Range Rover 3.0 SDV6 Hybrid = menselijk brein + 90%
Het zou een hele mooie dag worden die vrijdag de 10de april, de eerste dag van het jaar met temperaturen van boven de 20 graden Celsius voor de meeste Nederlanders. Terrasjesweer, rokjesweer, Twizy-weer, maar ook RR-weer oftewel Range Rover-weer. Ik heb die dag de Range Rover 3.0 SDV6 Hybrid Autobiography opgehaald, een Hybrid als geen ander. Na de Mitsubishi ASX teruggebracht te hebben moest ik op de motor van Hoofddorp naar Beesd in de dichte mist. Klinkt misschien raar maar in dichte mist zit ik 100 maal liever op de motor dan in een auto. Op de afslag van de A9 naar de A2 tussen Ouderkerk aan de Amstel en Abcoude werd de mist steeds dichter, maar gelukkig kan ik het vizier van mijn helm openklappen. Dat was wel berekoud maar ik zag tenminste wat in tegenstelling tot de automobilisten, een medewerker van Jaguar/Land Rover die uit dezelfde richting was gekomen zei tegen mij dat hij bijna niets kon zien toen hij er reed. Als de mist nog dichter was geworden dan had ik serieus rekening gehouden met een kettingbotsing. Ik zorg dan altijd dat ik langs de vluchtstrook rijd zodat ik altijd een uitwijkmogelijkheid heb. Gelukkig trok het na Vinkeveen open en ben ik heelhuids in Beesd aangekomen. Ik had een lange dag voor de boeg en moest om 11.00u weer thuis zijn want er zou een stoffeerder bij mij langskomen. Op de A2 heb ik de cruise control er meteen opgezet en ben rustig richting de A12 gereden, ondertussen even alle knopjes uitproberend. Het was vrijwel gelijk aan dat van de Range Rover Sport Supercharged 5.0 V8, eitje dus voor mij want de eerste keer ben je best wel even aan het zoeken waar alles zit.

Tijd voor actie want de fly-over van de A2 naar de A12 zat er aan te komen, en dat was best spannend want deze versie mist een icoon op het Terrain Response systeem. Dat icoontje – een slingerende snelweg – genaamd “Dynamic Response*” zat namelijk wel op de beide Supercharged modellen die ik ooit heb getest. Ik hoopte dus dat het comfortabele gevoel dat ik tot nu toe had zich aan zou passen aan de hoge bochtensnelheid en de g-krachten die mij te wachten stonden. Veel keus had ik niet toen ik de fly-over opreed en vrij baan had, plankgas dus en maar zien wat er zou gebeuren qua vering/demping… Tot mijn verrassing hield het onderstel zich uitstekend in de lange fly-overbocht, op het laatste stuk kon ik zelfs nog gas bij geven. Op een gegeven moment reed ik dik 170 km/u, en ik voelde de luchtvering op de twee verzakkingen de behoorlijk heftige oneffenheden er perfect uitdempen. Dat is nou het nadeel van dit soort auto’s, ze kunnen altijd véél meer dan jij als bestuurder denkt. De luchtvering stond overigens in de stand “Auto”, dus met de knop van het Terrain Response systeem ingedrukt. Omdat ik geen haast had besloot ik eraf te gaan bij De Meern, vanaf daar kon ik een mooi stuk binnendoor rijden tot aan Bodegraven.
*Adaptive Dynamics = continu variabele schokdempers voor een optimaal rijcomfort – Dynamic Response biedt een onafhankelijke regeling van de voor- en achterwielophanging voor een grotere controle, minimaal overhellen van de carrosserie en een evenwichtige en hoogwaardige rijbeleving

In the air
Bij de stoplichten voor linksaf stond ik vooraan met de motor uit vanwege het Stop/Start-systeem. Dat het dan even duurt voor de Range Rover Hybrid start en op gang komt heb ik meteen goed onthouden. Ik vertrok daardoor later dan ik verwacht had, maar ik maakte dat ruimschoots goed in de bocht naar links. De permanente 4×4-aandrijving zorgde ervoor dat ik gas kon blijven geven in de bocht. En in de bocht naar rechts gaf ik zelfs nog even gas bij waardoor ik behoorlijk in de (lucht)veren hangend de bocht heen vloog. Op de bijna 2 kilometer lange ventweg langs de A12 kwam ik achter een extreem langzaam rijdend fossiel te hangen. Ik kan veel verdragen en had absoluut geen haast, maar om nou 40-50 km/u (je mag hier 80 km/u) achter iemand te gaan rijden die met zijn neus op de voorruit gedrukt achter het stuur zat… Na eerst goed gekeken te hebben of er nergens politie te bekennen was heb ik gas gegeven en ingehaald over de dubbele doorgetrokken streep. Daarna keek ik in mijn achteruitkijkspiegel en zag een lange file achter de langzaam rijdende auto hangen. Bij Harmelen aangekomen had ik de afslag naar de Oude Rijn helemaal voor mezelf en dat heb ik geweten. Deze snelle rechts-links-rechts-combinatie vraagt heel wat van het onderstel, daar is zelfs geen permanente 4×4-aandrijving tegen opgewassen. Uitbrekend naar links-rechts-links reed ik door de mooiste bochtencombinatie op de route naar huis. Nog niets eens halverwege wist ik al behoorlijk goed hoe ver ik kon gaan met deze Range Rover Hybrid, en dat terwijl ik het ESP nog geen eens had uitgezet. Daarna ben ik heerlijk rustig verder gereden langs de Oude Rijn. Dat is altijd weer een mooie rit en helemaal met zulk mooi weer als ik die dag had.

