Verwarrend…
Net zo verwarrend als het weer in Nederland deze zomer zo verwarrend is ook de nieuwe Ford Mustang. Want een Ford Mustang met een 2.3-liter motorblok onder de motorkap is toch heiligschennis, welke gek stopt er nou een viercilinder onder die lange motorkap? Nou laat ik jullie dan meteen maar uit de droom (lees: nachtmerries) helpen want reeds in 1974 heeft Ford voor de Mustang al eens een 2.3-liter motorblok gebruikt als aandrijving. De 50-plussers onder ons hebben net als ik toentertijd ook op de snelweg gerolschaatst, want er was een heuse oliecrisis en daardoor had de regering autoloze zondagen ingevoerd en was de benzine op de bon. Een leuke tijd en ik kan mij als kind nog heel goed de Amerikaanse sleeën van Buick, Cadillac en Pontiac in het straatbeeld herinneren. Tegenwoordig zijn die door de Label-Taliban niet meer te betalen, laat staan dat je die draaikolk in je benzinetank kunt betalen. Ik kan mij de Ford Mustang nog goed herinneren, want die auto was toen al een icoon. Mijn eerste echte fysieke kennismaking met de Ford Mustang zou pas veel later volgen in 1991. Ik had een groep Zwitserse motorrijders ontmoet op weg naar Marokko, en ben diezelfde zomer nog bij ze langs gereden in Zwitserland. Eén van hen had een oude Ford Mustang uit de jaren 60, en daar heb ik toen een stukje in meegereden. Een auto die totaal onvergelijkbaar is met de nieuwe Ford Mustang, neem bijvoorbeeld alleen al de starre achteras en de veel comfortabeler vering/demping. Ik was in die zin dus zeer benieuwd hoe deze spiksplinternieuwe Ford Mustang met hedendaagse technologie, en bijna viermaal zoveel Pk’s als de 2.3-liter versie uit 1974 mij zou gaan bevallen de komende 4 dagen.

Eerste conclusie na amper 100 meter rijden, 6-versnellingsbak en koppeling een hele dikke 10! Nou die 4 dagen kunnen in dat opzicht al niet meer stuk, nu nog een beetje zon dat zou wel zo leuk zijn. Ik had namelijk totaal onverwacht de Convertible meegekregen in plaats van de Fastback. En nog maar amper van de motor gestapt was het gaan regenen, maar ik wist dat het komende 4 dagen niet zou gaan regenen dus dat maakte alles direct weer goed. Toen ik de A10 opdraaide bij de RAI voelde ik iets heel geks wat ik maar zelden heb gevoeld. Ik reed per ongeluk nogal lang over de wegbelijning heen, en dat resulteerde in een soort van stuiterende rechterwielen. Ik moest even graven in mijn herinnering en bedacht toen dat ik dat eerder een keer meegemaakt met een snelle sportauto met grote wielen en laagprofielbanden. Op weg naar huis heb ik nergens meer last van gehad, want op verzakkingen en bulten reageerde de vering/demping voorbeeldig mooi. Al snel heb ik de cruise control erop gezet en ben met 108 km/u richting Leiden gereden, ondertussen op de olietemperatuur lettend wanneer ik eindelijk het gaspedaal in kon trappen. Ik hou daar wel van als techneut dat je allerlei motor-informatie kunt bekijken, een goede zaak want daarmee hou je alles langer heel. En vergis je niet in de opwarmtijd van de motorolie want die is (vaak) langer dan je denkt!

