Grote Ruby
Een titel bedenken is altijd weer één van de leukere dingen van het schrijven van een testverslag, dit keer leek het lastig te worden totdat mijn oog op het ‘factsheet’ viel en ik het meteen wist. Na een ritje met het OV in de NS-stand (herfst=blaadjes op het spoor/winter=bevroren wissels/zomer=uitgezette spoorstaven/NS=Niet Sporen) kwam ik dan eindelijk op station Amsterdam RAI aan. Een ritje van slechts 11 minuten op papier dat vervolgens driemaal langer bleek te duren. Tiswat! Na een heerlijke wandeling in de hete zon arriveerde ik bij Ford Nederland, waar ik een grote rode Ford Mondeo zag staan bij de trap naast de ingang. Een glas water, een handtekening en wat uitleg later stapte ik in de nieuwe Ford Mondeo met de typenaam “Titanium 1.5 EcoBoost 160 Pk”. Wat een lange auto is dit zeg, iets wat vooral goed te zien is op de actiefoto’s van opzij. Na mezelf geïnstalleerd te hebben besloot ik niet naar huis te rijden maar even op bezoek te gaan bij de ex-stuntrijder – www.youtube.com/watch?v=e-GIStgl1xc – van mijn voormalige online motormagazine Motormaniacs. Hij verrekte in maart 2013 een spier in zijn rug en amper één dag later lag hij al aan de beademing vanwege een vleesetende bacterie. Hij heeft het overleefd en godzijdank zonder amputaties, maar wat een heftig verhaal dit zeg. Veel mensen weten niet dat dit iedereen kan overkomen, en ik had alle geluk van de wereld dat het bij mij alleen tot een zware infectie aan mijn been beperkt bleef. En dat binnen amper 6 uur na een endurorit op Ibiza, Barcelona -> Leiden is nooit sneller gereden op een Honda Fireblade met constant 250-300 km/u. Sven woont sinds kort aan de buitenrand van Zaandam, maar omdat ik daar nog nooit ben geweest heb ik zijn nieuwe adres even in de NavSat gegooid.

Lekker zonnetje, dikke auto, rustig op de snelweg, jippiekajee wat had ik er veel zin in zeg. Het stuur is trouwens elektrisch in hoogte en diepte te verstellen in deze uitvoering, iets wat ik vaak alleen in duurdere auto’s aantref. De zit op de volledig elektrische instelbare bestuurdersstoel is uitstekend, en dan te bedenken dat het nog weer beter kan dan dit. Als ik die avond thuis de informatie in de persmap aan het lezen ben zie ik daar namelijk het volgende in staan: “Premium Comfort Seats – In de stoel zijn 11 pneumatische kussens ingebouwd, die voor extra ondersteuning en comfort zorgen en die u, indien gewenst, een massage geven. Ze kunnen uw schouders, onderrug, zitvlak en dijen masseren en helpen daarmee vermoeidheid tijdens langere ritten te voorkomen. Beide voorstoelen zijn bekleed met geperforeerd leer en beschikken over een koel- en verwarmingsfunctie en 10-voudige elektrische verstelling (optie op Titanium).” Bij masseren denkt u als lezer net als ik natuurlijk direct aan stoelmassage zoals bv. in de Lexus LS600h Hybrid President Line 5.0 V8. Maar niets van dat alles, want in de persmap las ik dat Ford iets veel geavanceerders in haar stoelen heeft ingebouwd. Het heet “Active Motion” en de stoelen heten “Multi-Contour seats”. Op de foto kun je een open gewerkte stoel zien, en wees eerlijk dat ziet er echt zeer geavanceerd uit. Zo zie je maar weer dat je echt niet alleen bij de dure Duitse automerken moet zijn voor een luxueus uitgeruste auto.