De weg richting Harmelen is tegenwoordig 60 km/u in plaats van 80 km/u zoals op zoveel plekken. Op een plek als deze snap ik dat wel want hier werd vroeger veel te hard gereden, zeker als die hardrijders ook nog eens in gingen halen. Gewoon de cruise control op 60 km/u dus en genieten van de ontluikende natuur om mij heen. Vlakbij Harmelen aangekomen moet ik nog steeds wennen aan die nieuwe rotonde, maar ik vind rotondes leuk en de Range Rover Hybrid duidelijk ook. Natuurlijk helde de Range Rover Hybrid behoorlijk over, maar door de superieure luchtvering voelde dat niet zo. Richting Woerden rijdend reed ik afwisselend rustig om vervolgens op een stil even kort het gaspedaal diep in te trappen. Zo’n 3-liter V6 diesel blijft toch een heerlijk aandrijfaggregaat, daar kan het koppel van een benzineversie absoluut niet aan tippen. Gooi hier ook nog even een tuning tegenaan en je krijgt een berg koppel (helemaal in combinatie met de elektromotor) waar je U tegen zegt. Ik ben verder rustig naar huis gereden alleen bij de dubbelbaans oprit naar de N11 (hemels mooie oprit na zoveelste verandering) ben ik even helemaal los gegaan. Deze oprit is echt hemels lekker omdat je het gas erop kan blijven zetten in de bocht. Over mijn rijbewijskwijtsnelheid zullen we het maar niet hebben. Omdat het mooi weer was en ik de auto maar één lang weekend had heb ik meteen de Samsonite kofferset gefotografeerd. In eerste instantie zat ik ongelofelijk te klooien om de hoedenplank te verwijderen, maar zomaar ineens lukte het en had ik meteen door hoe het moest. Het leek in eerste instantie net alsof die hoedenplank niet verwijderd kon worden. Met hoedenplank: 5×50-liter + 1×33-liter + 1×13-liter en zonder hoedenplank: 3×70-liter + 4×50-liter + 2×33-liter + 1×13-liter. Een behoorlijke hoeveelheid koffers dus met de hele familie + bagage op wintersport is geen enkel probleem.

Hoe zuinig is-tie?
Aangezien er Hybrid op de achterkant van deze Range Rover staat was ik verplicht om een zuinigheidsrit te doen. Omdat ik het vrijdagmiddag te druk had besloot ik het vrijdagavond te doen. Ik zou toch eten bij mijn jongste zus in Katwijk aan Zee dan kon ik meteen direct doorrijden naar ’t Heen en even ‘snel’ (=anderhalf uur=69,8 km) een zuinigheidsrit maken. Ik had me direct al voorgenomen om het niet remmen ondergeschikt te maken aan het verbruik. Het was namelijk de eerste mooie zonnige lentedag van dit jaar en dan is het steevast druk op weg naar en langs de stranden. Het vol gooien van de maar liefst 80-liter grote brandstoftank – ik had pas een kleine 15 procent opgebruikt – betekende ook echt helemaal vol gooien. Ik wilde zeker weten dat het verbruik zou kloppen en niet dat gedoe zoals laatst met die Opel Corsa. Het lukte me zowaar om zonder te remmen de N206 op te rijden, het was inderdaad druk op de weg. Eenmaal op het enkele rijbaan durfde helemaal niemand te gaan bumperkleven, dat viel me echt op dus blijkbaar maakt deze auto indruk op de medeweggebruikers. Aangekomen bij de bocht ter hoogte van De Zilk was ik benieuwd of ik weer eens een auto in het water aan zou treffen. Tijdens de test van de Range Rover Sport Supercharged 5.0 V8 in 2013 heb ik twee zuinigheidsritten gereden, en lag er zowel bij de 1ste als de 2de zuinigheidsrit een auto in de sloot zij het aan verschillende kanten van de N206. De 3de auto in de sloot was eerder al gebeurd (en nog een vierde en vijfde de week ervoor las ik later), bizar toch dat zoveel auto’s vlak achter elkaar in de sloot zijn beland.

