Kleine Kareltje…
Na het ophalen van de Volvo XC90 is het ophalen van deze kleine Opel Karl natuurlijk het ophalen van een overbodige testauto zoals velen tegen mij plegen te zeggen. Het is het verschil tussen een rijdend penthouse en een rijdend hutje. De laatdunkende opmerkingen die ik te horen kreeg over de Opel Karl toen ik vertelde dat ik op één dag deze beide auto’s op moest halen waren niet van de lucht. Ach laat maar lullen dacht ik bij mezelf de meeste mensen hebben geen flauw idee wat ik allemaal doe als ik aan het testen ben, en ze weten al helemaal niet hoe ongelofelijk leuk juist kleine auto’s zijn. Kleine auto’s zijn altijd leuk omdat ze – hoe kan het ook anders – licht zijn, omdat ze kauwgomballenvering hebben (zie test Renault Twingo 2010), omdat ze Audi/BMW/Mercedes-meat zijn, maar doe mij die Karl maar mensen! Weer een nieuwe kleine auto op de markt zullen velen denken, en het is al zo overvol in dat segment dus wat denken ze bij Opel daar nou nog in hemelsnaam aan toe te voegen? Na een ritje in de trein die na het opstappen in Leiden/De Vink ook nog stopte in – Den Haag Laan van NOI – Den Haag HS – Den Haag Moerwijk – Rijswijk – Delft – Delft Zuid – Schiedam Centrum – Rotterdam Centraal – R’dam Blaak – R’dam Zuid – R’dam Lombardijen – Barendrecht – Zwijndrecht – Dordrecht Zuid – Lage Zwaluwe arriveerde ik eindelijk in Breda Prinsenbeek. Mama mia wat een wereldreis zeg dat is toch niet normaal meer, wat een ellende dus: OV weg ermee! Na een kort sprintje arriveerde ik bij Opel Nederland waar de PR Manager nog aan zijn lunch zat. Ik zat nog steeds goed op schema dus ik heb even rustig zitten wachten tot hij klaar was.

Na het tekenen van het uitleenformulier (dat ik daarna per ongeluk weer meekreeg) maakte de PR Manager nog een grappige opmerking die gerelateerd is aan mijn werk op de IVF-kliniek waar ik niet eens aan gedacht had toen ik ‘m onder luifel had zien staan. Uiteraard had de pers-Karl een aantal extra’s en stom toevallig bleken die nogal toepasselijk voor de aanstaande testweek. Gezien de eerste nachtvorst kwamen de stoelverwarming en jawel ook stuurverwarming (beide accessoires 295,- euro) mij erg goed van pas. Er is niets lekkerder dan in een ijskoude auto stappen en het dan lekker snel warm voelen worden in je rug, je kont en je handen. Ik stapte in en na het afstellen van de stoel, het stuur en alle spiegels draaide ik de contactsleutel om. Het 3-cilinder motorblokje sprong aan en volgens de PR Manager moest ik me laten verrassen door de maar 75 Pk’s. Onder slagboom door rijdend viel de levendigheid meteen op, geen last van een te arme afstelling onderin (kom ik de laatste tijd weer iets te vaak tegen) gewoon lekker oppakken zonder een moment te verslappen. Zou het dan toch? Het korte stukje naar de snelweg voelde goed aan qua sturen en wegligging, en eenmaal op de snelweg ging de cruise control – jippie! – erop. Kleine zuinige auto’s horen een cruise control te hebben vind ik, het is dan zoveel makkelijker om constant en dus zuinig te rijden.

