Laten rijden en zelf rijden
Dat eerste “rijden” kun je misschien beter als “lijden” omschrijven, want wie gaat er nou voor de prijs van €14,10 vrijwillig ruim 90 minuten in een trein zitten met maar liefst 16 stopplaatsen*. De afstand met de trein is vrijwel exact hetzelfde als die met de motor (motor = €8,35 – 83,5 km – 50 minuten), dus dan mag je het verschil in prijs/tijd gerust absurd groot noemen. Tja en dan wil ik het ook nog even hebben over de gezelligheid in de trein, NOT! Einstein schijnt ooit gezegd te hebben: “I fear the day technology will surpass our human interaction. The world will have a generation of idiots.” Vrijwel alle mensen in de trein waren met hun smartphone aan het spelen. Het is toch werkelijk dolkomisch dat hele kuddes mensen verslaafd zijn aan een stel platgeslagen hulphersenen. In dat licht bezien is het ronduit hilarisch dat Samsung zijn nieuwe smartphone de typenaam Galaxy S5 heeft meegegeven. In mijn jonge jaren werd S5 gebruikt door militaire artsen om aan te geven dat jongeren psychisch ongeschikt waren voor militaire dienstplicht. Het kan aan mij liggen maar ik snap hier helemaal niets van, en ik wil het ook niet eens snappen. Ik heb geen smartphone, ik wil geen smarthpone en die gaat er dus ook nooit komen. Als ik alleen al zie hoeveel mensen in mijn vakgebied (=medische sector) niet hun aandacht 100 procent bij hun werk hebben dan schrik ik daar steeds weer van. Op de weg zijn hierdoor al aantoonbaar (veel?, hoeveel weet in ieder geval niemand) doden gevallen, en het aantal doden zal naar ik verwacht alleen maar toenemen.

Nog maar net dit overdacht te hebben in de trein op weg naar Prinsenbeek, stap ik even later in de Opel Insignia Country Tourer 2.0 CDTi Bi-Turbo 6-AT 4×4 met… Jullie begrijpen het al, ook allemaal ‘smart electronics’ aan boord. Touchscreen, touchpad en stuurwielbediening én hoe kan het ook anders een myOpel Manual App. Zo zit je in een hele trein vol met verslaafden en zo stap je in een mobiele trein… Ironisch niet waar? Voor vertrek heeft de PR Manager van Opel Nederland mij nog even een en ander uitgelegd. Maar als Mac-gebruiker is dat eigenlijk overbodig, een Mac werkt intuïtief en dit infotainmentsysteem + Navi 900 IntelliLink-systeem ook. Ik vind een laptop of computer met Windows nog steeds dramatisch, er is maar één goede weg en dat is het raam uit. Voor vertrek eerst maar even mijn huisadres ingesproken op de NavSat, en dan moet je dus geen tweehonderdnegenendertig zeggen maar 2-3-9. De rit naar huis met de spiksplinternieuwe Opel Insignia Country Tourer 2.0 CDTi Bi-Turbo 6-AT 4×4 kon beginnen. Onderweg heb ik even lopen klooien met de touchpad, touchscreen en vervolgens de stuurbediening in combinatie met de spraakfunctie. Het is eigenlijk maar net wat op dat moment het handigst is welke van de 3 functies je kiest. Wat dat betreft kan ik de kritiek die ik eerder las in sommige testverslagen (nog) niet onderschrijven.

*Leiden – Den Haag Laan van NOI – Den Haag HS – Den Haag Moerwijk – Rijswijk – Delft – Delft Zuid – Schiedam Centrum – Rotterdam Centraal – R’dam Blaak – R’dam Zuid – R’dam Lombardijen – Barendrecht – Zwijndrecht – Dordrecht Zuid – Lage Zwaluwe – Breda Prinsenbeek

