ook echt op met een elektrische auto je staat bij 0 km actieradius in één keer stil. Nadat ik had gezwommen zondagmiddag heb ik de Nissan Leaf aan de stekker gehangen bij De Stevensbloem, zodat ik zeker wist dat de accu helemaal vol zou zijn bij vertrek naar Doorn. Na het eten (het was Moederdag dan eten we met zijn allen/=6 broers+zussen+kinderen+aanhang bij moeders) ben ik samen met mijn moeder naar De Stevensbloem gelopen en heb een foto van de tellerpartij gemaakt. De accumeter gaf een actieradius van 167 km aan die ik bijna vergat te fotograferen, maar gelukkig kon ik dat bij de 1ste rotonde alsnog even doen. Daarna begon de BKS-rit naar Doorn met een zeer rustige rijstijl, dus rustig optrekken bij de stoplichten de motorrem gebruiken en uiteraard nergens te hard rijden. Ik hang dus noodgedwongen ‘de fossiel’ uit om Leiden – Doorn vice versa op één acculading te halen. Als ik zeker weet dat het me kan lukken dan gaat het me ook lukken!

Toch kon ik het ook nu weer niet laten in mijn favoriete bochten en opritten heel kort even een piepklein beetje extra gas te geven. Zelfs als een fossiel rijdend lukte het me dankzij niet remmen en scherp sturen nog om niet-fossiele weggebruikers voor te blijven. Eigenlijk heeft goed autorijden dan ook alles met voertuigbeheersing te maken. Eenmaal op de N11 ben ik 80 km/u op de cruise control gaan rijden alhoewel je de maximum snelheid 100 km/u is. Zo kon ik zien of er bij deze snelheid voldoende actieradius (ongeveer 10-15 km extra) over zou blijven voor de terugweg. Bij de A12 aangekomen besloot ik 90 km/u te gaan rijden, dat bleek op dat moment de meest gunstige én nog acceptabele snelheid qua ‘verbruik’. De maximum snelheid mag dan 100-120 km/u maar dat betekent natuurlijk niet dat je dat MOET rijden. De rit ging best lekker op de rechterbaan van de A12 alleen blijf ik me elke keer weer verbazen over de onoplettendheid van de Nederlandse automobilist. Ik durf de bewering aan dat 90 procent van de Nederlandse automobilisten niet kan autorijden: daarmee bedoel ik dat ze A spiegels/stoel/stuur verkeerd afstellen B niet weten hoe ze een linker-/rechterbocht moeten nemen C niet weten hoe ze op de juiste manier in moeten halen D eigenlijk altijd onnodig remmen E niet vloeiend kunnen schakelen/koppelen F een slechte kijktechniek hebben G bezig zijn met andere dingen zoals WhatsAppen. En dus stond ik er dan ook niet van te kijken dat er regelmatig bijna een automobilist bij me naar binnen reed. Zonder kleerscheuren bereikte ik de zeer lange afslag Driebergen die in tegenstelling tot heel vroeger nu over de volledige lengte is afgeschermd met een vangrail. Op de stoplichten afrijdend zette ik de fraaie en uiterst makkelijk bedienbare versnellingsknop in de B-stand (=motorrem). Met nog iets van 100 km actieradius wist ik op dat moment zeker dat ik zonder bij te laden naar huis zou kunnen rijden.

