Honda Jazz Dynamic 1.5 i-VTEC 2018 – autotest

 

Deze testauto werd ons aangeboden door Honda Benelux



Majikkukā

Samenvatting
Wat moet je schrijven over een Japanse auto die al heel lang bovenaan de gebruikers-tevredenheidslijst staat in zijn klasse. Dan kun je als autojournalist schrijven en vinden wat je wilt maar niet degene die betaalt (=adverteerder) die bepaalt maar de gebruiker oftewel de consument die bepaalt. Veel autojournalisten vinden de Honda Jazz een bejaardenauto maar als je naar de actiefoto’s kijkt kun je zien dat dit pertinente nonsens is. Een auto die in snel genomen bochten het binnenste achterwiel zelfs in het grensbereik niet lift – pas met een trucje lukte het wel – is gewoon subliem qua wegligging. In het testverslag kun je daar nog een leuke anecdote over lezen. Qua wegligging zit het dus wel goed met deze nieuwe Honda Jazz die er weer net wat frivoler uitziet als het vorige model. De ‘magic seats’ heeft Honda gelukkig behouden en het is mij een raadsel waarom niet meer automerken deze handige achterstoelen hebben. In tegenstelling tot de vorige Honda Jazz had het nieuwe model geen CVT + stuurflippers maar een fantastisch schakelende handmatig bediende versnellingsbak. Het enige jammere vind ik dat Honda geen zuiniger motorblok onder de motorkap heeft gestopt. Neem nou mijn Honda MSX 125 mini-motor, dat kleine motortje verbruikt 1:50 dus dan moet Honda toch ook een motorblok voor een auto kunnen maken dat 1:30 rijdt of iets in die buurt? Maaruh gewoon een hele fijne hatchback dittuh!

Plus: Design – Wegligging – Versnellingsbak – Bergruimte door ‘magic seats’
Min: Verbruik had best wat lager gemogen

Testverslag
Er zijn maar heel erg weinig auto’s waar ik de samenvatting en het testverslag zou kunnen beginnen en meteen weer eindigen met “Geniaal stuurijzer(tje)” = Johan Cruijf-auto (de Honda-dealer zit tegenover de Johan Cruijf-Arena). Iedere autofiel weet dat de Honda Jazz in alle tevredenheidsonderzoeken al vele jaren op rij op 1 staat en ook nog eens het hoogste cijfer scoort. Een 8 of hoger betekent dat de bestuurder écht tevreden is, want een 7 of 7,5 krijg je namelijk ALTIJD in een tevredenheidsonderzoek dus dat zegt helemaal niets. Tot mijn verrassing kreeg ik een Honda Jazz mee met een Belgisch kenteken, de Nederlandse importeur is namelijk opgeheven en verandert in Honda Benelux met als standplaats België. De testauto’s moet ik echter nog steeds ophalen bij Honda-dealer Van Nieuwkerk in Amsterdam tegenover de Johan Cruijf-Arena zoals het stadion tegenwoordig heet. Ik kreeg een handgeschakelde 6-bak mee wat ik wel zo leuk vind want de laatste keer heb ik een CVT-versie getest. De huidige CVT-versies (1.3- én 1.5 liter motor) hebben net als vroeger nog steeds stuurflippers en 7 geprogrammeerde versnellingen. Wegrijden bij de Arena is altijd leuk en meteen een goede test voor de – ik verwacht niet anders! – fabuleuze wegligging van deze Honda Jazz. Fabuleus? Ja echt niets meer en niets minder dan dat want smijt deze Honda Jazz zo hard mogelijk een bocht in en het binnenste achterwiel blijft doodleuk aan het asfalt gekleefd alsof er krachtlijm op de banden zit. Ik heb daar ooit eens foto’s van gemaakt als bewijs en ik denk dat ik dat nu ook maar weer ga doen. Alle andere auto’s in deze prijsklasse liften in vergelijkbare gevallen hun binnenste achterwiel van het asfalt. Deze Honda Jazz heeft dan ook alle verkeershufters als ontbijt/lunch/diner en met verkeershufters bedoel ik uiteraard Audi’s, BMW’s, Mercedessen, Amsterdamse Taxi-chauffeurs, Koeriers, Petjes-rijders oh en fout volk in VW Polo’s die ver van de grote steden verdwaald zijn in de polder. En de politie? Die is tegenwoordig nergens meer te zien als je ze nodig hebt, ik snap de ontevredenheid van de gewone politieman dan ook volledig. De mislukte vorming van één Nationale Politie en de doofheid van de top voor de gewone politieagent is stuitend.

