WOW (Wonder Op Wielen)!
Ga er maar aanstaan anno 2012, de concurrentie is werkelijk moordend, bijna alle MPV’s hebben tegenwoordig 5-7 zitplaatsen, en dus slimme oplossingen voor de binnenruimte, een uitstekende wegligging, sterke zuinige motoren afijn ga zo maar door. Maar wanneer en vooral waarom springt een auto eruit ten opzichte van de concurrentie. Het antwoord is vering/demping, een facet dat nog steeds uitermate lastige materie blijkt voor ontwerpers, fabrikanten, monteurs én autojournalisten. Om heel eerlijk te zijn heb ik de hoop allang opgegeven dat de Nederlandse autojournalistiek ooit nog iets van vering/demping gaat snappen. Als je als autojournalist nog nooit hebt gehoord van stick-slip of van progressieve veren en bijvoorbeeld niet weet wat de oorzaak is van nadeinen (zie testverslag Mitsubishi Lancer Evolution X), dan heb je naar mijn mening helemaal niets te zoeken in de autojournalistiek. Werkelijk alles staat of valt letterlijk met vering/demping! En toch komt men niet verder dan simplistische omschrijvingen zoals: stuiterbak, zacht/hard gedempt, spijkerhard etc. zonder ook maar de minste geringste onderbouwing waarom men dat opschrijft. Zo kan het dus komen dat men schrijft dat de veren van een auto te hard zijn (de Hyundai Veloster), terwijl ze juist zo zacht zijn dat de veerschotels zelfs op een lage verkeersdrempel al keihard tegen de stootrubbers aanslaan. En dan heb ik het wel over zogenaamde kwaliteitsjournalistiek van de ANWB! Ik heb de ANWB daar een keer een mail over gestuurd, maar dat heeft dus totaal geen zin want zelfs de meest eenvoudige vering/demping-termen kennen ze daar helemaal niet. Als de chirurgen op de operatiekamers net zoveel van het menselijk lichaam zouden weten als autojournalisten van de techniek van auto’s zou iedereen overlijden!

Ik denk dat de meeste mensen werkelijk geen flauw idee hebben hoeveel research ik soms moet doen om een goed onderbouwd testverslag te kunnen schrijven. Voor dit testverslag kwam ik bijvoorbeeld na een lange zoektocht op het internet bij de Nederlandse vestiging van ZF Services terecht. Volgens mij konden zij mijn vragen beantwoorden die ik had over de in- en uitgaande demping, en de veervoorspanning van het Sachs-schokbrekers van het Flexride-systeem. En inderdaad kreeg ik dezelfde week nog netjes antwoord op mijn vragen van dhr. Kerkvliet van de afdeling Operations Technical Support van ZF Services Nederland B.V. in Delfgauw. Mocht iemand van de lezers een keer zin hebben om met mij mee te rijden tijdens één van mijn testrondjes, stuur me dan gerust even een mailtje dan spreken we wat af. Als tegenprestatie vraag ik diegene dan wel iets te schrijven over zijn/haar belevenissen. Testen – en fotograferen trouwens ook – is razend interessant en daarom maakt het mij werkelijk helemaal niets uit of ik een Ferrari F430 of een Fiat Panda mag (ik moet niets!) testen. Veel autojournalisten stampen alleen maar een online Automagazine uit de grond om de duurste Audi’s (S5/S6, R8), BMW’s (M3/M6), Mercedessen (SLR) en Ferrari’s/Lamborghini’s te kunnen testen. Ga die testverslagen maar eens goed en aandachtig lezen, er staat werkelijk niets zinnigs in over vering/demping, de elektronica aan boord (geavanceerd ESP/2-4WD etc.) en bovendien worden er hooguit 3-5 exemplaren van verkocht in Nederland, dus voor wie testen ze die auto dan? Eigenlijk alleen maar voor zichzelf, maar dat zal natuurlijk geen enkele autojournalist toe willen geven.