Wat leuke weetjes + SBP in de regen
Op de website van de AutoRAI kwam ik nog een leuk stukje tekst tegen met wat leuke weetjes. [quote AutoRAI.nl] Een viercilindermotor? In een Mustang? We horen je denken; in een muscle car hoort een dikke V8. Maar dan heb je het fout, het is zelfs historisch verantwoord. Tijdens de oliecrisis in 1974 haalde Ford de benzineslurpende V8 uit het aanbod en presenteerde een zes-in-lijn-motor en een viercilinder. Onverwachts trok de vierpitter-Mustang met slechts 88 Pk veel klanten naar de showrooms. De generatie uit 1974, zonder V8-motoren, is de op vijf na best verkochte Mustang tot op heden. En de geschiedenis herhaalt zich. De Ford Mustang is dankzij de 2.3 EcoBoost de best verkochte sportauto van 2015 in Amerika, iets wat Ford sinds 2009 niet meer is gelukt. [/quote AutoRAI.nl] Wat mij dan wel erg grappig lijkt is om deze Ford Mustang 2.3 Ecoboost te laten tunen tot een vermogen van 352 Pk, dat is namelijk exact 4 maal de 88 Pk uit 1974. Ik heb gelukkig nog een foto kunnen vinden van de Ford Mustang II Ghia 2.3L uit 1974 op de website van Automobile-catalog. Nadat ik de foto had gedownload had ik even een binnenpretje om de glimlachende dame op de foto, het valt me nog mee dat ze niet in bikini over de motorkap ligt. Nou ja vroeger was het bikini tegenwoordig is het monokini en heet met open dak rijden topless rijden. De zon scheen helaas niet buiten op de tweede dag, het regende behoorlijk en dus ben ik maar een rondje over het Space Business Park gereden ook al is deze auto daarvoor zeer ongeschikt. Het is wel een manier om te weten te komen hoe goed het onderstel en de vering/demping zijn, en of de hoeveelheid torsie binnen de perken blijft. Met een cabrio heb je altijd last van torsie vanwege het ontbreken van een metalen dak, en om dat tegen te gaan worden er extra verstevigingen in de carrosserie aangebracht. Voor deze extra verstevigingen maakt men onder andere gebruik van staalsoorten met een zeer hoge treksterkte.

Op weg naar het Space Business Park ben ik als voorproefje alvast over de asfalten verkeersdrempels op de ventweg naast voormalig MarineVliegkamp Valkenburg gereden. In eerste instantie had ik het idee dat de vering/demping aan de stevige kant is, maar over de asfalten verkeersdrempels heen rijdend bleek dat heel erg mee te vallen. Het voelde zelfs verrassend comfortabel aan zo mooi gleed ik over de eerste asfalten verkeersdrempel heen. De tweede asfalten verkeersdrempel is wat steiler aan beide kanten dus dat ging het er iets heftiger aan toe, maar ook nu weer deden de schokdempers hun werk uitstekend. Daarna ben ik nog even lekker sportief door de S-bocht voor de rotonde heen gereden, en dat voelde lekker strak aan voor een dergelijk grote auto. Op naar het Space Business Park voor een aai-ritje met deze Ford Mustang Convertible 2.3 EcoBoost 6-bak. Aai-ritje want zoals ik normaal over het Space Business Park rijdt kun je vergeten met deze auto, en helemaal in de regen want het was intussen (al)weer gaan regenen op de N206. In de mooie bocht naar Klei-Oost volgde de Ford Mustang de ideale lijn, maar toen ik op het Space Business Park in de haakse bocht naar de vrachtwagenparkeerplaats gas gaf brak de achterkant meteen heftig uit. Gelukkig liet de Ford Mustang zich met groot gemak corrigeren door even tegen te sturen. Daarna heb ik iets gedoseerder gas gegeven en ging het op twee kleine ‘uitbraakjes’ prima. Zelfs in de haakse rechterbocht met verkeersdrempel hield het onderstel + vering/demping zich prima, net als op de twee hoge verkeersdrempel + rotonde en blinde rechterbocht. Voor een lange zware cabrio gewoon goed dus!