Bij de Arena stond er na amper 750 meter rijden naast het stoplicht al een Koerier van het gele merk met de rode letters in mijn nek te hijgen. De Honda Jazz en ik konden dus meteen aan de bak en dit keer hoefde ik niet te flipperen maar kon lekker handmatig de versnellingspook in de 2de versnelling zetten voor de heerlijke 180-graden bocht. Deze snelste en meest sportieve Honda Jazz ooit heeft een turboloos vermogen van 130 Pk en een koppel van 155 Nm. Meer dan genoeg vermogen dus op digitaal papier om dat gele pakjesmonster ruim achter mij te laten. Ennuh dat deed ik dan ook want de fabuleuze vering/demping zorgt ervoor dat de grip van de 16-inch Dunlop SP Sport 2030 Ultra High Performance banden uitstekend is. Zo goed dat de banden niet eens piepten toen ik perfect op de grens door de bocht heen reed. Richting de A2 probeerde ik me zo goed mogelijk te positioneren maar uiteindelijk reed ik me halverwege de oprit vast op een BMW X5 X-Drive die op dat moment waarschijnlijk nog geen 10 procent van de mogelijkheden van zijn auto benutte. Koop dan gewoon een Honda Jazz die is véél goedkoper en véél leuker. Meteen daarna zag ik op de lastige afslag naar de A9 een witte Mercedes CLS van achteren met hoge snelheid naderen. Ik had totaal geen zin deze eenmalige bocht op te geven door naar rechts te gaan voor de Mercedes dus schakelde ik terug en zette het gas erop. Ik bleef het gas erop houden (het motorblok maakt graag toeren tot 6.600 aan toe) en net toen de Mercedes bijna op mijn bumper zat ging de bestuurder van het gas af in het lastige stuk. Ik geef toe het was naadje maar mijn complimenten aan Honda want de Jazz flikte dit kunststukje (vandaar de titel “Majikkukā=Japans voor Toverauto”) toch maar even. Op de A9 rijdend besloot ik de afslag Aalsmeer te nemen want dat is veel leuker dan die stomme kaarsrechte A4 richting Leiden. Op de afslag dacht ik nog daar gaat mijn mooie afslagbocht naar de rotonde maar iedereen bleef achter elkaar rijden en dus ben ik er hard buitenom voorbij gereden met mijn Japanse toverauto. Het is werkelijk heerlijk als je in een auto rijdt die zo zeker aanvoelt dat je gewoon weet dat de desbetreffende actie goed zal gaan terwijl bij een andere vergelijkbare auto de adrenaline uit je oren zou spuiten. Kortom een andere look maar nog steeds net zo ongelofelijk GOED!

Toch maar de A4 op bij Hoofddorp
Bij Schiphol-Rijk aangekomen ben ik voor de verandering maar eens richting Hoofddorp gereden om daar de A4 op te rijden. Dat de vering/demping uitstekend is heb ik geen 1.000-drempelweg voor nodig als bevestiging. De mooie lange oprit naar de A4 is net als die van de A2 -> A9 ook een leuke maar lastige. Ik had er gewoon weer eens zin an! Het was niet extreem druk en toen ik voorsorteerde om linksaf te slaan naar de oprit naar de A4 stond ik dan ook vooraan bij het stoplicht. Ik had ondertussen geprobeerd de Cruise Control te activeren maar dat was me niet gelukt, want ik zag alleen maar “LIM” op de knop staan waar normaal gesproken het knopje voor de Cruise Control zit. Ook het afstellen van de stoel was nog even gedoe want ondanks het in hoogte en diepte verstelbare stuur liep ik een beetje klooien. Uiteindelijk bleek ik de stoel bijna in de achterste stand te moeten zetten en ik moest gewoon even wennen aan de koppeling. Niet dat die koppeling verkeerd is want ik heb de motor geen enkele keer af laten slaan, maar het aangrijppunt kan gewoon net wat beter dan dit. “Groen” op naar de meeste vreemde afslag-spaghetti van Nederland. Als je hier denkt dat je juist voorgesorteerd staat dan sta je geheid verkeerd! In colonne richting de afslag rijdend dacht ik laat maar zitten maar ineens zag ik mijn kans schoon toen iedereen achter elkaar ging rijden omdat dé bocht eraan kwam. De invoegstrook daar is echter zo ongelofelijk lang dat als je een beetje vaart durft te maken je er met gemak nog buitenom langs kan en dat deed ik dan ook. En in deze fantastische Honda Jazz durfde ik dat wel en ik haalde breed glimlachend een extreem grote Amerikaanse pick-up truck, een snelle BMW, een dikke Audi en nog wat truttenschudders in. De enige die een beetje vaart durfde te maken was nota bene een vrouw in een truttenschudder. Op de A4 heb ik nog even 130 km/u gereden en op de A44 nog even 140-160 km/u wat wel erg makkelijk ging en bovendien is de Honda Jazz erg stil van binnen. Afijn snel naar huis eten en weer verder richting Werkendam met een taart voor Veringprofessor Paul Klop zoals ik beloofd had. Paul heeft de schokbreker van mijn motor gereviseerd (dat bleek hard nodig na 40.000 km) en de voorvorkolie ververst en nieuwe keerringen gemonteerd. Zo kan ik met een kakelvers geprepareerde motor (Jan van Hoogland Motoren ook nog bedankt voor de servicebeurt) op reis richting Kazachstan.

