Sjiek Smijtijzer
Zouden ze in het Italiaans een vergelijkbaar woord voor “smijtijzer” hebben? Ik had het kunnen vragen aan de Italiaan (kwaliteitsmedewerker) bij mij op werk, maar die is net vorige week opgestapt met wederzijds goed vinden. Wat ik nog wel te horen kreeg bij de importeur is dat deze Abarth 695 Edizione Maserati zoals tie voluit heet, een auto is uit de Fuori Serie = buitencategorie. Dat vind ik dan wel weer mooi klinken en perfect bij dit kleine racemonster passen.

Langzaam naar Veghel
Zaterdagavond 22 februari had ik afgesproken met vrienden in Veghel om uit eten te gaan op een wel heel speciale plek. Namelijk op de bovenste verdieping van een oude meelfabriek, die tegenwoordig een rijksmonument is. Het is een tijdelijk luxe restaurant op grote hoogte, van de luxe cateraar Maison van den Boer. Als je TEFAF Maastricht, Indoor Brabant, Topshelf OPEN en KLM Open als klanten hebt dan sta je op de kaart mag je wel zeggen. Op dus naar Veghel in mijn sjieke scheurijzertje, een toepasselijker vervoermiddel kan bijna niet. Omdat ik geen zin meer had om nog thuis te gaan zitten wachten ben ik om 15.30u al in de auto gestapt. Ik ben vertrokken in de stand “Auto” omdat ik totaal geen zin had om zelf te flipperen. Waarom zou ik ook in het drukke verkeer richting de A4/N11? Die middag had ik na de fotoshoot met Mickey de tank vol gegooid. Ik wilde weten wat het verbruik zou zijn als ik rustig met gemiddeld 100 km/u richting Veghel zou rijden. Alleen op plekken waar ik me echt niet in kon houden heb ik eventjes gas gegeven, zoals in de mooie bocht van de N11 naar de A12. Maar ook in de opritbocht naar de N11 heb ik uiteraard even stevig gas gegeven. En ik had alle mazzel van de wereld dat ik op de baan voor rechtdoor iedereen voorbij kon sjezen, stoplicht op groen, invoegen op de korte invoegstrook en knallen met die Abarth. Omdat ik nogal hard aangevlogen kwam moest ik vol in de ankers, en dat gaat uiteraard prima met die gruwelijk grote Brembo remklauwen. De remkracht en dus remvertraging is werkelijk totaal absurd voor zo’n kleine auto. Het is zelfs zo heftig dat ik heen en weer dweilend op de bocht afkwam gevlogen, wat uiteraard het gevolg is van de korte wielbasis. En juist dat maakt deze auto nou zo leuk, het is een gooi- en smijtauto die zijn gelijke niet kent in de autowereld.

Vroeger toen ik nog jong was schijn je ook van die kleine Hot Hatches gehad te hebben, maar het nadeel daarvan was dat de vering/demping en het onderstel respectievelijk van niveau kauwgomballen en elastiek waren. Gewoon levensgevaarlijk dus, waardoor de uitspraak “Doe je voorzichtig” vroeger letterlijk genomen moest worden. Eigenlijk stond “Doe je voorzichtig” toen voor “Kom graag weer levend thuis”, liefst niet tussen zes van die houten plankjes dus. Het goede aan deze Abarth is dat de vering/demping (voor zitten Koni FSD-schokdempers – daar zou ik persoonlijk niet voor kiezen zie testverslag Abarth Punto Evo esseesse 1.4 T MultiAir 16v StartStop 2012 waarom) en het onderstel wél van topkwaliteit zijn. Elk kiezelsteentje voel je en samen met het lekker directe stuurgevoel in de Sport-stand (in de Normaal-stand stuurt-ie lichter) maakt dat het rijden tot een feestje. Na de bocht ben ik heel netjes en strak sturend tussen de dichte stalen noodvangrails door gereden. Hoe goed deze Abarth stuurt blijkt wel uit het feit dat de auto (een BMW) waar ik samen de oprit mee opgereden was pas weer in mijn achteruitkijkspiegel zag toen ik al op de in-/uitvoegstrook van de A4/N11 reed.