Groundspeed
De tellers en de knoppen onder het touch screen display zijn geïnspireerd op het interieur uit de cockpit van een vliegtuig. Op de snelheidsmeter staat heel grappig “GROUND SPEED” vermeld. Ik heb geen idee welk vliegtuig maar ik hou hier wel van, vooral de aluminium knopjes op de midden console vind ik fraai. Je moet het wel als zodanig herkennen want ik kan me zomaar voorstellen dat iemand die er geen verstand van heeft het aanziet voor plastic knoppen. Ook de knoppen voor de stoelkoeling/stoelverwarming vind ik leuk gedaan, het is net even anders dan anders. Wat betreft de stoelen, pedalen en stuur ook niets dan goeds. De bestuurdersstoel is in alle standen elektrisch af te stellen, het stuur in hoogte en diepte en de fraaie pedalen laten zich lekker bedienen. Hoe de passagiers achterin zitten hangt helemaal van de bestuurder en zijn buurman/buurvrouw af. Ik heb dat even stilstaand uitgetest met een lange neef en een korte nicht. Zo kon ik met mijn 1.83 m prima achter de bestuurder zitten als het mijn nichtje van 1.69 m was, maar moest ik mijn onderbenen amputeren als mijn neefje van 1.94 m achter het stuur zat. Stilstaand uiteraard want ik heb ze niet laten rijden, maar ik wilde het gewoon even weten want dat is toch interessante informatie. Het canvas cabriodak is eenvoudig te openen, even een grote knop op het dak vooraan omdraaien en op een knop drukken en binnen een aantal seconden is het dak reeds opgevouwen. Kijk zo hoort het alleen kan het niet rijdend op lage snelheid maar moet je echt volledig stilstaan, dit in tegenstelling tot wat in de brochure vermeld staat: “Het elektrisch bediende dak kan tijdens het rijden worden ingeklapt, en is in minder dan tien seconden volledig ingeklapt.” Wat ik erg mooi vind aan deze Ford Mustang zijn de achterlichten, ze hebben geen tien in een dozijn achterlichten van de stelling gepakt maar fraaie achterlichten met een totaal eigen smoel. Uiteraard mag de muziek niet ontbreken en joepie want er zat een “Premium Audio Navigation Pack” in ‘mijn’ testauto las ik op de factsheet. Wat betreft het merk audio-systeem kan ik melden dat het een Shaker Pro met 12 speakers is, een audiomerk dat ik nog nooit ben tegen gekomen in een testauto. De kwaliteit van het geluid vond ik prima, maar prima betekent nog geen Premium. Wat dat betreft vind ik het Amerikaanse audiomerk Rockford Fosgate toch echt beter klinken.

Plat geslagen Kever deel 1
Woensdagavond (tankbeurt – 1:10) ben ik even heerlijk een blokkie om door de Bollenstreek gereden, het was fantastisch slecht cabrioweer en dan ben je knettergek als je zo’n heerlijke cabrio voor de deur laat staan. Mijn vaste rondje Bollenstreek begint altijd op de A44 en dan ga ik er bij Sassenheim af maar deze keer besloot ik één afslag eerder te nemen. Toen ik eraf wilde reed er een verschrikkelijke irritante bestuurder in zo’n verlengde plat geslagen Kever achter mij. Om hem even te laten schrikken heb ik even hard op mijn rem getrapt waarna hij begon te gebaren. Ach, ach weer zo’n haastig stropdasje die vindt dat iedereen op moet zouten die voor hem rijdt. Aan het einde van de afrit besloot ik heel laat in de remmen te gaan om te kijken of hij dan nog zo’n held was, want de remmen op deze Ford Mustang zijn net als die van de Porsche Panamera erg goed. De remmen van deze Ford Mustang zijn heerlijk krachtig en perfect te doseren, ik voelde dat al bij de allereerste remactie na vertrek. Het is echt direct “Boem HO!” en als motorrijder ben ik daar gek op. En ja hoor de bestuurder van de Porsche Panamera moest lossen, want het stropdasje durfde niet zo laat mogelijk te remmen. Doei! Ik sloeg op de rotonde linksaf onder de A44 door en op de volgende rotonde sloeg ik rechtsaf richting Sassenheim. Dat is een bloedmooie rechterbocht die eigenlijk altijd rustig is, vraag me niet waarom maar het is gewoon zo. En juist voor auto zoals deze Ford Mustang zijn dit soort bochten gemaakt, ik vloog er heerlijk doorheen en ik zou bijna schrijven met mijn haren wapperend in de wind maar die heb ik gelukkig niet meer. Het zal best verwarrend zijn geweest voor sommige mensen om een of andere kale mafklapper met een bewolkte lucht in een Ford Mustang met open dak te zien rijden onderwijl keihard “Amateur hour” van The Sparks luisterend. Geen idee maar dat nummer plopte woensdagmiddag zomaar ineens in me op en dus heb ik ’m even snel gedownload van YouTube en geconverteerd naar een MP3-file. Een oud nummer dat nooit gaat vervelen net als de geniale nummers “Beat the clock” en “This town ain’t big enough for the both of us” van ze.

