Toyota Auris 1.8 Hybrid SVA
Met mijn rechterhand net uit het gips is er eigenlijk maar één soort auto waarin ik zonder een centje pijn kan rijden. Namelijk een hybride van Toyota met zo’n piepklein mooi en zéér licht te bedienen blauw versnellingspookje. Ik had me geen betere eerste testauto kunnen wensen na 5 weken droog staan. Die 5 weken zijn uiteindelijk omgevlogen maar de eerste week na mijn domme motorongeluk was toch wel raar. Het besef dat ik eigenlijk gewoon hartstikke dood had moeten zijn, gaf me een gevoel van binnen waar ik eigenlijk niet zo goed raad mee wist. Nou ben ik echt wel wat gewend maar dit was toch een geheel nieuwe ervaring voor mij. Dit is intussen al mijn derde leven (na mijn geboorte heb ik kantje boord gelegen, en op mijn 30-ste had ik ook een zeer ernstig motorongeluk buiten mijn schuld) waar ik aan begin, dus iedereen in mijn omgeving gaf mij het ernstige advies om zuinig te zijn op mijn beschermengeltjes. Ach dacht ik bij mezelf, als die op zijn kan ik altijd nog Red Bull gaan drinken. Je mag dus wel stellen dat deze test heel speciaal is voor mij, ondanks het feit dat ik van nature een nuchter en opgeruimd mens ben. Ter geruststelling kan ik jullie melden dat mijn zwager mij in de auto naar Raamsdonksveer heeft gebracht. De week daarop stap ik voor het eerst weer op de motor (de schade viel erg mee gezien de hoge snelheid) als ik de nieuwe Opel Mokka op moet halen. Ik verwacht dat tegen die tijd mijn rechter(gas)hand weer sterk genoeg is. Gek genoeg waren er nog mensen die de volgende vraag aan mij stelden: “Stap je weer op de motor?” Een domme vraag want stoppen met motorrijden is voor mij hetzelfde als stoppen met ademen.

De toevoeging “SVA” staat voor “Speciaal Voor Autojournalisten” want omdat die zo massaal klaagden over het loeiende motorblok vanwege de CVT, heeft Toyota deze Auris Hybrid stiller gemaakt. Het blijft toch uitermate vreemd dat Toyota geen klachten van klanten krijgt, maar dat autojournalisten hier wel massaal over lopen te zeuren in hun testverslagen. Hoe kan dat? Daar moet toch een duidelijk aanwijsbare oorzaak voor zijn lijkt mij. Wees gerust beste lezer die oorzaak is heel verklaarbaar en volkomen logisch. Alle autojournalisten die klagen over een loeiende CVT kunnen geen van allen autorijden. Wat is dat toch met al die autojournalisten die als ze in een Toyota Full Hybrid met CVT stappen meteen het gaspedaal op de bodem trappen. Het gekke is namelijk dat ze dat in een handgeschakelde versie van hetzelfde type níet doen. Ach de psyche van een autojournalist zal ik wel nooit leren begrijpen ondanks mijn wetenschappelijke achtergrond. Als ik in een auto stap is het eerste wat ik na het afstellen van de stoel, het stuur en de spiegels doe heel rustig wegrijden en rustig alles analyseren. In het geval van een Full Hybrid zijn dat de volgende belangrijke punten; hoe werken de energiestromen, tot welke snelheid kun je elektrisch rijden (en hoe omzeil ik het advies van de computer) en zit er een motorrem op. Door een auto goed te analyseren kan ik gebruik maken van alle mogelijkheden die deze auto biedt om zo zuinig mogelijk te rijden.

