Honda MSX 125 2018 – Motortest

 

Deze testmotor werd ons niet aangeboden. Daan kocht hem zelf 🙂



Honda Grrrrrrrrrom!!! (not…)
Nog nooit van mijn leven heb ik zo’n raar motortje – want een MOTOR kun je het niet noemen – gekocht als deze Honda MSX 125 buiten Europa beter bekend met de grappige typenaam Honda Grom. De reden is echter volkomen logisch want voor mijn nieuwe baan zou ik totaal per dag 44,4 km op en neer naar mijn nieuwe werkplek moeten rijden. Natuurlijk zou ik dat ook op mijn Yamaha FZS 600 Fazer kunnen doen maar ja die rijdt 1:25 in het allergunstigste geval. Ik wilde een superzuinig motortje kopen en dan kom je vanzelf uit bij de Honda MSX 125 die geloof het of niet met groot gemak 1:50 of meer haalt. Kijk dat is minder dan 1 liter Euro 95 per werkdag en per maand (ik werk 4 dagen p/wk=17 dagen p/mnd) 17×44,4 km=754,8 km/55=13,72 liter Euro 95=€20,- tot €22,- benzinekosten per maand afhankelijk van de benzineprijs. Met de auto is dat minimaal het 4-voudige zo niet meer. Ik verdien dus gewoon dik op mijn reiskosten elke maand en verdien mijn motorfiets dus gewoon vanzelf weer terug tot aan mijn pensioen. En bedenk daarbij ook even bij dat de wegenbelasting slechts €31,- is per 3 maanden en je gaat nog harder lachen. Leuke verder aan deze mini-motorfiets van 100 kilogram is dat-ie zo klein is dat je met beide voeten plat op de grond kunt staan. Dat is handig want als het sneeuwt laat je de dikke worstbandjes leeg lopen tot 1 atmosfeer en ben je The King of the Road in de sneeuw. Na een avondje zoeken op het internet vond ik een spiksplinternieuwe Honda MSX 125 uit 2015 bij Sunder bromfietsen in Den Hoorn bij Delft direct naast de A4. Het nieuwe model kost €4.258,- (=incl. afleveringskosten) en ik mocht deze meenemen voor € 2.799,- wat een regelrecht koopje is.

Grappig genoeg was het ook nog eens een knalgele want laat dat nou net mijn lievelingskleur zijn van kinds af aan. Maar ja dat is logisch met mijn bijnaam ‘Daan Banaan’ en ik lust ook nog eens heel graag bananen. Zaterdag 21 oktober kon ik mijn aangekochte Honda MSX 125 ophalen bij Sunder bromfietsen in Den Hoorn. En dat was wel even wennen want zo’n mini-motorfiets is toch heel wat anders dan mijn Yamaha FZS600Fazer. Honda MSX 125 – 100 kg/10 Pk tegen Yamaha FZS600Fazer – 189 kg/95 Pk. Omdat de Honda MSX 125 maar een paar kilometer op de teller had staan ben ik binnendoor naar huis gereden. Inrijden is tegenwoordig niet meer nodig zoals vroeger maar een 1-cilinder is toch een ander verhaal dan een viercilinder dus was ik toch wat voorzichtig. De Honda MSX 125 heeft maar 4 versnellingen gek genoeg, maar ach bij deze motor zijn Pk’s en snelheid van ondergeschikt belang. Bij deze mini-motorfiets draait alles om het extreem lage verbruik en dat mag er zijn met meer dan 1:50. Het rijden was heel erg wennen maar dat kwam ook omdat de banden nog nieuw waren want dan ben ik altijd iets voorzichtiger. Je wilt niet weten hoeveel motorrijders er met een nieuwe achter- en/of voorband onderuit zijn gegaan door iets te enthousiast aan het gashendel draaien.

