Van slag, op z’n Frans
Meestal zit ik direct als gegoten in een auto nog voordat ik weg rijd bij een importeur. Dit keer leek dat ook zo maar was dat dus niet zo, want de koppeling van deze Citroën DS4 (net als in de Citroën C4!) grijpt nogal laat aan. Dat is op zich helemaal niet erg maar daardoor moest ik wel even mijn draai zien te vinden op de bestuurdersstoel. Na thuiskomt heb ik eerst maar eens de stoel iets verder naar achteren gezet, en daarna ben ik wat gaan vogelen met de hoogte van de zitting. Dit is nou zo’n typische auto waar je even je draai in moet zien te vinden. Maar nadat ik mijn draai eenmaal had gevonden had ik het prima naar mijn zin in de Citroën DS4. Wat ik erg grappig vindt is het verschil in schakelen tussen de Chevrolet Captiva 2.2 D, die ik net had weggebracht, en deze Citroën DS4. Ook al zit er meer speling op de versnellingspook van de Citroën DS4 dan me lief is, deze versnellingsbak schakelt wel veel lichter en soepeler en dus veel lekkerder dan de vrij stug schakelende bak van de Chevrolet Captiva.

Nadat ik eindelijk mijn draai had gevonden viel me weer iets geks op. Steeds maar weer bekroop me het gevoel dat het stuur te ver van mij af stond, maar als ik dan mijn beide polsen op de bovenkant van het stuur legde klopte de afstand perfect. En dan die vering/demping, die is erg goed voor een gewone hatchback maar ook hier bekroop mij weer een zeker gevoel. Een gevoel van dat het misschien toch wel niet zo goed is. De laatste avond ben ik daarom nog even speciaal mijn vering/demping-testroute gereden. En helaas voor mij zat ik er gewoon naast, na het rijden van de testroute was ik alleen nog maar positiever dan ervoor over de vering/demping van deze Citroën DS4. Ik was dus even van slag, en dat duurde eventjes maar toen was het mij wel duidelijk. Deze auto is dus zeker niet met de Franse slag gemaakt! Nou lijkt het of ik alles al heb verklapt, maar ik begin het testverslag expres op deze manier om duidelijk te maken dat de Citroën DS4 niet zomaar een auto als alle andere is.

Raar
Als ik aan het testrijden ben flitsen er per seconden een tiental gedachten door mijn hoofd. Ik ben dan constant dingen aan het bedenken voor in het testverslag, en ook ben ik constant aan het monitoren wat een auto doet en vooral waarom. Soms krijg ik ineens een ingeving voor een leuke titel, maar soms kom ik er gewoon niet uit, en soms ben ik er wel uit maar twijfel ik ontzettend aan mijn gevoel en mijn bevindingen. Het klinkt zo raar “gevoel” want puur wetenschappelijk gezien kun je daar helemaal niets mee. Gevoel is ongrijpbaar, probeer geluk, verdriet of pijn maar eens te omschrijven. Dat lukt je niet want het is namelijk voor ieder mens anders. Dat mag dan wel zo zijn maar een gevoel dat ik heb tijdens het testen bepaalt wel hoe ik achter het stuur zit. Een auto kan nog zo mooi en goed zijn, maar het kan ook zo maar zijn dat ik desondanks helemaal niets met die auto heb. En toch moet ik dan een objectief testverslag schrijven, soms is dat heel lastig maar kom ik er na 4 dagen testen achter dat ik het eigenlijk allang wist. Dit soort vage teksten passen niet bij mij, want ik ben meer een mens met een nogal uitgesproken mening. Waarmee ik maar wil aangeven dat die uitgesproken mening soms net even iets anders tot stand komt.

