Over-Powered-Corsa?
Een kleine Corsa (alhoewel klein? >1.100 kg) met 192 Pk dan mag je dus spreken van “Overpowered” oftewel OPC. Maar ja wat is nou leuker dan in een klein ‘Overpowered’ bommetje te rijden? Juist helemaal niets dus, en van mij had deze Corsa dan ook best 200+ Pk mogen hebben. Zowel de buiten- als de binnenkant vind ik erg fraai en ik was duidelijk niet de enige want ik had de hele testweek behoorlijk wat bekijks. Direct op de A16 bij Prinsenbeek richting Rotterdam kreeg ik al te maken met een irritante dikke bak die dacht dat hij dat stomme kleine Cut-Corsaatje voor hem wel even opzij kon duwen. Zelfs rustig gas gevend (de olie was tenslotte nog niet warm) verdween de dikkerd in mijn spiegels. Maar hij bleef het steeds maar weer proberen en toen de motor goed warm was heb ik even voluit geaccelereerd. Mzzl!

Toen ik de specs las dacht ik in eerste instantie bij mezelf: “192 Pk! Nou dat wil ik wel eens zien.” Ik was geneigd te denken dat Opel toch wat overdrijft want 192 Pk uit een 1.6 liter turbomotor is best veel (voor een straatauto dan). Nou die zitten er echt wel in wist ik na amper een half uurtje al, met dank aan die irritante dikke bak.

Kijkje in de keuken
Met de OPC-modellen laat Opel zien wat ze allemaal in huis hebben, een kijkje in de keuken van Opel dus. Daarom ben ik de eerste avond even heel toepasselijk naar “De Keukenhof” gereden. De snelweg af had ik al gemerkt dat deze Opel Corsa OPC superstrak stuurt en ook supersnel accelereert voor een dergelijke kleine auto. Ik was dan ook zeer benieuwd hoe de Corsa OPC zich zou houden tijdens mijn Keukenhof-rit met veel mooie strakke, maar soms ook even zo verraderlijke bochten vanwege slecht asfalt en herfstblaadjes op de weg. De route binnendoor begint direct op de afslag naar Voorhout. De afslagbocht onder de snelweg door is echt een hele mooie rotbocht. Ook al ben ik er al zo vaak doorheen gereden elke keer weer weet ik dat het harder had gekund. Maar ja die vangrails op amper een meter rechts van mij zorgen ervoor dat ik elke keer weer enige reserve houd.
Even verderop is er een rotonde en direct daarna begint een bochtenorgie die aanhoudt tot aan de rand van Lisse.

Strak als een plank vloog de Opel Corsa OPC door de bochten. Zelfs met het ESP aan kreeg ik ‘m nog met het allergrootste gemak aan het glijden in de bochten. Maar met het ESP aan voelt het overigens wel anders aan als met het ESP uit. Met het ESP uit spinnen de voorwielen onbeperkt en zie je de toeren omhoog vliegen in tegenstelling tot met het ESP aan. Strak sturend en heel strak gas gevend (net tegen de grens aan dus) is deze Opel Corsa OPC een auto die dankzij het uitmuntende rijwielgedeelte werkelijk haarscherp en trefzeker door de bochten is te sturen. Toen ik ‘s avonds van de auto terugliep naar mijn huisdeur keek ik nog even achterom en zag ik de blauwe Corsa en de mooie velgen glimmen in het licht van de lantaarnpalen. Geen enkele auto die ik tot nu toe getest heb zag er zo fraai uit onder het schijnsel van de lantaarnpalen.

Fijn en fijn
Vlak voor deze Opel Corsa OPC heb ik de Renault Clio RS getest. Waar de dito sportieve Renault Clio RS onder de 3.000 toeren niet thuis gaf daar voelt deze Opel Corsa OPC onderin juist wel sterk aan. Maar waar de toerenbegrenzer van de Opel Corsa OPC al bij 6.500 toeren ingrijpt (je zit binnen no time in de toerenbegrenzer zoveel power heeft deze OPC) daar heb je bij de Renault Clio RS nog ruim 1.000 toeren over. Behalve de 1.000 toeren verschil is het andere grootste verschil dat de Opel Corsa OPC een 1.6 liter turbomotor heeft en de Renault Clio RS een 2.0 liter atmosferisch motorblok. Voor allebei valt wat te zeggen en als liefhebber van techniek kan ik niet kiezen.

