Ford Focus ST-3 2.0 TDCi 2015 – autotest

 

Deze testauto werd ons aangeboden door Ford Nederland B.V.



De brandweer is niet meer wat het geweest is, behalve…
Alles is minder geworden onder pRutte en zijn kompanen, de politie, de brandweer helemaal niemand blijft gespaard. Oké behalve hun graaiende vriendjes bij de banken, zorgverzekeraars, NS, etc. dan. Gelukkig is op deze snelle brandweerauto niet bezuinigd, kan ook niet want daar heeft die Haagse Ladyboy gelukkig geen zeggenschap over. Hoogstens zijn altijd dronken Brusselse vriendje Jean-Fraude Juncker had met de onder hem ressorterende label-Taliban roet in het eten kunnen gooien. Volgens mij heeft die Jean-Claude Juncker label G (de Ford Focus ST-3 2.0 TDCi heeft slechts label D=20% bijtelling) als er labels voor mensen zouden bestaan, hij is namelijk een drankorgel én een schoorsteen. En over de brandweer gesproken, toen ik de Ford Focus ST-3 2.0 Duratorq TDCi op ging halen kreeg ik een Engelse brandweerauto achter me aan. De polder inrijdend na de koeienrotonde in Leiderdorp zag ik iemand n mijn linkerspiegel aankomen zetten die lak had aan alle verkeersregels (= veel te hoge snelheid, inhalen over dubbele doorgetrokken streep en extreem bumperkleven). Het bleek een Engelsman in een rode Nissan Pathfinder die nog net niet tegen de achterband van mijn motor aanreed. Met internationale gebarentaal maakte ik hem duidelijk dat hij behoorlijk gestoord bezig was. Daarna bleef hij echter maar achter mij aanrijden, ik bleef overigens netjes 50 dan wel 60 km/u rijden. Uiteindelijk reed ik een straatje in en draaide meteen weer om waar hij niet om kon draaien. Daarna heb ik hem even in duidelijk Engels verteld wat ik van zijn strapatsen vond. Vrijdag, de zon schijnt, en ja dan gaan veel mensen ineens gek doen. Ik ben daarna heel rustig verder gereden, want de grap was dat ík die ochtend namelijk totaal geen haast had.

Nog niet althans maar dat zou snel veranderen, na het plaatsnemen in een Racing-Red Ford Focus ST-3 2.0 Duratorq TDCi. Ja inderdaad een ST-versie van de Focus met een krachtige 2-liter dieselmotor (185 Pk/400 Nm) onder de motorkap. Na het bekende controle-rondje om de auto met de PR Manager, de krabbel en wat uitleg kon ik het portier dichttrekken en de auto starten. Grappig genoeg komt er bij elke start een hele mooie plof uit de fraaie centraal geplaatste uitlaatdemper. Dat is typisch nou weer iets dat je niet verwacht bij een diesel. Na het al rijdend afstellen van de spiegels – 1/3 horizon gaat rijdend nou eenmaal makkelijker dan tegen een muur geparkeerd – merkte ik op de getegelde verkeersdrempels van de Amsteldijk dat het met de sportieve vering/demping wel goed zit. Als dat niet klopt dan kun je een sportieve rijstijl wel op je buik schrijven met een dergelijke auto. De 6-bak laat zich extreem soepel schakelen, het is net alsof de versnellingspook door olie heen glijdt. De koppeling grijpt erg vroeg maar wel mooi aan, al met al een prima recept dus voor een leuke week S(por)T-en. De rit vanaf de importeur kan leuk beginnen als ik de mazzel heb bij de RAI vooraan te staan bij het stoplicht. En dat was gelukkig weer eens het geval, alhoewel laat invoegen op de linkerbaan soms ook leuk kan zijn. Vaart maken is geen enkel probleem met deze diesel, want hij trekt van onderuit als… een auto met 400 Nm koppel dus. Bij groen hoefde ik niet eens serieus gas te geven, zelfs normaal accelererend ben je met deze diesel al sneller dan de meeste benzine-auto’s. De oprit naar de A4 is lekker haaks en de Ford Focus ST-3 liet zich heel mooi omgooien.

Hoe snel kun je testen?
Op de A4 rijdend schakelde ik meteen de cruise control in en zette ’m op 108 km/u, alhoewel ik totaal niet bang hoefde te zijn voor mobiele flitsers want de (flits)politie voert nog steeds actie. En op RTL Nieuws las ik dat het nog wel even kan gaan duren, want kasteelheer Ard van der Steur geeft geen duimbreed toe. Tja minister van justitie Ard van der Steur die mensen zegt te kennen die aan wiet of hasj gestorven zijn… En dat terwijl de cijfertjes van de Jellinek-kliniek al jaren uitwijzen dat er 0,0 mensen sterven aan het gebruik van wiet of hasj. Ja indirect misschien omdat ze op hun rem trapten voor een mobiele snelheidscontrole en en daardoor een ongeluk veroorzaakten en als gevolg daarvan zijn gestorven. Ik schrijf wel eens dat de Nederlandse autojournalistiek hersendood is, maar dat is helemaal niets vergeleken bij de leden van dit kabinet, die hebben geen eens hersenen! Voor het testen van auto’s heb je echter wel degelijk hersenen nodig, want er gebeuren zoveel dingen tegelijk dat het soms een regelrechte overload is. Neem nou bijvoorbeeld die bocht op het industrieterrein in Roelofarendsveen waar we de actiefoto’s hebben gemaakt. Middenin een mooie bocht zit een verhoging in het asfalt, en er ligt een hoop grint precies op de ideale lijn. De Ford Focus veert in en uit, accelereert sterk, raakt in onbalans, gaat glijden, afijn allemaal zaken die je als autojournalist moet zien te duiden en analyseren. En dan heb ik het nog niet eens over de Goodyear Eagle F1 banden die ik nog moest leren kennen. Soms vraag ik me dan ook wel eens af hoe snel ik een auto zou kunnen testen? Beter gezegd soms voelt een auto als een fossiel rijdend zo goed aan, dat ik me afvraag of ik nog wel iets moet testen. Dat is dus echt een open deur intrappen want hoe kun je nou langzaam rijdend al aanvoelen of iets goed is?