Fluweel
Voor ik de Opel Insignia Country Tourer ging ophalen had ik alle persfoto’s reeds gedownload, en sterk uitvergroot even heel nauwkeurig bekeken. Want waar de Opel Mokka 4×4 een torsie-as aan de achterkant heeft ging ik er blind vanuit dat deze Opel Insignia Country Tourer 4×4 onafhankelijke achterwielophanging heeft. Ik ben dus meteen even onder de auto gaan liggen voordat ik instapte, want ik had geen enkele foto op de perssite kunnen vinden waarop dat goed te zien is. En in de technische specificaties kon ik het gek genoeg ook niet vinden. En inderdaad zag ik dat deze Opel Insignia Country Tourer 4×4 onafhankelijke achterwielophanging heeft. Dit 4×4-systeem is werkelijk geniaal in zijn eenvoud, het weegt namelijk nog geen 65 kilogram! Na het instellen van de spiegels, stuur en stoel reed ik het terrein af richting de A16. Binnen die ene kilometer naar de snelweg had ik direct al bijna twee aanrijdingen vanwege bestuurders die met hun smartphone zaten te spelen. Eenmaal op de snelweg had ik het gevoel op fluweel te rijden, te zitten en mee te sturen. De feedback van het FlexRide chassis op deze Opel Insignia Country Tourer 4×4 is werkelijk fantastisch. Op de ventweg naast de A44 vlakbij mijn huis reed de Opel Insignia Country Tourer 4×4 over de meest vervelende verkeersdrempels heen op een manier die zelfs sommige veel duurdere auto’s hem niet nadoen.

Dit FlexRide chassis (met in- en uitgaande demping!) voelt véél beter aan dan zijn voorganger, daar twijfelde ik absoluut niet aan. En dus ben ik thuis direct na gaan zoeken of dat ook klopt, en inderdaad las ik iets over een FlexRide premium chassis en aangepaste dempersoftware. Petje af voor Opel want dat hebben ze echt verdraaid goed gedaan, de vering/demping is zo fantastisch goed dat de Opel Insignia Country Tourer van mij de beoordeling uitmuntend krijgt. Er is maar één systeem dat nog beter is en dat is het geniaal goede hydropneumatische vering/demping-systeem van Citroën (oké twee dan, de luchtvering van de Range Rover Sport 5.0 V8 Supercharged is ook geniaal goed). Eenmaal thuis was ik enigszins verbaasd over het feit dat ik nu al zo positief was over deze auto. Ik had ‘m nog lang niet op de grens gereden dus eigenlijk was mijn positieve mening nogal voorbarig. Maar ja deze auto voelt gewoon goed dus dan kun je weinig anders. Ik was benieuwd of dat goede gevoel de komende week een deuk zou oplopen. Het zou zomaar kunnen, want er zit steeds meer software in auto’s die – schrik niet! – per 1.000 regels code gemiddeld 25-40 softwarebugs bevat. En met vele tientallen miljoenen regels softwarecode is het dan ook niet ondenkbaar dat het een keer misgaat.

Bijzondere dag
Zaterdag 12 april was om twee redenen een bijzondere dag. Ik zou die dag voor de 100ste keer (=150 km) gaan zwemmen op mijn jaarabonnement, en ik zou samen met Slowco de Gilera Fuoco 500 i.e. LT ophalen in Soest. Het was stralend weer dus ik had er heel veel zin in! Om 10.00u zou het zwembad opengaan dus normaal gesproken vertrek ik dan altijd rond 09.45u van huis. Gezien het fraaie weer besloot ik iets eerder van huis te gaan, dan kon ik nog mooi even kijken of er wat over zou blijven van dat fantastische fluwelen gevoel op én over de grens rijdend. Maar eerst uiteraard even de verkeersdrempeltest op de ventweg naast voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Met name de middelste verkeersdrempel is een scherprechter, zeker als je er met hoge snelheid overheen rijdt. Het was uitgestorven op de ventweg en na met een fluwelen gevoel over de eerste verkeersdrempel heen gereden te zijn maakte ik serieus vaart voor de middelste verkeersdrempel. Met een dergelijk hoge snelheid laten 99 van de 100 auto’s het afweten, en zelfs als een auto deze verkeersdrempel goed uitdempt dan nog voel ik iets. Oké daar gaat-ie… uh ja? Ja uh ik voelde niets dus en wilde het eigenlijk niet geloven. Ik reed er overigens in de stand “Tour”, oftewel de meest comfortabele dempingstand, overheen. Dat doe ik op de terugweg geheid nog een keer in de stand “Sport”. Ik had verwacht dat deze Opel Insignia Country Tourer goed zou zijn, maar zo goed nee absoluut niet. Ik heb op het moment dat ik dit aan het schrijven was nog even het testverslag terug gelezen van de Opel Zafira Tourer met FlexRide die ik getest heb. En toen was ik inderdaad ook al volkomen terecht razend enthousiast over het FlexRide chassis.