De rit naar Werkendam is een standaard rit over de snelweg over de A44/N44/A12/A4/A13/A20/A16/A15/A27 en als je dat zo opschrijft denk je ineens in welk land op deze wereld moet je zoveel verschillende snelwegen nemen om een afstandje van slechts 87,2 km af te leggen. En dan presteren ze het in Nederland om elk jaar nog weer vele tientallen kilometers asfalt uit te rollen. Op de rustige ventweg naast de A44 heb ik nog snel even een testje gedaan van de cruise control en de minimum snelheid bleek 30 km/u in alle versnellingen (bij veel auto’s werkt de cruise control pas vanaf de 3de versnelling) en de cruise control blijft geactiveerd tijdens op- en terugschakelen dus dat is opletten geblazen als je gewend bent op de motor af te remmen. Ik ben de eerste keer dat ik een auto reed met geactiveerde cruise control tijdens op- en terugschakelen bijna rechtdoor over een rotonde heen gereden. Dat was serieus schrikken kan ik je vertellen als je zoiets totaal niet verwacht. Wat ook serieus schrikken kan zijn als ze de weg plotseling van de ene op de andere dag hebben verlegd. Op de automatische piloot rijdend kun je dan zomaar even niet opletten en een ongeluk veroorzaken. Zo zijn twee Belgen die jarenlang vermist waren gevonden op een plek waar een brug van de ene op de andere dag was verdwenen. Tja en als je dan op de automatische piloot rijdt dan rij je dus doodleuk de plomp in en verdrink je. Eenmaal op de N44 ging de cruise control erop en besloot ik het interieur eens goed te bekijken. De afwerking is prima en het interieur is vrij standaard uitgevoerd. Omdat ik benieuwd was hoe lang de rit nog zou duren wilde ik het bestemmingsadres intypen op de NavSat. Na op de Menu-knop gedrukt te hebben verscheen het NavSat-icoontje in beeld en raakte ik het aan met mijn wijsvinger. Vervolgens verschenen alle mogelijke icoontjes behalve die van “Adres” of “Waarheen” of hoe je het ook wilt noemen. En ineens zag ik dat je met een pijltje aan tweede pagina tevoorschijn kon toveren met een icoon waar je een adres kan invullen. Dat hoort natuurlijk prominent in beeld te staan op de 1ste pagina. De audio is trouwens van verrassend goede kwaliteit voor een gewone hatchback dat had ik niet verwacht.

