FocUS-P-ension
Het is de allereerste auto waarmee ik mijn zuinigheidsrit van 69,4 km heb gereden zonder één keer te remmen. Alleen al om die reden heeft de Ford Focus een zeer speciaal plekje in mijn hart. Maar er is er nog een hele goede reden ‘to love the’ Ford Focus, en dat is vanwege de uitstekende vering/demping van deze hatchback. Dat ik helemaal vergeten was de nieuwe Ford Focus te testen mag je mij dan ook terecht zeer kwalijk nemen. Vlak voor mijn vakantie heb dat dan ook nog even snel recht gezet, en op mijn eerste officiële vakantie-werkdag ben ik ’m voor straf lopend vanuit Leiden naar Amsterdam op gaan halen. Nou ja lopend van mijn huis naar het Centraal Station in Leiden (=2,8 km) en door de trein heen lopend naar Amsterdam RAI en van daaruit lopend naar Ford Nederland (=1,8 km). Ik had mazzel want tijdens beide wandelingen was het droog, en zo arriveerde ik voor het eerst al wandelend bij Ford Nederland. De Ford Focus stond al klaar en na een handtekening kon ik instappen – spiegels/stoel/stuur afstellen – en wegwezen. Eigenlijk was ik benieuwd maar naar één ding, want het veelgeprezen 1.0-liter Ecoboost motorblok ken ik al uit den treuren. De Ford Focus staat bekend om zijn uitstekende comfort, en daarmee bedoel ik zitcomfort. Wanneer dat er precies ‘ingeslopen’ is weet ik niet, want daarvoor ben ik niet lang genoeg autojournalist. En nee dat zitcomfort zit ’m niet in de stoelen, want die zijn net zo bijzonder als van elke andere hatchback van een willekeurig automerk. Dat zitcomfort komt door de uitstekende vering/demping, die zo goed is dat de meeste autojournalisten niet weten waarom die vering/demping van een Ford Focus zo goed is. Dat is toch grappig of niet soms? Ze schrijven massaal dat het weggedrag/rijeigenschappen het handelsmerk van de Ford Focus zijn, maar je kunt je daarbij natuurlijk hardop afvragen of ze snappen waarom dat zo is of dat ze gewoon elkaar napraten (lees: copy-paste).

Dat laatste is denk ik het geval want waar iedereen lovend is over het weggedrag/rijeigenschappen (=vering/demping) van de Ford Focus, daar las ik op geen enkel online automagazine hoe geniaal goed de vering/demping van de Peugeot 508 Berline GT 2.0 BlueHDi 180 EAT6 is. Als je namelijk technisch snapt waarom de vering/demping van de Ford Focus zo goed is, en ook hoe je dat kunt voelen tijdens het testen (op verkeersdrempels/snelheidsbrekers/wegverzakkingen etc.) dan zou je dat dus óók over de Peugeot 508 Berline GT 2.0 BlueHDi 180 EAT6 moeten schrijven. Als mensen dus tegen mij zeggen: “Wat heb jij een leuk beroep dat je allemaal nieuwe auto’s mag testen, en dat zeggen ze dan meestal als ik bijvoorbeeld een Jaguar F-Type onder mijn kont heb.” Maar ze snappen niet dat het voor mij minder leuk is dan voor die andere autojournalisten. Als je namelijk altijd alles wel écht goed test en wel écht goed uitzoekt en wel écht mooie actiefoto’s maakt dan kost dat veel meer tijd dan even snel copy-pasten. En geloof mij dan ook op mijn woord als ik zeg dat het dan helemaal niet altijd even leuk is!!! En dus ben ik met deze Ford Focus linea recta naar de 1.000-drempelweg in Rijsenhout gereden, want als er één weg is waar ik de vering/demping uitgebreid (elke verkeersdrempel met een andere snelheid) kan testen dan is het hier wel. Het ritje over de A4 naar Rijsenhout ging overigens lekker en gaf me direct een goed gevoel. Na de eerste verkeersdrempel voelde ik meteen dat het goed zat, de vering/demping van deze nieuwe Ford Focus is goed, erg goed zelfs! Dit vraagt dan ook om nog andere iets ingewikkelder testen op mijn andere vering/demping testtraject(en).

