Surfen op oudewijven-waves
Dit lijkt een wat vreemde titel maar in het kader van het beste weer/beste camping/beste(?) kleine auto klopt het helemaal. Tijdens het lange weekend van vrijdag 12/zaterdag 13/zondag 14 september 2014 met 22 graden Celsius op een camping in de Achterhoek zitten is voor mij heel normaal. Ik zei het al tegen mijn collega’s op werk en tegen Frank van Better Bagels: “Ik heb een cabrio en dùs is het mooi weer.” Zolang ik auto’s test is dat al zo en dus krijg ik regelmatig te horen dat ik dan maar het hele jaar cabrio’s moet gaan testen. Oké het is niet helemaal een echte cabrio maar een semi-cabrio, maar het dak kan open en daar gaat het om. De Toyota Aygo 1.0 VVT-i x-wave is de ‘Surfer’ van het volledig nieuwe Aygo-stel=x/x-play/x-cite/x-clusive/x-wave. Als ze mij met dit fantastische weer voor de keus hadden gesteld van of een Toyota Aygo 1.0 VVT-i x-wave of een Lexus LFA, dan had ik blind voor deze kleine Surf-Toyota gekozen. In het dagelijks verkeer of in de stad is zo’n Lexus LFA een regelrecht drama. Natuurlijk ligt de camping om de hoek bij de Duitse Autobahn, maar 300 km/u rijden is veel leuker op een motor. De snelheidsbeleving in een snelle sportauto is namelijk slaapverwekkend saai vergeleken bij een motor. Vrijdagochtend vroeg moest ik de Kia Sportage terugbrengen, en daarna op de motor laagvliegend van Breukelen naar Raamsdonksveer. Daar aangekomen was de deur naar de postkamer dicht (staat mijn motor altijd), en dus ben ik maar buitenom het halve-pingpongbal-gebouw in een heerlijk zonnetje naar de ingang gelopen. Heerlijk zo’n oudewijvenzomer aan het begin van de herfst. Na een kopje koffie, het zetten van de welbekende handtekening én enige uitleg kon ik vertrekken.

Een signaalrode Toyota Aygo 1.0 VVT-i x-wave zou gedurende 1 week mijn vervoermiddel zijn. Na het afstellen van de stoel, de spiegels en het stuur kon ik vertrekken. De hoofdsteunen zijn – op de juiste hoogte! – geïntegreerd in de prima zittende stoel en dus niet los, en grappig genoeg ziet dat er in zo’n kleine auto beter uit. De buitenspiegels zijn elektrisch verstelbaar (veel kleine auto’s met de hand), terwijl het stuur daarentegen alleen in hoogte verstelbaar is. Maar dat laatste is bij de concurrentie ook zo dus daar kan ik prima mee leven. Wat mij direct opviel is de diepe laadvloer van de kleine kofferbak. Door die diepe laadvloer pak je toch weer mooi extra ruimte mee, dus ik ben benieuwd hoeveel Samsonite koffers erin passen. Het starten gebeurt met een contactsleutel, maar er is ook een optie voor een smartkey met startknop. Na het starten was mijn iPod Touch intussen ook opgestart waarna ik ’m kon activeren via het touchscreen met een uitermate fraaie GUI (=Grafische User Interface). Verrassend genoeg klinkt de audio totaal niet des kleine auto’s, dit is véél beter dan van welke andere kleine auto dan ook. Tel de vele keuzemogelijkheden van alle mogelijke combinaties (lees: kleur auto/grille/diffuser/interieur) daarbij op en je begrijpt de aantrekkingskracht van de nieuwe Toyota Aygo voor jong en oud.

