De onvermijdelijkheid der dingen…
Al ruim van tevoren had ik me heilig voorgenomen dat in het testverslag van de nieuwe Opel Meriva de woorden “suicide” en/of “zelfmoord” niet voor zouden komen. Helaas bleek dat echter onvermijdelijk want wat kan ik er nou aan doen als mensen plotseling zelfmoord willen gaan plegen vlak voor mijn neus… Op de weg terug van een trouwreceptie was ik iets anders dan normaal naar huis gereden. Dat had vooral te maken met de vele achterlijk lange files die middag en avond, en een brugrenovatie vlakbij de oostelijke ingang naar mijn woonwijk. Langs het rugbyveld van Diok rijdend kom ik dan altijd op een rotonde die ik altijd driekwart moet nemen, waarna ik dan over de brug van de westelijke ingang mijn woonwijk binnen rijd. Ik reed al ruimschoots op de rotonde toen er vlak voor mijn neus een Toyota Prius de rotonde opschoot. Ik dacht nog een Toyota Prius, zeker een gevalletje van spontaan gas geven of remmen die weigeren, maar dat kon niet want die mediahype heb ik in het testverslag van de Toyota Prius volledig ontkracht. Aangezien het niet aan de Toyota Prius kon liggen kan het haast niet anders dan dat hij zelfmoord wilde plegen. Alleen door vol in het ABS te remmen (de remmen zijn dan ook direct goed bevonden) en naar links uit te wijken kon ik een aanrijding voorkomen. Omdat ik naar links moest uitwijken en over de rotonderand reed ben ik alsnog voor de Toyota Prius langs gereden ondertussen de bestuurder duidelijk makend (met mijn beide wijsvingers naar mijn ogen wijzend) dat hij voortaan beter uit zijn doppen moest kijken. Wat er toen gebeurde heb ik als automobilist nog nooit van mijn leven meegemaakt. De man stapte uit zijn auto en kwam breed gebarend op mij afgerend. Ik had absoluut geen zin in een potje vrij worstelen en dus gaf ik gas en maakte dat ik weg kwam. Er stond echter een hele lange rij auto’s voor het stoplicht te wachten tot voor de brug nota bene. Ik had dan ook alle geluk van de wereld dat er geen verkeer van de andere kant aankwam. Toen ik in mijn achteruitkijkspiegel keek zag ik de man nog steeds achter mij aanhollen. Plotseling zag ik hem echter omkijken en snel terug hollen naar zijn auto. Hij was namelijk vergeten zijn auto op de handrem te zetten. “God straft gelijk!”, dacht ik bij mezelf. Ik heb toen uiteindelijk vol gas gegeven en ben aan de verkeerde kan van het stoplicht de kruising over gereden waar op dat moment gelukkig niets aankwam. Tja wat moet je hier nou mee??? Dit soort totaal gestoorde automobilisten zijn voor mij één van de redenen geweest om bij de Faculteit Sociale Wetenschappen langs te gaan. Via een psychologie-studente bij mij op de IVF-kliniek had ik wat namen doorgekregen van de afdeling *cognitieve psychologie. Ik heb toen bij de infobalie van de Faculteit op goed geluk naar één van de wetenschappers op het lijstje gevraagd en daarna aangeklopt op zijn deur. Ik heb daarna een zeer interessant gesprek gehad met Dr. G. Band en in combinatie met het bedrijf Voertuigbeheersing Nederland van Leo Krippendorf (is op dit moment op RTL Autowereld te zien met “De tip van Krip”) gaan we kijken of en hoe we kunnen samenwerken. Ik hou jullie op de hoogte en wie weet komen we dan ook iets meer te weten over het apengedrag dat deze automobilist vertoonde.

*De cognitieve psychologie is de tak van de psychologie die zich met cognitie bezighoudt, dus met al die psychische processen die te maken hebben met zaken als begrip, kennis, herinneringen en geheugen, probleemoplossen en informatieverwerking. Het is één van de cognitiewetenschappen. De nog weinig onderzochte en complexe psychische mechanismen van het menselijk denken vormen het onderzoeksobject van deze tak in de wetenschap.

