Typisch Honda
Hoe weinig autonieuws ik lees (doelbewust overigens) bleek wel toen ik een Honda af wilde spreken voor een test. Ik kreeg maar geen gehoor op het telefoonnummer dat ik belde, totdat ik een ander nummer in mijn digitale telefoonboek belde en door verbonden werd met……. jawel België want Honda Nederland bleek opgeheven. Het aantal verkochte Honda’s in Nederland was zo minimaal dat Honda Japan een aparte importeur niet meer nodig achtte. Maar eer dat ik eindelijk het telefoonnummer had van de persoon met wie ik een testauto af moet spreken, mama mia wat een hoop gedoe zeg. Maar goed het is me uiteindelijk gelukt en een dag later had ik dan de Honda CR-V afgesproken, uiteraard de zuinige 1.6-liter diesel want daar was ik het meest benieuwd naar. De week voor het ophalen kreeg ik te horen dat ik de testauto op moest halen bij een Honda-dealer in Amsterdam. Het bleek vlak om de hoek te zijn waar ik de testauto van Citroën en Peugeot altijd ophaal. Best leuk want dan begint deze test meteen met een aantal mooie (snelweg)bochten. Het verkeer voor rechtsaf was zo druk dat ik maar wat verder ben door gereden. Doordat ik als eerste bij het stoplicht vertrok kon ik laat invoegen en als eerste de bocht induiken op weg naar de A9. Het late invoegen bleek geen enkel probleem want het 1.6-liter dieselblok reageert lekker fel op het gas. Maar 1.6-liter (120 Pk/4.000 en 300 Nm/2.000) in zo’n grote CR-V blijkt dus geen enkel probleem, waarmee Honda weer eens haar visitekaartje afgeeft als grootste motorenproducent ter wereld.

In de eerste 180-graden doordraaibocht heb ik het ESP gewoon aan laten staan, maar desondanks voelde het ingrijpen van het ESP niet irritant aan. De Honda CR-V voelde mooi stabiel aan wat samen met de goede balans mij direct een goed gevoel gaf. Na het stoplicht dook ik de A2 op en had ik de hele mooie lange oprit helemaal voor mezelf. Ik kon nu iets meer snelheid maken en druk op de buitenste wielen zetten, maar ook nu weer voelde de wegligging uitstekend aan. Dat beloofde wat voor de komende week, want behalve de goede wegligging verrast ook het motorblok in positieve zin. Van de A2 naar de A9 moest ik helaas in de remmen voor een slome linksrijder (NL=Nur Links), dus die bocht ging helaas aan mijn neus voorbij. Eenmaal op de A4 heb ik de cruise control erop gezet, en daarvoor hoefde ik alleen maar op “SET” te drukken meer niet. Eenmaal thuis heb ik meteen mijn digitale spiegelreflexcamera gepakt en foto’s van de Samsonite kofferset gemaakt. Zo op het oog schatte ik de inhoud van de bagageruimte verkeerd in, uiteindelijk bleek er meer in te passen dan ik gedacht had. Met afdekhoes: 3×70-liter + 2×50-liter – Zonder afdekhoes: 3×70-liter + 3×50-liter + 3×33-liter + 1×13-liter. Ook weer een positieve verrassing, dus al met al een goed begin van de 1ste testdag!