Niet voelbaar groot
Richting de A10 rijdend moest ik even mijn draai vinden, want de koppeling grijpt in tegenstelling tot de Ford Focus nogal laat aan. Ik moest dus even de juiste stoelstand vinden die fijn was met het late aangrijpen, iets verder naar achteren dus dan normaal gesproken. Nadeel daarvan was dat als ik uitstapte de stoel naar achteren schoof, en ik bij het instappen mijn been ver uit moest strekken om de koppeling helemaal in te kunnen trappen om de auto te kunnen starten. De bestuurdersstoel schuift namelijk pas naar voren na het indrukken van de startknop. Nou kun je natuurlijk eerst de startknop indrukken waardoor de bestuurdersstoel naar voren begint te schuiven en dan vervolgens nog een keer de startknop indrukken en de auto starten. Bij de A10 aangekomen had ik weer eens met automobilisten te maken die denken dat ik even loodrecht de lucht in kan vliegen zodat zij alsnog in kunnen voegen. En dan reed er vlak voor mij ook nog iemand die serieus dacht dat je met 60 km/u kunt invoegen op de snelweg. Ach het went geloof me want jezelf op lopen vreten heeft geen zin, slecht voor je hart en slecht voor je gemoedstoestand. Gelukkig ging hij uiteindelijk op tijd opzij zodat ik nog net genoeg tijd had om voor het verdrijvingsvlak in te kunnen voegen. De maar 160 Pk laten zich dan wel duidelijk voelen en toch ook weer niet, de acceleratie is ruim voldoende maar voor zo’n grote auto valt het toch wat tegen. Maar ja wie koopt er nou een dergelijke luxe auto om mee te scheuren? Het koperspubliek van deze auto kiest voor het grootste deel deze motorisatie dus dat zegt genoeg denk ik. Eenmaal op de rondweg A10 richting de Coentunnel ging meteen de cruise control erop, want op dat stuk geldt een maximum snelheid van 80 km/u. Ik zet ‘m dan altijd op 85-88 km/u, want je wordt pas geflitst vanaf 8 km/u te snel en 88 km/u op de teller is in werkelijkheid iets van 84 km/u. Ik heb nog nooit een snelheidsboete gehad op een trajectcontrole dus dat bevestigt dat wat ik schrijf klopt.

Door de Coentunnel rijdend viel me weer op wat voor onoverzichtelijke puinhoop het hier is met al die slagbomen. Er schijnen al behoorlijk wat auto’s en motorrijders tegenaan gereden te zijn, en toen ik hier voor de allereerste keer reed (toen was het nog onoverzichtelijker) zat ik echt totaal verbijsterd achter het stuur zo van: “Welke totale verwarde achterlijke idioot heeft dit in hemelsnaam bedacht???” Ze hebben sindsdien een aantal dingen veranderd maar het is niet logisch en intuïtief en dus gewoon DOM. In de fraaie linkerbocht naar de A8 reed er helaas een slome auto voor me, jammer want dit is zo’n typische bocht waar je heel mooi druk op de banden kunt zetten. De NavSat gaf aan dat ik de afslag naar de A7 moest nemen, maar ook hier weer een slome auto (nota bene met aanhanger) die maar onnodig links bleef rijden. En dus ben ik maar even iets langer over de A8 verder gereden zodat ik de mooie bocht van de A8 naar de A7 vrij had. Ik gaf even stevig gas en moet zeggen dat de voor mij nieuwe 18-inch Michelin Primacy 3 banden een uitstekende grip hebben. Wat natuurlijk weer komt door de uitstekende vering/demping waar Ford ook om bekend staat. Die nieuwe vering/demping is echter niet alleen waar het om draait, ook de achterwielophanging is sterk verbeterd. Lees even mee in de online brochure: “Superieur rijcomfort en weggedrag – Geavanceerde multi-link achterwielophanging. Bij dit nieuwe systeem zijn de onderdelen van de integral link suspension aan een subframe bevestigd. Dit draagt bij aan een aanzienlijk verbeterd rijcomfort en weggedrag, en een sterke vermindering van lawaai, trillingen en stugheid.”

