Zoveelste boodschappenkarretje?
Door de alsmaar groeiende vraag naar kleine zuinige auto’s, en de daarmee gepaard gaande groeiende concurrentie in dit segment, kon het niet uitblijven dat de voor lange tijd relatief succesvolle Fiat Punto zo langzamerhand was toegekomen aan een noodzakelijke facelift (lange zin maar het moest even). Hoewel zijn voorganger prima voldeed aan de vraag dankzij zijn uitstekende prijs/kwaliteit verhouding, begon de oudere Punto echter wat schril af te steken ten opzichte van de concurrentie. Die zijn hun bestaande populaire compacts intussen namelijk gaan bouwen met gebruikmaking van grotere platforms (samenwerking Toyota/PSA, Suzuki/Fiat etc.). Het was dan ook niet zozeer te wijten aan de techniek, maar het had veel meer te maken met de relatief kleiner geworden afmetingen van de auto. Mooi meegenomen dat naast het feit dat de Punto nu wat volwassener overkomt, deze gelijktijdig een vlotter lijnenspel heeft meegekregen. In combinatie met deze stille, zuinige en soepele 1.4 Turbo MultiAir krachtbron met maar liefst 135 trappelende ponypaardjes aan boord maakt Fiat nu inderdaad een sterk en groot nieuw punt. Grappig dat wij gedurende deze weken nou net toevallig op de Italo-toer zijn gegaan met meerdere auto’s uit de Fiat-Alfa-Lancia Groep, en deze Evo-uitvoering is daarop een mooie aanvulling naast de ook door ons geteste Alfa Brera 1.8 Turbo en Fiat Sedici 1.6. Drie heel verschillende auto’s met elk hun eigen doelgroep, maar één ding hebben zij gemeen: elk van hen is getekend in de Giugiaro designstudio, waarmee onvervalste Italiaanse uitstraling al bij voorbaat is verzekerd.

Ghosts from the past
Zo’n eigentijds Italo-dieet is voor ons in vele opzichten een eye-opener gebleken. Het is namelijk een publiek geheim dat de karaktervolle Fiat-Alfa-Lancia producten uit het verdere verleden een heel bepaalde eh… twijfelachtige reputatie hebben verworven bij autominnend Nederland. Ongeschreven doch destijds door schade en schande ontstane – terechte! – stelregel was daarbij dat je het nieuw aangekochte traditionele Italo rijplezier maar beter na enkele jaren kon inruilen op wederom een nieuw exemplaar vanwege de beperkte houdbaarheid van de carrosserie die meer was afgestemd op het Italiaanse klimaat dan op onze eigen vochtige zitkuil. Dat is dan ook de reden dat er bij veel Nederlandse automobilisten nog altijd heel wat oud zeer zit (ik moet dat nog steeds aanhoren als ik een Fiat/Alfa/Lancia test) dat is verworden tot een regelrechte, en thans onterechte(!), haat-liefde-premisse. Want hoe je de nieuwe producten uit Milaan of Turijn ook bekijkt, die houdbaarheidsdatum is door de jaren heen in rap tempo al heel wat verder opgerekt. Dat blijkt wel uit de vele exemplaren op leeftijd die nog in Nederland rondrijden, en bij normaal onderhoud nog altijd met vlag en wimpel door de APK heen komen.

Zo’n bedenkelijke reputatie uit het verleden heeft destijds velen diep in de portemonnee geraakt, en dat was een uiterste. Ons kent ons, en dat hoef je bij een Hollander natuurlijk maar eenmaal te doen. Ander uiterste is dat met de huidige technologische mogelijkheden en productieprocessen iedere fabrikant auto’s zou kunnen bouwen waarmee je een leven lang kunt doen. Afgezien van wat zo’n auto zou moeten gaan kosten, is de vraag: wie wil er eigenlijk zo’n auto? Dat is dus dat andere uiterste. Terug naar Anno 2010 en de benen op de grond. Zoals met zoveel dingen uit het leven is er nu sprake van de gulden middenweg. Met wat cynisme zou je zelfs kunnen spreken van eenheidsworst. Geen enkele autofabrikant die zich nog kan permitteren om te beknibbelen op kwaliteit en levensduur, ongeacht de prijsklasse, dat is een eerste vereiste om te overleven, waarbij klantenbinding het sleutelwoord is. Nu deze voorwaarden buiten kijf staan, komt het er dus op aan om zich met gelijkwaardige techniek te onderscheiden van de rest. Dat zal voor de een moeilijker zijn dan voor de ander, maar bij de Fiat-Alfa-Lancia Groep is dat onmiskenbaar en moeilijk definieerbaar ‘karakter’ gewoon standaard gebleven. Gelukkig maar!

