Mazda 3 GT-M SkyActiv-G 120 2014 – autotest

 

Deze testauto werd ons aangeboden door Mazda Motor Nederland



SkyActiv-technologie=SkyHigh-plezierologie!
Hoeveel mensen antwoorden blindelings “Ja” op de vraag of Mazda een Japans automerk is? Dat vroeg ik mezelf af in de weken voordat ik mijn eerste Mazda ging testen, en inderdaad had ik gelijk want veel mensen moesten of (lang/te lang) nadenken of noemden Zuid-Korea. Duh??? Nou eigenlijk heel simpel, wat ik hiermee wil zeggen is dat Mazda anders is dan de andere Japanse automerken. Neem de nieuwe SkyActiv-technologie van Mazda die volledig haaks staat op de heersende trend van downsizing in de auto-industrie. Op mijn favoriete techneuten website AMT.nl las ik daar het volgende over.

[quote AMT.nl]
In 2007 stelde Mazda zich een ambitieus doel. Uiterlijk in 2015 moesten alle nieuwe Mazda’s ten minste 100 kg lichter en 30 procent zuiniger zijn. Ondertussen moest Mazda’s ‘Jinba Ittai’-gevoel, dat staat voor de eenheid tussen paard en ruiter, of in dit geval tussen auto en berijder, verder versterkt worden. In AMT 9 van 2011 presenteerde Mazda onder de naam SkyActiv de techniek waarmee dat moet gebeuren. Heel opvallend daarbij was de 2.0 viercilinder benzinemotor. Waar veel concurrenten de weg van de downsizing inslaan, kiest Mazda een andere optie: een compressieverhouding van 14:1 (ook voor de diesel, normaal gesproken is dat voor benzine – 1:10 en diesel – 1:20, red.). Heel goed, zo dicht comprimeren zorgt voor een betere cilindervulling. Maar het gevaar is een ongecontroleerde verbranding. Als de pingelneiging moet worden bestreden met later ontsteken, verdwijnt een veel te groot deel van de verbrandingsenergie als warmte door de uitlaat. Vandaar dat de nieuwe SkyActiv-G benzinemotor directe injectie met zesgatsverstuivers, een lang 4-in-2-in-1 uitlaatspruitstuk, een kleinere boring-slagverhouding en een zuigerbodem met een kuiltje kreeg.”
[/quote AMT.nl]

Als techneut ben ik gek op dit soort eigenzinnige keuzes en slimme oplossingen.

Ik deed een plas stapte in de Mazda en gaf gas, en ja SkyActiv staat duidelijk ook voor SkyHigh plezier. De zit, het sturen en het schakelen…. dit is een rasechte rijdersauto. Nou ben ik sowieso erg gecharmeerd van de sedans van Mazda (vooral de Mazda 6 in het wit), ze kloppen namelijk van voor tot achter en dat zie je maar zelden. Meestal zien sedans eruit zo van “Oh ja er moest ook nog een kont aan” en dat ziet er 9 van de 10 keer niet uit zoals bij de Duitse automerken. Tijdens het ritje naar huis probeerde ik mijn iPod Touch aan te sluiten maar dat was op dat moment even geen succes (kom ik later nog op terug). De spaghetti-wegen rond de importeur zorgen meteen voor een goed begin van de test, niks even rustig wennen maar meteen sturen. Volgens mij is het hoofd wegenaanleg van het knooppunt rond Gouda een Italiaan geweest dat kan niet anders! Om alleen al vanaf de A12 naar de importeur te komen moet de gemiddelde NavSat zwaar overuren draaien om niet in zichzelf verstrikt te raken. De rit naar huis ging over de A12 naar Zoetermeer en daarna de N209/N206 naar Leiden, dat is een leuke weg die ik helaas niet zo vaak meer rijd. De afrit naar de N209 ging lekker, ik stuurde de Mazda 3 mooi strak door de afritbocht heen. De volgende mooie bocht is die naar de N206, en die nam ik met iets meer snelheid. Met vier uitstekende Dunlop SP Sport Maxx TT banden om de 18-inch velgen hoefde ik me namelijk geen zorgen te maken over de grip.

Driver safety
Dat je tijdens het rijden de NavSat niet in kan stellen ben ik met enige regelmaat tegen gekomen. Maar dat het touchscreen alle dienst weigert (lees: niet te bedienen is) tijdens het rijden is nieuw voor mij. Eenmaal aan het rijden kon ik de playlist van de iPod Touch alleen nog maar via de MMS-menuknop op de midden-console bedienen. Wel zo veilig voor de bestuurder en ik kan mij daar dan ook helemaal in vinden. Wel had ik problemen om mijn iPod Touch aan de praat te krijgen, en tijdens de testweek gebeurde het meerdere keren dat de boel vastliep. Even mijn iPod Touch los koppelen van de USB-ingang hielp dan 9 van de 10 keer, maar het lijkt een beetje op de problemen met Sync (=Microsoft) van Ford. Ford is trouwens overgestapt naar het stabielere QNX (=Blackberry) dus dat zegt genoeg denk ik. Ik heb nog even geprobeerd om mijn iPod Touch via de Bluetooth te koppelen, maar ondanks het invoeren van de juiste pincode lukte dat steeds maar niet. Maar ondanks deze probleempjes heb ik wel genoten van de muziek uit de Bose speakers. De bediening van het MMS is doodeenvoudig en intuïtief, precies zoals ik het graag zie. Om maar meteen door te gaan met de rest van het interieur, de voorstoelen zitten werkelijk perfect. Het stuur ligt al net zo perfect in de handen en het dashboard is fraai afgewerkt, kortom ergonomisch klopt deze Mazda 3 als een bus. Iets heel kleins dat mij en mijn zwager opviel, en juist daardoor grappig is om te vermelden zijn de bedieningsknopjes voor de portierramen. Die zitten precies op de juiste plek waardoor je nooit per ongeluk de achterste ramen naar beneden doet zoals mij bij de meeste testauto’s vaak overkomt.

