COC
Car Of Confusion, een betere titel kon ik niet bedenken voor het testverslag van de Renault Twingo dCi 85 Collection eco2. Na het wegrijden bij de Renault-importeur had ik amper 5 bochten verder al zoiets van “Whaaah!” wat is dit voor ongelofelijke kauwgomballenvering??? Vooral het sterke overhellen en het gevoel op drie wielen door de bocht te gaan (beiden zijn op de actiefoto’s overduidelijk te zien) was even héél erg wennen voor mij, na al die goed afgeveerde auto’s van de afgelopen maanden. Waar ik absoluut niet aan hoefde te wennen is het werkelijk loepzuiver draaiende 1.5 liter diesel motorblok. De vermogens- en koppelafgifte zijn werkelijk supeR voor een slechts 85 Pk sterk dieselmotortje, en samen met de perfect doseerbare en aangrijpende koppeling is dit het ultieme stoplichtsprintertje in zijn klasse. Voor het stoplicht naast de A4 was ik dan ook ruimschoots als eerste weg, en nadat ik de mooie ruime linkerbuitenbocht zwaar glijdend had overleefd kwamen de achtervolgers in hun dikke patserbakken achter mij aan. Maar helaas voor hen was het na het snelle optrekken niet gedaan met deze kleine rode Franse dieselaar. Ook in de derde versnelling blijft de Renault Twingo verbazingwekkend stevig doortrekken. En dus lukte het niemand om voor mij in te voegen toen ik de mooie opritbocht indook. Ik ben toen in de rechterbocht al waggelend maar een beetje van het gas gegaan, want ik had namelijk nog geen idee hoe goed de wegligging/grip is in het grensbereik. Het deed mij in ieder geval heel sterk denken aan mijn eerste meters in de Abarth Punto Evo 1.4T MultiAir 16v 165 S&S. Ook zo’n ongelofelijk leuke auto met van die comfortabele bejaardenvering.

Verjaardag in Spijk
Eerlijk gezegd ben ik niet zo’n man van de verjaardagen maar als ik naar Nathasja – www.nathasja.com – moet in Spijk dan sla ik twee vliegen in één klap. Mooie dame én een hele mooie snelwegroute er naartoe in een zeer fraai uitziend klein dieselaartje. Ik ken geen enkele andere snelwegroute in Zuid-Holland met zoveel mooie snelwegbochten en op- en afritten. Vanwege de kauwgomballenvering zou je denken dat ik als een slak naar Spijkenisse ben gereden, niet dus. Het enige stuk waar ik als een slak heb gereden is over de trajectcontrole na de Spaanse Polder. Verder heb ik de gang er lekker in gehouden en af en toe voelde dat best spannend aan. Toch is het gekke dat zelfs in een auto met een chronisch gebrek aan uitgaande demping (goed te merken aan het nadeinen) en veel te zachte veren ik nog verrassend ver kon gaan. De grens van deze kleine rode Renault ligt toch verder weg als ik gedacht had. Het grootste gevaar schuilt ‘m in de verzakkingen in snelwegbochten, heftig nadeinen kan namelijk een plotseling verlies aan grip veroorzaken.

Op de heenweg rijd ik tegenwoordig trouwens steeds vaker over Den Haag i.p.v. Leidschendam. Qua mooie bochten maakt het niet zoveel uit maar ik zie het meer als broodnodige variatie. De bocht naar links op de kruising van de N44 met de A12 is een heerlijke bocht. Als je links vooraan staat heb je een ongelofelijke lap asfalt tot je beschikking, als je snel weg bent bij het stoplicht tenminste. Met dit kleine perfect afgestelde 1.4-liter diesel motorblok is dat geen enkel probleem. Op papier denk je maar 85 Pk/200 Nm tot je beschikking te hebben, maar wie dat denkt maakt een hele grote vergissing. Door de perfect doseerbare en heel mooi aangrijpende koppeling wordt het vette koppel stante pede naar de voorwielen over gebracht, en werd ik letterlijk uit de figuurlijke startblokken afgeschoten! Met piepende banden gleed ik letterlijk de bocht door, wat een heerlijk gevoel!