Wat fijn is bij de één dat mis je bij de ander en andersom. Wat ik erg fijn vind aan dit 1.6 liter turbo motorblok is de kracht die onderin direct voor handen is. Misschien is het een idee voor Opel om in de volgende Corsa OPC een hoogtoerig 1.2 liter motorblok met een twincharger te plaatsen. Dat betekent nog meer kracht bij lage toeren en meer uitloop in de hoge toeren en een lager verbruik (nu is dat namelijk behoorlijk stevig met 1:8-1:10). Sommige motorfietsen persen tegenwoordig al bijna 200 Pk uit een 1.0 liter atmosferisch motorblok dus dat moet makkelijk kunnen lijkt mij.

Bruut en rauw!
Dat deze Opel Corsa OPC niet voor beginnelingen is merkte ik pas toen ik het ESP uitzette en voluit accelereerde. Rechtdoor voluit accelererend moet je het stuur goed in je handen houden want deze Opel Corsa OPC heeft behoorlijk last van een fenomeen wat de Engelsen ‘torque steering’ noemen. Door het hoge vermogen en vette koppel trekt de auto naar links en rechts bij vol accelereren. Natuurlijk kun je onder andere door middel van een sperdif (een Torsen sperdif dan wel een elektronisch sperdif) dit probleem ondervangen maar als ik heel eerlijk ben haalt dat alle fun uit deze auto. Accelereer je namelijk voluit in de bocht met het ESP uit dan moet je puur op het gas de bocht doorsturen. En wat is er nou leuker?

Met een Alfa Romeo MiTo kan zelfs je eigen oma met twee vingers in haar neus knalhard de bocht door, want het elektronische sperdif op deze Alfa zorgt ervoor dat er helemaal niets kan gebeuren. Zelfs in de stromende regen durfde ik met de Alfa Romeo MiTo dingen die ik tot dan toe voor onmogelijk had gehouden met een betaalbare straatauto. Maar wie wil er nou in een sportieve auto rijden waar je eigen oma ook net zo hard mee kan rijden. Zelfs sommige Ferrari’s zijn al zo vol gestopt met elektronica dat je oma erin kan rijden, ik bedoel maar.

Woei!
Nadat ik samen met Theo de Mitsubishi Colt Ralliart had weg gebracht zijn we nog snel even wat foto’s gaan schieten voordat het donker zou worden. Afijn nadat ik de foto’s had geschoten besloot ik de weg te vervolgen vanaf Kamerik binnendoor naar Bodegraven. In die weg heb je twee hele mooie bochten die je met behoorlijk hoge snelheid kunt nemen. Dat deed ik uiteraard dus ook, alleen overkwam me nu iets wat me nog nooit eerder was overkomen in geen van deze twee bochten. Ik raakte met het rechter achterwiel een kleine felle hobbel waardoor de auto heel eventjes alle wegcontact kwijt was aan de rechterkant. Een scary moment want ik had geen idee hoe de Corsa OPC zich zou houden direct na de hobbel. Heel even was het rijwielgedeelte in onbalans maar door de erg goede vering had ik al heel snel weer grip en reed ik met een vette shot adrenaline in mijn lijf weer verder. De vering van deze Opel Corsa OPC is echt verschrikkelijk goed. De Opel Corsa OPC is de meest sportief afgeveerde auto van alle auto’s die ik tot nu toe getest heb. Er zijn autojournalisten die klagen over de harde vering van bv. een Nissan 370Z of een Renault Clio RS. Als je die al écht hard vindt dan voelen de witte strepen op het asfalt in deze Opel Corsa OPC bij wijze van spreken als stoepranden aan.