Relax!
Achteraf vond ik het wel grappig dat ik zo ontzettend kalm en rustig reageerde op de escapades van die zelfmoordautomobilist. Zelfs toen ik er met hoge snelheid vandoor ging voelde ik totaal geen adrenalineshot. Misschien kwam dat wel door de relaxte zit in de Opel Meriva maar daarover meer in de volgende alinea. Het rijden in de Opel Meriva is dankzij de hoge instap en de rechtop zit erg aangenaam. Voeg daarbij de fijne bediening van de koppeling en de versnellingsbak en het plaatje is (bijna) rond. De koppeling is goed doseerbaar en grijpt mooi en vooral niet te laat aan. Ik heb echt een hekel aan een koppeling die laat aangrijpt want dat gaat vaak samen met een slechte doseerbaarheid. Het verbaast mij echt dat autofabrikanten hier niet meer aandacht aan besteden, ik kom het tot mijn grote verbazing namelijk nog steeds regelmatig tegen. De versnellingsbak schakelt lekker en precies alleen vind ik de schakelweg van 5->6 niet fijn, die is dan wel lijkt net wat langer. In de eerste vier versnellingen is de Opel Meriva lekker vlot als je ‘m goed op toeren (boven de 3.000 toeren) houdt, de vijfde versnelling gaat ook nog wel maar dan alleen op de snelweg. In de zesde versnelling is de echte kracht verdwenen, niet dat het helemaal weg is maar het houdt niet over.

AGR-stoelen
Een goede zit is ontzettend belangrijk want als je pijn in je rug en/of schouders krijgt tijdens het autorijden word je concentratie snel minder. Hoe kan het dan toch dat er zo ontzettend weinig aandacht wordt besteed aan een goede zit achter het stuur. Ik kom maar weinig automobilisten en autojournalisten tegen die weten hoe ze hun stoelleuning/zitting, stuur en spiegels op de juiste manier af moeten stellen. Als ik een auto terugbreng bij een importeur en er gaat iemand anders inzitten om de auto weg te zetten krijg ik altijd te horen: “Wat zit jij rechtop zeg!” Direct draaien ze aan de knop om de leuning achterover te zetten en rijden weg met gestrekte armen achter het stuur. Gek toch dat een bokser niet met gestrekte armen bokst; dit voorbeeld gebruikt Leo Krippendorf altijd. Een bokser met gestrekte armen kan niet uithalen en is dus eigenlijk hulpeloos, nét zo hulpeloos als die automobilist die in een slip raakt met gestrekte armen achter stuur. Een slip snel en doelmatig corrigeren lukt niet met gestrekte armen. Daarom leert Leo tijdens een anti-slipcursus de cursisten altijd hoe zij hun stoelleuning/zitting, stuur en spiegels op de juiste manier af moeten stellen.
Boven deze alinea staat AGR – deze Opel Meriva heeft zeer fraaie stoelen met een AGR keurmerk – wat staat voor Aktion Gesunde Rücken in het Nederlands Aktie Gezonde Ruggen. Deze organisatie is opgericht door Duitse medische en paramedische groepen. Rugpijn en rugproblemen veroorzaken namelijk ieder jaar weer ongelofelijk veel economische schade onder met name de beroepschauffeurs. Het is dan ook goed dat medici/paramedici dit initiatief genomen hebben. Een keurmerk als het AGR zal autofabrikanten in ieder geval aansporen om ergonomisch goede stoelen in hun auto’s te plaatsten. Ik weet niet of het te maken heeft met de langere afstanden die Duitsers rijden, maar in Duitsland laten mensen die veel op de weg zitten voor hun beroep een stoel op maat maken. Zo’n op maat gemaakte stoel is natuurlijk behoorlijk aan de prijs, maar wees nou eerlijk de prijs van een kapotte rug is vele malen groter.

