Selløf øphalen!
Vrijdag moest ik eerst nog even de residentie van Jeroen Dijsselbloem (ik demonstreer voor het ministerie van Financiën i.v.m. mijn corrupte belastinginpsecteur die achter de tralies hoort) een ‘bezoekje’ brengen, vooraleer ik op mijn motor stapte en even zéér stevig gas heb gegeven om op tijd in Beesd te zijn. Ik had voor die dag namelijk een superstrak tijdschema gemaakt en dat kon en mocht gewoon niet mislukken! Tijdschema vrijdag 9/10/2015: Klokslag 09.00u in Beesd -> Volvo XC90 omruilen tegen mijn motorfiets -> naar Leiden station De Vink waar ik om 11.29u OP de trein moest springen -> waar hopelijk die dag eindelijk eens een keer iemand níet VOOR de trein springt -> met het OV-weg-ermee naar Prinsenbeek om de Opel Karl op te halen -> 12.30u stapte ik in de Babyblue Karl -> weer terug naar Leiden om de accu’s van de digitale spiegelreflexcamera’s op te laden -> een gevaarlijke Snelle Jelle en appeltje mee als lunch -> snel zwemmen in Aquamar/Katwijk aan Zee -> fotoshoot van de Volvo XC90 met mijn zwager -> avondeten -> zuinigheidsrit. Ik moest de Volvo XC90 persé zelf ophalen van Volvo Cars Nederland, en ik geef ze daar groot gelijk in en wel om deze reden. Ik heb al meerdere keren een auto getest en las toen in de testverslagen van andere online Automagazines bepaalde dingen niet terug. Dat kwam omdat ik de testauto zelf had opgehaald en de PR-medewerker/PR-manager mij dingen had verteld die je zelf nooit zult ontdekken als het je niet verteld wordt. Het testverslag is daardoor niet compleet en dus ietwat nutteloos voor de auto-importeur die de auto mee heeft gegeven. Wat jullie namelijk niet weten is dat grote jongens zoals Autoweek (nou ja groot?, hun oplages zijn tegenwoordig dramatisch laag) hun testauto’s op laten halen door studenten die dat als bijbaantje hebben. Na de gedegen uitleg van de Volvo-medewerker kon ik vertrekken en aan de andere kant van het spoor de A2 oprijden.

Ik heb meteen het gas er maar op gezet alhoewel 130 km/u (=1.800 toeren/D8) voor een koude diesel met een 8-traps automaat natuurlijk geen hoge snelheid is. Er zit alleen een adaptive cruise control op maar liever dat dan de speed-limiter gebruiken, daar heb ik toch wel zo’n ontzettende bloedhekel aan. Bij de fly-over van de A2 naar de A12 aangekomen heb ik de Drive Mode* draai/druk-knop (zie foto rechts onderaan in het testverslag) in de Dynamic-modus gezet want de Eco-modus of de Comfort-modus leek mij niet raadzaam. Deze Volvo XC90 heeft namelijk elektronische demping en ik weet dat in het algemeen de Eco-modus en de Comfort-modus niet echt geschikt zijn om met 150+ km/u door een fly-over bocht heen te rijden. In die standen staat de demping zo comfortabel afgesteld dat er sprake is van weinig in- en uitgaande demping terwijl ik juist veel in- en uitgaande demping nodig heb. Het goed positioneren is hier altijd weer een kunst maar het lukte me om precies achter een BMW sedan te gaan rijden die hetzelfde van plan was als ik. Eenmaal op de linkerbaan zette ik het gas erop maar merkte toen dat het 2-liter twinturbo dieselblok (225 Pk/4.250 — 470 Nm/1.750-2.500) hard moet werken om deze grote 2 ton zware SUV vaart te laten maken. Maar het moet gezegd de BMW sedan ging netjes opzij voor mij en werd volledig aan bonken gereden hoe hij ook zijn best deed. Het onderstel van de Volvo XC90 met rondom elektronische demping dempte alle dwarsrichels netjes uit, en daardoor kon ik met minimale onbalans over de fly-over heen rijden (lees: scheuren?, knallen?…).