Weer een ultieme zuinigheidsrit?
Zou het lukken om met deze ‘new Ford Focus’ ook weer een nul keer remmen te scoren op mijn zuinigheidstraject? Na het aftanken in ’t Heen kwam ik op een verbruik uit van de rond de 1:15 tot dan toe. Niet zo gek want ik had expres stevig door gereden omdat ik wilde weten wat het verbruik bij die rijstijl zou zijn. Voor ik aan de zuinigheidsrit begon heb ik nog even nagekeken wat de verbruikswaarden waren van de zuinigheidsritten van de andere Ford’s met 1.0-liter Ecoboost motoren (B-Max/Fiesta/oude Focus) die ik tot nu toe heb gereden. Met geen enkele van deze auto’s heb ik het door Ford opgegeven verbruik gehaald. Dat kon dus nog wel eens spannend worden want meestal haal ik het door de autofabrikant opgegeven verbruik namelijk wel. Na het wegrijden bij het onbemande pompstation had ik meteen alle mazzel van de wereld dat ik op de rotonde achter een aantal auto’s, die rechtsaf wilden slaan, door over de rotonderand heen kon rijden. Op de N206 ging meteen de cruise control erop en ik moet zeggen dat ik de plaatsing van de knopjes daarvan (SET +/- en RES/CAN) niet handig vindt, die hadden van mij iets hoger op het stuur mogen zitten binnen vingerbereik waar je linkerhand op het stuur rust. Tijdens zo’n zuinigheidsrit hou ik me in eerste instantie altijd aan de schakelindicator, maar die vind ik te vroeg aangeven dat ik op moet schakelen. Als ik de schakelindicator aanhield dan kon ik duidelijk voelen dat het 1.0-liter Ecoboost motorblok het even moeilijk had. Zodra het toerental een paar 100 toeren hoger is dat weg, en ik raad je dan ook aan iets verder door te trekken in de versnellingen. Onderweg op de N206 staat ergens bij een tijdelijk afgesloten P-plek een grote aan/uit-pijl die ik niet zo slim geplaatst vind. De vorige keer was er namelijk een bejaarde automobilist die zomaar ineens vlak voor mijn neus bijna stil ging staan op de N206 vanwege deze pijl, en ook maakte ik regelmatig mee dat automobilisten vlak voor deze pijl een stuk langzamer gingen rijden. Dat hadden ze echt anders op moeten lossen, dit blijkt voor veel onzekere automobilisten – en dat zijn er veel, jong en oud – nogal verwarrend.

Bij De Zilk aangekomen schakelde ik de cruise control uit en reed op de bocht af terugschakelend van 5 naar 6. De afremmende werking van de motor is echter vrijwel nihil, zodat ik nog maar een versnelling lager heb geschakeld. Daardoor lag de bochtensnelheid wat hoger dan normaal maar dat vond ik niet zo erg, want dat moet deze nieuwe Ford Focus makkelijk aankunnen. En inderdaad reed ik perfect door de mooiste maar ook – voor veel automobilisten – lastigste bocht van de zuinigheidsroute heen. Het treintje auto’s dat net nog achter mij reed lag na de bocht al direct ruim 100 meter achter. Zo snel gaat dat inderdaad en dat geeft wel aan hoe groot het verschil is tussen vloeiend rijden en voor elke bocht afremmen. Ik was trouwens blij dat de bollenvelden niet meer in bloei staan, want dan gaan sommige automobilisten op de meest gekke plekken zomaar stilstaan. In Vogelenzang aangekomen kon ik de cruise control gelukkig onder de 40 km/u vastzetten. Wat me bijna nooit overkomt gebeurde nu dus wel, het stoplicht dat altijd op groen staat sprong op rood. Door snel naar de 2de en vervolgens 1ste versnelling terug te schakelen kon ik de vaart eruit halen, en heel langzaam op het stoplicht afrijdend sprong-ie net op tijd weer op groen. De versnellingsbak schakelt, hoe kan het ook anders bij een Ford, trouwens subliem wat staat voor licht/nauwkeurig/soepel. De bomenweg ging lekker op een paar asfalthijgers na dan, ik heb er zo’n bloedhekel aan dat die idioten op de provinciale weg fietsen. Er ligt namelijk een fietspad naast maar dat is blijkbaar niet goed genoeg voor die racefietsgekkies.