Dull Hybrid?
Veel autojournalisten en automobilisten vinden de Full Hybrids van Toyota maar saaie auto’s, en dat komt – hoe kan het ook anders – vooral vanwege de CVT. Tijdens een verjaardag van mijn neefje en zwager, één dag na het ophalen van de Toyota Auris 1.8 Hybrid, kreeg ik het tijdschrift “Auto 2013” van de Consumentenbond in mijn handen gestopt. Lees even mee bij zomaar twee auto’s met een CVT: “Toyota Yaris 1.5 Hybrid – Automatische bak zoekt te snel en te gretig de hoge toeren”, “Honda Jazz 1.4 Hybrid – Traploze automatische transmissie zoekt te gretig de hoge toeren”. Bullshit!!! De CVT zoekt niet te gretig de hoge toeren dat doet het motorblok, of beter gezegd de ronddraaiende krukas + zuigers. Die autojournalist van de Consumentenbond heeft totaal geen verstand van techniek, want het toerental bepaal je met je rechtervoet zo simpel is het gewoon. Juist die combinatie van een Full Hybrid met een CVT is ronduit geniaal. Waar andere automerken het zoeken in andere technische oplossingen (bv. Honda/IMA, Peugeot/HYbrid4) blijkt dat het – alsmaar verder door ontwikkelde – hybridesysteem van Toyota ronduit superieur is. Met de Toyota Yaris 1.5 Full Hybrid wist ik voor het eerst met een benzine-auto een verbruik van boven de 1:33 te halen, en dat nota bene ook nog eens in het normaal gesproken zéér onzuinige stadsverkeer! Natuurlijk moet je daarvoor wel goed weten hoe een en ander werkt, een goede voorlichting en een gedegen rij-instructie zijn dan ook onontbeerlijk. De automobilisten/autojournalisten die zeggen dat een hybride van Toyota niet zuinig rijdt snappen gewoon niet hoe het het hybride-systeem van Toyota werkt.

Toen we aan kwamen rijden gokte ik er op dat de fraaie blauwe Toyota Auris 1.8 Hybrid op de parkeerplaats ‘mijn’ testexemplaar zou zijn, en dat bleek inderdaad het geval. Na het wegrijden viel me direct op dat deze nieuwe Toyota Auris 1.8 Hybrid inderdaad onmiskenbaar stiller is dan zijn voorganger. En dat alleen maar vanwege al die klagende autojournalisten die niet kunnen rijden, het is wat! Omdat het mooi weer was besloot ik om maar meteen de actiefoto’s te maken. Bij Werkendam ligt een industrieterrein waar ik in het verleden vaak actiefoto’s gemaakt heb samen met Paul Klop van Hyperpro (fabrikant van schokbrekers). Tijdens het korte ritje van Raamsdonksveer naar Werkendam had ik al gevoeld dat de vering/demping van deze nieuwe Toyota Auris 1.8 Hybrid op een zeer hoog niveau staat. Mooi comfortabel maar niet té waardoor de carrosserie niet extreem overhelt, een hele goede mix dus van comfortabel genoeg en toch enigszins sportief. Op de actiefoto’s kun je dat goed zien, de carrosserie helt wat over maar niet extreem. Tijdens het naar huis rijden heb ik stevig door gereden, want ik wilde voor de spits voorbij Rotterdam zijn. Tijdens het invoegen van de A27 naar de A15 heb ik de PWR-mode even aangezet, en dat is op die plek echt een uitkomst. Door het in- en uitvoegende verkeer van beide snelwegen, is het hier echt zaak stevig te kunnen accelereren en dat doet de Toyota Auris gelukkig dan ook in de PWR-mode. Bij Rotterdam aangekomen moest al het verkeer voor de Brienenoordbrug naar één baan, maar een verkeershufter in een grote bestelbus bleef doodleuk doorrijden op de weghelft met een rood kruis erboven. Ik heb echt een ongelofelijke bloedhekel aan dit soort asociale klojo’s, en ondanks de reclameslogan “Zo zuinig, daar ben je zuinig op” heb ik de Toyota Auris voor het busje gegooid die er vervolgens niet langs durfde over de vrachtwagenstrook. Later begreep ik waarom want in de verte kwam een KLPD-Volvo aangereden (de bestuurder van de bestelbus had ‘m wel gezien), en die kon mijn actie blijkbaar wel waarderen want ze bleven even glimlachend naast mij rijden.