Volgens mij kan dat wel degelijk, alleen moet je daarvoor wel weten wat GOED is. Wat is goede vering/demping? Wat is een een goede balans? Hoe voelt een goed afgesteld motorblok aan? Wat is een goede band voor de auto, maar ook eentje die bij mijn rijstijl past? Vragen, vragen en nog eens vragen die ik allemaal moet zien te beantwoorden. Toch is dit het allerleukste aan het testen van auto’s, proberen een auto zo goed te testen dat je precies kunt schrijven wat die een potentiële koper wil weten. Ik schrijf namelijk niet voor een forumpubliek dat de hele dag zit te ouwehoeren zoals op bijvoorbeeld Autoblog.nl, mijn testverslagen zijn voor kopers die serieus geïnteresseerd zijn in een bepaalde auto en daar alle ins en outs van willen weten. Om die reden vind ik testverslagen waar slechte actie- en sfeerfoto’s bij staan, of nog erger alleen maar persfoto’s, waardeloos als referentie voor de aankoop van een nieuwe auto. Iemand die op een goede manier auto’s test, die laat ook met zijn actiefoto’s zien dat hij/zij doet wat hij/zij schrijft. Ik heb wel eens een mailtje gehad van een lezer over een Engels online automagazine. Die maakten net als ik mooie actiefoto’s en beschreven ook precies hoe een auto rijdt die ze aan het testen waren. Ik heb toen even op hun site gekeken, en ik moet zeggen dat het precies overeen kwam met de manier waarop ik auto’s test.

Zaterdagochtend
Omdat ik precies wilde weten wat het verbruik zou zijn tijdens een rit op en neer naar Doorn (camping waar mijn jongste zus met haar man en kinderen staan) ben ik de Ford Focus ST-3 nog even af gaan tanken bij de onbemande pomp in ’t Heen. Het viel mij trouwens op dat de dieselprijzen schommelden tussen €1,14 en €1,27 wat ik best een groot verschil vind eerlijk gezegd. Omdat de brandstofmeter niet helemaal vol had aangewezen heb ik deze verbruikswaarde maar niet meegenomen. Voor het aftanken kon ik het niet laten nog even een rondje over het Space Business Park heen te rijden. Na het aftanken heb ik meteen het ESP uitgezet, alhoewel ik moet zeggen dat het ESP aan ook behoorlijk wat toelaat. Ik reed de N206 op en meteen weer af bij Klei-Oost, een mooie afritbocht die je voor het mooie heel laat aanremmend moet nemen. Een auto met minder goede vering/demping of een slechte balans krijgt hier dan altijd last van een dweilend onderstel. Deze Ford Focus ST-3 uiteraard niet want Ford staat hoog aangeschreven als het gaat om vering/demping die dan ook uitstekend is van deze auto. Ik was behoorlijk verbaasd hoe strak de Ford Focus ST-3 zich door deze listige bocht heen liet sturen. Het stuurgevoel is net als de vering/demping uitstekend, je voelt als bestuurder precies wat de voorbanden met 18-inch Goodyear Eagle F1 er omheen doen. De Goodyear banden hebben uitstekende grip maar tegelijkertijd glijden ze heel mooi weg als je op de grens rijdt. Na de mooie afrit kon ik meteen lekker het gas erop blijven zetten want het was uitgestorven op de weg.

Over de N206 heen reed ik de rotonde op, nam ’m driekwart en gaf plankgas in de 2de versnelling. Ik had meer wielspin verwacht vanwege de 400 Nm koppel, maar vanwege het TVC (Torque Vectoring Control) bleef dat binnen de perken bedacht ik me even later. Na de rotonde stuurde ik hard de haakse bocht in en zette het gas erop richting de vrachtwagenparkeerplaats. Daar kon ik ongegeneerd het gas erop zetten en ging de Ford Focus ST-3 zijdelings voorwieldriftend de vrachtwagenparkeerplaats over. Dit voelde lekker aan en ik was dan ook benieuwd naar de rest van het rondje. Rechtsaf – linksaf ging ook lekker strak sturend zonder enige vorm van onderstuur dankzij het TVC. Ik reed daarna met een behoorlijke snelheid over de asfalten verkeersdrempel, en die werd werkelijk perfect uitgedempt door de mooi afgestelde demping. Het onderstel was meteen na de verkeersdrempel weer mooi in balans, en de banden kleefden direct weer aan het asfalt. De volgende haakse bocht is die met de asfalten verkeersdrempel precies voor de bocht, de plek waar het binnenste achterwiel vrijwel altijd los komt. De Ford Focus ST-3 deed het fantastisch, zelfs zo goed dat ik het maar saai vond. En toen moest ik weer terugdenken aan de Ford Fiesta ST-2, maar laat ik dat maar niet herhalen voor mijn eigen bestwil. De volgende verkeersdrempel ging ook weer goed, maar voor de asfalten verkeersdrempel bij de rotonde naast de ESTEC heb ik even hard geremd. Dat deed ik omdat de veerwegen kort zijn en ik geen zin had dat ze in de stootrubbers zouden slaan.