Bij Aerdenhout aangekomen zat ik nog steeds op nul keer remmen dus het ging uitstekend! Zelfs op de T-splitsing ging het dit keer goed, en zelfs toen twee politieauto’s met zwaailichten en sirene mij tegemoet kwamen (haalden het verkeer in over het middengedeelte) bleef het goed gaan. Op de grens van Bentveld/Zandvoort rijdend zag ik links van mij een man met een rollator richting het zebrapad lopen wat ik ging kruisen. Even wat gas bijgeven voorkwam dat ik moest remmen en zo reed ik nog steeds met nul keer remmen verder richting het CPZ (=Circuit Park Zandvoort). De smalle slingerstraat ging goed, de mooie bocht ook en de spoorbomen bleven gelukkig open. Op de boulevard aangekomen reed er weer eens een een auto voor mij een slome dodo, 40-45 km/u reed hij terwijl je er 60 km/u mag rijden. Het bleek niet eens een oude man te zijn, natuurlijk was de uitzicht op de zee en het strand mooi maar ga dan alsjeblieft op één van de honderden parkeerplaatsen staan. Als ik direct achter hem had gereden had ik zeker even getoeterd of lichtsignalen gegeven. Op de duinenweg was het gelukkig rustig en na het omdraaien bij de rotonde vlak voor Overveen kon ik aan de terugweg beginnen. Dat leek nog steeds allemaal goed te gaan totdat ik moest remmen voor een bestelbusje met aanhanger die pardoes voor mijn neus de blinde rotonde opreed vlakbij de ingang van CPZ. Daar ging mijn nul keer remmen potverdorie! Omdat ik moest remmen verloor ik kostbare seconden, waardoor ik voor twee overstekende voetgangers bij de benzinepomp moest remmen waarvoor ik anders niet had hoeven remmen. Ik was er klaar mee en ben pissig terug gereden naar Katwijk aan Zee, waar ik nog een keer moest remmen onderaan de afslag naar ’t Heen. Aftanken leverde een verbruik op van exact 1:23 wat heel mooi is, maar jawel alweer een hoger verbruik dan het door Ford Nederland in de brochure opgegeven verbruik van 1:23,81. En ja die remmen zijn ook goed daar was ik nu ook meteen achter, ze vertragen uitstekend en zijn goed te doseren.

Nog even over het SBP
Aan het einde van mijn zuinigheidsrit gekomen ben ik nog even een rondje Space Business Park gereden, en dat deed ik uiteraard met het ESP/TRC uit. Dankzij de uitstekende vering/demping én het TVC (Torque Vectoring Control=elektronisch sperdif) bleef de Ford Focus zelfs in de meest extreme situaties mooi op de ideale lijn. Wat ik ook deed in welke bocht en op welke rotonde en over welke verkeersdrempel dan ook de Ford Focus bleef retestrak op de ideale lijn. Met de vorige Ford Focus ben ik één keer over de grens heen gegaan, maar dat was zo heftig dat ik nu zoiets had van laat maar. Geen enkele automobilist die een Ford Focus koopt zal ook niet zelfs een beetje in de buurt van die grens komen. Ik kan mij niet zo snel een hatchback herinneren die dit zo goed doet als deze Ford Focus. Voor een auto die dit net zo goed doet kom je al snel in een hoger en dus ook duurder segment uit. Wat ik wel enigszins verbazingwekkend vond is dat de 16-inch Continental ContiPremiumContact2 banden van slechts 205 mm breed zich zo ontzettend goed hielden tijdens het rijden op de grens. Wees nou eerlijk dat verwacht je toch niet van een 205/55-R16 band? Ook dit geeft maar weer eens duidelijk aan hoe ongelofelijk goed deze Ford Focus in elkaar steekt. Pas na het terugbrengen bedacht ik me dat ik helemaal was vergeten even onder de auto te gaan liggen. Natuurlijk wist ik het antwoord op mijn vraag al of deze Ford Focus onafhankelijke achterwielophanging heeft.

