“His Breraness” – Zit
Er zijn maar heel, heel, heel erg weinig auto’s waarbij ik zo moest wennen aan de zit als deze Brera 1750 TBi. Net overstappend vanuit een Fiat Punto Evo had ik het idee alsof in zo’n ouderwetse schommelstoel ging zitten en ineens 2 meter lang geworden was. Ik probeerde van alles te verstellen aan de stoel maar wat ik ook deed het werd niet wat ik graag wilde. Totdat ik ging rijden, en iets langer ging rijden en nog iets langer. En ineens was daar het moment dat de zit gewoon perfect klopte, waarna ik mezelf hardop afvroeg waarom ik na het instappen zo liep te klooien om de stoel goed afgesteld te krijgen. Erg knap van de ontwerpers om de bestuurder zo om de tuin te leiden. Een dag later stap ik in en reed weg alsof ik niet beter wist. Het zicht naar achteren klopt ook al zat ik in het begin voor mijn gevoel te hoog. Het fijne met leer beklede stuur ligt lekker in mijn handen en het schakelen gaat werkelijk als vanzelf zo mooi en precies. Toch blijft dat verschil in versnellingsbakken bij de “Fiat Automobiles Group” mij verbazen. De Fiat Sedici schakelt bijvoorbeeld fijner en nauwkeuriger als de Fiat Punto Evo en voor deze Alfa Romeo Brera geldt hetzelfde. Die schakelt fijner en nauwkeuriger als de Alfa Romeo MiTo. Ze kunnen het dus wel Fiat, dus waarom hebben dan niet alle modellen van Alfa Romeo en Fiat dezelfde topkwaliteit versnellingsbakken?

Cruiseschip?
Een aantal jaren geleden heb ik de één van de allereerste versies van de Alfa Romeo Brera gereden, om precies te zijn de 3.2 V6 Q4. Die auto was net een cruiseschip zo waggelend en doodeng ging deze auto door snel genomen bochten. Het weggedrag leek nog het meest op dat van een Nissan Murano die ik net daarvoor getest had. Zo niet deze nieuwe Alfa Romeo Brera 1750 TBi, wat een verschil van werkelijk een lange zomerdag en een korte winternacht. Dit is exact de Brera zoals ik ‘m vanaf het allereerste begin aan had willen zien. Strak sturend met een gemak waarmee ze van het eerdere cruiseschip nu een mooie snelle speedboot hebben gemaakt. Tja wat een beetje gewichtsverlies, andere (veel betere!) vering, een elektronisch sperdif (Q2) al niet doet met een auto. En dan als toetje de perfecte Pirelli Zero Nero banden om die fraaie aluminium velgen.

Ik heb me trouwens nogal verbaasd over alle meningen op het internet betreffende de vering van deze Brera 1750. Als ik bijvoorbeeld bij nadelen lees “Zeer straf onderstel” dan moet ik bijna janken van het lachen. Het onderstel van deze Brera 1750 is juist perfect voor op straat, ik vind ‘m persoonlijk zelfs eerder aan de comfortabele kant. Verdiep je liever eerst in de vering/demping-materie voordat je dit soort complete onzin opschrijft zou ik zeggen. Als iemand bijvoorbeeld schrijft dat hij de Brera uit stuitert als hij over kinderkopjes rijdt kun je maar beter Hovercrafts gaan testen dan heb je daar namelijk geen last van. Elke auto rijdt kut als je ermee over kinderkopjes rijdt, get a life zeg! De op eerste Paasdag overleden schrijver Rudy Kousbroek had een ongelofelijke bloedhekel aan domme mensen, ik snap nu wat mijn stadgenoot daarmee bedoelde.

Aarde-Water-Brera
Omdat ik dienst had op de IVF-kliniek met Pasen moest ik vroeg mijn bed uit. Met Pasen begin ik altijd vroeg want dan kan ik tenminste weer op een beetje christelijke tijd naar huis. Het had de hele nacht geregend waardoor er op sommige plekken behoorlijk diepe plassen lagen. Gelukkig had ik het eerste stuk ook een aantal stukken droog asfalt. Op de eerste rotonde voelde ik dat de Brera uit wilde gaan breken maar het elektronische Q2-sperdif voorkwam dit. Na de rotonde volgen er twee stoplichten en even verderop een haakse bocht naar rechts. Ook in die haakse bocht gaf de Brera geen krimp. Pas in de bocht onder de treintunnel door voelde ik de Brera voor het eerst glijden maar ja dat zocht ik dan ook doelbewust op. Een kilometer of drie verder gaat het rechtdoor over de rotonde de polder in met daarna een supermooie bocht naar rechts. Het mooie aan deze zeer unieke bocht is dat de auto middenin de bocht uit balans wordt gebracht door een drempel. Licht glijdend voegde ik na de drempel in op de provinciale weg, perfect! Ongelofelijk hoe ontzettend veel beter deze Brera is als die allereerste versie. Uiteraard heb ik ook even het ASR/VDC uitgezet met het knopje achter de versnellingspook. De Brera blijft ook dan werkelijk perfect in de hand te houden, ik kon ‘m werkelijk perfect een mooie 180-gradenbocht door laten glijden.