Er zijn autojournalisten die schrijven dat de vering op zo’n moment plotseling hard is, terwijl er in werkelijkheid geen millimeter veerweg over is en je dus op de stootrubbers zit. Na de verkeersdrempel schakelde ik snel terug naar de 2de versnelling en gaf plankgas de rotonde op en af. Tot op de millimeter precies vloog ik langs de dubbele doorgetrokken streep de blinde bocht in. Dit is voor mij één van de mooiste blinde bochten die ik ken, of beter gezegd die ik kan dromen. Na de rotonde sloeg ik rechtsaf en weer linksaf door twee haakse bochten heen, en met een elektronisch sperdif is dat een eitje ondanks de 400 Nm koppel. Daarna had ik nog twee mooie opritten te gaan, de noordelijke Katwijkse lange oprit naar de N206 en de korte doordraaier bij ’t Heen. Ik had de oprit helemaal vrij en kon dus goed vaart maken, maar zelfs met 140 km/u invoegend op de N206 voelde het doodnormaal aan. Dan maar hopen dat de oprit bij ’t Heen wat heftiger en dus leuker is. Ik nam de afrit bij ’t Heen en draaide meteen weer om de oprit op. Rustig reed ik in de 2de versnelling op de apex van de bocht af en gaf in één keer plankgas. Wat daarna gebeurde was tegelijkertijd heftig maar toch ook ongelofelijk goed te controleren, en dat is best wel bijzonder want meestal is het namelijk één van beiden. Ik kon gewoon gas blijven geven en de auto achter me was nog maar een klein stipje in mijn achteruitkijkspiegel, zo absurd groot was het verschil met de auto die zonet nog vlak achter mij reed.

Doorn
Zondagochtend had ik beloofd te chauffeuren voor mijn moeder, en twee neefjes naar Doorn waar mijn jongste zus op de camping staat met haar man en kinderen. Even een dagje heerlijk er tussenuit, daar kan ik zo ongelofelijk van genieten hoe gek dat ook mag klinken. Ik besloot er meteen maar een snelwegzuinigheidsrit van te maken, want zo’n snelle diesel en dan 20% bijtelling dat moest ik natuurlijk wel even uittesten. Na het ophalen van mijn moeder en neefjes konden we vertrekken. Ik ben de kortst mogelijke weg gereden en dat is over de Churchilllaan, maar we hadden weer eens pech dat de brug open was. Tja daar sta je dan weer te wachten voor al die te grote plezierbootjes waar ze met zijn tweeën opzitten. Waarom maken ze niet op de grote doorgaande wegen allemaal aquaducten, dat is toch oneindig veel makkelijker. Eenmaal op de N11 ging de cruise control erop met de snelheid vast op 100 tot 105 km/u en soms even iets harder om in te kunnen halen. Het ritje was veel lekkerder dan de vorige keer, meer zon en nul files dus het kan niet beter. Ik reed zo netjes mogelijk en naar mijn idee zat er een prima verbruik in, dit gezien het langzame teruglopen van de brandstofmeter. Nou zegt dat niet alles want ik heb wel eens brandstofmeters meegemaakt waarbij de aanwijsnaald maar niet van zijn plek leek te willen komen. En toen de aanwijsnaald dan eindelijk van zijn plek begon te wijken ging het ook meteen erg hard. De 20% bijtelling moet deze sportieve Ford Focus ST-3 volgens mij zeker kunnen halen, wat Ford een mooi USP geeft voor deze auto als leaseauto. Ik kan mij heel goed voorstellen dat er mannen/vrouwen zijn die geen standaard leasebak willen zoals dat heet, maar liever een wat sportiever en vooral mooier model waarmee je toch zuinig kunt rijden. Want wees nou eerlijk deze Ford Focus ST-3 ziet er aantrekkelijk en in de kleur Racing Red met zijn fraaie zwarte 18-inch velgen. Ik vond het in ieder geval één van de leukere auto’s van de laatste paar maanden om te fotograferen. En als ik het naar mijn zin heb dan krijg ik op de een of andere manier ook de foto’s die ik graag wil hebben.

In Doorn aangekomen hebben we eerst maar eens koffie met een Tom Poes genomen om alvast een voorschotje te nemen op mijn verjaardag de volgende dag. Best wel een leuke auto om mijn 53-ste verjaardag mee te vieren dacht ik zo. Even iets over het interieur van deze auto, de zitruimte achterin is voldoende voor twee volwassenen. Er is nog een derde plek in het midden maar die is eigenlijk alleen goed voor een kind, of in het uiterste geval een kleine slanke volwassene voor een korte rit. De nieuwe audio + bijbehorend display van Ford ken ik intussen goed, in dit geval was de audio met 9 speakers voor de verandering afkomstig van Sony. Met het nieuwe SYNC 2.0 kun je van alles gesproken voor je laten doen, zoals bijvoorbeeld een bepaalde song opzoeken. Misschien ben ik daar te lui voor ik heb geen idee, maar net als een smartphone heb ik ook hier niet zoveel mee. Mijn zwager zei dat hij erg moest wennen aan de spiegels (soort van bolling in de spiegel) tijdens de fotoshoot, maar om heel eerlijk te zijn had ik daar geen last van. Ik verander zo vaak van auto dat er wel hele slechte spiegels op moeten zitten wil ik daar een kritische opmerking over maken. Na een heerlijk dagje op de camping was het weer tijd om te vertrekken, en ja weer langzaam aan naar huis dus. De terugweg ging net zo lekker als de heenweg en toch kon ik het gewoon even niet laten gas te geven. Aan het einde van de N11 bij de oprit naar de A4 kwam er namelijk een zwarte Opel Astra GTC naast me staan. De bestuurder daarvan slalomde irritant tussen het verkeer door en kwam daardoor over als een verkeershufter-light. Bij groen gaf ik stevig gas net als de Opel Astra GTC, maar ik bleef plankgas geven en reed door de krachtige diesel lang doortrekkend in de versnellingen met groot gemak weg bij de zwarte Opel Astra GTC. En ja dit vind ik altijd weer leuk om te doen, en bovendien zegt het iets over de kwaliteiten van deze Ford Focus ST-3. Aftanken leverde het volgende verbruik op – 158,1 km / 7,94 ltr = 1:19,91 met 4 personen en wat bagage. Een mooi verbruik voor een dergelijk snelle diesel, maar ik denk dat een goede tuning een nog lager verbruik op zal leveren.