Rode lap
Na de verjaardag ben ik lekker fel en snel naar huis gereden, daar had ik gewoon even zin in. Rustig de wijk uit gaf ik op de rondweg stevig gas in de bochten, met een ongelofelijke hoeveelheid onderstuur is het dikke pret in deze Renault Twingo. Dat het rode kleurtje blijkbaar als een rode lap op een stier werkt ondervond ik al snel. Op een gegeven moment zat er de hele tijd een grote sedan irritant achter me te duwen. Ik hield me overal netjes aan de snelheid maar in de bochten en op de rotondes hield ik het gas er wel op. Dan merk je eigenlijk pas goed hoe hard een snelheid van 50 km/u is. Rechtuit lijk je stil te staan, maar als je de snelheid m.b.v. de cruise control vast zet op 50 km/u zul je zien dat je heel snel geneigd bent het rempedaal in te willen trappen. Terug naar de sedan die me maar bleef volgen, bocht na bocht na bocht na bocht. Maar toen ik bij een rotonde kwam en over de hoge rotonderand heen reed (en gleed) was ik hem even kwijt. Totdat de sedan-bestuurder bij een stoplicht de mogelijkheid in de schoot geworpen kreeg om het rode Renaultje achter zich te laten.

Situatie ter plekke: rood stoplicht, twee banen en 100 meter verder gaat het van twee banen naar één baan. Gezien de uitstekende sprintkwaliteiten op de eerste 50-100 meter van deze Renault Twingo dCi 85 zag ik een stoplichtsprintje wel zitten. Ik mag dan niet veel Pk’s hebben maar door het hoge koppel bij een laag toerental (200 Nm/1.750), én het lage gewicht (onder de 1.000 kg) gaat deze knalrode Renault Twingo er letterlijk vandoor als de brandweer. GROEN! Ik trok op hard op en het ging precies gelijk op, heel even dacht ik dat de sedan me in zou gaan halen, maar de invoegstrook hield bijna op en we reden nog steeds exact gelijk op. Ik was absoluut niet van plan te remmen, en dus moest de grote sedan-bestuurder op het allerlaatste moment heel hard in de remmen. Dat zal hij zeker niet leuk gevonden hebben maar ik wel, vooral omdat hij waarschijnlijk totaal niet had verwacht te verliezen van een klein rood Renaultje (in zijn vocabulaire: klein rood rot-Renaultje). Wat betreft de remmen had ik overigens niets te klagen, minder gewicht betekent namelijk ook makkelijker afremmen. De remmen zijn prima te doseren en krachtig genoeg om tijdens sportief rijden lekker laat te remmen. Toch had ik schijven achter wel netter gevonden, trommels zijn gewoon niet meer van deze tijd.

Snelwegbochten
Na het stoplicht moest ik bij het volgende stoplicht rechtsaf de snelweg op richting Rotterdam. De terugweg is altijd anders dan de heenweg, maar in dit geval is het verschil wel heel erg groot. Ga maar eens kijken op de kaart van Rotterdam dan zie je duidelijk het verschil. De mooiste snelwegbocht op de terugweg is die van de A20 naar de A13. Deze blinde snelwegbocht, met links en rechts van je een muur, is uitermate verraderlijk. De vele strepen op de rechtermuur en de oranje en rode stukken plastic op het asfalt zijn de stille getuigen hiervan. Het rotste is niet eens zozeer de snelwegbocht zelf, maar de verzakking net na de linkerbocht in de flauwe bocht naar rechts. Zeker met een auto zoals deze Renault met een chronisch gebrek aan uitgaande demping is dat uitkijken geblazen. Ik kan me nog herinneren dat ik hier een keer met een auto reed – ik ben vergeten welke auto dat was – die behoorlijk wegbrak aan de achterkant na deze verzakking. En die auto had veel betere vering/demping dan deze Renault Twingo. Ondanks dat ik het voor mijn gevoel erg rustig aan deed brak de Renault Twingo toch lichtjes weg. Alle snelwegbochten voor deze blinde snelwegbocht kon ik gelukkig wel perfect overzien, en dus kon ik de snelheid veel beter inschatten.

