Het parkeerterrein is genoeg!
Zitten, sleutel in het dashboard steken, starten, elektrische stoel afstellen, elektrisch bedienbare buitenspiegels afstellen, stuur afstellen, koppeling intrappen, eerste versnelling inschakelen, handrem uh…, shit weer zo’n elektrisch bediende handrem weggestopt linksonder het stuur. Wat een handelingen allemaal om er vervolgens 50 meter verder achter te komen dat ik deze auto nu al van binnen en van buiten ken. Waarom zou ik dan überhaupt nog een week gaan testen, ik had ook direct om kunnen draaien de auto weer in kunnen leveren, even een fotootje maken en klaar is kees. Tekst testverslag: “Verschrikkelijk gooooooeeeeeeeedddddde auto!” Maar dan denken jullie dat ik op de loonlijst sta bij Volvo Cars Nederland B.V., dus dan kies ik toch maar voor het schrijven van een testverslag over deze Volvo V60. Is een auto testen dan echt zo makkelijk? Jep zo makkelijk is het echt, maar dat ligt niet aan mij maar aan die Volvo V60 T4 Summum. Kijk dat verandert de hele kijk op de zaak, de auto is bepalend. Als een auto namelijk zo ongelofelijk goed is als deze Volvo V60 dan voel ik dat direct. Betekent dat dan dat het kortste testverslag de beste auto is die ik getest heb? Nou nee want als een auto zo gruwelijk slecht is dat ik ‘m niet eens wil testen dan wordt het ook een heel kort testverslag. Maar ja wat als de autojournalist zo slecht is dat hij de kwaliteiten van de te testen auto niet herkent, of nog veel erger dat hij niet herkent dat de te testen auto totaal geen kwaliteiten heeft!? Kijk daar ga ik alweer volledig het schip in met mijn eerste stellige bewering.

Hoe makkelijk of hoe moeilijk is testen nou echt? Geen idee ik doe maar wat, ik heb geen journalistieke opleiding gehad, ik heb geen foto-academie gedaan, ik ben geen monteur, alles wat ik kan en weet op het gebied van auto’s/motoren, fotografie, schrijven en techniek heb ik mezelf aangeleerd. Oké ik heb twee HBO-opleidingen afgerond waar ik heb heel goed heb geleerd om analytisch te denken en te werken. Maar óók dat zegt helemaal niets, kijk maar naar sociaal-psycholoog Prof. Dr. Diederik Stapel (was net veel in het nieuws tijdens deze test), de beste man heeft zo’n beetje alle wetenschappelijke artikelen die hij geschreven heeft compleet verzonnen. Ik zou dus ook zomaar kunnen verzinnen dat deze Volvo V60 erg goed is. Tegenwoordig kun je verdorie niemand meer geloven lijkt het wel! Waarom zouden jullie mij dan zomaar op mijn blauwe ogen geloven??? Een PR-man van een groot Japans motormerk (later kwam ik hem weer tegen als directeur van een automerk) zei na een hoog oplopend conflict ooit, tot mijn opperste verbazing, in alle openheid tegen mij: “Daan ik koop de motorbladen, daar heb ik een apart budget voor!” Dat zei hij tegen mij nadat ik tegen hem had gezegd: “Al zet je een koffer met één miljoen euro erin voor mijn neus ik steek ‘m zo in de fik want ik ben niet te koop!” Veel mensen zeggen tegen mij als ik dit aan ze vertel: “Iedereen is te koop!” En dan zeg ik weer: “Ik ben niet iedereen want ik ben géén kuddedier.” Tot op de dag van vandaag heeft niemand een koffer met 1 miljoen euro erin voor mijn neus durven neerzetten.