Maandag 10 augustus 2015
Ik haat maandagen maar zelfs ik kan niet voorkomen dat ik af en toe ook op een maandag jarig ben. Een halve eeuw + 3 jaar oud alweer, maar ach zolang ze bij de auto-importeurs schrikken als ik dat zeg zit het nog wel goed met mij. En waar ze dan van schrikken laat ik maar in het midden, oké een hint: lees het testverslag van de Ford Fiesta ST2 nog maar eens een keer. Ik vertrok die maandagochtend met de stoelverwarming aan naar werk, ja echt ik maak geen grapje want het was gewoon niet warm die ochtend. De Recaro sportstoelen zitten werkelijk fantastisch, maar ik had ook geen andere stoelen verwacht in deze Ford Focus ST-3 2.0 TDCi. Over de snelheidsbrekers rijdend heb ik meteen het ESP uitgezet, dat hoort namelijk gewoon niet aan te staan bij zo’n auto. De weg was leeg die ochtend want het is nog volop vakantie, en dan heb ik toch weer zo’n fossiel voor me dat verzin je toch niet. De eerste haakse bocht naar rechts ging lekker, en na de bocht keek ik even naar de 3 metertjes bovenop het dashboard. Mijn zwager, die vroeger een snelle Ford Escort had, zei dat dit hem bekend voorkwam. Eén metertje voor de olietemperatuur – nog eentje voor de turbodruk – en als laatste een oliedrukmeter. Ik ben daar erg blij mee als techneut en vind eigenlijk dat dit in sportieve auto’s standaard hoort te zijn, zeker een olietemperatuurmeter want er is niets belangrijker dan de olietemperatuur. Je mag/kan namelijk pas écht gas geven wanneer de olie op temperatuur is! Vroeger plakte ik in de winter altijd de oliekoeler van mijn motor af, anders kwam-ie namelijk never nooit op temperatuur. Het gevolg is dat het condenswater niet verdampt en dus niet via de carterontluchting wordt afgevoerd met ‘white sludge’ – in de volksmond mayonaise genoemd – tot gevolg. Ik zag dat de olietemperatuur boven de 100 graden Celsius uitkwam, en dat is goed want dan verdampt het condenswater namelijk.

Nog even voorzichtig het gas erop in de bocht naar de stationstunnel, en dan rustig de motor verder opwarmend richting de polder. Het voordeel van een diesel is dat je ook bij lage toeren al behoorlijk wat koppel tot je beschikking hebt. Daardoor ben je dus ook met een nog koude motor altijd sneller weg dan een benzine-auto. De polder inrijdend hou ik me daar altijd netjes aan de snelheid, veel mensen denken dat ze daar 80 km/u mogen rijden maar dat is dus niet zo. Juist om die reden is het extra leuk als ik zo’n verschrikkelijk haast-type-Audimobilist achter me heb hangen. Die denken altijd dat ze mij op de mini-rotonde buitenom in kunnen halen, maar helaas pindakaas voor hem (waarom zijn het toch altijd mannen?) rij ik zonder vaart te minderen over de binnenring + rotonderand. Om daarna doodleuk weer met 50 km/u verder te rijden zoals verplicht, ha, ha. Natuurlijk is het een beetje pesten maar wat is nou 1 kilometer pesten? Daarna gaat het gas erop de N446 op waar je 80 km/u mag rijden, maar dan heb ik ze allang los gereden in de bocht + verkeersdrempel + invoegstrook. Ik had verwacht dat de Ford Focus ST-3 hier behoorlijk zijdelings de N446 op zou glijden, maar ondanks de felle acceleratie en de behoorlijke snelheid was er slechts minimaal sprake van zijdelings wegglijden. De 18-inch Goodyear Eagle F1 banden zijn uitstekende banden, ik voel perfect aan wat ze gaan doen en dat heb ik het liefst. Ik heb een ongelofelijke hekel aan banden die heel veel grip hebben, maar zomaar ineens hun grip kwijt kunnen zijn. De haakse bocht bij de McDonald’s ging ook heerlijk, ik gaf daar namelijk extra veel gas in de 2de versnelling gewoon omdat het kan met deze auto.

Uit werk vandaan besloot ik een ander soort rondje rotondecircus te doen dan gewoonlijk, een rondje met een 3de versnelling acceleratie. Ik was namelijk benieuwd of de Ford Focus ST-3 met het ESP uit genoeg kracht heeft om ook in de 3de versnelling de voorwielen door te laten spinnen. Ik begon met binnenring van de kleine dubbelbaans mini-rotonde, want ik moest even een auto inhalen zodat ik op de eerstvolgende grote rotonde de buitenring zou kunnen pakken. Over de rotonderand heen vliegend haalde ik meteen daarna de auto naast mij in, waarna ik zonder te remmen de de buitenring opdook. Van hard naar rechts sturend moest ik meteen weer hard naar links sturen en daarna hard naar rechts plankgas in de 3de versnelling. Zelfs in de 3de versnelling heeft deze Ford Focus ST-3 genoeg kracht om de voorwielen door te laten spinnen. Wow dit is toch wel gaaf want zo vaak overkomt mij dit niet, op naar de volgende rotonde, en de volgende en nog één en nog één. En iedere keer weer lukte het me met groot gemak om de Ford Focus ST-3 haarscherp met piepende banden over de rotondes heen te sturen. Als heerlijk sluitstuk besloot ik vlak voor de voorlaatste rotonde de 3de ring buiten de rotonde om langs de pannenkoekenboerderij te pakken. Deze ring pak ik zelden en met een auto zoals deze Ford Focus ST-3 komt-ie volledig tot zijn recht. Het is een lastige maar vooral ook listige bocht omdat het een smalle dalende slingerbocht is met geen enkele uitloop naar links of rechts. Vlak voor de bocht ging het gas er vol op en moest ik de dalende slingerbocht zien te ‘overleven’. In het eerste gedeelte van de bocht piepten de banden al behoorlijk, maar vooral in het tweede gedeelte van de bocht werd het spannend. Ik voelde het onderstel daar namelijk van links naar rechts om zijn as bewegen (een soort beginnend pirouettegevoel), dit komt omdat de vering/demping net niet sportief genoeg is. Maar ja wie wil er nou in een stuiterbak rond rijden?