Gestoorde Fin
De rit naar Hyperpro was behoorlijk saai vanwege de allemaal net-niet-files dus het was vooral optochtje rijdend net als de Formule 1 meestentijds het geval is. Na Hyperpro moest ik naar Lexmond waar een bio-/zorg-boer woont langs de dijk, hij is ooit tegen mij aangereden in een Suzuki Vitara testauto en sindsdien koop ik bio-vlees of zoals nu bio-aardappelen bij hem. Ik moes eerder de A27 verlaten dan ik gedacht had en toen ik binnendoor naar Lexmond reed kwam er op een 80 km-weg een irritante Fin achter mij hangen in een VW-Polo. In plaats van te remmen liet ik het gas los en toen kwam naast mij rijden waarna ik stevig gas gaf en bij de eerstvolgende mogelijkheid linksaf sloeg want ik moest nog geld halen. Ik verwacht namelijk niet dat een doodgewone bio-boer een pinapparaat heeft. Dat bleek te kunnen bij de plaatselijke Spar je verwacht het niet…… toch? Het ritje naar (=steile opgang) en over de dijk is altijd weer fantastisch mooi, zelfs als ik niet op de motor zit. De scherpe draai van de steile opgang naar links is een basisvaardigheid maar toch zie ik veel automobilisten hier vaak mee worstelen. Dat heeft niets met de rij-opleiding te maken maar alles met automobilisten die nooit de moeite nemen om vaardigheden te oefenen. Als ik in de auto stap ben ik in wezen ook altijd weer aan het oefenen, gewoon omdat ik anders mijn vaardigheden en reflexen verlies. Dat is net als met motorrijders die de hele herfst en winter niet gereden hebben, een hausse aan motorongelukken bij het begin van de lente is dan ook elk jaar weer het logische gevolg. Na een bakkie koffie in de zorgboerderij ben ik naar Hoevelaken gereden want ik moest mijn gebit nog even een APK-beurt laten geven. Bij de A2 aangekomen stond ik links voorgesorteerd en kwam er Verkeershufter nr. 1 (=wit busje) links naast mij staan. Dan heb ik altijd zoiets van: “Gast denk je nou echt dat je mij voor kunt blijven?” Dat is net zoiets als met een kleine vrachtauto of auto met caravan links vooraan gaan staan bij een stoplicht terwijl je even verderop moet invoegen. Bij groen gaf ik stevig gas en in de opritbocht zag ik ‘m in mijn achteruitkijkspiegel bijna de bocht uitvliegen, jawel ook een Fin achter het stuur je verwacht het niet hè. Eenmaal op de A12 met keuze A27 aanbeland besloot ik door te rijden naar Maarn/Doorn want de A27 stond weer eens vast. Ik snap er helemaal niets van dat niet meer automobilisten die de A28 moeten nemen niet doorrijden zoals ik doe. Dat scheelt je een ongelofelijk bak ellende van in de file staan.

Op de terugweg twijfelde ik wat te doen maar uit voorzorg ben ik toch maar weer dezelfde weg terug gereden. Vlak voor de oprit naar de A12 kwam er nog een superaso mij achterop gereden, zo iemand die over alle verdrijvingsvlakken nog even helemaal naar voren rijdt. Hij had de pech dat ik hem aan zag komen in mijn achteruitkijkspiegel en net op tijd de deur dicht gooide zodat hij er niet meer langs kon. En daarna maakte ik hem duidelijk dat hij met deze Belg geen geintjes moest flikken, daarna hield hij meteen afstand dus het werkt wel. Uiteraard liep het toch weer vast na Utrecht op de A12 dus ik belde maar even met het thuisfront dat ik misschien niet op tijd thuis zou zijn voor het eten. Maar uiteindelijk was ik precies op tijd thuis. De volgende dag ben ik met de motor naar school gegaan want door de wegafsluitingen is de auto domweg geen optie voor een filehater zoals ik. ‘s Avonds uit werk vandaan ben ik even snel de Samsonite kofferset gaan fotograferen. Het viel mij heel erg mee hoeveel koffers erin pasten. Meer dan de standaard hatchback kofferset in ieder geval en dat terwijl er grotere hatchbacks zijn waar minder koffers in passen.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 1×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter
Zonder hoedenplank: 3×50-liter + 3×33-liter + 2×13-liter

‘s Avonds ben ik nog even in het oude Aquamar zwembad gaan zwemmen om afscheid te nemen – 1 van de vaste zwemmers had een afscheidsfeestje met afterparty georganiseerd – van het oude zwembad want er is een nieuw zwembad naast gebouwd met op mijn advies (de ingenieur heeft me zelf opgebeld, netjes toch) extra veel zonnepanelen. Daardoor ging het nieuwe zwembad uiteindelijk later open maar daar waren alle zwemmers mij dankbaar voor want het nieuwe zwembad is een stuk korter namelijk 33 meter in plaats van 50 meter. Daan zou echter Daan niet heten als hij voor dat afscheidsfeestje niet even een rondje over het Space Business Park zou rijden. Uiteraard heb ik het ESP uitgezet voor ik het SBP opreed want met zo’n goede wegligging wil ik ook écht weten hoe goed-ie in het grensbereik is. Hoe goed de wegligging van de oude Honda Jazz was kan ik beschrijven met een hele mooie anecdote. Ik nam de oostelijke afslag oftewel de afritbocht bij ‘t Heen die is iets lastiger dan de opritbocht. Het toeval wil dat er een eindje voor mij een Porsche reed en daarvoor reed een bestelwagen. Ik stuurde met een lekker vaartje door de afritbocht heen maar deed dat zo enthousiast dat ik er met zwaar piepende banden doorheen vloog. De man in de bestelwagen keek in zijn achteruitkijkspiegel zag de Porsche en ging meteen aan de kant want er is daar een bushalte. Ik heb toen even heel hard zitten lachen achter het stuur van de Honda Jazz dat begrijpen jullie wel.