Meteen na thuiskomst ben ik naar mijn garage gereden om de Samsonite kofferset te fotograferen. Dat was nog behoorlijk wat passen en meten, maar uiteindelijk kwam ik erop uit dat er 3×50-liter + 4×33-liter + 1×13-liter in de kofferbak passen. Ik heb maar drie 33-liter koffers dus die vierde moet je er maar bijdenken op de foto, feit is dat het precies past en daar gaat het om. Na het eten ben ik nog even zo’n heerlijke zomeravond-rit gaan maken zoals je die alleen in de buurt van het strand kan maken. Stiekem baalde ik even dat ik niet in een cabrio zat, maar met de raampjes open in zo’n fijne auto maakt veel zo niet alles goed. Rustig richting het strand cruisend viel mij iets op door de laagstaande maar nog steeds felle zon, want daardoor is de informatie op de HUD (=Head Up Display) nauwelijks nog af te lezen. Op de HUD worden trouwens ook de aanwijzingen van de NavSat geprojecteerd, erg handig voor de bestuurder die daardoor zijn ogen op de weg gericht kan houden. En zo reed ik in een heerlijk avondzonnetje van Leiden-Zuid naar Katwijk aan Zee en vervolgens Noordwijk aan Zee en weer naar huis. Het klinkt misschien gek maar juist rustig rijdend kun je een auto vaak veel beter beoordelen. Juist rustig rijdend kun je als testrijder beter voelen of alles klopt, ik noem dat altijd de Tai Chi van het autorijden. En oh wat is deze auto goed, de zit/het sturen/de motor/het schakelen/de koppeling/de wegligging het is allemaal perfect in orde.

Grote omweg
Zaterdagochtend ga ik normaal gesproken eerst even fitnessen, maar dat eGym van de afgelopen week was zo verschrikkelijk slopend geweest dat ik dat even niet zag zitten. Ik besloot daarom via een grote omweg naar het zwembad (slechts 4,3 km verderop) te rijden, een omweg via A’dam waar ik even een cd-rom met foto’s langs wilde brengen. Omdat de Honda-importeur opgeheven is haal ik alle Honda’s nu in Amsterdam op bij een Honda-dealer aan de Hoogoorddreef recht tegenover “De Arena”. Eén van de verkopers had mij gevraagd of hij de actie- en sfeerfoto’s van de Honda CR-V 1.6 -DTEC die ik had getest mocht hebben. Een goed excuus voor een mooi ritje in de Mazda 3 SkyActiv-G 120 GT-M 6MT Sedan zoals-tie voluit heet. Net als vrijdagavond viel mij iets op dat ik alleen voelde als de motor van de Mazda 3 koud was. Het is iets dat heel snel weer verdween zodra de motor ook maar een beetje opgewarmd was, en ik weet zeker dat het maken heeft met de SkyActiv-technologie. Tja hoe moet ik dat uitleggen een specifiek gevoel van een koude draaiende motor die anders is dan alle andere benzinemotoren. Dat kan ik absoluut niet uitleggen, net als dat ik ook niet kan uitleggen dat ik met een koude motor al voelde dat die Opel Insignia OPC 2.8 V6 Turbo 4×4 AT-6 Sedan dik 69 Pk tekort kwam.

Ook nu weer had ik na het instappen direct dat lekkere gevoel dat alles perfect op zijn plek zit, een vergelijkbaar gevoel dat ik ook had toen ik in de Peugeot RCZ 1.6 THP 200 Pk stapte. Een heerlijk gevoel waardoor je als bestuurder tijdens het rijden niet alleen met een beter gevoel, maar vooral ook een stuk zekerder achter het stuur zit. Deze auto geeft de bestuurder vertrouwen en dat is naar mijn mening één van de meest cruciale dingen die een goede auto moet hebben. Ik noem dit altijd “A kind of magic” waarmee ik wil zeggen dat de prijs van de auto er niet toe doet. Op weg naar de A44 reed ik heel rustig zoals het hoort, gewoon even rustig de motorolie opwarmen. Iets dat nog steeds veel automobilisten nooit doen, onwetendheid? domheid? a-technisch? Ik denk alledrie of een combinatie ervan. Op de A44 heb ik de cruise control op 100 km/u gezet, en ben eens rustig gaan genieten van al die haastige voorbij vliegende Nederlanders. Pas op de afrit van de A2 naar De Arena heb ik voor het eerst gas gegeven. Dat is een hele mooie slinger-afrit die je met hoge snelheid kunt nemen, waarna een mooie haakse linkerbocht volgt die alleen leuk is als het stoplicht op groen staat. Ondanks de hoge snelheid voelde het onderstel goed aan, waardoor ik lekker strak door de afritbocht heen kon sturen.

NavSat
Na het afgeven van de cd-rom ben ik via Oudekerk a/d Amstel en Amstelveen naar huis gereden. In Amstelveen raakte ik even de weg kwijt omdat de NavSat me de snelweg op wilde sturen, en dat is nou net iets waar ik geen zin in had. Onderwijl dat ik liep te klooien om de instellingen van de NavSat te wijzigen reed ik de verkeerde kant op. Althans een voor mij onbekende kant op want ik herkende de omgeving niet, maar ja ik kom dan ook zelden in het oersaaie Amstelveen. Uiteindelijk kwam ik bij de Rai uit maar vraag me niet hoe! Ondertussen betrapte ik me er wel op dat ondanks het verdwalen ik wel zat te genieten van het rijden in deze Mazda 3. Bij de vele stoplichten was het slimme start/stop-systeem van Mazda genaamd i-stop een verademing. Waarom dat zo is leg ik verderop in dit testverslag uit, het is in ieder geval anders dan alle andere start/stop-systemen. De avond ervoor had ik even in de prijslijst opgezocht wat ‘mijn’ Mazda 3 moet kosten, en tot mijn grote verbazing was dat maar iets boven de 26 mille. De testauto’s die mij ook hét gevoel geven wat deze auto mij geeft kosten vaak ruim het dubbele tot wel driedubbele, en dan praat ik nog niet eens over alle extra’s die je erbij moet kopen. Deze GT-M versie is standaard voorzien van Bose-audio en heeft als één van de weinige sedans in zijn klasse RVM (=Rear Vehicle Monitoring), kortom deze Mazda 3 biedt veel waar voor zijn geld. Omdat ik die zaterdag nog niets gelezen had over het RVM vroeg ik me de hele tijd al af waar dat RVM-knopje toch voor is. Wel was mij opgevallen dat ik zo heel af en toe een piepje hoorde, en dat bleek inderdaad afkomstig van het RVM. Op foto nummer 4 kun je goed zien hoe en wat alle veiligheidssytemen van deze Mazda 3 precies monitoren.