Wow wat lekker!
Even een rare alinea tussendoor en geloof me als ik zeg dat dit typisch des Honda’s is. Toen ik nog motoren testte overkwam me dat ook regelmatig met een Honda, hoe dat komt weet ik niet maar een Honda is gewoon ALTIJD goed. Zaterdag is zo’n typische rommeldag waarop ik van alles en nog wat doe, en deze dag kwamen daar nog een paar dingen bij. Zo moest ik o.a. mijn dement wordende tante ophalen in Katwijk-Binnen en naar mijn moeder brengen voor een gezellig dagje uit. Mijn moeder heeft geen rijbewijs/auto en dus vroeg ze aan mij of ik haar op wilde halen. Daar is deze Honda CR-V een uitermate geschikt auto voor, een hoge instap is erg handig voor oude mensen en de rollator past met gemak in de grote kofferbak. Na het wegrijden was mijn eerste gedachte: “Jeetje wat rijdt deze auto toch verschrikkelijk lekker, schakelen, koppelen, 1.6-liter diesel, stoel, sturen het klopt gewoon allemaal als een bus. Toen ik ’s middags mijn Renault Twizy op moest halen heb ik de Honda even bij mijn garage neergezet. Daarna ben ik gaan zwemmen en heb de Renault Twizy voor de deur opgeladen, en tegen het einde van de middag ben ik weer naar de garage gereden. En weer had ik dat overweldigende gevoel van wat “Jeetje wat rijdt deze auto toch verschrikkelijk lekker”, een gevoel dat zich domweg niet in woorden laat vangen. Wat dat betreft mag je zeggen dat het wijlen Soichiro Honda zijn grootste verdienste was en nog steeds is dat hij iets in zijn producten weet te stoppen dat volstrekt uniek is.

Op dat moment moest ik terugdenken aan de test van een Honda CBR600RR motorfiets zo’n jaar of tien geleden. Dat kleine Supersport motortje reed zo onbeschoft lekker dat je niet meer af wilde stappen. Na de fotoshoot ging een vriend van mij nog even een blokkie om…. een wel hééééééééééééééééél erg groot blokkie om want hij kwam maar niet terug. Op een gegeven moment werd iedereen letterlijk doodongerust, Bart had vast een ongeluk gehad dat kon niet anders. Na ruim driekwart uur kwam hij dan eindelijk terug in één stuk en stapte met een verschrikkelijk grote grijns af. “Je wilt niet meer afstappen en alleen maar door blijven rijden”, zei hij tegen ons. We keken zo beduusd naar hem dat hij verschrikkelijk hard moest lachen. Na de Renault Twizy in de garage gezet te hebben stapte ik weer in de Honda CR-V. Ik reed mijn standaard rondje naar huis met zoveel mogelijk verkeersdrempels. En oh wat moest ik glimlachen in mezelf want een jaar of tien geleden gaf een vriend van mij de CR-V de bijnaam Cool Rag-Voertuig. En terwijl ik over alle verkeersdrempels heen vloog, en totaal relaxt achter het stuur zat moest ik aan die bijnaam denken.

Rare zaterdag
Zaterdagochtend heb ik even in krap anderhalf uur tijd een serie actie- en sfeerfoto’s gemaakt. Dit keer in het deel van Warmond aan de andere kant van de Kagerplassen. Dat weten heel veel mensen niet maar er ligt ook een gedeelte van Warmond tussen Leiderdorp en Oud Ade. Wat mij betreft het mooiste deel en daar heb ik uiteraard de sfeerfoto’s gemaakt, waarna we via Oud Ade en Roelofarendsveen naar de A44 gereden zijn en in Sassenheim de actiefoto’s hebben gemaakt. Mijn zwager moest net als ik even wennen aan de laat aangrijpende koppeling, maar geloof me dat duurt één dag en dan ben je eraan gewend. ’s Middags ben ik nog even gaan zwemmen maar ik voelde me niet zo lekker na een zeer heftig rondje eGym (zoek maar eens op, erg spectaculair) op het fitnesscentrum. Mama mia wat is dat heftig zeg niet normaal gewoon! Ik ben ’s middags nog gaan zwemmen maar na amper 1 kilometer stapte ik gesloopt het zwembad uit. Dat is me werkelijk in geen 15 jaar overkomen. De volgende dag moest ik werken en dus ben ik vroeg naar bed gegaan. Dag drie na een rare zaterdag, een dag om snel te vergeten dus. Zondag was het zoals altijd extreem rustig op de weg om 07.30u, en dus had ik de weg voor mezelf. De eerste kilometers reed ik vrij rustig met af en toe een lekkere bocht. Pas bij de koeienrotonde begon het echte testen, eindelijk, eindelijk kon ik er tegenaan. Om het wat moeilijker te maken voor mezelf liet ik de cruise control aanstaan op 50 km/u, en ik was benieuwd of ik zonder te remmen over de rotonderand heen kon vliegen. Ja dus en het ging nog eens vrij makkelijk ook, eigenlijk ook wel logisch gezien de onafhankelijke wielophanging achter en de lange veerwegen.