Bizar goed!
Na de rotonde sloeg ik rechtsaf het Space Business Park op voor in ieder geval meer dan één rondje. Vlak voor de haakse rechterbocht schakelde ik terug naar de 2de versnelling en gaf plankgas. De voorwielen spinden door en ik vloog heel mooi door de bocht waarna ik het gas erop hield en meteen met een lekker vaartje door de flauwe linkerbocht vloog. Daarna was het even kort hard afremmen en terug naar de 2de versnelling en het gas er vol op wat resulteerde in een heel mooi perfect gecontroleerd naar rechts glijdende Honda Jazz. De maar 16-inch wielen met Dunlop SP Sport 2030 banden er omheen deden hun werk uitstekend. Goede grip met een uitstekende feedback zodat je precies weet wat de auto gaat doen. Dit maakt deze auto nou zo ontzettend leuk, het lijkt een doodgewone hatchback maar dat is slechts schijn. Zelfs als ik met een hogere snelheid dan gebruikelijk door haakse bochten heen rijd – zelfs die met een verkeersdrempel ervoor – dan nog breekt de Honda Jazz niet uit. Halverwege het rondje gebeurde er iets bizars dat gelukkig goed afliep. Na de rotonde met hoge verkeersdrempel ervoor dook ik de blinde rechterbocht in en stond er – ik kon echt mijn ogen niet geloven – iemand op een bromscooter dwars over de weg stil op een punt waar dat helemaal niet mag en kan. Je moet echt wel zwaar levensmoe zijn wil je op dat punt, waar iemand je pas op het allerlaatste moment kan zien, midden op de weg stil gaan staan. Ik heb zelfs nu nog steeds geen idee hoe het mij is gelukt daar omheen te rijden. Ik moest in een reflex razend snel handelen maar de Honda Jazz hield ondanks zwaar uitbreken (ik moest én hard remmen én tegelijkertijd razend snel om de bromscooter heen sturen) alle kanten op toch grip waarvoor hulde.

Dit is exact hetzelfde als ik iets te vaak op de motor meemaak, auto’s of vrachtwagens die in een blinde bocht net na maar nog wel net in de bocht stil gaan staan. Ik heb al zo vaak bijna een ongeluk gehad hierdoor en het gaat er bij mij niet in dat je zo blind bent dat je niet door hebt dat zoiets levensgevaarlijk is. Dikke pluim dus voor de Honda Jazz want ik dacht namelijk heel even dat ik het niet zou gaan redden. Toevallig las ik net die week dat er teveel elektronica in een moderne auto zit en dat eerder negatief dan positief uitpakt voor de bestuurder. De meeste bestuurders weten vaak helemaal niet al die elektronica doet laat staan hoe het precies werkt. Wat mij net is overkomen daar had werkelijk geen enkel elektronisch hulpmiddel mij kunnen helpen om een eventuele aanrijding te voorkomen. Daar komt het puur op snelle reflexen en een uitstekende voertuigbeheersing aan en gelukkig heb ik beiden dankzij het feit dat ik motor rijd en auto’s test. Ik reed behoorlijk geschrokken verder en twijfelde of ik nog een tweede rondje zou doen. Maar omdat de Honda Jazz zo leuk is heb ik dat toch maar gedaan. Dit rondje ging echt super en kon ik de Honda Jazz tot op de millimeter precies laten doen wat ik wilde. Superrrrrrrrrrrrrr! Daarna nog even de opritbocht bij ‘t Heen als toetje en daar heb ik even heel hard gelachen. Er reed een Audi A3 nogal intimiderend achter mij aan aan het begin van de oprit. Vlakbij de apex gaf ik in de 2de versnelling plankgas en mama mia wat heb ik die bumperklever afgedroogd in zijn Duitse Abgas-Abfall-auto. Toen ik de N206 opreed was hij nog niet eens halverwege de bocht man, man als je auto’s die voor je rijden zo intimideert leer dan eerst eens goed autorijden. In Audi’s (en BMW’s en Mercedessen) zitten iets te vaak asociale bestuurders die graag en veel bumperkleven maar niet weten hoe ze auto moeten besturen.

