De Schorpioen prikt raak!
Het logo van Abarth is een schorpioen. Waar in de 50-er jaren de Fiat 500 Abarth-versie (30-40 Pk) nog steeds ruim minder Pk’s had als de dikke Duitse sedans (80 Pk) is dat nu wel anders. Met de huidige Pk’s en nieuwe technologieën (oa. turbo met variabele geometrie, elektronisch sperdiffenrentieel=TTC) is de schorpioen van Abarth 500 Esseesse in staat om hele gemene steken uit te delen. Gruwelijk gemene steken tot mijn grote verbazing! Ik vond het trouwens erg grappig om te lezen dat de eerste Fiat Nuova 500 maar 13 Pk had. Dat haalde het rugzakje uit een tweecilinder parallel-twin met een cilinderinhoud van slechts 497cc. Daar kon je toendertijd uiteraard geen potten mee breken, je was al blij dat je vooruit kwam en dat het sneller ging als lopen. Die tijd is er voorbij want waar de Abarth-versie van de Fiat 500 die er indertijd maar netaan 30-40 Pk uit perste (opgeboord van 497cc naar 595cc/695cc) daar perst deze Abarth 500 Esseesse 1.4 Turbo er een dikke 160 Pk uit.

Ruim voldoende behoorlijk wat veel duurdere Duitse middenklassers aan de achterbumper van deze Abarth 500 Esseesse te laten hangen. Ze hadden wat mij betreft een mooie grote sticker met daarop “Later!” op de achterbumper mogen plakken. Best jammer eigenlijk dat Karl Abarth (15 november 1908 – 24 oktober 1979) deze fraaie wederopstanding van zijn merk niet mee heeft mogen maken. Karl Abarth was van oorsprong een Oostenrijkse automobieldesigner en heeft later de Italiaanse nationaliteit aangenomen waarna hij zijn voornaam geheel in Italiaanse stijl heeft veranderd in Carlo Abarth. Nog even voor alle duidelijkheid wil ik melden dat Abarth tegenwoordig een apart automerk is. Dus daarom schrijf ik hierboven ook Abarth 500 Esseesse en niet Abarth-versie van de Fiat 500!

Het belang van geen informatie
Omdat ik geen informatiemap had meegekregen tijdens het ophalen van de Abarth 500 Esseesse, moest ik puur op gevoel zien uit te vinden wat er gebeurt als je de verschilende knopjes aan en uit zet. Persoonlijk blijf ik dat de leukste en ook beste manier van testen vinden. Waarom? Omdat je met testen op je gevoel leert om te beredeneren wat er gebeurt tijdens het testen. Er zijn mensen, waaronder ook autojournalisten, die alles lezen wat los en vast zit en alle automerken, types, aantal Pk’s en Nm’s uit hun hoofd kennen. Dit soort nutteloze feitjesdiarrhee is aan mij niet besteed. Geef mij maar een informatiemap of pdf-file met goede technische achtergrondinformatie daar heb ik veel meer aan. Die lees ik overigens altijd pas achteraf, tenzij ik iets niet kan vinden dan pak ik ‘m er noodgedwongen even bij.

Theo and Daan
Zet mij en Theo in een testauto en we hebben hele dikke pret zeker in zo’n klein snelheidsmonster als deze Abarth 500 Esseesse. Direkt na het ophalen moest ik naar Nissan Nederland om over te stappen in de Nissan GT-R. Na een fantastische dag in de Nissan GT-R stapte ik weer met groot plezier in de Abarth 500. Vlak voor vertrek belde ik Theo nog even die vertelde dat hij net de Citroën C5 Tourer stond af te tanken. Hij was doodsbang dat hij niet op tijd bij Citroën (de Citroën-importeur zit vlak naast het Olympisch Stadion) zou zijn door alle onverwachte files die hij onderweg was tegen gekomen. Ik was exact gelijk met Theo bij Citroën waarna onze achtbaanrit naar Gouda kon beginnen. Achteraf kwam ik erachter dat ik de Abarth 500 tijdens die rit in de, volgens veel anderen, ’truttenstand’ had staan. Tja ’truttenstand’… Nou als dit de ’truttenstand’ (lees: normaalstand) is dan zou ik vast en zeker nog heel hard gaan lachen met deze Abarth 500 in de sportstand.