Het echte testen kan beginnen…
Tenminste als alles meezit want één fossiel kan met een beetje pech al roet in het eten gooien. Terug van Sven had ik eindelijk de kans weer eens door twee hele mooie snelwegbochten heen te rijden. Vroeger reed ik die elke week als ik met een testmotor naar Kwadijk moest om een vermogensmeting te doen. Dick Hoogland Motoren zit daar de kleurrijkste motorzaak van Nederland gevestigd in een heuse boerderij. De lange driedubbele bocht van de A7 naar de A8 en de afknijpbocht naar de Coentunnel zijn genieten voor de liefhebber. Heel even dacht ik dat het mis zou gaan maar gelukkig kon ik de auto met caravan alsnog inhalen, want de tweede invoegstrook waarvan ik wist dat die er zat aan te komen was vrij. Daarna ging het gas erop in de flauwe bocht naar rechts, en dan komt het echte werk in de bocht naar links die maar niet op lijkt te houden. Meer gas, meer druk op de banden, en de Ford Mondeo reed er met zijn lange wielbasis en fantastische onderstel plankstrak doorheen. Dit is serieus goed! Op naar de bocht naar rechts richting de Coentunnel, een lastige bocht want onoverzichtelijk en altijd weer harder afknijpend dan je denkt. Nog steeds hangen hier regelmatig auto’s in de vangrail omdat ze deze bocht verkeerd inschatten. In de aanloop naar de bocht zat er de hele tijd al vrij irritant een petje achter me in een oud type Golf. Eens kijken of hij na de bocht nog achter mij zit, ik stuurde lekker hard en strak de bocht in en ook nu weer gaf de Ford Mondeo geen krimp. De Coentunnel uit sloeg ik linksaf de A5 op wat een grote omweg scheelt in vergelijking met vroeger. Eenmaal op de A4 aanbeland ben ik niet over de A44 naar huis gereden maar via een omweg over de A4 om bij Roelofarendsveen de snelweg te verlaten.

Om op de provinciale weg door de polder te komen moest ik eerst over twee mooie, waarvan één lastige, rotondes heen. Ondanks de zwaar piepende banden kon ik de Ford Mondeo met groot gemak op de ideale lijn houden, en dat is vooral te danken aan het TVC = Torque Vectoring Control (= elektronische sperdif). Verder heeft deze auto als groot voordeel dat-ie een lange wielbasis heeft, wat de auto uitermate stabiel maakt zowel in bochten als op het rechte eind. Natuurlijk kun je niet zo gooien en smijten met deze auto zoals een snelle kleine hatchback, maar vergis je niet in deze auto want de uitstekende wegligging en balans zorgen ervoor dat je prima partij kunt geven. Aangekomen bij Leiderdorp heb ik het TRC via de boordcomputer (het is even zoeken zonder handleiding, maar daarna kende ik het hele menu meteen uit mijn hoofd) uitgezet. Vanuit de polder zat er constant een Mercedes type hoerensloep achter me te plakken, en die wilde ik even kwijt raken op de rotondes bij Leiderdorp. De eerste rotonde nam ik via de binnenring op mijn snelle manier en dat ging werkelijk perfect! Bij de koeienrotonde aangekomen nam ik voor de verandering eens de buitenring, en ook nu weer leek het wel alsof de rest van het verkeer even stil te staan. Het is zelfs zo dat deze nieuwe Ford Mondeo vaak niet eens als een voorwielaangedreven auto aanvoelt, pas als je het TRC uitzet en de grens opzoekt merk je het overduidelijk. Deze auto is zo ongelofelijk goed in balans en stuurt zo mooi neutraal, dat als iemand tegen mij had gezegd dat ik in een achterwielaangedreven auto was vertrokken ik het nog had geloofd ook. Knap gedaan van de Ford-technici!

