Citroen C1 Shine PureTech 82 2014 – autotest

 

Deze testauto werd ons aangeboden door Citroën Nederland



There can only be (cee-)one!
Nog niets eens in de nieuwe Citroën C1 zittend kreeg ik al een opmerking naar mijn hoofd, ik gaf daar zelf ook het voorzetje voor dus dan kun je erop wachten. Tja dat krijg je ervan als je als man in een roze auto stapt. Oké deze Citroën C1 is niet zo knalroze als die Fiat 500 maar het komt in de buurt (officieel heet de kleur Sunrise Red, ik vind het meer op roze lijken) dus dat zegt genoeg. Of het mij ook maar iets boeit? Nou nee want tijdens mijn werk op de IVF-kliniek heb ik dagelijks met LGBT-ers te maken (LGBT=Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender) dus mensen die mij een homo noemen omdat ik in een roze auto rijdt die doen hun best maar. Nog niet eens de garage uit liet driecilinder al duidelijk zijn typische roffel horen. Ik hou daar wel van want dat hoort gewoon bij een driecilinder motorblok. Richting de Arena rijdend voelde ik me direct thuis in de Citroën C1 met 82 Pk PureTech-motor *1. Ik had van Toyota al de Aygo met het 69 Pk sterke 1-liter driecilinder motorblok en open dakje getest, dus dan is het wel zo leuk om van de samenwerkende *2 concurrent de dichte versie met het 1.2-liter driecilinder motorblok te testen. Ik heb het nog even nagezocht en kwam toen de volgende informatie tegen over PSA en Toyota:

Motoren – Motorisch zijn er twee mogelijkheden. Toyota biedt louter en alleen de vertrouwde 1-liter driecilinder die een vermogen voortbrengt van 69 Pk en komt tot een koppel van 95 Nm. Peugeot en Citroën leveren alleen in het topmodel nog de eigen 1.2-liter driecilinder die met 82 Pk en een koppel van 116 Nm duidelijk in het voordeel is. Peugeot en Citroën leveren op de 1-liter motor al direct een gerobotiseerde versnellingsbak, die bij Toyota op dit moment nog niet op de prijslijst staat.

Carrosserie – Net als voorheen bieden alle drie de merken de keuze uit een drie- en vijfdeurs carrosserie. De tweede oplage van de Toyota Aygo, Citroën C1 en Peugeot 108 is echter niet helemaal nieuw want bij de ontwikkeling werd uitgegaan van de bestaande basis die op details is aangepast.
*1 Ik had door gekregen dat dit een Citroën C1 met een VTi 82 motorblok zou zijn maar in de brochure staat toch echt PureTech 82. Verder kwam ik erachter dat deze uitvoering een Shine is die echter wat dingen van de échte Shine mist; de achteruitrijcamera, elektrisch bedienbare spiegels en deze Shine heeft andere bekleding. Ik snapte er ook al niets van na het lezen van de brochure en de prijslijst. ik kwam erop uit dat het een PureTech 82 Feel-uitvoering zou moeten zijn maar die bestaat niet in Nederland. Beetje vreemd dus als je het mij vraagt. Vreemd dat dit andere autojournalisten niet opgevallen is.
*2 In 2002 besloten PSA en Toyota gezamenlijk een miniklasse-auto te ontwikkelen. Hiervoor werd een joint venture opgericht onder de naam Toyota Peugeot Citroën Automobile in Kolín in Tsjechië. Hier werden de drie modellen Citroën C1, Peugeot 107 en Toyota Aygo ontwikkeld. De drie zijn technisch vrijwel identiek. De verschillen zitten vooral in de uitvoering en in enkele vormgevingsdetails. In 2005 startte de productie en al op 19 december 2005 werd de 100.000-ste auto van het drietal gebouwd, en op 19 december 2008 de 1.000.000-ste.