Ruim voor de bocht zette ik de ACC (=Adaptive Cruise Control) uit, en remde de laatste tientallen meters op de motor af met behulp van de stuurflippers. Ik ging met een hogere snelheid dan ik hier normaal gesproken rijd door de bocht heen. De Range Rover Hybrid helde behoorlijk over (op de actiefoto’s goed te zien), maar de vier grote 21-inch banden kleefden aan het wegdek dus voor mij geen slootbezoek. Daarna heb ik de ACC op 60 km/u vastgezet tot aan Vogelenzang, daar moest ik terug naar 50 km/u en in het dorpscentrum zelfs naar 30 km/u. In dit geval was het 40 km/u op de ACC want langzamer lukt niet, en bovendien is 30 km/u hier gewoon té langzaam. Maar ineens keek ik tegen een rood stoplicht aan en moest ik remmen, mijn voorgevoel dat het geen 0 keer remmen zou worden bleek juist. Vogelenzang uitrijdend kreeg ik een truttenschudder achter me aan die haast had. Ik deed het echter rustig aan en hield me aan de maximum snelheid zoals ik wel moet tijdens een zuinigheidsrit. Elke zuinigheidsrit moet wetenschappelijk gezien hetzelfde zijn, alhoewel ik de weersomstandigheden (koud weer=minder actieradius elektrische auto, Plug-In Hybrid en e-REV) niet kan beïnvloeden dat dan weer niet.
Ik had de rotonde voor de bomenweg vrij en kon er dus zonder af te remmen overheen rijden via de rotonderand. Dat ging werkelijk super maar ik had ook niet anders verwacht dankzij de werkelijk superieure luchtvering op deze auto. De bomenweg ging lekker en ook de Audi-rijder in een Audi A5 coupé achter mij durfde niet te bumperkleven. Af en toe leek hij aanstalten te maken maar hij deed het niet, dat is toch grappig of niet soms? De twee mooie bochten gingen lekker, en hier kon ik het niet laten heel even kort gas te geven. Maar ja daar is die elektromotor dan ook voor dus als het goed is slurpt dat geen extra diesel op.

De afslag naar de Nachtegalenlaan in Aerdenhout nam ik zonder vaart te minderen, en dat betekende dus dat ik schuin over de verkeersdrempel heen vloog. Met elke andere auto stuur ik de auto even recht over deze schuine verkeersdrempel heen, én minder ik iets vaart zo niet met deze Range Rover Hybrid. Maar de volgende verkeersdrempel is nog vervelender want daar word je bijkans gelanceerd, zo voelt het althans in een normale auto als je niet afremt. Direct na de ‘lancering’ komt er een linkerbocht, en dus moet je meteen insturen terwijl het onderstel nog grip aan het zoeken is. Geen probleem ook weer voor deze Range Rover Hybrid. Op de T-splitsing moest ik alweer stoppen vanwege de grote drukte, precies zoals ik voorspeld had. De rit naar de boulevard ging lekker en ik kon overal lekker doorkachelen, totdat ik alweer totaal onverwacht moest remmen (je hoeft maar naar die rem te kijken en de gigantische remschijven/remklauwen zetten de auto al stil). Dit keer een overstekende man met een hondje die eerst stil stonden naast een zebrapad en toen plotseling toch over gingen steken. Daarna even een heerlijk en werkelijk perfect glijrondje gedraaid over de rotonderand ten zuiden van Circuitpark Zandvoort. Het uitzicht op zee was fantastisch dankzij het zonnetje en de totaal kalme zee zonder golven. De duinenweg was gelukkig rustig, want op de Zandvoortselaan had ik meer dan 100 herten gezien waarvan één mannetjeshert buiten het hek. En die wil je niet voor je wielen hebben ook niet in een grote Range Rover, en daarom ben ik juist op deze weg vroeg in de avond – dan grazen veel herten en komen massaal tevoorschijn – extra voorzichtig. Het ritje terug was een drama vanwege de vele fossielen op de weg, ik laat het dus maar hierbij. Het verbruik kwam uit op exact 1:16 en dat komt exact overeen met wat Range Rover opgeeft.

