Blauwgroen, Groenblauw, of toch Blauw?
Blauw… Blauwtje lopen… Blauwe maandag… Blauwbekken… De kleur blauw staat nou niet bepaald bekend om haar positieve kwalificaties. Erger nog: blauw had vroeger ook de figuurlijke betekenis “onbetekenend, nietig, van weinig waarde”. Klinkt nou niet bepaald cool deze kwalificaties. Tja daar sta je dan met je blauwe Hyundai i30 1.4i CVVT HP ActiveVersion Cool Blue. Maar wie weet heeft de kleur blauw wel een hele andere betekenis in het Koreaans. En inderdaad even Googelen leverde het volgende op; het Koreaanse woord voor blauw – “pureuda” – kan zowel blauw als groen betekenen. Kijk dat is dus de reden dat de Koreanen de kleur blauw hebben gekozen voor hun ‘groene’ auto met B-label. Gelukkig zijn de Koreanen wat dat betreft minder negatief over de kleur blauw. Toch blijf ik wel met de vraag zitten welke kleur de Koreanen bedoelen als ze het over twee ‘pureuda’ ogen hebben…

Hoe lul jij je toch elke keer weer naar binnen?
Deze vraag is mij al zo vaak gesteld dat ik er toch maar eens antwoord op ga geven. Dit is de eerste Hyundai die ik test dus is dat nou in zijn werk gegaan? Raar eigenlijk om eerlijk te zijn. Omdat ik wist dat er een oud-stagiair van Nissan Nederland bij Hyundai werkt heb ik aan iemand bij Nissan de naam en het e-mailadres van de PR-manager van Hyundai Nederland gevraagd. Het gekke is echter dat nog voordat ik de PR-manager een mail had kunnen sturen ik een update-mail binnen kreeg over de Hyundai i30 Blue Challenge (blijkbaar hadden ze mijn e-mailadres al). In deze mail werd ik uitgedaagd om zuiniger te rijden in de Hyundai i30 dan de ondergetekende autojournalist. En dus reageerde ik op deze mail zo van “Kom maar op!”. En zo kon het gebeuren dat ik, nog voordat ik de PR-manager had gemaild om mijzelf/Autotesten.nl te introduceren, al een blauwe maandag in een donkerblauwe Hyundai i30 Blue had gereden. En zo gaat het dus eigenlijk altijd, ik kom zelden op een normale manier bij een auto-importeur binnen maar ik heb ook nog nooit een blauwtje gelopen…

Tweede keer
Na de zuinigheidsrit in de Hyundai i30 (ik reed zuiniger dan de boordcomputer op het display kon laten zien, 1:26,24) heb ik uiteraard een mail aan de PR-manager gestuurd dat ik de Hyundai i30 graag een keer een week zou willen testen. Zo gezegd zo geDaan! Tijdens de zuinigheidsrit had de i30 al een onverwacht goede indruk achter gelaten. Maar als dat alweer een paar weken geleden is ben ik dat, na meerdere andere auto’s getest te hebben, uiteraard weer vergeten. Het eerste wat me direct opviel is het starten van de auto, dat gaat stil en supersnel en dat moet ook wel want met een ISG-systeem (Idle Stop&Go) moet alles supersnel gaan.

[quote Hyundai.nl]
Hoe werkt het start-/stopsysteem? Het start-/stopsysteem zorgt ervoor dat de motor tijdens het wachten in het verkeer automatisch wordt uitgeschakeld en gestart. De motor slaat af bij een snelheid onder de 4 km/uur, als de motor warm is, de versnelling in zijn vrij staat en de koppeling niet wordt ingedrukt. Wanneer de auto tot stilstand wordt gebracht, checkt de Electronic Control Unit via sensoren de status van de auto voordat de motor wordt uitgeschakeld. Wanneer de bestuurder vanuit stilstand weer wil rijden, kost het aanzetten van de motor niet meer tijd dan het intrappen van het koppelingspedaal. Er is een sterke startmotor gemonteerd om de noodzakelijke extra starts mogelijk te maken.
[/quote Hyundai.nl]