Gezien de sublieme wegligging kon dat gewoon niet anders en ja hoor in de brochure van de Ford Focus las ik het volgende: “Onafhankelijke ?Control Blade? achterwielophanging – De Ford Focus biedt u een verslavende rijervaring. Een sleutelelement is de Control Blade onafhankelijke achterwielophanging die zowel horizontale als verticale bewegingen van de achterwielen absorbeert, en tevens passieve besturing van de achterwielen biedt voor grotere stabiliteit in bochten.” Grappig genoeg lees ik dít ongelofelijk belangrijke aspect van de goede wegligging nooit in testverslagen van andere online automagazines. Met een torsie-as is is een dergelijke wegligging vrijwel onmogelijk, tenzij je een kunstgreep toepast zoals Opel doet met zijn Watt Link achterwielophanging, maar zelfs dan nog! Dus als ik dan dit totaal onbegrijpelijke commentaar op een online automagazine lees vrees ik dat de testrijder de Ford Focus niet getest maar geaaid heeft: “Toch zag Ford naar eigen zeggen ruimte voor verbeteringen. Helaas zijn deze aanpassingen wat Autozine betreft onwenselijk. Het gevoel in de besturing is verminderd, waardoor het rijplezier vermindert en het vertrouwen in de auto afneemt.” Yeah right!

Boodschappen doen
Het is eigenlijk best wel raar als ik een auto moet testen tijdens mijn vakantie. Normaal gesproken rij ik altijd met een testauto mijn vaste testtraject(en) naar werk, maar dat kan nu dus niet en dus moet ik elke dag iets anders verzinnen. Dat is dan wel weer leuk want daardoor zoek ik een route uit die ik normaal gesproken minder vaak rijdt met een testauto. Mijn vaste ritje naar het zwembad had ik namelijk ook al niet omdat ik zwaar verkouden ben, ik wilde namelijk absoluut niet het risico lopen op een longontsteking zoals reeds meerdere mensen in mijn omgeving is overkomen. Vroeg in de middag ben ik eerst even boodschappen gaan doen met mijn moeder en mijn zus, dan konden ze allebei al hun boodschappen voor een hele week halen. Mijn zus ging voorin zitten en mijn moeder achterin, en volgens mijn moeder was de zitruimte prima. Op weg naar de grote Appie in Leiden Zuid-West reed ik heel netjes en precies zoals het volgens de verkeersregels hoort. Tijdens het wegrijden viel mij ineens weer iets op wat me ook al bij vertrek in Amsterdam was opgevallen. Het is iets raars wat me nog nooit is overkomen met een auto met een handgeschakelde versnellingsbak. Bij het op laten komen van het koppelingspedaal en het intrappen van het gaspedaal bekroop me het gevoel dat ik in een te hoge versnelling (de 3de in plaats van de 1ste versnelling dus) wegreed. Waarom dat zo is heb ik absoluut geen verklaring voor, want het aangrijpen van het koppelingspedaal en het wegrijden in de 1ste versnelling ging elke keer werkelijk perfect. Ook de 6-versnellingsbak schakelt subliem en bovendien heb ik al vaker in een Ford met een 1.0-liter Ecoboost motor gereden. Ik hou het maar op een tammere gasreactie als gevolg van een andere afstelling helemaal onderin. Het is even wennen maar ik vind het persoonlijk fijner omdat je daardoor vloeiender weg kan rijden in allerlei situaties (stoplicht, helling, snel optrekken etc.).