Kleine Maserati
Eenmaal op de N11 ben ik heerlijk rustig in de Auto-stand richting de A12 gereden, alleen in de mooie opritbocht naar de A12 heb ik even vol gas gegeven. Op dat moment merkte ik duidelijk dat een hoge snelheid in combinatie met een korte wielbasis spannend is. Het wordt nog spannender als je in deze auto met 200+ km/u over een kletsnatte Autobahn knalt waarvan het asfalt niet helemaal vlak is. Ik kan dat weten want ik heb dat namelijk zelf gedaan met de handgeschakelde Abarth 500C esseesse 1.4 16V Turbo T-Jet. Ik had nog even naar de Autobahn kunnen rijden, maar uiteindelijk heb ik dat toch maar niet gedaan. Onderweg hoefde ik me trouwens in dubbel opzicht niet te vervelen, want behalve het fraaie uitlaatgeluid heeft deze Abarth 695 Edizione Maserati ook een hele goede audio-installatie aan boord: een JBL HiFi-systeem met 9 speakers en een 400W 8-kanaalsversterker. HEERLIJK!!! Bij de afrit naar Veghel heb ik nog even de Sport-stand ingeschakeld en de versnellingsbak in de manuele stand (=flipperen) gezet. Met dik 150-160 km/u ben ik door de afritbocht heen geknald, en op dat moment voelde ik het onderstel echt duidelijk wringen. Omdat het stoplicht op groen stond ben ik ook nog maar even voorwieldriftend door de linkerbocht naar de N279 heen gevlogen. Daarna was het namelijk uit met de pret en ben ik in de stand Automaat met 80 km/u richting Veghel gereden, waar ik benieuwd was naar het verbruik. Na het aftanken in Veghel kwam ik uit op 1:12, een waarde die me toch wel tegenviel gezien de gemiddelde snelheid van ergens tussen de 90 en 100 km/u.

Snel naar huis
Het eten in het tijdelijke restaurant – P’rooflokaal – op de bovenste verdieping van de monumentale meelfabriek was fantastisch. Goed eten in een fantastische locatie, een absolute aanrader! Na het eten ben ik iets minder sloom naar huis gereden dan op de heenweg, ik had er gewoon even zin in om gas te geven naast het feit dat ik erg benieuwd was naar het verbruik. Eenmaal op de A2 heb ik meest 130-150 km/u gereden met af en toe uitschieters naar 180 km/u. Het is echt heerlijk om in de Sport-stand terug te schakelen naar de 3de versnelling en dan vol gas te geven bij 100 km/u. Met name het uitlaatgeluid (vooral de mooie plof bij overschakelen) is verslavend, helemaal met het dak open maar dat heb ik alleen overdag gedaan. Aangekomen bij de fly-over van de A2 naar de A12 reed er een auto voor mij, en daarom heb ik me maar even terug laten zakken. Uiteindelijk haalde ik die auto nog in ondanks dat-ie op het moment dat ik gas gaf al op het hoogste punt van de fly-over reed. Op het hoogste punt voelde ik het onderstel wringen, logisch gezien de korte wielbasis en een snelheid van 160 km/u. Na de fly-over moest ik invoegen en ik twijfelde of ik het zou gaan halen, maar het lukte me gelukkig net aan om voorlangs te kruisen. Op de A12 heb ik het alleen bij de trajectcontrole even rustiger aan gedaan, maar daarna ging het gas er weer op. In de bocht van de A12 naar de N11 heb ik ook weer even plankgas gegeven, om meteen daarna het gas dicht te gooien tot na de Texaco-benzinepomp. Bij de stoplichten heb ik nog wat stoplichtsprintjes gedaan, en nee er was niet één auto die me bij kon houden. Alle Sjonnies zaten blijkbaar thuis voor de buis op deze zondagavond om naar de OWS te kijken.

Bij Heineken aangekomen moest ik stoppen, ik heb daar echt zelden groen maar vraag me niet waarom. De oprit naar de A4 stond ik vooraan waardoor ik lekker gas kon geven in deze mooie S-opritbocht. Op de motor reed ik hier een keer met 160 km/u doorheen (op de A4 geldt op die plek een max. snelheid van 80 km/u), toen ik mijn ooghoek een motoragent op de A4 aan zag komen rijden. Hij keek wel maar kon het blijkbaar wel waarderen, want hij lachte naar me en reed gewoon verder. De afrit van de A4 naar de N206/Europaweg is in vergelijking met vroeger 100x leuker geworden. Vroeger was het een haakse rechterbocht waar je geen voorrang had, en nu is het een hele mooie dubbelbaans rotonde. Eigenlijk maakt het niet zoveel uit of je de binnen- of buitenring pakt, gewoon de vrije ring pakken en naar rechts knallen. Mijn voorkeur gaat uit naar de binnenring omdat die iets meer stuurvaardigheid vereist, en daardoor dus leuker én spannender is. Het leuke aan deze rotonde is dat je er vol in kunt gaan, want als je de rotonde verlaat met vol doorspinnende voorbanden beland je op een gedeelte dat tweebaans wordt waardoor je alle ruimte hebt.