Wat me ook bij deze Hyundai weer direct opviel is dat als de motor uitvalt je deze meteen weer opnieuw kunt starten. Je hoeft dus niet eerst de sleutel terug te draaien naar de beginstand om opnieuw te kunnen starten zoals bij bijna alle auto’s het geval is. Da’s best handig en kwam mij goed van pas want de eerste twee dagen had ik dus echt ff helemaal mijn dag niet en liet ik de motor meerdere keren afslaan. Dat krijg je ook met dat verschrikkelijk koude weer, met blauwe voeten (het duurt met dat extreem koude weer langer voor de auto opgewarmd is en ik dus ook) voel je het aangrijppunt van de koppeling gewoon niet goed. Tijd voor koppelingspedaalverwarming?

Meteen het gas erop
Normaal gesproken rij ik op mijn dooiste akkertje naar huis na het ophalen van een testauto. Deze keer echter moest ik direct het gas erop zetten want ik moest mijn moeder naar mijn jongste zus brengen. Met dit koude winterweer is op de fiets van Leiden naar Katwijk zelfs voor mijn kwieke moeder van 75 iets teveel gevraagd. De niet gestrooide witte fietspaden (waar betalen we eigenlijk belasting voor?) zijn dan vaak verraderlijk glad. Ik had die ochtend even een ander familielid van het Hyundai-concern gereden, de Kia Sorento 4WD om precies te zijn (importeur zit in Vianen), en moest dus van Vianen naar Sassenheim rijden en weer naar huis. In minder dan een uur tijd was ik al in Sassenheim waar de Hyundai i30 Blue klaar stond en ik zodoende binnen amper 5 minuten alweer op weg was.

Direct vanaf het industrieterrein reed ik rechtdoor de rotonde over de zeer fraaie oprit van de A44 op richting Leiden. De eerste kilometer beviel me direct al goed. Op de rotonde gaf de i30 geen krimp dus met het onderstel zit het wel goed. Het sturen en het onderstel (met name de vering en de rijdynamiek) van de Hyundai i30 deden me direct denken aan die van de Kia pro_cee’d ISG, het iets duurdere neefje dus. Na het invoegen was het even warm rijden en ging het daarna plankgas richting Leiden. Ook op hogere snelheid vielen het motorgeluid en de rijgeluiden me behoorlijk mee voor een auto uit deze prijsklasse. Na een snelle rit ging ik er bij het Transferium af. Altijd weer een mooie afrit die je met een behoorlijk hoge snelheid kunt nemen, maar dan moet je wel een klein stukje over de vluchtstrook zodat je de vaart erin kan houden. Ook dit voelde prima aan net als alle bochten daarna.

Hankook
Een ding lukte me in ieder geval niet en dat was met dit extreem koude weer de ‘Han-banden’ aan de ‘kook’ krijgen. De 195/65-R15 Optimo K415 Hankook (Koreaans bandenmerk) zomerbanden lijken in het begin van de test prima banden te zijn. Geen centje pijn bij snel genomen bochten en ook als ik de i30 hard een haakse bocht inhoekte bleef ie netjes op zijn lijn. Maar jullie voelen ‘m al aankomen, dat bleef niet goed gaan met die grip. Bij het oprijden van een rotonde nam ik de buitenste ring en dan moet je om de auto op de binnenring rotonde voor te blijven even extra gas geven. Doordat de bocht bij het verlaten van de buitenring krapper en haakser is zet je dus behoorlijk wat druk op de banden. En toen zomaar ineens gebeurde het, de Hyundai i30 gleed zonder enige waarschuwing vooraf over vier wielen weg alsof ik ineens op Thialf-asfalt was beland. Het is lang geleden dat ik zoiets mee heb gemaakt. De laatste keer was met de Volkswagen Scirocco maar die had in tegenstelling tot de Hyundai i30 uitstekende Continental sportbanden en een elektronisch sperdif.