En gelachen hebben we, vooral om een Audi-rijder in een A6 3.0 TDI. Die man snapte er werkelijk helemaal niets van dat elke keer weer als hij dacht dat hij ons eindelijk kwijt was we weer doodleuk naast hem stonden of voor hem reden. Die man moet gedacht hebben dat we elke keer letterlijk uit de lucht kwamen vallen. Maar ja schorpioenen zijn dan ook hele sneaky beestjes, ze gaan namelijk graag op warme donkere plekken zitten. Bij gebrek aan beter zijn dat dus behalve rotsen en keien ook schoenen en laarzen. Dus als je in de woestijn slaapt/kampeert moet je ’s ochtends eerst je schoenen of crosslaarzen even omkeren en uitschudden.

Even later reden we de oprit naar de N11 op en wilde een Audi TT niet opzij en dus dook ik alvast maar in een gaatje (deze Abarth 500 past werkelijk in elk gaatje) op de rechter rijstrook want we moesten even later toch rechtsaf. “Let op”, zei ik tegen Theo, “die man heeft absoluut niet in zijn spiegels zitten kijken” en ja hoor toen hij van plan was ook rechts voor te sorteren reden wij daar al. De Audi-rijder was zo pissig dat hij eenmaal achter ons rijdend even seinde. Tja wie zat hier nou niet op te letten! Theo en ik hadden alweer de grootste pret, vooral toen ik het gas erop zette in de fraaie (maar wel tricky) S-bocht van de oprit en doodleuk bij de Audi TT wegreed: “Later!”

Normaalstand
Ik heb dus eerst maar de normaalstand uitgeprobeerd in tegenstelling tot veel anderen die alleen maar rond gereden hebben in de sportstand. Het verbaasde mij behoorlijk dat de normaal-stand al ruim voldoende is behoorlijk snel onderweg te zijn. Het enige punt/probleem is wel dat je het gas stevig in moet trappen want onder de 3.000 toeren gebeurt er in deze stand niet zoveel. Eenmaal op toeren gaat de Abarth 500 er hard vandoor en snel opschakelend is het geen enkel probleem om ‘m op toeren te houden. De versnellingsbak schakelt prima (perfect is jammer genoeg teveel eer) alleen had ik persoonlijk liever een versnellingsbak met korte schakelwegen gezien. Dat zou namelijk veel beter bij het sportieve karakter en uitstraling van dit snelle autootje passen. Wat mij betreft is dit dan ook mijn enige kritiek want wat ik een dag later zou beleven was werkelijk verbijsterend, wat zeg ik, ongehoord GOED!!!

Sportstand
Zet de sportstand aan en het verschil is zo groot dat de Abarth er zelfs in de 5e versnelling nog behoorlijk hard vandoor gaat. In de normaal-stand gebeurt er in de 5e versnelling dan namelijk zo goed als niets als je het gaspedaal dieper intrapt. De reactie van de motor op het gaspedaal is in de sportstand helemaal super net als het in- en uitlaatgeluid (dankzij de sportuitlaten en een speciaal BMC luchtfilter). En dankzij de turbo met variabele geometrie is elke vorm van turbolag totaal afwezig. Een dag later heb ik maar eens een rondje Katwijk en Leiderdorp gereden met daarin de allermooiste bochten en rotondes die ik ken. Ik had namelijk al vrij snel door dat deze Abarth 500 Esseesse als enige voorwielaangedreven auto in de buurt komt van de Alfa Romeo MiTo; naar mijn mening – samen met zijn voorloper de Alfa Romeo 147 Q2 – verreweg de beste voorwielaangedreven auto die ik tot nu toe gereden heb. Bocht na bocht ging ik steeds harder rijden maar na elke bocht dacht ik: “Dit kan nog harder!”

Om de proef op de som te nemen waar de grens ligt van deze Abarth 500 Esseesse heb ik daarom een hele mooie bocht uitgezocht met meters asfalt over als uitloop mocht de Abarth uitbreken. Eerste rondje, eitje, geen onderstuur maar gewoon superstrak en knoeperd hard de bocht door. Tweede rondje, nog meer snelheid maar ook nu weer geeft de Abarth werkelijk niet de geringste krimp. Derde rondje, ik schroef de snelheid nu zo hoog op dat ik zeker weet dat de Abarth uit gaat breken maar het ongelofelijke gebeurt en dat is dat er namelijk weer niets gebeurt. Nu is het wat mij betreft de dood of de gladiolen en ik stuur nu met zo’n hoge snelheid de bocht in dat het onmogelijk is dat de Abarth niet uitbreekt. En inderdaad breekt de Abarth eindelijk uit maar tot mijn grote verbazing heb ik ‘m binnen no-time weer onder controle. Wat moet ik hier nou van zeggen??? GRUWELIJK GOED!!! Wat een ongelofelijk goede wegligging heeft deze Abarth 500 Esseesse. Zelfs als je het niet weet dan voel je gewoon aan de sublieme wegligging dat deze Abarth 500 Esseesse wel een elektronisch sperdiffenrentieel moet hebben.