Rare dagen!
Vrijdag moest ik naar een ex-collega en tevens goede vriendin in Hoevelaken die tandarts is geworden en altijd gratis mijn gebit onder handen neemt. Een mooie rit maar dan wel vanaf de A12 binnendoor via Doorn want ik heb nooit zin om in die file – ook nu weer stond er een lange file – op de A27/A28 te gaan staan. Heen was echt een perfecte rit maar ik moet wel zeggen dat ik niet superzuinig heb gereden. Na aftanken in Hoevelaken kwam ik uit op 1:16,23 wat op zich niet verkeerd is voor sportief rijden. Na wat gaatjes boren kon ik weer op weg naar Leiden en ook nu weer pakte ik de weg binnendoor via Doorn naar de A12. In de buurt van Doorn zag ik in mijn achteruitkijkspiegel een verkeershufter in een Mercedes A-klasse alles en iedereen inhalen waar hij maar kon. Op een gegeven moment reed hij plankgas over een verdrijvingsvlak om ‘m vervolgens, bijna een aanrijding veroorzakend, nog net voor een andere auto te gooien. Door die asociale actie belandde hij achter mij en ik besloot opportunistisch (zo noemen motoragenten dat) te gaan rijden zodat hij er niet langs kon. Elke keer als hij dacht nu valt er een gaatje zorgde ik ervoor dat-ie het wel uit zijn hoofd liet om te proberen mij in te halen. Bij de snelweg aangekomen ging het gas erop maar uiteraard belandde ik bij Utrecht in de file en het zag er naar uit dat het lang zou gaan duren verdorie. Van de A12 naar de N11 heb ik nog even stevig gas gegeven in de mooie bocht aan het einde van de afslag. Het is best wel een vervelende bocht omdat je er niet volledig doorheen kunt kijken. Door ervaring wijs geworden (nee ik ben niet in de sloot beland maar gewoon heel vaak door deze bocht heen gereden) weet ik precies hoe hard ik door deze bocht heen kan rijden. Daarna is het heel erg lang rechtdoor rijden tot aan de A4, in zekere zin saai maar toch ook weer niet als je elke millimeter van de N11 kent. Bij de A4 aangekomen hoopte ik vooraan te komen staan bij het stoplicht en dat lukte zowaar. Uiteraard heb ik het ESP uitgezet dat is wel zo leuk in de haakse linkerbocht en hele lange flauwe rechterbocht. Bij groen gaf ik stevig gas en naar de 2de versnelling overschakelend gaf ik nog wat extra gas waarna ik heel mooi voorwieldriftend door de haakse linkerbocht vloog en plankgas gaf 3 -> 4 -> 5de versnelling met dik 140 km/u door de flauwe bocht heen reed. Ik voelde de druk op de banden met de meter toenemen, wat een heerlijk gevoel is dat toch en dat in een doodgewone hatchback. Uiteindelijk was ik klokslag 17.30u bij mijn oudste zus dus exact op tijd voor het avondeten.