Plat geslagen Kever deel 2
Bij Sassenheim aangekomen nam ik op de rotonde de afslag richting de oostelijke rondweg bij Voorhout. Geen idee waarom maar alweer kreeg ik een irritante haastige automobilist in – hoe kan het ook anders – een Audi achter me hangen. De rondweg is één van mijn lievelingswegen op de motor vanwege de mooie kneedownbochten. Ik heb deze weg zo vaak gereden op de motor waardoor het met de auto alleen maar makkelijker is. Ik besloot de maximum snelheid aan te houden (dan gaan deze types juist bumperkleven) maar wel heel snel over de rotondes – over de rotonderande dus – heen te rijden en heel strak precies op de grens door de bochten heen te rijden. Na elke bocht en rotonde zag ik ’m plankgas geven om mij weer bij te halen. Heerlijk! Bij de N443 stak ik recht over richting De Keukenhof, een geniaal mooie zomeravondweg die nooit gaat vervelen. De Ford Mustang is echt gemaakt voor dit soort wegen, deze auto stuurt zo lekker maar dan wel in de Normal- of Sport-stand want de Comfort-stand voelt net wat te licht aan. ik las nog iets grappigs over de Electronic Power-Assisted Steering (EPAS) op de Ford Mustang. Die is namelijk in staat, het effect van wegdek-camber en zijwind te corrigeren en onbalans van de wielen bij hoge snelheden tegen te gaan. De weg van de rotonde op de N443 naar De Keukenhof heeft alle soorten bochten die je maar kunt bedenken, stijgend-dalend-S-haaks-flauw en ja zelfs de haakse bochten zijn ondanks de lengte en het hoge gewicht prima te doen. Het lekkerste vond ik de blinde flauwe 180-grandbocht naast de begraafplaats van Lisse. De Ford Mustang reed werkelijk heerlijk stabiel en mooi in balans door deze bocht heen. Misschien dat dit daar iets mee te maken heeft? [quote Ford.nl] Onafhankelijke wielophanging rondom – De wielophangingsgeometrie van de Mustang heeft zogenaamde anti-squat, anti-lift en anti-dive eigenschappen. Dit helpt de carrosserie van de Mustang horizontaal te houden tijdens hard accelereren of krachtig remmen. [/quote Ford.nl]

Horse-ride
Op de voorlaatste dag ging dan eindelijk de zon uitbundig schijnen, en wat doe je dan… juist met moeders boodschappen doen. En geloof me als ik zeg dat boodschappen doen met moeders belangrijker is dan jullie denken. Het instappen in deze auto zegt veel over het gebruiksgemak, want als mijn moeder van 82 klaagt dan neem ik dat serieus. “Wat een lage instap!”, kreeg ik direct te horen. “Even wachten ma dan doe ik de zitting van de passagierssstoel even elektrisch omhoog en zet ik de leuning iets meer rechtop dat maakt het instappen een stuk makkelijker”, zei ik tegen haar. En daarna heb ik haar niet meer gehoord dus de Ford Mustang mag een plus van moeders erbij schrijven op het plussenlijstje. Uiteraard heb ik nog even stevig gas gegeven op de N206 bij Katwijk-Binnen, en mijn moeder merkte niet eens dat het zo snel zo hard ging. Kijk dat is weer zo’n plusje waar je niet zo snel aan zou denken, maar die toch niet onbelangrijk is als je ongemerkt op wilt schieten. Na het boodschappen doen ben ik foto’s gaan maken met mijn neef want mijn zwager zat nog op Ameland. De voorspelling was dat het een zonnige dag zou worden maar dat pakte toch iets anders uit. Gelukkig werd het aan het einde van de ochtend beter weer, en toen we richting Katwijk aan Zee reden begon de zon langzaam aan door de wolken heen te breken. Alleen aan zee want in het binnenland hingen alleen maar donkere wolken. Door die mooie wolkenluchten zijn de foto’s uiteindelijk mooier geworden dan ik van tevoren had gedacht. Soms zit het gewoon net even mee en dat is met een auto zoals deze wel zo leuk. Na de fotoshoot ben ik naar het zwembad gereden om even mijn dagelijkse 1,5 km te zwemmen, dan kon ik daarna even heerlijk een mooie rit gaan maken. Toen ik uit het zwembad kwam zag ik een dikke vette ‘flats’ van een vogel (vast en zeker een meeuw) op de midden-console zitten. Dat is het risico van een cabrio maar ach alles beter dan zo’n ‘flats’ op je hoofd krijgen. Maar eerst nog even de Samsonite kofferset fotograferen want dat moest echt vandaag gebeuren. Ik was benieuwd hoeveel koffers erin zouden passen want zo op het oog leek de kofferbak niet al te groot.