Niet de bedoeling maar wel leuk
Na een zuinigheidsrit – waarbij ik heel netjes, soepel, vloeiend en rustig moet rijden – leef ik me altijd even uit na het aftanken. Om het ESP uit te kunnen zetten moet je de knop van het Terrain Response systeem indrukken zodat deze omhoog komt. Pas dan kun je het ESP uitzetten met behulp van het knopje met het slippende auto-icoon. Het was stil in ’t Heen dus ik had het rijk alleen, en dat is altijd wel zo fijn als ik aan het testen ben. Vlak voor de opritbocht gaf ik al enigszins in de veren hangend gas waarna de Range Rover Hybrid met piepende banden lichtjes begon te glijden. Dit is perfect te regelen met het gaspedaal waardoor ik heel mooi licht zijdelings wegdriftend de oprit opreed. Vanuit stilstand reageert de V6-diesel niet altijd meteen op het gaspedaal, dat komt omdat deze auto een Start/Stop-systeem heeft en vanwege het Hybride-systeem. Eenmaal rijdend is dat geheel verdwenen dus het is absoluut niet iets waar ik me aan geërgerd heb. Op de N206 rijdend moest ik even gas terugnemen van 100 km/u naar 70 km/u, want de nieuwe flitspaal (verstopt achter de pilaar van het viaduct aldaar) maakt opnames van de voorkant in plaats van de achterkant van de auto. Bij het stoplicht naar de rotonde aangekomen had ik helaas geen groen en dus was de bocht leuk maar meer ook niet. Het rondje over de rotonde was idem dito, maar daarna gebeurde er iets wat niet helemaal de bedoeling was. Middenin de S-bocht op de weg langs voormalig MarineVliegkamp Valkenburg begon de Range Rover Hybrid zwaar uit te breken omdat ik het gas iets te diep ingetrapt had, en vanwege de slinger in de bocht waardoor een auto nou eenmaal uit balans kan raken. Met één hand aan het stuur corrigeerde ik de zwaar naar links en rechts uitbrekende Range Rover Hybrid. Onvoorstelbaar dat deze grote SUV zich met slecht één hand aan het stuur zo ongelofelijk makkelijk laat corrigeren. Dit is nou precies wat die engineer in het YouTube-filmpje over de ontwikkeling van deze Range Rover op doelt als hij zegt dat: “The steering response is absolutely perfect, you can always feel exactly where the car is and exactly where the car is gonna go.” En dan te bedenken dat deze Range Rover Hybrid nota bene niet eens de ultieme stand “Dynamic Response” heeft zoals de steengoede Range Rover Sport Supercharged 5.0 V8 die wel heeft. Dat geeft dus wel aan hoe ongelofelijk goed de basis van deze volledig aluminium auto is.

Taart-expres
Lang geleden heb ik ooit ingesteld dat als ik schade rijd ik trakteer op taart, gewoon om behalve mijn oprechte mondelinge excuses aan te bieden die ook vergezeld te laten gaan van eetbare excuses. En dus moest ik behalve het schadeformulier brengen zaterdagochtend vroeg ook nog even een taart halen in Leiden. Dat is een leuk ritje dwars door de stad heen en dan merk je toch wel hoe groot deze Range Rover is. Maar door het ongelofelijk makkelijke sturen heb je eerder het idee dat je in een Fiat 500 rijdt met het knopje ‘City’ (zorgt voor extreem licht sturen in de stad) ingedrukt. Hoe ze het voor elkaar gekregen hebben weet ik niet maar ik denk niet dat er enig andere grote SUV is die zich zo ongelofelijk makkelijk laat sturen. In het ontwikkelingsfilmpje op YouTube zegt een Vehicle Engineering Manager daarover: “We’ve had to do more testing on this Range Rover Sport then any car we’ve ever worked on before.” Het viel trouwens niet mee om een parkeerplek te vinden, vroeger had je laden lossen/kort parkeren-plekken op de Korevaarstraat maar die zijn verdwenen. Met een taart aan boord reed ik weer terug naar huis om de taart in de koelkast te zetten, want ik moest eerst nog even zwemmen voor Hoofddorp. Omdat het zwembad waar ik zwem in Katwijk aan Zee is en mijn jongste zus daar woont besloot mijn moeder mee te rijden en zou ik haar daar even afzetten voor het zwemmen. Het grappige is nu dat ik onderweg af en toe best even stevig gas heb gegeven en redelijk hard door de bochten ben gereden. Waar mijn 81-jarige moeder normaal gesproken daar direct iets van zegt als ik dat doe deed ze dat nu niet! Waarom niet? Ze merkte het niet omdat deze Range Rover Hybrid zijdezacht accelereert en ongelofelijk comfortabel door een bocht heen rijdt. Dat is toch grappig of niet soms? En dit zegt voor mij meteen ook alles over deze nieuwe Range Rover, Britse topkwaliteit waar geen enkele andere autofabrikant die ook SUV’s bouwt maar ook een klein beetje in de buurt komt.