Rap zat
Het lijkt niet veel 82 Pk maar vergis je niet in een driecilinder, want de vermogensgrafiek vertoont een idealer beeld dan die van een viercilinder. Neem een willekeurig toerental en de combinatie koppel/vermogen zal in het voordeel van de driecilinder zijn. Na de eerste bocht voelde ik de 13 Pk verschil met de Toyota Aygo heel duidelijk. Waar ik de Toyota Aygo hoger in toeren moest jagen heeft deze Citroën C1 onderin duidelijk – bijna een kwart! – meer koppel. Ik hoefde de Citroën C1 daardoor in de eerste mooie 180-gradenbocht naast de Arena niet eens in toeren te jagen. De twee haakse bochten gingen erg lekker, want waar ik onderstuur had verwacht bleef dat uit. Goede banden – Continental ContiEcoContact 5 – dat was meteen duidelijk! De snelweg oprijdend kon ik nog net voor een vrachtwagen met aanhanger langs die zwaar door rood moest zijn gereden, want mijn stoplicht had ik vanuit de verte al op groen zien staan. Ook de opritbocht ging lekker en ik voelde gewoon dat dit een lekkere testweek zou gaan worden. Oké ik kijk als ik in deze auto rijd door een roze bril maar dat mag af en toe wel eens niet waar? Na van snelweg gewisseld te zijn reed ik op de A9 een file in, maar net voordat de file begon kon ik er nog af richting Aalsmeer/Schiphol-Rijk. Alles beter dan stilstaan zeg ik altijd als motorrijder (tussen de auto’s door) en Twizy-rijder (even over het fietspad) die nooit stil hoeft te staan. Deze één -> tweebaans-afrit blijft altijd weer lastig voor veel automobilisten, vooral vanwege de tweebaans-rotonde waar je op uitkomt. Ik hou er daarom altijd maar de vaart in en haal, als het kan, de andere auto’s buitenom in en probeer dan op de rotonde meteen de buitenring te nemen zodat ik de rotonde bij de eerste gelegenheid weer kan verlaten. Het ging precies zoals ik hiervoor heb beschreven, wat dat betreft zijn kleine auto’s zo heerlijk.

De weg langs Schiphol is behoorlijk saai maar de nieuwe wegen rondom Schiphol-Rijk – zo ongeveer vanaf de vroegere Honda-importeur – zijn fantastisch leuk om te rijden. De eerste bochtenserie is net even anders dan anders, en ik merk elke keer weer dat veel auto’s zich hier vergissen in de loop van de bocht. Heb je ‘m eenmaal gereden dan weet je precies hoe je er voortaan doorheen moet rijden. Ook hier merkte ik weer het voordeel van een kleine auto, lager gewicht/korte wielbasis/niet teveel Pk’s en hupsakee de even daarvoor nog bumperklevende dikke sedan was zo uit mijn achteruitkijkspiegel verdwenen. Daarna gebeurde er iets heel geks, een vrouwelijke gekkie in een andere kleine auto die met een noodvaart aankwam rijden probeerde mij (ik reed rechtdoor) over de invoegstrook voor linksaf in te halen. Althans dat probeerde ze maar ik reed gewoon stug door en deed net alsof ik haar niet gezien had. Zeker te laat van werk vertrokken om haar kind op te halen of zoiets, tja da’s dus niet mijn probleem mevrouwtje! Even verderop ben ik de A4 opgereden maar ook daar gebeurde weer iets raars, trek ik al dit soort ongein aan of zo? Een auto met aanhanger voor mij bleef na het optrekken bij groen 30-40 km/u rijden terwijl ik voor de vrachtwagen naast mij langs wilde kruisen om de oprit naar rechts te kunnen pakken. Na een kort grootlicht-seintje van mij sloeg hij plotseling linksaf, vast en zeker weer zo’n whatsapp-verslaafde. Ik moest dus achter de vrachtwagen blijven hangen op die mooie lange oprit.