*Eco/Comfort/Offroad (niet actief alleen bij luchtvering)/Dynamic/Personal

Rijdende huiskamer
Eenmaal op de A12 ben ik eens lekker gaan genieten van het fraaie interieur van deze Volvo XC90. In dit soort auto’s krijg ik altijd een huiskamergevoel, ik noem ze dan ook altijd maar een rijdend appartement. En dat is het eigenlijk ook want deze grote Zweedse SUV kost zelfs meer dan mijn fraaie Dacia-appartement dat ik voor wel heel erg weinig heb kunnen kopen. De luxe om mij heen is bijna on-Zweeds, overal mooi leer, een fraaie afwerking, maar gek genoeg geen verstelbare hoofdsteunen waardoor lange mensen (N.B.: Nederlanders zijn het langste volk ter wereld) een probleem hebben. Dat verwacht je dan weer niet van een oerdegelijk automerk als Volvo. Omdat ik op tijd in Leiden moest zijn heb ik het gaspedaal wat dieper ingetrapt, en dan wil deze Volvo XC90 D5 AWD best vaart maken. Met 150-160 km/u heb je het idee dat je heel rustig aan het cruisen bent, het is namelijk erg stil aan boord en het voelt uitermate stabiel aan dus wat wil je ook. Toch mis ik wel een beetje de échter power die dit soort auto’s altijd hebben vanwege de dikke motor (V6 of V8 benzine/diesel) die er meestal onder de motorkap hangt. Het is dan ook weer ouderwets degelijkheid en milieuvriendelijkheid troef bij Volvo, dus veiligheid en kleine motoren spelen een hoofdrol. Aan het einde van de N11 aangekomen moest ik voor de eerste keer stoppen voor het stoplicht. Er kwam een kleine truttenschudder rechts naast me staan, dat was dus een makkie bij groen. Nou……. nee dus! Ik trapte het gaspedaal vol in bij groen maar er gebeurde helemaal niets, en nee ik lieg absoluut niet daarvoor kennen jullie mij goed genoeg.

Gekker nog het is zelfs zo bedoeld kreeg ik maandagochtend te horen bij Rica Engineering in Wateringen. Want wat gebeurt er nou eigenlijk precies bij het optrekken vanuit stilstand, en waarom alleen in de 1ste en de 2de versnelling? Het is puur gedaan om de transmissie te sparen meer niet, en dus treedt er een koppelbegrenzer in werking waardoor hooguit de helft van het totale koppel beschikbaar is. Dat houdt dus in dat slechts 235 Nm koppel beschikbaar is in plaats van de maximale 470 Nm. Jammer want nu zat ik regelmatig achter het stuur te foeteren: “Doe wat!!!” Of het went? Nee, ik kon er niet aan wennen en ben dan ook zeer benieuwd naar de door Rica Engineering getunede Volvo XC90 D5 AWD Inscription die wel het volledige koppel beschikbaar heeft in de 1ste en 2de versnelling. Ik heb de vermogensgrafieken van deze door Rica Engineering getunede Volvo XC90 D5 AWD reeds gezien, en het verschil met de standaard vermogensgrafiek is overduidelijk. Ergens eind dit jaar is de Rica-Volvo-XC90 klaar en mag ik erin rijden (wie weet ook echt testen=testverslag) van Roel Senior, iets dat hij mij uiteraard niet twee keer hoefde te zeggen. Ik heb zowel Roel Jr. als Roel Sr. even in de Volvo XC90 D5 AWD Inscription laten rijden, en beiden moesten beamen dat ik gelijk had want grappig genoeg hadden ze dit – kickdown vanuit stilstand – allebei nog niet getest.