Na het zwemmen heb ik haar weer opgehaald en weer thuis afgezet, daarna heb ik mijn taart uit de koelkast gepakt ben ingestapt en naar Hoofddorp gereden. Bij het stoplicht richting de A44 kwam ik naast het vorige model Range Rover te staan met Duits kenteken. Bij de oprit naar de A44 hebben ze sinds vorige week twee rijbanen in plaats van één. Ik stond links vooraan en kon dus lekker plankgas accelererend de oprit nemen. Op de A44 ben ik 100-110 km/u gaan rijden want ik had geen haast die ochtend. Wel heb ik nog even gas gegeven op de fly-over naar de A4, en toen bracht ik de snelheid omlaag door snel op het min-knopje te drukken. Wat er toen gebeurde was wel grappig want de Range Rover minderde vrij snel vaart, sneller in ieder geval dan een gewone auto met cruise control. Dit heeft te maken met de regeneratieve werking van de elektromotor. Bij de afslag Hoofddorp aangekomen reed er niemand op de linkerbaan van afrit, heerlijk want dit is één van de mooiste afritbochten van Zuid-Holland. De grap is dat iedereen hier van het gas afgaat, en dat terwijl het juist een bocht is die je met dubbele snelheid ten opzichte van de rest van het verkeer kunt nemen. Probleem is dat je niet door de afritbocht heen kunt kijken, pas als je in de afritbocht rijdt kun je ’m goed overzien. Toen ik met de Range Rover door de afritbocht heen reed (binnen de maximum snelheid!) leek het wel alsof de andere auto’s achteruit reden. Ook dit laat zien hoe onvoorstelbaar goed de wegligging van deze auto is. Deze auto laat me keer op keer weer versteld staan, en daar kan ik als testrijder ongelofelijk van genieten!

Mercedes CLA, bye, bye, zwaai, zwaai
Na het afleveren van de het schadeformulier en de taart ben ik dezelfde weg weer terug gereden. Dat betekende dus via de mooie lange oprit naar de A4, een oprit waar je lekker vaart kunt maken. Vanaf de rondweg komend haalde ik nog snel even een lesauto in want daar wil je echt niet achter zitten. Bij het stoplicht kwam ik naast een uitermate flitsend uitziende Mercedes CLA te staan. Ik was benieuwd wat er zou gebeuren als we samen de opritbocht in zouden gaan, want middenin de bocht gaat het naar één rijstrook. Het was geen AMG-versie dus deze CLA kon maximaal 211 Pk aan boord hebben en dat is ruim minder dan de Range Rover Sport Hybrid. Maar gezien het feit dat de Mercedes CLA ruim 900 kg minder weegt is de Pk-gewichtsverhouding van de Range Rover Hybrid zelfs minder dan die van de Mercedes CLA. En wel 0,143 Pk/kg voor de Range Rover Hybrid tegen 0,145 Pk/kg voor de Mercedes CLA. Mijn enige voordeel is dan de luchtvering en de permanente 4×4-aandrijving en een beetje lef. Omdat ik de binnenbocht had en het voordeel van 4×4-aandrijving kwam ik als eerste de bocht uit, maar daarna had ik zoiets van haal me maar in. Maar tot mijn grote verbazing gebeurde dat dus niet, ik gaf nog extra gas bij richting de A4 en zelfs zoveel dat ik even dacht “Doe normaal man je zit niet op de motor!” maar door vlak langs de vangrail te sturen kon ik de vaart er toch inhouden en zag ik de Mercedes CLA wel heel erg snel in mijn achteruitkijkspiegel verdwijnen. Het type bestuurder dat in die Mercedes zat vond dat niet leuk dat weet ik zeker, en inderdaad zat hij eenmaal op het rechte stuk ineens wel heel erg snel op mijn achterbumper.