Zaterdagochtend had ik beloofd mijn jongste zus naar Amsterdam (naast het Olympisch Stadion) te brengen voor een cursus bij Fysiomed. Ik zou daarna terugrijden naar Leiden om in mijn Renault Twizy mijn nieuwe regenoveral op te halen in Zoeterwoude-Rijndijk om vervolgens weer in de auto te springen naar Hoogland Motoren in Kwadijk bij Purmerend. Op weg naar de A10 stond er op de getrapte oprit een Audi A5 rechts naast mij voor het stoplicht. Ik was benieuwd of ik eerder bij de bocht na de trechter (= 2 -> 1 rijstrook) zou zijn. Ik mag dan maar 130 Pk hebben maar ik ben wel veel lichter dat scheelt weer. Ik was net wat alerter uit de startblokken en de Honda Jazz bleek snel genoeg te zijn waardoor ik als eerste bij de 180-gradenbocht aankwam en er toen ook meteen maar met een lekker vaartje indook. Ik reed met piepende banden heel mooi strak door de haakse doordraaibocht, dat ging best wel heel erg lekker mag ik wel zeggen. Afijn Leiden -> Renault Twizy -> Zoeterwoude-Rijndijk -> Leiden -> Honda Jazz -> Purmerend. Soms heb ik van die dagen dan zeggen mensen in mijn omgeving altijd tegen mij: “Daan jij trekt verkeershufters aan waarom weten we ook niet maar het is gewoon zo.” Geen idee waarom maar dan zijn er ineens allemaal van die automobilisten die hun auto pats-boem voor mijn blauwe Belgische Honda Jazz gooien. Prima maar na een aantal keren was ik het spuugzat dus toen een bestuurder van een witte Mitsubishi Outlander zijn auto middenin een swingende lievelingsbocht voor de Honda Jazz gooide heb ik ‘m meteen weer buitenom ingehaald (er zijn daar even 3 rijstroken vanwege een invoegstrook van links) en ben gewoon netjes 100 km/u gaan rijden. Bij Hoogland Motoren in Kwadijk aangekomen was het erg gezellig en na een uurtje of wat ging ik weer met een goed gevoel naar huis. Hopelijk geen idioten op de weg dit keer want er komt een dag dan koop ik een oud wrak en ga ik niet meer remmen of uitwijken maar laat ik me gewoon aanrijden als zo’n verkeershufter zijn auto er weer eens voor gooit. De rit naar huis was inderdaad probleemloos maar dat komt vooral omdat ik over de A5 kan rijden die is altijd lekker rustig. Automobilisten rijden hier óf netjes óf scheuren als F1-piloten op een circuit. Maar die zie ik bijtijds laagvliegend aan komen knallen in de achteruitkijkspiegel dus dan ga ik gewoon even opzij. Op de A44 heb ik nog even het gas erop gezet en het verbaasde mij toch wel hoe makkelijk de Honda Jazz doortrekt naar 160 km /u (heel even maar hoor) en hoe stil deze auto van binnen is.

Fotoshoot
Zondagmiddag heb ik samen met mijn zwager actie- en sfeerfoto’s gemaakt van de Honda Jazz. Heel af en toe doe ik wel eens een fotoshoot met iemand anders maar het liefst doe ik het toch met mijn zwager. Hij kan heel goed autorijden en weet precies wat ik voor foto wil hebben en ook denkt hij mee om een foto eventueel mooier te maken. Het lijkt allemaal zo simpel even wat actie- en sfeerfoto’s schieten maar eer dat je routinematig binnen 20-30 minuten alle foto’s schiet ben je toch wel een paar jaar verder. Zondagavond had ik na het eten zoiets van waarom zou ik nog niet even een zuinigheidsrit maken? Nu kan het nog want de komende dagen heb ik het druk met de laatste voorbereidingen voor mijn motorreis naar Kazachstan en ik breng de Honda Jazz een dag eerder terug want donderdagochtend vertrek ik naar Kazachstan. Omdat de weg door Vogelenzang nog steeds dicht is en de omleiding niet leuk en ronduit onhandig is met dit weer want het is strandweer dus druk op de weg van het strand af besloot ik een alternatieve route te rijden. Ik ben wel richting Vogelenzang gereden maar vlak voor Vogelenzang weer omgedraaid en dezelfde weg weer terug gereden over de N206 en daarna door Katwijk aan Zee, Wassenaar en Voorschoten heen terug naar de Tango in Leiden. Dan moest ik ook aan die ongeveer 70 km komen van de standaard zuinigheidsrit. Het aftanken leverden een verbruik van exact 1:17 op en gezien het af en toe sportieve rijgedrag viel mij dat heel erg mee. Het rijden op de N206 ging lekker eindelijk eens geen last van bumperklevers. Ik blijf het overigens wel raar vinden dat er op de rechterkant van het stuur alleen een knop zit met de afkortingen LIM – SET – RES. Ik dacht logischerwijs dat er alleen een speed-limiter op de Honda Jazz zit maar door twee keer op LIM te drukken zie je het Cruise Control tekentje rechts bovenaan op het ronde display naast de snelheidsmeter verschijnen. De CC werkt echt feilloos moet ik zeggen en is beter dan op zelfs veel duurdere auto’s want deze blijft ook gewoon geactiveerd als je over een verkeersdrempel of vervelende snelheidsbreker rijdt. Bij het overgrote deel van de auto’s valt de CC dan uit en moet je ‘m na elke verkeersdrempel opnieuw activeren. Wel moet je goed opletten met mijn rijstijl (=afremmen op de motor) dat je voor een rotonde of scherpe bocht op CANCEL drukt want deze CC blijft geactiveerd tijdens op- en terugschakelen. Bij Vogelenzang aangekomen ben ik bij de onbemande benzinepomp omgedraaid en weer terug gereden richting Katwijk aan Zee. Bij Katwijk aan Zee aangekomen besloot ik rechtsaf te slaan richting Wassenaar.