Geen kuddedier
En zoals ik geen kuddedier ben zo is ook deze Volvo V60 geen kuddedier. Volvo is typisch zo’n automerk dat zich nooit iets aangetrokken heeft van modegrillen en andere onzin. Een Volvo ziet er niet spectaculair uit maar wel elegant, niet opvallend maar wel sjiek. En zoals het een goede einzelgänger betaamt doet deze V60 T4 Summum vrijwel alles uitmuntend. Wat mij direct opviel na amper 10 meter rijden (nog op het parkeerterrein van Volvo dus) is de totaal andere afstelling van de vering/demping in vergelijking met de sedan, oftewel de Volvo S60. Deze Volvo V60 vind ik qua afstelling mooier, deze auto heeft niet dat extreem comfortabele van de S60 waardoor de feedback van deze V60 veel beter is. Ik kan bij deze Volvo V60 werkelijk perfect aanvoelen wat de auto onder mij doet en tot hoever ik kan gaan. En niet alleen de vering/demping van deze Volvo V60 is uitstekend! De stoelen zitten werkelijk hemels lekker, het schakelen gaat bijna als vanzelf de versnellingspook glijdt heel mooi in de volgende versnelling. Het mooie met glad zwart leer beklede stuur ligt werkelijk heerlijk in de handen, en het sturen voelt lekker direct aan. De feedback past werkelijk perfect bij het type auto zoals deze stationwagon. Elke dag opnieuw dat ik in de Volvo V60 achter het stuur ging zitten verbaasde ik me over het comfort, de relaxte zit, het fijne schakelen, kortom het hele plaatje klopt en dat maak ik niet zo vaak mee.

Zelfs op de allerlaatste dag toen ik rustig terug reed naar Beesd over de A12, was ik álweer verbaasd over het ongelofelijk comfortabele weggedrag. En op dat moment vroeg ik mezelf af – net als Paul Klop een uur later – waarom de meeste andere automerken geen moeite doen om de vering/demping naar een hoger niveau te tillen. Een auto met een perfect afgestelde vering/demping rijdt zo verbluffend lekker daar kun je bijna niet omheen als koper. Voor de kosten hoeft een autofabrikant het niet te laten, terwijl ik er zeker van ben dat het de verkoopresultaten positief zal beïnvloeden. De enige serieuze ‘kosten’ zijn de uren die de technici er tijdens de ontwikkeling in moeten stoppen. En met die uren bedoel ik niet eens zozeer het opmeten en daarna uitrekenen van de juiste veren en demping, maar vooral het afstellen van de vering/demping want dat moet bij een auto namelijk proefondervindelijk (rijden, stoppen, afstellen, rijden etc.) gebeuren i.t.t. bij een motorfiets. Vlak na het terugbrengen van de Volvo V60 ben ik naar Paul Klop gereden voor het monteren van een nieuwe schokbreker op mijn privé-motor. De juiste veervoorspanning hebben ze ingesteld aan de hand van een berekening van het gewicht van de motor. Na montage checkt Paul dan of de negatieve veerweg juist is (moet 10-20 mm zijn) en vervolgens stelt hij de uitgaande demping af door de achterkant steeds even snel in te drukken en weer los te laten. En daarna drukt hij exact in het midden de motor in en kijkt of de balans klopt. Een goede balans houdt in dat de voor- en achterkant allebei tegelijkertijd mooi gelijkmatig inveren, iets dat net zo belangrijk is bij een auto.