‘White sludge’
De rit naar huis leek nog even te eindigen in een doodlopend doolhof ergens in een woonwijk bij Wateringen maar uiteindelijk vond ik de juiste weg naar Leiden weer. Het rijden is toch wel heel erg raar maar pas een maand later begreep ik waarom. Dat waarom was helaas niet zo leuk want in een heel flauw bochtje ging ik vlakbij huis totaal onverwacht op mijn plaat (met slechts 5 km/u en ik viel op mijn rechterarm die werd bedekt door de mouw van een dikke motorjas, de schade was slechts een half afgebroken knipperlicht) doordat mijn voorwiel pardoes weg gleed. Een restje hagel naast de weglopende stoeprand of waren het toch de herfstblaadjes? Maakt niet uit want feit is dat ik al langer vond dat de Honda MSX 125 gewoon niet lekker aanvoelde in de bochten. Toen een motormaatje uit Amsterdam mij zaterdag 11 november kwam helpen met een fotoshoot van de Honda MSX 125 viel hem ook direct het onzekere bochtengedrag op. Omdat hij veel op het circuit rijdt kwam hij met het idee om de opgegeven bandenspanning van V/2.0-2.2 en A/2.2-2.4 atmosfeer (na meten bleek het 2.1 atmosfeer voor en achter) te verlagen naar slechts V/1.4 atmosfeer en A/1.8 atmosfeer. Dat voelde direct stukken beter en zekerder aan maar ik had het idee dat het onbekende bandenmerk qua grip ook niet al te best is. Wees nou eerlijk VeeRubber (V: 120/70-12 A:130/70-12) klinkt niet echt vertrouwenwekkend toch? Zet er een “g” bij en je hebt VeegRubber. Nou ja shit happens ik kan er absoluut niet wakker van liggen, het is maar een stuk metaal denk ik dan altijd.

Naast de bandenspanning ontdekte ik tijdens het oliepeilen bij een tellerstand van 400 km nog een ander probleem namelijk ‘white sludge’ oftewel mayonaise zoals we het in Nederland noemen. Aan en rond de oliepeilstok zag ik allemaal wit spul zitten en ik wist gelukkig meteen wat het was. Deze zogenaamde ‘white sludge’ ontstaat doordat condenswater zich vermengt met olie. Dat condenswater zou normaal gesproken moeten verdampen en via de carterontluchting afgevoerd moeten worden. Maar ja met de huidige lage buitentemperaturen in de ochtend en avond als ik naar werk rij warmt de motorolie (slechts 0,9 ltr) natuurlijk nooit op want het kleine 125cc motorblok is namelijk luchtgekoeld. Om de motorolie toch goed (=boven de 100 graden Celsius -> dan verdampt het condenswater) opgewarmd te krijgen heb ik de cilinderkop in aluminiumfolie ingepakt zodat de olie niet meer sterk afkoelt door de koude rijwind. Het bleek uitstekend te werken want waar ik vroeger mijn hand op het linker carterdeksel kon houden na een rit van 22,2 km was diezelfde carterhelft nu zo heet dat ik mijn hand er nog niet eens 1 seconde tegenaan kon houden. Verder zag ik ook geen ‘white sludge’ meer toen ik de oliepeilstok los had geschroefd. Om zeker te weten dat het verdampte condenswater goed afgevoerd zou worden besloot ik na elke rit even de oliepeilstok los te schroeven zodat het verdampte condenswater weg geblazen wordt. Leuk toch zo’n zuinige mini-motor, ha, ha.

