Glimmende voetstap…
In het luxe segment is de concurrentie werkelijk moordend en toch is er één merk dat naar mening nog steeds teveel over het hoofd wordt gezien. Ik breek me na de eerste test van de Honda Legend nog steeds het hoofd over het feit dat veel automobilisten die een luxe auto kopen vaak voor een Duits merk kiezen. De Honda is naar mijn mening namelijk mooier, opvallender, goedkoper, net zo goed zo niet beter en je hoeft helemaal niets bij te betalen voor de vele luxe aan boord terwijl je bij de Duitse automerken bij wijze van spreken je reservewiel er nog apart bij moet kopen.

Dat de Honda echt serieus de aandacht trekt merk je aan de nekkendraaiende terrastoeristen. Mooiste compliment vond ik zelf een motorrijder die in Lelystad zo’n honderd meter naast me kwam rijden en heel joviaal zijn duim opstak. Duidelijk iemand die mooie auto’s weet te waarderen. Leuke aan deze test is dat ie toevallig samenviel met ons jaarlijkse familieweekend. Ook dit keer weer ging de rit naar Drenthe naar “De Hondelhoeve”, een mooie kampeerboerderij die in 2008 is uitgeroepen tot groepsaccommodatie van het jaar.

Je bent jong en je wilt wat!
De jongeren van tegenwoordig stellen heel veel eisen maar ja dat is logisch met al die elektronische snufjes. De auto die meegaat naar het familieweekend moet dan ook aan veel eisen voldoen. Met een Bose surround-systeem met in totaal 10 speakers, een V6 met 295 Pk, leren bekleding, stoelverwarming voor de voor- én achterstoelen, ACC (Adaptive Cruise Control) en nog veel meer hadden ze dan ook absoluut geen klachten. Dat wil zeggen de neefjes en nichtjes plus aanhang die bij mij in de auto zaten. Vlak na het instappen is het allereerste dat ze doen hun iPod inpluggen op de USB-ingang op de midden console, op “Aux” drukken en voor je het weet blert “Holiday” van Green Day uit de luidspeakers. Een mooi en zeer toepasselijk liedje op weg naar de kampeerboerderij in Eext. Met de kofferruimte werkelijk helemaal vol gestouwd met koffers, rugzakken en boodschappentassen en vijf man/vrouw in de auto vertrokken we zwevend richting Drenthe.

Zoef!
Een auto die je niet hoort en er als een haas vandoor gaat noemen wij in de familie een Zoef-auto. De dag voor vertrek heb ik gelukkig alvast nog even de rijeigenschappen van de Legend zonder bagage uit kunnen testen. Ik moest nog even wat dingen naar mijn jongste zusje in Katwijk aan Zee brengen samen met mijn oudste zus. De afslag en de oprit naar ‘t Heen zijn twee van mijn favoriete haakse bochten. Op de heenweg had ik op de afslag een overduidelijk gepimpte (en volgens mij ook gechipte) Volkswagen Transporter met brede velgen/banden achter me zitten. Ik zag dat hij me nog probeerde in te halen voor de afrit maar dat lukte hem niet door een andere auto die in de weg reed. Ik nam de afslag heel rustig en gaf pas echt gas toen ik eenmaal in de bocht zat.

Omdat de Legend erg comfortabel aanvoelt had ik verwacht dat de banden toch wel redelijk snel zouden gaan piepen. Maar nee zelfs zonder dat ik ook maar amper tot het uiterste hoefde te gaan (mijn zus vond het al behoorlijk heftig) zag ik het VW-busje in mijn spiegels achteruit rijden. Door de permanente All Wheel Drive die de aandrijfkrachten werkelijk tot in perfectie over de vier wielen verdeelt gaf de Legend werkelijk geen krimp. En dat voor een comfortabele luxe sedan! Toen mijn zus een uur of twee later uitstapte zei ze tegen mij dat ze helemaal tot rust was gekomen. Eigenlijk is het dus een soort van Zen-auto, en ik moet eerlijk zeggen dat Honda in dat opzicht echt een waar kunststukje heeft geflikt. Een auto van slechts €84.000,- die je het gevoel geeft alsof je in een auto zit van ruimschoots het dubbele bedrag rijdt dat is echt razend knap!

