Pasta, Goulash en Sushi
Neem een gezonde dosis temperamentvolle Italo pasta van niemand minder dan meester-designer Georgetto Giugiaro met Fiat als opdrachtgever verantwoordelijk voor de designbrief, meng dit met onvervalste Hongaarse goulash als productiefaciliteit, pak daar tenslotte een degelijke portie van de beproefde Sushi uit Suzuki’s Hamamatsu thuisbasis bij en je hebt het unieke recept voor de nieuwe Fiat Sedici. Wij hebben de voorwielaangedreven versie getest, maar er is ook een versie met elektronische vraaggestuurde permanente 4×4 aandrijving met centraal geplaatst differentieel. Sedici is Italiaans voor het getal 16: 4×4 = 16, een 1.6 krachtbron en zestien kleppen. Logisch genoeg, toch? Maar het unieke aan deze Italo/Hongaarse/Nippon cocktail zit hem in het gat in de markt dat de Fiat Sedici deelt met de SX4 van Suzuki – allebei gebouwd in Hongarije – door de meest compacte, meest wendbare en zuinige 4×4 op de markt te realiseren voor liefhebbers van het SUV concept die de gangbare 4×4 benzineslurpers uit dit segment tot nu toe wat al te lomp en gortig vonden.

Met een gedeeld platform c.q. krachtbron – eindresultaat van de samenwerking tussen Fiat en Suzuki – als dat van deze Sedici hebben wij op de redactie al gauw zoiets van ‘zoek de verschillen’. Maar Daan, die tevens gereden heeft met de SX4 evenknie wist al gauw te melden dat deze Fiat beter stuurt dan zijn concullega. Hoewel de Sedici is gebouwd in een Suzuki-fabriek op Hongaarse bodem, is het dus wel degelijk een echte Fiat met echte Fiat-kenmerken en Italiaanse flair. Dat is ook wel gebleken, want vrijwel meteen na zijn introductie in Italië, het land van zijn conceptie en Grand Design, zijn er binnen tien dagen tijd 7.000 exemplaren van de Sedici verkocht. Aanleiding genoeg dus voor Autotesten.nl om een weekje op exotisch dieet te gaan met de handzame en aantrekkelijke Sedici, die alle vooroordelen over SUV’s helemaal op zijn kop zet.

De Pasta
Aan de strakke maar toch vloeiende lijnen van de Sedici is onmiskenbaar de hand van de meester te herkennen. Naast een schier oneindige lijst van exotische ontwerpen voor automerken van wereldfaam waarmee Giugiaro met zijn vader-en-zoon bedrijf Ital Design door de jaren heen furore heeft gemaakt, is hij recentelijk tevens verantwoordelijk geweest voor het Fiat Grande Punto en Alfa Romeo Brera ontwerp, twee auto’s waarvan overigens heel binnenkort ook een testverslag te vinden zal zijn op deze plek, blijven kijken dus. Zo op het eerste gezicht lijkt de Sedici veel groter dan hij in werkelijkheid is, en dat komt vooral door de verhouding lengte/breedte/hoogte, maar ook omdat hij lichtjes verhoogd en stevig op zijn poten staat, kenmerken die ruig en massief aandoen. Maar de truc is hier geweest om op basis van een kleine middenklasser uit het C-segment vooral veel binnenruimte te scheppen voor elk soort inzittende, klein, groot, dik.

Dit ruimtelijk effect is zowel direct als indirect te danken aan zijn hoogte: hoger dan de doorsnee hatchbacks, en relatief lager dan de SUV’s die wij tot nu toe gewend waren van aanwijsbare concurrenten als bijvoorbeeld de Hyundai Tuscon, de Kia Sportage, Honda’s CR-V of Toyota’s RAV 4 en meer van zulks. Het is juist door die ongekend compacte SUV-afmetingen dat de veelzijdige Sedici tegelijkertijd kan concurreren met middenklasse auto’s als Peugeot’s 307 of de Renault Megane. En deze praktische ontwerp-eigenschappen maken hem wat mij betreft de ideale auto bij uitstek voor jonge gezinnen, maar evengoed voor de wat oudere werkende stelletjes die in hun vrije tijd veel op de camping vertoeven en waarvan de kinderen uit huis zijn. Op het keuzemenu van deze doelgroep mag dit hoofdgerecht dan ook zeker niet ontbreken als mogelijke woon-werk EN vrijetijdspartner, lees: overal inzetbaar, met of zonder trekhaak.