Zønighøidsrit – ik kan er geen knackebrød van maken…
Omdat ik de Volvo XC90 maandag alweer in moest leveren en ik zaterdag een drukke dag had, en zondag moest werken besloot ik vrijdagavond na het eten de zuinigheidsrit te doen. Deze Volvo XC90 is dan wel geen eco-auto maar ik was toch wel benieuwd hoe zuinig ik zou kunnen rijden met zo’n grote-zware dieselauto. Bovendien komen er tijdens zo’n zuinigheidsrit nog wel eens onvoorziene dingen bovendrijven die ik tijdens het normale testen niet opmerk. Na het volgooien van de dieseltank reed ik de rotonde op en daarna de N206 op. Al snel activeerde ik de ACC (=Adaptive Cruise Control) bij een snelheid van 60 km/u en pluste daarna op naar 80 km/u. Ik was benieuwd of ik met de manuele stand genoeg op de motor af zou kunnen remmen, want dat is iets wat ik nog helemaal niet had geprobeerd. Bij de haakse bocht ter hoogte van De Zilk besloot ik Volvo XC90 niet op de cruise control door de bocht heen te rijden. Die middag had ik namelijk al gemerkt dat bij een te hoge bochtensnelheid de ACC ingrijpt de snelheid automatisch afbouwt naar een volgens de computer veilige snelheid, waarna de ACC na de bocht de snelheid opschroeft naar de ingestelde snelheid. Ik wilde proberen met 80 km/u door de haakse bocht heen te rijden en het was zoals ik al dacht een eitje voor de Volvo XC90. Maar na de bocht reed er iemand voor mij die een stuk langzamer door de bocht heen was gereden, en die naderde ik dus heel erg snel. Gas loslaten resulteert bij deze Volvo XC90 amper in snelheidsvermindering, de auto blijft gewoon doodleuk doorrollen alsof de ACC nog aanstaat. Snel klapte ik de versnellingspook in de Manuele stand en schakelde terug naar de laagst mogelijke (de computer bepaalt welke versnelling dat is) versnelling. Maar helaas had dit geen enkel effect want afremmen op de motor doet dit 2-liter diesel motorblok gewoon écht niet. [quote Volvo.nl] Wanneer de bestuurder het gaspedaal loslaat bij snelheden hoger dan 65 km/u, wordt er niet op de motor afgeremd, maar rolt de auto gewoon uit met een stationair draaiende motor. [/quote Volvo.nl]. Ai, ai, ai dat houdt dus in dat een zuinigheidsrit met nul keer remmen zo goed als onmogelijk is.

Nul keer remmen met een CVT-auto is al erg lastig maar dat is mij toch al een paar keer gelukt, maar met deze auto is het volgens mij onmogelijk. Maar desondanks had ik toch lol tijdens deze zuinigheidsrit, want zo’n hoog mogelijke bochtensnelheid aanhouden is een kick met deze auto. Door de AWD ligt de grens een stuk verder dan van een voorwiel- dan wel achterwielaangedreven auto. Ik merkte dat vooral goed in de krappe bochtenserie voor het spoor richting het circuit. Ik reed uiteraard heel netjes en rustig maar ik moet eerlijk zeggen dat de gasreactie mij toch wel wat tegenviel. Ik had soms echt zoiets iets van “Doe wat!” als ik op moest optrekken vanuit stilstand omdat ik moest remmen voor een overstekende voetganger. Ik snap best dat Volvo om redenen van een lagere uitstoot (weten ze bij Volkswagen alles van) en een lagere BPM voor een 4-cilinder heeft gekozen maar dit moet toch echt beter kunnen. Op weg naar de boulevard ben ik nog maar eens wat door de schermen heen gaan swipen en scrollen, en zo ontdekte ik hoe ik mijn persoonlijke modus in kon stellen. Het iPad-achtige scherm is goed te bedienen en redelijk overzichtelijk, maar volgens mij is een App-omgeving toch echt handiger dan waar ze nu voor gekozen hebben. Nu zitten er af en toe ‘knopjes’ op plekken waar je ze niet verwacht, vandaar ook dat enige uitleg echt wel nodig was. Op de boulevard aangekomen reed er weer eens een Duitser 40 km/u voor mij terwijl je daar 60 km/u mag. Gelukkig had hij door dat hij het verkeer ophield en sloeg linksaf de parkeerplaats op.

