Het mooiste jongetje van de klas!
Als je alle concurrenten van deze Ford Kuga – ook in de witte uitvoering – naast elkaar zet dan springt deze Kuga er direct uit. Om mijn woorden kracht bij te zetten heb ik in één foto de door ons geteste witte Ford Kuga naast een witte Volkswagen Tiguan, witte Nissan Qashqai en een witte BMW X3 gezet. In volgorde van lelijkheid uiteraard want iedereen zal het toch met mij eens zijn dat de BMW X3 veruit de lelijkste is van deze vier. Theo zei nog tegen mij: “Vroeger had ik echt helemaal niets met Ford maar die gasten zijn nu heel goed bezig!” En dat zie je ook terug in de verkopen want Ford presteert veel beter als haar concurrenten. Kortom Ford snapt niet alleen goed wat voor auto’s de consument graag wil maar vooral ook wat die consument mooi vindt. Als deze Ford Kuga van mij zou zijn zou ik er direct een verlagingsset opzetten en ‘m laten chiptunen tot ongeveer 180 Pk.

Van plankhard naar kauwgomballen
Na het overstappen van de Abarth Esseesse naar de Ford Kuga had ik de eerste kilometers het gevoel alsof ik van een Formule 1 auto in een Dakar rallyauto was gestapt. Wat een bizar groot verschil maar na een paar uur rijden wist ik niet beter. Juist dat wisselen van auto naar auto blijf ik zelf één van de leukste dingen van het testen vinden. Die constante aanpassing van diepe zit naar hoge zit, van handgeschakeld naar automaat, van sportief afgeveerd naar comfortabel afgeveerd, van benzine naar diesel etc. zorgen ervoor dat ik me nooit hoef te vervelen.

Elke keer weer moet ik direct na het wisselen van testauto beginnen met het aftasten en aanvoelen van het weggedrag, luisteren naar de motor, aanvoelen van de koppeling, het schakelgedrag, eigenlijk is het best wel veel waar ik allemaal op moet letten. Er is echter een groot verschil in de manier waarop automobilisten al deze dingen tegelijkertijd uitvoeren. De één rijdt auto op de manier waarop het hem of haar door de rijinstructeur aangeleerd is. De ander rijdt auto op een manier die hij ontwikkeld heeft op basis van hoe het hem aangeleerd is. En weer een ander is autodidact en heeft zichzelf alles aangeleerd.

Ragvoertuig
Het klinkt natuurlijk wat banaal maar toch zit ik met de benaming “Ragvoertuig” niet ver naast de waarheid. De eerste keer dat een Crossover bij ons een Ragvoertuig werd genoemd was dat nogal voor de hand liggend. De typenaam CR-V van de desbetreffende Honda werd door Vincent omgetoverd in “Cool-Rag-Voertuig” en sindsdien heten alle Crossovers bij ons op de redactie Ragvoertuigen. En raggen kun je met deze Ford Kuga, want van mijn werk naar huis kom ik veel situaties tegen waar ik met een normale auto gewoon minder goed uit de voeten kan. Met deze Ford Kuga kon ik dingen doen die ervoor zorgen dat ik sneller onderweg was als met bv. een sedan. Drempels – in alle soorten en maten – zijn echt een eitje voor de Ford Kuga ook al zou je dat niet denken als je de Kuga ziet staan. De grondspeling is groter als ik gedacht had op grond van de buitenkant. En als drempels een eitje zijn dan zijn (mini)rotondes met aflopende randen dat ook. Waar andere auto’s de minirotondes buitenom nemen omdat ze dan denken mij sneller af te zijn daar rijd ik gewoon bijna rechtdoor over de rotonderand en hou zo de snelheid erin.

Baggerweer
De ochtend voor het ophalen van de Ford Kuga heb ik samen met Theo in de stralende zon nog een fotoshoot gedaan van de Abarth 500 Esseesse en vlak daarna van de Seat Leon 1.8 TSI DSG. En geloof het of niet maar dezelfde middag reed ik in de stromende regen naar huis in deze Ford Kuga 2.0 TDCi. Omdat het toch verschrikkelijk baggerweer was en er op de snelweg dan vaak files staan besloot ik om de 1000-drempelweg te nemen vanaf Schiphol-Rijk naar Rijsenhout. Het is altijd weer leuk om te zien dat automobilisten in gewone auto’s bij elke drempel hard af moeten remmen. Met de Ford Kuga kun je zonder enig probleem bijna elke auto inhalen door niet of amper (afhankelijk van de snelheid) te remmen voor een drempel. Het enige soort auto waarmee ik nog harder over de drempels durf te vliegen is een 4WD.

Het past ook helemaal bij een auto als de Ford Kuga dat je met een lekker vaartje over een verkeersdrempel heen kan vliegen. Ik zie veel te vaak dat automobilisten in een Crossover of een 4WD hard voor een drempel afremmen om er vervolgens heel voorzichtig overheen te rijden. Jammer dat deze automobilisten de mogelijkheden dan wel grenzen van hun auto niet kennen, want dan zouden ze oneindig veel meer plezier hebben.