Niet Genoeg
Maar dat is niet genoeg. In deze compact klasse, waar de concurrentie op zijn hevigst is, moet het aanbod niet alleen duurzaam, zuinig, mooi en praktisch zijn, maar ook prijstechnisch in orde zijn in onzekere economische tijden. Eerder reed ik met de Grande Punto op aardgas, die 200 procent aan het schone rijden voldeed, maar naar mijn smaak zwaar underpowered en te hoog geprijsd was. Niets van dit alles bij de 1.4 Turbo MultiAir Evo-uitvoering van dezelfde auto. Het blokje is uitermate soepel en levendig, en reageert onmiddellijk op elke input. In dat opzicht is het geniale MultiAir-systeem dan ook een schot in de roos. Door het MultiAir-systeem weet Fiat power met zuinigheid te combineren op een manier die nog geen enkele andere autofabrikant is gelukt. Deze Fiat Punto voelt verrassend sterk aan voor een zuinige auto en dat maakt ‘m ook zo aantrekkelijk. Want wees nou eerlijk af en toe heb je van die momenten in de auto dat je dolgraag de beschikking wilt hebben over extra Pk’s. Pk’s op afroep om het maar eens mooi uit te drukken.

Bijvoorbeeld als je even snel in wilt halen, of als je op vakantie bent en in de bergen rijdt, op dat soort momenten is die extra power op afroep heerlijk om voor handen te hebben. De keuze om ruim 1:21,5 te kunnen rijden of heerlijk een piepkleine draaikolk in de benzinetank te laten ontstaan en nog steeds 1:14 te rijden is uniek. Ik hoop dan ook dat het MultiAir-systeem net als de common-rail inspuittechniek breed gebruikt zal gaan worden. Daardoor zal het downsizen alleen nog maar extremere vormen aannemen, en het bewijs daarvan is er al! Er is namelijk al een 900cc tweecilinder MultiAir turbo benzinemotor met een vermogen van 85 Pk, dus het is naar mijn mening een kwestie van tijd voordat Fiat een tweecilinder 1-liter dieselmotor met turbo en MultiAir gaat ontwikkelen. En een kleine dieselmotor met MultiAir is een geniale combinatie en zal tot extreem lage verbruikswaarden gaan leiden.

Goedkope boodschappenkar…
Ik heb nou wel gekscherend “Zoveelste boodschappenkarretje?” boven dit testverslag gezet maar om heel eerlijk te zijn zou ik niet weten waar dit woord vandaan komt. Waarschijnlijk is het woord niet zo oud als de auto zelf maar ongeveer zo oud als de supermarkt. En juist die korte ritjes naar de supermarkt worden bestempeld als ‘slecht’; de motor warmt niet op, het verbruik is hoog etc. Gelukkig hoef je je daar met deze Fiat Punto Evo geen zorgen meer om te maken. De olie is tegenwoordig dunner en warmt sneller op dankzij de warmtewisselaar, en het verbruik is lager dankzij nieuwe technieken zoals het MultiAir-systeem. Goedkoop dus in meerdere opzichten want deze auto is niet alleen goedkoper in de portemonnaie qua benzinekosten maar ook in aanschaf. Want wees nou eerlijk een aanschafprijs van €20.795,- is laag voor een auto met zoveel mooie techniek, die je zelfs niet eens in een Aston Martin, Porsche of Ferrari zult vinden. Dus wat nou boodschappenkar? Verder impliceert de term boodschappenkar dat het een vrouwenauto is of moet ik zeggen was? Tegenwoordig zijn er namelijk steeds meer huisvaders of part-time vaders… De moderne boodschappenkar is dus in alle opzichten een boodschappenauto geworden. En af en toe als je de kolder in je kop hebt is deze Fiat Punto Evo ook een boodschappenracer, ik bedoel boodschappen-eco-racer. Dat laatste durf ik dankzij de goede remmen wel op te schrijven.