Op naar Ede
Zaterdag ben ik zo aardig geweest om mijn moeder naar haar jarige zus in Ede te brengen. Ze kan ook met de bus-trein- overstappen-trein-bus maar dat duurt ruim twee keer zolang als met de auto. Bovendien had ik weer een mooi ritje en kon ik tussendoor even op bezoek bij vrienden in Hoevelaken. De rit naar Ede was erg handverwarmend (ook hartverwarmend maar dat is nu niet van toepassing) maar wat wil je ook in een auto met stuurverwarming, ha, ha. De enige keer dat ik dat tegen gekomen ben was in een Range Rover Vogue van anderhalve ton. Meest op de cruisecontrol rijdend, en me vooral zeer netjes aan de snelheid houdend (de boetes zijn alweer verhoogd), arriveerden we amper een uur later fris en fruitig op de plaats van bestemming. Wat dat betreft is de A30 en alle nieuwe infrastructuur rondom Veenendaal/Ede/Wageningen echt een verademing. Was het overal maar zo mooi, NOT!
Moeders afgezet en binnendoor op weg naar de A30 waarna ik via de A1 naar Hoevelaken ben gereden. De oprit naar de A30 begint met een vrij haakse bocht, dus ik was benieuwd wat er met de voorkant van de Meriva zou gebeuren als ik vrij bruusk de bocht in zou sturen. De Meriva helde behoorlijk over (zie de foto’s met Leo Krippendorf achter het stuur) en gleed met behoorlijk wat onderstuur over de voorwielen weg. De vering is behoorlijk comfortabel (vandaar dat overhellen), iets te comfortabel naar mijn mening. Even van het gas afgaan zorgde ervoor dat ik de Meriva snel weer op de juiste lijn had. De A30 is vrij saai maar ik heb toch even stevig gas gegeven om te kijken hoe de Opel Meriva zich houdt bij hogere snelheden. Niet verkeerd moet ik zeggen, 140-160 km/u is prima vol te houden zeker met de cruisecontrol aan en uiteraard vooral dankzij de goede AGR-stoelen. Door de wat hogere snelheid kwam het einde van de A30 al snel in zicht. Dat einde is super want de oprit naar de A1 is er één van het betere in zijn soort. Ik had gelukkig de buitenbocht en omdat er niemand voor me zat kon ik het gas heel mooi opbouwen in de bocht. Toen merkte ik dat de goede Continental SportContact3 banden de te comfortabele vering perfect compenseren. Door de snelheid rustig op te bouwen in een bocht kun je met deze Opel Meriva een behoorlijk hoge bochtensnelheid halen, en ik reed dan ook iedereen buitenom voorbij.

Vering/demping
Eenmaal in Hoevelaken belandde ik in een verkeerschaos. Een braderie bij een kerk en een stel bussen in smalle straatjes zorgde voor een grote opstopping. Toen ik eindelijk door kon rijden had ik uiteraard weer iemand voor mij die over de weg kroop. Gelukkig kon ik op die plek inhalen maar dat was wel net ter hoogte van een hoge drempel. Omdat ik vaart moest maken om in te halen ging ik harder dan bedoeld over de drempel heen. Op dat moment was ik toch wel weer blij met de comfortabele vering want de Meriva vloog als een 4WD-wannabee over de drempel heen. Zo zit ik te klagen over de te comfortabele vering en zo vind ik het wel weer lekker. Vering/demping blijft een lastig onderwerp wat dat betreft. Zo kom ik dan toch weer op het onderwerp vering/demping, omdat ik en Paul een discussie hadden over de invloed van vering/demping op het weggedrag in combinatie met de banden. Een goede vering/demping kan namelijk een slechte band goed laten lijken maar andersom kan ook, en dat is bij deze Opel Meriva het geval. De in mijn ogen te comfortabele vering/demping wordt gered door de uitstekende Continental SportContact3 banden om de fraaie 18-inch velgen. Toch zou ik het een goed idee vinden als meer auto’s uitgerust zouden worden met een knop waarmee de vering in drie standen (comfort/normal/sport) in te stellen is. En nog mooier zou ik het vinden als de schokbrekers op alle auto’s, net als bij de motoren, ingaande demping krijgen. Het is nu namelijk zo dat het inveren bij de overgrote meerderheid van de auto’s alleen door de veer opgevangen wordt. Het uitveren wordt opgevangen door de uitgaande demping want anders zouden alle auto’s dansend de weg afstuiteren.