Even heet stoken
Ondanks het zomerweer komt de olietemperatuur op de heenweg niet boven de 100 graden Celsius. Dat is foute boel dus, want om het condenswater te laten verdampen moet dat namelijk wel. Terug uit werk op weg naar huis rij ik dan ook altijd even een extra rondje om, puur om de motor – en dus de olietemperatuur – even goed op te warmen. Om niet altijd dezelfde route te rijden ben ik na werk via de Leiderdorpse Stierenbrug naar huis gereden. Die route rij ik meestal om de vering/demping te testen op de fraaie Leidse singelroute. Op weg naar de Stierenbrug reed er een fossiel voor mij dat wil je gewoon niet weten, hij reed 35 km/u waar je 50 km/u mag. Ik heb het maar even zo gelaten, die haal ik wel in middenin de bocht naar rechts. Zo gezegd zo geDaan en toen gaf meneer ineens wel gas, maar ja hij was uiteraard kansloos tegen zoveel Nm’s. Daarna moet je voor rechtdoor voorsorteren naar de rechterbaan. Veel automobilisten blijven hier echter links rijden en geven dan gas en gaan alsnog naar rechts, iets dat je een boete van +200 euro op kan leveren als een politieagent het ziet. Net toen ik gas gaf zag ik dat een Alfa Romeo mij links in probeerde te halen, maar door mijn snelle acceleratie moest hij achter mij aansluiten. Diesel rulez! Even verderop sloeg ik linksaf het singelcircuit op, en daar moet je goed opletten in de eerste zeer smalle bocht. Sommige bewoners zetten hier hun auto vlak voor de bocht neer met gevarenlichten aan, iets dat ik vanaf de andere komend niet kan zien. Als er dan een tegemoetkomende auto die stilstaande auto inhaalt komt-ie dus recht op mij af middenin de bocht. Ik toeter hier regelmatig maar ach wat het heeft het voor zin, dit soort idioten zijn volgens mij niet meer op te voeden.

De verkeersdrempels en snelheidsbrekers hier zijn er in alle hoogste en breedtes, een goede test dus voor de vering/demping van deze Ford Focus ST-3. De hoogste verkeersdrempel moet ik redelijk voorzichtig aan doen, de grondspeling is nou ook weer niet zo hoog als die van een Ford Kuga. Maar bij het op- en afrijden van de hoogste verkeersdrempel kon ik wel goed voelen dat de demping uitstekend all-round is. Niet té sportief maar ook weer niet té comfortabel, de Ford-technici hebben uitstekend werk afgeleverd als het om het perfecte compromis tussen sportief en comfortabel gaat. De snelheidsbrekers hier zijn anders dan bij mij om de hoek, iets subtieler maar nog steeds heftig althans in mijn Renault Twizy maar niet in deze Ford Focus ST-3. Met wisselende snelheden reed ik over de snelheidsbrekers heen, en ik kon alleen maar keer op keer vaststellen dat Ford puik werk heeft afgeleverd. Na de singelroute ben ik via de Lammenschansweg naar De Stevenshof gereden, en via de ventweg naast de A44 naar Wassenaar gereden en weer omgedraaid. Ik wilde de olie even goed heet stoken en dat lukt wel als je vaart maakt tot een eindsnelheid van 200 km/u, om er bij Leiden-Zuid er weer af te gaan want de politie mag dan staken ze zullen er maar net staan te laseren op de brug. Je weet het niet. Op de afslag Leiden-Zuid ben ik voor de remmentest even heel laat in de remmen gegaan, zo laat dat het onderstel lichtjes begon te dweilen. Maar oh wat zijn die remmen goed, je kunt er heel laat en heel mooi gedoseerd heel hard mee afremmen.

Wijf?
Een dag voor mijn zuinigheidsrit las ik een artikel op Trouw.nl dat het woord wijf niet meer zou mogen. Nou dat hadden ze beter niet kunnen schrijven want het achterlijke jonge wijf in een Kia pro_cee’d GT dat de rij auto’s voor het stoplicht – waar ik tussen stond – via de voorsorteerstrook voor links inhaalde en net aan door rood reed, en daarna vervolgens dwars door rood reed zo de kruising op bij Holiday Inn. Ze moest midden op de kruising wachten voor het verkeer voor linksaf richting De Stevenshof maar wat een achterlijk dom wijf zeg. Ze boft dat ik niet op de motor was (ik rij altijd naar voren bij stoplichten) want dan had ik mijn motor dwars voor haar auto gezet. Nou reken maar dat ik het woord wijf zal blijven gebruiken, zekersteweten!!! Op naar Katwijk aan Zee om de tank vol te gooien met diesel (100 km / 8,43 ltr = 1:11,86), en daarna zo zuinig mogelijk op en neer te rijden naar Zandvoort/Overveen. Ik ging op weg met het gevoel dat ik geen nul keer remmen zou gaan halen, soms voel je dat gewoon al bij vertrek. Met 80 km/u op de cruise control (die overigens ook gewoon aan blijft staan met het ESP uit) reed ik over de N206 richting De Zilk, waar ik wilde proberen met 80 km/u op de cruise control door de haakse bocht heen te rijden. Door het drukke verkeer voor mij moest ik gedwongen heel even van het gas af, maar toen ik weer gas gaf zag ik dat ik met bijna 80 km/u door de lastige bocht heen reed. Daarna ben ik van het gas gegaan en met 60 – 50 – 30 km/u richting en door Vogelenzang heen gereden. In Vogelenzang stonden er twee werkbusjes op de weg, bijna had ik geremd maar door hard af te remmen op de motor en precies op het juiste moment langs de werkbusjes te sturen lukte het me om niet te remmen. Oef dat scheelde heel erg weinig!