Bikken-Laden-Pleite
Mijn goede voornemen om rustig naar huis te rijden ging ‘m niet worden, het lukte me gewoon niet om rustig te rijden. Elke keer weer werd ik opgesloten als ik 100 km/u reed, en dus heb ik maar gas gegeven en ben met 120-140 km/u naar huis gereden. Van de Pk’s moet deze Toyota Aygo het zeker niet hebben, maar eenmaal op gang kun je lekker stevig doorrijden. In dat opzicht is dit vernieuwde 1-liter driecilinder motorblok heerlijk soepel en redelijk stil. Redelijk want een driecilinder mag niet té stil zijn, daarvoor is het typische driecilinder-geluid tijdens het optrekken te leuk. Onderweg had ik behoorlijk wat bekijks, maar dat is niet zo verwonderlijk want je ziet ’m amper rijden. In de twee mooie snelwegbochten bij Rotterdam heen heb ik alvast even gekeken hoe een en ander aanvoelt. Het onderstel en de vering/demping voelen verrassend goed aan voor zo’n kleine auto. Geen zwabberend onderstel en/of kauwgomballenvering dus! Tijdens een aantal inhaalacties moest ik soms zelfs terugschakelen naar de 3de versnelling, maar omdat de versnellingen vrij lang gegeard zijn is dat geen enkel probleem. Daardoor kun je deze Toyota Aygo dus lekker lang doortrekken in alle 5 de versnellingen. Bij Den Haag aangekomen twijfelde ik of ik door zou rijden over de A4, dan wel over de N14 of via Leidschendam binnendoor. Plotseling bedacht ik me dat ik nog even langs autodealer PB Automotive in Voorschoten wilde rijden, die hadden mij gebeld in verband met een Alfa Romeo 4C (brom en trillingen bij 2.400-2.900 toeren). Aangezien ik een paar goede Alfa-tuners ken wilde ik ze daar even de contactgegevens van doorgeven.

En dus ben ik op het allerlaatste moment de afrit van de A4 bij Leidschendam opgereden naar de N14. Helaas was het nogal druk maar omdat ik hier altijd op het laatste moment de afrit oprijdt (dat mag en kan en alleen doet/weet bijna niemand het) heb ik de kans dat ik alsnog op de mooie afritbocht een strook vrij heb. Dat was het geval en dus kon ik de vaart er lekker inhouden en heel mooi gelijkmatig druk op de banden zetten. Tot mijn verrassing bleef de Toyota Aygo heel mooi strak in de bocht hangen, nog maar amper een uur onderweg heeft deze kleinste Toyota mij al een aantal keren verrast. Daarna ben ik rechtsaf geslagen richting het oude centrum van Leidschendam. Ondanks de lastige S-bocht met verzakking bleef de Toyota Aygo netjes op de ingezette lijn, en dat is ronduit goed te noemen voor zo’n kleine auto. Meestal raken die hier nog wel eens de weg kwijt vanwege de middelmatige kauwgomballenvering. De hotse-botse-knotse-weg naar Stompwijk heb ik dit keer links laten liggen, het is omrijden en aangezien ik op tijd thuis moest zijn ging dat ’m even niet worden. De weg door het oude centrum van Leidschendam is nog steeds – volgens mij al meer dan 10 jaar of zoiets! – waardeloos, maar in een kleine auto als deze Toyota Aygo is het echter prima te doen.