Flexi-Lexi
Na het terugbrengen hadden we het toevallig nog over fietsen en zo kwamen we op de FlexFix van Opel terecht. Deze zeer fraaie in de bumper geïntegreerde fietsdrager is wat mij betreft de mooiste in zijn soort. “We moeten eigenlijk wat meer aandacht geven aan dit mooie accessoire”, zei de medewerker van Opel tegen mij, en terecht want het is ook een fraai en vooral praktisch accessoire. Behalve de FlexFix heeft Opel nog veel flexibele onderdelen en accessoires op de Meriva zoals: o.a. de FlexRail, de Flex Floor, de FlexDoors, FlexSpace en (die heb ik zelf verzonnen) de FlexHaak. Die laatste is een heel simpel te verwijderen trekhaak. Opel heeft echt aan alles gedacht maar vooral aan de consument gedacht. Het is wel grappig dat Opel de term ‘suicide doors’ omgedoopt heeft tot FlexDoors. Andere namen die men in de auto-industrie bedacht heeft om de negatieve lading van de suicide doors te omzeilen zijn: ‘rear-hinged doors’, ‘coach doors’ en ‘freestyle doors’. Grappig feit is in ieder geval dat men het niet over eens is waarom de term ‘suicide doors’ in zwang is geraakt. Vroeger – zo rond 1930 – had men niet al die elektronische beveiligingen (de FlexDoors van Opel gaan al op slot vanaf 5-10 km/u, indien niet goed op slot klinkt er direct een piepsignaal) van heden ten dage en dus waaide een dergelijk soort deur als deze niet goed gesloten was bij hoge snelheid open. Nou was “hoge snelheid” in die dagen natuurlijk al snel hoog. Eigenlijk zou je dan ook kunnen stellen dat de deur zelfmoord wilde plegen.

Tuning
Het lijkt een beetje gek om het onderwerp tuning aan te zwengelen in de test van een Opel Meriva maar ik doe het toch. Ik heb daar namelijk een hele goede reden voor. Tijdens het wegrijden/optrekken voelde ik namelijk elke keer een vibratie rond de 1.000-1.500 toeren. Dat heeft te maken met een te arme afstelling en komt bij veel auto’s voor (ga met een autotuner praten en hij zal dit bevestigen). Als je niet beter weet dan valt het je waarschijnlijk geen eens op, maar het duidt dus op een te arme afstelling onderin. Door de injectie in dit specifieke toerengebied iets rijker te zetten zal het motorblok veel beter oppakken tijdens het optrekken. Een viercilinder hoort tenslotte als een spreekwoordelijke naaimachine te lopen. De driveability verbeterd daardoor met grote sprongen en je hebt dan echt het idee dat je auto meer Pk’s heeft maar dat is dus helemaal niet zo. Het 1.4 turbo-motorblok is trouwens een fijn motorblok, en voelt ook zonder tuning aan als meer dan 140 Pk. Ik moest ‘m wel over de 3.000 toeren heen jagen om een beetje op te schieten. Wat dat betreft had een twin-scroll turbo ervoor kunnen zorgen dat het koppel bij lage toeren significant hoger zou kunnen zijn.

Rustig, snel, sneller
De Meriva is naast een echte gezinsauto ook een zeer geschikte auto voor de wat oudere mensen onder ons. De instap voorin maar met name de instap achterin is zelfs voor iemand die slecht ter been is (gehandicapte, bejaarde, iemand met een gebroken been) een eitje om in te stappen. Je doet het portier open, pakt direct de handgreep aan de B-stijl en laat je soepeltjes op de achterbank glijden. Dat maakt deze Opel Meriva uiteraard ook erg aantrekkelijk als taxi. In dit licht bezien is de comfortabele vering/demping natuurlijk natuurlijk best lekker. Nadat ik wat meer dagen in de Meriva had gereden ging ik die comfortabele vering/demping steeds meer waarderen. Zeker met al die minirotondes en vele drempels van tegenwoordig. Zelfs de hoogste drempels zijn een eitje met deze Meriva, de grondspeling is echt huge. Omdat ik de Meriva even nodig had als wegkomauto moest ik naar Hoofddorp, een goede reden om even de 1000-drempelweg te rijden. Gezien de giga-file op de A4 was dit trouwens de betere route naar Hoofddorp. Het drempelvliegen ging werkelijk perfect, zonder enig probleem vloog ik de meeste auto’s met minder grondspeling voorbij. De volgende dag heb ik nog wat mooie foto’s kunnen schieten met Leo Krippendorf achter het stuur. Mijn neef, die net zijn rijbewijs gehaald had, zat naast Leo en toen hij uitstapte zei hij tegen mij: “Zoooo die kan rijden!” Tja Leo is niet voor niets directeur van de beste anti-slipschool van Nederland geweest, en zijn nieuwe bedrijf (=Voertuigbeheersing Nederland) wordt nog véél beter! Binnenkort ga ik met mijn hele familie, een aantal redacteurs en wat vrienden een cursus voertuigbeheersing volgen bij Leo. Doe het ook een keer, het kost wel wat maar je leert op zo’n dag hele nuttige dingen. Het is absoluut geen weg gegooid geld!