De Goulash
Met modulaire productietechnieken en gedeelde platforms zijn de grote spelers van de autowereld voortdurend op zoek naar mogelijkheden tot samenwerking dan wel locaties die aantrekkelijk zijn om hypermoderne vestigingen neer te zetten voor de meest efficiënte assemblage van hun nieuwe producten. Dat begrip efficiënt moet daarbij heel breed worden gezien: tal van factoren spelen mee in de keuze van locatie. En daar komt de marketingstrategie om de hoek kijken. Fiscaal- en politiek klimaat, geografische ligging voor de logistiek met het oog op toeleveranciers, arbeidsomstandigheden, loonkosten, lokale wet- en regelgeving, en, last but not least, het sociaal-maatschappelijk vestigingsklimaat, kortom, allemaal factoren die daarin bepalend en doorslaggevend kunnen zijn. Zo kon het gebeuren dat de in Italië ontworpen Sedici en SX4 gezamenlijk worden gebouwd in Suzuki’s ultramoderne fabriek in Hongarije, weliswaar op specificaties en uitvoering van de onderlinge verschillen in signatuur.

De Sushi
Als gezamenlijke krachtbron wordt ook in de Sedici gebruik gemaakt van de bullitproof Suzuki 1.6 16-klepper met vijfbak, en dat merk je tijdens het rijden. Alles werkt gewoon naar behoren, en het is met name de bak van de Sedici die in alle opzichten direct en trefzeker schakelt, zowel opwaarts als neerwaarts. Wat het sturen betreft kreeg Daan al snel zijn gelijk, vlijmscherp met een voortreffelijk weggedrag dankzij de stevige en comfortabele wielophanging die een voorspelbare respons biedt aan zijn bestuurder. Bij parkeersnelheden vond ik dat sturen echter wel een tikkeltje aan de zware kant, dat zou beter kunnen. Jammer, omdat deze auto in zijn totaliteit juist zo wendbaar en direct reageert. De prestaties van het blok zijn naar hedendaagse maatstaven gemiddeld te noemen, zowel voor kracht als voor souplesse, je kunt er prima mee uit de voeten en bij alle toerentallen pakt de Sedici dankzij het riante koppel prima op, en de vertraging van de remmenpartij is uitstekend. Een dergelijke karakteristiek en bedieningsgemak zorgt ervoor dat de Sedici geschikt is voor elk soort bestuurder. Met een heel vlotte rijstijl haalden wij toch nog altijd een gemiddeld verbruik van 1 op 13.

Afwerking–Het Dessert
Na te zijn bekomen van het hoofdgerecht van zijn opvallende verschijning – de Sedici kreeg veel bekijks en riep tal van vragen op bij bewonderaars – en goede rijeigenschappen komt vervolgens het uitrustings- en afwerkingsniveau aan bod. Het interieur van ons testexemplaar is keurig netjes afgewerkt met overzichtelijk instrumentarium en voorzien van airco, elektrisch bedienbare ramen en een goedwerkend middenklasse audio-mp3 systeem, maar doet wel wat sobertjes aan, en dat geldt met name voor het zwarte dashboard en de aankleding. Voor hen die een wat rijkere uitstraling van de gebruikte materialen wensen zijn er echter verschillende uitvoeringen leverbaar met een lange lijst van opties.

Heel riant zijn de gigantische buitenspiegels met ruim zicht – veiligheid! – echt top, en dat viel trouwens op voor het hele zicht rondom naar buiten, dat inherent is aan het praktische ontwerp. Veel aandacht is er besteed aan het comfort voor alle inzittenden, wat een beetje ten koste is gegaan van de bagageruimte met achterleuning omhoog. Op dit punt wordt duidelijk dat het hier inderdaad gaat om de meest compacte SUV. Met die achterleuning omlaag heb je daarentegen een zee van ruimte, wederom te danken aan de hoogte van de auto. Dynamisch gesproken steekt de Sedici als totaalconcept goed in elkaar; techniek en koetswerk zijn opvallend stil voor zijn cilinderinhoud en volume: hieruit blijkt dat het wel goed zit met de carrosseriestijfheid en isolatie van het geheel, want ook bij een forse rijstijl gaf de auto geen krimp. Al met al een heel degelijke indruk na een week rijden onder heel wisselende omstandigheden, die varieerden van zware rukwinden met stortbuien tot heel rustig weer. Slotsom van het Fiat Sedici recept is dan ook dat deze een heel positieve indruk bij mij heeft achtergelaten.

Een bijzondere aanbieding die de potentiële nieuwe eigenaren zeker niet over het hoofd mogen zien. Enne… Fiat? Laat die maar schuiven, die zijn intussen keihard bezig met een nieuw samenwerkingsverband bij Chrysler in Detroit. Op deze redactie kijken wij al halsreikend uit naar de toekomstige vruchten uit die samenwerking. Benieuwd naar de ervaringen van Daan met de Fiat Sedici lees dan hieronder verder.