Leuk maar gevaarlijk
Tijdens mijn ritjes woon-werkverkeer kreeg ik de smaak steeds meer te pakken maar ik merkte wel dat mini ook écht mini betekent. Op mijn eerste dag reed ik op de weg terug in Den Haag op een gegeven moment in een linkerbocht die op die plek van 1 naar 2 rijstroken gaat. Net toen ik aan het inhalen was besloot de auto naast mij ook in te gaan halen. De vrouwelijke bestuurder had mij totaal over het hoofd gezien en zo reed ik met mij rechterknie en -elleboog vol tegen de auto aan door de linkerbocht heen. Door mee te blijven sturen en niet af te remmen liep het, gelukkig voor mij, goed af. Bij het eerstvolgende stoplicht draaide de bestuurster haar raampje open en maakte heel erg geschrokken oprechte excuses. “Ach mevrouw kan gebeuren want mijn motor is ook zo ontzettend klein daar kijk je gewoon overheen”, zei ik. Een paar weken later overkwam me eenzelfde soort gebeurtenis maar nu zag de bestuurder van het witte busje mij op tijd. Ook hij draaide zijn raampje open en was verbaasd toen ik vertelde dat het gele gevaar waarop ik reed een heuse motorfiets is. Het is voor mij echter geen reden om mijn mini-motor dan maar weer te verkopen, daarvoor vind ik het rijden op deze Honda MSX 125 veel te leuk. Het stuk over de N44 vanaf de Bijhorst tot aan de Lange Kerkdam is vanaf halverwege vaak een drama. Ik moet dan permanent filerijden maar omdat de weg zo ontzettend smal is kan ik amper tussen de auto’s door rijden. Ik moet dan altijd slalommen en dat is op droog wegdek prima te doen maar op nat wegdek minder leuk zeker met de glij-banden op deze Honda MSX 125. Eén keer hard remmen – er zit geen ABS op – en je gaat op je snuit voor je met je ogen kan knipperen. Maar ja mocht het gaan sneeuwen dan pak ik gewoon mijn Renault Twizy dat is wel zo veilig. Behalve deze route heb ik nog zeker 3 alternatieve routes die ik zeker ga uitproberen.

Vier weken woon-werk-jakkeren op de Honda MSX 125
Eind november reed ik alweer 4 weken op en neer naar mijn werk in Den Haag en het is af en toe behoorlijk koud en/of nat geweest. Ik rij dan een stuk voorzichtiger want op zo’n motor met kleine wieltjes (slechts 12-inch) is het toch een heel ander verhaal in de regen. Ik voel mij in ieder geval minder veilig – en dan bedoel ik in dit geval niet de banden – dan op mijn veel grotere Yamaha FZS 600 Fazer. En dat is niet alleen omdat ik ‘klein’ ben maar vooral vanwege al die Whatsappende automobilisten. Het is echt belachelijk hoeveel automobilisten er achter het stuur aan het Whatsappen zijn dat gaat werkelijk helemaal nergens over. En dan heb je ook nog automobilisten die niet kunnen hebben dat je met je motor naar voren rijdt bij stoplichten en je zelfs proberen te hinderen of nog erger van je motor af te rijden (ja dat heb ik echt een paar keer meegemaakt op mijn Yamaha). Eén automobilist ging helemaal uit zijn dak, ik heb zo gelachen om die kerel. Bij het stoplicht op de kruising met de Houtrustweg zag ik hem uit zijn auto springen en op mij afstormen. Ik heb nog even naar hem gezwaaid en ben toen maar door rood gereden man, man wat ben je dan zielig zeg. Omdat ik intussen al meer dan 1.000 km op de teller had staan trok ik af en toe wat sneller op bij de stoplichten. Het grappige is namelijk dat heel veel zowel mannelijke als vrouwelijke automobilisten in kleine/grote/langzame/snelle auto’s het niet uit kunnen staan dat ik zo snel weg ben bij stoplichten op mijn kleine ‘brommert’. Veel automobilisten moesten en zouden mij hoe dan ook inhalen terwijl zij bij het eerstvolgende stoplicht weer in de rij aan moeten sluiten en ik vrolijk naar voren kan rijden. De Honda MSX 125 laat zich doortrekken tot ruim 8.000 toeren dus dat is helemaal niet verkeerd, wel jammer dat de 4-versnellingsbak wat hakerig opschakelt. Vooral van 1 naar 2 moet je echt de versnellingspook naar boven hakken dus ik ben blij dat ik nieuwe motorlaarzen heb gekocht. Op mijn nieuwe linker motorlaars zit aan de voorkant een hard stuk waardoor je makkelijker zonder het in je voeten te voelen op kunt schakelen. Meestal zorg ik dat het toerental zich tijdens het rijden rond de 6.000 toeren bevindt want anders warmt het motorblok – ja zelfs met die aluminiumfolie er omheen! – gewoon totaal niet op en daar krijg je die White Sludge van. Ik heb het in die 4 weken uitgebreid getest en heb gemerkt dat met aluminium folie én het toerental rond de 6.000 toeren het motorblok lekker warm wordt wat inhoudt dat de motorolie opwarmt tot boven de 100 graden Celsius en dan verdampt het condenswater en blijft de olie schoon. Ik draai bij aankomst wel altijd het oliepeilstok even los zodat het verdampte condenswater uit het carter kan ontsnappen.