Deze cruise control blijft trouwens aanstaan bij op- of terugschakelen, niet vergeten dus want anders kun je behoorlijk verrast worden. Wat overigens grappig is aan deze cruise control (vast gezet op 50 km/u in de 4de versnelling) is dat-ie in de ECON-stand na het indrukken van de RES-knop heel traag van 40 km/u naar 50 km/u kruipt. Doe je hetzelfde met de ECON-knop uit dan gaat het hernemen van 40 km/u naar 50 km/u een stuk sneller. Na de koeienrotonde ging ik op normale snelheid door de flauwe bocht met verkeersdrempel. Voor de eerstvolgende haakse bocht voor de Mc Donald’s besloot ik het ESP uit te zetten. Wat er toen gebeurde lijkt heel erg veel op het bochtengedrag van de Hyundai Veloster en de Kia Carens. Met vol doorspinnende voorbanden vloog de Honda CR-V zonder onderstuur perfect door de haakse bocht heen. Dit voelde verrassend goed aan maar ik had geen tijd en zin om een rondje rotondecircus te doen. Dat zou ik donderdag wel doen want dan moest ik ’s avonds werken en is het daar ook erg rustig. Uit werk vandaan ben ik eerst even gaan zwemmen, daarna eten, toen wandelen in de stad en vervolgens ben ik in de Honda CR-V gesprongen en richting het Space Business Park gereden. Om alvast wat lol te hebben ben ik via de ventweg langs het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg gereden. De hoogste asfalten verkeersdrempel ging lekker en de landing was mooi, de uitgaande demping is uitstekend net als de veren die in eerste instantie wat hard lijken aan te spreken maar dat pas juist goed bij een Crossover als deze CR-V. Een waggelbak zit werkelijk geen enkele koper op te wachten.

Cool Rag-Voertuig???
In de verte zag ik veel verkeer uit de richting van het Panbos komen en dus heb ik de auto even stil gezet. De S-bocht en rotonde wilde ik persé voor mezelf hebben, anders is het gewoon niet leuk. Vanuit de S-bocht kan ik hier heel de rotonde op- en afrijden, en met een beetje mazzel glijden. Ik twijfelde nog even of ik ‘m in de 2de dan wel de 3de versnelling zou nemen. Ik heb vervolgens de S-bocht in de 3de versnelling en de bocht op de rotonde in de 2de versnelling genomen. Met vol doorspinnende voorbanden gleed ik perfect vanaf de rotonde naar de linker voorsorteerstrook. Het voelde heel zeker en vooral lekker aan, deze Crossover is mede door het fijne 1.6-liter dieselblok een erg leuke en vooral ook fijne auto om in te rijden. In de bocht naar de N206 reed er bijna een auto tegen mij aan. Sommige automobilisten kunnen gewoon geen bochten nemen, zodra ze geen lijnen meer zien in een bocht snijden ze de buitenbocht meteen te scherp aan. Even verderop de N206 ben ik eraf gegaan bij Klei-Oost, een mooie maar lastige afritbocht als de snelheid maar hoog genoeg is. Door heel laat te remmen en de auto hard door deze doordraaiende afrit heen te smijten komt er een ongelofelijke druk op de linkerkant van de auto te staan. En als je dat dus verkeerd inschat dan ben je gewoon de Sjaak. Meteen na de afrit gaat het over de N206 richting het Space Business Park, een beter testcircuit is er in de wijde omgeving van Leiden niet te vinden. Behalve die ene haakse bocht met het ESP uit wist ik totaal niet wat ik kon verwachten. En eigenlijk is dat wel leuk want ik hou wel van verrassingen, en dat bleek ook zo te zijn. Op de rotonde zette ik de ECON-stand uit en het ESP uiteraard ook, want nu mocht de Honda CR-V dan eindelijk laten zien hoe goed-tie is. De rotonde verlatend gaf ik plankgas in de 2de versnelling, waarna ik in eerste instantie perfect op de idealen lijn blijvend met vol doorspinnende voorbanden door de bocht vloog. Vlak daarna kregen de banden weer grip en hoorde ik even een fraai gepiep en vloog rechtdoor. Daarna sloeg ik rechtsaf en reed mooi op de grens door de flauwe linkerbocht.