Het mooie aan deze Renault Twingo is wel dat ik door het mooie directe stuurgedrag goed kon aanvoelen wat het onderstel zou gaan doen. En ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet had verwacht, ik had minder feedback verwacht vanwege de extreem comfortabele vering/demping én daardoor dus van de banden. Als laatste mooie snelwegbocht had ik de afrit bij Leidschendam voor de boeg, het perfecte toetje na zo’n mooie snelwegrit. Het is hier altijd redelijk makkelijk om de auto goed te positioneren. De meeste automobilisten nemen de afrit namelijk aan het begin terwijl er aan het einde ook nog een mogelijkheid is om de afrit op te rijden. Dat is ook veel leuker want dan kun je vanaf de uiterste buitenkant van de afritbocht het gas erop zetten en scherp naar binnen snijden. De lap asfalt links van mij is ongelofelijk groot, maar ja wat wil je ook het gaat binnen amper 100 meter van 2 naar 3 naar 4 naar maar liefst 5 banen! Aan de andere kant is het natuurlijk ook zo dat de snelheid behoorlijk hoog ligt. En als deze Renault Twingo eenmaal alle grip verliest en gaat glijden (de Renault Twingo heeft geen ESP en geen elektronisch sperdif) dan is er geen houden meer aan, dan blijft-ie wel even glijden had ik eerder al gemerkt. Deze Renault Twingo liet zich op dit superstrakke asfalt echter perfect op de grens rijden, zodat ik net tegen uitbreken aan de hele bocht door kon rijden.

Zeeziek
Op de eerste dag had ik niet gedacht dat ik in staat zou zijn nog zo hard door de bocht te gaan met deze Renault Twingo dCi 85. Laat staan hard door een snelwegbocht, want met dit soort extreem comfortabele vering/demping is het soms lastig in te schatten waar exact de grens ligt. Die kan namelijk zomaar ineens ophouden vanwege een behoorlijke verzakking in een snelwegbocht. Veel mensen onderschatten dit maar laat mij het verschil even duidelijk maken. Ik ben een keer met een Nissan GT-R met meer dan 220 km/u door een snelwegbocht met een verzakking heen gereden. Dat is uiteraard een snelwegbocht die ik werkelijk kan dromen, want anders doe ik zoiets niet of je moet verschrikkelijk levensmoe zijn en dat ben ik niet. Toch brak zelfs de Nissan GT-R behoorlijk weg vlak na die verzakking om maar eens aan te geven hoe ongelofelijk heftig het effect kan zijn. Dankzij de uitstekende vering/demping herstelde de Nissan GT-R zich direct weer. Als ik hetzelfde zou doen in een auto met kauwgomballenvering dan mag ik mijn beschermengelen gezelschap gaan houden. Auto’s zoals deze Renault Twingo zijn dus heel erg leuk, maar als je van sportief rijden houdt betekent het wel dat je het koppie er altijd goed bij moet houden. Dat zeeziek heb ik boven de alinea gezet vanwege het nadeinen als je over een verkeersdrempel heen rijdt. Vooral de lange hoge verkeersdrempels op de ventweg naast het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg, zijn erg geschikt om dergelijke vering/demping te testen.

Als je in een auto met kauwgomballenvering met een behoorlijke snelheid over deze hoge verkeersdrempels heen rijdt, dan raakt de passagier op de achterbank meestal even het dak met zijn hoofd. In een auto met goede vering/demping zoals bijvoorbeeld de Jaguar XJ gebeurt zoiets niet. Tijdens de laagvlieg-actie met de Renault Twingo voelde ik de auto behoorlijk nadeinen, in tegenstelling tot de Chevrolet Aveo die ik de week ervoor heb getest. Door het monteren van schokdempers met meer uitgaande demping los je dit probleem volledig op. Daarmee voorkom je echter niet dat je op drie wielen door een snel genomen bocht heen rijdt. Daarvoor zul je een set sportieve veren moeten monteren die ervoor zorgen dat de auto minder overhelt. Daardoor wordt de Renault Twingo naar mijn mening echter wel minder leuk. Het is dus kiezen tussen een fantastisch leuke waggelbak of een superstrak sturende kart, maar wie slim is koopt twee Renault Twingo’s want voor de prijs hoef je het niet te laten. Eentje laat je helemaal standaard en de ander laat je even kietelen (standaard 62 kW/85 Pk-200 Nm na tuning 79 kW/107 Pk-260 Nm) en monteer je andere schokdempers en een sportieve verenset.