Het Nederlandse Verweggistan
Na thuiskomst heb ik even een heerlijke moeders Nassi in mijn maag gelepeld, en daarna was het laden geblazen. En verdraaid die diepe laadvloer scheelt behoorlijk wat laadruimte in vergelijking met bijvoorbeeld de Nissan Pixo van mijn zus. Net als bij de Kia Picanto (met die auto ben ik ook naar de camping in Groenlo geweest) stond ik er ook nu weer van te kijken hoeveel bagage er in zo’n kleine auto past. Vol bepakt reden we weg richting de Tango-pomp waar ik de benzinetank nokkievol wilde gooien voor een verbruiksmeting met gemiddeld 100 km/u over de snelweg. Daarna moest ik via de Churchilllaan naar de N11, en dat is soms zo’n ongelofelijk drama dat wil je niet weten. Vaak sta ik daar voor het stoplicht richting de A4/N11 en zie het stoplicht dan soms maar een paar seconden op groen staan. Die stoplichtenloop lijkt wel ter plekke gemanipuleerd te worden zo ongelofelijk bizar gaat het er hier soms aan toe. Ik ken de volgorde van bijna alle stoplichten in de omgeving uit mijn hoofd maar deze slaat werkelijk helemaal maar dan ook werkelijk helemaal nergens op. Over een stukje van tien keer niks doe ik soms bijna een kwartier, blijkbaar gebruiken ze het lange wachten als excuus voor die totaal overbodige nieuwe weg. Eenmaal op de N11 kon ik dan eindelijk gas geven, zij het voorzichtig want ik wilde natuurlijk wel een laag verbruik scoren. Opschakelen deed ik zo rond de 2.000 toeren per minuut, wat prima te doen is ondanks de lange overbrengingsverhoudingen.

De rit over de N11 ging lekker en dat is vooral te danken aan het verwijderen van twee grote kruisingen + stoplichten. Maar op de oprit van de N11 naar de A12 wilde een dame in een Toyota Auris mij letterlijk in de vangrail rammen. Ze bleef maar links rijden op de oprit terwijl ik al naar rechts was gegaan zoals het hoort. Nog ruim voor haar strook ophield te bestaan dacht ze blijkbaar het is NU tijd om naar rechts te gaan en stuurde zonder te kijken naar rechts. Maar ja daar reed ik in mijn spiksplinternieuwe signaalrode Toyota Aygo, niet te missen vanwege de kleur maar misschien waren dit wel stiekeme camera-opnamen voor een spotje van Pearl. Afijn alleen door hard te remmen (dit was een onbedoelde remmentest, conclusie: remmen oké!) en richting de vluchtstrook – ik had iets ruimte maar niet veel – te sturen voorkwam ik maar net aan een aanrijding. Het was centimeterwerk en bijna raak dus . Ik was echt pislink en heb de kleine Toyota Aygo na na een snelle tussensprint uiteindelijk voor madam haar Toyota Auris gegooid en ben stil gaan staan op de invoegstrook. Na een kort onderonsje stapte ik weer in de Toyota Aygo en reed vrolijk verder. Ik zeg wel eens tegen mijn zwager: “Ooit koop ik een oude auto en dan rem ik niet of wijk niet uit maar laat me gewoon aanrijden.” Ik ben echt helemaal klaar met dit soort @#%&$@ verkeerstokkies! Aangekomen in Groenlo na een verder probleemloze rit was dit het resultaat: Leiden -> Groenlo – 166,4 km/7,00 liter Euro 95 = 1:23,77.

Rondje Achterhoek vanwege “Open monumentendag”
Omdat het precies dat weekend “Open monumentendag” was besloot ik samen met mijn moeder nog een leuk stukje door de Achterhoek te rijden. Monumenten zat daaro dus die zouden we vanzelf wel tegenkomen dacht ik zo. Vlak om de hoek van de camping bleek een oude stoomhoutzagerij te staan, het eerste monument hadden we dus al te pakken. Na een erg leuke rondleiding zijn we weer in de Toyota Aygo gestapt en naar het oosten gereden. Wat mij tot nu toe erg opvalt in de Achterhoek is de afwezigheid van asociale bumperklevers, en daarmee bedoel ik die types die dus amper een meter achter je komen hangen. Richting het noorden rijdend kwamen we onderweg de Mallumse Molen tegen. [quote Fietsenwandelenachterhoek.nl] De molen met schutsluis en gerestaureerd Muldershuis herinnert aan de vroegere Berkelschipperij. De molen behoorde al in 1188 tot de heerlijkheid Hof van Mallum en is in gebruik geweest tot 1943. Oorspronkelijk was het een dubbele molen, aan de linkerzijde een korenmolen, waar de boeren verplicht waren hun graan te malen, aan de rechterzijde een oliemolen, die in 1917 is afgebroken. Het Muldershuis dateert van 1753. Hier is een restaurant in gevestigd. De molen is op zaterdagmiddag te bezoeken. [/quote Fietsenwandelenachterhoek.nl] Daarna zijn we naar Borculo gereden, een plaatsje dat wereldberoemd is in Nederland vanwege de stormramp op 10 augustus 1925. Wat het precies geweest is nog steeds niet duidelijk, maar in ieder geval was er door de stormramp in Borculo voor het eerst sprake van ramptoerisme en files in Nederland. [quote Wikipedia.nl]