Tijd om alles uit te zetten want ik had al gemerkt dat deze Opel Insignia Country Tourer zelfs met het ESP aan veel toelaat. De auto slaat namelijk totaal niet dood in het grensbereik met het TC/ESP aan, ook weer dankzij verbeterde software. Iets dat te lezen valt op de mediasite van Opel: “The ESP’s control strategy has also been optimally adapted to suit the all-wheel drive system.” Opel maakt volledig waar wat ze schrijven en dat vind ik best knap, en hetzelfde geldt ook voor de vierwielaandrijving. Die is namelijk niet hetzelfde als op de Opel Mokka 4×4 die ik eerder gereden heb, maar dat voelde ik meteen al tijdens het opzoeken van de grens met het TC/ESP uit. Bij de Opel Insignia Country Tourer hebben de ingenieurs naast de meervoudige platenkoppeling op basis van het Haldex-principe ook een eLSD (= electronic Limited-Slip Differential) ingebouwd in de achteras. En dat merk je overduidelijk want waar ik met de Opel Mokka 4×4 ongelofelijk ver moet gaan om de absolute grens op te zoeken, blijft deze Opel Insignia Country Tourer de rust zelve met het ESP uit. Maar nou verklap ik al iets van de grenscapaciteiten van de Opel Insignia Country Tourer. Als je op het slippende-auto-knopje drukt wordt als eerst het traction control (=TC) uitgeschakeld, en pas daarna het elektronisch stabiliteits programma (=ESP). Daarvoor moet je het knopje iets van 5 seconden ingedrukt houden.

De grens dus!
Sorry dat ik even op een zijpad ben geraakt, maar ik wilde toch eerst even wat uitleggen over het ESP + 4×4-systeem. Zonder dat kun je niet begrijpen waarom er gebeurt wat er gebeurt tijdens het op de grens rijden. De afrit bij industrieterrein Klei-Oost ging lekker met lichtjes piepende banden, op dat moment reed ik dus al op de grens maar het voelde totaal niet zo. Voordat ik de afrit opreed heb ik uiteraard eerst het TC/ESP uitgezet. Daarna twee rotondes over en ook dat ging heerlijk, oftewel weer dat lekkere fluwelen (=gasreactie, sturen, vering/demping en wegligging) gevoel. Bij het verlaten van de tweede rotonde heb ik meteen het gas erop gezet in de D-stand (een 6-traps automaat) en de demping in de stand “Sport”. Daar waar bij andere diesels met een automatische versnellingsbak je op moet letten op het plotseling inkomende vermogen, is dat bij deze Opel Insignia Country Tourer totaal niet het geval. ik kon het gaspedaal gerust voor of in iedere bocht op de bodem trappen. Nadat ik toch ruim op de grens de vrachtwagenparkeerplaats opgereden was, had ik daarna meteen zoiets van dit kan nog véél heftiger. Het 4×4-systeem met eLSD doet zijn werk zo fluweelzacht, dat ik zelfs op de grens rijdend het gevoel heb alsof ik nog heel ver van die grens verwijderd ben. Ik zou écht geen enkele vergelijkbare auto weten die dit op deze manier kan. De enige auto die mij een vergelijkbaar gevoel gad is de nieuwe Range Rover Sport 5.0 V8 Supercharged. En dan praat je over een auto waarvan de verkoopprijs minstens 3 maal hoger ligt.
De Opel Insignia Country Tourer helde duidelijk voelbaar over in de bochten. Toch blijkt het overhellen op de actiefoto’s erg mee te vallen, het overhellen voelt dus erger aan dan het in werkelijkheid is.