Op naar de bomenweg waar helaas een auto met aanhanger de boel verschrikkelijk ophield verdorie. Maar goed het was even niet anders, en dus heb ik uit veiligheid – en uiteraard om niet te hoeven remmen – maar een beetje extra afstand gehouden. Gelukkig was ik de enige die de afslag richting Zandvoort nam, want daardoor had ik alle tijd om de lastige T-splitsing goed in te schatten. Ik zag net als tijdens de zuinigheidsrit de week ervoor in de verte veel auto’s van beide kanten voorbij schieten. Vlakbij de T-splitsing zag ik mijn kans schoon en kon net voor een van links en rechts komende auto schieten door even een extra stoot gas te geven. Het stoplicht in de verte stond op groen en ook die redde ik met gemak, op naar de volgende horde. Het was lekker druk maar niet té en dat kwam omdat het bewolkt was, anders was het nu filerijden geweest. De rotonde op de rand van Zandvoort ging lekker en werkelijk razend snel, mama mia wat glijden deze banden toch heerlijk. Zandvoort inrijdend zag ik rechts van mij een scootmobiel op het fietspad richting de rotonde rijden. Dat zou ik nooit meer gaan redden en dus nam ik alvast gas terug en schakelde twee versnellingen lager. Het afremmen op de motor gaat met deze Ford Focus ST-3 best goed, alleen moest ik wel veel sneller een versnelling terugschakelen dan gebruikelijk. De motorrem is dus minder sterk dan ik gewend ben van de meeste 2-liter diesel motorblokken. Maar een groot voordeel van deze Ford Focus ST-3 is dat de 6-bak heerlijk soepel en precies schakelt én dat ik met gemak een versnelling lager terug kan schakelen dan gewoonlijk. Al met al helemaal niet zo verkeerd dus.

Op de spoorbomen afrijdend deed ik een schietgebedje dat ze niet dicht zouden gaan. In de zomertijd loop je daar vanwege de ‘strandtrein’ namelijk iets vaker de kans op dan in andere tijden van het jaar. Ik had mazzel en reed richting mijn geliefde grote glijrotonde aan de zuidpunt van het Circuit Park Zandvoort. Ik hield het gas erop in de 3de versnelling en draaide een werkelijk perfect driekwart rondje de rotonde. Hier kan ik zo van genieten als ik aan het testen ben, een auto die precies dat doet wat ik hoop dat-ie zal doen. Nog steeds nul keer geremd maar niet voor lang meer want in de blinde bocht na de benzinepomp had ik iets teveel vaart (je mag er 50 km/u maar langzamer is slimmer vanwege het zebrapad) om op tijd te kunnen remmen voor twee oudere overstekende dames. Shit één keer remmen was een feit! Op de boulevard was het drukker dan ik gedacht, en dus heb ik mijn snelheid maar een beetje gematigd. Uiteindelijk ging het lekker, maar je moet hier goed oppassen want het verkeer kan van alle kanten komen. Op de duinenweg heb ik lekker rustig aan gedaan en netjes 50-80-50 km/u gereden. Na het omdraaien op de rotonde bij Overveen kon ik aan de terugweg beginnen. En het bleef zowaar goed gaan, nog steeds maar één keer remmen. Op de Zandvoorterweg kreeg ik een net-niet-bumperklever achter me hangen. Echt zo’n irritant mannetje maar goed eigenlijk toch ook wel weer leuk. Elke mooie rotonde, haakse bocht, S-bocht, het maakte niet uit ik reed ’m elke keer helemaal zoek. En dat allemaal zonder gas bij te geven, het enige dat ik deed was niet remmen meer niet! Geloof me een bumperklever klop geven door je alleen maar exact aan de maximum snelheid te houden is het leukste wat er is. Bij de afrit naar ’t Heen aangekomen moest ik onderaan toch nog één keer remmen, zonde, zonde en dus kwam ik uit op twee keer remmen. Het aftanken leverde 3 liter diesel op dus dat betekent 69,8 km / 3,00 ltr = 1:23,3 en dat terwijl als laagste verbruikswaarde in de brochure 1:26,3 vermeld staat. Dat scheelt toch exact 3 km per liter diesel.

Maak plaats, maak plaats, maak plaats Fokke heeft ongelofelijke haast
Sommige mensen noemen mij wel eens gekscherend “taxi-Daan”, een titel die er niet ver naast zit wat betreft Fokke. Ik haal mijn Haagse collega altijd op van het NS-station in Leiden, en dan rij ik altijd op de bekende ‘Daan-wijze’ naar werk. Fokke is daar aan gewend en kijkt dus nergens meer van op als ik me even laat gaan. Woensdag moest hij wat eerder weg van werk (hij werkt meer uren dan ik) en vroeg of hij mee kon rijden. Hij stelde wel één belangrijke eis en dat is dat hij de trein van 16.45u wilde halen. “Komt voor de bakker ik weet wel een afsnijweggetje!”, zei ik tegen Fokke. Bij mijn werk ligt aan de overkant een Cardea-instelling (=Jeugdzorg) en die hebben een grote parkeerplaats – waar altijd maar één busje staat – met één ingang en één uitgang. Alleen zit die ingang aan de andere kant dus ik zie daardoor van mijn kant gezien twee éénrichtingverkeer borden. Die zag ik dus even niet en daardoor kan ik op die manier zomaar een paar kilometer afsnijden. En kruip-sluip-knallen gaat werkelijk perfect met deze dieselknaller! Dat is nou het lekkere aan een krachtige diesel, je maakt snel meters op korte stukken én toch blijft het toerental laag. Met de ST-3 250 Pk benzineversie zou je veel meer gas moeten geven. Op de klok van de Ford Focus ST-3 zouden we het makkelijk moeten gaan redden zo te zien. Na het afsnijden bij Cardea reed ik richting het eerste stoplicht waarvan er nog 9 zouden volgen. Bij groen spoot ik er vandoor en hield me redelijk aan de maximum snelheid, creatief rijden noem ik dat altijd. Aan het einde van het Engelendaal zou ik nog net het stoplicht kunnen halen als ik stevig gas zou geven. Een zwarte Mercedes-Taxi naast mij dacht blijkbaar hetzelfde want die gaf ook gas, en zo gingen we samen op de haakse bocht bij de LOI af.