Relax man!
Ga nou alsjeblieft niet denken dat ik altijd en alleen maar alles aan het testen ben. Wat jullie lezen is slechts een samenvatting van de belangrijkste testmomenten tijdens mijn testweek. Heel vaak ga ik ’s middags of ’s avonds een heerlijk stukje rijden. Gewoon een heerlijk muziekje aan en genieten van het rustige rijden. Het klinkt misschien raar maar JUIST tijdens dit soort rustige ritten komt de échte klasse van een auto zoals deze Volvo V60 tot uiting. Een auto met een dergelijk perfecte vering/demping glijdt rustig rijdend zo mooi over het asfalt/straatstenen/kinderkopjes dat ik daar verschrikkelijk van kan genieten. Ook het soepele schakelgedrag kan ik extra van genieten als ik rustig rijd. Het is heerlijk om een schakelpook heel rustig en soepel met één vinger van de ene in de andere versnelling te trekken/duwen. Dit is onthaasten op een manier die alleen mogelijk is in dit soort auto’s. Het leuke aan onthaasten is dat je dan pas merkt hoe opgefokt veel mensen in de auto zitten. Op de N206, waar een maximum snelheid geldt van 80 km/u, kan en mag je niet inhalen. Ik zet de cruise control dan altijd op exact 80 km/u, en vind het dan altijd erg leuk om de gedragingen van andere automobilisten te observeren. Zo heb je bijvoorbeeld de jojo-automobilisten die eerst 70 km/u rijden, vervolgens 80 km/u en dan weer 75 km/u zo jojoën ze de hele tijd maar door. Ik was dan ook dolblij dat deze Volvo V60 ACC heeft, waardoor ik niets steeds de ingestelde snelheid van de cruise control hoefde aan te passen. Of neem de net-niet-bumperklevers die je op allerlei subtiele manieren duidelijk proberen te maken dat ze haast hebben. Het begint met net-niet-bumperkleven gedurende een paar kilometer, daarna gaan ze een beetje links tegen (of er net overheen) de dubbele doorgetrokken streep aan rijden. Of nog leuker, ze nemen met een noodvaart een afrit om daarna weer met een noodvaart de eerstvolgende oprit op te rijden in de hoop mij in te halen. De meest irritante automobilisten zijn die automobilisten die nooit in hun spiegels kijken. Ik zie de bijna-ongelukken die zij veroorzaken dan ook eerder dan zij ze zelf zien. Een vriend van mij werd in juni op zijn motor nog van achteren aangereden door zo’n blinde huppelkut en letterlijk gelanceerd. Bijna 5 maanden later is hij nog steeds niet volledig hersteld van dat motorongeluk. Als deze blinde dame in een Volvo S60/V60 had gereden met Collision Warning met Full Auto Brake, dan was dit ongeluk nooit gebeurd.

Ziek in de Volvo
Zondagmiddag had ik plotseling keelpijn gekregen, zomaar ineens van het ene op het andere moment. Die nacht heb ik geen oog dicht gedaan vanwege de niet te harden keelpijn. Maandag was het al niet veel beter, maar toen ik dinsdag naar Paul in Werkendam reed was het bijna niet uit te houden. Elke keer dat ik moest slikken deed het pijn, ik probeerde de pijn te verdoven door waterijsjes te eten want pijnstillers hielpen werkelijk voor geen meter. Ik wilde persé naar Paul want een auto die zo’n ontzettend goede vering/demping heeft kom ik niet vaak tegen, en dan is het oordeel van de vakman voor mij erg belangrijk. Ik schrijf expres belangrijk en niet doorslaggevend want in de afgelopen jaren heb ik zoveel over vering/demping geleerd van Paul (met name ook op het gebied van foto-analyse) dat ik zelf ook heel goed ik kan schatten of iets goed of slecht is. Maar zo goed als deze Volvo V60 maak ik niet zo vaak mee, en dan vind ik een second opinion onontbeerlijk. Gelukkig had ik fantastisch mooi weer op weg naar Werkendam, verder stonden er geen files zodat ik lekker door kon rijden.

Onderweg had ik nog één hele leuke stoplichtsprint met een Porsche Cayenne bij de oprit naar de A4 vanaf de N14. Dat is een uitermate lastige stoplichtsprint – die ik gelukkig ken als mijn broekzak – omdat je het gas er vol op moet zetten (en houden!) terwijl je direct na het stoplicht rechtsaf een afdalende de S-bocht induikt. Ik stond links voor gesorteerd met de Volvo V60 en moest dus vrijwel direct na het stoplicht invoegen. Het was dus zaak precies bij groen het gaspedaal op de bodem te trappen en het gas erop te houden in de bocht. Dat kon ik alleen maar doen dankzij het Corner Traction Control, want als ik dat niet had gehad was ik met zwaar onderstuur de bocht uitgegleden. Heel even dacht ik dat ik het niet zou halen maar de bestuurder van de Porsche Cayenne durfde het gas er niet op te houden en zo kon ik nog net voor hem langs invoegen. Naast het CTC moet ik nog een paar andere onderdelen een compliment geven, en dat zijn het 1.6 liter turbo motorblok en de perfect doseerbare en mooi aangrijpende koppeling. Het 180 Pk sterke motorblok met zijn heerlijke koppel van 240 Nm voelt totaal niet onderbemeten aan zoals ik in eerste instantie verwacht had. Het 1.6 liter turbo motorblok maakt graag toeren en tot en met de derde versnelling voelt het motorblok lekker krachtig aan. Daarna wordt het onderin minder en moet je het vooral hebben van toeren maken. In de vierde versnelling kun je op de snelweg overigens nog prima inhalen, dat moet je ook wel want de vijfde en zesde versnelling zijn toch vooral versnellingen die alleen bij stevig in toeren doortrekken nog kracht genoeg hebben. En als je dat laatste doet dan rij je al snel ergens tussen de 150-180 km/u. Prima voor de Autobahn dus maar in Nederland vooral goed als je lekker laag in toeren wilt rijden. Toch viel het verbruik mij wat tegen, gemiddeld zo’n 1:10 en pas als ik serieus moeite deed kwam ik uit op 1:15.