020
Nee ik ben geen Feijenoord-fan, ik ben namelijk helemaal geen voetbalfan maar ik vind dat 020 wel grappig klinken. Zondagmiddag had ik beloofd mijn zwager en zijn zoon naar de Amsterdam Arena te brengen en daarna ook weer op te halen. Eventjes meer dan 200 km binnen een paar uur tijd. Maar voordat ik naar 020 zou rijden heb ik nog even wat familieleden weggebracht, de eerste test of het achterin ook een beetje goed toeven is. Tot mijn grote verrassing past een volwassene prima achterin, mijn angst dat er alleen een chimpansee op de achterbank zou passen bleek ongegrond. Ook de hoofdruimte achterin bleek prima, oké je moet geen 2 meter lang zijn maar dat geldt ook voor de bestuurder. Maar ja dat is ook logisch want dit is nou eenmaal geen auto voor lange mensen. Qua afwerking is deze Abarth 695 Edizione Maserati echt top! De met fraai beige leder beklede stoelen zitten heerlijk, sommige autojournalisten vinden de zit aan de hoge kant. Wat zal ik daarover zeggen? Ik had er absoluut geen last van en kan alleen maar zeggen dat het uitstappen in deze auto tenminste makkelijk gaat. Toen ik de nieuwe Alfa Romeo 4C zag staan bij de importeur begreep ik meteen de horrorverhalen over bestuurders die niet meer uit konden stappen. De zit in die auto is zo extreem laag dat wil je niet weten, als je last van je rug hebt moeten ze je eruit tillen! Gelukkig ben ik nog zo lenig dat ik met mijn benen recht mijn beide handen plat op de grond kan leggen. Dat turnen op jonge leeftijd – ik haatte het! – is toch ergens goed voor geweest.

Omdat ik de fotoshoot niet met mijn zwager had gedaan heb ik hem laten rijden naar de Amsterdam Arena. Het werd een probleemloze rit zonder files en zelfs bij de Amsterdam Arena viel de drukte erg mee. Ik had wel mijn fototoestel meegenomen, want ik wilde nog wat actiefoto’s van de rechterkant hebben. Op het industrieterrein om de hoek (waar ik altijd de Citroën testauto’s ophaal) wist ik nog een mooie bocht. Wat mij wel verbaasde is dat er op alle zijwegen verkeersregelaars stonden om te voorkomen dat supporters daar hun auto (gratis) parkeren. Na de fotoshoot ben ik even heerlijk naar huis geknald, het verbruik met zuinig rijden is bijna net zo hetzelfde als met overal plankgas knallen. De U-bocht bij de Arena is zo’n heerlijke bocht, daar kun je niet rustig doorheen rijden. Vooral als je al glijdend deze blinde U-bocht uit komt geknald is een heerlijk gevoel. Daarna volgt dan de oprit naar de snelweg, even iedereen lekker buitenom inhalen gewoon omdat het zo makkelijk gaat met deze mini-Hot-Hatch. Na deze lage-snelheidsbochten volgt de mooie hogesnelheidsbocht van de A2 naar de A9 bij knooppunt Holendrecht. Eenmaal op snelheid is dit zo’n mooie bocht, 150-160 km/u bleek geen enkel probleem voor deze Abarth 695 Edizione Maserati. Toch voelde ik op een verzakking middenin de bocht het onderstel wel even wat zoeken. Ook hier komt dat weer door die korte wielbasis, maar ach we doen ten slotte alles voor de adrenaline.