Uiteindelijk belandde ik op de juiste weg richting Amsterdam, waar ik uiteindelijk voor de Rai uitkwam. Altijd leuk want die bocht naar links en de oprit naar de A4 zijn mooie bochten. De bocht naar links is overigens bijna altijd een puinhoop omdat je na het stoplicht de juiste baan moet kiezen. Heel veel automobilisten snijden hier auto’s naast hen af gewoon omdat ze niet goed naar de witte lijnen kijken, of ze kunnen niet autorijden want daar zijn er ook heel wat van in Nederland. De oprit was nog even spannend want een auto naast mij dacht doodleuk vanuit de rijbaan voor rechtdoor alsnog om mij heen in te voegen voor de oprit. Als automobilisten een foutje maken doe ik niet moeilijk, maar verkeershufters zoeken het maar lekker uit. De oprit ging lekker en meteen in de bocht gaf ik al plankgas want ik moest even verderop invoegen. Gelukkig kun je deze Mazda stevig in toeren doortrekken richting de 6.500 toeren, én blijft het vermogen mooi lineair opbouwen (zag ik op een vermogensgrafiek op een Duitse site) tot aan het rode gebied. Toch stond ik er toch wel even van te kijken hoe snel deze 1.210 kg zware maar 120 Pk sterke sedan accelereert, volgens de brochure gaat het in 8,8 seconden van 0-100 km/u. Op de A4 kreeg ik nog even te maken met een verkeerscrimineel die mij met 150 km/u achterop kwam rijden waar je maar 100 km/u mag, ach ik heb ‘m lekker laten seinen en gelachen om zijn gebaren. In plaats van de A44 besloot ik terug te rijden via de A4 en bij Hoogmade/Leiderdorp – waar het rotondecircus ligt – de snelweg te verlaten.

Rondje rotondecircus en Space Business Park
Uiteraard heb ik op het rotondecircus het ESP uitgezet, want hoe het aanvoelt met het ESP aan wist ik intussen wel. Ik had de Mazda 3 nog niet echt op de grens gereden, maar mijn gevoel tijdens het betere bochtenwerk (met het ESP aan!) was tot nu toe vertrouwenwekkend. De eerste rotonde vanaf de A4 is meteen één van de leukere want de rotonde op en af kun je heerlijk het gas erop zetten en houden. Helaas kwam er net van links een Volvo stationwagon aan, maar vlak voor het oprijden van de rotonde koos de bestuurder voor de buitenring. Prima want daardoor kon ik direct achterlangs de Volvo steken, de timing was perfect en met doorspinnende voorbanden dook ik de rotonde op en af. De rotonde af is een beetje rare bocht met een verzakking maar de Mazda 3 hield zich uitstekend, ik had geen greintje last van onderstuur of onverwachts uitbreken. Toch voelde het anders dan anders aan en dat komt uiteraard door de afwezigheid van een turbo. Het vermogen komt er daardoor veel geleidelijker in, en dat maakt deze Mazda 3 een erg makkelijk te rijden auto. Ik kan me dan ook helemaal vinden in de filosofie van Mazda wat betreft haar geniale SkyActiv-technologie. 120 Pk die voelt als meer dan 120 Pk, 2.0-liter cilinderinhoud en verdorie toch zuinig, de geweldige zit à la een dure sportauto, keigoed stuurgevoel, ach wat zal ik nog meer zeggen, met de uitspraak “Het is maar een 3” doe je deze auto in ieder geval zwaar tekort. Op naar de volgende rotonde die met name bij het verlaten leuk is, maar ook nu weer bleef de Mazda 3 netjes op de ingezette lijn. Helemaal niet verkeerd want deze auto heeft tenslotte geen elektronisch sperdif. Op de volgende rotonde draaide ik weer om voor nog een half rondje, een ook dat ging weer erg lekker. Alhoewel ik dit keer wel te maken kreeg met een licht wegbrekende achterkant.

Daarna ben ik naar huis gereden en heb wat gegeten, om meteen daarna in de Mazda 3 te springen richting het Space Business Park. Dat is toch weer net even anders dan het rotondecircus, de bochten zijn haakser en er liggen asfalten verkeersdrempels van verschillende hoogten voor een paar bochten. Vooral die asfalten verkeersdrempels maken het een stuk lastiger, want dan komt het vooral op de vering/demping aan. Als de vering/demping niet goed genoeg is zal de auto uit balans raken tijdens het landen na de asfalten verkeersdrempel en vrijwel meteen insturen van de rechterbocht. De afrit bij Klei-Oost kon ik lekker hard nemen want er reed niemand voor me. Ik reed de Mazda 3 perfect tegen de grens aan door de afritbocht heen, dus met net geen piepende banden en net niet glijdend. Het voelde bijna – op de Pk’s na dan – alsof ik in een goede sportauto zat in plaats van een gewone betaalbare sedan. Aan de andere kant van de N206 sloeg ik na de rotonde plankgas in de 2de versnelling hard rechtsaf. Met vol doorspinnende voorwielen vloog ik de bocht door heen, waarna ik netjes en strak door de flauwe linkerbocht verder reed. Ik reed de vrachtwagenparkeerplaats op en schakelde al zijdelings glijdend op van 2 naar 3, en ja zelfs in de 3de versnelling heeft dit 2-liter motorblok nog genoeg kracht om de voorwielen door te laten spinnen. Daarna even rechts-links in de 2de versnelling en ook dat ging weer met twee vingers in de neus. Tot nu toe is de Mazda 3 in elke bocht mooi in balans gebleven, en dat heeft me ronduit verrast gezien het op papier ‘onsportieve’ karakter van deze sedan.

