100% schoon Punto-rijden kent zijn prijs
Na de door autotesten.nl ondanks zijn hoge aanschafprijs al eerder goed ontvangen Citroen C3 1.4 op aardgas (zie test) is de Fiat Punto 1.4 Natural Power voor ons de tweede auto die gebruik maakt van het gecomprimeerde Slochterse natuurgas, en die wij aan een testweek mochten onderwerpen. Wat de twee in hun klasse vergelijkbare auto’s met uiteraard elkaar gemeen hebben is deze toegevoegde techniek in de vorm van de aardgas installatie, die naar mijn smaak ondanks de fiscale voordelen een betaalbare auto in het dagelijks gebruik – die ook nog eens 100% schoon moet rijden – wel errug duur maakt in aanschaf en, belangrijker, in verhouding tot het gebodene. Aan dat stokpaardje van big brother, het 100% schoon rijden, hangt dus (nog) een pittig (aanschaf)prijskaartje, alle ‘goede’ bedoelingen van diezelfde Big Brother ten spijt. Maar hier houdt dan ook meteen elke vergelijking tussen de twee auto’s op.

Inbouw
Met deze voor ons tweede variant op het CNG-thema (CNG=Compressed Natural Gas) werd al gauw duidelijk dat voor de inbouw bij de Punto een heel andere benadering is gekozen dan bij de C3. Fiat heeft de gastank boven de laadvloer in de auto gemonteerd, en heeft het daardoor ontstane verlies aan bergruimte gecompenseerd door de plaatsing een kunststof bak met een aantal kleine opbergvakken onder de vlakke afdekplaat. Bij de C3 kon daarentegen de standaard bergruimte behouden blijven, omdat de tank buiten de auto is geplaatst. Nog een duidelijk verschil bij de Punto is een enkele hoofdschakelaar op het dashboard voor het aan- en uitschakelen van de CNG-installatie. Daarnaast gebruikt de Punto de standaard brandstofmeter voor het verbruik, terwijl bij de C3 een aparte gescheiden en centraal geplaatste VDO meter is gebruikt. Een piepklein LED-icoontje in het display van de Punto geeft vervolgens met een aantal balkjes aan dat er CNG wordt gestookt.

Brandstofmapping
Met onze jarenlange praktijk-rij-ervaring op het gebied van motormanagement – die zover teruggaat als het tijdperk van de carburateur – weten wij door schade en schande en maar al te goed hoe verschrikkelijk moeilijk het is om welke motor dan ook bij elk toerental en elke belasting perfect rond te laten draaien. Daarom is onze waardering ook groot telkens wanneer wij zien dat dit gelukt is met de steeds strenger wordende milieu-eisen. Bij motoren die op LPG of CNG lopen luistert het motormanagement zo mogelijk nog veel nauwer. De Punto 1.4 start goed en loopt inderdaad mooi rond, zowel warm als koud, maar helaas zakt hij bij deelgas zo rond de tweeduizend toeren in elkaar, vooral in de lagere versnellingen.

Om vanuit stilstand vloeiend weg te rijden is dus een ‘traditioneel’ Italiaanse benadering gewenst: een flinke dot gas om het 1.4 blok door deze dip heen te trekken. Hiermee is er opnieuw een belangrijk verschil met de C3-mapping, die daar geen last van had, en ook in de lagere verzetjes wel prima oppakt. Voeg hieraan toe dat koppeling en remmen van de Punto nogal bijterig en weinig doseerbaar hun werk doen, en je hebt een auto die een bovengemiddelde gewenningsperiode vraagt van zijn berijder. Sturen doet de Punto prima, en rijdend op CNG zijn de motorprestaties voldoende bij een gematigde rijstijl zonder al teveel sportieve pretenties wanneer je eenmaal de bedieningsgevoeligheden onder de knie hebt.

Scherp schakelen
Het interieur van de Punto is netjes maar sobertjes uitgevoerd, waarbij gebruik is gemaakt van veelvuldig zwart met grijze inleg in de stoelbekleding en een materiaalkeuze die wat ruw aanvoelt. Hadden wij bij de C3 Picasso last van een ‘hete’ pookknop (zie test), in deze Punto is er sprake van een scherpe pookknop. Niet onbelangrijk, omdat je dit attribuut bij een standaardbak duizenden malen zult gaan gebruiken. Ergonomisch goed gevormd, alleen jammer van die nadrukkelijk scherpe opstaande pookrand die je steeds voelt bij het schakelen. Met de werking van de bak is overigens verder niets mis, die schakelt dus scherp in positieve zin.

Rijbeleving
De Punto rijdt goed, doet na gewenning verder alles zoals hij dat moet doen, maar toch missen wij nog iets, en daar ligt nu tevens de zwakte van het Punt(o) dat Fiat met deze auto heeft willen maken. Het rijdt namelijk alsof motor, versnellingsbak, wielophanging en carrosserie elk weliswaar voldoende, maar afzonderlijk hun werk doen, dit in tegenstelling tot het geheel van een geïntegreerd design. En dat is nou net het soort dynamiek dat je niet zou mogen verwachten bij een auto in deze prijsklasse.

Daan heeft eerder gereden met de nieuwe Fiat 500, en vertelde mij dat daar helemaal geen sprake was van bedenkingen over de rijbeleving van die auto. Daar komt ook nog bij dat wij de Dacia Sandero 1.6 nog heel vers in het geheugen hebben, een heel vergelijkbare auto die goed in elkaar steekt voor slechts de helft van de prijs van een Punto Natural Power. Tja, dan heb ik zoiets van: bouw in die Sandero de modernste LPG-installatie, en je zit nog steeds onder de €10.000,- en een omslagpunt van 15.000 km met de op een na geringste CO2-uitstoot onder de fossiele brandstoffen.

Meerwaarde
Het mag dus duidelijk zijn dat een 100% schone Punto mij na een week rijden niet heeft kunnen overtuigen van zijn meerwaarde. Met een vanaf prijs van €16.690,- die nog verder zal oplopen naar gelang het aantal opties, plus de geconstateerde onvolkomenheden in het rijgedrag is de prijs voor schoon rijden wel erg hoog geworden met een auto uit het modale segment. Tenzij je natuurlijk van Fiat een aanbod krijgt op je inruiler dat je niet kunt weigeren, want alles went uiteindelijk.