Beter-beter-beter-etc.!
Wat is er beter aan deze Citroën C1? Zo’n beetje alles wat ik maar zie en voel als ik eerlijk ben, en het allerleukste vind ik nog dat het een totaal andere auto is dan de vlak hiervoor door mij geteste Toyota Aygo. Binnenkort ga ik de Peugeot 108 testen, en dan heb ik alle 3 de automerken van het samenwerkingsverband getest. Ik kan mij de test van de eerste Citroën C1 zo’n 5 jaar geleden nog goed herinneren, ik weet zelfs nog dat ik op het stoplicht bij de oprit naar de A4 afreed. Dat had vooral te maken met mijn eerste ervaring met een gerobotiseerde handbak, een versnellingsbak waar ‘men’ (=de autojournalisten) nogal wat kritiek op had en waar ik dus erg benieuwd naar was. Ik ben geen groot tegenstander van gerobotiseerde handbakken, maar als ik écht moet kiezen ga ik toch voor een goede(!) handgeschakelde versnellingsbak. Deze Citroën C1 heeft een handgeschakelde 5-versnellingsbak, en ook nog eens eentje die heerlijk soepel schakelt. De koppeling vind ik een verademing, lekkere korte slag en mooi aangrijppunt kan niet beter. Het 82 Pk sterke PureTech-motorblok is een heerlijk driecilinder motorblok dat zich graag in toeren laat jagen. Het viel mij trouwens ook meteen op hoe stil deze auto is bij een snelheid van 120 km/u. Het was mij na amper een halve dag testen al duidelijk dat PSA en Toyota serieus werk hebben gemaakt van de update. Ook beter vind ik het design van deze Citroën C1, het lijkt nog steeds op een C1 maar dan mooier. Ook beter vind ik de audio want dat is zoals het tegenwoordig hoort een touchscreen. Even de iPod Touch in de USB-ingang pluggen en binnen no time kon ik mijn eigen muziek luisteren.

Die middag moest ik naar een ingenieur van de TU in Delft die verstand heeft van brandstofcellen, dit in verband met de Hyundai ix35 FCEV. Het bleek dat ik mij een dag vergist had en donderdag een afspraak had. Na het eten ben ik in de Citroën C1 gesprongen richting Hoevelaken, een goede vriendin van mij had nog wat spullen voor mijn nieuwe appartement. “Kom deze week even langs want anders gaat het naar de kringloopwinkel”, had ze gezegd tijdens een etentje een week eerder. Om maar meteen de zuinigheid goed te testen besloot ik zowel heen als terug een snelheid van constant 100 km/u aan te houden. Een afstand van ruim 170 kilometer levert namelijk een betrouwbaar verbruikscijfer op. Na het aftanken was het weer feest op de Churchilllaan vanwege het stoplichtendrama rond dat tijdstip, het lijkt wel alsof die stoplichten daar altijd op hol slaan rond de spits. De N11 oprijdend had ik nog even een akkefietje met een automobilist die niet wilde ritsen. Vlak voor de oprit moet je namelijk ritsen maar een of andere aso reed gewoon expres het (rits)gat dicht, maar ik ben uiteraard niet voor één gat te vangen. Ik reed gewoon door over het verdrijvingsvlak en ook daarna reed ik gewoon verder en deed alsof er niemand naast mij reed. De asomobilist moest daardoor half over de vluchtstrook rijden, en uiteindelijk gaf hij gelukkig dan ook op en maakte plaats.

Pakezeltje spelen deel 1
Zoekend naar de cruise control zag ik iets wat daar op leek maar helaas bleek het een snelheidsbegrenzer te zijn. Jammer want een cruise control zou zeer welkom zijn op deze zuinige Citroën C1, constant 100 km/u rijden op de snelheidsbegrenzer vind ik toch echt minder fijn dan op een cruise control. Gelukkig waren er geen files en kon ik heel netjes 100 km/u blijven rijden, teveel snelheidswisselingen verstoren namelijk de betrouwbaarheid van het verbruikscijfer. Bij de Galecopperbrug was het zowaar ook niet druk, dit ondanks de lage maximum snelheid vanwege brugwerkzaamheden. En bleef het lekker gaan en zelfs na de afslag A12 -> A27 naar Amersfoort stond er zowaar eens een keer geen file. Toch blijf ik dit stuk snelweg met de auto één van de meest vervelende stukken snelweg van Nederland vinden. Het kan hier zo ongelofelijk vast staan dat ik soms het liefst uit zou stappen en lopend verder zou gaan. Als motorrijder heb ik nou eenmaal een bloedhekel aan files, logisch want als motorrijder hoef ik nooit in de file te staan. Nu was het vrijdag, buiten de spits en dus rustiger dan normaal het geval is, anders pak ik altijd de A12 tot aan Maarsbergen en rij dan binnendoor naar de A28. Een prima alternatieve route die je zeker een keer moet rijden, al is het alleen maar omdat de omgeving zo mooi is. En ook omdat je op deze alternatieve route lekker goedkoop kunt tanken. Het 100 km/u rijden ging me nog steeds goed af al was het af en toe even klooien als ik niet rustig in kon halen door bijvoorbeeld achteropkomende verkeershufters en een vrachtwagen voor mij. Op zo’n moment ging ik meestal even achter de 80-90 km/u rijdende vrachtwagen hangen totdat ik een goed moment zag om rustig in te halen.