Ja roept u maar!
“En wat denk je wat voor motor er voor ons onder de motorkap hangt”, vroeg ik aan iedereen die naast mij plaats nam in de Ford Kuga? Bijna niemand hoorde tijdens het rijden dat er een dieselmotorblok onder de motorkap zit. De meesten waren oprecht verbaasd en sommigen wilden het niet geloven. Verbazingwekkend want normaal gesproken is zoiets voorbehouden aan bv. een auto zoals peperdure Audi Q7 4.2 V8 TDI quattro. Wat dat betreft moet ik Ford hier dan ook terecht een heel groot compliment voor geven. Dit had ik totaal niet verwacht! Natuurlijk hoor je ‘s ochtends tijdens de koude start en het wegrijden dat het een diesel is, maar slechts heel in de verte. De 2-liter dieselmotor is echt een beauty in alle opzichten; qua stilte, qua soepelheid, qua zuinigheid, kortom Ford scoort wat mij betreft in alle opzichten erg goed met haar Duratorq dieselmotoren. Het 2.2 liter dieselmotorblok in de Ford Mondeo Wagon Titanium was ons namelijk ook al erg goed bevallen.

Geen knopjes maar een Menu
Waar veel andere auto’s nog steeds een knopje hebben om het ESP/TCS uit te zetten doe je dat bij deze Ford Kuga met de boordcomputer. Ook het afstellen van de stuurbekrachtiging doe je met de boordcomputer alleen kan je dat alleen stilstaand terwijl je het ESP ook rijdend uit kunt schakelen. Terug van een verjaardag in Leidschendam ben ik via Wassenaar-Zuid terug gereden. Omdat de weg zeiknat was besloot ik het ESP maar eens uit te zetten om te kijken hoe de Ford Kuga zich zou houden. Voordat de eerste mooie bochten eraan kwamen moest ik eerst nog even naar de middelste tunnel tussen Leidschendam en Wassenaar-Zuid. Op de weg daar naartoe lagen hele grote diepe plassen want het had de hele middag hard geregend. Met de rechterkant door de diepe plassen rijdend kwam het water ruim boven het dak uit, fantastisch!

Na de tunnel heb je een hele mooie bocht naar rechts en links richting de N44. Met het ESP uit zette ik het gas er vol op waarna de voorkant direct begon te glijden, niet zo gek met zo’n vet koppel. Er was echter geen enkel moment dat ik het gevoel had de controle over de Ford Kuga kwijt te raken. De balans in de auto is dan ook erg goed te noemen. Even later draaide ik de N44 op waar ik nog even een scary moment beleefde. Ook hier lagen weer diepe plassen en eentje was blijkbaar zo diep dat de rechterkant ging aquaplannen. De auto was heel even uit balans maar meteen daarna reed ik weer keurig rechtdoor verder.

Af!
Behalve het mooie uiterlijk is er nog iets wat deze Ford Kuga zo goed doet dat ik het mooi wil noemen. Het schakelen gaat namelijk zo ontzettend lekker met zoveel gevoel en zoveel precisie, dat maak ik maar zelden mee in een auto van deze prijs. Ik heb tijdens het rijden diep in mijn geheugen zitten graven om een auto op te duiken die met net zoveel gevoel en precisie schakelt. Resultaat? Geen enkele andere handgeschakelde auto die ik getest heb komt ook maar in de buurt. Het voelt behalve heel nauwkeurig namelijk een soort van hydraulisch gedempt aan. Echt grote klasse voor een auto van deze prijs! Als de Kuga zo’n goede versnellingsbak heeft dan is de eerstvolgende grote vraag natuurlijk is de koppeling ook net zo goed?

Jep, de koppeling is net als het schakelen top. Het gevoel de doseerbaarheid gaan perfect samen met het perfecte schakelgedrag. De eerste drie versnellingen is de Ford echt krachtig en is al het te benutten koppel direct voor handen als je gas geeft. In de vierde versnelling is die kracht er ook nog steeds maar in de vijfde en zesde versnelling is de echte kracht weg. Tenzij je de Ford Kuga stevig doortrekt in toeren dan is de kracht in de vijfde en zesde versnelling redelijk te noemen.

Stil, strak en sophisticated!
Over het dieselmotorblok had ik het al gehad, dat is erg stil zowel vlak na het starten als tijdens het rijden en ook hoog (voor een diesel dan!) in toeren. Maar op hoge snelheid – 160 t/m 180 km/u – is deze auto ook nog steeds verbazingwekkend stil van binnen en dat had ik niet verwacht, weer een groot pluspunt dus. Het interieur is erg strak en netjes afgewerkt, geen hard plastic maar mooi zacht rubber. Wel jammer dat de knopjes van de cruisecontrol niet verlicht zijn want in het donker zat ik regelmatig te zoeken naar het juiste knopje op het donkere stuur. Klein minpuntje maar ik moet zeggen dat juist zo’n klein puntje irriteert als de rest van de auto zo ontzettend goed is.

Open your eyes!
Als je auto rijdt dan moet je met auto rijden bezig zijn en niets anders en dat laatste houdt vooral in “goed kijken!” Wegrijdend uit de woonwijk wilde ik de rondweg (=voorrangsweg) opdraaien maar ik moest even wachten op een auto van links. Toen ik eindelijk de rondweg op kon draaien en er al voor meer als driekwart op stond kwam er bijna zo’n verschrikkelijke Sjonnie in zo’n Fast&Furious-auto vol bij me naar binnen gereden aan de bestuurderskant. Meneer had alleen naar rechts gekeken toen hij weg reed bij de benzinepomp en daarna vol gas gegeven. Hij schrok zich net als ik helemaal het leplazarus maar hij zat gewoon zwaar fout die blinde Sjonnie.