De Hankook K415 lijken dus prima banden te zijn totdat het er echt op aankomt want dan zijn ze ineens finaal de weg kwijt. Niet een beetje maar echt gigantisch! Natuurlijk zullen 99,9999% van de mensen die deze Hyundai i30 kopen hier niets van merken maar toch moet ik dit van mezelf testen, al is het maar voor die ene zoon die stiekem ‘s avonds even met zijn net behaalde rijbewijs in de Hyundai i30 Blue van zijn moeder gaat scheuren. Hopelijk kijkt hij dan even voordat hij gaat rijden op Google met de zoekterm “Hyundai i30 Blue” en leest hij dit testverslag. Anders heeft hij waarschijnlijk voorgoed een blauwe maandag in de Hyundai i30 Blue van zijn moeder gereden.

Lekker rondjes rijden
Tja banden… na mijn testverslag van de Renault Clio RS kijkt iedere autojournalist voortaan eerst of de juiste banden op zijn/haar testauto zitten. Zelf kijk ik daar bijna nooit naar, pas als ik het gevoel heb dat de grip matig tot slecht is kijk ik wat voor banden er om de velgen liggen. En dat is meestal eerder dan als er goede banden om liggen, lijkt me niet meer dan logisch. Banden zijn net als vering ontzettend belangrijk (zo niet het belangrijkste) maar ik wil nooit vooringenomen zijn en daarom altijd eerst puur op mijn gevoel afgaan. Dat is soms best lastig maar het blijft in mijn ogen toch de beste manier van testen. Dat niet iedereen er zo over denkt bleek laatst weer toen iemand die hoorde dat ik auto’s en motoren test tegen mij zei: “Oh leuk lekker een weekje rondjes rijden in een nieuwe auto.” Tja als je er zo over denkt snap je er volgens mij werkelijk helemaal niets van.

Op de voorlaatste avond kreeg ik trouwens nog 100% procent bevestiging dat mijn oordeel over de Hankook-banden juist is. In alweer een snel genomen haakse bocht, op de rondweg in mijn woonwijk, gleed de i30 rechtdoor richting de vluchtheuvel in plaats van netjes zijn lijn te volgen. In een flits ging ik van het gas en trapte de i30 razendsnel vol in het ABS om de vaart eruit te halen en weer grip te krijgen. Nu wist ik het heel erg zeker, die andere uitglijders hadden niets te maken met een combinatie van pekel, olie en/of andere troep na het wegdooien van de sneeuw dit zijn gewoon hele enge banden voor iemand met een sportieve rijstijl.

Voorbeeldig
Deze alinea heb ik expres na de bandenalinea gezet, slechte banden kun je namelijk in een handomdraai vervangen door betere banden. Voor een versnellingsbak geldt dit echter niet, daarom is het wel zo lekker als de versnellingsbak soepel en nauwkeurig schakelt. En inderdaad schakelt de versnellingsbak van de Hyundai i30 werkelijk voorbeeldig. Normaal gesproken verwacht je zoiets niet in een auto van deze prijs, die schakelen meestal matig tot redelijk maar ook niet meer dan dat. Ook hier laten de Koreanen weer zien dat ze een gigantische inhaalslag gemaakt hebben. Enige puntje van kritiek is het aangrijptraject van de koppeling wat beter had gemogen. Die vind ik namelijk wat vaag (het bleek toch niet aan mijn blauwe voeten te liggen) en daardoor is ook de doseerbaarheid minder goed dan ie zou moeten zijn. Feit is wel dat de donkerblauwe Hyundai i30 met het BlueChallenge-logo hier geen last van had. Ik ga er dan ook vanuit dat dit probleempje exemplarisch is.