Fotoshoot in Noordwijk
Mijn zwager had nog 1 dag een dagdienst en dus moest ik van de gelegenheid gebruik maken om na het eten foto’s te schieten. Ik had de hele dag al diep nagedacht waar ik dat zou moeten doen, en toen dacht ik ineens aan Noordwijk-Binnen. Het gekke was echter dat we de foto’s niet hebben gemaakt op de plek die ik in gedachten had, maar op een andere qua achtergrondkleur veel betere plek. De actiefoto’s heb ik gemaakt ergens achterin ’t Heen het grootste industrieterrein van Katwijk. Op de actiefoto’s is goed te zien dat de Ford Mondeo zelfs in het grensbereik niet sterk overhelt, het binnenste achterwiel blijft door de uitstekende vering/demping dik aan het asfalt gekleefd waardoor de grip uitstekend is. De 18-inch Michelin Primacy 3 banden zijn nieuw voor mij, maar ik moet zeggen dat ze mij uitstekend bevallen. Na de fotoshoot zijn we even naar mijn garage gereden om wat eetkamerstoelen op te halen. Vanwege de plaatsing van een nieuwe keuken en het leggen van nieuwe vloerbedekking had ik de meubels van mijn zwager even tijdelijk in mijn garage opgeslagen. Toen ik de Ford Mondeo voor de garage parkeerde en de achterklep open deed zag ik tot mijn verbazing dat die bijna het plafond raakte. Hoe weinig ruimte er nog was bleek wel uit het feit dat waar er een lamp aan het plafond hangt de achterklep de lamp raakte. Een puntje om dus op te letten mocht je een keer in een dergelijke situatie terecht komen. Voordeel van de daklijn (gekopieerd door Audi en BMW) van deze Ford Mondeo hatchback look-alike (Ford noemt het in de prijslijst “5 deurs”) is dat de bagageruimte ruim groter is dan die van een sedan. De vier eetkamerstoelen pasten er dan ook met groot gemak in, iets dat je kunt vergeten bij een sedan.

Na thuiskomst belde mijn moeder of ik misschien mijn jongste zus, en haar kinderen naar de camping in Doorn wilde brengen zaterdag. Aangezien ik eigenlijk op de motor naar Amersfoort wilde, en dus toch de kant van Doorn op moest, besloot ik alsnog de auto te nemen. Mijn zusje had alle mazzel van de wereld dat ik een grote auto had om te testen, want in deze Ford Mondeo passen makkelijk 5 personen én een hele hoop bagage. En zo sprong ik zaterdag om iets voor tienen in de Ford Mondeo richting Katwijk aan Zee. Om er meteen maar een soort van zuinigheidsrit van te maken (vol bepakt heen/leeg terug) heb ik de tank even vol gegooid in ’t Heen. Het verbruik tot dan toe kwam uit op rond de 1:12 met redelijk sportief rijgedrag. Nadat we de Ford Mondeo vol geladen hadden konden we vertrekken richting Doorn. Het was die zaterdag ook de start van de Tour de France in Utrecht, dus ik was benieuwd hoe druk het zou zijn rond Utrecht. Van Katwijk naar Leiden over de N206 was het in ieder geval niet druk, en ook toen we in de buurt kwamen van de N11 was het nog steeds rustig. Heel erg netjes en rustig rijdend schoten we vlot op en arriveerden we ruim op tijd in Doorn. Na een paar broodjes ben ik binnendoor richting Vereniging Eigen Huis gereden in Amersfoort. Omdat ik zuinig wilde rijden schakelde ik steeds rond de 2.000 toeren op, en gelukkig schakelt de 6-versnellingsbak uitermate soepel en precies. Net als de versnellingsbak is ook het 1.6-liter Ecoboost motorblok lekker soepel, 50 km/u in de 5de versnelling en 60 km/u in de 6de versnelling zijn geen enkel probleem voor deze grote auto.