Nog geen dag in de Citroën C1 moet ik toegeven dat-ie me erg goed bevalt, beter dan sommige andere kleine auto’s van andere automerken. Autorijden in Nederland is niet goedkoop maar zo’n kleine auto scheelt toch wel een bak geld in vergelijking met de grotere auto’s uit de segmenten daarboven, maar vooral ook met het peperdure Nederlandse OV. Even rekenen: Trein – Leiden Centraal -> Amersfoort retour: €24,40 + Amersfoort -> Hoevelaken retour: €4,60 / Bus Leiden Stevenshof retour -> Leiden Centraal: €2,68 + Hoevelaken Centraal-> Nachtegaallaan Hoevelaken: €1,96. Totale kosten: €33,64. Leiden -> Hoevelaken vice versa: 172,6 km op en neer – 8,02 liter = 1:21,5. Totale kosten:€13,47. Het OV is dus zomaar eventjes exact 2,5 maal zo duur als een kleine auto, en dat absurd grote prijsverschil vind ik echt belachelijk!!! Natuurlijk komen daar de kilometerkosten nog bij, maar als je veel rijdt en je die kleine auto tweedehands koopt, een goedkope WA-verzekering met maximale no-claim afsluit, dan zijn die kilometerkosten een stuk lager dan ik op sommige websites lees. Maar vergeet verder ook even niet dat ik in de auto heen en terug slechts 2 uur onderweg ben, terwijl lopen/bus/trein mij ruim 3,5 uur gekost zouden hebben. Een hele dikke 1,5 uur meer tijd en dat vind ik veel voor zoveel geld. De spullen pasten overigens met gemak in de Citroën C1, een matras, twee stoelen en nog wat prullaria. De vrienden uit Hoevelaken stonden met grote ogen te kijken, want ze hadden absoluut niet verwacht dat dit er allemaal in zou passen.

Dromen zijn gelukkig bedrog
Soms heb je dat wel eens dat je zoveel aan je kop hebt dat je ’s nachts meerdere keren wakker wordt. De nacht voor de zuinigheidsrit was zo’n nacht, en na meerdere keren wakker geworden te zijn viel ik in slaap om daarna vervolgens zeer heftig te dromen. Ik werd wakker in de veronderstelling dat ik een Mazda CX-5 aan gort had gereden, en daarna met de Citroën C1 de oprit van de A4 bij Leimuiden afgevlogen was. De droom was zo echt dat ik na het wakker worden mezelf even moest knijpen om me ervan te vergewissen dat het slechts een droom was geweest. Een lekker begin van de dag waarop ik de zuinigheidsrit had gepland, fijn heel erg fijn maar niet heus! Na de fraaie 1:21,5 was ik benieuwd wat deze Citroën C1 zou halen na een zuinigheidsrit. Maar ja de bijna echte droom hè? Ik ben totaal niet bijgelovig maar ik ben wel het type mens dat wel eens een keer pech heeft. En dan ook nog eens met zo’n kleur auto… Na bijna tweeënhalve week druk-druk-druk was eindelijk wel eens toe aan een rustig ritje door Noord/Zuid-Holland en Zuid/Noord-Holland. Het aftanken na lekker sportief rijden leverde een verbruik van 1:15,1 op, niet verbazingwekkend het viel mij eerlijk gezegd zelfs mee. De rit begon zalig want geen bumperklevers, rustig op de weg en regenachtig. En welke knettergekke idioot verzint het om zijn auto met gevarenlichten aan (dat dan weer wel) vlak voor een bocht op een provinciale weg neer te planten. Ik dacht even dat ik er zonder te remmen omheen zou kunnen rijden, maar nee er kwam nog net een auto – die ik niet kon zien aankomen! – de bocht om zeilen. Dit is hét recept voor een ongeluk! Eén keer remmen dus verdorie en daar baalde ik stevig van. Door Vogelenzang ging weer heerlijk en ik had de hoop dat het bij die ene keer remmen zou blijven.