De taxichauffeur dacht sneller te zijn maar moest het uiteindelijk afleggen tegen de lichtere wendbaardere Ford Focus ST-3 met een 2.0 TDCi-motor. Dankzij het TVC kon ik mijn snelheid goed vasthouden, alhoewel Fokke wel even met samengeknepen billen naast mij zat. Maar toen sloeg het noodlot toe want de bomen van de brug bij de LOI gingen dicht. Gelukkig hadden we nog 12 minuten speling dus het moest kunnen als de brug weer op tijd dicht zou gaan. En de burg was nog maar net dicht of er kwam alweer een rijnaak aan, maar wij waren in ieder geval al richting de goede kant van de brug aan het rijden. Daarna reed ik over de Willem de Zwijgerlaan richting de bocht bij het voormalige postkantoor, zo’n fraaie ietwat flauwe maar toch ook weer niet zo flauwe bocht. Het was groen en dus gaf ik stevig gas om het stoplicht te halen, en oh wat ging ik lekker door die bocht heen. Het stuurgevoel is echt helemaal top, iets wat mijn zwager als eerste opmerkte toen hij in de Ford Focus ST-3 weg reed voor de fotoshoot! Nadeel van het directe en snelle sturen is de grote draaicirkel, maar geloof die neem je graag voor lief na een dagje rijden in deze auto. Nadat ik Fokke had weggebracht heb ik even snel de Samsonite koffers opgehaald in mijn garage. De foto’s heb ik dit keer ergens anders gemaakt omdat ik op tijd moest zijn voor het eten. Er pasten behoorlijk wat koffers in de bagageruimte, meer dan ik op het oog gedacht had. Het enige aparte was dat de beautycase dit keer buiten de auto bleef staan.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 3×50-liter + 2×33-liter
Zonder hoedenplank: 2×70-liter + 3×50-liter + 2×33-liter

Nat, natter, natst… uh varen?
Het was donderdagavond en ik was wat later uit werk omdat ik in een speciale werkgroep zit samen met twee artsen, een verpleegkundige én Fokke. Op de buienradar had ik al gezien dat het zou gaan onweren dus ik hoopte dat ik op weg naar huis zeikweer zou hebben. Ik heb eerst Fokke maar even thuis gebracht zodat hij tenminste snel thuis was voor het eten, en omdat de regen uitbleef en ik behoorlijk gaar was na zo’n lange dag ben ik in het Valkenburgse meer gaan zwemmen. In de verte zag ik dat het wel wat donker werd, maar het zag er niet uit als naderend onweer. Na het zwemmen ben ik naar huis gereden en toen ik bezig was aan dit testverslag zag ik vanuit mijn appartement op de 5e etage lichten in de verte. Niet lang daarna begon het te regenen en nog weer wat later begon het heel hard te waaien en werkelijk storten van de regen. Ik sprong weer in mijn kleren en holde 5 etages naar beneden en nog voor ik bij de Ford Focus ST-3 was waren mijn kleren al zeiknat. Eenmaal op de weg regende en waaide het zo hard dat het zicht bijna nihil was, de witte lijnen waren amper nog te zien zelfs met de ruitenwissers in de hoogste stand. Het was op een gegeven moment zelfs zo slecht dat sommige automobilisten nog maar 30-40 km/u reden en zelfs langs de kant van de weg gingen staan. En ik vond het alleen maar leuker worden want regen rijden is het leukste wat er is. Op een gegeven moment lag er zoveel water op de weg dat ik zelfs even ging aquaplannen, gelukkig duurde dat maar kort want ik ging meteen van het gas af en dan zakt de auto weer naar het wegdek. Op de N206 mag je 80 km/u maar de meeste auto’s reden hooguit 50 km/u. De Audi voor mij reed gelukkig wel door en zo schoot ik toch weer wat op, alhoewel zelfs ik op een bepaald moment dacht dat het zicht nu toch wel heel erg minimaal was.

Bij het Space Business Park aangekomen ging het ESP er meteen af en in de eerste bocht gaf ik direct al stevig gas in de 2de versnelling. Dat voelde goed aan en dus gaf ik op de vrachtwagenparkeerplaats aangekomen plankgas in de 2de versnelling. Dat was dus echt waanzinnig gaaf want zelfs het absurd goed werkende TVC kon slechts met grote moeite de Ford Focus ST-3 in het juiste spoor houden. En oh wat zijn die Goodyear Eagle F1 ongelofelijk goed in de regen, niks geen verrassingen of een onbestuurbaar wegglijdende auto. Op naar de snelle haakse rechts-links-bocht maar ook die kon ik stevig op het gas doorheen sturen. Dan de verkeersdrempel en verkeersdrempel middenin de bocht, waarvan ik even bang was dat het onderstel moeite zou hebben met de jump door de rivieren op het wegdek. Maar ook dat ging goed en ik schakelde terug naar de 2de versnelling om het gas er vol op te zetten. Met vol spinnende voorwielen vloog ik perfect op de ideale lijn door de haakse bocht. Ik begon het vertrouwen in de auto te krijgen, ondanks het pikkedonker en het uitermate miserabele zicht. En toch is ook dit iets wat ik vind dat je als autojournalist op moet zoeken, deze omstandigheden kan een potentiële eigenaar van een Ford Focus ST-3 ook tegenkomen. En verkeersdrempel na verkeersdrempel na rotonde na haakse bocht na rotonde etc. het bleef precies gaan zoals het hoort bij zo’n auto. Veiligheid voor alles (=TVC + goede banden)!!! Nu nog even de noordelijke oprit naar de N206 en de opritbocht bij ’t Heen, want dat zijn dan echt verdraaid lastige bochten met dit extreme weer. De noordelijke oprit ging werkelijk perfect want ik gleed perfect zijdelings de N206 op, om daarna eraf te gaan bij ’t Heen en weer om te draaien. De oprit bij ’t Heen was zelden zo spannend voor mij, dit maak zelfs ik maar zeer zelden mee. Bij de apex aangekomen plankgas in de 2de versnelling, en stuurde vervolgens puur op het gas door de 180-graden opritbocht heen. Dit ging zo ongelofelijk mooi – lekker – goed – fantastisch…. mijn avond kon niet meer stuk.