Mogelijk was het een tornado met een diameter van een à twee kilometer, maar misschien ook een valwind: een grote hoeveelheid (door verdamping van neerslag afgekoelde) lucht die met een noodvaart naar beneden stort en zich aan de grond manifesteert als exceptioneel zware windstoten. Mensen uit het hele land trokken naar de Achterhoek en veroorzaakten daarbij files, een onbekend fenomeen nog in die tijd. Er waren zelfs betaalde busreizen naar Borculo voor ramptoeristen. Geschat wordt dat er in twee weken tijd een half miljoen kijkers op de ramp afkwamen. [/qoute Wikipedia.nl] En dat op een bevolking van toentertijd slechts 7,36 miljoen mensen. Dat was dus bijna 7 procent van de Nederlandse bevolking, nu zou 7 procent van de Nederlandse bevolking 1,18 miljoen mensen zijn. Onvoorstelbaar niet waar? Daarna zijn we nog even Duitsland ingereden richting Bocholt. Het eerste dat me opviel na het passeren van de grens was uiteraard de lage benzineprijs van 1,56 euro per liter Euro 95. Dan ben je toch knettergek als je nog in Nederland benzine gaat tanken. Bij normaal woon/werkverkeer scheelt je dat al gauw zo’n 30 tot 60 euro per maand afhankelijk van het soort auto. En staatssecretaris Wiebes maar roepen dat er niets aan de hand is, nogal Wiedes als je nooit verder komt dan Den Haag. Op de terugweg heb ik zoveel mogelijk 120 km/u gereden en tot mijn grote verbazing kwam ik op een zeer verrassend verbruik uit: Groenlo -> Leiden – 165,3 km/6,69 liter Euro 95 = 1:24,71. De vraag is natuurlijk wel of dit statistisch gezien significant is.

Personalisatie
Dinsdag moest ik weer aan het werk maar voor mijn gevoel had het elke dag van de week kunnen zijn, dat krijg je ervan als je op je k-dag (wees gerust “k” staat voor “klussen”) vrij neemt. Tot dan toe had ik de Toyota Aygo 1.0 VVT-i x-wave nog niet serieus aan de tand gevoeld, en dat bedoel ik heel breed dus rustig/sportief/zuinig rijdend. Mijn gevoel na een lang weekend Groenlo op de beste camping van Nederland was goed. Deze kleine auto heeft alles in zich om uit te groeien tot een succesnummer net als de Kia Picanto, naar mijn mening de belangrijkste concurrent van deze Toyota Aygo. Alhoewel ik die nieuwe Citroën C1 er ook serieus leuk uit vind zien, het wordt steeds drukker in het kleine-auto-segment. Sterk punt van de Toyota Aygo vind ik de personalisatie-pakketten, waarmee je voor weinig geld – ‘A pair of sneakers’ zoals de Engelsen zeggen – jou autootje een geheel eigen look kunt geven. En ik moet eerlijk bekennen dat die Japanners dat verdraaid goed hebben uitgedacht, en dan bedoel ik mede ook op het gebied van financiering. Een OUTstand-pakket (=voorbumper X, A-stijl ornament + achterbumperinsert) kost 495,- euro en een OUTglow-pakket (=bumpersticker voor, ornamentenset zijkant + bumpersticker achter) kost 295,- euro. Voor binnen zijn er het INspire-pakket (=luchtrooster-omlijsting + consolebox-omlijsting) en het Inspire-Plus-pakker (dashboard-panelen links en rechts + centraal instrumentenpaneel) die respectievelijk 95,- euro en 130,- euro kosten. Ga maar eens op de Toyota-site kijken bij “stel uw Aygo samen” wat er allemaal aan variaties mogelijk is, en je zult verrast zijn over de grappige en frisse looks.