Deze auto is echt ronduit verbazingwekkend dus bekijk daarom nog maar eens dat YouTube-filmpje in het testverslag van de Range Rover Sport Supercharged 5.0 V8 waarin de Range Rover engineers deze auto ophemelen. Volkomen terecht want het is eigenlijk ook gewoon volslagen belachelijk (en tegelijkertijd HEERLIJK!) wat je met deze auto kan. Het foute aan deze auto is dat als je als testrijder dingen gaat doen die eigenlijk totaal ‘Over the top’ zijn. Maar het lullige is nou net dat die auto daar niet van onder de indruk is, dus wat jij denkt en vindt dat ‘Over the top’ is daar lacht die Range Rover jou als bestuurder gewoon midden in je gezicht uit. Een dag eerder moest ik voor de vervanging van een massakabel (terugroepactie) van mijn Renault Twizy naar de Renault-dealer in Aalsmeer. Daar zat ik aan de koffietafel met een fysiotherapeut van het Health Center op Schiphol. We hadden het toen over het menselijk brein en alles wat daarmee te maken heeft. Dus reflexen, onderbewustzijn, leerprocessen, kuddegedrag en noem het allemaal maar op. Ik vertelde hem dat ik auto’s test en over alles wat ik meemaak op de weg, waarna we het al snel eens waren dat de gemiddelde automobilist een groot gevaar is op de weg. Hij vond dat automobilisten net als piloten om de zoveel tijd (bv. 5 jaar) weer een rijvaardigheidstest moeten doen. Hij zei tegen mij: “Het is toch raar dat piloten regelmatig uren in de vliegsimulator door moeten brengen en een automobilist een rijbewijs voor het leven krijgt.” Eigenlijk zouden mensen zoals jij examinator moeten zijn, want als jij naast mij zit heb jij binnen 5-10 minuten door of ik goed (=schakelgedrag, stuurgedrag, anticiperen, kijkgedrag etc.) auto rijd. We kwamen daarna tot de conclusie dat de kopers van een Range Rover waarschijnlijk nog niets eens 10 procent (=menselijk brein, de gemiddelde mens gebruikt slechts 10 procent van zijn hersencapaciteit) van de capaciteiten van deze auto benutten of beter gezegd kunnen benutten.

I like sundays
Zondagen zijn voor mij altijd van die heerlijke rustige relaxte dagen; familiebezoek, fotoshoot van een testauto samen met mijn zwager, even anderhalve kilometer zwemmen enzovoort. Omdat de lucht zo mooi blauw was met mooie witte wolken, en ik bovendien geen zin had om ver te rijden heb ik de fotoshoot in Leiden gedaan. Het leuke eraan was we door de nauwe straatjes van het oude stadscentrum moesten manoeuvreren. Dat het desondanks toch relatief makkelijk ging kwam vooral door het makkelijke sturen. Dat is ook het eerste wat mijn zwager ongevraagd opmerkte over de Range Rover Hybrid. “Wat stuurt deze ongelofelijk makkelijk en precies, één millimeter verdraaiing van het stuur en de wielen reageren meteen”, zei hij. Samen met ‘Surround Camera System’ (het Surround Camera System maakt gebruik van vijf digitale camera’s om een nagenoeg 360 graden beeld van het gebied rondom de auto te tonen op het touchscreen) maakt dat het manoeuvreren een heel stuk makkelijker. Uiteraard is dit SCS niet het enige elektronische snufje in deze superdeluxe Range Rover Hybrid, ook het Meridian Surround Sound audiosysteem van 825 W met 16 kanalen en 19 luidsprekers is een streling voor de oren. De bediening van een en ander is doodeenvoudig en wat mij betreft volkomen hufterproof, maar ja ik heb makkelijk praten als autojournalist die gewend is dingen zelf uit te vinden. Bijna alles is elektrisch verstelbaar en uit te breiden tot zo luxueus als je het zelf maar wilt hebben. Vooral in de LWB (Long Wheel Base) zit je als een vorst achterin, dat gaat werkelijk helemaal nergens over. Wat ik ook wel lekker vond is de stoelmassage-functie van de beide voorstoelen, naast de uiteraard aanwezige stoelkoeling en stoelverwarming.

Tijdens het wegbrengen van mijn familie hoorde ik niemand klagen (de beenruimte is belachelijk), dat mag ook niet eens want daarvoor is deze auto veel te duur. Klagen betekent dan ook ga maar naar huis lopen! Mijn neefje had uiteraard al snel de camera’s ontdekt die ook tijdens het rijden te bedienen zijn. Bij vrijwel alle auto’s werk(t)en de camera’s alleen als de auto in zijn achteruit staat. En dus is het ongelofelijk leuk dat je in deze auto de weg voor en naast je achter je kunt zien verdwijnen. Wat ik ook een groot pluspunt vind aan deze auto is dat het HDD satellietnavigatie-systeem ook een offroad-functie heeft. Dat is bijvoorbeeld heerlijk als je door Zweden heen rijdt, wist je dat in Zweden maar liefst 70 procent van het wegennet onverhard is! Wat ik ook nog even wil melden is dat deze Range Rover Hybrid niet de sjieke joystick-versnellingspook heeft van de Range Rover Sport Supercharged 5.0 V8. Deze Range Rover Hybrid heeft die heerlijke grote metalen draaiknop en om heel eerlijk te zijn vind dat wel zo fijn. De daaraan gekoppelde versnellingsbak is een achttraps automatische transmissie met CommandShift van het Duitse ZF. Er is zelfs al een negentraps automatische transmissie van ZF, en ik ben dan ook benieuwd waar het aantal versnellingen op gaat houden. Leuk om te melden: “Eén van de doelen van de achttraps automatische transmissie is het brandstofverbruik omlaag te brengen. Dan praat je over 11 procent brandstofbesparing ten opzichte van de ZF zestrapsautomatische transmissie en 14 procent ZF vijftrapsautomatische transmissie. Door veranderingen in het interne design zijn de schakeltijden gereduceerd tot slechts 200 milliseconden.”