De wegligging van deze toch niet lichte Honda CR-V is werkelijk fantastisch. Daarna draaide ik de vrachtwagenparkeerplaats op maar omdat er halverwege twee auto’s en een paar mannen stonden te praten gaf ik geen plankgas. Oké een klein beetje dan want het waren mannen in BMW’s en dat zijn geen doetjes, toch? Daarna ging het heel hard links-rechts richting de ESTEC. En ook in deze twee bochten liet de Honda CR-V zich van zijn beste kant zien, niks geen onderstuur maar gewoon strak door de bochten heen. Daarna reed ik plankgas over de de asfalten verkeersdrempels heen, en stuurde hard naar rechts richting de hoge asfalten verkeersdrempel met vlak daarna een rotonde. Ik ben met een hogere snelheid dan normaal over de asfalten verkeersdrempel heen gevlogen, en ik kwam daardoor met alle vier de wielen los. De landing was perfect maar dat had ik ook niet anders verwacht gezien de fantastische vering/demping en dito onderstel. Daarna ben ik met ook weer een hogere snelheid dan normaal de rotonde afgevlogen, en ja zelfs in de 3de versnelling vloog ik met vol doorspinnende voorbanden door de bocht na de rotonde. Wow! Daarna ben ik nog één keer over de vrachtwagenparkeerplaats hen gevlogen, dit keer tussen de echte mannen en hun BMW’s door. Deze Honda CR-V laat zich zelfs plankgas werkelijk tot op de millimeter precies haaks linksom en rechtsom smijten. En ja ook deze Honda CR-V 1.6 i-DTEC Lifestyle verdient de bijnaam “Cool Rag-Voertuig” voor de volle honderd procent. Wat zeg ik? Maak daar wat mij betreft gerust 110 procent van! Ik had totaal niet verwacht dat deze lichte 1.6-liter diesel het zo ongelofelijk goed zou doen in deze CR-V. En een speciale vermelding verdienen de Michelin Latitude Sport banden, de grip van deze banden is werkelijk subliem.

Eén op nog wat
Toen ik in Amsterdam bij de Honda-dealer weg reed had ik nog geen idee wat het verbruik van deze auto is, maar toch zei ik desondanks tegen de verkoper dat ik iets van 1:25 zou moeten kunnen halen. Een slag in de lucht die achteraf nog niet eens zo verkeerd bleek. Na het volgooien van de dieseltank was ik trouwens ook behoorlijk verrast door het verbruik. Tot dan toe had ik behoorlijk stevig – zeg maar gerust zéér sportief – door gereden en dus vond ik het verbruik van 1:16,5 niet eens zo verkeerd voor zo’n grote ruim 1.500 kg zware auto. Maar ja nu aan mij de taak om 0 keer te remmen en een zo laag mogelijk verbruik te scoren. Ik heb de zuinigheidsrit uiteraard in de ECON-stand gereden, dat lijkt me niet meer dan logisch. Het was lekker rustig op de N206 en dus kon ik heerlijk relaxt aan mijn zuinigheidsrit beginnen. Oké ik moest twee keer even een beetje gas bijgeven om een vrachtwagen voor te blijven (de N206 gaat na de afslag Noordwijk aan Zee van 2=100 km/u naar 1=80 km/u baan), want de hele tijd een vrachtwagen voor je neus hebben, of tussen twee vrachtwagens in rijden nee dank je. In Vogelenzang ontdekte ik dat je 30 km/u kunt rijden op deze cruise control, best handig in een 30-zone alhoewel ik meestal 35 km/u rijdt. De bomenweg langs Heemstede richting Bentveld ging heerlijk totdat ik ineens leek te moeten stoppen. Ze waren boomtakken aan het afzagen precies op mijn weghelft, maar gelukkig mocht ik net op dat moment van de verkeersregelaars doorrijden. Lucky me, dus ik zat nog steeds op 0 keer remmen. Bij het afslaan naar de Nachtegalenlaan zag ik ze al staan, de 100.000 werkbusjes (allemaal half op de weg geparkeerd) bij het nieuw gebouwde walhalla van een of andere rijke pief. Gelukkig kwam er geen verkeer van de andere kant en kon ik zonder te remmen de laan uitrijden. De T-splitsing vlak daarna ging voor de verandering weer eens goed, en het stoplicht dat vrijwel altijd knippert stond gelukkig op groen.