Strakke (hatch)ba(c)k
Na het plaatsnemen voelde de zit meteen heerlijk ruim aan. Deze Fiat Punto Evo is ruimer van binnen dan dat je op grond van de buitenkant zou verwachten. In mijn ogen is dit een echte no-nonsense auto die alles doet wat je van een auto mag verwachten én dat ook nog eens allemaal goed doet. In dat opzicht zijn de lange schakelpook en de daarbij behorende lange schakelwegen geen verrassing. Het voelt allemaal prima aan alhoewel het van mij persoonlijk iets minder gevoelloos had gemogen. De speling op de schakelpook is net wat te groot voor het echte mooie, maar ja dit is dan ook geen sportieve hatchback. Het mooie aan deze Punto Evo vind ik dat ik er heerlijk rustig mee kon rijden zonder dat de auto erom schreeuwde om ‘mishandeld’ te worden. Met de Alfa Romeo MiTo met dito motorblok kon ik het niet laten om het gaspedaal tot op de bodem te trappen. De Alfa Romeo MiTo heeft echter een DNA-knop en een elektronisch sperdif en dat maakt overduidelijk hét verschil. Toen ik met deze Fiat Punto hetzelfde ging doen als ik met de Alfa Romeo met dit motorblok heb gedaan zat ik veel snel op de grens als met de MiTo. Logisch want het gemis van een elektronisch sperdif maakt nogal wat uit, ook in prijs overigens.

In de eerste, tweede en derde versnelling reageert deze Punto Evo heerlijk direct op het gas. Door de goede banden om de velgen kon ik het onderstuur perfect opvangen (ook met het ESP uit). In dat opzicht vind ik deze Punto Evo stiekem dan ook leuker dan de vergelijkbare MiTo. De grens van die MiTo ligt voor de meeste automobilisten zo ver weg, dat de meesten van hen nooit zullen beseffen hoe goed de wegligging van hun auto is. “Het is ook nooit goed”, zeggen vrienden daarom regelmatig tegen mij. Maar dat is het nou net, soms vind ik het heerlijk als de grens heel ver weg ligt. Maar er zijn ook momenten dat ik het juist heerlijk vind als een auto zich door alle bochten heen laat glijden. Het is dan ook erg moeilijk voor mij om te kiezen als mensen aan mij vragen: “Welke auto zou jij nou voor jezelf kopen?”

Doelgroep
Aan wie wil Fiat de Evo MultiAir verkopen? Meest voor de hand liggende doelgroep is het jonge eigentijdse gezin, maar ook voor oudere paren die al vele auto’s hebben versleten is dit een veelzijdige aanbieding die niet zal teleurstellen dankzij de soepele en krachtige rijdynamiek. Ook als tweede kandidaat naast de zakelijke auto is deze Fiat Punto Evo MultiAir interessant.

Concurrent in eigen huis?
Samenvattend is het enige wat ik tegen deze Punto zou kunnen inbrengen een concurrent uit eigen huis: de eveneens door ons geteste en verrassende Fiat Sedici. Keuzes, keuzes. Maar gezien het doolhof van het totaalaanbod op de markt is een keuze tussen deze twee ineens heel wat minder moeilijk: een goede prijs/kwaliteitsverhouding die voldoet aan alle eisen van deze tijd geldt namelijk voor beide. Eind goed, al goed voor de Punto, en voor al diegenen die op zoek zijn naar een betaalbare hatchback met volwassen afmetingen en vlotte prestaties. De mooie styling zit bij de prijs inbegrepen, en met de lijst van aankleding en opties is er voor elk wel wat wils om een Punto naar eigen smaak samen te stellen.