Ruimte-Racer
Zaterdagavond wilde ik nog even snel een heel klein verkeersdrempel-test-rondje rijden, om vervolgens even naar mijn Spaans uitgedoste neefje te gaan kijken bij de carnaval-bowling. Ik wilde even de verschillende dempingstanden (Sport/Automatisch/Tour) testen maar net toen ik de rondweg op reed zag ik mijn andere neefje lopen bij de benzinepomp (vlak naast de bowling). Hij zag mij ook en ik draaide om zodat hij in kon stappen. Ik reed een andere kant op dan ik oorspronkelijk van plan was geweest. Eenmaal bij de Lammebrug besloot ik spontaan naar het rotondecircus te rijden. Op een zaterdagavond is het daar zo goed als uitgestorven, hoe gek dat ook mag klinken voor een groot verkeersknooppunt vlak naast de A4. Maar dit is een typisch voorbeeld van een verkeersknooppunt waar het alleen druk is tijdens de spits. Omdat ik ’s middags reeds plankgas in de tweede versnelling – met het TCS en ESP uit! – probleemloos door de opritbocht bij ’t Heen was gereden had ik ook nu weer het TCS en ESP uitgezet. Met een lengte van ruim 4,6 meter is deze Opel Zafira Tourer een behoorlijk lange auto, maar toch kon ik zonder enig probleem het gaspedaal op de bodem trappen. De Opel Zafira Tourer liet zich als een balletdanseres over de rotondes heen sturen zo makkelijk ging het. Zelfs het vette koppel van 350 Nm gooide geen niet de minste hoeveelheid roet in het eten. Met vol spinnende voorbanden stuurde ik de Opel Zafira Tourer over de rotonderanden en/of de rotondebochten heen. Of ik nou de lange flauwe buitenring pakte, de hoge rotonderand vlak voor het viaduct over de A4 of als ik plankgas naar binnen sneed van de buiten- naar de binnenring het maakt deze grote gezinsauto niets uit.

De Seat Alhambra 1.4 TSI Style Ecomotive vind ik een serieus goede MPV, maar deze Opel Zafira Tourer Cosmo 2.0 CDTi is gewoon nog weer een klasse beter. En dat ondanks de torsie-as aan de achterkant (de Seat Alhambra heeft onafhankelijke achterwielophanging) maar dankzij de Watt Link achterwielophanging – een zeer fraaie parallellogramconstructie – van Opel worden de nadelen van de torsie-as volledig teniet gedaan. Verder heeft deze Zafira Tourer Flexride met CDC (=Continuous Damping Control), een verlaagd sportchassis én vier mooie 19-inch wielen met 245 millimeter brede Continental ContiSportContact3 er omheen. Blijkbaar is dit hét recept voor de ultieme MPV want dit Opel-ding stuurt bizar goed. Na het rotondecircus ben ik als toetje nog even via de koeienrotonde naar Leiden terug gereden. Op de koeienrotonde heb ik er expres nog een schepje bovenop gedaan om te kijken wat er zou gebeuren. Op de koeienrotonde kies ik vrijwel altijd de binnenring. Over deze rotonderand heen vliegen is leuk, maar nog veel leuker met zo’n lange grote MPV. Maar ook hier gleed de Zafira Tourer over de rotonderand heen met het gemak van een Opel Corsa OPC. Stel dat je deze Opel Zafira Tourer wilt kopen, en je kijkt even snel op alle online automagazines naar de +/- punten om de aankoop af te wegen. Dan vrees ik dat je verschrikkelijk de mist ingaat en misschien wel een andere MPV koopt, die naar mijn mening absoluut niet kan tippen aan deze Opel Zafira Tourer. Deze Zafira is wat mij betreft dan ook de Saffier onder de MPV’s!