Fiat-sausje
Een paar jaar geleden hebben ik en Vincent de Suzuki SX4 getest. Een auto die ik niet snel zal vergeten, al was het maar vanwege het goede Italiaanse diesel motorblok. Vlak daarvoor hadden we namelijk de Suzuki Grand Vitara getest en die had een ouder type Renault diesel motorblok dat werkelijk dramatisch slecht was. Een onbegrijpelijke keuze van de Japanners waar de Nederlandse PR-man ook helemaal niets van snapte. Toen ik dan ook tegen de PR-man van Fiat zei dat ik de Suzuki SX4 al eens getest had zei hij tegen mij: “Ja maar deze Sedici is overgoten met een Fiat-sausje.” “Okay zal wel”, dacht ik bij mezelf. Maar toch, maar toch… Amper 10 meter na het omdraaien van de contactsleutel viel het kwartje. Verhip hij heeft gelijk schoot het door me heen, en toen moest ik ineens weer denken aan de Suzuki SV650 en de Cagiva 650 Raptor (Italiaans motormerk). Twee exact dezelfde motoren met exact hetzelfde motorblok maar o zo verschillend. De Cagiva was werkelijk lichtjaren leuker en beter, het verschil was zo groot dat ik en Theo het er nu nog wel eens over hebben. Hoe kan dat nou??? Wat hebben die Italianen nou wat die Japanners niet hebben? Wat stoppen ze nou in die auto/motor dat het verschil zo groot maakt?

Lekkere grom
Zodra je gas geeft en wat meer toeren maakt produceert deze Fiat Sedici Emotion 1.6 16v een heerlijke grommetje. Echt fantastisch leuk en ik moet eerlijk zeggen zelfs aantrekkelijk. Vandaar waarschijnlijk ook de naam “Emotion” die ze aan deze uitvoering gegeven hebben. En dan die versnellingsbak WOW! Nadat ik net de nieuwe Alfa Romeo MiTo MultiAir ingeleverd had wist ik meteen dat dit de versnellingsbak is die ik dolgraag in de MiTo zou willen hebben. Je mag wel zeggen dat ik totaal overvallen werd door het sex-appeal van deze Fiat Sedici. Ik had wel iets verwacht maar zeker niet dit, en dat terwijl de echte test nota bene nog moest beginnen. Ik herhaal het maar weer eens maar dit is wat het testen van auto’s zo leuk maakt, je weet nooit wat je meekrijgt ook al denk je vaak van wel.

Uiterlijk
Het design van de Sedici vind ik nog steeds erg… laten we zeggen anders. Ik weet zelfs na al die jaren nog steeds niet wat ik ervan moet vinden maar lelijk vind ik ‘m absoluut niet. Deze grijze kleur vind ik zelfs erg goed bij de Sedici passen. Voor de fotoshoot hebben we dan ook letterlijk bij Fiat om de hoek gedaan. Ik zag ineens na het aftanken van de Alfa Romeo MiTo rechts van mij een industrieterrein met gebouwen in allerlei verschillende grijstinten. Perfect gewoon! Wat dat betreft is het maken van een goede fotoshoot niet alleen maar een kwestie van geluk. Natuurlijk is het weer mede bepalend maar een grijze dag hoeft niet persé slechtere foto’s op te leveren als een zonnige dag, juist niet zou ik willen zeggen! Het is vooral een kwestie van goed kijken en er oog voor krijgen.

In het begin van mijn carrière als fotograaf maakte ik alleen maar foto’s van de auto zonder op de omgeving te letten. Tot vorig jaar Mel Jongen, de webmaster van Autotesten.nl tegen mij zei: “Jou foto’s zijn kut!” Dat kwam even heel hard aan maar hij zei er ook bij waarom en gaf ook aan welke fotoshoot hij wel mooi vond. Met kritiek kun je twee dingen doen, naast je neergooien of er iets mee doen. Ik heb iets met die kritiek gedaan en daardoor kost het fotograferen me iets meer tijd, maar dat is het tot nu toe steeds dubbel en dwars waard geweest.

2 maar het gevoel van 4
Waar de Suzuki SX4 een 4×4 aandrijving had heeft deze Fiat Sedici slechts voorwielaandrijving. Dat slechts kom ik echter al heel snel inslikken (Theo dacht zelfs heel even dat hij de 4×4-versie had getest). Maar eerst wil ik het even hebben over de brede inzetbaarheid van deze Fiat Sedici. De grondspeling is namelijk zo groot dat ik echt overal maar dan ook werkelijk overal goed uit de voeten kon. Zelfs de hoogste verkeersdrempels zijn een eitje voor deze Sedici. En ook als je een keer ergens moet draaien op een tweebaans provinciale weg (vanwege bv. een extreem lange file als gevolg van een ongeluk) dan kun je met gemak over de hoge stoepranden van de middenberm heen. Ook onverharde landwegen zijn geen enkel probleem voor deze Fiat Sedici. En dan het asfalt, dat was voor mij de grootste verrassing want ondanks de grote grondspeling lijdt de wegligging daar totaal niet onder. Meestal hebben auto’s zoals deze Sedici een sterk naar comfort neigende vering. Gek genoeg is de vering niet comfortabel maar ook niet sportief. De Italianen hebben een soort perfecte tussenweg gevonden zodat zowel hoge verkeersdrempels als een haakse bocht met gemak (en dus hard) genomen kunnen worden.