Korte vering/dempingtest met Paul
Eenmaal in Werkendam hebben we samen het testtraject van Paul gereden. Paul was net als ik ronduit verbaasd over de hoge mate van comfort, die zich echter tegelijkertijd niet vertaalde in een slechte wegligging bij sportief rijgedrag. Zelfs toen hij het gas erop bleef zetten in een haakse bocht, en vlak daarna een hele mooie S-bocht gaf de Volvo V60 geen krimp. We zijn met 80 km/u over één van de rotste verkeersdrempels heen gereden, en later zelfs nog een keer met 100 km/u, maar het maakte de Volvo V60 niets uit want de schokdempers vingen alle klappen netjes op. Paul kon net als ik ook alleen maar zijn grote bewondering uitspreken over de vering/demping van de Volvo V60. Het feit dat Paul er, net als ik, heel erg snel uit was dat de vering/demping van de Volvo V60 ongelofelijk goed is zegt genoeg denk ik. Op de terugweg was het net als op de heenweg heerlijk rustig op de weg en ik was dus zo weer vlakbij Leiden. En vlakbij Leiden kan ik kiezen uit verschillende mooie routes naar mijn huis. Meestal rij ik achterom via Wassenaar maar ik kan ook via Leidschendam/Voorschoten rijden. Ik besloot het laatste te doen vanwege de mooie S-bocht met verzakking die ik laatst ook met de Seat Exeo ST heb gereden. Dat is ook een stationwagon met een verrassend goede comfortabele vering/demping, dus ik was benieuwd hoe de Volvo V60 zich zou houden tegenover de Seat Exeo ST. Op mijn gevoel afgaand schatte ik in dat de Volvo V60 het beter zou doen dan de Seat Exeo ST, en dat komt vooral vanwege de betere uitgaande demping.

Maar eerst nog even de fantastisch mooie afrit bij Leidschendam. Het lukte me om op het allerlaatste moment in te voegen, er reed namelijk een vrachtwagen in de weg en die heb ik toen alsnog even snel ingehaald. Een goede beslissing want daardoor had ik de grote lap asfalt voor mijn neus helemaal voor mezelf. Het gaspedaal dieper intrappend sneed ik van buiten naar binnen, en voelde ik de druk opbouwen. Het onderstel gaf geen krimp, geen piepende banden, geen uitbreken, niet glijden kortom gewoon superstrak door de bocht. Bij het stoplicht kwam ik in de linkerstrook voor rechtsaf te staan, en door even stevig gas te geven kwam ik daarna vooraan bij het stoplicht richting Leidschendam. Deze afrit met een verzakking middenin het tweede deel van de S-bocht is een perfecte test voor de vering/demping. Nadat het stoplicht op groen was gesprongen reed ik met zwaar piepende banden door de bocht, want ik wilde voldoende vaart hebben als ik over de verzakking heen reed. Ook nu moest ik weer ietsepietsie van het gas af, net als bij de Seat Exeo ST, maar de uitgaande demping van de Volvo V60 ving de verzakking wel mooier op.