Best goed!
Aangezien ik persé op tijd thuis moest zijn heb ik af en toe even extra gas gegeven (130-150 km/u), en verrassend genoeg reageert deze Opel Karl niet alleen goed, maar voor slechts 75 turboloze Pk’s verhoudingsgewijs ook nog eens behoorlijk krachtig op het gaspedaal. Tja en dan die 5-versnellingsbak van deze kleinste 5-deurs Opel, die is niet goed maar ronduit subliem. Onvoorstelbaar dat ze een versnellingsbak van zo’n kleine auto zo soepel en zo precies kunnen laten schakelen. Er zijn auto’s van 1-2 ton die niet eens zo lekker schakelen als deze Opel Karl dat is toch lachen of niet soms. Ik was er bijna uit wat betreft mijn mening, alleen nog even met een behoorlijke snelheid door een mooie flauwe/haakse/180-graden snelwegbocht en dan was ik er uit. Op de dwarsrichels van de bruggen onderweg voelde ik al dat de vering/demping ruim beter is dan die van de gemiddelde kleine auto. Weer dikke punten voor de Opel Karl dus en ik was nog geen 40 kilometer onderweg. In de mooie snelwegbocht van het knooppunt Terbregseplein had ik de bocht lekker vrij, en tot mijn verbazing bleken de grip van de banden en de stabiliteit van het onderstel uitstekend. De haakse snelwegbocht op het Kleinpolderplein had ik helaas niet vrij, maar ik bleef wel met groot gemak achter een dikke sedan van een fout Duits zustermerk uit de frusto-top3 hangen. Nog één bocht en dan was ik er eigenlijk al uit en kan ik wat mij betreft dit testverslag hier beëindigen. Als een auto zich met piepende banden door de 180-graden bocht bij de afslag Leidschendam heen laat sturen dan is-tie serieus goed!

Ondanks de grote drukte lukte het me toch om net voor een petje in een Fast&Furious-auto de afslag op het laatst mogelijke punt te nemen. Omdat ik een gigantische bloedhekel heb aan zwakzinnige petjes in F&F auto’s met pestherrie-uitlaten stuurde ik met een hogere snelheid – en jawel piepende banden én dus serieus goed – dan ik eigenlijk had gewild door de meest buitenste bocht (=grootste radius=hoogste druk op de banden) voor rechtsaf heen. Het stoplicht stond op groen dus ik kon meteen doorrijden, en oh wat deed de kleine Opel Karl dat goed. De 185/55-R15 Continental ContiEcoContact banden hebben een uitstekende grip en dat komt door de al even uitstekende vering/demping. Want toen ik na een uiterst saaie rit over Wassenaar in De Stevenshof arriveerde voelde ik op de verkeersdrempels en snelheidsbrekers pas echt hoe goed de vering/demping van deze Opel Karl is. Waar ik op een gegeven moment op de hoogste en voor de vering/demping veruit de meest vervelende verkeersdrempel een harde ‘boink’ verwachtte bleef deze uit. Wow dit is echt subliem voor zo’n kleine en goedkope auto! Opel heeft duidelijk veel tijd gestoken in he ontwikkelen van deze kleine Karl, dat kan niet anders want anders krijg je een auto nooit zo goed. Alle Adams (SLAM/Rocks/ S) vond ik al goed en Opel trekt dat dus door. Knap van ze!

Even plaats maken
Het kon even niet anders maar in het weekend heb ik toch vooral de Volvo XC90 D5 getest, want die moest maandag namelijk alweer terug. Een andere mogelijkheid om te testen was er niet dus ik moest wel of ik wilde of niet. Maar natuurlijk vond ik af en toe een gaatje want het rijden in een stadse omgeving met de Volvo XC90 D5 was zo onnoemelijk saai. Zelfs als ik plankgas gaf dan gebeurde er helemaal niets, het 4-cilinder dieselblok is bij wegtrekken vanuit stilstand werkelijk zo dood als een pier. De Opel Karl is dus eigenlijk qua rijden véél leuker dan de véél duurdere Volvo XC90 D5, en dat heeft dit keer dus niets met het gewicht te maken! Als ik dus even iets moest doen in de stad of dichtbij huis pakte ik de Opel Karl. Ik was al zeer tevreden over alles maar nu nog even de wegligging op mijn lokale circuits. Toen ik vrijdag ging zwemmen ben ik dan ook uiteraard in de Opel Karl gestapt, via de ventweg langs de Soldaat van Oranje-hangar reed ik richting Katwijk aan Zee. Ik reed met verschillende snelheden over de aldaar gelegen verkeersdrempels, maar de hoogste nam ik ook met de hoogste snelheid. En het uitdempen van wat meestal resulteert in een harde ‘boink’ deed deze Opel Karl echt subliem want géén harde ‘boink’. Aan het einde van de ventweg besloot ik door De Zanderij heen te rijden, en dankzij de kleinheid van deze auto kon ik bij het verlaten van de rotonde lekker hard door de zeer smalle stijgende bocht heen sturen. De rotondes leken er niet te liggen, want ik vloog werkelijk over de rotonderanden heen. Bij wijze van spreken dan want waar andere grote auto’s moesten remmen vanwege hun grootheid kon ik bijna letterlijk rechtdoor rijden over de rotonderanden heen.