Voor ik ga schrijven hoe goed of slecht de wegligging van de Sedici is op asfalt moet ik toch even iets melden wat een zeldzaamheid is. Bij lage snelheid stuurt de Sedici relatief zwaar, hoe dat komt heb ik geen verklaring voor. Zodra de snelheid omhoog gaat is dat gevoel weg, erg vreemd al met al. Dat zware sturen is niet echt hinderlijk maar het is gewoon iets wat me opviel. Maar okay eenmaal op snelheid voelt het sturen lekker aan, en nog beter de wegligging blijkt ook nog eens veel beter als ik verwacht had. In het begin had ik nog even zoiets van wacht maar als ik ‘m écht ga pushen dan laat ie het snel afweten. En ik ben ‘m echt gaan pushen, op rotondes, in snelle flauwe bochten, in haakse bochten en verdorie de Fiat Sedici liet het óók dan niet afweten. Zelfs met het ESP uit bleef de Fiat Sedici goed bestuurbaar en netjes op zijn lijn, uiteraard mede dankzij de goede banden.

120 heerlijke Pk’s
Hierboven schreef ik al iets over het heerlijke grommetje van het 1.6 liter 120 Pk motorblok. Het motorblok reageert lekker fel op het gas en doortrekken tot aan rood gaat de Sedici makkelijk af. Door de soepele en exact schakelende versnellingsbak ben je niet alleen snel weg bij een stoplicht maar blijf je dat ook. Andere automobilisten verliezen een stoplichtsprintje vaak puur op het schakelen. Vergis je namelijk niet want snel en nauwkeurig opschakelen levert veel tijdswinst op tijdens zo’n stoplichtsprintje. Eén klein foutje en je bent gezien! In de eerste drie versnellingen is de Fiat Sedici lekker rap voor een auto met slechts 120 Pk, in de vierde versnelling is er nog steeds voldoende kracht aanwezig en in vijf viel het mij ook nog mee. Met het grootste gemak kun je kruissnelheden aanhouden van 140-150 km/u en tot mijn verrassing was het binnenin de auto redelijk stil.

Curves
Toen ik het testverslag van Theo bitje bij bitje mijn mailbox binnen kroop en ik het Word-document open maakte moest ik even hard lachen. Theo verkeerde in de veronderstelling (waarschijnlijk mijn fout) dat hij de 4×4 versie had getest. Kijk zo goed is de wegligging dus dat Theo dat niet door heeft gehad, en ik moet zeggen dat ik ook verrast was over de erg goede wegligging want juist van een auto als deze verwacht je dat niet. Vaak is een auto waarmee ik lekker over de drempels hen kan springen minder goed in het betere bochtenwerk. Deze Fiat Sedici vormt daarop echter een positieve uitzondering.

Toen ik ‘m voor de eerste keer echt hard door een bocht heen knalde had ik verwacht dat ie redelijk onderstuurd door de bocht zou gaan. Tot mijn grote verrassing bleef de Sedici echter keurig op zijn lijn, pas toen ik ‘m extreem hard een bocht in hoekte voelde ik dat de Sedici weg wilde gaan breken. Maar mijn hemel wat ligt die grens ver weg voor deze auto, echt verrassend ver weg. Dat Italiaanse sausje heeft inderdaad een goede uitwerking gehad op deze Fiat Sedici. Met het ESP uit gaan de banden lekker gillen maar ook dan is er geen sprake van dat de Sedici met zwaar onderstuur aan de voorkant wegglijdt dan wel plotseling wegbreekt in een bocht.

Ruimte zat
De Fiat Sedici is een echte familieauto want je kunt er met het grootste gemak 5 personen in vervoeren. En dat ook nog eens zonder dat de wegligging er serieus onder lijdt. En verder kan er ook een hoop bagage in de kofferbak. Er is bijvoorbeeld ruimte zat om voor twee families boodschappen mee te nemen. Je zou het niet zeggen maar deze Fiat Sedici is een veelzijdiger auto dan je op grond van het uiterlijk zou verwachten. En dat komt door de mooie onderhuidse ingrediënten van deze Fiat Sedici; het grommende motorblok, de prima vering/demping en dito banden en daardoor dus een uitstekende wegligging, de uitstekende remmen, de fijne versnellingsbak en ga zo maar door. Ik zou bijna zeggen, twijfel je nog spreek dan een proefrit af en laat je net als Theo en ik verrassen.