Uiteraard heb ik ook nog even uitgeprobeerd wat er zou gebeuren als ik met het ACC (Adaptive Cruise Control) aan gewoon op de auto’s voor mij af blijf rijden die voor het stoplicht staan. De ACC remt af precies zoals het hoort en steeds dichterbij komend zet de ACC de auto niet stil maar laat de melding “Bestuurder overnemen” zien gevolgd door de melding “Cruise control geannuleerd”. En wat mij nog opviel aan deze ACC is dat als ik de ingestelde cruise-control-snelheid heel snel terugbracht van bv. 130 km/u naar 100 km/u de auto dan duidelijk voelbaar vertraagde. Het voelde aan als afremmen en ik ga er vanuit dat het de de regeneratief remmende elektromotor is die ik voelde. [quote Landrover.com] De nieuwe hybrideaandrijving van Range Rover, telt drie inschakelbare modi en combineert Land Rovers populaire 3-liter SDV6-dieselmotor met een 35 kW sterke elektromotor, geïntegreerd in de achttraps automaat van ZF. Het hele hybridesysteem, inclusief lithium-ionbatterijen, spanningsomvormer en elektromotor, weegt minder dan 120 kilogram. De elektromotor levert een koppel van 170 Nm om de acceleraties een boost te geven en drijft de wagen autonoom aan in de EV-modus. Hij fungeert tevens als generator, om kinetische energie te recupereren tijdens het remmen (regeneratief remsysteem) en de batterij bij te laden wanneer de wagen vertraagt. In de inschakelbare EV-modus kan de Range Rover Hybrid tot 48 km/u zuiver elektrisch rijden voor een rijbereik tot 1,6 kilometer. Daarna wordt de dieselmotor automatisch weer gestart. [/quote Landrover.com]

Nadat ik ’s avonds mijn Renault Twizy terug had gebracht naar mijn garage (hij moet binnen staan van de verzekering) ben ik nog even via een grote omweg – uiteraard over het rotondecircus – naar huis gereden. Op weg naar de A4 kon ik nog net even een oude zwarte Audi A3 inhalen voor de oprit naar de A4/N11, dat vinden de petjes die daar meestal inzitten (was ook zo) niet leuk en daarom doe ik het juist ook. Ik gaf stevig gas in de opritbocht met die mooie motorveilige vangrail op korte afstand links van mij. En ook nu weer liet de Range Rover Hybrid het petje in zijn Audi A3 oplossen in de achteruitkijkspiegel alsof hij heel hard achteruit reed. Na een paar kilometer over de A4 ging ik er bij Hoogmade/Leiderdorp af, en gaf stevig gas op de zeer lange afrit ondertussen het ESP uitschakelend. Tja hoe moet je het in hemelsnaam omschrijven dat je met mij erin met zo’n bijna 2,5 ton aan aluminium over het asfalt knalt en glijdt. Na een veel te snel rondje besloot ik er nog eentje te doen gewoon omdat het zo geweldig leuk is om te doen, en dat is mede te danken aan de fantastisch goede 21-inch Pirelli Scorpion Verde All Season banden. Deze banden laten zich al glijdend zo goed controleren dat ik alleen nog maar met een hele grote glimlach achter het stuur kon zitten. Moet je voorstellen 2,5 ton dwars wegglijdend over vier wielen alsof ik in een auto reed die slechts half zo zwaar weegt. Op weg naar huis vergiste ik me en reed de afrit naar Leiden voorbij, je moet hier tegenwoordig verdomd goed opletten. En dus moest ik helemaal naar Leidschendam doorrijden en via Wassenaar weer terug naar Leiden. En dat vond ik uiteraard helemaal niet erg dat begrijpen jullie wel.