In de buurt van het zwembad is het rond deze tijd altijd hectisch, vraag me niet waarom maar het lijkt wel of heel Katwijk aan Zee dan richting Leiden rijdt. In een kleine auto kun je dan nog net even snel overal tussendoor schieten. Na het zwemmen ben ik over ’t Heen naar huis gereden, want de ultieme opritbocht en dus de laatste ultieme test of de Karl echt zo goed is als-tie lijkt te zijn. Er waren wat wegwerkzaamheden maar gelukkig was de opritbocht gewoon open. Ik reed in de 2de versnelling op de bocht af waarna ik plankgas gaf, met het ESP/TRC aan want dat wilde ik eerst even testen. Gelukkig sloeg de Opel Karl niet dood maar ging heel mooi superstrak langs de witte lijn door de opritbocht. Het mooie was dat vanaf het moment van gas geven de Opel Karl heel mooi door bleef accelereren. Geen moment van verslapping en ook geen last van onderstuur, gewoon zo mooi als het maar kan. En daarna ben ik ook nog even op de grens rijdend door de haakse bocht/rotonde/S-bocht naast het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg gevlogen. Wat ik ook deed de Opel Karl bleef gewoon mooi strak sturend – al dan niet met piepende banden – op de ideale lijn over het asfalt ‘vliegen’. Eén van de meest opvallende dingen vind ik dat deze kleine auto zo’n onvoorstelbaar lekker stuurgevoel heeft, meestal is dat bij kleine auto’s namelijk maar zo, zo. Dikke pluim dus voor de ontwerpers en technici! Thuis gekomen van het zwemmen ben ik meteen even de Samsonite kofferset gaan fotograferen. En het viel mij mee wat erin paste aan koffers.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 1×50-liter + 1×33-liter + 3×33-liter
Zonder hoedenplank: 1×50-liter + 3×33-liter + 2x13liter

Ff naar De Efteling
Maandag moest ik de Volvo XC90 terugbrengen naar de baas in Beesd, en daarna naar de tandarts in Hoevelaken en (gelukkig want lange files) op de motor weer naar huis. Die avond had ik absoluut geen zin meer om nog in de auto te stappen, en dus stapte ik dinsdag na een Karlloze dag weer in de kleine Opel. Wel grappig dat het de kleur Baby Blue is gezien mijn werk op de IVF-kliniek, zou de PR Manager van Opel Nederland dat expres gedaan hebben? Maar ja ik was zeker niet “Feelin’ blue” (hoeveel termen/uitdrukkingen met het woord “Blue” erin bestaan er eigenlijk) in deze Opel Karl dat mag duidelijk zijn! Dinsdagochtend stapte ik met een lekker gevoel weer in de Opel Karl, want net als de grote Volvo XC90 heeft ook deze kleine auto stoel- en stuurverwarming. En op de koudste ochtend van de week is dat toch wel erg lekker als je in een koude auto stapt. Na het starten voel iemand die van techniek houdt zoals ik meteen dat dit 3-cilinder motorblok anders is dan bijvoorbeeld het 3-cilinder motorblok uit de Opel Corsa Edition 1.0 Turbo Start-Stop 90 Pk. Dit motorblok heeft én geen turbo én geen balansas en dat voel je duidelijk. Om serieus vaart te maken moet je het toerental ruim boven de 3.000 doorjagen, en om heel eerlijk te zijn vond ik dat wel weer eens leuk. Ondanks de afwezigheid van een balansas trekt het 3-cilinder motorblok vrijwel trillingsvrij door tot aan het rode gebied. Ik stond er nog verbaasd van hoeveel grote auto’s ik met deze kleine Opel Karl te snel af was tijdens een stoplichtsprintje en op dubbelbaans rotondes. Een snelle BMW-rijder probeerde me woensdagmiddag uit werk buitenom in te halen op een dubbelbaans mini-rotonde, en op de volgende dubbelbaans mini-rotonde weer maar steeds was ik ’m ruim te snel af. Ha, ha, daar kan ik zo van genieten als zo’n BMW-rijder zich zit op te vreten achter zijn stuur en dan op de achterklep van mijn Opeltje “Karl” ziet staan. Heerlijk!