Elke keer als ik in de Citroën DS4 stapte dan reed ik met een grote glimlach rond. Citroën flikt het keer op keer om mij te verrassen, de kritiek die ik had na mijn eerste vluchtige indruk glipte volledig door mijn vingers heen als hete dunne synthetische motorolie. Vergelijk het met een soort langzaam opkomende verliefdheid, beetje bij beetje ontdek je dingen en sta je elke keer weer verbaasd. Persoonlijk vind ik dit de leukste auto’s om te testen, want daardoor moet ik als testrijder alles uit mezelf halen om objectieve kritiek te leveren. Subjectieve kritiek leveren is o zo makkelijk, maar die is meestal gebaseerd op vooroordelen, spieken bij anderen (oftewel copy-paste) en dus totaal niet onderbouwd. Beter een vage onderbouwing dan helemaal geen onderbouwing, ja toch niet dan?

Eerste vluchtige indruk
Toen ik vrijdagochtend laat in de Citroën DS4 stapte had ik op de snelweg (de importeur ligt vlak naast de A4) het gevoel dat ik totaal niet wist wat ik zou moeten gaan schrijven over deze auto. Het begon al met mijn MP3-cd die telkens weer werd uitgespuugd door de radio-cd. Vreemd want een paar uur daarvoor had ik nog heerlijk naar de liedjes op diezelfde MP3-cd zitten luisteren in de Chevrolet Captiva. Ik kan mij herinneren dat een andere Citroën hier ook last van had, best wel vreemd want ik heb hier in geen enkele auto van een ander automerk ooit last van gehad. Een autotest die begint met zoiets lulligs als het niet ‘eten’ van een MP3-cd is nogal lullig. Deze radio-cd is duidelijk met de Franse slag gemaakt. Verder rijdend over de A4 besloot ik de cruise control aan te zetten. Met behulp van een draaiknopje activeerde ik de cruise control waarna ik alleen nog maar op de min hoefde te drukken om de snelheid vast te zetten. Er zit naast de cruise control ook nog een limit (=snelheidsbegrenzer) op, deze kun je activeren door het draaiknopje de andere kant op te draaien.

Ik gebruik de cruise control altijd op het stuk A4 vlak na Schiphol. Daar is een trajectcontrole (maximum snelheid 120 km/u) en zet ik de cruise control altijd vast op 125-128 km/u. Na de trajectcontrole trap ik het gaspedaal altijd even stevig in want op het eerste stuk van de A44 wordt namelijk nooit geflitst. Tot mijn grote verbazing voelt het VTi-motorblok, met slechts 120 Pk, sterker aan dan in alle andere Citroëns en Peugeots die ik getest heb met dit motorblok. Verder viel me direct op dat het heerlijk stil is in de auto, ook op hogere snelheid. Eigenlijk hoefde ik niet eens in de online brochure te kijken of er een geluidswerende voorruit op deze Citroën DS4 Chic zit. Uiteraard heb ik toch even gekeken en inderdaad blijkt dat zo te zijn. Wel merkte ik op hogere snelheid (tijdens het droog rijden op de A44 na het wassen in de wasbox) lichte trillingen in het stuur, iets dat je totaal niet verwacht bij een nieuwe auto.

Trillingen in het stuur
Omdat trillingen in het stuur vrijwel nooit voorkomen bij een nieuwe auto, en omdat er nogal wat oorzaken voor zijn wil ik daar toch eens wat dieper op ingaan. De oorzaken voor een trillend stuur kunnen legio zijn zoals hieronder te lezen is.

Samengevat kan een trillend stuur veroorzaakt worden door onder andere:

1 – Onbalans in de voorwielen
3 – Versleten ophangrubbers
4 – Kapotte stabilisatorstangen
5 – Speling in wiellagers
6 – Kromme velgen
7 – Ovale banden (door te lang stil staan, of een noodstop)
8 – Versleten schokdempers
9 – Speling in het stuurhuis
10 – Voorwiellagers versleten
11 – Foutieve ET-waarde van de velgen
12 – Foutieve bandenspanning
13 – Versleten fuseekogels