Nu wel!
Op naar de asfalten verkeersdrempels de rotonde en de noordelijke oprit naar de N206. De eerste asfalten verkeersdrempel voelde goed aan, de uitgaande demping van de Mazda 3 is precies goed en van nadeinen was dan ook geen sprake. En ook de tweede asfalten verkeersdrempel en meteen daarna de rechterbocht waren een eitje voor de strak sturende Mazda 3. Na de derde asfalten verkeersdrempel twijfelde ik even of ik het gas erop zou houden. De vierde asfalten verkeersdrempel is nogal hoog, maar na even iets gas lossen gaf ik toch weer gas. De Mazda 3 kwam net niet helemaal los, de landing was perfect en het op- en afsturen van de rotonde ging werkelijk superstrak. Na de landing schakelde ik terug naar de 2de versnelling en gaf plankgas de rotonde verlatend, waarna ik heel mooi met vol doorspinnende voorwielen door de rechterbocht vloog. Meteen daarna had ik zoiets van “Droom ik nou of hoe zit het?”, dit is zo totaal anders dan een downsized turbo-motorblok. Het voelt minder heftig aan maar dat is natuurlijk schijn, want door het meer vloeiende bochtengedrag lijkt het alleen maar minder heftig. Als ik nou vergelijkingsmateriaal zou hebben zou ik een beter onderbouwd testresultaat kunnen presenteren, maar het lullige is dat geen enkele auto die ik ooit getest heb op deze Mazda 3 lijkt. Deze auto zet compleet nieuwe maatstaven in dit segment, dit is namelijk vele malen beter dan ik normaal gesproken zou mogen verwachten in dit segment. Ik hou er wel van om verrast te worden en deze auto doet dat maar dan in het kwadraat.

De volgende serie bochten laat ik dan ook voor wat het is, en dus was ik benieuwd hoe de noordelijke oprit naar de N206 zou gaan. Na de rotonde had ik de hele oprit voor me alleen, ik gaf plankgas en schakelde behoorlijk vaart makend van 2 naar 3 en op het moment van opschakelen zat ik al boven de 100 km/u. De N206 oprijdend hoorde ik wel iets bandengepiep, maar gezien de snelheid viel me dat heel erg mee. Ik besloot daarom de oprit bij ’t Heen ook nog maar even mee te nemen. Afrit af en oprit op en daar ging-ie dan, als de Mazda 3 nu niet uit zou breken dan wist ik het ook niet meer. Ik reed rustig op de opritbocht af en vlak voor de bocht trapte ik het gaspedaal op de bodem in de 2de versnelling. In tegenstelling tot een auto met een turbo-motorblok en/of een elektronisch sperdif, ging het net even anders maar toch heftiger dan je zou mogen verwachten op grond van de 120 Pk. Met zwaar piepende banden stuurde ik strak langs de witte lijn, terwijl de achterkant steeds even weg leek te gaan breken. Het bleek slechts een minimale verstoring en past helemaal in het beeld dat ik tot nu toe heb van de Mazda 3. Pas bij zeer extreem weggedrag laat de auto op subtiele wijze merken dat-ie het niet leuk vindt.

Gelukkig regen
Als een auto zo goed is als deze Mazda 3 dan wil ik ook persé even in de regen hebben gereden. En gelukkig voor mij kwam die regen, én ook nog eens op een heel goed moment. Zondag moest ik namelijk werken en om 07.30u is het lekker rustig op de weg, en dus kon ik ongestoord mijn gang gaan in de bochten. Eerst even met het ESP aan uiteraard, maar die corrigeerde perfect iedere potentiële glijpartij. Daarna heb ik het ESP uitgezet en heb afwisselend rustig tot stevig gas gegeven in de bochten. De Mazda 3 reageerde heel voorspelbaar op elke gasreactie = doorspinnende voorwielen en minimaal onderstuur. Op de koeienrotonde gleed de Mazda 3 licht dwars heel mooi gecontroleerd over de rotonderand heen. Er viel werkelijk geen enkele onrust in het onderstel te bespeuren, tijd om het gaspedaal iets dieper in te trappen dus. Op het rotondecircus aangekomen ben ik er eens rustig voor gaan zitten. Na één rondje had ik zoiets van: “Het lijkt alsof ik op droog asfalt reed.” Nog maar een rondje dus om te kijken of ik wel helemaal wakker was op deze vroege zondagochtend. Het tweede rondje trapte ik het gaspedaal nog iets eerder en dieper in. De heftig doorspinnende voorbanden zorgden niet voor onderstuur, ik kon de Mazda 3 gewoon netjes de rotonde op- en afsturen en daarna door een mooie flauwe rechterbocht heen. Dit is eerlijk gezegd precies wat ik verwacht had van deze Mazda 3, alleen de banden hadden nog roet in het eten kunnen gooien. Maar deze Dunlop SP Sport Maxx banden zijn gewoon goed, ook in de regen, en dus gelukkig geen verrassingen dit keer.

Uiteraard ben ik ook nog even zwaar over de grens heen gegaan, maar zelfs toen kon ik de Mazda 3 na heftig dwars wegglijden met gemak corrigeren. Ik ging bijna verlangen naar die fantastische Yokohama C-drive banden, “The must have tyre in the rain” las ik op een Australische website over die banden. Voor veel automobilisten zou deze band een uitkomst zijn, want op het moment dat ik dit testverslag aan het afronden ben staat half Nederland vast. Dat blijft iets wat ik maar niet kan en wil begrijpen, zodra het regent staat Nederland regelmatig muurvast. Uit werk vandaan was het droog en ben ik ‘mooi’ naar huis gereden. En met ‘mooi’ bedoel ik lekker hard en strak over de rotondes heen. Deze Mazda 3 is een echt rotondebeest zoals ik dat altijd noem, en dat nota bene voor zo’n grote auto. Nadat ik de Mazda 3 thuis geparkeerd had ben ik naar mijn zus gelopen want haar oudste zoon was jarig. Mijn broer en zijn vriendin waren er ook, en die heb ik ’s avonds nog even naar Amsterdam gebracht. Uiteraard om te kijken of de NavSat de juiste weg naar hun huis aan de Amstel zou kiezen. Eenmaal in Amsterdam aangekomen bleek de NavSat een weg te kiezen die nog nooit één NavSat hiervoor had gekozen. Mijn broer zei: “Die weg kan wel maar is absoluut niet handig want daar kom je bijna niet weg.” En dit was niet de enige keer dat de NavSat een verkeerde weg wilde kiezen, bij een gesloten middenberm is het toch echt verdomd lastig linksaf te slaan. Tijd voor een update?