Heerlijk!
Deze Brera heeft naast de goede vering en het Q2-sperdif nog iets veel beters meegekregen tijdens de update. Het nieuwe direct ingespoten 1750-motorblok (dat herinnert aan de vroegere Alfa Romeo Berlina of 1750) met turbo heeft werkelijk een fantastisch koppel. Als je niet beter zou weten dan zou je zweren dat de allernieuwste en allerstilste diesel ooit onder de motorkap hangt. Het heerlijke aan dit bullige koppel (maximum vermogen 147 kW(200 Pk)/5.000 tpm, maximum koppel 320 Nm/2.000 tpm) is dat je deze Brera lekker schakellui kunt rijden. Ik had werkelijk nooit het idee dat ik vermogen/koppel tekort kwam. De Brera is dan wel geen lichte sportauto maar dankzij dit motorblok kun je er heerlijk mee doorjakkeren. Lekker snel van bocht naar bocht, vol gas optrekkend, vol in de remmen, weer vol gas optrekkend etc. De remmen zijn gelukkig ook van uitstekende kwaliteit en vertragen de Brera meer dan goed, prima dus! Elke rit opnieuw zat ik me steeds weer te verbazen over het feit dat deze Brera zo ontzettend veel beter is als zijn voorganger. Nu nog een Brera met vleugeldeuren en er is volledig aan mijn wensen voldaan.

Technisch vernuft
Via Tom Verwoest van de Alfa Romeo 33-Club kreeg ik een printje van het Engelse Car Review in handen over de nieuwe 1.750-motor van deze Alfa Romeo Brera. Als techneut was ik natuurlijk zeer benieuwd hoe de Italianen het voor elkaar hebben gekregen een koppel van 320 Nm bij 1.400 toeren uit een motorblok met een inhoud van slechts 1.750cc te halen. Het komt neer op veel klepoverlap (dat betekent dat de in- en uitlaatkleppen tegelijkertijd openen) in het gebied van 1.000-1.800 toeren waardoor de turbolag vrijwel afwezig is. Daarnaast speelt de directe brandstofinjectie een grote rol maar het belangrijkste is dat het samenspel van al deze technieken ongelofelijk precies en nauwkeurig moet verlopen.

De afstelling luistert dus ongelofelijk nauw dus wat dat betreft hebben de Italianen een uitmuntend stukje werk afgeleverd. Even als voorbeeld: van 70 km/u-120 km/u in de 6e versnelling duurt bij de Alfa Romeo Brera 3.2 V6 16.6 seconden terwijl de Alfa Romeo Brera 1750 TBi dit in 11.8 seconden doet. Wat een ongelofelijk groot verschil! Okay helemaal bovenin (rond de 6.000 toeren) laat het 1750 motorblok wat liggen maar dat boeit mij werkelijk totaal niets. De ongelofelijke kracht van dit relatief lichte motorblok over het hele toerengebied is werkelijk ongekend. Waar de motorblokken van Volkswagen/Audi twinchargers nodig hebben doet Alfa Romeo hetzelfde (maar dan nog beter!) met alleen een turbo.