Zonnepanelen
Ik wilde naar VEH in Amersfoort omdat ze een open dag hadden waarbij je onder andere informatie kon krijgen over zonnepanelen en het collectief aanschaffen ervan. De rit over de N227 ging lekker en ik was vrij snel in Amersfoort, alhoewel ik in Amersfoort aangekomen wat liep te klooien met de aan wijzingen op de NavSat. Achteraf bleek dat mijn fout want ik had gewoon niet goed naar de aanwijzingen op het display gekeken. Tot nu toe had ik nog steeds zo netjes en dus zo zuinig mogelijk gereden. Na een informatief uurtje ben ik weer naar huis gereden, ook weer erg rustig en toen ik even per ongeluk de muziek uitzette viel me op hoe stil het aan boord van deze Ford Mondeo is. Logisch want het is een optelsommetje van geavanceerde voor- en achterwielophanging + uitstekende vering/demping + goede isolatie(materialen). Omdat het heet was en ik wist dat er nog twee collega’s aan het werk waren had ik A een excuus om over het rotondecircus te rijden B ijsjes voor ze te halen. Ik ben daarom bij Alphen a/d Rijn de N11 af gegaan, heel toevallig ook een geniaal mooie maar zeer lastige afrit. Geniaal mooi omdat je ’m perfect vloeiend moet nemen en zeer lastig omdat je als bestuurder je hier absoluut geen fouten kunt veroorloven. En gezien de lengte/breedte van deze grote auto kunnen jullie wel raden dat het met deze auto nog lastiger is dan het gewoonlijk al is. Toen ik de afslag nam voelde ik de adrenaline toch wel even door mijn lijf schieten. Ik had nog een screenshot willen maken op Google Maps, maar ondanks dat deze weg er al jaren ligt is-tie op Google Maps nog in aanleg. Jammer!

Ja hoe zal ik nou onder woorden brengen hoe het voelde om met een behoorlijk vaartje door deze slingerbochten-afrit heen te rijden. Het idiote is namelijk dat het best spannend was maar totaal niet voelde zoals het eigenlijk zou moeten voelen. Ik bleef er net zo rustig en stoïcijns onder als het onderstel van de Ford Mondeo. Heerlijk en tegelijkertijd spannend maar dan wel afgewogen spannend, niet spannend spannend zeg maar. Kortom klasse! Aan het einde van de afrit ben ik rechtsaf geslagen richting Woubrugge, een mooie provinciale weg met een aantal mooie rotondes en bochten. Maar het ging me uiteraard niet hier om maar om het rotondecircus bij Leiderdorp, eigenlijk de eerste echte scherprechter voor de Ford Mondeo. Ik was benieuwd hoe de Ford Mondeo zich zou houden, maar eigenlijk wist ik dat natuurlijk al gezien mijn goede ervaringen tot nu toe. Tijdens de rit van Woubrugge naar Leiderdorp had ik de hele tijd achter een stel fossielen gereden, dus overal remmen en stil gaan staan voor rotondes terwijl er niets aankwam, bijna stil gaan staan in slechts zeer flauwe bochten én uiteraard 60-70 km/u rijden waar je 80 km/u mag. De bestuurder van de auto die achter mij reed zat duidelijk zichtbaar zich op te vreten achter zijn stuur. Op de laatste rotonde in de polder sloeg de auto gelukkig rechtsaf en kon ik eindelijk gas geven en dus 80 km/u gaan rijden. De auto achter durfde niet te pushen zag ik alhoewel hij soms dichtbij kwam, misschien omdat ik in een grote auto reed? Op het rotondecircus aangekomen kon ik er direct tegenaan, dat komt omdat je vanuit de polder op de lastigste rotonde komt aangereden.