Vering/demping
De prijsklasse waar de Mazda 3 zich in bevindt staat meestal garant voor een aanvaardbare vering/demping. Dat is logisch want goede tot uitstekende vering/demping is niet goedkoop, én vergt bovendien behoorlijk wat testwerk. Na het wegrijden voelde ik direct dat de vering/demping van deze Mazda 3 goed is. De manier waarop de wegverzakkingen op de A12 en de N11 werden glad gestreken stemde mij tot grote tevredenheid. Vlakbij huis aangekomen merkte ik op de snelheidsbrekers één straat verder dat de veren in het begin wat hard aanspreken. De korte felle klappen op zo’n snelheidsbreker leveren cruciale informatie op over de vering/demping. Toen ik de lage kilometerstand op de teller zag wist ik meteen wat de oorzaak was: stick-slip*. Op de normale verkeersdrempels had ik hier totaal geen last van, en dat klopt ook want stick-slip treedt met name op bij een snelle korte invering. Nadat ik zaterdagmiddag mijn broer en zijn vriendin naar huis had gebracht in Amsterdam ben ik over de 1.000-drempelweg bij Rijsenhout terug gereden. Ik ben eerst met 60 km/u over de verkeersdrempels heen gereden, daarna met 70 km/u maar pas bij een snelheid van 85 km/u voelde ik de bekende ‘boink’. Gewoon uitstekend dus voor een auto van deze prijs, Mazda heeft het maximaal haalbare eruit gehaald en dat is best knap. Groot voordeel is overigens wel dat deze auto achter onafhankelijke wielophanging heeft, dat zorgt voor een betere wegligging dan een starre achteras. Op meerdere niet gepubliceerde actiefoto’s was duidelijk te zien dat de Mazda 3 behoorlijk uit de wielkasten komt, maar hoe heftig het er ook aan toeging het binnenste achterwiel bleef aan het asfalt gekleefd. Wat ik ook absoluut nog even moet noemen is het ontbreken van een veerpootbrug. Dat is van groot belang omdat het een onomstotelijk bewijs is dat deze Mazda 3 lichter en sterker (NCAP crashtest 5-sterren) geworden is door gebruik te maken nieuwe staalsoorten. Bij een zeer sportieve rijstijl zal een auto zonder veerpootbrug in deze prijsklasse vrijwel altijd torderen.
*Stick-slip = het verschijnsel dat bij het over elkaar schuiven van twee voorwerpen, soms spontaan een schokkende beweging optreedt. In dit geval de spindel en de kunststof bus waar de spindel doorheen glijdt.

Ik haat maandagen
Maandag, regen, Mazda 3 wat doe je dan??? Gas geven natuurlijk en ik ben dan ook werkelijk heerlijk naar werk gegleden. Deze auto laat zich – met het ESP uit – werkelijk perfect op het gas door de bochten heen sturen. Als ik een maandag zo kan beginnen dat haat ik ze toch maar even tijdelijk niet. En er was nog een reden om deze maandag even niet te haten, het zou ’s middags namelijk mooi weer worden en aangezien we hadden gepland om uit werk vandaan met een aantal collega’s te gaan eten bij de Wassenaarse Slag kwam dat goed uit. Die strandtent had de op dat moment zeer toepasselijke naam “De Gouden Bal”. Ik ben samen met een collega uit Den Haag van Leiderdorp naar de Wassenaarse Slag gereden. Het laatste stuk zijn we via allerlei soms verboden kruip-sluipweggetjes gereden. Erg leuk maar vooral ook erg mooi, al vind ik die Wassenaarse golfbaan midden in de natuur een vlag op een modderschuit. Na een gezellig avondje eten heb ik Fokke thuis gebracht. Dat was een totaal onverwacht ronduit grappige rit die ik kan samenvatten in één woord: “beestenboel”. We vertrokken vrij laat maar omdat het twee dagen na de langste dag was begon het pas laat te schemeren. Na de bomenweg onderaan de duinen sloeg ik rechtsaf richting Duinrell, en daarna ben ik binnendoor richting Duindigt gereden. En langs die weg naar Duindigt ligt een heel mooi stukje natuur aan de rand van het bos. En ineens zag ik een ree staan, en amper 100 meter verderop zag ik nog een ree. Grappig want op deze plek heb ik ze nog nooit eerder gezien.

Een kilometer verderop reden we de N14 op en sloegen over de N44 heen rechtsaf de Bezuidenhoutseweg op. Ik reed nog maar net op de Bezuidenhoutseweg of er stak werkelijk op z’n dooiste akkertje een blauwe reiger de weg over. Ik moest snel een beslissing nemen want de auto achter mij reed veel te dicht op mijn bumper en kon die blauwe reiger daardoor niet zien. Vol in de remmen gaan zou een botsing opleveren, maar om die blauwe reiger nou dood te rijden anmenooitniet. Ik ben iemand die in principe geen beesten dood rijdt, en dus drukte ik in een razendsnelle reflex op de claxon waarna de blauwe reiger opvloog. Pas toen realiseerde die sukkel achter mij zich waarom ik heel even mijn remmen aantikte. Even verderop moest ik weer in de remmen voor…. ja echt waar voor twee bobo’s die midden op de Bezuidenhoutseweg stonden te praten. “Je mag de ruitenwissers wel aanzetten hoor”, zei Fokke heel droog tegen mij. Ik heb toen even minutenlang heel hard gelachen, ik weet dat het niet is goed te praten maar de manier waarop Fokke dat zei was zo komisch. Op de terugweg heb ik me nog even heerlijk uitgeleefd in mijn favoriete linker(kneedown)bocht van de N14 naar de N44, werkelijk zalig als een auto zich zo mooi op de grens laat rijden/glijden. Daarna heb ik na de stoplichten aan het begin van de A44 nog even vol gas gegeven in de eerste 3 versnellingen tot aan de toerenbegrenzer. 1ste versnelling 50+ km/u – 2de versnelling 100+ km/u – 3de versnelling 150+ km/u – 4de versnelling en toen was ik al bij de afrit Leiden-Zuid. Omdat ik afwisselend rustig en sportief had gereden heb ik snel nog even getankt. Het verbruik was 1:14,74 dus alweer helemaal niet verkeerd.