Ik wilde namelijk toch wel in de buurt van de 70 km zien te komen dus ik moest nog even doorrijden. Het afremmen op de motor ging erg lekker net als het strak sturen om zo min mogelijk snelheid te verliezen in bochten en op rotondes. En dat je zo strak kunt sturen heeft alles met de uitstekende vering/demping, goede grip van de banden én de mooie balans (= ook mooi zwaartepunt) te maken. Die balans is belangrijker dan veel automobilisten denken, die zorgt ervoor dat deze auto pas ver in het grensbereik begint uit te breken. In een andere auto kun je maar beter alvast de brandweer bellen dat ze je uit de sloot of de bosjes komen halen. Maar op de lange weg naar Wassenaar met af en toe wat flauwe bochten gaat het er rustig aan toe. Bij Duinrell aangekomen sloeg ik voor de verandering eens rechtsaf om dwars door het Wassenaarse bos heen te rijden. Hier heb je nog van die extreem smalle bosweggetjes waar maar net aan twee auto’s langs elkaar kunnen rijden maar een kleine vrachtwagen gaat al niet meer. Helaas hebben ze hier de afgelopen jaren iets teveel snelheidsbrekers aangelegd, tuurlijk om de vering/demping te testen zijn ze prima maar het mogen er wel iets minder zijn. Je moet wel goed de weg kennen hier want voor je het weet rij je een doodlopende weg in of rij je een rondje en ben je weer terug bij af. Ik keek op de tripmeter en zat nog niet aan de 70 km dus dat werd nog even verder rijden via Voorschoten. Dat betekende de leuke S-bocht van de N44 naar de Papelaan waar ik niet zo vaak vanaf deze kant doorheen rijd. Ik zag vanuit de verte dat het groen was en gaf extra gas zodat ik met een lekker vaartje de bocht in kon duiken. Ik zette het gas er vol op in de 2de versnelling en vloog eerst voorwieldriftend naar links en vervolgens naar rechts de S-bocht door. Dit was de eerste keer dat ik ‘m volledig op de grens reed want even dreigde de Honda Jazz grip te verliezen, maar gelukkig was dat maar heel even want heel even van het gas en ik had weer grip. Na het aftanken bij de BP in Voorschoten kwam ik uit op 1:21,2 (wat beter is dan de opgegeven 1:19,61) wat een mooie waarde is voor een 1,5-liter motor. Maar ja mijn kleine Honda MSX 125 rijdt 1:55 dus dat moet toch beter kunnen zou je denken.

 

Specificaties

Jaargang

2018

Carrosserie

Hatchback

Transmissie

Handgeschakeld

Aantal deuren

5 deuren of meer

Brandstof

Benzine

Type motor

Otto

Aantal cilinders

4

Acceleratie (0-100/sec)

8,7 seconden

Topsnelheid

190km/u

Vermogen

96(130)/6.600 kW (pk)/rpm

Koppel

155/4.600 nm/rpm

Cilinderinhoud

1.5/1.498 liter

Kleppen per cilinder

4

Aandrijving

Voorwielaandrijving

Remmen voor

Geventileerde schijven

Remmen achter

Schijven

Draaicirkel

11,1 meter

Overig

Type bekleding

Stof

Velgen

16-inch

Milieu en veiligheid

Verbruik

 

Bebouwde kom

7,2 liter/100 km

Snelweg

5,1 liter/100 km

Gemiddeld verbruik

5,9 liter/100 km

C02 uitstoot

133 gram/km

Energielabel

F

Afmetingen

Lengte

4.051 mm

Breedte

1.980 mm

Hoogte

1.525 mm

Wielbasis

2.530 mm

Spoorbreedte voor

1.477 mm

Spoorbreedte achter

1.466 mm

Massa leeg

1.116 kg

Max. toelaatbare massa

1.605 kg

Laadvermogen

469 kg

Aanhanger geremd

1.000 kg

Aanhanger ongeremd

450 kg

inhoud bagageruimte

354 liter

Bandenmaat

185/55-R16

Kosten aanschaf

Kosten gebruik per maand