Lean back and relax
Ben je gestresst of rusteloos dan is een ritje in de Honda Legend genoeg om je weer even te resetten naar een rustiger gemoedstoestand. Het is echt verbazingwekkend knap hoe rustgevend de Honda Legend is ingericht. Zodra je plaats hebt genomen in het mooie leder van de bestuurdersstoel (of passagiersstoel zo je wilt) en de sleutel omdraait hoor je even wat zoemgeluiden van de elektrische verstelling van de stoel en het stuur. Er zitten twee geheugenstanden op die je met een knopje in de deur kunt instellen. De eerste stand wordt standaard ingesteld en de voor de tweede moet je even op een knopje drukken. Als je voor je kijkt zie je één van de mooiste en meest rustgevende dashboards, muziekje aan en het feest der ‘relaxation’ kan beginnen. De lichtmetalen 3.7 liter V6 is echt een heerlijke motor. In de D-stand gaat het allemaal supersoepel en lekker relaxed en in de S-stand kun je de stoere mannetjes in hun Golf GTI’s en Seat Leon’s het snot voor de ogen rijden. Erg leuk om te doen vooral omdat ze het niet verwachten van zo’n ‘zwaar’ uitziende luxe bak als deze Legend. Dat zwaar heb ik expres tussen aanhalingstekens gezet want de Honda Legend heeft oa. een lichtgewicht aluminium carrosserie en dito motorblok en geloof het of niet een koolstofvezel cardan-as.

ACC
Het ACC is echt iets wat ik alleen gebruikt heb in bepaalde situaties. Op provinciale 80 km-wegen zoals de weg van Groningen naar Assen is het echt een uitkomst. Rij je echter op een relatief drukke tweebaans snelweg dan zette ik het meestal uit want dan hobbelde je voor je het wist achter een slome vrachtwagen aan met 80 km/u en daar word je echt heel erg chagrijnig van geloof me want de tijd dat een liter benzine €1,70 kostte ligt gelukkig al weer ver achter ons. Het is dus echt een kwestie van de juiste omstandigheden kiezen om het ACC aan te zetten. Ik heb dit keer niet getest hoe lang je achter een auto aan kunt rijden richting het stoplicht zonder de rem aan te raken. De vorige keer vond ik al uit dat het ACC zich dan op het allerlaatste moment vanzelf uitschakelt. De Legend remt dus automatisch af richting de stilstaande rij auto’s voor het stoplicht net zolang tot je bijna stil staat. Erg spannend om te testen want je moet echt op het allerlaatste moment zelf remmen. Later bleek dat ik de enige autojournalist ben geweest dit dit uitgetest heeft gek genoeg.

Even echt hoeken!
Na een heerlijke midweek weg met de hele familie en vier dagen werkelijk fantastisch mooi weer (in Leiden was het gewoonweg koud vanwege de zeedamp) was het tijd om terug te gaan naar de thuishaven in Leiden. Eenmaal thuis had ik eindelijk even de mogelijkheid om deze Honda Legend de bocht om te hoeken want Honda pretendeert dat je serieus sportief kunt rijden met deze vernieuwde Legend. Met vier neefjes en nichtjes en/of broers en zussen aan boord + alle bagage doe je dat niet, tenminste als je niet een paar blauwe ogen op wilt lopen. Terug in Leiden, bagage en familie snel gedumpt en even wat kinderkleertjes naar mijn goede, en net bevallen vriendin, Irene gebracht in Den Haag. De wijk uit moest ik de A44 opdraaien en daar heb je een behoorlijk bizarre oprit met een S-bocht.

Afijn met het gas er vol op stuurde ik zeer ruim links-rechts-links de oprit op, resultaat de Legend gaf werkelijk geen krimp. Mhh die onafhankelijke wielophanging voor en achter doen samen met dat SH-AWD hun werk werkelijk uitstekend. Wat ik echt heel knap vind is dat deze Legend ondanks dat sportieve gooi- en smijtwerk gewoon erg comfortabel blijft aanvoelen. Afijn op de grote kruising aangekomen in Den Haag stond ik vooraan bij het stoplicht en besloot ik weer even het gaspedaal diep in te trappen met de schakelpook in de S-stand. Ook nu weer piepten de banden wel wat maar de Legend reed als op een rails de bocht door. Echt fantastisch gewoon! zo’n dikke vette luxe bak en dan zo ontzettend comfortabel hard door een bocht sjezen.