Aangekomen in de altijd weer leuke steile-helling-parkeergarage kon ik dit keer de auto op de eerste verdieping parkeren. Op een doordeweekse middag is het een stuk rustiger dan in het weekend want dan is het hier een waar gekkenhuis. Tijdens het parkeren viel het mijn zus op dat er op subtiele wijze portierbeschermers naar buiten klapten toen ze het portier open deed. Een even geniale als simpele oplossing voor een probleem dat iedereen kent. Nadat mijn moeder was uitgestapt ben ik zelf ook even achterin gaan zitten om even te kijken hoeveel beenruimte ik met mijn lange benen heb. De beenruimte is ruim voldoende alhoewel de vergelijkbare Nissan Pulsar op dit punt nog beter scoort. Maar meer ruimte voor de benen betekent uiteraard minder ruimte ergens anders, maar daar kom ik zo meteen even op terug. Behalve de zit achterin is ook de zit op de bestuurdersstoel prima, ondanks de stoffen stoelen is vulling niet te zacht en had ik geen last van doorzitten. Na het inladen van de boodschappen in de ruime kofferbak ben ik, na het thuisbrengen van mijn moeder en zus, naar de garage gereden en heb de op één na grootste Samsonite kofferset ingeladen. Na het uitladen van de Samsonite kofferset begon eerst het passen en meten met hoedenplank: 2×70-liter +2×50-liter + 2×13-liter en daarna zonder hoedenplank: 2×70-liter + 3×50-liter + 1×33-liter + 3×13-liter. Uiteraard heb ik nog even terug gezocht hoeveel Samsonite koffers er in een Nissan Pulsar passen, met hoedenplank: 1×50-liter + 1×13-liter minder en zonder hoedenplank: 1×50-liter minder.

Het ultieme vering/demping-testtraject
Met zo’n goede auto zoals deze Ford Focus is er één ding dat ik absoluut moet doen, en dat is mijn mooiste, beste en heftigste vering/demping-testtraject rijden. Zo goed als dit kom ik niet vaak tegen dus dan wil ik ook echt weten hoe goed de vering/demping in het uiterste grensbereik is. Op weg naar mijn vering/demping testtraject in Leidschendam/Stompwijk kan ik voor verschillende routes kiezen. Eén snelle en twee langzamere routes, en ik koos voor de middelste van de drie routes. Dat is via de oostelijke ventweg naast de A44, daarna de N44 op en meteen linksaf richting Voorschoten, daarna binnendoor naar Leidschendam en van daaruit even een uitstapje naar de N14, en vervolgens weer terug naar Leidschendam en zo verder naar Stompwijk en weer naar huis. Op de ventweg naast de A44 rij ik altijd met verschillende snelheden over de snelheidsbrekers heen, gewoon om te kijken wanneer de auto “boink” laat horen. Waar ik met andere auto’s al snel een “boink” hoor daar moest ik met de Ford Focus de snelheid een stuk hoger opvoeren om de “boink” te horen. Zelfs de laatste hoge vervelende snelheidsbreker ging de Ford Focus goed af, wat mij verbaasde vanwege de korte veerweg het is tenslotte geen 4WD. Op de kruising met de Lange Kerkdam kon ik het niet laten om even linksaf te slaan, dit omdat er geen verkeer voor linksaf stond en ik dus als eerste bij het stoplicht kon vertrekken. Voor het stoplicht heb ik even snel het TRC uitgezet want anders is deze fraaie doordraaibocht lang zo leuk niet. Het ging werkelijk zalig en het heerlijke was dat ik ver door kon trekken in de 2de versnelling. Pas in de snelle bocht naar rechts hoefde ik pas op te schakelen naar de 3de versnelling. Gelukkig komen die 125 Pk’s er mooi uitrollen, waardoor ik nooit het gevoel had met slechts 125 Pk onderweg te zijn. Daarna was het rustig doorrijden van Voorschoten naar Leidschendam, een beetje saai qua snelheid maar ach het uitzicht is mooi dus dan is het niet zo erg. Bij de stoplichten naast het Vlietkanaal aangekomen was ik aanbeland bij het begin van mijn vering/demping-testtraject.