Samsonite kofferset
1×50-liter + 3×33-liter + 3×13-liter + 20 liter zachte bagage

Direct na het fotograferen van de kofferset ben ik richting Stompwijk gereden, want ik wilde even de vering/demping testen op de hotsebotseknotseweg om daarna via Leidschendam en Wassenaar terug naar Leiden te rijden. Omdat ik toch langs de oprit naar de N11 kwam besloot ik via de N11 en Zoeterwoude-Dorp naar Stompwijk te rijden. Vlak voor de oprit reed een oude man in een Toyota Avensis de hele tijd in de weg door veel te langzaam te rijden én ook nog eens totaal verkeerd (hij reed midden over de belijning heen) in te voegen. En net die dag las ik op RTL Nieuws het bericht “Oudere gaat niet naar bijspijkercursus voor in het verkeer”. Ik ben daarom maar door gereden en heb nog even snel een auto ingehaald, en heb toen de korte invoegstrook maar gepakt. Daardoor moest ik de buitenbaan pakken maar door even plankgas te geven liet ik de truttenschudder naast mij heel snel achter me. Vergis je niet in deze maar 4-cilinder Ford Mustang, want die 317 Pk’s zijn ruim voldoende om op korte stukken snel even een tussensprintje te maken. Ik hield de vaart er daarna in en reed lekker strak door de opritbocht heen. Uiteraard voelde ik wat lichte torsie in de carrosserie optreden toen ik over de verzakkingen heen reed, maar dat is heel normaal in zo’n lange zware cabrio. De minimale hoeveelheid torsie verbaasde mij wel, want om zo’n lange zware auto zo stijf te krijgen is niet eenvoudig. Op de oprit heb ik even een stoot gas gegeven want ik wilde een irritant rijdend wit busje (nummer 1 verkeershufter top 3) voor zijn in de mooie S-bocht naar de N11. Ik zou geen herkansing krijgen dus dit moest ’m zijn. Vlak voor de bocht voerde ik de snelheid op en bleef dat ook doen in de bocht. De eerste helft van de S ging heerlijk, de Pirelli P ZERO 255/40-ZR19 banden hebben een uitstekende grip die ik hard nodig had in het tweede deel van de S. Het tweede deel van de S knijpt verschrikkelijk af wat je goed kunt voelen aan de extreme druk op de banden. Maar ook het tweede deel vloog ik heel mooi strak sturend doorheen, ik begin deze auto steeds leuker te vinden en dat had ik niet verwacht.

Cow-troubles
Op de N11 ben ik bij de eerstvolgende stoplichten rechtsaf geslagen en via de Weipoortseweg naar Zoeterwoude-Dorp gereden. De kaarsrechte weg naar Zoeterwoude-Dorp heeft behoorlijk wat verkeersdrempels waar je uitstekend de vering/demping kunt testen. De vering/demping van deze Ford Mustang is totaal on-Amerikaans mag ik wel zeggen, ik heb vroeger wel eens in oude Amerikaanse sleeën gereden dus ik heb vergelijkingsmateriaal. Zo heb ik ooit eens regelmatig in de Cadillac van een vriend gereden en dat was echt een geniale auto. In die auto moest je ver voor een bocht het stuur al driemaal rond draaien, want het duurde namelijk even voordat de wielen gingen verdraaien. En als je met die auto over een verkeersdrempel heen reed zat je 100 meter verder nog met je kop tegen het dak te stuiteren vanwege het verschrikkelijke nadeinen. Helemaal niets daarvan bij deze volledig vanaf scratch gebouwde Ford Mustang met tegenwoordig onafhankelijke multi-link achterwielophanging inclusief stabilisatorstang in plaats van een starre achteras. Verder las ik in een persbericht van deze nieuwe Ford Mustang dat Ford de geometrie, de veren, de schokdempers en de rubbers allemaal specifiek heeft aangepast aan de Europese wegen=hogere snelheden. Zowel de 2.3 EcoBoost als de GT Mustang V8 zijn in Europa uitgerust met een hoogwaardig remsysteem en 19-inch lichtmetalen velgen. Aan de voorkant zitten een nieuw lichter perimeter-subframe en MacPherson veerpoten met met dubbele kogelgewrichten waardoor er grote krachtige remmen gemonteerd konden worden zonder het stuurgedrag te beïnvloeden. Verder kan ik nog melden dat de structuur van de carrosserie 28 procent stijver is, en om het gewicht omlaag te brengen is gebruik gemaakt van aluminium voor de motorkap, de spatschermen voor, het onderstel en de transmissie. Kortom een hele echte Europees Amerikaanse cruiser die zijn gelijke niet kent!