Niks te doen
Het komt niet vaak voor maar zaterdagmiddag 31 maart verveelde ik me wezenloos. En dus besloot ik onverwachts een zuinigheidsrit te doen met deze grote MPV. Normaal gesproken doe ik alleen zuinigheidsritten met Eco-auto’s, maar soms ben ik erg benieuwd hoe zuinig ik met een grote auto kan rijden. Tijdens het volgooien van de brandstoftank kwam ik uit op een verbruik van 1:10 na 2 dagen rijden. Omdat ik stevig door gereden had verbaasde dit verbruik mij niet, maar ik daardoor geen hoge verwachtingen van de zuinigheidsrit. 1:20 zou ik al heel mooi vinden en alles daarboven beschouwde ik als meegenomen. De rit begon lekker, ik ben rustig de N206 opgereden en heb meteen de cruise control op 80 km/u vast gezet. In de mooie scherpe bocht aan het einde van de N206 heb ik het Flexride even kort in de Sport-stand gezet. De toename van de in- en uitgaande demping (de veervoorspanning blijft hetzelfde!) zorgen er namelijk voor dat de Opel Zafira Tourer een stuk strakker door de bochten heen stuurt. Op lange rechte stukken en bij verkeersdrempels zette ik de Sport-stand uit, en dat verschil voelde ik overduidelijk! Er zijn niet zo heel erg veel verkeersdrempels op deze route, maar wel een paar hele venijnige en juist daar voelde deze Opel Zafira Tourer beter aan dan alle andere MPV’s waarmee ik deze route gereden heb. Als ik over een verkeersdrempel heen reed leek het wel of ik in een Bentley of Rolls Royce zat, zo ongelofelijk comfortabel voelt de elektronisch regelbare demping van deze Opel Zafira Tourer aan. Uiteraard moest ik op de verraderlijke T-splitsing remmen, dat kan ook bijna niet anders gezien de drukte op een mooie zaterdagmiddag rond deze tijd. Maar ik was niet met het doel vertrokken om 0 keer te remmen dus dat boeide mij dan ook niet zo.

De route naar het circuit bevat voor mij één van de mooiste wegen van Zuid-Holland. De huizen op deze route zijn zeer karakteristiek voor Zandvoort (zie foto “Zandvoort”), en zie je nergens in Nederland zoveel van op zo’n klein oppervlak. Als er één plekje is waar ik graag zou willen wonen dan is het in één van deze fraaie huizen. Rustig reed ik verder richting de rotonde en laat het gaspedaal alvast los, omdat ik rechts van mij een scootmobiel zag die even later voor mij langs zou gaan kruisen én voorrang had. De verdere rit naar het Circuit Park Zandvoort was erg leuk vanwege de dikke hoog op de wielen staande Jeep Wrangler, die op nogal irritante wijze probeerde op mijn bumper te blijven zitten. Ondanks de 4-wielaandrijving lukte de Jeep-bestuurder dat niet, wat veel zegt over de zeer goede wegligging van deze Opel Zafira Tourer. In de fraaie haakse blinde bocht bij het benzinepompstation stuurde ik snel en strak door de bocht, het leek wel of de Opel Zafira Tourer vierwielaandrijving had. De Opel Zafira Tourer trok zichzelf op fabuleuze wijze door de bocht heen, waar andere MPV’s van dit formaat juist met zwaar onderstuur de bocht uit zouden glijden. Het FLexride elektronische dempingsysteem (met zowel in- als uitgaande demping!) doet zijn werk perfect, samen met de uitstekende Watt Link achterwielophanging. De rest van de zuinigheidsrit heb ik rustig uitgereden, en uiteindelijk hoefde ik slechts drie keer te remmen. Grootste verrassing was het lage verbruik, want na het aftanken in Katwijk kwam ik na een snelle hoofdrekensom uit op dik 1:28. Een werkelijk meer dan uitstekende waarde die ruim boven het opgegeven verbruik van Opel zelf ligt.