Op het parkeerterrein bij AC Restaurant De Meern staat overigens een snellader dus in geval van nood zou ik daar altijd nog gebruik van kunnen maken. En een gewone oplaadpaal was ook geen probleem geweest want met slechts 10-15 km extra actieradius was ik al geholpen. De weg naar vakantiepark Bonte Vlucht is een hele mooie weg met stukken van 50 km/u en 80 km/u, en dat scheelt dus weer qua energieverbruik. Aangekomen op het parkeerterrein van vakantiepark Bonte Vlucht stond er nog 91 km actieradius op de accumeter, meer dan voldoende dus voor de 73 km terug naar huis. Qua rijstijl heb ik gekozen voor exact dezelfde rijstijl als op de heenweg, ook al wist ik dat ik theoretisch iets van 18 km actieradius over had. Tijdens het oprijden van de A12 bij Driebergen had ik nog even een leuk momentje met een Mitsubishi Outlander PHEV. Die dacht door de binnenbocht te nemen de Nissan Leaf wel even voor te blijven, helaas voor hem is de wegligging van de Nissan Leaf in de bochten uitstekend net als het uitaccelereren. Het was het enige moment tijdens de hele terugrit dat ik even extra gas bij gaf, en dus de Mitsubishi Outlander PHEV het nakijken gaf. Daarna heb ik vaker dan op de heenweg af en toe 100 km/u en 95 km/u gereden maar uiteindelijk toch ook nu weer het meest 90 km/u. Vlakbij Leiden aangekomen gaf het display nog ruim 18 km actieradius aan. Hoe dichter ik bij huis kwam hoe zekerder ik wist dat ik het A zou halen en B morgen ook nog naar werk zou kunnen rijden op de resterende actieradius. Met nog 12-13 km actieradius op het display sprong deze plotseling op – – – (drie streepjes dus, red) en kon ik dus niet meer zien hoeveel km actieradius ik nog had. Achteraf bedacht ik me pas dat ik ook nog door het menu had kunnen scrollen, want daar staat namelijk ook in procenten uitgedrukt hoe vol de accu nog is. Daar heb je tenminste nog iets aan met twee streepjes kan ik niet zoveel. Maar toen ik op de laatste dag met nog 17 km te gaan even plankgas over de A44 ben gereden zag ik dat ook het percentage verandert in – – – bij een bijna lege li-ion accu. Dat mogen ze van mij dus veranderen in een van 10 naar 0 aftellende actieradius/percentage. Ik snap best dat ze dit hebben gedaan terbescherming van de li-ion accu, omdat het slecht is om ’m helemaal leeg te rijden maar toch.

Aangehouden snelheden Doorn – Leiden vice versa
Binnen de bebouwde kom: maximum snelheid 30 of 50 km/u -> gereden 30 of 50 km/u
Buiten de bebouwde kom: maximum snelheid 80 km/u -> gereden 80 km/u en als het rustig was 70 km/u
Snelweg: maximum snelheid 100-130 km/u -> gereden 90 km/u
Vertrek Leiden: 167 km actieradius
Aankomst – vertrek Doorn: 95 km actieradius
Aankomst Leiden: – – – (volgens mijn schatting had ik 13 km actieradius over)
Na ruim een uur opladen stond de actieradius alweer op 38 km

Topsnelheid achteruit
Toen ik na mijn test van de topsnelheid achteruit rijdend met de Nissan Leaf ging Googelen op “Nissan Leaf topsnelheid achteruit” stond mijn testverslag van de oude Nissan Leaf uiteraard bovenaan. Op mij na heeft gek genoeg geen enkele autojournalist dit getest terwijl het wel degelijk relevant is in mijn ogen. Onder mijn link trof ik nog een link naar een YouTube-filmpje aan van de voorbereiding van een recordpoging achteruitrijden met de Nissan Leaf. Zonder begrenzer uiteraard wat inhoudt dat deze record-Nissan Leaf net zo snel vooruit als achteruit kan rijden. Ik hou wel van dit soort recordpogingen en dat heeft puur te maken met het feit dat het om voertuigbeheersing draait. Mocht je een Nissan Leaf hebben ga dan zelf maar eens proberen om die 43 km/u achteruit te rijden.