Dinsdagmiddag moest ik uit werk vandaan direct door naar De Efteling voor een symposium over patiëntvriendelijkheid. Een onderwerp dat op de IVF-kliniek waar ik werk op dit moment een hot item is. We zijn er met zijn vijven naartoe gereden in een Mitsubishi Outlander PHEV van een collega. Om 23.15u waren we weer terug in Leiderdorp waar ik na een werkdag van bijna 14 uur total loss in de Opel Karl stapte. Ik kon het uiteraard niet laten nog even een rondje over het rotondecircus heen te rijden. Zo laat is het zo ongelofelijk rustig dat kon ik niet laten schieten. Ik besloot het ESP/TRC uit te zetten alhoewel ik dan op moest letten dat de snelheid niet boven de 55 km/u zou komen, want dan wordt alleen(!) het ESP weer automatisch geactiveerd. Het TRC wordt pas weer geactiveerd als je de cruise control aanzet, dan wel als je op het knopje met de slippende auto drukt. De eerste rotonde is altijd het lekkerst van allemaal, geen idee waarom maar door de ligging en de perfecte rotonderand kan ik hier bijna alles testauto’s altijd perfect halfdwars over de rotonderand heen laten glijden. Mijn rondje over het rotondecircus begon dus heerlijk halfdwars over de eerste rotonde heen glijdend, daarna volgde de buitenring van de eerste grote rotonde. Ik gaf daar nog even extra gas zodat ik bij het verlaten van de rotonde lekker hard naar rechts kon sturen. Ik had verwacht dat de Opel Karl last zou hebben van onderstuur maar niets daarvan. Huh? Dus op naar de rotonde met de hoge rotonderand, over de A4 heen en dan over de ovale grote rotonde weer terug. Ennuh dat ging gewoonweg heerlijk, niks geen uitbreken of onderstuur ha, ha wat is deze kleine Opel vet goed zeg.

Regen – megafiles – zuinigheidsrit
De laatste testdag was tevens ook mijn laatste werkdag, want daarna was ik even heerlijk drie dagen vrij. En daar was ik wel even aan toe na een aantal zeer drukke dagen op het IVF-laboratorium. Het is zelfs zo erg dat ik nu ik dit schrijf niet meer weet hoe ik ’s ochtends naar werk gereden ben, pas na heel lang nadenken wist ik het weer. In tegenstelling tot een dag eerder besloot ik vandaag om via de A4 naar werk te rijden, dan kon ik mooi even een half rondje over het rotondecircus rijden en glijden. Het regende namelijk en daar was ik erg blij mee, want voor een goede test wil ik graag minimaal één dag in de regen gereden hebben. De oprit naar de A4 ging lekker alhoewel ik niet tot het uiterste ging, dat kon ook niet want er reed een fossiel voor mij. Eenmaal op de snelweg ging de cruise control erop, en ik was blij dat er tot aan de afslag Hoogmade/Leiderdorp geen file stond. Op de extreem lange afrit besloot ik de cruise control weer te activeren en met 100 km/u door de afritbochten te rijden. Psychologisch gezien is dat lastig want zeker op nat asfalt ben je als bestuurder geneigd eerder af te remmen. Het lukte me om van de rem af te blijven en ik reed, terwijl ik ondertussen het ESP/TRC uitzette op de grote ovale rotonde af. Het naar binnen snijden van de buitenring naar de binnenring op de noord-oostkant is één van de allerleukste acties die ik ken. Omdat ik hier nog tijdens de landing van de linkerkant van de auto meteen hard naar binnen moet sturen heeft op nat asfalt op dit punt altijd 100 procent last van onderstuur met welke voorwielaangedreven auto dan ook. Tenzij je Yokohama C-Drive banden om de velgen hebt zitten, dan is het ineens net of je op droog asfalt rijdt zo absurd goed zijn die banden op nat asfalt. De Opel Karl gleed met behoorlijk wat onderstuur naar rechts, maar zonder al teveel moeite kon ik de Opel Karl corrigeren. Daarna reed ik over de hoge rotonderand heen, maakte een mooie landing met de linkerkant en gaf gas over het viaduct heen.