De ovale oostelijke rotonde brengt veel auto’s in onbalans als ik over de rotonderanden heen rijdt. Zowel bij het aanrijden als het verlaten moet ik voor de snelste weg (=ideale lijn) over de hoge rotonderand heen rijden. Maar dat doe ik natuurlijk niet om die reden want ik ben niet bezig met een zuinigheidsrit, het is ook de allerbeste manier om de vering/demping, de balans en de grip van de banden te testen. Let wel tegelijkertijd want de combinatie van factoren zorgt ervoor dat alledrie tegelijk getest worden. Ik kom rechtdoor rijdend aan, rij dan naar rechts sturend over de eerste rotonderand heen, landt op het asfalt, moet daarna meteen weer hard naar links sturen over de volgende rotonderand heen, waarna de voorkant van de auto hard op het asfalt landt terwijl de achterkant zich nog op de rotonderand bevindt (zeker met een lange auto zoals deze Ford Mondeo), en als klap op de vuurpijl moet ik dan meteen hard naar rechts sturen. Een verdraaid lastige en heftige combinatie van factoren die veel van een auto – en oké de bestuurder ook – vragen maar daardoor een perfecte scherprechter is. Voor een grote auto zoals deze Ford Mondeo deed-ie het werkelijk uitmuntend! Deze auto is zo ongelofelijk mooi in balans, heeft zo’n uitmuntende vering/demping en daardoor ook uitstekend presterende banden, daar kun je als testrijder alleen maar onvoorstelbaar van genieten. Vreemd dat 99,9 procent van de autojournalisten nooit iets schrijft over de banden van een testauto, die leveren namelijk veel meer informatie op dan je zou denken. De Michelin Primacy 3 banden zijn doodgewone tourbanden dus er moet een reden voor zijn dat ze zo goed presteren, lees: uitstekende grip hebben. De rest van het rotondecircus was een eitje voor de Ford Mondeo, het was alsof ik in slow-motion naar mezelf zat te kijken. HEERLIJK!

Huh???
Meestal laat ik een testverslag na het inleveren nog even met rust voor ik het afrond. Dat heeft vooral te maken met het feit dat ik op zoek ga technische informatie over de testauto. Bijvoorbeeld over die veiligheidsgordels met airbags voor de passagiers op de ruime achterbank met ongelofelijk veel beenruimte. Toen ik het testverslag weer begon te lezen verbaasde ik me over het feit dat ik eigenlijk na het beschrijven van slechts één testdag al helemaal klaar was. Heb ik al zoveel tekst geschreven? ik kon het niet geloven en ook na tien keer overlezen was ik mijn verbazing nog niet te boven. Dat kan maar één ding betekenen en dat is dat deze auto ontzettend GOED is of beter gezegd uitmuntend. Persoonlijk vind ik dit de beste Ford die ik ooit getest heb, beter nog dan de Ford Kuga en de Ford Focus RS. Zet deze Ford Mondeo af tegen een vergelijkbare Audi/BMW/Mercedes en ik weet zeker dat je volslagen verrast zult zijn over de uitmuntende wegligging. Ik durf er zelfs nog een weddenschap aan te wagen dat deze Ford Mondeo het van 2 van deze 3 Duitsers, zo niet allemaal, wint. Tijdens mijn eigenlijk al overbodige ritten naar werk, kreeg ik hooguit de bevestiging van wat al na amper 1 dag wist. De mooiste bevestiging vond ik de auto die voor de koeienrotonde op mijn bumper zat, en na de koeienrotonde ruim 50 meter achter me reed. Deze lange grote Ford Mondeo reed zo mooi en strak over de rotonderand heen, dat valt eigenlijk niet in woorden uit te drukken zo mooi. Grip voor de rotonde, grip op de rotonderand en grip tijdens het verlaten van de rotonde(rand) waarbij de auto in één keer razend snel van halfdwars naar weer rechtdoor moet terwijl de banden grip moeten blijven houden bij het in- uitveren de rotonderand af. Dit is zo’n onwaarschijnlijk goed samenspel van balans, veren, dempers en banden dat is gewoon verschrikkelijk genieten voor een autojournalist.

Uit werk vandaan was het hetzelfde liedje, het was alsof ik in een Ford Focus zat zo makkelijk laat deze grote Ruby Red (vandaar de titel) Ford Mondeo zich over het asfalt jagen. Voor het eten heb ik nog even de Samsonite kofferset uit de garage gerukt, en heb ik ook meteen even foto’s gemaakt van de achterklep die bijna het plafond raakt. Er bleken behoorlijk wat koffers in de achterbak te passen.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 3×50-liter + 5×33-liter
Zonder hoedenplank: 3×70-liter + 3×50-liter + 1×33-liter + 3×13-liter