DSTC-aan/DSTC-uit
De dag nadat ik naar Paul was geweest scheen de zon uitbundig en had ik heel veel zin om eens te kijken waar de grens ligt van deze nieuwe sportief uitziende Volvo V60. Ik besloot via Katwijk aan Zee naar Noordwijk aan Zee te rijden en na de Langevelderslag de N206 weer op te rijden. Maar op weg naar Katwijk aan Zee mocht de ventweg met de verkeersdrempels naast voormalig MarineVliegkamp Valkenburg uiteraard niet ontbreken. Voor de eerste verkeersdrempel trapte ik het gaspedaal al wat dieper in, het leek wel alsof de Volvo V60 als vloeibaar kwik over de verkeersdrempel heen reed. In één woord fantastisch zo mooi voelde het aan. De volgende verkeersdrempel is de hoofd-stoot-drempel, deze verkeersdrempel is de rotste van het hele stel. Maar ook deze verkeersdrempel werd zo mooi ‘opgeslokt’ door de vering/demping van de Volvo V60 dat ik heel even een grote glimlach niet kon onderdrukken. “Wow wat is dit ongelofelijk goed!” Dit is met grote afstand de best afgeveerde stationwagon die ik ooit heb getest, geen twijfel mogelijk. Dit voelt zelfs nog lekkerder aan dan de elektronisch gedempte Jaguar XJ V6 3.0D die ik getest heb. Volvo biedt voor de V60 trouwens ook een elektronisch gedempt onderstel aan genaamd “Four-C Continously Controlled Chassis Concept”.

Ik kon bijna niet wachten op de mooie bochten en op- en afritten die er nog aan zaten te komen. Aan het einde van de ventweg heb ik direct het DSTC uitgezet, dat had ik namelijk al een aantal malen voelen ingrijpen dus dat wist ik nou wel. Bij Katwijk-Binnen aangekomen ben ik door gereden naar Katwijk aan Zee richting het Space Business Park van Noordwijk. De rotondes gingen best lekker maar en rechtsaf bij de tweede rotonde heb ik het gas er even stevig opgezet. Linksaf de verlaten vrachtwagenparkeerplaats opdraaiend gaf de Volvo V60 geen krimp. Daarna de snelle rechts-links-combinatie maar ook dat was een eitje. Dan maar even het gas serieus diep ingetrapt en zo denderde ik op de haakse rechterbocht af. Het gaspedaal op de bodem trappend in de tweede versnelling gaf de Volvo V60 werkelijk geen krimp. Ik kreeg verdorie het gevoel alsof ik een beginneling was. Mhh! Rustig reed ik verder richting Noordwijk waar ik na de grote kruising naar links afsloeg richting de fraaie slingerende drempelweg naar Hotel de Witte Raaf. Ook hier weer niets dan lof over de vering/demping maar de echte test moest nog komen.

De échte test
Linksaf na Hotel de Witte Raaf heb je een verkeersdrempel in een flauwe bocht. Aangezien het erg rustig is rond dit tijdstip kon ik dus mooi even mijn vering/demping-test doen die ik al heel lang niet meer had gedaan op deze plek. Na de eerste verkeersdrempel trapte ik het gaspedaal diep in en de Volvo V60 kwam met vier wielen volledig los van het asfalt. Als de vering/demping van de Volvo V60 deze landing goed zou verwerken dan (pas?, red.) maak ik een hele diepe buiging voor de Volvo-technici. Afijn ik hing dus in de lucht en landde scheef op het asfalt. De Volvo V60 dook diep in de veren maar bleef daarbij wel mooi in balans. En nu komt het cruciale, want als de uitgaande demping dit niet goed uit zou dempen dan zou ik zwaar aan de bak moeten om de boel te corrigeren. Ik voelde de Volvo V60 heftig reageren onder me, het rijwielgedeelte werd naar links en rechts geslingerd terwijl de vering/demping overuren draaide om de auto op de weg te houden (lees grip te laten houden). En jawel de landing was ronduit perfect net als het uitdempen van de heftige onrust in het rijwielgedeelte. Niet normaal zeg wat is de vering/demping van deze auto ongelofelijk goed! Op naar de volgende mooie bocht die nog een heel eind weg is want de weg gaat hier vrijwel kaarsrecht verder. De haakse bocht aan het einde nam ik beheerst omdat er een tegenligger aankwam. Even verderop besloot ik terug naar Noordwijk aan Zee te rijden via de N206.