De T-splitsing ging zowaar ook goed al was het wel met kunst en vliegwerk. Maar in Zandvoort aangekomen leek mijn droom even bewaarheid te worden, in de smalste bocht van de zuinigheidsroute kwam een vrachtwagen met trailer mij tegemoet. Ik had de gok kunnen nemen om niet te remmen, maar om het risico van een droom die uitkomt wilde ik liever niet nemen. Eigenlijk is het te zot voor woorden dat dergelijk lange vrachtwagens hier mogen rijden, ik heb een keer meegemaakt dat een vrachtwagen met trailer hier vast kwam te zitten. In die trailer stonden allemaal Ferrari’s en toen ik een hele harde ‘boink’ hoorde en een paniekerige chauffeur uit zag stappen wist ik genoeg. Twee keer remmen dus verdorie maar daarna leek het weer goed te gaan, totdat ik en nog iets van tien auto’s op de boulevard achter een 35-40 km/u rijdende Duitser belandde. Je mag daar 60 km/u en dat staat meerdere keren overduidelijk aangegeven, dus ga lekker op een parkeerplaats langs het strand staan als je van het uitzicht wilt genieten mafketel. Op de duinenweg kon ik eindelijk weer gas geven, nou ja gas geven… opschakelen rond de 2.000 toeren lijkt meer het op het gaspedaal aaien. Ik zat al snel weer in mijn ritme want het reed dan ook lekker door op deze tweebaansweg. Na het omdraaien bij de rotonde aan de rand van Overveen kon ik de terugweg aanvangen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze Citroën C1 met de dag leuker ga vinden, door zijn 82 Pk-motorblok is deze kleine auto net wat meer pit dan zijn 69 Pk-soortgenoten. De terugweg verliep vlekkeloos alhoewel ik nog wel even schrok van een hert vlakbij de vangrail in de beruchte bocht bij De Zilk. Terug in ’t Heen heb ik de tank weer vol gegooid en kwam ik uit op 1:25,2 wat een significant hoger verbruik hoger is dan de 1:27 in de brochure.

Pakezeltje spelen deel 2
Dinsdagavond kreeg ik een SMS-je van een vriendin uit Hoevelaken met de vraag of ik die andere stoeltjes ook nog wilde hebben. Natuurlijk wilde ik die ook graag hebben maar dan moest ik wel woensdag langsrijden SMS-te ze, want donderdag vertrokken ze richting Cyprus met het vliegtuig. Ja wat te doen? Ik had al een rit Leiden -> Hoevelaken vice versa gemaakt met 100 km/u dus het had geen zin om dit te herhalen. Ik besloot er maar een allegaar-ritje van te maken, dus meest 100 km/u – regelmatig 120 km/u – soms 130 km/u – en heel even heerlijk 140 tot 160 km/u etc. Na de zuinigheidsrit had ik niet meer getankt en ik was van plan om pas na de rit naar Hoevelaken de benzinetank weer vol te gooien, dan stond er waarschijnlijk meer dan 250 km op de kilometerteller. Ik vond het wel zo lekker dat ik dit keer wat sportiever door kon rijden, het driecilinder motorblok klinkt hoger in toeren namelijk een stuk levendiger. Dat typische driecilinder-geluid blijft een heerlijk geluid, vele malen mooier dan welke viercilinder dan ook. Wel voelde ik af en toe een onregelmatigheid in de motorloop en ook bokte het motorblok soms, een duidelijk teken dat de afstelling beter kan. Maar daar hebben de tegenwoordig chiptuners voor zoals de tovenaars van Rica Engineering uit Wateringen. Het zou mij niets verbazen als naast de stijging van het vermogen/koppel (82 Pk -> 92-97 Pk/116 Nm -> 131-135 Nm) het verbruik gelijk blijft dan wel zelf nog iets daalt. Misschien een idee om een Citroën C1 Racing te maken? Dat lijkt mij namelijk wel wat!