Een aantal van deze punten valt direct af omdat het een nieuwe auto betreft. De bandenspanning heb ik gecontroleerd en die was goed, ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht. Het meest voor de hand liggend is uiteraard een lichte onbalans van één of beide voorwielen. Aan de andere kant kan ik een kromme velg of ovale banden niet uitsluiten, want wat sommige mensen met een testauto doen dat willen jullie echt niet weten. Zo had ik een keer een Kia pro_c’eed meegekregen waarvan ik achteraf hoorde dat een stel jonge gasten van een nieuw online automagazine noodstops hadden gemaakt met de handrem op droog asfalt. Dat hadden ze zo vaak gedaan dat de banden ovaal waren geworden, waardoor de hele auto begon te trillen op hogere snelheid.

Alles in één alinea
Omdat ik zo ontzettend tevreden ben over deze Citroën DS4 heb ik besloten er een korte test van te maken. Neem nou die versnellingspook, daar zit behoorlijk wat speling op. Maar wat ik ook wil opschrijven aan kritiek over deze versnellingspook, die eigenlijk volledig uit de tijd is, ik kan het gewoon niet! Deze versnellingsbak met zijn wiebelige versnellingspook schakelt zo lekker dat ze mij het zwijgen oplegt. Soms lijkt de vering wat aan de harde kant maar de uitgaande demping is zo goed dat deze alles glad strijkt. Toen ik op de voorlaatste dag over de verkeersdrempels op de ventweg langs de A44 reed (met verschillende snelheden) was ik er uit voor mezelf. Dan de stoelen, die zitten werkelijk heerlijk, alleen de passagier achter de bestuurder zit wat minder ruim omdat ik de stoel verder achteruit heb gezet dan ik normaal gesproken zou doen. De bagageruimte valt mij daarentegen erg mee, de standaard hatchback Samsonite kofferset past namelijk probleemloos in de kofferbak. Dan het mooie dashboard en de uitstekende audio met een prima geluid. Alleen blijf ik het idioot vinden dat mijn zelf gebrande MP3-cd het niet doet maar gelukkig heeft de Citroën DS4 ook een USB-ingang.

Het design van de Citroën DS4 vind ik persoonlijk zeer geslaagd, vooral de witte die we tijdens de fotoshoot op een parkeerplaats in Leidschendam zagen staan vind ik erg mooi. Dan het motorblok, een oude bekende en niet echt bijzonder. Het gekke is echter dat het 120 Pk VTi-motorblok mij verrassend goed is bevallen in deze Citroën DS4. Waar ik dit motorblok in een aantal andere Franse auto’s nogal aan de magere kant (lees: slappe hap) vind, daar vind ik dit motorblok uitstekend bij deze Citroën DS4 passen. Minder fijn vind ik de laat aangrijpende, overigens wel goed doseerbare, koppeling die na goed afstellen van de bestuurdersstoel dan wel weer fijner aanvoelt. Dan de erg fijne remmen, ze mogen dan erg bijterig zijn, maar dat is vooral een kwestie van smaak. De remblokken van deze Citroën DS4 bijten zich vast aan de schijven vanaf de eerste milliseconde! Niet iedereen houdt daarvan maar ik wel, komt vast omdat ik motorrijder ben. Wat betreft het zicht rondom kan ik kort zijn want die is goed dankzij de mooie spiegels die prima zijn af te stellen.

BOOS!
Op de laatste avond wilde ik nog even de wegligging tot het uiterste testen. Vlak voor ik in de auto stapte gebeurde er echter iets (SMS-je) waardoor ik verschrikkelijk boos werd. Ik ben zéér zelden echt boos dus berg je dan maar! Als je héél erg boos bent staat je lichaam stijf van de adrenaline, je bent dan heel alert en dat is prima. Adrenaline heeft echter nog een vervelende eigenschap en dat is dat je roekeloos kunt gaan doen. Ook dat kan in sommige situaties goed van pas komen maar als je auto rijdt 99 van de 100 keer gewoon niet! Vroeger toen ik jong was reden we de politie altijd los op de brommer en later op de motor, dàn is de combinatie alert en roekeloos zijn juist wel érg handig. Ik stapte dus stijf van de adrenaline in de auto, maar gelukkig ben ik niet meer zo dom als toen ik jong was. Berekenend maar niet roekeloos stuurde ik de Citroën C4 door de bochten heen.