Aan de andere kant aangekomen had ik de rotonde vrij en kon ik dus naar hartenlust gas geven en de Opel Karl mooi zijdelings weg laten glijden. Dat ik dit heel mooi en gecontroleerd met Opel Karl kan doen vind ik best wel bijzonder voor zo’n kleine en goedkope auto. Op de volgende rotonde maakte ik het iets té bont en greep het ESP – dat zich intussen automatisch had geactiveerd want snelheid >55 km/u – keihard in. Uit werk vandaan regende het nog steeds maar ik had de pech dat er een Porsche Cayenne S precies voor mijn neus de rotonde opreed. Nou denken jullie natuurlijk dat ik dat wel leuk zou vinden maar niet met deze bestuurder erin. Ik had de hele weg naar huis bij wijze van spreken rondjes om de Porsche Cayenne S heen kunnen rijden met de Opel Karl zo dramatisch slecht reed die bestuurder. En als ik heel eerlijk ben zou ik op dat moment niet eens willen ruilen met die man in die Porsche Cayenne S! Deze Opel Karl is zo leuk, handelbaar en voorspelbaar in de regen dat tovert vanzelf een grote glimlach op je gezicht. Maar ik was nog niet thuis want ik had nog heel wat mooie bochten te gaan. Op de Willem de Zwijgerlaan zag ik de drukte toenemen, logisch want de Nederlandse automobilist en regen betekent drama oftewel files en dus een zware spits! Ik ben maar via mijn sluipweggetje naar huis gereden, gewoon lekker rustig waardoor ik in alle bochten het gas erop kon zetten.

Geen turbo=dus niet zuinig
De zuinigheidsrit had ik uitgesteld tot de laatste dag van de testweek, eigenlijk had ik ‘m eerder willen doen maar door de drukte liep het nou eenmaal zo. Helaas voor mij was het die avond druk, heel erg druk op de weg want regen en dan kan niemand ineens meer autorijden lijkt het wel. Omdat het druk was en er 400+ km aan files stond ben ik eerst maar boodschappen gaan doen samen met moeders. Met dit slechte weer ga je niet even op fiets boodschappen doen, en bovendien zou het vrijdag ook slecht weer zijn. Rond 19.30u stapte ik in de Opel Karl op weg naar Katwijk aan Zee, en ik was benieuwd of ik de opgegeven 1:27,8 zou halen. Met de andere kleine Opels die ook hetzelfde 3-cilinder blok – maar dan met turbo + balansas – hebben haalde ik het opgegeven verbruik namelijk met gemak. Na het aftanken kwam het verbruik tot dan toe uit op 1:17 en dat was gezien mijn zeer sportieve rijgedrag helemaal niet verkeerd. Het was donker, het regende en het zicht was zwaar beroerd mag ik wel zeggen. En als tegenliggers dan ook nog eens hun groot licht aan gaan zetten zie je helemaal niets meer. Fijn! Ik was uiteraard dolblij met de cruise control dat rijdt toch net wat fijner. Ik schreef al dat het zicht slecht was maar omdat het zo ontzettend vochtig was besloegen alle ruiten ook nog eens constant. Heel irritant en dus zette ik om de zoveel de blower + airco even aan om de beslagen ruiten weer helder te maken. Ondanks alles ging het ritje lekker en ik was benieuwd of ik een nul keer remmen zou scoren. Aan het einde van het rechte stuk van de N206 aangekomen heb ik het maar rustig aan gedaan, met 70-80 km/u door de haakse bocht ter hoogte van De Zilk was even te hoog gegrepen. Ik ben nog niet vergeten dat ik met een aantal auto’s (Kia pro cee ‘d GT First Edition 1.6 T-GDi en de Mazda 2 GT-M Skyactiv-G 90) in de regen zomaar ineens even helemaal de weg kwijt was. De Continental ContiEcoContact banden voelen perfect aan, maar ik ga het niet opzoeken in een bocht die bekend staat om zijn auto’s in de sloot vlak nà de bocht.