De snelwegbocht der snelwegbochten
Na het akkefietje met die bestelbus reed het al snel weer goed door, gelukkig maar want de snelwegbocht op het Terbregseplein richting Den Haag is één van de mooiste snelwegbochten die ik ken. Met warm weer in een snelle sportauto met plakbanden moet je hier volgens mij met 200+ km/u door heen kunnen knallen. Maar ach in een Toyota Auris 1.8 Hybrid is het ook best leuk, vooral als er vlak voor de bocht een patser in een oude Audi A80 achter je zit te duwen. Vlak voor de bocht zette ik het gas er stevig op en zag de Audi in mijn achteruitkijkspiegel verdwijnen, wat nou slome Japanse hybride? Natuurlijk voelde ik het onderstel lichtjes zoeken bij 140-150 km/u, maar dat is normaal voor een dergelijke comfortabele hatchback bij deze snelheid. Na deze bocht volgt 6,6 kilometer verderop weer een mooie maar tevens zeer haakse snelwegbocht (met van links invoegend verkeer!), ook mooi maar een stuk listiger en dat bleek ook wel uit de veel lagere bochtensnelheid. Even later kreeg ik een wel heel irritante bumperklever (man van 30-35 jaar in een VW Polo) achter me hangen, op de achterbank zag ik namelijk een klein meisje zitten zonder veiligheidsgordel! Dan ben je volgens mij toch echt het type éénhersencellige automobilist. Dat ik daar gelijk in had bleek al snel, want zelfs na drie keer licht tot steeds harder remmen begreep de beste man het nog steeds niet. Uiteindelijk heb ik de PWR-mode ingeschakeld en het gaspedaal op de bodem getrapt, waarna ik ‘m niet meer heb terug gezien de dwaas.

Ik zat me al te verheugen op volgende afrit, die bij Leidschendam oftewel de grote g-krachten afrit. Nou heeft deze Toyota Auris geen g-krachten-meter en is ook zeker geen g-krachten-monster, maar het is altijd leuk om in deze afritbocht te kijken hoeveel een auto aankan. Ik kon gelukkig van de buitenste buitenbocht mooi naar binnen snijden en het gas er stevig opzetten. De Toyota Auris 1.8 Hybrid bleef netjes op zijn lijn, en zowaar ook nog zonder onderstuur. Er is geen bocht lekkerder qua g-krachten dan deze bocht, je voelt de g-krachten heel mooi steeds sneller toenemen. Totdat je direct na de bocht hard in de remmen moet, en daarna met een ongelofelijk lekker gevoel in je lijf stilstaat voor het stoplicht. In eerste instantie stond ik voorgesorteerd voor de tunnel, maar op het laatste moment besloot ik alsnog rechtsaf te slaan richting het oude centrum van Leidschendam. De afrit naar Leidschendam had ik namelijk al een tijdje niet meer genomen, en aangezien het een lastige afrit (vanwege de wegverzakkingen voor en na de tweede bocht) is had ik daar wel weer eens zin in. Ik had mazzel dat het stoplicht op groen stond zodat ik direct vol op het gas de afrit op kon rijden. Met zwaar piepende banden, maar netjes op de ingezette lijn blijvend, smeet ik ‘m door de eerste bocht. Daarna kwam de tweede bocht met een verzakking net voor en net na de bocht, maar ook dat deed de Toyota Auris 1.8 Hybrid dankzij de uitstekende vering/demping prima.