Op de duinenweg aangekomen bleken de werkzaamheden nog steeds aan de gang, en dus was het weer tweerichtingverkeer aan één kant. Ik ben maar geen 30 km/u gaan rijden zoals twee fossielen deden (met dus een hele lange rij auto’s achter zich) tijdens de vorige twee zuinigheidsritten. Een snelheid van 50 km/u is prima te doen en zelfs dan rij je hier voor je gevoel nog langzaam. De terugweg over de boulevard was nog mooier dan de heenweg want de zon scheen nu door de wolken heen (=Jakobsladders) op zee. Een fantastisch mooi gezicht en ik snap ook wel dat automobilisten dan geneigd zijn langzamer te gaan rijden, maar met een cruise control voorkom je dat je niet op zit te letten en je gas loslaat. Bij het casino moest ik weer even remmen om voetgangers over te laten steken. Omdat ik het aan zag komen probeerde ik nog van ver af te remmen in de manuele stand maar zelfs dan red je het niet omdat dit motorblok zich gewoon absoluut niet af laat remmen op de motor. Na de afslag naar rechts in Aerdenhout besloot ik de verkeersdrempel + S-bocht zonder te remmen te nemen. Na de verkeersdrempel leek de Volvo XC90 even de weg kwijt te zijn maar herstelde zich razend snel dankzij het AWD en het ESP. Op de bomenweg kwam ik achter een sloom fossiel te hangen, of beter gezegd iemand zie zijn rijbewijs bij een pakkie boter cadeau heeft gehad. Op een gegeven moment heb ik haar tegen mijn eigen zuinigheidsregels in maar ingehaald. En toen kreeg ik weer een irritante Pool in een zilveren Audi achter me aan. Maar die kon ik even mooi los rijden in de smalle listige bocht bij De Zilk op weg naar het rechte stuk van de N206. Daarna was het alleen nog maar rechtdoor tot aan Katwijk aan Zee, waar het aftanken een 1:19,35 opleverde. Dat is beter dan het opgegeven laagste verbruik in de online brochure. Ik ben benieuwd of ik die – zo niet een betere – verbruikswaarde ook zal halen met de door Rica Engineering getunede Volvo XC90.

Kill Daan
Na het aftanken ben ik vanaf ’t Heen uiteraard even door de fraaie opritbocht heen gereden. In de D-stand want dan zou ik het de volgende dag in de M-stand doen. Op de opritbocht afrijdend moest ik ervoor zorgen dat ik alvast in 2de versnelling/D2 reed zodat ik in de bocht het volle koppel tot mijn beschikking zou hebben in de 3de versnelling/D3. Toen ik het gaspedaal op de bodem trapte duurde het even voor de Volvo XC90 op stoom kwam, maar daarna ging het dan ook los en voelde ik de grote SUV onder me naar grip zoeken. Dat duurde uiteraard maar even want met AWD en vier 275 mm brede en 21-inch grote Continental Crosscontact LX Sport banden was de grip zo hervonden. Spannend werd het nooit want de Volvo XC90 liet zich perfect op de ideale lijn blijvend door de opritbocht heen sturen. Ik ben nog op zoek geweest naar de werking van het Volvo XC90 AWD-systeem, dus: wanneer alleen FWD – wanneer AWD – welk percentage voorwielaandrijving – achterwielaandrijving etc. maar ik kon daar helemaal niets over vinden gek genoeg. Er bleef toen maar één zoekmogelijkheid over en dat was zoeken op Haldex Generation 5 omdat ik weet dat de Volvo XC90 dit type AWD heeft. Uiteindelijk vond ik op YouTube een filmpje waar het AWD-systeem van Haldex gevisualiseerd wordt. Het systeem werkt in ieder geval elektronisch en is in eerste instantie altijd 100 procent FWD tenzij er omstandigheden zijn zoals bv. zand, modder of sneeuw die 4-wielaandrijving vereisen. Op zo’n moment schakelt het Haldex-systeem sneller dan een mens met zijn ogen kan knipperen over van FWD op AWD, en het percentage achterwielaandrijving (=0-50 procent) hangt dan uiteraard van de omstandigheden af.

Na de opritbocht ben ik ook nog even langs het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg gereden. De haakse bocht + rotonde + S-bocht gingen zo makkelijk dat ik bijna in slaap viel. Dan denk je als testrijder dat je heftig bezig bent, nou vergeet het maar want de Volvo XC90 was totaal niet onder de indruk! Ik dacht zelfs even dat-ie me wilde vermoorden want toen ik op hoge snelheid over de hoogste verkeersdrempel van de Kooltuinweg heen vloog trok de veiligheidsgordel me bij de landing pijlsnel muurvast aan mijn stoel. Ik kon mezelf zelfs ook niet maar 1 millimeter bewegen zo strak zat ik vastgesjord in de veiligheidsgordel tegen de stoelleuning aan. Zo heftig als dit heb ik nog nooit eerder meegemaakt in een testauto, en het duurde niet even maar meerdere seconden voordat de veiligheidsgordel weer ‘los’ ging zitten. Dit systeem heet ‘run-off road protection’ en registreert met behulp van ESP-sensoren dat de Volvo XC90 van de weg raakt en spant vervolgens elektronisch de gordels aan én klapt indien nodig het rempedaal weg. Nou het is maar goed dat alleen het eerste gebeurde bij het verkeersdrempel-springen want anders was ik rechtdoor het golfterrein van de ESTEC opgereden. Misschien moet ik het maar ‘speed bump jump protection’ noemen, ha, ha. Mocht je echt van de weg raken dan wordt overigens niet alleen de veiligheidsgordel aangespannen, er zit ook nog een mechanische voorziening in de stoel die te grote verticale krachten opvangt.