Vanaf de vrachtwagenparkeerplaats ben ik rechtsaf en meteen weer linksaf geslagen richting de ESTEC. Toen ik naar links stuurde schudde de carrosserie even naar links en rechts, maar om nou te zeggen dat deze lange stationwagon er van onder de indruk was. Nee absoluut niet! En dus heb ik nog maar een beetje gas bij gegeven, over de verkeersdrempels en meteen na de 2de verkeersdrempel hard de haakse rechterbocht ingedoken. Weer dat mooie fluwelen gevoel en helemaal niets van een uitbrekende of grip verliezende Opel Insignia Country Tourer. Volgens mij moet je dit 2-liter dieselblok – met een maximum toerental 5.500 toeren p/min – een gruwelijk heftige tuning geven (vermogen >250 Pk en een koppel van >500 Nm) wil je écht onder de indruk raken van deze auto. Op weg naar de volgende twee verkeersdrempels, de lage voelde ik niet eens maar de hoge verkeersdrempel wel. Alhoewel de landing minder heftig was dan ik verwacht had, het onderstel bleef namelijk strak en brak niet uit naar links-rechts. Alweer iets wat ik totaal niet verwacht had, en hoe zo’n landing eruit ziet kun je goed op die ene actiefoto (genomen om de hoek bij de Keukenhof in Lisse) zien. En die actiefoto is genomen na een verkeersdrempel die niet eens half zo hoog is als deze! Maar niet alleen verkeersdrempels zijn een eitje voor deze Opel Insignia Country Tourer. Na het omruilen bij het huis van Marco Vugts (ik heb de Gilera Fuoco 500 i.e. LT van Soest naar Alphen a/d Rijn gereden) moest ik via een omleiding terug naar de N11 rijden. Op die omleiding lagen allemaal van die gruwelijk irritante geel/zwarte ‘speed breakers’. Dankzij het FlexRide premium chassis voelden ze echter aan als nietszeggende hobbeltjes, en niet alleen in de stand “Tour” maar ook in de stand “Sport” ook al voelde het dan wel anders aan.

Fluweel woon/werkverkeer
Normaal gesproken ben ik altijd een beetje gespannen op weg naar het rotondecircus. Maar dit keer was daar totaal geen sprake van, gezien alle ervaringen met de Opel Insignia Country Tourer tot nu toe. Na de LOI zette ik het TC/ESP uit en drukte het knopje “Sport” in van het FlexRide-systeem. Rotonde nummer eins, zonder te remmen vloog ik lichtjes dwars glijdend over de rotonderand heen. Dat ging erg lekker en zo ongelofelijk soepeltjes dat de omschrijving fluweel raggen op zijn plaats is. De auto achter mij die net nog op mijn bumper reed na de rotonde ineens 100 meter achter mij. Een fluwelen actie al met al die beter aanvoelde dan met een veel duurdere stationwagon van een Duits zustermerk. Leuk hoor luchtvering en drie Torsen-difs maar Opel bewijst met deze Insignia Country Tourer 4×4 dat het niet alleen veel lichter en beter kan, maar ook nog eens véél goedkoper! Op naar het echte werk want het rotondecircus is op zondagochtend vergelijkbaar met een uitgestorven stratencircuit (ja die bestaan in Nederland nog). Op de grote rotonde gooide ik het stuur om naar links en voelde de Opel Insignia Country Tourer stevig overhellen naar rechts, maar de fantastische 245 mm brede 19-inch Continentals ContiSportContact 5 beten zich vast in het asfalt. De rotonde verlatend stuurde ik hard naar rechts waarna de Opel Insignia Country Tourer overhelde naar links, en strak met een licht glijdende achterkant over het asfalt vloog.

Niets maar dan ook helemaal niets lijkt deze auto uit zijn evenwicht te kunnen brengen, zelfs bij brute gooi- en smijtacties lijkt het nog steeds op beschaafd rijgedrag. Op naar de rare rotonde (heeft een extra afslag gekregen voor de Pannenkoekenboerderij) maar ook die ging perfect, de landing en het harde insturen naar rechts langs de vangrail ging heel mooi vloeiend. Daarna moest ik even haast maken want vanaf de snelweg en uit de polder vandaar kwamen er auto’s aan, en die wilde ik uiteraard voor zijn vanwege om geen vaart te hoeven minderen. Daardoor reed ik harder dan bedoeld de rotonde op, maar het deed de Opel Insignia Country Tourer weinig. Pas toen ik – terug naar waar ik vandaan kwam – hard naar binnen hoekte over de rotonderand en weer op het asfalt terecht kwam brak de Opel Insignia Country Tourer uit. Maar zelfs dat uitbreken was meer fluweel wegglijden dan een serieuze uitbraak, hij raakte maar niet van zijn padje af. En nog maar net weer recht moest ik alweer hard naar links, half over de rotonderand, landen en weer hard naar rechts sturen. Onverstoorbaar doorstond de Opel Insignia Country Tourer het allemaal op de vroege zondagochtend. Nog drie rotondes te gaan, met één serieuze gooi- en smijtactie. De kleine rotonde ging lekker, toen hard naar rechts, ging ook lekker, daarna naar de grote rotonde, hard naar rechts rotonde op, hard naar links over de rotonde en weer heel hard naar rechts de rotonde af. Die laatste ging met piepende banden en lichtjes glijdend, maar het lijkt wel alsof het de Opel Insignia Country Tourer niets doet. GOED ding deze Opel Insignia Country Tourer!!! Na dit enerverende ritje ben ik uiteraard benieuwd hoe de wegligging zou zijn met een sportieve verenset.