Op de snelweg was het lekker rustig zo rond het middaguur, alhoewel dat een dag eerder wel anders was. Een gekantelde truck met varkens op de A20 en een niet werkende spitsstrook (rood kruis bleef branden) op de A1 richting Amsterdam zorgden voor tientallen kilometers lange files. Allebei totaal onnodig maar ja zo gaat dat in een kneuzenland – met Mark Rutte als superkneus – als Nederland. Kijk de aflevering van Zembla van donderdag 2 oktober over de ICT (=ook tachograaf/matrixborden) en de overheid nog maar eens, wat een kansloze bende idioten zijn die politici. Op de A12 was het bij de Galecopperbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal weer even langzaam aan. Wat bijna niemand weet is dat het Amsterdam-Rijnkanaal is ontworpen door de latere NSB-leider Anton Mussert, én dat het ’t drukst bevaren kanaal van de wereld is. Vlak na de Galecopperbrug volgt de afslag naar de A27/A28, en daar stond gelukkig eindelijk eens een keer geen file. Richting Hoevelaken heb ik af en toe het gaspedaal even wat dieper ingetrapt, en daar bij viel mij op dat zodra de snelheid weer constant is het vrij stil is binnenin de Citroën C1. Bij de afslag Amersfoort aangekomen had ik ’m helemaal voor mij alleen, gaaf want dit is een hele mooie afslag met een lastig in te schatten bocht. Dankzij de stick-slip voelt de vering/demping sportiever aan en dat is in dit geval juist een voordeel. Ik zag toch zonet voor de bocht door mijn roze bril toch nog een Audi A8 in mijn achteruitkijkspiegel? “Au revoir, monsieur le Pare-chocs agglutinant dans la Scheiss-Audi!” 1-0 <-> C1-A8.

Even lekker bochies pikken
Aan het einde van de afslag ligt een mooie haakse bocht, en daarna volgen nog een paar haakse bochten. Met een lekker vaartje reed ik met piepende banden door de haakse bocht, zelfs met het ESP/TRC is het in deze auto nog leuk. Dat ESP/TRC kun je uitzetten maar blijft het ook uit? Druk je het knopje met de slippende auto in dan wordt het TRC uitgeschakeld, maar boven de 55 km/u wordt het TRC weer automatisch ingeschakeld. Het ESP kun je ook uitzetten maar dat vereist een andere procedure, want daarvoor moet je namelijk stilstaan en het knopje met de slippende auto ongeveer 3 seconden ingedrukt houden. Het TRC wordt direct na het indrukken van het knopje uitgeschakeld, en na ongeveer 3 seconden volgt het ESP ook. Het mooie is dat het daarna ook permanent uitgeschakeld blijft! Aangekomen bij mijn vriendin – en tevens mijn tandarts – heb ik haar even opgewacht want ik was net iets te vroeg. Na het uitzoeken van de spullen kon het inladen beginnen, en ook nu weer paste alles er met groot gemak in. Drie stoelen (één had ik al eerder meegenomen), een magnetron, een grote wasmand en wat servies bleek geen probleem voor dit Franse pakezeltje. En zo vertrok ik weer vol beladen richting mijn Dacia-appartement in Leiden. Bij de A1 aangekomen twijfelde ik nog even of ik de oprit zou nemen, maar op de A28 (->A27->A12) had ik volgens mij minder kans op files. Geen idee waarom maar op dat stuk A1 in de buurt van Hilversum gaat het zo vaak fout, dat wil je gewoon niet weten maar ook dat heeft alles te maken met afstand houden. En afstand houden is voor veel automobilisten verschrikkelijk moeilijk, vandaar dat ik dit soort idioten dan ook regelmatig even laat schrikken.