Revalideren
Zaterdag was de vijfde dag van mijn revalidatie, het lijkt zo simpel een gebroken hand maar dat is schijn. Door de zeer harde klap op het asfalt had ik niet alleen mijn hand op twee plaatsen gebroken (plus een scala aan kneuzingen), maar was ook het spierweefsel van mijn rechterhand beschadigd. En na het genezen van het bot zijn de spieren van mijn hand de meest pijnlijke onderdelen die ik moet revalideren, of beter gezegd geherprogrammeerd moet worden. En dus was mijn eerste actie die zaterdagochtend even (750 m in plaats van 1,5 km) zwemmen in het 50-meter binnenbad Aquamar in Katwijk aan Zee. Op zo’n moment is het dan ook best fijn als een auto licht stuurt. Veel mensen vinden een licht sturende auto vaak ongevoelig en vaag, maar geloof me als ik zeg dat dit absoluut niet voor deze Toyota Auris 1.8 Hybrid geldt. Op de heenweg ben ik over de drie mooie verkeersdrempels heen gereden langs voormalig MarineVliegkamp Valkenburg. Ik reed met een normale snelheid over de eerste verkeersdrempel heen, en dat voelde precies zo aan als ik verwacht had. De tweede verkeersdrempel is wat lager en langer (heb je niets aan voor het testen), maar de derde verkeersdrempel is weer korter en hoger net als de eerste. Voor de derde verkeersdrempel heb ik daarom stevig gas gegeven om te kijken hoe dat aan zou voelen, maar ook nu weer werden de oneffenheden netjes door de demping netjes gecorrigeerd. Tijd dus om de grens op te gaan zoeken in de bochten, en dat kon amper een kilometer verderop al. Bij de rotonde aangekomen gaf ik stevig gas en gooide het stuur hard om naar rechts, en meteen daarna stuurde ik weer hard naar links. Ik voelde het ESP ingrijpen en zonder een centje pijn stond ik even later netjes stil voor het stoplicht voor de N206. Toch wel jammer dat het ESP niet uitgezet kan worden, in de winter kan dat namelijk erg handig zijn om weg te rijden vanaf bijvoorbeeld een besneeuwde parkeerplaats.

Na het zwemmen kon ik kiezen uit drie routes terug naar huis, en ik besloot uiteindelijk om de route via ‘t Heen te nemen. Die opritbocht moet ik minimaal 1 keer (in dit geval echter 3 keer: Normal-mode/Eco-mode/PWR-mode) gereden hebben tijdens een testweek. De eerste keer ‘besloot’ ik de opritbocht in de Eco-mode genomen, ik had ook geen keus want toen ik het gas er vol op zette zag ik pas dat-ie in de Eco-mode stond. Middenin de opritbocht voelde ik de onbalans zich in het onderstel opbouwen, maar nog voordat de onbalans door kon zetten grepen het VSC+TRC (VSC=ESP) in. Een dag later heb ik het nog een keer over gedaan in de PWR-mode, en toen voelde ik dat de onbalans heftiger was, maar ook nu weer grepen het VSC+TRC perfect in. Toch had ik achteraf sterk het gevoel dat die onbalans eigenlijk helemaal geen onbalans is, maar juist veroorzaakt wordt door het ingrijpen van het VSC/TRC. Het voelt dus als iets wat niet is wat het lijkt dat het is. Op de grote kruising aangekomen besloot ik op het laatste moment rechtsaf te slaan, ik wilde nog één keer de rotonde + S-bocht nemen maar dan niet op de grens maar zwaar over de grens heen. Zwaar glijdend en met de voorwielen nog dwars op de carrosserie stuurde ik het rechte stuk op zo van “Okay dan”, even heel erg heftig heen-en-weer smijten overleeft deze hybride dus ook.