Recordpoging snelste tijd 1 mijl achteruitrijden

Fotoshoot en MIT
Woensdag had ik een compensatiedag voor zaterdag en omdat het de volgende dag hemelvaartsdag was, en vrijdag mijn vaste vrije dag is begon mijn vakantie dus woensdag al. Het was heel mooi weer dus besloot ik om die dag de fotoshoot te doen, en wat is er dan mooier dan sfeerfoto’s maken in de badplaats Scheveningen. Vooral de kruising met het Kurhaus op de achtergrond levert altijd weer een mooi plaatje op, alhoewel ik ook wel eens een foto zou willen maken met vanaf de zee opkomend dreigend onweer. De actiefoto’s heb ik overigens gemaakt op weg naar Scheveningen in een rustig deel van Wassenaar. Mijn zwager was net als ik erg te spreken over het neutrale weggedrag en de uitstekende wegligging. Dit is iets wat je ook kunt ‘lezen’ uit de actiefoto’s, want ondanks de behoorlijke bochtensnelheid lifte het linker- of rechter achterwiel zich niet van het asfalt. En ook het overhellen viel mee ondanks de relatief comfortabele vering/demping. We waren het er samen over eens dat Nissan goed werk heeft geleverd, en de Nissan Leaf overduidelijk heeft verbeterd ten opzichte van het vorige model. En daarmee doel ik dan vooral op het interieur, dus het fraaiere dashboard, de betere stoelen, de grotere kofferbak en het uitstekende Bose–audiosysteem. De bediening van het touchscreen waar alle Carwings-Apps te vinden zijn wijst zich vanzelf, alleen vond ik het wel vreemd dat de dichtstbijzijnde oplaadpaal (zeg maar mijn ‘huispaal’) op het parkeerterrein naast winkelcentrum De Stevensbloem niet wordt vermeld in de lijst van oplaadpalen. Volgens oplaadpalen-App moest ik helemaal naar Oegstgeest terwijl ik er al zo even drie weet die dichterbij zijn. Ik heb nog even een update gedaan, maar ook daarna zag ik de oplaadpaal niet in de lijst staan.

Voor de rest niets dan lof over het innovatieve Carwings, zij het dat als je aan je privacy gehecht bent je beter geen abonnement kunt nemen. Ik heb namelijk een aantal zeer kritische Engelstalige artikelen gevonden op de zoekterm “Nissan Carwings and privacy”. Maar ja de meeste Nederlanders hebben een smartphone met WhatsApp en delen daardoor hun volledige adressenlijst met Facebook dus daar zie je al aan dat privacy niemand een bal interesseert. Ik heb zelf geen smartphone (en ook geen Facebook/Twitter etc.) en zal er ook nooit van mijn leven eentje aanschaffen. Maak je dus wel gebruik van Carwings én heb je een smartphone dan kun je bv. op afstand de airco alvast aanzetten na een dagje strand. Maar je kunt bv. ook op afstand het opladen van de li-ion accu activeren, afijn lees de instructieboekjes (auto/NavSat/Carwings) maar eens een maandje door zou ik zeggen. Ik verbaas me er wel eens over hoeveel elektronica er tegenwoordig op en aan een auto zit. Het enige obstakel is op dit moment blijkbaar nog de bestuurder, maar ook daar wordt hard aan gewerkt: Google-Car 2,75 miljoen kilometer en 11 ongelukken verder. Maar ja die Google-Car heeft dan ook geen Arround View Monitor, een fraai bird-eye-view veiligheidssysteem dat nu ook op de Nissan Leaf zit. Verder is het misschien aardig om te melden dat de elektromotor kleiner en lichter is geworden, samen met de lichtere accubehuizing scheelt dat zomaar 80 kg. De 24 kWh li-ion accu is ook nieuw maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Tesla Model S niet vloeistof gekoeld maar luchtgekoeld. In de heetste staten van de USA zoals Arizona ontstonden daardoor problemen met de maximale actieradius, ik citeer www.insideevs.com: Nissan to AZ Leaf Owners: “46 miles of range is normal!”