Daan in Cabrio=altijd mooi weer
Vorig jaar reed ik mijn eerste cabrio pas in juni, en jullie weten allemaal wat voor voorjaar we toen hadden. Pas in juni begon het een beetje mooi te worden en vooral op te warmen. Op mijn werk en thuis grapte ik al: “Dat omdat ik nu pas mijn eerste cabrio heb aangevraagd, want zodra ik een cabrio aanvraag wordt het namelijk mooi weer. Het is dus maar goed dat ik dit jaar al in februari mijn eerste cabrio heb aangevraagd. En verdomd het was inderdaad meteen mooi weer vanaf het moment van ophalen tot en met het terugbrengen. Ik hoorde al voorspellingen over een hele mooie zomer en ik denk dat het dat ook gaat worden dankzij mij en de Abarth 695 Edizione Maserati. Ik was trouwens erg blij dat ik ‘m dinsdagochtend terug mocht brengen in plaats van maandagmiddag, waarvoor dank Toine. Het was die laatste testdag namelijk bloedmooi weer dus daardoor kon ik me nog één keer helemaal uitleven. Op weg naar werk heb ik in alle bochten en op alle rotondes in de Sport+Flipper-stand gezet. Eigenlijk is het wel een beetje jammer dat het blok pas echt uit de startblokken schiet vanaf 4.000 toeren (en al rond 6.000 toeren in de begrenzer knalt), wat komt door de grotere Garrett 1446 turbocharger. Voordat de Abarth echt uit de startblokken schiet heeft de klep in de dual-mode uitlaatdemper (met variabele tegendruk) zich echter al geopend, want die klep gaat bij 3.000 toeren open las ik in een pdf-file op de perssite. Het zou nog mooier zijn als Abarth zijn auto’s uit zou rusten met MultiAir-motoren. Die geven in combinatie met een grotere turbo namelijk nog een mooier turbo-effect, terwijl het benzineverbruik nog steeds aanvaardbaar blijft. Het was dikke pret van huis naar werk en van werk weer naar huis. Maar dat was helemaal niets vergeleken bij wat ik die avond heb gedaan, toen ben ik echt over de grens heen gegaan. Ik ben blij dat ik ‘m niet opgevouwen heb, want er zijn er namelijk maar 499 van gemaakt.

Ik ben op die bloedmooie maandagavond om 17.30u direct na het eten naar het Space BusinessPark gereden. Na de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg reed ik volledig voorwieldriftend langs de rotonde naar de linker afslag. Ongekend lekker! Vlak voor de afslag naar het Space BusinessPark reed er een BMW achter me, maar die kon de Abarth niet volgen in de scherpe rechterbocht. Toch voelde ik in deze bocht dat het nog beter zou kunnen qua wegligging, het binnenste achterwiel komt namelijk los van het asfalt als je heel hard door een haakse bocht heen knalt. Ik verwacht dan ook dat een setje sportievere veren het kleefgedrag nog weer zal verbeteren. Sportiever is trouwens eigenlijk een verkeerd woord, in veringtaal gebruikt men meestal de woorden harder of steviger. Maar goed na de tweede rotonde knalde ik plankgas de rechterbocht in en hield het gas er ook in de flauwe S-bocht op. Daarna vloog ik over de vrachtwagenparkeerplaats en meteen rechts-links richting de ESTEC. Daarna ben ik zo verschrikkelijk los gegaan dat na de asfalten verkeersdrempel de veerschotels van de achterveren op de stootrubbers klapten, en de auto van links naar rechts dweilend op de rotonde afgevlogen kwam. Vervolgens kwam ik zo hard de rotonde afgevlogen dat behalve de nodige torque steer ook voor het eerst last had van een onderstel dat nog maar ternauwernood wegcontact hield. Het liep gelukkig goed af maar ik wist nu dat ik ‘m echt vol op de grens had gereden, heftiger dan dit kan niet want dan ben je ‘m gewoon kwijt. Als laatste ben ik nog even plankgas via de noordelijke oprit van Katwijk de N206 opgereden richting Leiden. Ik heb helaas niet op de snelheidsmeter gekeken, maar ik vloog plankgas in de 3de versnelling al glijdend de N206 op. De Michelin Pilot Exalto 205/40-ZR17 banden passen erg goed bij deze auto, de overgang van grip naar wielspin en andersom is uitstekend.