YouTube-filmpje van het CDC (=Continuous Damping Control) van ZF Sachs

I still don’t like mondays!
Omdat ik zondag had gewerkt wist ik al dat het maandag razend druk zou worden, kortom het zou een mentaal uitermate slopende dag worden. Toen las ik zondagavond op het internet ook nog eens over de verwisseling van embryo’s op een ziekenhuis in Rome (een vrouw is dus zwanger van twee kinderen die niet van haar zijn), dan weet ik dus al dat dit het gesprek van de dag zou worden in IVF-fend Nederland. Gelukkig hebben wij het modernste laboratorium van Europa met een hypermodern op RFID-chips gebaseerd controlesysteem (het systeem herkent de RFID-chips van de vrouw/eitjes en die van de bijbehorende man/zaadcellen). En met dat waterdichte dubbelcheck-systeem zijn wij de enige IVF-kliniek in Nederland. Zo’n fout als in Rome kàn bij ons niet eens gebeuren! Naast de RFID-chips wordt er ook nog eens handmatig door een collega gecheckt, kortom zelfs een vliegtuigcockpit of een OK is er niets bij vergeleken. Het is soms letterlijk werken onder hoogspanning maar daar hou ik wel van, net als een technisch zeer vernuftige auto testen zoals deze Opel Insignia Country Tourer 2.0 CDTi Bi-Turbo 6-AT 4×4. Een hele mond vol, maar ook het testen van zo’n auto vereist opperste concentratie net als mijn werk op de IVF-kliniek. Natuurlijk kon ik intussen al aardig lezen en schrijven met deze auto, maar dat is nou net het grootste gevaar dat er op de loer ligt. Een nonchalante houding is levensgevaarlijk, want je zal net zien dat er juist dan iets gebeurt waar je niet op bedacht bent! Zoiets als met die vier herten op de duinenweg van Bloemendaal aan Zee naar Overveen, zie testverslag Peugeot 308. Om niet constant achter de feiten aan te hoeven lopen besloot ik om 07.30u te beginnen. Stoel- en stuurverwarming aan, wat wenst een mens nog meer op een koude aprilochtend? …op bed blijven liggen en niet werken! Maar dat is natuurlijk geen optie voor een adrenalinejunkie zoals ik, dus sleutel omdraaien en wegwezen.