Uiteraard ben ik na mijn zeer goede ervaringen met de wegligging/vering even op het internet gaan zoeken naar meer achtergrondinformatie. Daar vond ik de volgende informatie: “Het chassis van de Corsa OPC heeft een sportievere afstelling dankzij een aantal doorgevoerde wijzigingen. Met intensieve testritten op de Nordschleife van de Nürburgring konden de ingenieurs een gebalanceerd evenwicht tussen een wendbaar weggedrag en een hoge mate van controle creëren. Belangrijke doorgevoerde wijzigingen zijn ondermeer het sterkere achterasprofiel, de bijgestelde lashoek voor de torsieas achter, de nieuwe afstelling van veren en schokdempers, het 10 mm verlaagde chassis en de grotere stabilisatorstang. Het standaard ESP-systeem, dat kan worden uitgeschakeld, werd ook afgestemd op het sportieve karakter van de auto.” Deze zeer degelijke research op de Nordschleife heeft wat mij betreft zeer overtuigend zijn vruchten afgeworpen. Grote klasse!

Zwaan-kleef-aan
Tijdens de testweek maakte ik op de tweede dag een heel leuk voorval mee. In Rijnsburg draaide er in het dorpscentrum vlak voor mijn neus een oud uitziende cabrio, met 3 mannen van middelbare leeftijd erin, de weg op. Ik herkende deze auto van tv en wist direct dat deze auto ondanks zijn oldtimer uiterlijk absoluut geen oldtimer is. Ik kan niet meer op het merk komen maar wie weet schiet het mij nog te binnen. Ik weet dat er iets van een 5-liter motorblok voorin ligt en dat merkte ik ook toen het stoplicht op groen sprong. De cabrio sjeeste er als een speer vandoor en ik moest serieus gas geven om ‘m bij te kunnen houden. Vlak na de hoge drempel voor de winkels gaf hij weer vol gas richting de rotonde bij de fontein. De rotonde was vrij en alweer vol gas speerde ik achter de cabrio aan en bleef vlak achter ‘m hangen. De man achterin kon er wel om lachen en de bestuurder keek ook met een hele dikke glimlach in zijn achteruitkijkspiegel.

Diezelfde middag moest ik met Theo de Mitsubishi Colt Ralliart terugbrengen en omdat ik nog even op hem moest wachten bij Kockengen besloot ik rondje over de rotondes te doen richting Breukelen. Opeens dook er een BMW X5 van rechts één van de rotondes op. De bestuurder gaf plankgas en dus dacht ik bij mezelf eens kijken of ik aan zijn ‘Suvve’ kont kan blijven plakken. Dat bleek geen enkel probleem en ik bleef zeker 100 meter vlak achter zijn bumper hangen. Ik kon zien dat de bestuurder duidelijk geïrriteerd was want zo’n klein snertautootje niet los kunnen rijden is voor een BMW-rijder natuurlijk een zware blamage. Even verderop besloot ik te keren en vlak daarna zag ik de BMW X5 bestuurder even verderop ook omdraaien. Hij reed langs me en keek niet bepaald vrolijk toen hij de Opel Corsa OPC in vol ornaat zag staan. Tot dan toe had hij alleen iets klein blauws in zijn achteruitkijkspiegel gezien. Eigenlijk is erachter blijven hangen vele malen leuker als er voorbij gaan. Van nu af aan is het dus over en uit met het aan bonken rijden van andere auto’s. Alhoewel op bumperkleven staat een behoorlijk hoge boete…

Hetzelfde maar toch anders
Het dashboard van de Opel Corsa OPC is hetzelfde als die van de gewone Corsa die ik eerder dit jaar getest heb. Een erg mooi overzichtelijk en kraakvrij – net als de rest van de auto – dashboard alhoewel de “Radio DVD 100 NAVI” optioneel is zoals op het factsheet te lezen valt. Kost wat maar dan heb je ook echt wat qua beeld en geluid! Wat gelukkig wel anders is dat is het erg mooie leren stuurwiel met daarin het OPC-logo. Mijn handen vielen perfect op hun plek toen ik het stuurwiel vastpakte. De mooie leren Recaro stoelen zijn ook optioneel wat betreft de bekleding. Standaard is de bekleding van de zitting blauw stof met leren randen, maar deze waren geheel van leer en ook nog eens verwarmd. De Recaro stoelen zijn echt subliem als het gaat om zitkwaliteit. Vooral de zijdelingse steun is erg goed waardoor ik ook bij snel genomen bochten perfect op mijn plek bleef zitten.