Fotoshoot en mooi meisje bijna dood
De titel van deze alinea zegt meteen alles over het verkeersgedrag van heden ten dage. Maar goed dinsdag 1 juli zou het begin worden van een hele mooie zomerweek. Ik stapte die ochtend dan ook – voor de zoveelste keer – met veel plezier in de Mazda 3. Rustig reed ik richting de kruising bij Holiday Inn, waar ik bemerkte dat het blauwe opwarmicoontje nog brandde maar het i-stop (=Mazda’s start/stop-systeem) toch in werking trad. Bij de meeste auto’s met een start/stop-systeem moet de motor eerst warm zijn, een duidelijk pluspuntje voor Mazda dus maar er is meer. Het start/stop-systeem van Mazda is anders dan alle start/stop-systemen van de andere automerken. Hoe kan het ook anders zou ik bijna zeggen! Het is voor een leek technisch behoorlijk ingewikkeld om te begrijpen hoe i-stop werkt, maar ik zal proberen het eenvoudig uit te leggen met behulp van onze zuiderburen. [quote mazda-club.be] Het heeft te maken met het in de juiste positie brengen van de zuigers na het uitschakelen van de motor. Hierdoor is het mogelijk de brandstof op de juiste wijze in te spuiten als de motor opnieuw wordt gestart. Een conventioneel start/stop-systeem start de motor in 0,7 seconden terwijl i-stop er slechts 0,35 seconden over doet. Het nieuwe Mazda i-stopsysteem is uitgerust met een extra accu die het systeem laadt als de hoofdaccu niet voldoende geladen is of als er een soortgelijk probleem optreedt. Deze extra controlemaatregel zorgt ervoor dat de bestuurder het systeem op een natuurlijke manier kan gebruiken, zonder dat hij daarover hoeft na te denken. Daarnaast schakelt het systeem de motor niet uit als de auto wordt stilgezet op een weg met een extreem steil hellingspercentage (meer dan 14 procent). [/quote mazda-club.be]

Op de Willem de Zwijgerlaan zet ik altijd de cruise control aan, maar wat ik ook probeerde als ik op “SET” drukte gebeurde er niets. Ook niet na het aan- en uitzetten van de cruise control en switchen naar limit, en ook niet na het opnieuw starten van de auto. Daarna stopte mijn iPod Touch er ook nog eens mee, tenminste het liedje ging wel verder maar er kwam geen geluid meer uit de speakers. Ook kon ik het display niet meer bedienen met behulp van de menu-draaiknop op de midden-console. Geen idee of het toeval was dat beide elektronische problemen zich vlak na elkaar voor deden, maar dat van mijn iPod Touch is me vaker overkomen in bijvoorbeeld de Ford Fiesta ST2. Ford is vanwege de vele problemen daarom overgeschakeld op het besturingssysteem QNX van Blackberry, dit omdat QNX relatief goedkoop is en erg stabiel. Op weg naar werk ben ik nog even hard over de rotonderand van de koeienrotonde heen gereden, en heb de Mazda 3 daarna ook nog even hard door de haakse bocht tegenover de McDonald’s heen gesmeten. Dit keer met het ESP aan en toen merkte ik duidelijk dat de auto zich een stuk stabieler en netter gedraagt dan met het ESP uit, maar het is wel een stuk minder leuk dan met het ESP uit. Uit werk vandaan ben ik na eten nog even een fotoshoot gedaan met mijn zwager. Met dit fantastisch mooie zomerweer is dat in een fotogenieke stad als Leiden een koud kunstje. Op weg naar huis hadden we driemaal bijna een aanrijding, tweemaal met automobilisten die totaal niet op zaten te letten (wij hadden voorrang!) en de derde maal had een mooie meisje op een scooter geluk dat ze ons trof. Ze sloeg doodleuk rechtsaf amper een meter voor ons (wij reden op een voorrangsweg) langs zonder op of om te kijken, het leek wel een zelfmoordactie zo bizar was het. De gemiddelde Nederlandse automobilist had haar dood gereden dat weet ik heel zeker.