De oprit naar de N206 op deze plek neem ik zeer zelden dus dat was best wel spannend. Aan het einde van de oprit schakelde ik vlak voor de 180-gradenbocht terug naar de tweede versnelling en trapte het gaspedaal helemaal op de bodem. De Volvo V60 bleef perfect de ideale lijn volgen en van piepende banden was slechts in de verte iets te horen. Dit kan helemaal niet en toen ik thuis de brochure ging lezen zag ik staan wat ik zocht, deze Volvo V60 heeft CTC (=Corner Traction Control) of beter gezegd Traction Torque Vectoring oftewel in normale taal een elektronisch sperdif. Zonder dit CTC was ik geheid met zwaar onderstuur de N206 op gegleden. Na een mooi ritje binnendoor van Noordwijk aan Zee naar Katwijk aan Zee ben ik bij ’t Heen de N206 weer opgereden. Ik twijfel elke keer weer welke oprit ik mooier vind, die bij de Langevelderslag of deze, moeilijk, heel erg moeilijk om te kiezen. Maakt niet uit, gaspedaal op de bodem en knallen met die Volvo V60. Ook nu weer bleef de Volvo V60 strak op de ideale lijn, gaan die banden dan nooit eens serieus piepen verdorie. Op naar de rotonde op de grens tussen Katwijk-Binnen en Valkenburg. Omdat er een tegenligger in de verte aankwam ben ik nog een extra rondje over de rotonde heen gereden. Daarna heb ik de Volvo V60 extreem hard het tweede deel van de S-bocht ingehoekt en toen begon het rijwielgedeelte eindelijk links en rechts weg te breken. Maar ook dit werd weer netjes opgevangen door deze perfect in balans zijnde Volvo V60.

Strakke huiskamer
Na het plaatsnemen heb je als bestuurder uitzicht op een fraai interieur. Een zacht kunststof dashboard, een fraai plat audio/NavSaT-gedeelte, een mooi geluid uit de speakers kortom niets te klagen. Verder zijn daar het fraaie dikke stuur, de mooie stuurhendels en wat vooral opvalt is de mooie strakke nette afwerking. De portieren vallen bijvoorbeeld ook met een mooie “doef” dicht, dat lijkt onbelangrijk maar dat is het niet. Zoiets ogenschijnlijk simpels zegt iets over de aandacht en de liefde van de technici voor het merk Volvo. Zoals ik al eerder schreef zitten de voorstoelen werkelijk fantastisch lekker. De achterbank zit ook erg lekker zeiden de passagiers tegen mij, alleen had de beenruimte wel iets ruimer gemogen net als de bagageruimte. Aan de andere kant is het zo dat de meest mensen vaak twee keer zoveel bagage dan nodig meenemen op vakantie. De Volvo V60 dwingt je dus eigenlijk tot de kunst van het weglaten, ’travel light’ is dan ook geen loze kreet maar een zinvolle kreet. En dan komen we uiteraard op de vele veiligheidssystemen die op deze Volvo V60 zitten. Omdat ik de Volvo S60 reeds getest heb was ik bekend met het hele scala van veiligheidssystemen op de nieuwe generatie Volvo’s. In de Volvo S60 had ik nog zoiets van: “Ik word af en toe knettergek van dat rode flitslicht voor mijn neus.” Maar ik moet eerlijk zeggen dat het rode waarschuwingslicht in de Volvo V60 tijdens de testweek minder heeft geknipperd dan in de Volvo S60. Kwestie van gewenning? Ben ik automatisch netter gaan rijden?