Saai
Zo geinig als ‘mijn’ Renault Twingo er aan de buitenkant eruit ziet zo saai zwart is ‘mijn’ exemplaar aan de binnenkant. Maar wees gerust Renault heeft de nodige opties om het interieur op te leuken dus zo leuk aan de buitenkant kun je’m ook maken aan de binnenkant. Verder zijn er ook nog aparte benzineversies zoals de Miss Sixty, de Gordini GT en de fraaie Gordini RS. Persoonlijk vind ik het wel jammer dat de persauto’s van Renault vaak saai uitgerust zijn. Ik zou het wel aardig vinden als ik zo af en toe een Renault met een wat fleuriger uitgerust interieur mee zou krijgen. In de brochures zie ik dergelijke interieurs namelijk wel afgebeeld staan. Maar ach denk ik dan weer een auto is een vervoermiddel en dus om mee te rijden. Het dashboard en de audio zien er trouwens best grappig uit. Ik moest nog wel even zoeken hoe ik het klokje één uur terug kon zetten (zomertijd->wintertijd), maar uiteindelijk bleek dat toch vrij eenvoudig te zijn. Gelukkig heeft deze eenvoudige Renault Twingo een USB-aansluiting zodat ik mijn eigen muziek kon luisteren in plaats van dat oeverloze superdomme geleuter van Giel Beelen op 3FM. Het audio-systeem viel me niet eens tegen voor een auto van deze prijs, meestal is het in auto’s van deze prijsklasse veel slechter dan dit.

De zitruimte voorin is uitstekend maar achterin is het wel wat krapper, zeker als er voorin lange mensen zitten die hun stoel wat verder naar achteren zetten. De voorstoelen zitten prima alleen viel mij iets geks op. Omdat ik altijd rechtop zit (zoals het hoort!) was mij opgevallen dat ik de zitting van de bestuurdersstoel minder rechtop kon zetten dan die van de passagiersstoel. De bagageruimte viel mij mee, de hatchback kofferset past er net niet helemaal in. Gezien de LxBxH-maten van deze middelgrote hatchback vind ik dat echter uitstekend. Wat ik verder erg grappig vind zijn de glimmende zwarte wieldeksels, in eerste instantie waren die mij niet opgevallen. Er zitten dus gewoon stalen wielen op deze Renault Twingo, niet iedereen vond het mooi maar ik wel.

Bewolkt
Voor het weekend hadden ze mooi weer voorspeld dus ik helemaal blij in verband met de fotoshoot. Nou mooi niet dus want de lucht was werkelijk loodgrijs. Vrijdag had ik alleen maar zon gezien tijdens het terugbrengen van de Chevrolet Aveo in Oosterhout. Daarna heb ik geen zonnestraaltje meer gezien! Na het bestuderen van de buienradar heb ik er uiteindelijk maar voor gekozen om richting Noord-Holland te rijden, en daar de fotoshoot te doen. Dat werd dus een ritje over de snelweg en dat is mij verrassend goed bevallen. Tijdens het starten hoor je even duidelijk dat er een dieselmotor onder de motorkap hangt, maar zodra je amper een kilometer onderweg bent hoor je daar niets meer van. Het motorblok van deze kleine dieselauto is dus verrassend stil en niet alleen het motorblok! Ook op de snelweg, en dan met name op hogere snelheid, is het binnenin de Renault Twingo verrassend stil qua omgevingsgeluiden. Even snel inhalen is een eitje met deze Renault Twingo, gewoon even terugschakelen en de Renault Twingo speert er vandoor. Zelfs als je in de vijfde versnelling rijdend met 100 km/u het gaspedaal intrapt vertoont het diesel motorblok nog redelijk wat trekkracht. Maar het moet gezegd de trekkracht is het sterkst in de tweede en de derde versnelling.