Abart 695 Edizione Maserati versus Motorrijders
Op weg naar huis dacht ik kom laat ik toch nog even de superlange oprit van de N206 naar de A44 nemen. Tot mijn grote verrassing stonden er op de tweebaans voorsorteerstrook twee motorrijders links vooraan. Ik ben er dus maar achter gaan staan, want wat is er nou mooier dan achter twee motorrijders aanrijdend over deze oprit knallen. In een bocht ben ik met vier in plaats van twee banden aan het asfalt geplakt zwaar in het voordeel dus ik gaf mezelf een hele goede kans om bij te blijven. Bij groen ben ik uiteraard in de Sport+Flipper-stand plankgas achter de motorrijders aan gegaan. Nog voor de opritbocht reed ik al op gepaste afstand van het achterwiel van de achterste motorrijder, ik moest de gehele opritbocht me steeds weer inhouden zo makkelijk kon ik achter ‘m blijven. Op het rechte stuk de A44 op gaven beide motorrijders gas en gingen er met 200+ km/u vandoor, dat doe je alleen maar als je baalt want als motorrijder weet ik dat als geen ander. Bij de kruising van de A44/N44 ben ik nog even linksaf geslagen naar Voorschoten, dat is namelijk ook een mooie bocht en als je er dan toch bent. Helaas stond ik niet vooraan en stond er bovendien ook nog eens zo’n irritante Bayerische Mest Wagen naast me. Maar zowaar kon ik in de flauwe linkerbocht net even voor de BMW langs piepen, en door even snel plankgas te geven kon ik met vol spinnende voorbanden langs een hele rij auto’s schieten. Even verderop ben ik weer omgedraaid en weer de A44 op via de mooie rechterbocht. Dit keer geen rookwolk zoals met de Peugeot 208 GTi, maar ik reed wel een hele lekkere voorwieldrift de N44 op. Een heerlijk einde van 4 hele leuke testdagen. Nou ja bijna dan want motorrijders mogen dan lief en aardig zijn, Audi-rijders zijn dat absoluut niet merkte ik de volgende dag!

Abarth 695 Edizione Maserati versus zwakzinnige Audi-rijder
Hoe komt het toch dat als ik een auto ga ophalen of terugbrengen ik op de A44 negen van de tien keer een Audi op mijn achterbumper krijg plakken. En gek genoeg is dat bijna altijd een typeplaatjesloze Audi A5 Coupé of Sportback. Automobilisten die in een typeplaatjesloze auto rijden (vooral Audi- en BMW-rijders) vind ik sowieso verschrikkelijke losers, maar ze blijken zich dus ook nog eens vaak als asociale verkeershufters (1. BMW 2. Witte busjes 3. Audi) te gedragen. Waarschijnlijk zat er zo’n verschrikkelijke loser van een wannabee zakenmannetje in, die niet veel meer dan een 1.8 TFSI-motor (slechts 170 Pk) kon betalen. Jullie begrijpen het al eenmaal op de A44 kwam er ter hoogte van afslag Kaag(Dorp) een typeplaatjesloze Audi A5 Sportback achter mij hangen. Veel te dicht achter mij (hooguit 1 meter) en dus activeerde ik even de erg goede Brembo-remmen van deze Abarth 695 Edizione Maserati. Maar nee hoor de Audi-rijder snapte dit signaal uiteraard niet. En dus stampte ik nog een keer op het rempedaal maar nu iets harder. Hij ging rechts rijden en zette zijn grootlicht aan, alsof dat ook maar enige indruk op mij zou maken. Waarschijnlijk leest deze sukkel nooit papieren of online kranten, dan had hij geweten dat hier de afgelopen maand behoorlijk wat ongelukken zijn gebeurd waar alle keren meerdere auto’s bij betrokken waren (gelukkig geen doden!) alleen maar omdat er géén afstand wordt gehouden. Even later reed hij weer dicht achter mij en was ik het zat en besloot het Sportknopje in te drukken en gas te geven. De grote grap was dat de dikke Audi A5 Sportback de Abarth 695 Edizione Maserati van geen kanten bij kon houden, ik reed hem met het grootste gemak los, ha, ha. Waarschijnlijk hing er inderdaad een futloze 1.8 TSFI-motor onder de motorkap, vandaar dat er geen typeplaatje op de achterklep zat. Daarna heb ik ‘m mij weer in laten halen en ben ik op de A4 met grootlicht aan achter hem gaan rijden. Ik was die ochtend absoluut niet met mijn verkeerde been uit bed gestapt, maar ik ben dit soort ongelofelijk verkeershufters zo spuugzat dat hij gewoon vette pech had dat hij juist bij mij op mijn achterbumper ging hangen.