Volvo XC90 AWD-systeem = Haldex Generation 5

Zwemmen – Verjaardag – Kill Sipke!
Op dag twee had ik ook weer een overvolle agenda maar dat is logisch als je een auto maar 4 dagen hebt. ’s Ochtends ben ik lekker vroeg opgestaan om eerst even de Samsonite kofferset te fotograferen, want ook dat moest nog gebeuren. Het viel nog niet mee om bij mijn garage onder het parkeerdek bij mijn appartement te komen. De Voorschoterweg was namelijk afgesloten vanwege wegwerkzaamheden, en dus moest al het verkeer vanaf de A4 door de stad heen via de weg vlak voor mijn appartement. Ondanks dat het letterlijk muurvast stond en alle kruisingen volledig geblokkeerd waren, lukte het mij toch om de Volvo XC90 er redelijk makkelijk dwars doorheen te loodsen. Na het inladen moest ik eigenlijk dezelfde weg weer terug want ik maak de foto’s van de Samsonite kofferset altijd op de losplaats van het bedrijf Cementbouw aan de overkant. Dat heb ik dit keer dus maar op de parkeerplaats van de BSGR gedaan, en oh wat had ik een bekijks met de nieuwe Volvo XC90 van alle auto’s die in de file stonden. Uiteraard heb ik meteen even op 1 van de 2 extra zitplaatsen achterin plaatsgenomen, en tot mijn verbazing viel dat niet eens tegen. Ik kom het veel slechter tegen, en vaak zijn de 2 extra zitplaatsen achterin regelrecht ongeschikt voor een volwassene.

Samsonite kofferset
Samsonite kofferset zowel met achterbank (alhoewel achterbank, eigenlijk zijn het drie apart verstelbare stoelen) naar voren als naar achteren wat overigens niet uitmaakte vandaar dus één foto:
5-zits configuratie
Met afdekhoes: 4×50-liter + 6×33-liter
Zonder afdekhoes: 2×70-liter +2×50-liter +2×33-liter + 1×13-liter
7-zitsconfiguratie
2×50-liter + 2×33-liter + 3×13-liter

Daarna ben ik weer snel in de Volvo XC90 gesprongen, heb de Samsonite koffers in mijn garage ‘gegooid’ en ben via mijn fantastische sluiproute om de lange file heen gereden richting het zwembad. Na het zwemmen ben ik uiteraard even via de opritbocht in ’t Heen naar huis gereden. Ik besloot het dit keer in de M-stand te doen en wel beginnen in M2 en dan snel de versnellingspook naar voren tikken in M3. De gasreactie was me tot nu toe zwaar tegen gevallen, en dus was ik benieuwd hoe de Volvo XC90 het er vanaf zou brengen. Net voor de apex trapte ik het gaspedaal op de bodem en stuurde de Volvo XC90 de bocht in ondertussen naar M3 tikkend, en wat er toen gebeurde was eigenlijk zo voorspelbaar en dus des Volvo’s dat ik gewoon achteloos achterover kon hangen in mijn stoel. Normale automobilisten zouden dit waarschijnlijk als heftig (vanaf M3=vol koppel wordt het toch wel leuk) hebben ervaren, maar als testrijder kon ik alleen maar glimlachen. Aan deze auto zul je dan ook niet snel een druppel adrenaline verliezen. Ik ben maar rustig naar huis gereden alhoewel ik daar bijna niet ben aangekomen want in de S-bocht op de hoofdweg onder de N206 door kreeg ik geen voorrang van een kruisende*1 auto van links. Na een ongelofelijke noodstop zoals ik ze maar zelden in de praktijk meemaak (gelukkig maar), stond de auto halverwege de motorkap van de Volvo XC90 op een afstand van hooguit 30-40 cm. Over die remmen hoef ik dan ook niets meer te schrijven, die zijn gewoon uitstekend heb ik met deze noodstop wel bewezen. Als ze een 2 ton zware auto zo snel stil kunnen zetten dan doe ik er verder het zwijgen toe.