Dat is ruim meer dan ik verwacht had op grond van mijn ‘ogenschijnlijke’ inschatting, en zo blijft deze Ford Mondeo maar pluspunten scoren. Het enige dat me tot nog toe tegen is gevallen dat is het verbruik, want 193 km /12,11 ltr = 1:15,93 vind ik ondanks dat ik heen naar Doorn vol beladen was en terug geheel leeg toch wat tegenvallen. Volgens de brochure zou ik onder ideale omstandigheden, dus een lege auto met alleen mij achter het stuur en 100 km/u rijden, een verbruik van 1:21,72 moeten kunnen halen en daar blijf ik toch wel erg ver onder vind ik. Ik had geen tijd meer voor een aparte zuinigheidsrit, maar ik weet zeker dat ik ook dan die 1:21,72 of beter gehaald zou hebben. Wel zag ik in de brochure nog een Ford Mondeo Hybrid met e-CVT staan, en daarmee moet je volgens mij wel een dergelijk verbruik kunnen halen. Jammer dat ze daar ook geen Plug-In Hybrid uitvoering van hebben, want met die Ford C-Max 2.0 PHEV Titanium scoorde ik waanzinnig mooie verbruikswaarden van boven de 1:50. Er is overigens ook een versie met het 3-cilinder 125 Pk Ecoboost motorblok.

Welkom bij een nieuwe generatie veiligheidsgordel
Zo begint Ford haar alinea in het persbericht over dit nieuwe type veiligheidsgordel. Ik heb een keer een chirurg in het LUMC gesproken toen ik daar nog werkte, en die vertelde mij toen over zenuwbeschadegingen bij achterbank-passagiers ten gevolge van auto-ongelukken en wel door de veiligheidsgordel. De passagiers voorin hebben het voordeel van de airbags en dat is iets dat de passagiers op de achterbank niet hebben. Het voordeel van airbags in de veiligheidsgordels voor de achterbank-passagiers is dus erg groot, het kan ernstig letsel aan zenuwen (bv. dij en schouder) voorkomen en die zijn vaak zeer pijnlijk en bijna altijd levenslang. Ik heb zelf ooit mijn rug gebroken (instabiele wervelbreuk L3) en weet dus hoe zeer heftige zeurende zenuwpijn voelt. Ik had er niet mee kunnen leven, maar bij mij is het als door een wonder verdwenen. Door mijn medische achtergrond (Genetica/Immunologie/Bacteriologie/Fertiliteit) weet ik veel van het menselijk lichaam, maar de ongelofelijke mazzel die ik gehad heb kan ik niet verklaren. Van de ene op de andere dag was de pijn ineens weg, kwam terug, ging weer weg tot het moment dat het voorgoed weg bleef. Dit is dus geen gadget of zo maar een serieuze manier om het letselrisico danig te verkleinen. [quote Ford.nl] In geval van een frontale botsing of een botsing opzij, doorbreekt de langwerpige zak van de opblaasbare veiligheidsgordel achter het textiel van de gordel terwijl deze met gas wordt gevuld, en zet zijwaarts uit over het lichaam van de passagier. Hij houdt de passagier op effectievere wijze in een optimale zitpositie. Botskrachten worden over een vijf maal zo breed gebied als van een conventionele veiligheidsgordel verdeeld om het letselrisico te verminderen. In het dagelijks gebruik werken de opblaasbare veiligheidsgordels als conventionele veiligheidsgordels; ze zijn comfortabel om te dragen dankzij de zachte randen en zijn compatibel met kinderveiligheidszitjes.
[/quote Ford.nl]