De Renault Twingo schakelt picobello, heel direct en precies maar mist een beetje de soepelheid van bv. een Chevrolet Aveo of Kia Picanto. Ik noem dit altijd klak-bakken omdat je tijdens snel optrekken/opschakelen een lichte klak hoort. Aangekomen in Noord-Holland was het gelukkig droog en heb ik redelijk mooie sfeerfoto’s kunnen schieten. De actiefoto’s hebben we op een rustig dijkje en een verlaten industrieterrein gemaakt. Twee dagen later werd het alsnog heerlijk zonnig en heb ik snel nog even wat extra actiefoto’s gemaakt, dat ziet er toch wat mooier uit. Op de eerste foto kun je duidelijk zien dat het binnenste achterwiel van het asfalt wordt gelift. Deze foto is onontbeerlijk bij dit testverslag, want deze foto zegt in één oogopslag alles over deze auto. Je kunt nog zo’n mooi testverslag schrijven met nog zoveel bla-bla maar zonder deze foto mis je de essentie van deze auto. Daarom zijn goede actiefoto’s zo ongelofelijk belangrijk, ze bevestigen en onderbouwen wat ik over een auto schrijf in een testverslag.

Kwestie van jezelf aanpassen aan de auto-nat/droog
Na de eerste drie bochten had ik zoiets van dit wordt één groot onderstuurfeest. Een dag of vijf later was dat nog steeds zo, maar toch anders dan ik gedacht had toen ik een paar uur na het ophalen in die ene bocht maar bleef doorglijden. Het leek wel of de Renault Twingo nooit meer grip zou krijgen. Rijdend in een auto met kauwgomballenvering is het echter vooral een kwestie van jezelf aanpassen. Dat aanpassen hield voor mij vooral in steeds maar weer die uiterste grens opzoeken, totdat ik precies wist hoever ik kon gaan met deze Renault Twingo. Daarmee bedoel ik dus zonder met zwaar onderstuur de bocht uit te glijden. Maandag moest ik tot laat op de avond werken en ik had het geluk dat het regende, dan is het namelijk extra leuk (en al helemaal met een diesel!) om over het rotondecircus bij Hoogmade/Leiderdorp naar huis te rijden. Ik vind het dan altijd erg moeilijk om te kiezen voor de binnen- of de buitenring. Het leuke van de binnenring is dat ik dan over de rotonderand heen kan rijden, en zeker in de regen betekent dat geen rijden maar glijden. Toch is de buitenring in de regen leuker dan de rotonderand, omdat ik dan heel gecontroleerd in de tweede versnelling het gas erop kan zetten. Nat asfalt biedt meer grip dan de spekgladde natte stenen van de rotonderand waardoor ik het gaspedaal dieper in kan trappen en perfect op het gas over de buitenring van de rotonde heen kan sturen. Ik moet zeggen dat het alweer een behoorlijke tijd geleden is dat ik zo’n ongelofelijke lol heb gehad met een auto met zulke slechte vering/demping. De Abarth Punto Evo 1.4T MultiAir 16v 165 S&S – die ik in de eerste alinea al noemde – was exact zo’n zelfde soort auto, de foto’s in die test lijken dan ook sterk op de foto’s van deze Renault Twingo dCi 85; zwaar overhellen in de bochten en met het grootste gemak het binnenste achterwiel van het asfalt liften.

De volgende dag was het heerlijk zonnig en droog en dus kon ik de route weer rijden maar dan droog. Op de heenweg heb ik heerlijk exact op de grens gereden, dus net niet glijdend door de bochten. Dus net even in die ene mooie bocht precies zo hard er doorheen, dat ik heel mooi strak rijdend die VW Golf buitenom in kon halen om meteen daarna weer in te voegen. Daarna was het even sukkelen langs de wegwerkzaamheden, om na de stoplichten op de grote kruising het gas erop te zetten de polder in. Even heerlijk feesten in de bochten en op de rotondes. Op dat moment merkte ik goed hoe belangrijk het is dat je een auto eerst goed leert kennen. Ondanks de kauwgomballenvering is deze Renault Twingo een ongelofelijk leuke auto, misschien juist wel mede dankzij die kauwgomballenvering. ’s Avonds terug naar huis zat ik met zware spierpijn en een opkomende griep in de auto. Ik was expres wat eerder naar huis gegaan vanwege die opkomende griep. Omdat het op dat tijdstip heerlijk rustig was kon ik me helemaal uitleven op de rustige rotondes. Ik heb zelfs nog even een extra rondje over de twee grote rotondes heen gereden. Het is een heerlijk gevoel als ik een auto onder me voel torderen, net niet uitbreken en glijden. Vooral heel strak en snel een driekwart rondje over een rotonde heen rijden (dat doet-ie werkelijk perfect) is elke volgende keer weer leuker dan de keer daarvoor.