Wie denkt dat elke li-ion accu hetzelfde is die moet dit stukje interessante Engelstalige tekst maar eens lezen. [quote MIT Technology Review – www.technologyreview.com] Tesla’s choice of these small lithium-ion batteries is, arguably, one of its most important strategic gambles. Established automakers have chosen larger battery cells – they make engineering a battery pack simpler, since you need fewer of them. But the larger cells, because they contain more energy, are also more dangerous. So automakers use less energy–dense battery materials that are more resistant to catching fire. Trying to offset the lower energy density, automakers chose flat cells because they pack together more densely, but such cells cost more to manufacture. By choosing smaller, cylindrical cells, Tesla saved on manufacturing costs – their costs have been driven down by economies of scale for the laptop industry, for which the cells were developed. Tesla could also use the most energy-dense battery materials available, in part because smaller cells are inherently less dangerous. And better energy density reduces materials costs. This approach meant Tesla had to develop a way to wire together many thousands of separate cells, compared to several hundred of the larger cells. Straubel also invented a liquid cooling system that snakes between the cells and can remove heat so quickly that a problem with one cell doesn’t spread to the others. Choosing the smaller, cylindrical cells also gave Tesla more flexibility in packaging the cells. Large, flat cells will deform in a collision and possibly catch fire, so other automakers have had to find places within the car where the battery would be out of the way in a crash. That meant using up some passenger or cargo space. Tesla says it has passed its crash tests without its cells deforming or coolant leaking. [/quote MIT Technology Review – www.technologyreview.com]

Soms zou ik wel eens willen dat ik niet altijd maar alles zou willen weten, het kan namelijk vrij irritant zijn als een testverslag daardoor maar niet afkomt. Maar ja als je een zoekterm intypt en er verschijnen ineens zoekresultaten met interessante aanverwante informatie die er toe doet dan wil ik die uiteraard ook lezen. Het is eigenlijk exact hetzelfde als literatuuronderzoek op het laboratorium, via een zoekopdracht dan wel referenties rol je van het ene wetenschappelijke artikel in het andere wetenschappelijke artikel. De kunst daarna is dan om de relevante informatie van de niet relevante informatie te scheiden. Dat is iets wat in je moet zitten en wat je leuk moet vinden, want vergis je niet in de stortvloed aan informatie. En juist die stortvloed aan informatie lijkt heel veel mensen teveel te worden, elke dag een nieuwe lading Mb’s aan e-mails, elke week weer die eindeloze oeverloze zwetsvergaderingen, altijd maar weer die smartphone die roept met weer een nieuw WhatsAppje. Heb ik geen last van want ik heb geen smartphone, ik lees nooit mijn mail op werk want ik kom om te werken en niet om mailtjes te lezen zeg ik dan altijd tegen mijn baas en collega’s en op vergaderingen kom ik altijd te laat binnen en ga altijd te vroeg weer weg. Zo hou ik mijn leven heerlijk overzichtelijk en vrij van stress, ik kan het iedereen van harte aanbevelen.

Zuinigheidsrit van paal tot paal
Zou ik ook nu weer boven de 200 km gaan scoren? Met de vorige Nissan Leaf heb ik dat met gemak gehaald dus dan moet ik het met deze vernieuwde Nissan Leaf uiteraard gaan halen lijkt mij. De zuinigheidsrit gaat van oplaadpaal tot Overveen en weer terug naar diezelfde oplaadpaal naast winkelcentrum De Stevensbloem in Leiden. Nadeel is niet zozeer dat deze zuinigheidsrit ruim 13 km langer is, maar dat–ie meer stoplichten en lastige punten heeft waar ik zou mogelijk zou moeten remmen. Na het afkoppelen van de oplaadkabel ging ik zitten en drukte op de aan/uit-knop (klinkt in dit geval beter dan startknop) en zag 164 km verschijnen als maximale theoretische actieradius. Dat is 36 km verwijderd van de 200 km praktische actieradius die ik hoop te halen. Na vertrek bleef de actieradius lang op 164 km staan, pas bij de N206 aangekomen ging er voor het eerst 1 km af. Tot mijn grote verbazing lukte het me om sterk anticiperend rijdend met nul keer remmen de N206 bij Katwijk aan den Rijn op te rijden. Daarna ging de cruise control op 80 km/u tot aan De Zilk. Op de N206 hing er al vanaf Noordwijk een Mercedes-taxi achter me die zowaar netjes afstand hield. Tja Met Enige Rijlessen Controleert Elke Dwaas Een Slagschip zelfs taxi-chauffeurs. Maar bij De Bocht ter hoogte van De Zilk aangekomen zag ik ’m snel in mijn achteruitkijkspiegel verdwijnen. Vlak voor de bocht cancelde ik de cruise control en reed met een hogere snelheid dan normaal door de fraai rechterbocht heen. Geen piepende banden, geen onbalans gewoon snaarstrak door de bocht, onder het genot van een uit de Bose-installatie knallende zeer toepasselijke song “Killing time”.