Op en neer naar de baas
Omdat mijn zwager mij naar de Toyota-importeur had gebracht in Raamsdonksveer had ik geen vervoer staan om op Goede Vrijdag terug naar huis te rijden. Omdat het een prehistorisch drama is om vanaf Raamsdonksveer met het openbaar vervoer naar huis te reizen, had ik besloten twee dagen voor het terugbrengen auto neer te zetten. Een dag voor het terugbrengen was geen optie want dan kwam het paasverkeer reeds op gang. Ik besloot er meteen maar een snelwegzuinigheidsrit van te maken, want op en neer rijden is ruim 200 kilometer. Na het volgooien van de benzinetank zijn we via de ventweg van de A44 naar Wassenaar gereden. Dat is toch weer mooi 3 kilometer die ik elektrisch kon rijden, want dat kan deze Toyota Auris 1.8 Hybrid tot en met 70 km/u. Eenmaal op de Rijksstraatweg door Wassenaar heen is het lastiger om elektrisch te rijden, maar het lukte me toch vrij aardig. Het laatste stukje van Wassenaar naar de A12 in Den Haag is gelukkig wel weer 50 km/u, alhoewel veel automobilisten hier te hard rijden. Niet doen want de permanente vrij onopvallende camera’s flitsen hier altijd! Zo kreeg mijn broer een keer 3 boetes in één week tijd toen de camera’s net geplaatst waren. Allemaal voor maar 5-10 km/u te snel maar toch! Na de bocht naar de A12 reed er nog bijna een Renault Megane tegen me aan waarvan de bestuurder duidelijk met andere dingen bezig was. Op het Prins Clausplein zagen we een hele lange file staan, gelukkig in de tegenovergestelde richting.

Ik probeerde zoveel mogelijk 100 km/u te rijden op de cruise control. En dat is soms best lastig als er iemand voor je rijdt die 95-100-95-90-100 km/u rijdt en zelfs lichtjes over de snelweg slingerde. Ook weer iemand die duidelijk met andere dingen bezig was, en die als hij plotseling moet remmen altijd te laat is! En zo kachelde ik rustig verder richting de Brienenoordbrug, en gek genoeg sta ik hier zelden in de file. Onderweg heb ik regelmatig op het display gekeken naar de energiestromen, want boven de 70 km/u mag de verbrandingsmotor dan permanent aanstaan de elektromotor helpt wel degelijk mee met aandrijven. En dat meehelpen is soms heel kort en soms wat langer, bijvoorbeeld wanneer ik een tunnel uit reed en de motor wel wat extra trekkracht kan gebruiken. De manier waarop dit gebeurt, dus hoe razend snel de energiestromen wisselen, maakt dat dit hybridesysteem uniek is in zijn soort. Ik hoop dat Toyota in de nabije toekomst een Toyota Aygo Hybrid op de markt brengt, volgens mij levert dat een ongekend zuinige auto op. Op de terugweg van de A27->A15 heb ik nog even dikke pret gehad. Toen ik de afslag op reed zag ik in mijn achteruitkijkspiegel een petje in een VW Golf aan komen racen. Het lukte hem niet meer om voor mij langs te gaan en dus moest hij achter me blijven. Met de VW Golf bovenop mijn bumper trapte ik op de afrit het gaspedaal steeds dieper in, en toen ik nota bene nog niet eens op de grens reed zag ik de VW Golf in mijn achteruitkijkspiegel bijna de weg afschieten. Eenmaal thuis kwam ik na het volgooien van de benzinetank uit op een verbruik van 1:22,5. Niet verkeerd maar ik had toch zeker 1:24-1:25 verwacht als ik eerlijk ben.