Tussen twee uitersten
Het komt niet zo vaak voor dat ik tijdens een test eerst de twee uitersten (op de grens rijden en een zuinigheidsrit) test en daarna pas normaal ga rijden. Toch was dit onbewust de juiste keuze omdat het mij direct tot de essentie van deze nieuwe MPV van Opel bracht. Deze MPV heeft zo’n sublieme wegligging dat geen enkele andere MPV aan deze Opel Zafira Tourer kan tippen. Het klinkt misschien raar maar ik vind de wegligging van deze Opel Zafira Tourer zelfs beter dan die van de Opel Astra GTC Sport. Niet een beetje beter, nee echt veel beter! De vijf testdagen daarna sterkten mij in mijn mening over deze auto. Ook normaal rijdend kon ik werkelijk geen enkel serieus punt van kritiek vinden. De perfect zittende AGR-stoelen (=Aktion Gesunder Rücken), de zitruimte achterin, de uitstekende schakelende 6-versnellingsbak, de mooi aangrijpende en goed doseerbare koppeling, het perfecte stuurgedrag met zeer goede feedback (dankzij de nieuwe REPS-stuurbekrachtiging/REPS=Rack Assist Electric Power Steering), de afwezigheid van een dieselbrom óók laag in toeren rijdend bij 50-60 km/u, kortom wat wil een mens nog meer? Misschien iets meer bagageruimte dat zou heel goed kunnen, maar wees nou eerlijk het formaat van de Opel Zafira Tourer is toch veel fraaier dan het bestelbusformaat van de Seat Alhambra. Bovendien ben ik voorstander van ’travel light’ maar dat heeft vooral te maken met het feit dat ik motorrijder ben. De meeste mensen nemen vaak veel te veel bagage mee op vakantie, totaal onnodig en bovendien jagen al die extra kilo’s het brandstofverbruik (diesel is in het buitenland bovendien meestal duurder) omhoog.

Een dag later was het tijd voor de test van de menselijke bagage. Zondagochtend ben ik samen met mijn moeder en twee zussen in de Opel Zafira Tourer op bezoek gegaan bij mijn jongste zusje in Katwijk aan Zee. Op de vraag of ze lekker zaten achterin kreeg ik een welgemeend “Ja!” te horen. Maar ook de passagiers voorin hebben geen klagen, de AGR-stoelen zitten uitstekend, de bedieningselementen laten zich goed bedienen, het stuur is in hoogte en diepte verstelbaar en de audio is me ook goed bevallen. Verder schakelt de 6-versnellingsbak heerlijk soepel en precies (duidelijk beter dan sommige andere Opels), en ook de koppeling doet zijn werk uitstekend met een goede doseerbaarheid en een mooi duidelijk voelbaar aangrijppunt. Het enige waar ik weer even aan moest wennen is dat de cruise control aan blijft staan tijdens het op- of terugschakelen. Aan de ene kant vind ik het uitermate handig, en aan de andere kant schrik ik me elke keer weer helemaal de tering (zo zeggen we dat nou eenmaal in Leiden) als ik op de motor afremmend op een rotonde af rijd. Goed voor de adrenalineverversing zullen we maar zeggen. Maar we hadden het over normaal rijden en daar hoort geen adrenaline bij. Bij rustig rijden op de snelweg hoort de Tour-stand en in die stand veert de Opel Zafira Tourer werkelijk fenomenaal comfortabel, zeg maar ronduit heerlijk!