Bij groen gaf ik stevig gas waarna ik me concentreerde op de lastige rechterbocht met een dubbele verzakking middenin de bocht. Op de eerste verzakking wordt de auto aan de voorzijde in de veren gedrukt, waarna de achterkant volgt terwijl de voorkant weer uitveert maar tegelijkertijd dat de voorkant weer in moet veren is de achterkant aan het uitveren. Het gevolg is (uiteraard!) een volledig dweilende en aan alle kanten wegbrekende Ford Focus, maar dankzij de uitstekende vering/demping kon ik het met twee vingers in mijn neus corrigeren. Daar zit ’m de kneep want in een auto met slechte vering/demping zou A de snelheid een stuk lager liggen dan de Ford Focus en B ik alles uit de kast moeten halen om de auto niet de bocht uit te laten vliegen. Ik sloeg rechtsaf de tunnel in om de tunnel uitrijdend linksaf te slaan en meteen weer om te draaien dezelfde weg terug. Ik besloot op de terugweg iets meer gas te geven in de bocht, omdat ik op de heenweg merkte dat de Ford Focus het wel kan hebben. Het onderstel had het zwaar te verduren maar ondanks de behoorlijk heftige onbalans kon ik de Ford Focus ook nu weer met groot gemak corrigeren. Grote klasse! Want bedenkt wel dat dit een doodgewone hatchback is en geen ST of RS. Bij de stoplichten hoekte ik de Ford Focus lekker hard de haakse bocht in, wat door het TVC en de goede vering/demping – die er weer voor zorgt dat de slechts 16-inch banden uitstekende grip hebben – genadeloos lekker is om te doen. Bij het volgende stoplicht sloeg ik rechtsaf richting de Stompwijksche Vaart, waar ik lekker door kon rijden omdat het er erg rustig was. De eerste blinde bocht ging meteen lekker waarna ik de klinkers onder me door hoorde zoemen. Het is zo’n typisch geluid dat zich maar moeilijk laat omschrijven, vandaar dat ik het maar zoemen heb genoemd. De maximum snelheid hier is 60 km/u maar omdat het zo lekker ging en het extreem rustig was (dat maak ik hier maar zelden mee) voerde ik de snelheid op naar 80 km/u en later zelfs even naar 100 km/u, een eitje voor de Ford Focus. Daarna ben ik achterom over de smalle boerenweggetjes naar Zoeterwoude-Dorp gereden om even te genieten van de mooie natuur om mij heen.

De technologie neemt het over, oh ja?
Vlakbij huis aangekomen ben ik nog even bij mijn zwager langs gereden om een fotoshoot af te spreken. Omdat ik het automatisch inparkeren al heel vaak heb getest had ik zoiets van laat maar, totdat ik een smalle haakse parkeerplek tussen twee bestelbusjes zag. Haaks inparkeren is namelijk een stuk lastiger voor een automatisch parkeersysteem dan gewoon inparkeren. Ik reed er langs met het linker knipperlicht aan zodat het systeem wist dat ik aan de linkerkant haaks wilde inparkeren. Daarna volgde ik de instructies op het display op, maar zelfs na meerdere pogingen vooruit en achteruit lukte het niet en werd het automatisch inparkeren afgebroken. Dat het niet lukte kwam omdat er een paaltje stond waardoor ik niet recht vooruit kon rijden maar alleen scheef. Uiteindelijk heb ik ’m dus zelf maar ingeparkeerd, wat werkelijk doodeenvoudig was. Hieruit blijkt maar weer duidelijk dat de technologie niet in staat is om een voor haar te complexe opdracht uit te voeren. Dat is niet erg maar ik hoor mensen alleen maar praten over technologische vooruitgang. Zou het niet kunnen dat technologie soms ook achteruitgang tot gevolg heeft, kijk maar naar al die mensen die zonder hun smartphone niet normaal kunnen functioneren. Of automobilisten die zonder NavSat absoluut de weg niet kunnen vinden, of zelfs nog erger dat ze niet eens meer kunnen kaartlezen. Dat is toch triest of ben ik nou gek? Vertrouwen op techniek is niet mijn ding want ik ben van mening dat je ook zonder moet kunnen. Mijn persoonlijke mening is dat de mens de afgelopen 10 jaar steeds dommer is geworden. Als het internet uitvalt ligt op veel bedrijven alles plat en kan men vrijwel niets meer, en dat zal alleen maar erger worden vanwege de afhankelijkheid van de technologie.