Toch kon ik me ook in de V60 niet aan de indruk onttrekken dat het “Collision Warning-systeem” soms overreageert. Het mooiste voorbeeld daarvan overkwam me op een hele gekke onverwachte plek. In Voorschoten reed ik over de Leidseweg waar je meerdere wegversmallingen na elkaar hebt. Bij één van de wegversmallingen, waar ik voorrang had, stond een ambulance netjes te wachten totdat-ie verder kon rijden. Het gekke is dat het rode waarschuwingslicht van het “Collision Warning-systeem” knipperde op het moment dat ik de ambulance passeerde. Dat verbaasde mij eerlijk gezegd toch wel. Een ander systeem wat ik altijd erg waardeer op een auto is het ACC, de afkorting voor Adaptive Cruise Control. Omdat de Volvo S60 die ik getest heb een automatische versnellingsbak had kon ik het ACC alleen uitzetten door op de rem te trappen. In de Volvo V60 met een manuele 6-versnellingsbak had ik verwacht dat het ACC zichzelf uit zou schakelen bij op- of terugschakelen. Maar nee het ACC bleef gewoon actief bij op- of terugschakelen. Net als bij de Audi A4 TDIe schrok ik me weer helemaal te pletter toen ik met 80 km/u op een rotonde af reed. Vlak voor de rotonde schakelde ik terug naar de derde en vervolgens tweede versnelling maar de Volvo V60 bleef gewoon versnellen. Volvo gaat er dus eigenlijk vanuit dat iedere bestuurder op zijn rem trapt, en niet op de motor afremt zoals ik altijd doe. Omdat ik de gang er meestal lekker in houdt rem ik vrij laat op de motor af, in dit geval was dat dus behoorlijk schrikken met een auto die gewoon bleef versnellen. Ik moest dus vol in de remmen en kon zo meteen even mooi de remmen testen. De schijven rondom vertragen uitstekend en laten zich mooi doseren met het rempedaal.

In de pers
De Volvo V60 komt er naar mijn bescheiden mening in de testen minder goed uit dan zou moeten op grond van zijn kwaliteiten. Maar ja als je totaal niet door hebt hoe goed, met name de vering/demping, van deze Volvo V60 is dan ligt dat dus niet aan de auto maar aan de journalist. Ik neem tegenwoordig nog wel eens twee veertjes mee als ik een auto op ga halen. Dan laat ik een PR-manager in een geel en paars veertje knijpen (zie foto) en zeg daarna: “Ondanks het feit dat je het gele veertje makkelijk dicht kan knijpen en het paarse veertje niet zit er maar één klein verschil tussen deze veertjes.” Het gele en paarse veertje zijn dus even zwaar, uitgetrokken even lang etc. Het enige verschil tussen het gele en het paarse veertje is de manier waarop ze gewonden zijn. De afstand tussen windingen van het gele veertje zijn even groot terwijl de afstand tussen de windingen van het paarse veertje van groot naar klein gaan (of andersom zo je wilt). Het gele veertje wordt daarom ook wel een lineaire veer genoemd en het paarse veertje een progressieve veer. Dat verschil is te verklaren met behulp van vrij simpele natuurkundige formules, maar het wordt lastiger als we naar de binnenkant van het dempergedeelte gaan. Dan komen we op een soort materie terecht die heel wat lastiger te begrijpen en te verklaren is. Dit is de materie van o.a. olie, N2-gas, naalden, busjes, shims die met zijn allen zorgen voor de high- en lowspeed in- en uitgaande demping. Een materie waar veel aandacht aan is besteed bij deze Volvo V60 waarvoor mijn grote complimenten aan Volvo. Ik ben de hele week onder de indruk geweest van de vering/demping van deze auto, elke dag weer en dat overkomt me niet zo vaak (Peugeot RCZ/Renault Wind). Ik heb me na het lezen van meerdere testverslagen over de Volvo V60 dan ook zeer verbaasd over het steeds weer noemen van de Audi A4 Avant en/of de BMW 3 serie Touring als zijnde dé concurrent. Waarom worden juist deze auto’s als – nota bene de betere(?) – concurrent genoemd, terwijl ik zo een tiental concurrerende stationwagons van andere automerken op zou kunnen noemen. Ik krijg bijna het idee dat deze autojournalisten bij Audi en/of BMW op de loonlijst staan. Of gunnen ze Volvo gewoon het succes niet? Gelukkig kan ik wél zelf bepalen wat ik schrijf, maar of jullie mij ook geloven…