De bocht ging lekker en ondanks het slechte zicht voelde ik me niet onzeker, ik zag namelijk aan de rijstijl van veel automobilisten deze avond dat ze nogal onzeker reden. Je kunt dat onder andere zien aan het vele remmen om niets. In Vogelenzang kreeg ik het nog even benauwd want er stond in de 30-zone een bestelbusje half op de weg, maar gelukkig kwam er geen tegenligger aan en kon ik er langs rijden. Daarna kon ik gelukkig lekker doorrijden, en op de T-splitsing leek het rustig uit de verte. Maar helaas vlak voor ik de T-splitsing naderde kwam er ineens van beide kanten een rij auto’s aan. Ik moest wel remmen of ik wilde of niet, wat jammer nou want het ging net zo goed verdorie. Op weg naar CircuitPark Zandvoort hoorde ik op Radio 10 (doodgewone radio en geen USB aanwezig, nieuwste IntelliLink-infotainment-systeem volgt begin 2016) stom toevallig dat het dit jaar 30 jaar geleden is dat er voor het laatst een Formule 1 race is verreden op Zandvoort. Net na de lastige blinde bocht voor de spoorwegovergang zag ik net op tijd dat de spoorbomen dicht waren. Door snel terug te schakelen lukte het mij mede door de iets oplopende weg de auto stil te zetten zonder te remmen. Na het openen van de spoorbomen reed er iemand voor mij die zijn rijbewijs vast en zeker in Bhutan heeft gehaald. Gelukkig sloeg ze linksaf en had ik de weg weer voor mij alleen. De weg langs CircuitPark Zandvoort ging lekker net als de boulevard, eindelijk eens geen malloten voor me die met een slakkengangetje reden. Bij de duinenweg aangekomen bleek deze weer open, alleen moest ik vlak voor de rotonde bij Overveen al omdraaien. De terugweg ging fantastisch lekker want ik hoefde nergens te remmen. De gehele N206 tot aan Katwijk aan Zee ging perfect en het lukte me zelfs weer eens om zonder te remmen stil te vallen voor de onbemande benzinepomp. En ja toen baalde ik stevig van die ene keer remmen onderweg, maar goed het gaat uiteindelijk om het verbruik. En dat verbruik viel vies tegen want dat was 1:23,3 terwijl er in de online brochure een 1:27,8 staat vermeld. Dat is een verschil van ruim 4,5 km per liter en dat is op een volle tank dus 144 km. Vreemd want deze 3-cilinder heeft geen turbo en maar 75 Pk, dus dan zou je toch mogen verwachten dat-ie het opgegeven verbruik haalt.