Zodra ik het TTC uitzette ging ik met spinnende voorbanden (en uiteraard minder hard) de bocht door maar ook dan is de Abarth 500 Esseesse werkelijk perfect onder controle te houden. En juist omdat de Abarth 500 Esseesse ook zonder elektronisch sperdifferentieel nog steeds een sublieme wegligging heeft vind ik deze auto zo ontzettend – zeg maar gerust verbijsterend! – goed.

Hoogmoed?
Hoogmoed komt voor de val en om er dus absoluut 200% zeker van te zijn dat deze Abarth 500 Esseesse écht zo goed is als ie denkt dat ie is ben ik naar Hoogmade gereden. De vele soorten bochten en de verraderlijke verzakkingen moeten toch op zijn minst één zwakheid naar boven brengen in het rijwielgedeelte van deze Abarth 500 Esseesse. De eerste keer ging het werkelijk als van een leien dakkie. Helaas reed er net bij de laatste rotonde vlak voor de meest heftige verzakking een langzame auto voor mij. Nog maar een keer dus. De Pirelli Zero Nero doen hun naam eer aan want ze laten met het TTC aan werkelijk niet één zwarte streep op het asfalt achter. Onderstuur of piepende banden zijn deze Abarth 500 Esseesse totaal vreemd.

Superstrak en zonder ook maar een millimeter weg te breken raffelt de Abarth het volgende rondje af en bij de verzakking gaf de Abarth, ook met een veel hogere snelheid als even daarvoor, geen krimp. Wat moet ik nou met zo’n auto? Verschrikkelijk genieten wat kan ik anders? De volgende dag gebeurde dan toch het onverwachte. Een dag later lukte het me eindelijk de Abarth aan te glijden te krijgen maar de manier waarop dat gebeurde is veelzeggend. In de voorlaatste mooie bocht van de A2 naar A9 haalde ik buitenom een familielid in (de fraaie Lancia Thesis) in en begon de Abarth met ruim 160 km/u over vier wielen te glijden. Maar zo ontzettend mooi en gecontroleerd dat het alweer gewoon onbeschrijflijk goed is.

Spijkerhard en steengoed!!!
Nu ga ik een zeer gedurfde uitspraak doen en die gaat over de vering van deze Abarth. De vering van deze Abarth 500 is harder (niet de demping dus!) dan die van de Nissan GT-R waar ik in overstapte vlak na het ophalen van deze Abarth 500 Esseesse. Je kan ook heel goed op de foto’s zien dat de Abarth amper overhelt in snel genomen bochten. De eerste foto is genomen in dezelfde bocht als de Dacia Sandero, kijk maar eens goed bij dat testverslag hoeveel meer de Dacia Sandero overhelt in vergelijking met deze Abarth. Bedenk hierbij wel dat Theo met de Abarth in vergelijking met de Dacia Sandero met een veel hogere snelheid door dezelfde bocht is gereden.

De vering van de Abarth 500 Esseesse is zo hard dat kiezelstenen wel rotsen lijken en verkeersdrempels springschansen. Maar mensen wat is deze vering goed zeg. Ik heb tijdens de test geen enkel moment gehad dat de vering het niet aankon. De balans van deze auto is zo ontzettend goed dat ik een hele dikke 10 wil geven aan de ontwikkelaars van deze auto. Deze mannen/vrouwen hebben een prestatie van formaat geleverd die je normaal gesproken alleen bij auto’s van een vijf- tot tienvoud van de prijs van deze Abarth 500 Esseesse vindt. In de fotogalerij staat ook nog een foto met een hele mooie rode Abarth 695 Tributo Ferrari en ik heb dan ook eigenlijk nog maar één hele grote wens en dat is dat ik 1 dag zou mogen rijden in deze knalrode Abarth 695 Tributo Ferrari.