Gouden zuinigheidsritje!!!
Nul keer remmen gedurende 70 kilometer is een kwestie van veel oefenen, en uiteraard ook een beetje broodnodig geluk op de lastige punten zoals T-splitsingen en rotondes. Nul keer remmen met een handgeschakelde versnellingsbak is voor een goede automobilist na de nodige training een haalbare zaak. Het wordt echter totaal anders met een CVT-bak zoals deze Toyota Auris 1.8 Hybrid Lease. Om toch enigszins af te kunnen remmen op de lastige punten, heeft deze Toyota Auris gelukkig een motorrem de zogenaamde B-stand. Ik moet even in mijn geheugen graven, maar het is me pas één keer gelukt om tijdens een zuinigheidsrit 0 keer te remmen met een CVT-auto. Ik wist zelfs nog met welke auto dat is geweest, namelijk de Honda Jazz Hybrid Exclusive 1.4 CVT. Maar(!) die eco-auto had stuurflippers (CVT met 7 geprogrammeerde versnellingen) waardoor ik af kon remmen op de motor door middel van terugschakelen, en dat is véél makkelijker dan met deze Toyota Auris 1.8 Hybrid. Na het volgooien van de benzinetank kwam ik uit op een verbruik van 1:19 met stevig doorrijden. Ik ging er dus logischerwijs vanuit dat ik minimaal 1:25,6 (opgave Toyota) moest kunnen halen tijdens de zuinigheidsrit. Het mag duidelijk zijn dat ik de zuinigheidsrit heb gedaan in de ECO-mode. Het wegrijden ging gelukkig meteen goed, het is me meer dan eens gebeurd dat ik meteen moest remmen voor de rotonde richting de N206. Ik trok me niets aan van de bumperklevende VW Golf met petje achter het stuur, en reed heel rustig de N206 op en zette bij 80 km/u de cruise control aan. Aan het einde van de N206 wachtte ik zo lang mogelijk met het uitschakelen van de cruise control (=voordeel uitrollen), en pas vlak voor de bocht schakelde ik de B-stand (na inschakelen van de B-stand schakelt de cruise control zichzelf uit) in. De volgende bocht deed ik exact hetzelfde en een bocht verder kon ik dan eindelijk voor het eerst elektrisch rijden. Met 50 km/u reed ik op de 30-zone af en reed daarna vrolijk elektrisch verder. Af en toe sloeg de benzinemotor aan en was het zaak even het gaspedaal te lossen en opnieuw gas te geven, zodat ik weer elektrisch verder kon rijden tenzij het accupakket leeg was natuurlijk. De rit door Vogelenzang verliep zonder problemen, het voetgangersstoplicht bleef gelukkig op groen staan.

De rit over de bomenweg was lekkerder dan vorige keren, want ik had nu niemand voor me rijden. De maximum snelheid is hier 60 km/u maar veel automobilisten rijden hier langzamer, waarom ze dat doen snap ik helemaal niets van. Het mooie van deze maximum snelheid is dat ik hier elektrisch kan rijden, maar ook nu weer moet ik af en toe gas lossen om elektrisch te kunnen blijven rijden. De cruise control aanzetten had geen zin, want elke keer als ik dat deed sloeg de benzinemotor aan. Na de twee mooie bochten kwam ik bij de splitsing waar ik linksaf moest slaan. Ook dit lukte en nu kwam het aan op het meeste spannende punt van de zuinigheidsrit, de T-splitsing op de kruising van de Leeuwerikenlaan met de Zandvoorterweg. Pas op het allerlaatste moment kan ik zien of er verkeer van links en rechts komt. Ik had alle geluk van de wereld dat er net op dat moment van beide kanten even geen verkeer aan kwam rijden. Als ik op dit punt nog steeds op 0 keer remmen sta dan durf ik erin te geloven dat 0 keer remmen kan gaan lukken. Ik probeerde weer zoveel mogelijk elektrisch te rijden, maar dat viel duidelijk meer tegen dan met de Toyota Yaris 1.5 Hybrid. Aangekomen in Zandvoort-dorp zag ik tot mijn grote blijdschap dat de doorgaande route naar het Circuitpark weer open is. Dit blijft toch de mooiste route wat mij betreft. De rotonde na de spoorwegovergang nam ik op mijn snelle rotondemanier, en ik moet zeggen daar leent de Toyota Auris 1.8 Hybrid zich uitstekend voor.