En zo reed ik rustig verder richting Zandvoort totdat ik ineens een vrachtwagen recht op me af zag komen in de meest onoverzichtelijke en meest vervelende bocht van Zandvoort. Vlak voor de bocht aan de andere kant stond namelijk een vrachtwagen half op de weg geparkeerd, en ja dan heb ik toch echt voorrang op het tegemoetkomend verkeer. Maar deze vrachtwagenchauffeur nam gewoon voorrang, hij keek niet eens of er iets aankwam. Dat ik niet heb geremd mag een wonder heten, het scheelde dan ook maar een tiental centimeter of ik had ‘m geraakt. En zo reed ik weer vrolijk verder richting de boulevard, waar ik naast het circuit nog even lekker kneiterhard (lees: zonder te remmen) over de mooie rotonderand ben gedraaid en gegleden. Ik dacht heel even dat het té was, maar de Honda CR-V trok het zowaar tot mijn verrassing. Op de boulevard reed er een auto met aanhanger heel erg voorzichtig voor mij uit, iets te voorzichtig als je het mij vraagt en dus heb ik maar wat extra afstand gehouden. Op de duinenweg heb ik eerder dan normaal gas gegeven gewoon om deze slome jodokus kwijt te zijn. Na de ommedraai bij Overveen had ik een goed gevoel over de terugrit, dat direct verdween toen ik moest remmen. Remmen voor een BMW-rijder die een praatje stond te maken met een wandelaar middenin een bocht. Je verwacht het niet hè! Tja een BMW-rijder bezit de hele wereld dus die mag dat, gek toch dat ik niets met BMW-rijders heb. Het meest lullige is dat ik daarna niet meer heb hoeven remmen verdorie. De terugweg ging werkelijk perfect dus ik baalde behoorlijk, maar het gunstige verbruik maakte gelukkig alles weer helemaal goed. 1:24,3 is ruim beter dan in de gegevens van de Honda CR-V op de Honda-site staat.

Waha wat een motorblok
Na het aftanken besloot ik om er nog even vol tegenaan te gaan, gewoon nog weer iets heftiger dan de vorige keer. Ik reed heel rustig op de bocht af van de oprit in ’t Heen naar de N206, en vlak voor de bocht trapte ik het gaspedaal op de bodem in de 2de versnelling. De voorbanden begonnen direct door te spinnen, maar in tegenstelling tot de vorige keer schakelde ik nu middenin de bocht naar de 3de versnelling. De Honda CR-V ging gewoon heel mooi door met wat hij al aan het doen was, en vloog perfect langs de witte lijn de opritbocht door. Dit 1.6-liter dieselblok is een fantastisch fijn motorblok, wat dat betreft kun je dat wel aan Honda overlaten. Nog niet eens zo lang geleden had Honda helemaal geen eigen diesel motorblokken. Maar toen ze dan eindelijk besloten om zelf een diesel motorblok te gaan maken in 2003 was het meteen één van de beste wereldwijd. Maar ja met alleen een 2.2-liter diesel motorblok kom je er niet en dus besloten ze bij Honda ook een lichter diesel motorblok te ontwikkelen. En niet zomaar eentje want in tegenstelling tot wat ik dacht is het een technisch hoogstandje. Als ik iets wil weten over techniek kijk ik altijd even op AMT.nl en daar vond ik inderdaad een mooi technisch artikel over die interessante 1.6-liter diesel motorblok. Het anders dan andere begint al bij de nokkenasketting, er loopt een ketting van de krukas naar de hogedrukpomp en van daaruit loopt er dan weer een ketting naar de inlaatnokkenas. Vrijwel altijd loopt er een ketting vanaf de krukas direct naar de nokkenas.