Kritiek
Jammer dat deze Abarth Esseesse niet drie standen heeft zoals de MiTo met het vooruitstrevende DNA-systeem (Dynamic-Normal-Allweather). Als je die technologie toch al binnenshuis hebt is het een kleine moeite om het toe te passen. De overgang van de normaalstand naar de sportstand is voor het mooie net te groot. Tussen de normaalstand (voelt aan als de A-stand op de Alfa Romeo MiTo) en de sportstand (voelt aan als de D-stand van de Alfa Romeo MiTo) zou wat mij betreft nog een stand mogen zitten. Dus dan mogen ze van mij van de normaalstand de A-stand maken en van de nieuwe N-stand een heftiger normaalstand. En verder mogen ze bij Fiat van mij net als bij de Ford Kuga (die ik direct na het inleveren van de Abarth Esseesse opgehaald heb) de elektronische stuurbekrachtiging regelbaar maken in de boordcomputer. Gewoon net als bij de Ford Kuga drie standen; comfortabel, normaal en sport. Ook een extra stand dus want de stuurbekrachtiging in de normaalstand is leuk voor in de stad (het voelt ongeveer aan als de city-stand op de Fiat 500) maar voor het mooie net iets te licht. In de sportstand voelt de stuurbekrachtiging overduidelijk zwaarder en en dat past heel goed bij een sportieve rijstijl.

Boetes
Hoe durf je als politieagent met droge ogen te beweren dat je staat te laseren voor de veiligheid van voetgangers die in geen velden of wegen te bekennen zijn. Jullie begrijpen het al ik ben gelaserd met de Abarth 500 Esseesse. Aan het einde van de afslag S102 IJmuiden/Amsterdam-centrum heb je een hele mooie bocht en als het stoplicht op groen staat heb je uiteraard nog een snelheid van boven de 50 km/u als je Amsterdam in rijdt. Logisch toch of ben ik nou gek. Werkelijk niemand rijd op dat punt 50 km/u en dat klopt ook wel want de parkeerplaats stond helemaal vol met geverbaliseerden. Afijn ik werd gelaserd met 28 km/u teveel terwijl ik nog geen 20 meter verder nog maar amper 60 km/u reed want ik weet dat op die weg een maximum snelheid van 50 km/u geldt. Die politieagenten kienen het dus zo uit dat ze je exact laseren op het punt waar je de hoogste snelheid rijdt. Toen ik de motoragent vroeg waarom ze daar stonden te laseren kreeg ik te horen dat het voetgangerslicht oranje knipperde en het dus gevaarlijk was voor voetgangers om over te steken ivm. de auto’s die de snelweg af kwamen rijden. Wat een ongelofelijke onzin zeg, het betreft hier een industrieterrein waar ’s avonds werkelijk geen mens te zien is. Dit was dan ook overduidelijk een manier van makkelijk cashen voor het Rijk meer niet.

Aangekomen bij mijn vriend Momi moest ik een parkeerplek zien te vinden. Toevallig was er vlak voor zijn deur nog een plekje maar dat was zo klein dat ik mezelf hardop afvroeg of de Abarth 500 daar wel tussen zou passen. Tot mijn grote verbazing kreeg ik de Abarth er tussen maar de ruimte tussen de auto voor en achter mij bedroeg slechts 15 centimeter. Ik was dan ook zeer verbaasd toen ik de volgende ochtend om 03.00u een parkeerboete van €52,60 achter de ruitenwissers vond. De parkeerwachten toonden geen enkel respect voor het feit dat ik de Abarth in zo’n klein gaatje had weten te parkeren. Bah! 03.00u in de ochtend??? Jep ik moest Momi naar vliegveld Weeze brengen net over de Nederlandse grens. Zo vroeg in de ochtend rijden er geen treinen en Momi zat dus met een groot probleem. Wat doe je dan als je van Momi gratis in zijn huis op Ibiza mag verblijven? Juist dan bied je gewoon aan dat jij hem wel brengt. Een aardig afstandje al met al omdat ik de afslag Boxmeer miste en daardoor werd de totale afstand uiteindelijk Amsterdam-Venlo-Weeze=232 km/Weeze-Nijmegen-Leiden=174 km=Totaal: 406 km. Ik heb deze afstand non-stop gereden in 4 1/2 uur en stapte fris en fruitig weer uit de auto. Lange afstanden rijden is dus geen enkel probleem. Het verbruik ligt afhankelijk van je rijstijl tussen de 1:10 en 1:15.

Remmen
Na alles aan deze Abarth gruwelijk goed genoemd te hebben dan kan het natuurlijk niet anders dan dat de remmen van deze auto ook gruwelijk goed moeten zijn. Dat zijn ze inderdaad maar dat is slechts te danken aan de ontwerpers van deze auto, want ik maak het wel eens anders mee. Ik heb meer dan eens in een sportauto gereden waarvan de remmen slecht doseerbaar waren en je bovendien ongelofelijk hard op het rempedaal moest trappen om uberhaupt een serieuze vertraging te bewerkstelligen. Zo natuurlijk is het dus helemaal niet! De vertraging, de doseerbaarheid, de bijterigheid werkelijk alles aan deze remmen is goed. En om dit testverslag mooi af te ronden zeg ik alweer: GRUWELIJK GOED!