De ultieme hoek!
Nadat me heel erg duidelijk was geworden dat de Legend eigenlijk toch wel een hele goede wegligging heeft had ik zoiets van wat brengt deze Legend dan wel van slag? Vooraan bij het stoplicht, vlak voor de afslag van zwembad “De Vliet” gooide ik de versnellingspook zomaar ineens in de S-stand (met het VSA uit) en bij groen trapte ik het gas vol tot op de bodem. Halverwege de bocht heb je erg hobbelig asfalt waardoor ik met de motor een keer letterlijk als een vlaggetje aan het stuur hing nadat ik met mijn voet het steppie schoot tijdens een kneedowntje. Zo’n bocht dus, maar gelukkig reed ik nu op vier wielen.

Middenin de bocht begon de Legend te wringen, de banden piepen en gieren maar tot mijn grote verbazing breekt de Legend (nog net) niet uit maar blijft goed bestuurbaar alhoewel ik wel even een seconde een heel vet adrenalineshot door mijn lijf voelde gaan. Amai wat is deze auto goed zeg ongelofelijk. Wow dat was echt een ervaring die ik niet snel zal vergeten, zo’n grote luxebak die zo’n brute hoekactie doorgaat alsof het dagelijkse kost voor ‘m is. Deze Legend is echt heel vet cool!

Uh “U zegt?”
Tijdens het familieweekend zei mijn zwager tegen mij dat hij in een gedrukt automagazine had gelezen dat een autojournalist had geschreven dat je aan de Honda Legend niet kon zien dat het ‘t vlaggenschip is van Honda. Ik heb werkelijk geen idee op welke grond die autojournalist tot die uitspraak is gekomen. Misschien heeft hij alleen ‘s nachts gereden, misschien heeft hij zich geblinddoekt rond laten rijden door een chauffeur, misschien woont hij wel in een gehucht in Groningen dat maar 1 straat heeft. Hoe dan ook is deze uitspraak naar mijn mening echt volslagen onzin. Waarom? Wel ik ben in de week dat ik deze Honda Legend getest heb nog nooit zoveel bekeken door andere automobilisten en dan met name Sjonnies en Anita’s en BMW-rijders, Audi-rijders en andere rijders van luxe bakken.

Ongelofelijk zuinig
Nou heb ik in de loop der jaren heel wat luxe bakken gereden en daar zaten er echt een paar bij die ervoor zorgden dat je maandsalaris werd gereduceerd tot net aan een weeksalaris. Zo heb ik eens samen met Corné Klijn (inderdaad die van RTL GP) een dag in een BMW M6 gereden en daar zag je echt per minuut de naald van de benzinemeter teruglopen. Maar ja dat was dan ook een V10 met iets meer als 500 Pk dus dan mag dat, nee dan moet dat zelfs. Maar ook een Nissan 350Z met een 3.5 liter V6 kon er wat van, 1:5 was heel normaal dus toen ik zag dat de Honda Legend met redelijk gemak 1:9 haalde terwijl die V6 nota bene 3.7 liter is was ik behoorlijk verrast.

Over de titel
Soichiro Honda heeft ooit gezegd: “Think for yourself and don’t follow in other people’s footsteps” een uitspraak die meteen de titel van dit testverslag verklaart en ook de policy van Autotesten.nl want dit online automagazine gaat zijn eigen gang net als de hoofdredacteur en de webmaster. De manier waarop wij onze eigen gang gaan is volstrekt uniek in de Nederlandse autojournalistiek. Waar andere automagazines voor het grote geld van de advertenties kiezen daar kiezen wij voor de lezer want daar testen wij tenslotte voor! Wij verzwijgen dan ook helemaal niets in een testverslag en dat brengt ons wel eens in aanvaring met een autoimporteur. Aangezien wij al onze testresultaten altijd goed onderbouwen met argumenten kan ik altijd met een gerust hart op gesprek gaan bij een autoimporteur.