Bijzonder aan deze 1.6 i-DTEC is dat-ie maar liefst 47 kg lichter is dan de 2.2 i-CDTI, en dat komt niet alleen door de kleinere afmetingen. Kortere zuigers, lichtere drijfstangen en een iets dunnere krukas dragen bij aan minder bewegende massa. Minder bewegende massa betekent een minder sterke onbalans, en daardoor is een balansas zoals in de 2.2 i-CDTI niet meer nodig. En ook dat scheelt weer gewicht, maar toch stond gewichtsbesparing niet overal voorop. Zo werd er bijvoorbeeld voor gekozen om de krukaslagerkappen niet meer in één stuk samen te gieten. Door afzonderlijke kappen te gebruiken komt de trilling van het verbrandingsgeluid minder scherp door zoals AMT het omschrijft. Dat heeft allemaal met eigenfrequenties te maken, maar dat verhaal wordt te ingewikkeld en ga ik dus niet verder op in. [quote AMT.nl] Het mag dan ook duidelijk zijn waarom deze 1.6 diesel inderdaad beter presteert dan andere diesels, die niet aan 88 kW en 300 Nm komen. Het knappe is misschien vooral dat met name detailwerk een dergelijk resultaat levert, want echt afwijkende techniek bevat deze diesel niet. Een geregelde generator belast de motor minder, maar da’s niks nieuws. Een kleine turbo, net als bij de 2.2 van het verstelbare VGT type, reageert snel bij laag toerental. Tja, dat zeggen ze allemaal. Geen piëzo injectoren, maar gewoon met magneetbediening, met 1.800 bar maximale druk weliswaar modern, maar lang niet uniek. De nieuwste Bosch magneetinjectoren reageren namelijk ook heel snel, en ze zijn vooral ook goedkoper! [/quote AMT.nl]

De laatste dag
Op die laatste dag had ik even een heel leuk moment dat me deed beseffen waarom een Crossover toch zo ontzettend handig is in sommige situaties. Ik was donderdagochtend vrij en omdat het mooi weer was ben ik even lekker in het buitenbad gaan zwemmen. Na het zwemmen kwam ik in zo’n typische situatie terecht veroorzaakt door verkeerstokkies die geen enkele verkeersregel kennen, laat staan dat ze de verkeersregels zouden snappen als ze die überhaupt al zouden kennen. Ik stond voor het rode stoplicht vanaf de meest rustige zijweg op één van de drukste kruispunten in Leiden. De kruising van de Churchilllaan met de Voorschoterweg, een hele grote kruising waar het soms zo vast staat dat je er bijna gek van wordt. En geloof me als ik zeg dat dit geen grapje is, 10-15 maal een groen stoplicht steeds weer op rood zien springen is niet fijn. Afijn na dit stoplicht sla ik meestal linksaf richting Voorschoten dat scheelt me zomaar 4 stoplichten op dat korte stukje. Maar ja jullie begrijpen het al grote kruising, veel verkeer, files en dus ook bestuurders die doodleuk een kruising blokkeren alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het stoplicht sprong op groen en er stond een lange vrachtwagencombinatie voor mijn neus met een stuk of wat auto’s erachter. Ik dacht niet eens na over wat te doen, maar reed automatisch links langs de vrachtwagencombinatie en de auto’s richting de stoplichten van het tegemoetkomende verkeer van links, daarna reed ik net na dit stoplichten over de middenberm met twee hoge stoepranden aan weerskanten. Kijk zo doe je dat in een Crossover van de nood een deugd maken, en gebruik maken van de pluspunten van deze auto. Met een sedan of hatchback was ik ergens halverwege die middenberm op de bodemplaat blijven hangen.