Door het accupakket aan de achterkant heeft deze auto namelijk een perfecte balans. De rit over de boulevard en de duinenweg zijn een eitje, daar kan eigenlijk niets fout gaan. Alhoewel op de terugweg na de rotonde bij Overveen was ik net op tijd bij het nog groene stoplicht, want toen ik aan kwam rijden drukte er een hardloper op het knopje. Oei! Maar er kwam nog een oei-moment want op de rotonde na het Circuitpark Zandvoort kwamen er net twee auto’s aanrijden. Omdat de B-stand van deze CVT-bak minder hard op de motor afremt dan een handgeschakelde bak, maakte ik een ongelofelijk grote gok die maar net aan goed uitpakte. Ik reed vlak achter de eerste auto (die dezelfde kant uit moest als ik) de rotonde op erop gokkend dat de tweede auto af zou slaan. En dat deed die tweede auto gelukkig ook, ondanks dat-ie geen richting had aangegeven. Nog één lastige rotonde en dan kon de 0 keer remmen me eigenlijk niet meer ontgaan. En inderdaad de rotonde ging goed net als de lastige afslag bij ‘t Heen in Katwijk. Jiha 0 keer remmen met de lastigste auto die ik maar bedenken kan. Helaas viel het verbruik mij nogal tegen, 1:23 is 2,6 kilometer per liter minder dan de 1:25,6 die Toyota opgeeft. Hier ga ik dus zeker nog achteraan, want dit is de eerste Toyota Full Hybrid waarmee ik het door Toyota opgegeven verbruik niet haal! Na een mailtje aan de importeur kreeg ik als reactie dat de gemonteerde winterbanden tot een hoger verbruik kunnen leiden dat kan oplopen tot wel 10 procent. Ik heb daarom afgesproken dat ik begin mei nog een keer een zuinigheidsrit maak in een andere Toyota Auris 1.8 Hybrid met zomerbanden. ik kom daar dus nog op terug!

Nog één keer proberen dan!
Vrijdag 29 maart moest de Toyota Auris 1.8 Hybrid terug naar de importeur in Raamsdonksveer. Een laatste kans dus om te proberen boven mijn laagste verbruik van 1:23 uit te komen. Het is namelijk nog nooit eerder voorgekomen dat ik het door Toyota opgegeven verbruik niet heb gehaald! En natuurlijk zitten er winterbanden op, maar ik vind een toename in verbruik van 10 procent toch best veel. Met een volle tank vertrok ik van huis en reed over de ventweg langs de A44 naar Wassenaar. Omdat het nog erg koud was vroeg in de ochtend bleef de benzinemotor draaien, wat ik ook deed het lukte niet om elektrisch te rijden. Ik vermoed dat dit software-matig geregeld is zodat de olie opgewarmd is als de benzinemotor aan de bak moet. Eenmaal op de N44 lukte het wel om af en toe om met 70 km/u en later 50 km/u elektrisch te rijden. Ik heb het expres nog weer rustiger aan gedaan dan woensdag, dus ik was benieuwd of ik dit keer wel boven de 1:23 uit zou komen. Tijdens dit rustige ritje had ik mooi even de tijd om nog eens goed om mij heen te kijken. Het dashboard van de hybrides van Toyota vind ik nog steeds één van de mooiste, strakste en meest overzichtelijke in autoland. De NavSat genaamd Touch & Go omvat actuele verkeersinformatie, een database met vaste snelheidscontroles en je kunt via het scherm SMS-en en vast en zeker ook WhatsAppen. De stoelen zitten erg fijn en ik heb ook tijdens lange ritten geen last gehad van mijn nog steeds behoorlijk beurse lijf. Achterin hadden mijn zus en moeder ruim voldoende beenruimte, alleen moest ik voor genoeg hoofdruimte wel de zonwering van het panoramische dak opendoen. De bagageruimte is ook uitstekend, de hatchback kofferset past er namelijk volledig in. Wat ik nog vergeten ben te noemen zijn de goede remmen, eindelijk had ik weer eens een auto met lekker bijterige remmen prima dus! Verder moet ik Toyota nog een compliment geven over de stilte in de auto, en dan bedoel ik vooral ook op hoge snelheid. Al met al is mijn eerste test na mijn motorongeluk prima bevallen, het feit dat ik ondanks mijn beperkingen alles heb kunnen testen deed me goed. Ik kan het dus nog!