YouTube-filmpje Ford Mondeo veiligheidsgordel met airbag

Veilig en veilig
Raar eigenlijk dat er de laatste jaren nog maar weinig aandacht is voor de Euro NCAP-score. Nou zou je kunnen denken dat dit komt omdat de auto’s zo ontzettend veilig zijn, maar dat is dus schijn want sommige moderne auto’s scoren namelijk behoorlijk slecht. En ja daar zitten ook dure auto’s van bekende automerken bij, dus een beetje meer aandacht hiervoor zou geen kwaad kunnen. Deze Ford Mondeo scoort in ieder geval een 5-sterren met een plus vanwege de veiligheidsgordel met airbag, en ook de knie airbag voor de bestuurder mag best even vermeld worden. Verder heeft deze Ford Mondeo een veiligheidssysteem om voetgangers te detecteren en indien nodig autonoom te remmen (tot wel 80 km/u) als de bestuurder niet oplet. Verder zijn er technologieën als dynamische LED-koplampen (had deze Ford Mondeo niet), Ford MyKey waarmee je bijvoorbeeld één van de contactsleutels zo kunt programmeren dat zoonlief niet harder kan rijden dan 130 km/u en nog veel meer. Aan de andere kant heeft het feit dat auto’s rijdende computers aan het worden zijn ook zijn schaduwkanten. Bekijk het filmpje op Wired.com (Google op “Jeep gehackt”) maar eens waarin je kunt zien wat vriendelijke hackers allemaal kunnen die een auto – in dit geval een Jeep Cherokee – hebben gehackt. En let wel de hackers zitten ergens op 10 mijl afstand in een huis achter hun laptop. Het wordt dan ook hoog tijd dat autofabrikanten meer aandacht gaan besteden aan dit probleem.

Lees even mee op Wired.com: “All of this is possible only because Chrysler, like practically all carmakers, is doing its best to turn the modern automobile into a smartphone. Uconnect, an Internet-connected computer feature in hundreds of thousands of Fiat Chrysler cars, SUVs, and trucks, controls the vehicle’s entertainment and navigation, enables phone calls, and even offers a Wi-Fi hot spot. And thanks to one vulnerable element, which Miller and Valasek won’t identify until their Black Hat talk, Uconnect’s cellular connection also lets anyone who knows the car’s IP address gain access from anywhere in the country. “From an attacker’s perspective, it’s a super nice vulnerability,” Miller says. From that entry point, Miller and Valasek’s attack pivots to an adjacent chip in the car’s head unit – the hardware for its entertainment system – silently rewriting the chip’s firmware to plant their code. That rewritten firmware is capable of sending commands through the car’s internal computer network, known as a CAN bus, to its physical components like the engine and wheels. Miller and Valasek say the attack on the entertainment system seems to work on any Chrysler vehicle with Uconnect from late 2013, all of 2014, and early 2015. They’ve only tested their full set of physical hacks, including ones targeting transmission and braking systems, on a Jeep Cherokee, though they believe that most of their attacks could be tweaked to work on any Chrysler vehicle with the vulnerable Uconnect head unit. They have yet to try remotely hacking into other makes and models of cars.”

Ff droog rijden nu het nog kan
Vlak na het terugbrengen van de Ford Mondeo zou de A44 ter hoogte van Leiden-Zuid afgesloten worden i.v.m. een onderhoudswerkzaamheden van de snelwegbrug. Je bent dan verplicht om na een heel kort stukje A44 er bij Leiden-Zuid af te gaan met lange files tot gevolg. De Ford Mondeo was dus voorlopig even de laatste testauto die ik droog kon rijden na het wassen in de wasbox. Eén van de dingen die ik dan altijd doe is heel erg laat remmen op de afrit. Zo laat mogelijk remmen blijft iets raars, want waar ligt het moment dat je té laat bent om nog op tijd te remmen als je met 150-160 km/u op een afrit rijdend een T-splitsing voor je ziet opdoemen. Op iedere auto zit ABS maar de kunst is dan weer om heel laat en net zo hard te remmen dat het ABS niet ingrijpt. Voordeel van deze Ford Mondeo waardoor ik heel laat kon remmen is de lange wielbasis en de uitstekende balans. Het overkomt mij hier nogal eens dat een auto tijdens hard remmen wat gaat zoeken, maar daar had deze Ford Mondeo absoluut geen last van. Ik mag wel zeggen dat ik behoorlijk verrast was door de uitstekende remmen, die qua doseerbaarheid en vertraging uitstekend bij deze grote lange auto passen.