Donderdag moest ik ’s middags beginnen vanwege de donoravond, we hebben namelijk als één van de weinige IVF-klinieken nog een spermabank. En om te zorgen dat de patiënten en de sperma-donoren elkaar niet in de weg lopen komen de laatsten vanaf 16.00u tot 19.30u hun ‘werk’ doen. Op weg naar werk had ik dus even heerlijk alle tijde om me uit te leven op het rotondecircus. Want ik mocht de Honda CR-V dan op de grens gereden hebben, het kan natuurlijk altijd nog weer een graadje heftiger. De koeienrotonde had ik al zo vaak gereden afgelopen week dat ik me nu iets meer rally-rijgedrag permitteerde. Maar ook nu weer reed ik na de rotonde keurig verder, ondanks dat ik zwaar glijdend en behoorlijk dwars over de rotonderand heen gleed. Op naar het nog heftigere werk op het enige echte rotondecircus in de hele wereld. Ik reed op één van de twee grootste ronde rotondes (er is ook een grote ovale) af en gaf plankgas in de 2de versnelling, en hoekte de Honda CR-V keihard de binnenring op waarna de auto over vier wielen begon te glijden. Geen probleem want ik had ruimschoots uitloop naar de buitenring. Uiteindelijk belandde ik via de scheidingsrand half op de buitenring, waarna ik weer terugstuurde naar de binnenring en verder reed. Daarna vloog ik half over de nu iets minder hoge rotonderand vlak langs de vangrail over de A4 heen. De ovale rotonde kwam eraan en ik maakte even snel vaart, niet zozeer voor het oprijden van de rotonde maar voor de 180-gradendraai. En ook nu weer kreeg ik de Honda CR-V zwaar aan het glijden, maar ik moet dan ook eerlijk zeggen dat geen enkele auto dit trekt.

Anti-geluid
Het afsluiten van dit testverslag doe ik in een opgelegde stilte, want deze Honda CR-V bevat namelijk een technisch hoogstaand snufje dat ik absoluut niet onvermeld mag laten. Honda begon er alweer heel wat jaren geleden mee in de dure Legend, maar tegenwoordig zijn ook de gewone modellen ermee uitgerust. De anti-geluid technologie was ooit een peperdure technologie, maar Honda is erin geslaagd om deze fraaie techniek om te zetten in een betaalbaar product. Honda’s ‘noise cancellation’ zoals het in het Engels zo mooi heet, is een op software gebaseerde oplossing die veel lichter is dan isolatiemateriaal (een zwaardere auto betekent een hoger verbruik!). Er zitten microfoons – onder andere in de hemel – in de Honda CR-V die hinderlijke geluidsgolven oppikken waarna een computer er een anti-geluid (=omgekeerde geluidsgolven) van maakt en deze afspeelt via de luidsprekers van het audio-systeem. De anti-geluid technologie kan onder andere helpen om rijgeluiden, motorgeluiden en rijwind te reduceren dan wel volledig te elimineren. Dat zorgt voor een stillere, en waarschijnlijk ook aangenamere rijervaring in deze Honda CR-V. Het systeem werkt altijd dus ook als het audio-systeem uitstaat wordt het anti-geluid doorgegeven aan de luidsprekers in de Honda CR-V. Misschien is dit wel een hele belangrijke reden geweest dat elke rit die ik in deze Honda CR-V heb gemaakt zo aangenaam was. Ik weet het wel zeker!