Op naar Vogelenzang waar ik gelukkig niemand voor mij had en iedereen dus achter mij. In Vogelenzang probeerde ik nog even 30 km/u te rijden op de cruise control maar die doet het pas vanaf 40 km/u. Met alweer een Mercedess (extra “s” van “station”) achter mij hoefde ik ook nu weer geen moeite te doen om ’m kwijt te raken, een verkeersdrempel (waarom remt iedereen daar toch voor?) en een rotonde waren genoeg. De bomenweg ging werkelijk heerlijk want ook nu weer had ik alle ruimte. Bij de afslag richting de T-splitsing heb ik nog even snel een auto ingehaald die langzaam reed, en voor werkelijk iedere niet eens zo hoge snelheidsbreker remde. Bij de T-splitsing aangekomen had ik even hoop dat ik niet hoefde te remmen, maar in de auto voor mij zat een fossiel en dan weet je het antwoord al. Eén keer remmen was dus een feit! Maar ach echt wakker lig ik er niet van want ik heb mijn zuinigheidsroute al heel wat keren gereden zonder te remmen. Op weg naar de boulevard bleef het daarna lekker gaan, dus ik baalde dan ook stevig van die ene keer remmen. Wat mij nu ook weer opviel is de onvoorstelbare stilte aan boord van de Nissan Leaf, ik heb dat al eens een keer uitgezocht voor de vorige Nissan Leaf. Na veel zoekwerk vond ik toen een pdf-file op www.nissan-global.com waar een grafiek in stond met het aantal gemeten decibels aan de binnenkant tijdens accelereren en decellereren. De Nissan Leaf bleek na meting in de Upper Class thuis te horen, en in de Upper Class zitten automerken zoals Rolls Royce en Bentley. Zo reed ik in alle stilte vanaf de rotonde in Overveen weer terug naar Leiden. Een probleemloze rit waarbij mij iets grappig opviel, op een gegeven moment zag ik namelijk 1 km bij de actieradius opgeteld worden.

Bij Leiden aangekomen moest ik op de kruising van Valkenburgseweg met de Ommedijkseweg verdorie nog een keer remmen voor een bejaard echtpaar dat zo onzeker en zo langzaam reed dat ik….. Ach laat ook maar ik zal me maar inhouden, maar ik ben op zo’n moment blij dat de geldigheid van het Nederlandse rijbewijs niet “onbeperkt” is zoals het Belgische rijbewijs dat wel is. Bij de oplaadpaal aangekomen kon ik de balans opmaken en via extrapolatie uitrekenen wat de theoretisch maximale actieradius op één acculading is.

Maximaal mogelijke actieradius met de nieuwe Nissan Leaf
164 km actieradius – 93 km over – 71 km verbruikt – 83,1 km op de tripmeter = 83,1/71 x 164 = 191,94 km
Buitentemperatuur 11 graden Celsius dus +10% erbij = 191,94 + 19,19 = 211,13 km

Snel terug naar de baas
Toen ik de Nissan Leaf vrijdagochtend vroeg terug moest brengen naar de Nissan-dealer in Hoofddorp besloot ik alles uit de kast te halen. Dus de stoelverwarming op “High”, de verwarming op “Hi” (is minus 5 km) en overal plankgas vertrekken en zoveel mogelijk de maximum snelheid rijden. Over een afstand van 30,8 km lukte het mij om de volle li-ion accu voor 1/3 leeg te rijden. Zo snel (=geëxtrapoleerd minder dan 100 km actieradius) leeg rijden kan dus ook!