Dat de i30 voorbeeldig schakelt is wel zo fijn want het 1.4 liter motorblok is lekker fel, en als je dan snel optrekt scheelt het behoorlijk als het schakelen soepel en nauwkeurig gaat. Daardoor ben je relatief snel ten opzichte van andere auto’s met veel zwaardere motoren. Tijdens doelbewuste stoplichtsprintjes om te kijken hoe snel dit 1.4 liter motorblok is kreeg ik regelmatig verbaasde blikken toegeworpen van andere automobilisten bij een volgend stoplicht. In de eerste drie van de vijf versnellingen is de Hyundai i30 behoorlijk sterk (en ook in de vierde en vijfde versnelling viel het mij mee) voor een auto met een atmosferisch 1.4 liter motorblok. Zelfs als ik de i30 helemaal door bleef trekken tot aan het rode gebied viel het motorgeluid mij mee, een fijn blok al met al. Aan het einde van de testweek kwam ik tot een meest ongunstige waarde van 1:14 en dat bij constant stevig doorrijden. Afgezet tegen mijn superzuinige rit waarbij ik op 1:26,24 uitkwam houdt dat dus in dat je met het grootste gemak 1:20 of meer kunt halen als je netjes rijdt. Een hele nette waarde voor een auto met een 1.4 liter motor die een vermogen heeft van 109 Pk.

Via de achterklep…
Wees niet bang de titel van deze alinea is niet van toepassing op mij. Tijdens de testweek was het één nacht extreem koud (-10 tot -12 graden celcius) en toen ik op mijn werk (IVF-kliniek waar ik op het laboratorium werk) arriveerde was er een collega uit Amsterdam die geen enkel vastgevroren portier van haar auto open had gekregen. Alleen de achterklep zat niet vast gevroren, en uit pure wanhoop is ze toen maar via de achterklep haar auto ingekropen. Ik heb toen even heel hard gelachen, leedvermaak is tenslotte het leukste vermaak. Kort daarna kwam een secretaresse binnen gelopen die via de passagierskant haar auto in was gekropen. Ze kreeg het portier aan de bestuurderskant niet open zelfs niet na heel hard trekken. Uiteindelijk heeft ze door met haar beide benen tegen het bestuurdersportier aan te duwen deze open gekregen. En ik? Werkelijk geen centje pijn, de deuren gleden werkelijk voor me open en ook het starten gaf niet de minste geringste problemen. “Jij ook altijd met je nieuwe testauto’s!”, kreeg ik te horen. Tja jaloers dames?

Vol geladen
Vanwege het koude winterweer breng ik op dit moment één keer per week op dinsdagavond de kinderen van twee van mijn zussen en nog twee andere gezinnen weg. Dat ik elke week een andere auto heb vinden ze uiteraard prachtig. Met name testauto’s met een vette audio-installatie aan boord vinden ze helemaal het einde. Voor mij is het wegbrengen een aardige gelegenheid om te kijken hoe een testauto rijdt met het maximum aantal passagiers. Van tevoren had ik verwacht dat ze toch wel iets te klagen zouden hebben over de i30, want die kinderen van tegenwoordig zeggen allemaal ongezouten hun mening. Toen ik oa. vroeg of de zitruimte achterin een beetje okay was kreeg ik als antwoord dat ze prima en lekker ruim konden zitten. Verder kon de geluidsinstallatie ook hun goedkeuring wegdragen.

Uitstekende wegligging… verkeerde banden
Zoals ik al schreef doet de wegligging mij denken aan die van de Kia pro_cee’d ISG. De goedkope Kia vond ik een vergelijkbare zo niet betere wegligging hebben als de tweemaal zo dure Audi A3 Sportsback. En dat ik daar absoluut niet alleen in stond bleek wel uit het feit dat zelfs een bekend Duits Autosport magazine ook de Kia pro_cee’d verkoos boven de Audi. Dat zal erg moeilijk geweest zijn voor die Duitsers. Dat de goedkoper Hyundai i30 ook zo’n goede wegligging heeft verbaast mij dan ook niets gezien het gezamenlijke moederconcern. Juist om die reden vind ik het erg jammer dat de banden het af laten weten nog voor ik – voor mijn gevoel dan – op de grens rijdt. Maar zoals gezegd kun je bij aflevering andere sportievere banden laten monteren en dan heb je een werkelijk uitstekende, vooral ook zuinige auto voor een hele scherpe prijs.