Het enige wat ik jammer vind is dat het dashboard van hard plastic is en niet van zacht rubber kunststof zoals je tegenwoordig steeds vaker ziet. Als ze dat hadden gedaan en dan ook nog eens in een blauwe kleur (zelfs de veel goedkopere Ford Fiësta Sport heeft dat) dan had dit dashboard een hoge wow-factor gehad. Waar ik nog wel een groot pluspunt aan moet geven is de leren achterbank. Een collega van mij werk die behoorlijk fors gebouwd is zei dat de zit achterin prima is. En ik dacht juist dat hij zou zeggen dat de zitruimte veel te krap zou zijn. En een dag later kreeg ik exact hetzelfde te horen van mijn twee neefjes die achterin gingen zitten.

Fotoshoot
Zelden heb ik zo verschrikkelijk omhoog gezeten met een fotoshoot als dit keer. Er was namelijk voorspeld dat het maar 1 dag mooi weer zou zijn tijdens de testweek dus die dag, zaterdag 31 oktober, moest hét gebeuren. Omdat ik zelf 9 van de 10 keer de fotograaf ben (wat ik overigens net als auto’s testen heel erg leuk vind) ben ik genoodzaakt iemand te charteren die rijdt. Meestal is dat een andere redacteur maar soms ook een motorredacteur. Alle motorredacteurs rijden namelijk ook allemaal auto dus uiteindelijk kan er altijd wel iemand. Dit keer was het echter echt even lastig want niemand bleek te kunnen die zaterdag de 31ste.

Maar gelukkig kon de laatste persoon die ik belde/SMS-te wel: Jefim Babeliowsky, de motorredacteur met de mooiste naam van allemaal. Jefim is een zeer begenadigd motorjournalist/motorrijder en omdat hij meer met een motor (en ook een auto) durft als ik heb ik hem gevraagd en gelukkig kon hij. Ik heb hem al vaker geprobeerd te strikken om auto’s te gaan testen maar vanwege zijn drukke studie naast zijn werk was dat domweg onmogelijk. Gelukkig is hij sinds vorige maand afgestudeerd dus wie weet… Afijn dankzij Jefim heb ik geweldig mooie actiefoto’s die overduidelijk weergeven hoe ontzettend strak deze Opel Corsa OPC stuurt.

Ik voel nattigheid…
Zet het ESP uit op nat wegdek en bij elk stoplicht en in elke bocht zie je de toerenteller werkelijk richting de 5.000-6.000 toeren vliegen terwijl de snelheid niet evenredig toeneemt. Kortom ik vertrok met nat asfalt bijkant bij elk stoplicht met spinnende voorbanden ondertussen opschakelend van 1->2->3 (over de koppeling en de versnellingsbak niets dan lof, alleen hadden wat kortere schakelwegen beter bij deze OPC gepast) dan wel ik gleed elke bocht door met de zwaarst denkbare spinnende voorbanden. Het is lang geleden dat ik een voorwiel aangedreven auto heb getest die zo ontzettend goed naar elk commando van de bestuurder luistert. Ronduit fantastisch gewoon! Op de voorlaatste avond onweerde het en was het wegdek zeiknat.

Een mooie gelegenheid om de auto af te tanken, te wassen (nog even 210 km/u gereden om ‘m droog te rijden op de A44 en een motorrijder los te rijden) en te stofzuigen en daarna nog even lol te trappen. Als het mijn eigen auto zou zijn en ik ‘m echt tot in de puntjes zou kennen dan zou ik er nog veel gekker mee kunnen doen. Aan de ene kant vind ik het jammer dat er geen sperdif tussen de voorwielen zit en aan de andere kant zou het een hoop lol wegnemen. Nu is de auto een verschrikkelijk scheurijzer van de bovenste plank die het nodige van de bestuurder vraagt. Dit is in mijn ogen absoluut geen auto voor beginnelingen. Als ik middenin een bocht in de tweede versnelling de toeren omhoog zie vliegen en de wielen voel spinnen op het natte asfalt terwijl ik met het gaspedaal de voorwieldrift controleer dan zit ik echt zwaar te genieten. Echt een Ongelofelijk Plezant Carretje deze Opel Corsa OPC.