I don’t like mondays
Als je een Range Rover Hybrid maar 4 dagen hebt en je bent vrijdag vrij en je hoeft het weekend niet te werken, dan ben je wel gek als je maandag op de dag van terugbrengen geen vrije dag neemt. Het was een supermooie lentedag en dus ben ik ’s ochtends op tijd vertrokken binnendoor richting Amstelveen (even bij de Mitsubishi-importeur langs) en vervolgens ook binnendoor richting Hoevelaken voor een bezoek aan mijn privé-tandarts. En na mijn gebitscontrole zou ik over de snelweg van Hoevelaken naar Beesd rijden. Net als de NavSat van de Mitsubishi ASX raakte ook de NavSat van de Range Rover Hybrid volledig van slag bij het ‘zien’ van zoveel nieuwe (verlaten!?) provinciale wegen. Ik heb geen idee hoe het updaten van een Sandisk met alle wegenkaarten werkt of dat je bv. een nieuwe per post opgestuurd krijgt, maar het zou toch fijn zijn als een auto van meer dan een jaar oud up to date is wat betreft nieuwe wegen in Nederland. Aan de andere kant is het zo dat veel van die nieuwe wegen VVD-wegen zijn, het is puur asfalt om het asfalt terwijl de files slechts tijdelijk afnemen. Vanuit mijn werkplek kijk ik namelijk direct op de verbrede A4 die vroeger een flessenhals was ter hoogte van Leiderdorp met als gevolg iedere werkdag lange files. En wat denk je??? De A4 is sterk verbreed met meerdere extra rijstroken maar ik kijk, na een periode van weinig tot geen files, tegenwoordig weer elke ochtend uit op lange files. De VVD onder aanvoering van pRutte, Halve Zoolstra en Blokhut zouden het liefst de hele Randstad asfalteren. Resultaat: nog steeds overal files! Na Amstelveen zette ik koers naar Hilversum en daarna zou ik wel zien welke kant de NavSat dan wel ik mezelf op zou wijzen. De weg naar Hilversum is in het begin vrij saai maar ter hoogte van de Vinkeveense Plassen wordt het mooi, en met een mooi zonnetje aan een knalblauwe hemel heel erg mooi.

Na de Vinkeveense Plassen volgen onder de A2 door de Loosdrechtse Plassen. En opeens gaf de NavSat aan dat ik af moest slaan door Kortenhoef heen. Dat is niet de meest logische en kortste route maar wel gruwelijk mooi. Het is lang geleden dat ik hier gereden en om mij heen kijkend besefte ik dat het véél te lang geleden was. Daarna ben ik via ’s Graveland richting Hilversum gereden, en toen besefte ik pas hoe lekker ook het rustig cruisen in deze grote Range Rover Hybrid is. Soms reed ik even helemaal elektrisch en dat is heerlijk, en wat dat betreft hoop ik dan ook dat die elektrische Range Rover Evoque er gaat komen. De elektromotor die in de Range Rover Evoque komt is namelijk pas echt bijzonder, het is een magneetloze elektrische motor gebouwd door het Belgische Flanders’ Drive. En het is niet alleen die elektromotor die bijzonder is maar vooral ook het feit dat deze auto één elektromotor per wiel heeft. Er staat ons dus nog heel wat moois te wachten van Range Rover, daar is deze Hybrid nog maar een klein voorproefje van. Mooi toch! Na mijn gebitscontrole – jippie geen gaatjes! – ben ik naar de plaatselijke Tinq gereden om te tanken (verbruik 1:10 na stevig doorrijden) en de auto te wassen in een wasbox. Tijdens het wassen merkte ik eigenlijk pas goed hoe groot en vooral ook hoe hoog deze Range Rover Hybrid is.

Na he wassen ben ik terug naar Beesd gereden om de Range Rover Hybrid helaas weer terug te brengen naar de baas. Zo lekker cruisend kon ik heerlijk genieten van de rugmassage, waarbij ik uit twee standen – van boven naar beneden en vice versa – kon kiezen. Ik zou zomaar door kunnen rijden naar Wladiwostok (ga ik binnen afzienbare tijd nog een keer doen op de motor) zo zat ik te genieten achter het stuur. Tijdens het downloaden van de persfoto’s – het testverslag was toen al klaar – kwam ik foto’s tegen van een Range Rover Hybrid in Nepal waar amper twee weken na deze test die verschrikkelijke aardbeving was. Ik ben in 1992 van het uiterste westen van Nepal naar Kathmandu gereden op de motor. De foto’s waren dan ook regelrechte herkenningsmomenten voor mij, alhoewel ik eerlijk moet zeggen dat mijn rit nog zwaarder was. In 1992 waren er in het westen van Nepal namelijk nog helemaal geen wegen laat staan asfaltwegen. Ik reed gewoon lukraak dwars door het bos (een GPS was toentertijd peperduur) en vroeg af en toe aan een Nepalees of ik nog op de weg naar Kathmandu zat. Het is in mijn herinnering verreweg één van de mooiste motordagen uit mijn leven. Ik reed soms wel een uur of langer over totaal eenzame bospaadjes met overal zwermen parkieten en ook heel veel apen op en langs de bospaadjes. En toen was ik alweer in Beesd om “Het Beest” weer in te leveren. Jammer…