[quote Opel.nl]
De referentie voor flexibiliteit: Passagiers op de tweede rij reizen eerste klasse
Net als bij de vorige twee Zafira-generaties is een maximum aan flexibiliteit, zonder stoelen te hoeven verwijderen, het onderliggende principe van de Zafira Tourer. De ingenieurs van Opel hebben het intelligente Flex7-stoelenconcept aanzienlijk opgewaardeerd, waarbij de stoelen op de derde rij nog altijd volledig vlak met de bagageruimte kunnen worden neergeklapt, werd de tweede rij volledig vernieuwd. De bank op de tweede rij maakte plaats voor drie afzonderlijke stoelen die volledig in de vloer kunnen worden weggeklapt, waardoor een vlakke laadvloer ontstaat. De drie stoelen kunnen onafhankelijk van elkaar 210 mm in lengterichting worden verschoven. Voor de tweede rij is een uniek “Lounge Seating”-systeem (optioneel voor Edition-uitvoering, standaard op Cosmo-variant) verkrijgbaar dat een riante zitruimte en een hoogstaand comfort biedt, vergelijkbaar met een sedan uit de premiumklasse. Dankzij een slim neerklapmechanisme kan de rugleuning van de middelste stoel, door hem neer te klappen en te draaien, omgevormd worden tot comfortabele armsteunen voor de passagiers op de twee buitenste stoelen. Het regelbereik van de buitenste stoelen van 280 mm in lengterichting is een topwaarde in de klasse, 70 mm meer dan in de standaardversie, en 80 mm meer dan in de huidige Zafira. De buitenste stoelen kunnen ook 50 mm naar het midden geschoven worden om op die manier meer schouderruimte te creëren, iets totaal nieuws in dit segment. De mogelijkheid om de stoelen zowel in lengterichting als zijdelings te verschuiven zorgt voor een eersteklas comfort en het unieke gevoel in een “lounge op wielen” te zitten, met een maximum aan ruimte en ergonomie voor iedere passagier. Die klemtoon op persoonlijk comfort maakt van de Zafira Tourer veel meer dan alleen een auto voor het gezin. De designers van Opel creëerden met het flexibele interieur een plek om te ontspannen en te genieten van de ruimte en de sfeer, zowel op zakenreis als tijdens een lange vakantie.
[/quote Opel.nl]

Wat nu?
Zelden ben ik zo onder de indruk geweest van een grote en behoorlijk zware auto zoals deze Opel Zafira Tourer. Na amper twee dagen had ik al zoiets van wat nu? Daarom ben ik zondagmiddag maar even hard gaan lopen bij Alex en Maxima op het Koninklijk landgoed de Horsten (www.overdehorsten.nl). Om daar te komen heb je met de auto twee mogelijkheden; de noordelijke ingang aan de Papelaan in Voorschoten of de zuidelijke ingang naast het fietspad in Wassenaar. Aangezien ik met de auto was heb ik deze geparkeerd bij een verzorgingstehuis waar vroeger de dierentuin van Wassenaar was gelegen. In de bocht van dat fietspad kom je langs de villa van Alex en Maxima. Om de villa heen staat een groot, lang en hoog hek met prikkeldraad met om de tien meter een camera. Triest als je zo moet leven en ik zou dan ook voor geen miljard euro met Alex en Maxima willen ruilen. Ik ga straks heerlijk 3 maanden op de bonnefooi door Rusland etc. reizen op de motor dat is pas écht leven! Al hollend dacht ik na over de Opel Zafira Tourer, want er viel namelijk niets meer te testen volgens mij. Het enige waar ik nog commentaar op moet leveren zijn de remmen, maar ook die zijn goed doseerbaar en vertragen uitstekend. Eigenlijk is dit gewoon een verschrikkelijk saaie test zo op het eerste oog maar het tegendel is echter waar. Dit was één van mijn leukere testen en dat is vooral te danken aan de sublieme wegligging van deze Opel Zafira Tourer. Wat ik ook probeerde de auto liet het op geen enkele manier afweten, en dat overkomt me zeer zelden met zo’n grote auto. Bijna elke goede auto breekt op een gegeven moment in het grensbereik wel een keer uit, zo niet deze Opel Zafira Tourer. Ik heb het maar zo gelaten want de laatste keer dat ik een auto had die ook zo goed was, en ik koste wat kost wilde weten wanneer die auto uit ging breken ging het er nogal heftig aan toe. Goed is gewoon goed en dan moet je als autojournalist weten dat de grens bereikt is.