Op weg naar werk merkte ik goed dat de vakantie voorbij is, het is ook op het vroege uur drukker dan anders. En dan is het weer lachen op de kruising naast Holiday Inn, want in plaats van beide voorsorteerstroken voor linksaf te gebruiken gaat iedereen in de meest rechtse baan staan. Gevolg is dat het verkeer voor rechtsaf die daar ook weer achter moeten gaan staan – voorsorteerstrook begin vlak daarna – ervoor zorgt dat de kruising daarvoor helemaal vast komt te staan (een half uur later is het nog erger). Wie o wie kan mij dit oerstomme kuddegedrag uitleggen? Gelukkig kan ik deze kleine Toyota Aygo er even snel makkelijk tussen gooien, daar word je vanzelf erg handig in want je moet wel. Hoe handig klein is merkte ik de dag ervoor tijdens de fotoshoot, want in plaats van te moeten wachten op een vuilnisauto kon ik tussen een boompje en een muur doorrijden. Nadat ik rechtsaf was geslagen reed ik rustig richting het NS-station, steeds opschakelend rond de 2.000 toeren want dan rijdt deze Toyota Aygo lekker zuinig. Voor elke versnelling geldt dat het tiental past bij de versnelling alhoewel je bij 50 km/u beter in de 4de versnelling kunt rijden. Dat de versnellingen lang gegeard zijn merkte ik een dag eerder tijdens de fotoshoot. Ik heb het voor de lol even getest, 1ste versnelling plusminus 50 km/u, 2de versnelling plusminus 100 km/u, 3de versnelling plusminus 150 km/u en de rest geloofde ik wel. Aangezien de maximum snelheid 160 km/u is zal het niet veel harder gaan in de 4de en 5de versnelling. Versnelling 4 en 5 test ik wel even als ik ’m aan het einde van de week na het wassen droog moet rijden op de A44.

Surfen over de thuiswegen
Dakje open, ramen open, muziekje aan en met een x-wave surfen over je eigen thuiswegen, dat is toch net even leuker dan de stille Achterhoek. Op weg naar werk was mijn eerste testonderdeel het beoordelen van de vering/demping. Het was me direct al duidelijk dat de vering/demping van deze Toyota Aygo beter is dan die van de gemiddelde kleine auto. Belangrijkste graadmeter daarvoor zijn de zeer irritante snelheidsbrekers bij mij om de hoek. Alleen auto’s met een goede tot uitstekende vering/demping rijden hier zonder harde ‘boink’ overheen. En deze Toyota Aygo doet dat dus verrassend goed tot mijn verbazing, beter dan zijn concurrent de Kia Picanto in ieder geval. Bij de koeienrotonde aangekomen besloot ik nu eens niet over de rotonderand heen te rijden, maar half over de rotonderand en half over het asfalt. Op deze manier kan ik namelijk voelen of de uitgaande demping zijn werk wel goed doet. Weliswaar aan één kant maar ik ga er vanuit dat het aan beide kanten hetzelfde is. Als het niet hetzelfde is dan is één van de schokbrekers/schokdempers stuk, en dat voel je meteen doordat de auto gaat nadeinen na het neerkomen op het asfalt. Dit kom je vaak tegen bij oude auto’s en dat is ook logisch want vering/demping is een ondergeschoven kindje bij onderhoud. Een oude auto vertoont dan vaak een lichte vorm van nadeinen omdat de schokbrekers/schokdempers versleten zijn. Na de koeienrotonde ben ik redelijk sportief door de flauwe bocht met verkeersdrempel gereden. Ook dat voelde goed aan en ik moest even lachen om mijn achterligger in een VW Golf. Die had er blijkbaar de pest in dat die kleine Toyota Aygo bij hem weg reed in die flauwe bocht.