Wow!!!!!!!!!
Elke fanatieke automobilist is bekend met chiptunen maar vraag nou maar eens aan hen wat chiptunen precies inhoudt. Veel automobilisten denken namelijk dat chiptunen niets anders is dan meer Pk’s en Nm’s uit een motorblok ’toveren’ dmv. het wijzigen van de injectie- en ontstekings-software. De échte chiptuner weet wel beter, hem gaat het helemaal niet zozeer om meer Pk’s en Nm’s maar puur om de driveability. Deze chiptuners bereiken dit door zeer subtiele wijzigingen in de bestaande software door te voeren. Het resultaat hiervan is dat je een auto terugkrijgt met een veel directere gasrespons én meer Pk’s én meer Nm’s maar – dat is het allermooiste – ook een auto die nog steeds voldoet aan exact dezelfde emissie-eisen als de standaard versie. Door die meer directe (zeg maar gerust felle) gasrespons lijkt het net alsof je veel meer Pk’s erbij hebt gekregen dan in werkelijkheid. Het commentaar van de autojournalisten over de Alfa Romeo MiTo Savali is dan ook steevast: “Het lijkt net of deze auto 200 Pk heeft.” terwijl het er toch echt maar iets van 150 zijn. Dat is de touch van een chiptuner die zijn vak verstaat.
De Alfa Romeo MiTo Savali gaan we nog testen maar ik was na een bezoek aan Vireo Auto B.V. in Houten meer geïnteresseerd in hun Alfa Romeo 159 1750 TBi. Geen gewone 159 1750 TBi maar eentje met een schakelaartje op het dashboard. Toen ik weg reed had ik het gevoel alsof ik weer in de Brera reed maar toen ik het schakelaartje omzette was het alsof ik ineens een compleet andere auto onder mijn kont had. Het 1750 TBi is echt een fantastisch motorblok maar na een chiptune-behandeling door Ronald Vermeulen van Vireo Auto B.V. wordt ie nog beter.

Bij Vireo Auto in Houten kun je terecht voor de tuning van een Alfa Romeo met een 1750 TBi-motor. Het vermogen en koppel (zie grafieken) zijn aan de wielen gemeten. De koppeltoename is over het gehele toeren bereik ongeveer 30 tot 50 Nm, maximale toename is 48 Nm bij 3.000 toeren. De maximale vermogenstoename is 29 Pk bij 5.500 toeren. De maximale turbodruk is toegenomen van 1,25 naar 1,55 bar overdruk. Dit is ongeveer gelijk aan een licht getunede dieselmotor. Het levert geen gevaar op vanwege het JTS-principe. De eerste en tweede versnelling zijn begrensd. Kosten: €500,= exclusief BTW. Voor deze aanpassing, maar ook voor alle andere geldt vanaf heden een “niet goed, geld terug” garantie. De termijn hiervoor is 1 week.

2+2-2
Officieel is deze mooie blauwe Alfa Romeo Brera 1750 TBi ti een 2+2 maar die laatste twee mag je meteen weer amputeren (lees: aftrekken) want alleen passagiers met geamputeerde benen kunnen achterin plaats nemen. De enige manier om wel met zijn vieren in de auto te kunnen zitten is twee zeer kleine mensen van rond de 1.50m op de voorstoelen te zetten. Als ik met mijn 1.83m de voorstoel in de juiste stand zet dan is er absoluut geen plaats voor de benen van de passagier achter mij. We hebben tijdens de fotoshoot wel even een keer met zijn drieën in de auto gezeten. Ik zat toen op de bijrijdersplek met de stoel een heel eind naar voren. Maar eerlijk gezegd denk ik dat 99 procent van de kopers totaal niet geïnteresseerd is in het meenemen van passagiers.

Het interieur is mooi afgewerkt, met name het leder is superstrak afgewerkt. Het dashboard is niet vernieuwd maar om heel eerlijk te zijn zit ik niet op een kermisdashboard te wachten in een auto als deze. Dit is een rijdersauto en als ik rijd dan kijk ik op de weg en niet constant naar het dashboard. De audio-installatie is erg goed, zelfs als je de muziek knetterhard zet vervormd het geluid niet en ook gaan er geen dingen in het interieur mee trillen. Wat betreft het in- en uitlaatgeluid kan ik kort zijn. Ik vind het prima, al die herrie aan je kop de hele tijd word je na en dag rijden ook helemaal gek van. Deze Brera is een auto voor dagelijks gebruik en daar hoort geen herrie bij. Als je herrie wilt dan laat je maar een andere uitlaatdemper monteren.

Kort?
Zelden heb ik zo snel een testverslag geschreven (in amper een half uur tijd) over een auto als deze Alfa Romeo Brera 1750 BTi ti. Dat kan maar twee dingen betekenen, of deze testauto is verschrikkelijk slecht of verschrikkelijk goed. Gelukkig voor Alfa Romeo Brera is het ’t laatste. Dit is één van de weinige auto’s die ik getest heb die ik met zeer grote tegenzin weer ingeleverd heb. Helaas doen wij niet aan multi-testen (totale nonsens in mijn ogen) anders had ik ‘m nog een keer af kunnen spreken…