Geen vervoer=fiets brengen
De week ervoor had mijn motor de geest gegeven vlak voor de Brienenoordbrug, geen idee wat er aan de hand was maar er kwam plotseling een heel hard ratelgeluid uit mijn motorblok. Ik was op dat moment op weg naar Opel om de Opel Insignia OPC 2.8 V6 Turbo 4×4 AT-6 Sedan van Ali B (heeft hij in bruikleen) op te halen voor een vermogensmeting bij Rica Engineering. Opel en ik waren benieuwd of die auto wel 325 Pk heeft in plaats van maar 256 Pk. Later die week hoorde ik dat een krukaslager kapot was gelopen, en dat met pas 113.000 km op de teller. Maar ach liever op een drukke snelweg voor de Brienenoordbrug dan op die zeer eenzame gatenweg (er lag hier en daar asfalt tussen de gaten) in Armenië. Maar daardoor had ik dus geen vervoer bij de Mazda-importeur staan, want mijn zwager had me gebracht met zijn auto. Omdat het heel mooi weer zou worden die vrijdag had ik besloten mijn fiets bij de Mazda-importeur in Waddinxveen neer te zetten. Het is iets van 1 uur en 20 minuten fietsen terug naar Leiden. Na het naar voren klappen van de achterbank paste mijn fiets er met gemak in, zij het dat ik wel het voorwiel erin heb laten zitten. Omdat het voorwiel uit de achterklep stak heb ik die met een sjorband dicht getrokken, uiteraard met een dekentje ertussen ter bescherming van de lak. De rit ging prima totdat ik vlakbij de afslag Gouda (richting Zoetermeer) te maken kreeg met een knettergek zakenmannetje in een VW Passat Hybrid. Hij zat amper een meter achter me te bumperkleven toen ik even mijn rem aantikte. Daarna haalde hij mij over de vluchtstrook in en begon mij zwaar te irriteren. Hij moest er net als ik af bij de afslag Gouda dus wat win je er nou mee om mij in te halen over de vluchtstrook? Ach laat maar gaan ook dacht ik bij mezelf, die komt zichzelf nog wel een keer tegen. Bij Mazda aangekomen heb ik mijn fiets in het fietsenhok gezet en ben zeer sportief naar huis gereden. Ik wilde wel eens weten waar het hoogste verbruik op uit zou kunnen komen. Na aftanken in bij de Tango in Leiden bleek dat 1:12,6 te zijn, nog niet eens zo slecht vind ik want dat is ruim boven de 1:10. Normaal gesproken zou ik met deze rijstijl met iedere andere sedan van dit formaat met gemak onder de 1:10 uit komen. Weer een dik pluspunt voor de Mazda 3 dus!

Zuinigheidsrit
Gezien de lage verbruikscijfers in de brochure van de Mazda 3 kwam ik er natuurlijk niet onderuit om een zuinigheidsrit te maken. Normaal gesproken doe ik dat alleen met auto’s met een Eco-embleem en/of “Eco” in de typenaam. Tot nu toe had ik niet bepaald zuinig gereden met 1:12,6 en 1:14,74 maar dat was ook logisch gezien mijn sportieve tot zeer sportieve rijgedrag. Op grond van de technische snufjes van de SkyAvtiv-technologie, ging ik er vanuit dat ik een behoorlijk laag verbruik zou moeten kunnen halen. Op dus naar ’t Heen in Katwijk aan Zee om de benzinetank vol te gooien. Veel automobilisten, maar ook autojournalisten, twijfelen vaak bij het binnen rijden van een benzinepomp aan welke kant de tankdop zit. Het grappige is dat bijna niemand weet dat er naast het benzinepomp-icoontje van de benzinemeter een gelijkbenig driehoekje staat dat wijst naar de kant waar de benzinedop zit (zie foto). Na het tanken reed ik rustig de N206 op en zette de cruise control op 80 km/u. Door de lange versnellingen is het toerental bij 80 km/u lekker laag, en zo reed ik laag in toeren richting De Zilk. Tussendoor moest ik even een keer terug naar 50 km/u vanwege wegwerkzaamheden, en om heel eerlijk te zijn duren die intussen wel heel erg lang. Al snel reed ik weer 80 km/u met de ramen dicht voor een goede stroomlijn, dat was best heet met de airco uit maar ach je moet wat over hebben voor een laag verbruik. Op de stukken van 30-50-60 km/u zet ik wel even een raam open. De bocht bij De Zilk ging lekker strak want mijn achterligger was direct uit beeld verdwenen, maar gelukkig niet in de sloot beland zoals hier nogal eens schijnt te gebeuren (zie testverslag Range Rover Sport Supercharged 5.0 V8 – 2013). Na de volgende bocht moest ik in de remmen maar ik mag niet remmen en dus heb ik de Mazda 3 langzaam al terugschakelend uit laten rijden. De bermtoeristen waren net als de vorige keer weer bezig met dode en/of gevaarlijke boomtakken af te zagen.

De Mazda 3 viel bijna stil toen de verkeersregelaar aangaf dat ik door mocht rijden. In Vogelenzang kon ik even mooi testen hoe langzaam ik zou kunnen rijden op de cruise control, het bleek maar liefst 25 km/u te zijn. Bij de meeste auto’s is de minimale snelheid 40 km/u en soms 30 km/u, dus de snelheid van de Mazda 3 is lager dan die van de meeste auto’s. De rotonde en de bomenweg had ik gelukkig niemand voor me rijden. De Nachtegalenlaan stond nog steeds afgeladen met witte werkbusjes (top 3 verkeershufters: 1. BMW 2. Witte busjes 3. Audi) vanwege de bouw van een heel groot landhuis, iets dat mij in deze crisistijd nogal bevreemd. De T-splitsing ging verdorie goed zij het dat ik wel wat rare capriolen uit moest halen om niet te hoeven remmen. Op weg naar het stoplicht reed er een scooter achter mij, maar net op het moment dat ik dacht heel langzaam uit te rijden reed de scooterrijder langs me naar de stopstreep. Daardoor moest ik wel remmen want anders was ik tegen de scooter aangereden, en verdorie meteen daarna sprong het stoplicht op groen. Balen! Ik reed rustig verder richting Zandvoort in de hoop dat het bij die ene keer zou blijven. Op weg naar Zandvoort heb ik nog een aantal dingen uitgeprobeerd, en zo kwam ik erachter dat de schakel-indicator perfect aangeeft in welke versnelling je het beste kunt rijden bij een bepaalde snelheid. Top! Op weg naar de boulevard had ik dikke mazzel dat de spoorbomen net achter mij dicht gingen, maar even later moest ik alsnog remmen voor twee overstekende meisjes. En zo stond ik nog voor de terugtocht op twee keer remmen. De terugtocht verliep probleemloos alhoewel ik in Vogelenzang nog even half over de stoep moest rijden om een aanrijding te voorkomen. Een graafmachine haalde middenin een bocht een fietser in en kwam recht op mij afgereden. Het is maar goed dat ik altijd mijn reactievermogen train en goede reflexen heb want anders… Verbruik na het aftanken bleek een fantastisch mooie superlage waarde van 1:27,8. Dat Mazda het gelijk aan haar zijde heeft bleek een week later met de zuinigheidsrit van de nieuwe Peugeot 308 SW 1.2 e-THP. Dit downsized motorblok zou 1:25 moeten scoren maar ik kwam niet verder dan 1:20.