Net zo’n technologische vooruitgang is de spraaktechnologie volgens Ford: “Gebruik uw stem als extra paar handen. Ford SYNC 2 met voice control en touchscreen. – Met Ford SYNC 2 kunt u muziek selecteren, de navigatie bedienen, handsfree telefoneren en nummers uit uw telefoonboek kiezen door middel van zeer eenvoudige gesproken commando’s. Het systeem leest zelfs uw binnengekomen SMS- berichten voor. U kunt dit alles ook via het 8-inch hoge-resolutie kleuren aanraakscherm bedienen.” Ik heb alles even uitgeprobeerd tijdens het rijden, en ik moest meteen al lachen toen ik mijn USB-stick in de USB-ingang prikte. Een stem zei dat illegaal gedownloade songs niet afgespeeld kunnen worden, terwijl daarna vrolijk het afspelen van de songs begon die allemaal via YouTube en YouTube-mp3.org omgezet/gedownload zijn in MP3-files. YouTube-mp3.org was de afgelopen jaren regelmatig uit de lucht, maar nu niet meer dus men zal wel gedacht hebben dat hier tegen vechten geen zin heeft. Net als met Pirate Bay dat uit de lucht werd gehaald, daar is nu Popcorn Time voor in de plaats gekomen. Het houdt niet op niet vanzelf. Maar goed de voice control doet het aardig maar als het iets te ingewikkeld wordt dan blijf je aan de gang. Dus voor simpele één-woord-dingen is het oké, maar met een lastige songtitel of een lastige straatnaam heeft het systeem het moeilijk. Dat is trouwens met elk systeem wat ik tot nu toe tegen ben gekomen, ze doen wat dat betreft niet voor elkaar onder. Het nieuwe audiosysteem met zijn Apps is mij goed bevallen, maar toch missen de kinderen van mijn zus al die knopjes waar ze op konden drukken. Het dashboard is wat dat betreft dus een stuk minder druk en overzichtelijker geworden. Het geluid uit de speakers is goed voor een dergelijke auto, maar vroeger had Ford ook een duurdere Sony audio-installatie als optie en die zag ik er nu niet meer bijstaan.

Wat betreft alle electronica aan veiligheidssytemen zal ik het kort houden want dat worden er steeds meer te weten: Driver Alert/Achteruitkijkcamera/MyKey/Lane Keeping Alert en Lane Keeping Aid/Traff?ic Sign Recognition etc. Volgens mij gaat het veel automobilisten hun petje te boven, maar ach over 5 jaar worden we gereden in plaats van dat we zelf nog rijden. Het enige waar ik nog wel iets over wil zeggen is het Lane Keeping Aid, want dit veiligheidssysteem voerde een aantal keren zelfstandig een stuurcorrectie (en die is behoorlijk stevig en dus dwingend) uit op het moment dat het niet moest. Ik had het het toen uit moeten zetten maar kon het knopje even niet zo snel vinden. Rijden met de handen van het stuur, en dus Lane Keeping Aid alle stuurcorrecties laten doen, heeft het systeem meteen door waarna de melding “Neem de besturing over” in het display verschijnt. Het leukste veiligheidssysteem (ik noem ’m nog maar even een keer) is niet alleen het goedkoopste maar ook het meest geniale. Als je een portier van de Ford Focus opendoet klapt er een deurbeschermer naar buiten om de rand van het portier heen. Oh en voor ik het bijna vergeet te melden, naast Active Park Assist heeft deze Ford Focus ook Park-Out Assist. Op de laatste dag heb ik nog even een mooie rit binnendoor naar Beesd (via Bodegraven/Oudewater/Lopikerkapel/Polsbroekendam) gemaakt, ik wilde die behulpzame bewaker uit het Jaguar F-Type Coupé testverslag nog even een taart brengen als dank. Door het mooie weer werd het een fantastische afsluiter van een paar hele leuke testdagen.