Ik ben die ochtend eens goed op de 6-traps automaat gaan letten, die beviel mij tot dan toe namelijk uitstekend. Normaal gesproken wil ik me nog wel eens ergeren aan automaten, met name bij plotseling plankgas geven in bochten. Bij deze Opel Insignia Country Tourer is daar totaal geen sprake van, de automaat doet exact dat wat ik wil en schakelt naadloos op. Normaal gesproken wil ik namelijk nog wel eens overgaan op handmatig schakelen (=versnellingspook naar links duwen) , dan wel met de stuurflippers zoals deze Opel Insignia Country Tourer ze (gelukkig) ook heeft. De stuurflippers zitten overigens vast op het stuur en draaien dus mee, indien je besluit te flipperen in de D-stand duurt het even een tiental seconden voordat de automaat weer van “M” naar “D” springt. Verder schakelt de 6-traps automaat niet automatisch op als je bijvoorbeeld in M1 doortrekt in het rood. Om 16.30u was ik klaar en eenmaal in de auto heb ik meteen het nummer “Killing in the name” van Rage against the machine opgezocht en het volume wagenwijd open gezet. Het wegdek was nog enigszins nat dus een uitstapje naar het rotondecircus – als ik er toch ben – lag voor de hand. Op het laatste moment besloot ik toch op het knopje “Sport”te drukken en het TC/ESP uit te schakelen. Wat volgde was een zeer aangename fluwelen glij-orgie die zijn gelijke niet kent. Het allermooiste moment was toen ik de Pannenkoekenboerderij-rotonde verliet en de Opel Insignia Country Tourer door de g-krachten heel mooi zijdelings en licht dwars begon weg te glijden. Dat voelde zo ongelofelijk mooi, gecontroleerd, en vooral ook lekker aan dat ik alleen nog meer bewondering kreeg voor de Opel-technici. Ik weet het, er zit een brok electronica in deze auto, maar man o man wat hebben ze dat goed gedaan. Daarna heb ik nog even knalhard “Last resort” (Papa Roach) en “Epic” (Faith no More) uit de speakers laten knallen, wat een heerlijk einde van een slopende dag. Toch blij dat ik op ben gestaan vanochtend!

Beter dan
Ik heb met heel wat verschillende soorten 4×4-systemen gereden, maar deze versie met onafhankelijke wielophanging, CDC-schokdempers en ESP met vernieuwde software is toch wel het beste, lichtste én goedkoopste in zijn soort. Jammer dat niemand daar Opel de credits voor geeft, want het staat toch echt allemaal te lezen op de perssite. En dan heb ik het nog niets eens over de fantastisch zittende lederen zetels oftewel “comfortstoelen met het AGR-label” zoals het in de persinformatie wordt omschreven. Het vernieuwde interieur van deze Opel Insignia Country Tourer mag er namelijk ook zijn. De passagiers achterin zitten dus ook prinsheerlijk, en degene die met mij mee gereden zijn beaamden dat ook. Nog verder naar achteren bleek dat de bagageruimte niet verkeerd is. Puur op het oog had ik verwacht dat er minder in zou passen, maar dat bleek mee te vallen. Met hoedenplank past er 3×50-liter + 3×33-liter + 3×13-liter in en zonder hoedenplank past er 2×70-liter + 3×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter in. Het verbaast mij eerlijk gezegd niet dat ik de enige ben die doet aan “Meten is weten!”, want zo’n kofferset is behoorlijk prijzig. Maar ja wie niet rijk is moet slim zijn zeg ik altijd, en ik dus heb ik het bekende koffermerk Samsonite een mailtje gestuurd. Vanwege het kengetal dacht ik dat ze bij mij om de hoek zaten, maar dat bleek dus een kengetal in België te zijn. Afijn ik kreeg een mailtje terug dat ze mij wel een kofferset in bruikleen wilde geven, of ik maar even iets uit wilde zoeken in hun online catalogus. Toen ben ik aan het rekenen geslagen en kwam uit op 3×117-liter + 2×70-liter + 3×50-liter + 3×33-liter + 1×13-liter. En geloof het of niet maar een week later stond er een pallet met deze complete kofferset voor mijn huisdeur. Later heb ik uitgerekend dat de waarde van deze kofferset rond de 3.500,- euro ligt.

Verder heeft deze Opel Insignia Country Tourer 2.0 CDTI Bi-Turbo 6-AT 4×4 het nieuwe Opel IntelliLink-systeem. Zowel van autojournalisten als op de forums (algemene auto-forums, Opel-forums) las ik veel klachten over het nieuwe IntelliLink-systeem. Om heel eerlijk te zijn herkende ik geen van deze problemen, zowel de NavSat (eerst de straat en dan pas de stad, oh wat moeilijk zeg), de touchpad (met 1, 2 of 3 vinger(s) te bedienen jawel) en mijn iPod Touch heb ik niets over te klagen. Alles deed het naar behoren en natuurlijk is dit systeem niet perfect, maar welk systeem in welke auto dan ook is dat wel? Ik weet nog goed dat ik met mijn Mac moest overschakelen van Mac OS8 naar het nieuwe Unix-based Mac OSX. In het begin regende het klachten op alle Mac-forums, maar die doofden al snel uit. Nu is het naar mijn mening het beste en meest stabiele en gebruikersvriendelijke Operating System dat er bestaat. Linux en Ubuntu zijn namelijk niet mijn ding, ook stabiel maar niet zo gebruikersvriendelijk en intuïtief als Mac OSX. De audio is van Bose en ik vind het dan altijd weer grappig om te lezen hoe die reclamemensen dat omschrijven in zo’n brochure. “BOSE-geluidssysteem. Dit systeem met 8 of 9 luidsprekers verandert je Insignia in een mobiele concertzaal. Dankzij een superieure, natuur- getrouwe weergave en rondom geplaatste luidsprekers genieten jij en je passagiers voorin en achterin van een verbluffende geluidskwaliteit.” Alles in superlatieven zoals het een goede reclame tekstschrijver betaamt. In de praktijk blijkt het inderdaad ook een prima audio te zijn, dat kan ook niet anders want BOSE is geen goedkoop spul.