Snelwegzuinigheidsrit
Na mijn qua verbruik fantastisch goed verlopen gewone zuinigheidsrit kwam ik uiteraard niet meer onder een snelwegzuinigheidsrit uit. Mazda geeft in haar brochure een verbruik op – 1:23,25 – dat onhaalbaar lijkt voor een dergelijk grote sedan met een atmosferische 2-liter motor. Gelukkig zit er cruise control op deze Mazda 3 dus nu maar proberen zo lang en netjes mogelijk constant 100 km/u te rijden. Omdat het de dag van terugbrengen was heb ik een route over de snelweg gereden richting de importeur, iets daar voorbij en weer deels binnendoor terug. In eerste instantie had ik via de A44/A4/A9/A2 willen rijden, maar wat was ik blij dat ik nog net op het NOS journaal zag dat er een vrachtwagen op de rails stond naast de A4 bij Amsterdam. Als ik die kant op was gereden dan had ik waarschijnlijk heel lang vast gestaan, ze hadden de A4 namelijk afgesloten vanwege dit ongeval. En dus ben ik na het tanken via de ventweg naast de A44 de N44 opgereden, en daarna de A12 opgedoken in Den Haag en richting Utrecht gereden. Het viel me tegen om constant 100 km/u aan te houden, en dat allemaal door slordig rijdende automobilisten. Eerst mij met 105 km/u inhalen en dan voor me gaan rijden met 90-95 km/u, of verkeerd invoegen ook iets wat maar weinig automobilisten op de juiste wijze doen. Desondanks lukte het me toch vrij goed om zo min mogelijk van de 100 km/u af te wijken, maar soms kwam ik er gewoon niet onderuit.

Bij Gouda aangekomen wachtte mij een langzaam rijdende file, en dat alleen maar omdat de afrit naar Gouda zo druk was. De stoplichten aan het einde van de afrit zijn een drama, daar moeten ze echt eens iets anders op gaan verzinnen. Na de afrit kon ik vrijwel direct weer doorrijden en besloot ik om tot aan Harmelen te rijden en daar weer om te draaien. Omdat er aan de andere kant ook een file stond bij Gouda besloot ik de N11 te pakken en via de N207 langs de Gouwe naar Waddinxveen te rijden. De N207 is een provinciale weg met een maximum snelheid 80 km/u, en dus was het zaak zo snel mogelijk te tanken. Vlak voor de hefbrug in Boskoop is een onbemande Shell-pomp waar ik heb getankt. Tijdens het tanken bekroop me een gevoel dat het resultaat tegen zou vallen, maar dat gevoel bleek ongegrond want 1:20,15 is zeker niet verkeerd. De door Mazda opgegeven 1:23,25 is volgens mij zeker haalbaar, iets wat ik al aangetoond heb met mijn normale zuinigheidsrit. Grofweg is, afhankelijk van binnendoor of snelweg, een verbruik van tussen de 1:15 en 1:25 makkelijk haalbaar. Een razend knappe prestatie waarmee Mazda laat zien dat er meer wegen naar Rome leiden.

De weg van downsizing is eigenlijk de makkelijkste weg, maar is gezien het gebruik van een turbo en/of compressor ook onderhoudsgevoelig. En dan heb ik het nog niets eens over de zware belasting van alle motoronderdelen als gevolg van het downsizen, want die brengt namelijk een versnelde én verhoogde slijtage met zich mee. Ik had het daar laatst stom toevallig over met één van Nederlands beste tuners, en die vertelde mij dat ook hij helemaal niets snapt van dat downsize-gedoe. In dat licht bezien is de keuze van Mazda (atmosferische motor/normale cilinderinhoud/lichtere auto) vanuit technisch oogpunt duidelijk dé betere van de twee. Dat Mazda gewend is om technische hoogstandjes te leveren hebben ze de wereld laten zien met hun RX-7 (en later RX-8) sportauto met wankelmotor. Mijn allereerste rit in een Mazda ooit is me dus al met al uitstekend bevallen. Ik mag wel zeggen dat het de beste eerste testauto (sturen, zit, schakelen, wegligging) was van alle automerken die ik tot nu toe gereden heb. Ik had dit absoluut niet verwacht en dus ben ik nu al benieuwd naar de volgende Mazda.

Specificaties

Jaargang

2014

Carrosserie

Sedan

Transmissie

Handgeschakeld

Aantal deuren

4 deuren

Brandstof

Benzine

Type motor

4 cilinder DOHC 16V lijnmotor

Aantal cilinders

4

Acceleratie (0-100/sec)

8,8 seconden

Topsnelheid

198km/u

Vermogen

88(120)/6.000 kW (pk)/rpm

Koppel

210/4.000 nm/rpm

Cilinderinhoud

2.0/1.998 liter

Kleppen per cilinder

4

Compressieverhouding

14,0:1

Aandrijving

Voorwielaandrijving

Remmen voor

Geventileerde schijven

Remmen achter

Schijven

Draaicirkel

11,4/10,6 meter

Overig

Type bekleding

Leer

Velgen

18-inch

Milieu en veiligheid

Verbruik

 

Bebouwde kom

6,5 liter/100 km

Snelweg

4,3 liter/100 km

Gemiddeld verbruik

5,1 liter/100 km

C02 uitstoot

119 gram/km

Energielabel

A

Afmetingen

Lengte

4.585 mm

Breedte

1.795 mm

Hoogte

1.450 mm

Wielbasis

2.700 mm

Spoorbreedte voor

1.555 mm

Spoorbreedte achter

1.560 mm

Massa leeg

1.210 kg

Max. toelaatbare massa

1.835 kg

Laadvermogen

625 kg

Aanhanger geremd

1.300 kg

Aanhanger ongeremd

600 kg

inhoud bagageruimte

419 liter

Bandenmaat

215/45-R18

Kosten aanschaf

Advies verkoopprijs

Euro 27.185

Kosten gebruik per maand