Nu ik bijna klaar ben met het testverslag schieten me toch nog een paar dingen te binnen. De cruise control op deze Opel Zafira Tourer was namelijk van het adaptieve type inclusief ‘collission warning’. En die ‘collission warning’ reageerde wat mij betreft soms volkomen onterecht. Een paar keer sloeg dit systeem alarm terwijl ik op een compleet lege weg reed. Ik heb nog goed gekeken of er niet toevallig een hitsige eend voor de auto langs vloog op dat moment maar niets van dat alles. Een andere leuke optie is de panoramaruit (warmtewerende voorruit) met schuifbaar dakdeel. Dat is handig bij van die hoog boven de weg hangende stoplichten, en mooi als je op vakantie een fraaie route door bijvoorbeeld de bergen rijdt. Verder had deze Cosmo-uitvoering een handige achteruitrijcamera, maar helaas zonder die handige meedraaiende hulplijnen op het beeldscherm. Zo blijft er natuurlijk altijd wat te wensen over. En één zo’n wens waarvan ik mij voor kan stellen dat er mensen zijn die dit zouden willen is Opels nieuwe superdieselmotor. Ik las ergens op het internet dat deze 2-liter dieselmotor er al langer aan zat te komen en nu beschikbaar komt voor de Insignia, maar het motorblok past ook in deze Zafira Tourer. Even de feiten op een rijtje: deze superdieselmotor meet 2.0 liter, heeft vier cilinders en levert een vermogen van 195 Pk en een koppel van 400 Nm (bij 1.500 toeren is reeds 350 Nm voorhanden). Opel geeft voor de Insignia een verbruik op van 4,9 liter per 100 kilometer, wat overeenkomt met een CO2-uitstoot van 129 g/km. Het vermogen wordt door middel van voor- dan wel vierwielaandrijving op de weg overgebracht. Voor de voorwielaangedreven versie geeft Opel een acceleratie van 0-100 km/u op van 8,7 seconden en de topsnelheid bedraagt 230 km/u.

Taart en CO2
Als ik iets vergeet of iets doms doe (zie paaltje Hyundai i40 Wagon) dan trakteer ik altijd. Dat deed ik al toen ik nog motoren testte en doe ik ook nu nog steeds. Ik vind dat eerlijk gezegd niet meer dan normaal, als ik een fout maak dan bied ik altijd persoonlijk mijn excuses aan en trakteer op taart. In het testverslag van de Abarth 500C esseesse valt te lezen dat ik in Düsseldorf rijdend door Opel werd gebeld waar ik bleef. Ik had die dag namelijk de Opel Zafira Tourer op moeten halen. Het komt zeer zelden voor dat ik iets vergeet of verkeerd noteer in mijn agenda, dus als het me toch een keer overkomt dan baal ik daar verschrikkelijk van. Ik heb diezelfde middag nog een nieuwe afspraak en beloofd dat ik zou trakteren. Zo gezegd zo gedaan en dus reed ik met gebak naast me op de passagiersstoel richting de Opel-importeur in Prinsenbeek. Maar eerst nog even de Opel Zafira Tourer wassen en aftanken zoals het hoort (dat zouden meer autojournalisten moeten doen!). Het verbruik bleek deze keer uit te komen op een ruime 1:12, en dat is gezien de zeer sportieve rijstijl niet eens zo verkeerd. Zo lag het verbruik van deze Opel Zafira Tourer tijdens de testweek dus tussen de 1:12 en de 1:28. Normaal rijdend kun je dus met gemak een verbruik van 1:20 halen, maar je moet dan wel de rijstijl van “Het Nieuwe Rijden” aanhouden uiteraard. Voor wie trouwens denkt dat wij als autorijders veel CO2 uitstoten die kan ik gerust stellen. Tijdens mijn motorreis van augustus t/m oktober kom ik o.a. door Turkmenistan waar in de Karakum-woestijn bij het dorpje Darvaza al meer dan 40 jaar een gaskrater brandt na een mislukte gasboring. Google maar op “Turkmenistan door to hell” dan vind je de nodige YouTube-filmpjes. Verder zijn er dan nog de ondergrondse kolenbranden in o.a. China, Indonesië etc., google maar eens op: “Wetenschap 24 op hete kolen”. Samen zorgen dit soort branden voor 1 procent van de totale CO2-uitstoot, en dan praat ik nog niet eens over de grote zeeschepen die verbrande stookolie uitbraken zonder katalysatoren. Heel vaak zit in die stookolie zwaar chemisch afval verwerkt, tja en dan zeiken ze in Brussel over schone auto’s.