Om bij die VW Golf weg te rijden moest ik er wel voor zorgen in de juiste versnelling en toerengebied te zitten. En dat betekent in het geval van deze Toyota Aygo het toerental boven de 4.000 en hoger jagen. Dit 3-cilinder motorblok wil namelijk graag toeren draaien, maar dat betekent natuurlijk ook een hoger verbruik (zo rond de 1:16 – 1:17) uiteraard. Na het rechte stuk heb ik de Toyota Aygo ook nog even hard door de haakse rechterbocht gesmeten. Dankzij de uitstekende vering/demping en de dito 15-inch Continental ContiEcoContact 5 banden gaf het onderstel geen krimp, op wat piepende banden na en een licht geschrokken Fokke (hij had ’m niet zien aankomen, ha, ha) dan. Het valt me altijd weer op hoe goed de grip van Eco-banden is, of die nou van het bandenmerk Continental zijn of Michelin of Bridgestone etc. is om het even. Uit werk naar huis ben ik ook weer stevig door gereden, en ook nu weer had ik dikke pret met het dakje open. Het viel mij op dat veel automobilisten een hekel hebben aan kleine auto’s, maar misschien komt dat wel door het soort bestuurder dat erin rijdt. Toen ik las dat de bestuurders van een Kia Picanto (best verkochte kleine auto) de minste snelheidsboetes krijgen dan begon er iets te dagen bij mij. Dat ze aan mij ook een hekel hebben komt door het tegenovergestelde, dat dan wel weer. En nee dan bedoel ik niet de snelheidsboetes!

Zou-ie zuiniger zijn?
Met de Kia Picanto haalde ik ruim 1:30 en dus was ik benieuwd of ik dat met deze Toyota Aygo ook zou halen. Voor de zuinigheidsrit ging wel het dakje dicht want een goede stroomlijn is belangrijk voor een laag verbruik. Toch weer jammer dat ook deze Toyota Aygo standaard geen cruise control heeft (ik zag ’m overigens niet bij de accessoires staan), ik vind dit persoonlijk een must in iedere auto. Na vertrek zat ik al snel in de 5de versnelling en reed richting De Zilk. Afremmen op de motor gaat wel maar de remmende werking is niet zo sterk als ik graag zou willen. De versnellingsbak schakelt overigens lekker, niet beter of slechter dan zijn concurrenten (alleen de Hyundai i10 springt er wat dat betreft echt uit). De rit ging om de een of andere reden niet lekker, ik kan er geen naam aan geven maar het was gewoon zo. Het is zo irritant als er de hele tijd automobilisten voor en achter je rijden die te langzaam rijden, bumperkleven, slingerend rijden, steeds weer voorrang geven terwijl het niet hoeft, richting aangeven in een bocht op een hoofdrijbaan en ga zo maar door. Dan weet ik gewoon al dit gaat ’m niet worden vandaag, en kan dan alleen maar hopen dat het verbruik wat er uit zal rollen tenminste goed zal zijn.