Bas the Boss
Dinsdag ben ik uit werk vandaan een andere route naar huis gereden, dit omdat ik alvast een zwemabonnement voor het buitenbad in de voorverkoop wilde halen. De singelroute is niet alleen de kortste route naar het zwembad maar ook de mooiste, en dan bedoel ik mooi qua omgeving én mooi qua bochten en verkeersdrempels. Op de weg richting het zwembad (en tevens ook richting de A4) stond een lange file, en dus besloot ik rechtsaf te slaan en aangezien ik dan toch vlak langs Autobeklederij v/d Werf rijd. Ik ben dus maar even bij Bas Kallenberg langs gereden want ik was toch wel erg benieuwd wat hij van het interieur van deze Opel Insignia Country Tourer vindt. Bas bleek gelukkig aanwezig te zijn en ik vroeg hem of hij even zijn vakkundige blik naar binnen wilde werpen. Bas zag in één oogopslag meteen al zes dingen waar ik (en heel autojournalistiek Nederland met mij) toch echt overheen zou kijken als leek. De dubbele stiknaad, een gestikte achterkant, het stoffen randje, het terugkomen van het stikwerk in de hoes van de versnellingspook en in plaats van een recht stikwerk een mooi golvend stikpatroon in de leuning en zitting. Bas was onder de indruk van de nette afwerking van het interieur, en het dito stikwerk van de lederen bekleding van deze Opel Insignia Country Tourer. Zo zie je maar weer dat je als blond autojournalistje gewoon geen verstand van autobekleding hebt, maar wat ik wel zeker weet is dat ik slechter stikwerk/afwerking heb gezien in auto’s van de andere Duitse zustermerken. “Het is maar een Opel” is dus een behoorlijk misplaatste opmerking.

Op weg naar huis bedacht ik me ineens dat ik nog helemaal geen remmentest had gedaan. Eigenlijk was me ook helemaal niet opgevallen hoe goed de remmen zijn, ze deden hun werk zo onopvallend feilloos dat het domweg niet opviel. Even van voor naar achteren lopen zag ik dat deze Opel Insignia Country Tourer zowel voor als achter geventileerde remschijven heeft. Poeh da’s best wel heftig vandaar dat zelfs bij zeer sportief rijgedrag de auto zich zo goed hield. In tegenstelling tot bijvoorbeeld die Citroën C5 die ik laatst getest heb zijn deze remmen totaal niet bijterig. Ze vertragen niet alleen uitstekend maar zijn ook nog eens heel goed te doseren. Op dus naar de A44 voor een serieuze remmentest vanaf hoge snelheid naar stilstand. Ik rij dan altijd even de ventweg helemaal af en draai bij de kruising met Wassenaar weer om, dan heb ik de hele A44 voor mezelf. Met zo’n 180 km/u reed ik de afrit Leiden-Zuid op, waarna ik het rempedaal in één keer op de bodem stampte. Het resultaat was een stationwagon die behoorlijk snel en zonder een dweilend onderstel heel netjes tot stilstand kwam.

Grappig
Naar aanleiding van mijn eerste alinea kwam ik tijdens de testweek nog een hele rake uitspraak over de mensheid tegen van Albert Einstein. Albert Einstein was namelijk niet bepaald onder de indruk van de mensheid. Zo zei hij: “Er zijn maar twee dingen oneindig: het universum en de menselijke stompzinnigheid, en over die eerste weet ik het niet zeker.”