Na het eten heb ik even mijn zwager opgehaald want ik wilde hem ook het strak trekken van de veiligheidsgordels laten voelen, ik weet namelijk dat hij dat soort dingen leuk vindt. Via de N206 zijn we samen naar het Space Business Park gereden, want dat is één van de weinige plekken waar je dit veiligheidssysteem met groot gemak kunt activeren. Ik besloot er een extra schepje bovenop te gooien ten opzichte van een ‘normaal’ rondje Space Business Park. Op de afrit liet ik mijn zwager al even zien waar de Volvo XC90 D5 AWD toe in staat is. Op het Space Business Park aangekomen stuurde ik hard naar rechts, en zette daarna het gas erop in de flauwe bocht naar links. Op de vrachtwagenparkeerplaats aangekomen gooide ik het stuur in één keer hard om naar links, maar ook daar was de Volvo XC90 totaal niet van onder de indruk. Daarna stuurde ik hard rechtsaf de vrachtwagenparkeerplaats af en meteen weer heel hard naar links. Eitje! Oké dan nu het echte werk, de verkeersdrempel vlak voor een bocht en hoge en daarna de hoogste verkeersdrempel voor de rotonde + rotonde af bocht naar rechts. Ik reed met hoge snelheid over de hoge verkeersdrempel heen waarna de veiligheidsgordels automatisch strak trokken. Dat duurde maar even en meteen daarna gaf ik weer gas en reed op de hoogste verkeersdrempel af. Dit keer had de Volvo XC90 dan eindelijk moeite met mijn (heftige) actie, de landing was hard en heftig en de Volvo XC90 raakte in een zwabberende onbalans terwijl de veiligheidsgordels zich nu wel heel erg lang automatisch zéér strak*2 trokken. Maar als ik heel eerlijk ben maakte het geen echt zware indruk op de Volvo XC90, ik hoefde namelijk absoluut niet alles uit de kast te halen qua rijvaardigheid. Ook niet toen ik daarna de rotonde afstuurde de blinde rechterbocht in, de Volvo XC90 bleef dankzij zijn AWD perfect op de ideale lijn. Toen ik even later de noordelijke oprit opreed schrok een automobilist die daar al reed, en duidelijk niet zat op te letten want smartphone, van mij. Tja dat smartphonevolk dat weet wat.
*1 – Op deze Volvo XC90 zit een veiligheidssysteem genaamd ‘Intersection Braking’ dat kruisend verkeer opmerkt en waarschuwt én indien nodig remt. Blijkbaar was ik het veiligheidssysteem te snel af.
*2 – Uiteraard moest ik bij het automatische strak trekken van de veiligheidsgordels meteen denken aan zwangere vrouwen. Ik heb daarom nog even bij twee gynaecologen op mijn werk nagevraagd of het kwaad kan als een vrouw hoogzwanger is. Maar allebei zeiden dat het absoluut geen kwaad kan.

Zonnige zondag
Omdat ik vroeg en snel (die twee gaan meestal samen) op werk wilde zijn, had ik besloten het rotondecircus links te laten liggen en direct door naar werk te rijden. Oké het is zondag, het is rustig op de weg, en ja dan kan werkelijk alles zo tegenzitten dat ik geen enkele bocht met een lekker vaartje kon nemen. Maar gelukkig is daar dan altijd nog de koeienrotonde, de flauwe rechterbocht + verkeersdrempel en de haakse bocht voor dat Amerikaanse hamburger-restaurant en nog twee rotondes. Ik hoekte de Volvo XC90 D5 zo hard als ik maar kon de haakse rechterbocht in, maar ondanks wat licht gezwabber vanwege de lange veerwegen gebeurde er ook nu weer niets geks. Het liefst zou ik met toestemming van Volvo Nederland een keer het zware terrein ingaan met terreinbanden, want volgens mij brengt de Volvo het er heel goed vanaf in zwaar terrein. Maar als ik dan ook nog zou mogen kiezen welk type vering dan zou ik altijd voor de optionele luchtvering kiezen die superieur is aan gewone gewone dan wel elektronische vering/demping. Uit werk vandaan besloot ik na het eten nog een snelwegzuinigheidsrit te maken, want dit was de laatste dag en dus mijn laatste kans om dat te doen. Ik besloot mijn vaste route op en neer naar Purmerend te rijden via de A44/A4/A5/A7. Helaas bleek de A44 ter hoogte van Sassenheim afgesloten en moest ik binnendoor verder rijden. Dat hield ik echter al snel voor gezien, want hoe ver ik ook keek ik zag alleen maar file. En dus ben ik terug gereden naar de A44 en via de N44 naar de A12 en via Bodegraven weer naar huis. Uiteindelijk kwam ik op ruim boven de 100 kilometer snelwegkilometers uit, genoeg dus voor een goede meting. Geloof het of niet maar het verbruik was exact 1:18,5 en dat is ook exact wat in de brochure als laagste verbruik vermeld staat. Zet dat af tegen de extreem lage 1:4,8 na aftanken voor de snelwegzuinigheidsrit, en je weet weer wat écht zuipen is.