Maar ik was nog niet thuis, de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg lag nog te wachten, de fotobocht onder de N206 door, de mooie bocht naar de Dr Lelylaan, de bocht van de Churchilllaan naar de Voorschoterweg en de allerlaatste allermooiste haakse dalende slingerbocht bij mijn appartement. In elke bocht heb ik – alleen ín de bocht uiteraard – plankgas gegeven in de 2de of 3de versnelling, ik had de auto nu volledig onder de knie en wist exact tot hoe ver ik kon gaan. Dit is één van de moeilijkste dingen voor een testrijder, precies weten waar dé grens ligt en blijven oppassen want er kan altijd een verrassing om de hoek liggen. Het TVC op deze Ford Focus ST-3 doet zijn werk fantastisch, en dat is niet zo verwonderlijk want dit is de zoveelste generatie. Toch zou ik als ik moet kiezen altijd kiezen voor een mechanisch sperdif. Een eventuele keuze van Ford voor een elektronisch sperdif op haar nieuwe Ford Focus RS met maar liefst 350 Pk zou niet mijn keuze zijn. Of moet ik zeggen nog niet zijn, ik weet het niet want ik vind de huidige computerisering die in de autowereld plaats heeft gevonden en nog steeds vindt niet mijn ding. En om op gepaste wijze af te sluiten reed ik volledig op de grens door de haakse en daarna dalende bocht voor mijn appartement heen. Wat een heerlijke afsluiting van een totaal bizarre avond met precies het noodweer dat ik nodig had voor mijn regentest.

Waarom iS-Tie zo goed?
Als laatste wil ik nog even afsluiten met het waarom deze Ford Focus ST-3 zo goed en retestrak stuurt – [quote Ford.nl] Verbeterde rijdynamiek – Voor Ford Team RS, de bekroonde Europese tak van de Global Performance Vehicle-groep, was het verbeteren van de algehele rijervaring van de Focus ST de belangrijkste doelstelling. De sportophanging is voorzien van nieuwe voorveren en voor zowel voor als achter zijn de schokdempers sportiever afgesteld. In combinatie met de modelspecifieke stabilisatorstangen en de achtervering van de vorige generatie ST zijn de dynamische prestaties verder aangescherpt. Om tegemoet te komen aan de voor de nieuwe Focus ST specifieke sportieve eisen, zijn ook de elektronische stuurbekrachtiging en regelsystemen opnieuw gekalibreerd.

Deze veranderingen zorgen voor:
– Een snellere respons van de stuurinrichting, waardoor indraaien en de algehele balans zijn verbeterd
– Een nieuwe Electronic Transitional Stability-functie in het geavanceerde, driefasige Electronic Stability Programme. Dit systeem neemt de voertuigstabiliteit en de acties van de bestuurder waar en grijpt indien nodig in om optimale precisie en beheersing te bewaren wanneer er op hoge snelheid van richting wordt veranderd, bijvoorbeeld bij het wisselen van rijbaan
– Herziene instellingen voor Electronic Torque Vectoring Control voor optimale wielkoppel, overbrenging en grip bij het nemen van bochten en grotere wendbaarheid

De verfijnde vermogensafgifte bij snelle acceleratie – in het bijzonder wat betreft de grip van de voorwielen en het schakelgedrag – wordt ook ondersteund door nieuwe motorophangpunten die speciaal zijn ontworpen om het prestatievermogen van de nieuwe Focus ST te verhogen. Daarnaast heeft Ford samen met Michelin gewerkt aan de ontwikkeling van een nieuwe 19-inch band die de rijdynamiek verder verhoogt en in het bijzonder zorgt voor een optimale dwarsstabiliteit. [/qoute Ford.nl]
Shit dan baal ik dus weer dat ik niet die speciaal ontwikkelde 19-inch Michelin banden heb kunnen testen. Maar goed als deze Ford Focus ST-3 2.0 Duratorq TDCi al zo’n goede wegligging heeft met de Goodyear Eagle F1 banden dan geloof ik ze bij Ford op hun blauwe ogen.

Specificaties

Jaargang

2015

Carrosserie

Hatchback

Transmissie

Handgeschakeld

Aantal deuren

5 deuren of meer

Brandstof

Diesel

Type motor

Diesel

Aantal cilinders

4

Acceleratie (0-100/sec)

8,1 seconden

Topsnelheid

217km/u

Vermogen

136(185)/3.500 kW (pk)/rpm

Koppel

400/2.000-2.750 nm/rpm

Cilinderinhoud

2.0/1.997 liter

Kleppen per cilinder

4

Turbo

Turbo + intercooler

Aandrijving

Voorwielaandrijving

Differentieel

Torque Vectoring Control

Remmen voor

Geventileerde schijven

Remmen achter

Schijven

Draaicirkel

12,0 meter

Overig

Type bekleding

Leer + alcantara

Velgen

18-inch

Milieu en veiligheid

Verbruik

 

Bebouwde kom

5,0 liter/100 km

Snelweg

3,8 liter/100 km

Gemiddeld verbruik

4,2 liter/100 km

C02 uitstoot

110 gram/km

Energielabel

D

Afmetingen

Lengte

4.362 mm

Breedte

2.010 mm

Hoogte

1.471 mm

Wielbasis

2.648 mm

Spoorbreedte voor

1.550 mm

Spoorbreedte achter

1.534 mm

Massa leeg

1.363 kg

Max. toelaatbare massa

2.025 kg

Laadvermogen

662 kg

inhoud bagageruimte

363 liter

Bandenmaat

235/40-R18

Kosten aanschaf

Kosten gebruik per maand