Op de T-splitsing moest ik remmen, daarna voor een zebrapad bij de spoorwegovergang, en op de terugweg reed er een superirritante Duitser voor me waar ik het verder maar bij laat. En als klap op de vuurpijl zat er op de Zandvoorterweg net voor Bentveld een auto zo ongelofelijk te bumperkleven (en met haar verkeerd afgestelde koplampen vol in mijn achteruitkijkspiegel te schijnen!) dat ik voor de eerste keer in 5 jaar tijd – zolang ik deze zuinigheidsritten doe – boven op mijn rem ben gaan staan, uit ben gestapt en aan die vrouw heb gevraagd wat ze nou wil? Dwars door mij heen rijden of zo? Ik ben niet snel pissig maar als een vrouw, met nota bene een klein kind naast haar zittend, zo zit te pushen dan ben ik het een keer zat. De rest van de zuinigheidsrit was voor mij zo al niet vergald dat nu zeker wel. Het enige positieve was het verbruik van 1:29,4 wat exact het laagst opgegeven verbruik in de Aygo-brochure van Toyota is. Na de zuinigheidsrit ben ik nog even naar de garage gereden om te kijken hoeveel Samsonite koffers erin passen. Het bleken er inderdaad meer te zijn dan bij de concurrenten: met hoedenplank: 1×117 liter + 2×13 liter en zonder hoedenplank: 1×50 liter + 3×33 liter + 1×13 liter.

Return to R
Na een heerlijke mooie zonnige week was de dag aangebroken dat deze kleine, leuke en grappige Toyota terug moest naar de baas in Raamsdonksveer. Mijn algehele indruk was meer dan goed oftewel uitstekend, de zelf samen te stellen looks zijn top, de bagageruimte bleek onverwacht groot, de wegligging is uitstekend dankzij de prima vering/demping en het verbruik op de snelweg is zelfs bij een snelheid van 120 km/u verbijsterend goed. Op de terugweg ben ik met behoorlijke afwisselende snelheden van Leiden naar Raamsdonksveer gereden. Nadat ik een dag eerder nog behoorlijk sportief naar huis was gereden vanaf ’t Heen ben ik vrijdagochtend vroeg rustig aan begonnen met 70 km/u over de N44 bij Wassenaar. Daarna ben ik afwisselend met 100-120 km/u verder gereden, maar ik kon het niet laten om af en toe het gaspedaal dieper in te trappen. Deze Toyota Aygo rijdt namelijk als ik heel eerlijk ben ontzettend lekker bij snelheden van 130-150 km/u. Het 3-cilinder motorblokje ronkt dan werkelijk heerlijk onder de motorkap. En zodoende heb ik veel harder gereden dan ik van plan was en ik had dan ook zoiets jammer dan van het hogere verbruik. Maar toen ik na bij mijn vaste onbemande tankstation in Raamsdonksveer de tank weer vol had gegooid zag ik tot mijn verbazing dat het verbruik tijdens deze al met al toch behoorlijk snelle rit slechts 1:22,8 was geweest. Zelfs bij het terugbrengen wist deze Toyota Aygo 1.0 VVT-i x-wave mij nog weer een keer te verrassen. Ik denk dat Toyota met de nieuwe Aygo een hele sterke troef in handen heeft die zowel prijstechnisch, als qua looks/wegligging/verbruik heel hoog scoort en de huidige topper – de Kia Picanto – met de het grootste gemak het vuur aan de schenen kan leggen. Ik had dit niet verwacht en ben oprecht verrast dat Toyota zo ontzettend sterk voor de dag komt met de vernieuwde Toyota Aygo. Beste weer? Mwah kon nog beter denk ik. Beste camping? Mwah daarvoor ligt er teveel zwerfvuil in de fraaie natuur direct rondom deze camping. Beste kleine auto? Jep die stelling durf ik wel aan…

Lullig
Voordat ik het testverslag afsluit wil ik toch nog even een serieus minpuntje aanstippen. Het overkwam me namelijk iets té vaak dat de knipperlichten aan bleven staan na een rotonde. Dat dit behoorlijk link kan zijn merkte ik in Katwijk aan Zee toen een automobilist die van rechts kwam (ik reed op een voorrangsweg) dacht dat ik rechtsaf wilde slaan terwijl ik gewoon toch vrolijk en nietsvermoedend rechtdoor reed. Even daarvoor was ik namelijk over een rotonde hen gereden en was het knipperlicht naar rechts dus aan blijven staan.