Het ESP wordt vanaf 50 km/u automatisch geactiveerd dus uitzetten heeft totaal geen zin. In eerste instantie reed ik over de Leidseweg (de weg van die flitspaalbom) en sloeg linksaf richting Leiden. Eenmaal op de kruising bij zwembad “De Vliet” besloot ik om te draaien. Omdat daar een lekkere grote plak asfalt ligt besloot ik een snelle 180-gradendraai te maken, zonder handrem wel te verstaan want dat is helemaal niet nodig. Bij groen gaf ik vol gas en meteen nadat ik een harde ruk aan het stuur had gegeven liet ik het gas los. De Citroën C4 draaide (of beter gezegd gleed) perfect om zijn as heen waarna ik terug reed Voorschoten in. Ik wilde de auto namelijk nog even stofzuigen en aftanken en dan is de route via Voorschoten naar de N44/A44 het handigst. De Citroën DS4 liet zich neutraal en strak door alle bochten heen sturen. Lekker over de rotondes glijden en hard de bochten inhoeken is geen enkel probleem met deze Citroën DS4, tenminste zolang het droog blijft. Als het regent vallen deze Michelin Primacy HP’s namelijk volledig door de mand.

Bizar!
Soms vraag ik me wel eens serieus af of de ene band wel exact dezelfde andere band van hetzelfde merk en type is. Ik kan niet achter de deuren van een bandenfabriek kijken maar soms is het verschil zo groot dat het wetenschappelijk gezien absoluut niet kan! Natuurlijk maakt het uit of een auto goede vering/demping heeft, of de balans goed is, of er stabilisatorstangen gemonteerd zijn en/of een veerpootbrug maar dat verklaart niet alles. Niet zo lang geleden heb ik een hatchback getest van bijna dezelfde grootte en gewicht, met ook Michelin Primacy HP banden die perfecte grip hadden onder alle omstandigheden dus zowel nat als droog. De Michelin Primacy HP om de velgen van deze Citroën DS4 vielen mij in dat opzicht echter zwaar tegen. Het is puur aan de kwaliteiten van de Citroën DS4 te danken dat er nog redelijk mee te rijden was. In de stromende regen begon de Citroën DS4 op de rotonde naast De Zanderij in Katwijk op een rotonde zo heftig spontaan te glijden (en dat was niet de enige keer), dat was echt niet normaal! Het leek wel of ik op een partij afgekeurd rubber reed zo waardeloos was de grip.

Nou is dat niet de eerste keer in mijn journalistenbestaan dat ik een dergelijk slechte ervaringen heb met Michelin banden. Toen ik nog motoren testte ben ik een aantal keren bijna onderuit gegaan omdat een achterband spontaan wegbrak. Dit gebeurde totaal onverwacht terwijl ik niet eens hard reed en amper gas gaf. Deze Michelin Pilot Sport en Michelin Macadam motorbanden hadden daarom onder de hardcore motorrijders een zeer slechte naam. Het gekke was echter dat ik soms ook testmotoren had met deze banden waarmee ik zonder problemen de steppies aan de grond kon rijden. Droog voelen deze Michelin Primacy HP’s beter aan, maar in het grensbereik brak de Citroën DS4 soms zo verraderlijk weg dat ik er helemaal klaar mee was. Ik raad elke koper dan ook ten zeerste af om Michelin Primacy HP banden te nemen. De Michelin Exalto zijn in dat opzicht een veel betere keus voor deze Citroën DS4.