De verkeersdrempels werden perfect glad gestreken door de vering/demping van de topless Ford Mustang. Maar dit was nog maar het begin want de hotsebotseknotseweg met zijn klinkers is een heel ander verhaal. Helaas moest ik omrijden want de fraaie polderweg bleek afgesloten voor langere tijd. Ik moest dus via de N206 naar Stompwijk rijden, en om in te voegen tussen het drukke verkeer moest ik even plank gas geven. HEERLIJK! Hij voelt misschien dan wel niet supersnel maar 5,8 seconden is toch echt een serieus snelle 0-100 acceleratie voor zo’n zware (1.715 kg) auto. Op volle toeren komt er een soort van nep-uitlaatgeluid uit de speakers las ik in een persbericht van Ford, veel autojournalisten hebben daar geen goed woord voor over maar ik vind het nep-uitlaatgeluid wel grappig klinken en dus niet storend. Bij Stompwijk aangekomen sloeg ik rechtsaf de hoge brug over de weg op langs de Stompwijksche Vaart. De auto voor mij sloeg al snel linksaf en dus had ik de hele weg voor me alleen. In tegenstelling tot de extreme gevoeligheid van deze banden – Pirelli P ZERO 255/40-ZR19 – voor bepaalde wegbelijning (komt veel voor bij laagprofielbanden) had ik daar op deze klinkerweg tot mijn verbazing geen last van. Ik heb daar wel eens een discussie over gehad met veringprofessor Paul Klop, en dat bleek best een lastig onderwerp want er spelen nogal wat factoren een rol: sterkte veer (lees: harde of zachte veer)/afstelling in- en of uitgaande demping/profieldesign/wangsterkte. Tot halverwege kon ik genieten van het typische geluid van banden over klinkers heen rijdend. Het voelde allemaal verrassend goed aan, en ineens moest ik vol in de ankers. Een eindje verderop bleek er een los gebroken koe langs de Stompwijksche Vaart te lopen. Met vereende krachten hebben de boer, een bestuurder van een busje en een auto de koe terug gedreven naar de stal.

Het is eigenlijk best wel grappig om rijdend in een Amerikaanse Mustang (wild paard) tegen gehouden te worden door een los gebroken Hollandse Koe. Daarna ben ik door gereden richting Leidschendam waar een lange file stond voor de ophaalbrug+sluis=vakantietijd=veel bootjes. Gelukkig kon ik een behoorlijk stuk links langs de file rijden – van de andere kant kwam voorlopig ook geen verkeer aan – en zo afslaan richting de 3 tunnels. Toen ik voor het stoplicht stond had ik even zo’n heerlijk gevoel in mijn lijf zoals je dat alleen maar in een cabrio kan hebben. En dat lekkere gevoel werd nog eens extra versterkt door de fantastische 6-versnellingsbak + dito koppeling. Voeg daarbij het razend snel te openen canvas opvouwdak en heerlijke krachtige 2.3-liter motorblok en je hebt een verkooptopper! Linksaf richting de A4/N14 heb ik even plankgas gegeven, want ik wilde als eerst bij de rechterbocht met verzakkingen aankomen. Uiteraard ben ik niet over de grens heen gegaan, daar is dit namelijk helemaal de auto niet voor. Wel heb ik gekeken wat er gebeurde als ik met een behoorlijke snelheid over de verzakkingen heen reed. En dat viel mij dus heel erg mee want ondanks de forse lengte, het hoge gewicht en het feit dat het een cabrio is (=torderen) raakte de Ford Mustang niet de weg kwijt op de verzakkingen. Ik voelde het onderstel wel even licht wegbreken maar dat doen alle testauto’s hier, het gaat erom of het onderstel direct weer grip heeft en dat was het geval. Daarna ben ik nog even door de tunnels heen geknald, want dat kon ik even niet laten. Bij Wassenaar ben ik er even heerlijk voor gaan zitten, ik stond achter een vrachtwagen voor de slingerbocht naar de N44. Dat betekende dat ik dus meteen na groen naar links kon en even lekker vol op het gas door de mooie doordraaibocht heen kon rijden. Dit is niet alleen een perfecte auto om mee te cruisen, maar zeker ook een auto om heerlijk op het gas door mooie flauwe bochten heen te sturen. Echt in twee woorden GENADELOOS HEERLIJK! De tankbeurt na dit ritje leverde een verbruik op van 1:8,55. Alweer in de buurt van de 1:10, net als de 1:9,25 toen ik een rondje met Mickey Kleijwegt heb gereden.