Beestjes
De route die ik altijd rijd tijdens de zuinigheidsrit week dit keer iets af van de normale route vanwege wegwerkzaamheden. Maar dat is pas in Zandvoort en het is maar een klein deel van de totale route. Sinds het einde van de zomertijd een weekend eerder is het weer erg vroeg donker. Op de donkere stukken zonder lantaarnpalen merk ik dan altijd dat sommige mensen 10-20 kilometer langzamer rijden dan toegestaan. Uitermate irritant, maar goed niet iedereen ziet nou eenmaal even goed in het donker. Achteraf was het maar goed dat degene twee auto’s voor mij zo langzaam reed (N206 max. 80 km/u), want anders had die plotseling overstekende vos het waarschijnlijk niet overleefd. Het was een heerlijk rustige warme herfstavond, dat was vorig jaar trouwens niet anders begin november i.t.t. wat de meeste mensen denken. Met een heerlijk muziekje afkomstig van mijn USB-stick zat ik heerlijk na te denken over van alles en nog wat. Toen ik de afslag Langevelderslag passeerde moest ik denken aan de 45-jarige man die daar zondagmiddag aanspoelde op het strand. De dode man was een topman van Shell Canada die donderdagnacht om 01.00u de Hotels van Oranje had verlaten en richting het strand was gelopen. De man van een collega van mij is vrijwilliger bij de KNRM in Noordwijk. Die hebben nog met speurhonden van de KLPD aan boord (betaald door Shell Nederland) van de reddingsboot, naar de man gezocht. Een jonge topman van Shell die op zo’n bizarre manier zelfmoord pleegt, een uitermate vreemd verhaal als je het mij vraagt.

Het einde van het lange rechte stuk van de N206 naderde, ik schakelde alvast terug naar de vierde versnelling en vlak voor de bocht terug naar de derde versnelling. En zo reed ik rustig verder richting Vogelenzang, dit was weer zo’n typische avond dat ik voor het instappen al wist dat dit een zuinigheidsrit met 0 keer remmen zou gaan worden. En inderdaad reed ik werkelijk heerlijk op mijn dooiste akkertje langs alle moeilijke punten op de route. Het afremmen op de motor gaat werkelijk perfect met deze Renault Twingo dieselaar. Zelfs heel heftig afremmen op de motor in de eerste versnelling bleek geen enkel probleem te zijn. Om het op 0 keer remmen te kunnen houden had ik namelijk geen andere keus. Toen ik in Vogelenzang de laatste rotonde op reed moest ik pijlsnel terugschakelen naar de eerste versnelling, om niet achterop een Mercedes te knallen. Die mafketel ging zomaar ineens bijna stilstaan omdat hij niet wist wat hij nou wilde, afslaan of doorrijden. Daarna was het simpel consolideren en uitrijden tot Katwijk-Binnen. En weer mag ik 0 keer remmen over een afstand van 69,5 kilometer toevoegen aan mijn lijstje met daarop reeds de Ford Focus Econetic, de Fiat Punto Evo Dynamic en de Honda Jazz Hybrid (de eerste CVT-auto). Daarna kwam het spannende aftanken, waar zou het verbruik op uitkomen? Vol verwachting keek ik naar de litermeter en nadat de tank bomvol zat kwam ik na even snel hoofdrekenen uit op een fantastisch mooie 1:31,5! Kijk dat is nou nog eens lekker zuinig rijden. Tussen het aftanken en het terugbrengen heb ik nog even zeer stevig gas gegeven en kwam ik uit op 1:10, ook zuipen is dus mogelijk. Normaal sportief rijdend kwam ik uit op een zeer ruime 1:20. Rijd je dus rustig volgens de principes van het “Het Nieuwe Rijden” (HNR – www.hetnieuwerijden.nl) dan moet je volgens mij makkelijk uit kunnen komen op 1:22-1:27.