Woonwerkverkeer-kampioentjes
Even had ik erover gedacht om mijn Renault Twizy te verkopen maar nadat ze ’m hebben getuned bij Rica Engineering rijdt-ie zo ongelofelijk lekker dat ik besloot om ’m te houden vooral vanwege het feit dat als het ging sneeuwen ik niet op de motor naar school kon en dan is iets met 4 wielen erbij wel zo fijn. Bovendien rij ik gratis heen en weer met mijn Renault Twizy want als ik ’m vol laad op school kan ik de volgende dag nog weer terugrijden op de overgebleven acculading. Het is ongeveer 38-45% acculading heen/terug behalve als het erg koud is dan gebruik ik meer dan 50% en moet ik ’m dus thuis opladen. Dus eigenlijk heb ik met mijn Honda MSX 125 en mijn Renault Twizy twee woonwerkverkeer-kampioentjes. In de anderhalve maand (tot Kerst) op mijn nieuwe baan heb ik heel wat keren heen en weer gereden en dus heel wat verbruiksmetingen kunnen doen. Zelfs met stevig doorrijden kwam ik niet onder de 1:50 uit wat natuurlijk geweldig is. Ik snap werkelijk niet dat er niet meer automobilisten met een slapend motorrijbewijs zijn die zo’n fantastisch zuinige mini-motor kopen. Het aantal dagen per jaar dat je in Nederland niet kunt rijden vanwege gladheid en/of sneeuw zijn letterlijk op de vingers van 1 hand te tellen. Dus tel uit je winst op jaarbasis want of je 1:15 rijdt of 1:55 dat is nogal een verschil. Je bespaart je dus gewoon doodleuk zo’n iets minder dan driekwart op je benzinekosten. Stel dat de benzinekosten per jaar zo’n 1.600,- euro bedragen dan bespaar je dus 1.200,- euro.

Nieuwe banden + ketting
Op het moment dat ik dit testverslag had afgerond zou ik de volgende dag naar Ab Motoren in Leiderdorp gaan voor een setje nieuwe banden van het merk Pirelli want die Thaise baggerbanden was ik na voor de 2de keer op mijn muil te zijn gegaan helemaal klaar mee. Verder bleek ik de ketting steeds weer te moeten stellen en dat terwijl ik nog geen eens 2.000 km gereden had. Het leek wel een fietsketting verdorie en omdat een nieuwe ketting van Tsubaki maar 20,- euro bleek te kosten heb ik ook meteen maar een nieuwe ketting besteld. Normaal gesproken moet je dan ook altijd de tandwielen vervangen maar omdat die nog spiksplinternieuw zijn en deze motor vrijwel geen Pk’s heeft heb ik dat uiteraard niet gedaan.

Specificaties

Jaargang

2018

Brandstof

Benzine

Type motor

Otto

Aantal cilinders

1

Topsnelheid

105-110km/u

Vermogen

7,2(9,8)/7.000 kW (pk)/rpm

Koppel

10,9/5.500 nm/rpm

Cilinderinhoud

0,125/124,9 liter

Kleppen per cilinder

2

Compressieverhouding

9,3:1

Remmen voor

Geventileerde schijf

Remmen achter

Geventileerde schijf

Draaicirkel

1,9 meter

Overig

Velgen

12-inch

Milieu en veiligheid

Snelweg

1,52 liter/100 km

Energielabel

A

Afmetingen

Lengte

1.760 mm

Breedte

755 mm

Hoogte

1.010 mm

Wielbasis

1.200 mm

Massa leeg

101,7 kg

Bandenmaat

V:120/70-12 A:130/70-12

Kosten aanschaf

Kosten gebruik per maand