Bij de oprit naar de A28 aangekomen zag ik in mijn achteruitkijkspiegel een Volvo V40 met wel heel erg veel haast aan komen rijden. Gezien zijn rijgedrag leek het mij zo’n typisch gehaast zakenmannetje, ogenschijnlijk een hele nette man qua uiterlijk maarrrrr……. “Kom waarom zou ik niet proberen hem het vuur aan de schenen te leggen met mijn Citroën C1?” Ik wilde zelf ook wel eens graag weten hoe snel deze kleine auto nou echt is. In eerdere bochten had ik al gemerkt dat ik alles goed vast had gezet, er konden dus geen dingen door de auto gaan schuiven. Bij groen gaf ik plankgas en vertrok met piepende banden, ik had de binnenbocht dus in ieder geval een klein voordeel. De Volvo-rijder gaf ook stevig gas en met zijn dubbele aantal Pk’s reed hij uiteraard bij me weg na de bocht. Maar door in elke versnelling door te trekken tot net voor het rode gebied, en razend snel op te schakelen bleef ik erin geloven. Aan het einde van het rechte stuk volgt namelijk een flauwe blinde bocht op weg naar de invoegstrook. En juist die flauwe blinde bocht is een scherprechter en daar gokte ik ook op. Precies zoals ik dacht trapte de Volvo-bestuurder even op de rem, en dat was genoeg om aan te pikken want ik was plankgas door blijven rijden. Eenmaal op de snelweg zag ik de Volvo-bestuurder met hele grote ogen (roze brilletje nodig?) naar de Citroën C1 kijken. 40-0 <-> C1-V40. Onvergetelijk, ha, ha. Tijdens de rit naar huis heb ik af en toe behoorlijk stevig door gereden. Het driecilinder motorblok rijdt werkelijk heerlijk bij snelheden van 130-160 km/u. Je verwacht het misschien niet maar het is wel zo, het liefst was ik dan ook plankgas naar huis gereden. Na een heerlijke probleemloze rit was ik benieuwd naar het verbruik. Na een vrijwel gelijke afstand als met 100 km/u constant kwam ik uit op 261,3 km/14,18 ltr = 1:18,43. Ik had een hoger verbruik verwacht dus dit viel mij dan ook erg mee. Op de dag van het terugbrengen heb ik even lekker sportief door gereden, het verbruik was er dan ook naar: 1:15,66.

Specificaties

Jaargang

2014

Carrosserie

Hatchback

Transmissie

Handgeschakeld

Aantal deuren

5 deuren of meer

Brandstof

Benzine

Type motor

Otto

Aantal cilinders

3

Acceleratie (0-100/sec)

11,0 seconden

Topsnelheid

170km/u

Vermogen

60(82)/5.750 kW (pk)/rpm

Koppel

116/2.750 nm/rpm

Cilinderinhoud

1.2/1.199 liter

Kleppen per cilinder

4

Aandrijving

Voorwielaandrijving

Remmen voor

Geventileerde schijven

Remmen achter

Trommels

Draaicirkel

9,6 meter

Overig

Type bekleding

Stof

Velgen

15-inch

Milieu en veiligheid

Verbruik

 

Bebouwde kom

5,4 liter/100 km

Snelweg

3,7 liter/100 km

Gemiddeld verbruik

4,3 liter/100 km

C02 uitstoot

99 gram/km

Energielabel

B

Afmetingen

Lengte

3.466 mm

Breedte

1.884 mm

Hoogte

1.460 mm

Wielbasis

2.340 mm

Spoorbreedte voor

1.425 mm

Spoorbreedte achter

1.420 mm

Massa leeg

840 kg

Max. toelaatbare massa

1.240 kg

Laadvermogen

400 kg

inhoud bagageruimte

196 liter

Bandenmaat

165/60-R15

Kosten aanschaf

Kosten gebruik per maand