Nog een kans
Na de tegenvallende zuinigheidsrit besloot ik er vrijdag terug naar de baas in Prinsenbeek nog maar een snelwegzuinigheidsrit aan vast te plakken. Dat pakte bij de Opel Corsa namelijk goed uit dus wie weet is dat ook het geval bij deze kleine Opel Karl. Ik vertrok met 50 km/u over de ventweg rijdend langs de A44 richting Wassenaar. Daarna moest ik in het gelukkig nog niet zo drukke vrijdagse verkeer (’s middags zou het herfstvakantie-verkeer losbarsten) proberen zo langzaam mogelijk op te trekken en me zo veel mogelijk aan de maximum snelheid te houden. Het lukte prima alhoewel ik één keer even boven op mijn rem ben gaan staan vanwege een bumperklever, waarna hij meteen afstand hield in zijn dikke Duitse sedan. Eenmaal op de A12 kon ik lekker doorrijden met 100 km/u, maar heel soms gaat er een lampie bij me uit. Toen ik de fly-over naderde dacht ik ’m vrij te hebben totdat er een auto naar links schoot en geloof het of niet met een slakkengang van slechts 60 km/u door de fly-overbocht heen reed. Dan spoor je toch gewoon niet, ik bedoel je kan er met groot gemak met 100 km/u doorheen, en zelfs 120-130 km/u is geen probleem dus waar gaat dit over. Zo iemand mag wat mij betreft zijn rijbewijs stante pede inleveren, dit soort verkeersgedrag vind ik echt levensgevaarlijk! Gelukkig stond er amper file richting Rotterdam en ook richting de Brienenoordbrug was het relatief rustig. Precies voor de mooie fly-overbocht ging een vrachtwagen een andere vrachtwagen inhalen, mooi balen maar ach het is TGIF en mooi weer dus waar zou ik me druk om maken. Op de snelweg van Rotterdam naar Breda/Prinsenbeek kon ik lekker netjes 100 km/u op de cruise control blijven rijden, dus dat zou met dit turboloze motorblok vast en zeker een goed verbruik op moeten leveren. Het aftanken bij de Esso in Prinsenbeek leverde helaas een zeer teleurstellend verbruik op, ik kwam niet eens ook maar een beetje in de buurt van het opgegeven verbruik. Slechts 1:21,25 terwijl ik iets van 1:27,77 zou moeten halen! Zelfs het gemiddelde verbruik van 1:24,39 haal ik bij lange na niet. Dat is een grote tegenvaller want het is zelfs ruim lager dan de 1:23,3 van mijn zuinigheidsrit. Jammer, jammer, jammer want de Opel Karl is een werkelijk meer dan uitstekende kleine auto die mij in alle opzichten (=interieur/wegligging/stuurgedrag/etc.) uitstekend is bevallen. En wat ook goed beviel zijn de stoelen en de niet eens zo verkeerde zitruimte achter voor de passagiers. Voor een kleine 5-deurs auto vond ik het in ieder geval meer mee- dan tegenvallen.

Veilig
Waarom is deze kleine Opel Karl in een bepaald opzicht veiliger dan veel andere auto’s? Heel simpel deze auto heeft ouderwetse portiervergrendelingsknopjes waardoor je bij het te water raken van binnenuit ALTIJD de portieren kunt openen. Veel automobilisten weten namelijk niet dat veel moderne auto’s bij het te water raken in een kluis veranderen. Dat betekent dus dat je letterlijk opgesloten zit en de portieren niet meer kunt openen. In 2008 hebben studenten autotechniek van de HAN onderzoek gedaan naar “Effect van water op het functioneren van raambedieningen en deurvergrendelingen”. De resultaten van dat onderzoek waren zo ontluisterend voor sommige automerken dat het onder de pet is gehouden door de toenmalige minister van Verkeer en Waterstaat Camiel Eurlings. In plaats van autofabrikanten ertoe te bewegen gebruik te gaan maken van gesealde deurvergrendelingssystemen (superveilig ook zonder portiervergrendelingsknopjes) startte hij een reclamecampagne voor de veiligheidshamer. Alsof die twee kleine kinderen in die zinkende auto – hun moeder stond in Utrecht op de kade toe te kijken hoe de auto naar de bodem zonk – zichzelf uit de veiligheidsgordels van hun kinderstoeltje hadden kunnen bevrijden om zo’n hamertje pakken om de ruiten in te slaan. Met een geseald deurvergrendelingssysteem waren deze kinderen NOOIT verdronken! Best wel raar dat de media en de overheid zich druk maken om sjoemeldiesels terwijl dit een in mijn ogen veel urgenter en makkelijker op te lossen probleem is.