Tijdens de snelwegzuinigheidsrit heb ik vooral op de ACC gereden, waardoor ik alle tijd had om eindelijk eens het interieur stap voor stap te bekijken. Ik had iets gelezen over een handgemaakte kristallen versnellingspook van de wereldberoemde Zweedse glasfabrikant Orrefors, maar helaas zat die niet in deze versie van de Volvo XC90. Wat betreft de audio hoeft de bestuurder zich geen enkele zorgen te maken, dat is namelijk een Bowers & Wilkins high-endsysteem met één 12-kanaalsversterker, een uitgangsvermogen van 1.400 W, 19 luidsprekers waaronder een nieuw type subwoofer. En om net even anders te zijn dan de rest heeft dit Bowers & Wilkins high-endsysteem een nieuwe techniek genaamd akoestische holografie. Ze hebben zeg maar het geluidsprofiel van het Konserthuset in Göteborg gekopieerd om het in de auto te reproduceren. Ik moet zeggen dat het inderdaad wel apart klinkt, ik ken geen enkele andere auto met een vergelijkbare sound. Als je aan het swipen bent (gaat snel en is erg handig) op zoek naar een ander liedje en je klikt op dat liedje dan hoor je heel even een soort van galm en dat is dus die akoestische holografie. Het door de schermen heen zoeken gaat ook met behulp van swipen en werkt doodeenvoudig, alhoewel ik het overzicht af en toe wel even kwijt was. De NavSat met handige HUD (Head-Up Display) had ik in tegenstelling tot sommige andere autojournalisten geen kritiek op. Maar misschien komt dat wel doordat ik me alles uit heb laten leggen en daardoor dingen wist die zij niet wisten. Verder zit er uiteraard nog veel meer elektronica op deze grootste en meest luxe Volvo, allemaal veiligheidssytemen die ik liever nooit (City Safety en Intersection Braking) nooit in actie zie dan wel nooit gebruik (Lane Departure Warning) omdat ik toch nooit in slaap val of met mijn smartphone zit te spelen want die heb ik niet!

Baas in Beesd
Maandag ben ik niet al te vroeg vertrokken want ik wilde persé even naar Rica Engineering in Wateringen, dit vanwege het feit dat de Volvo XC90 tijdens een stoplichtsprint bijkant stil lijkt te blijven staan voor het stoplicht. Het grappige is dan dat Rica Engineering exact dezelfde auto al weken op de testbank heeft staan i.v.m. nieuw te schrijven (bij Rica Engineering doen ze alles zelf!) tuning-software, maar dat wat ik in de praktijk heb getest en voel dat zij dat niet wisten. Dus toen ik zowel Roel jr. als Roel sr. even liet rijden waren ze toch wel verbaasd over het feit dat de Volvo XC90 zo langzaam uit de startblokken komt in eerste instantie. Het goede aan mijn bezoek was dat ze mij uit konden leggen hoe dat kwam – in de 1ste 2 versnellingen treedt er een koppelbegrenzer in werking – en dus was mijn testverslag daardoor compleet in tegenstelling tot alle andere autojournalisten. Contact met een goede tuner is dus gewoon goud waard voor een autojournalist. Het is nog even afwachten wanneer de door Rica Engineering getunede Volvo XC90 D5 klaar is, maar dan verschijnt daar uiteraard een test over op Autotesten.nl, want die kans laat ik me niet ontglippen dat lijkt me logisch. Hoe groot deze Volvo XC90 is merkte tijdens het wassen in de wasstraat van de plaatselijke Suzuki-dealer in Beesd. De Volvo XC90 paste maar net aan tussen de geleiderails van het wasmechanisme.