“Eodie yujeog dabbyeon???”
Nog niet eerder heb ik mezelf na het testen van een Hyundai afgevraagd “Waar blijft het antwoord?” Maar direct na het instappen in deze Hyundai i40 wagon vroeg ik mezelf in verbijstering af waar toch het antwoord, uit met name Duitsland, blijft op deze auto uit Korea. Nog voordat ik de A44 opdraaide had ik deze auto al van bumper tot bumper geanalyseerd als een soort van MRI-scan. Mooi design, goed dieselmotorblok, fantastische vering/demping, erg fraai interieur, grote bagageruimte en dat allemaal voor zo’n ongelofelijke biep-prijs (=schijtprijs). Toen ik vlak voor vertrek met de PR-manager van Hyundai stond te praten, vertelde deze mij het leuke verhaal over Martin Winterkorn – de topman van Volkswagen – die op de IAA uitgebreid in de nieuwe Hyundai i30 was gaan zitten en zich verbaasde over de compleetheid van deze auto: https://www.youtube.com/watch?v=YpPNVSQmR5c Ik zag dat dhr Winterkorn zelfs dingen aan het opmeten was, misschien krijgen we straks wel een Duitse i30-kloon van Volkswagen! Feit is dat deze Hyundai i40 wagon erg compleet is, en daardoor een werkelijk uitmuntende prijs/kwaliteitsverhouding heeft. En ik maar denken na de introductie van de Hyundai i40 wagon dat-ie een mooie buitenkant heeft, maar dat het verder wel mee zou vallen met de heisa rondom deze auto. Ik was behoorlijk verrast over de compleetheid van de Hyundai i40 wagon, dat-ie zo mooi en goed zou zijn (mijn conclusie reeds na 1 dag testen) had ik niet verwacht. Wat dat betreft ben ik toch wel blij dat ik altijd overal wat achteraan hobbel met mijn testen. Ik vind het altijd heerlijk om te lezen wat voor ongelofelijke onzin (vooral over de vering/demping) er soms geschreven wordt, zoals uiteraard ook dit keer weer het geval was.

Mist en zon
Toen ik vrijdagochtend op de fiets naar Sassenheim reed hing er overal dikke mist en het was koud. Snel naar Hyundai dus om in een lekkere warme auto te stappen. Na het instappen heet de Hyundai i40 wagon de bestuurder welkom met een kort muziekje. Dit welkomstmuziekje is overigens ook het afscheidsmuziekje tijdens het uitstappen. Thuis gekomen hoorde ik van mijn langs fietsende moeder en zus dat in Katwijk aan Zee de zon volop scheen. Omdat ik toch nog even lekker hard wilde gaan lopen besloot ik naar Katwijk aan Zee te gaan. Lekker binnendoor heel rustig rijdend (=de poser uithangen) in de zeer fraaie Hyundai i40 wagon ben ik naar Katwijk aan Zee gereden. Omdat het mij direct na vertrek al opgevallen was dat de vering/demping van deze i40 ruimschoots boven het gemiddelde uitsteekt, ben ik meteen maar gaan kijken hoeveel dat ruimschoots is. De normale verkeersdrempels en oneffenheden in het wegdek worden perfect glad gestreken door de vering/demping. Wat dat betreft vertoont de vering/demping van deze Hyundai i40 wagon veel overeenkomsten met de eerder door mij geteste Volvo V60. Toch is de Volvo V60 net iets beter in het grensbereik, maar alleen al het feit dat deze veel goedkopere Hyundai i40 zo ongelofelijk dicht in de buurt komt heeft mij zeer verrast.

Pas toen ik de Hyundai i40 wagon op de grens ging rijden, en dan bedoel ik qua snelheid en de hoogte van de verkeersdrempels, sloeg de vering op een gegeven moment door. Ik voelde duidelijk dat de veerschotels tegen de stootrubbers aankwamen, maar op dat moment was dat ook niet meer dan normaal. Met deze vrijwel perfecte comfortabele afstemming van de vering/demping kan elke koper in het dagelijks verkeer prima uit de voeten. Uiteraard las ik weer ergens totaal onzinnige kritiek op de vering/demping van deze Hyundai i40 wagon. Deze autojournalisten zou ik dan ook aan willen raden een cursus vering/demping te gaan volgen bij Paul Klop. Als je er geen verstand van hebt lever dan ook geen kritiek die werkelijk helemaal nergens op slaat. Waar ik echter na het rijden in deze Hyundai i40 wagon helemaal niets van snap, is dat Hyundai er met de Veloster zo ongelofelijk met zijn pet naar heeft gegooid. De vering/demping van de Hyundai Veloster was zo absurd comfortabel, dat ging werkelijk helemaal nergens over. Hopelijk gaan ze dat met de Hyundai Veloster turbo ruimschoots goed maken, want dat ze het kunnen bewijzen ze met deze Hyundai i40 wagon!

Strak, verzorgd en degelijk
Deze drie woorden omschrijven denk ik het beste het interieur van de Hyundai i40 wagon. Het is allemaal net even anders, en net even verzorgder en strakker dan in de meeste andere stationwagons. Maar het belangrijkste van de drie vind ik het gevoel van degelijkheid, en ook dat heeft deze Hyundai i40 wagon in ruime mate. De elektrisch verstelbare bestuurdersstoel laat zich uitstekend naar de wensen van de bestuurder afstellen, net als het in hoogte/diepte verstelbare stuur en de spiegels. Het fraaie dashboard en de audio zijn mij goed bevallen, maar er is één ding waar ik helemaal niets van snapte. Als ik via de bluetooth-verbinding van de Hyundai i40 wagon mijn GSM wilde zoeken werd deze niet gevonden. Toen ik dinsdagavond de kinderen weg moest brengen heb ik mijn nichtje gevraagd ook even de bluetooth-verbinding van haar smartphone te activeren. Maar ook die werd niet gevonden door de Hyundai i40 wagon. Thuis gekomen heb ik meteen geprobeerd of mijn GSM zichtbaar werd op mijn Macbook en dat was binnen een paar seconden het geval. Ik ben bij de importeur vergeten na te vragen waarom de Hyundai i40 wagon mijn GSM niet kon detecteren maar zal dat alsnog even doen.

De passagiers op de achterbank zijn echt bofkonten, want de beenruimte achterin is ongekend groot. Wat er verder uitermate positief uitspringt is de grote bagageruimte, op het oog had ik zoiets van daar past niet veel in. Tot mijn grote verrassing verdween echter vrijwel de gehele stationwagon-kofferset in de achterbak, slechts één koffer van 50 liter paste er niet meer bij. Weer typisch zo’n gevalletje van alle autojournalisten schrijven dat de bagageruimte tegenvalt, maar werkelijk niemand die de moeite neemt om het te visualiseren. Eigenlijk alleen maar positieve verrassingen dus al met al, en misschien wel de grootste verrassing is de brandstofmeter die na meer dan 150 km rijden nog steeds weigert om terug te lopen. Dit 1.7 liter diesel motorblok moet wel heel erg zuinig zijn, dat kan bijna niet anders. Om uit te testen hoe zuinig dit ‘kleine’ diesel motorblok is ga ik dan ook zeker een zuinigheidsrit maken de komende week. Zaterdagmiddag verdween dan eindelijk het eerste blokje van de brandstofmeter na ruim 200 km rijden.

Mist- en nachtfoto’s
Soms moet je van de nood een deugd maken want slechter baggerweer dan tijdens deze testweek (en het nadeel van de wintertijd) heb ik nog niet meegemaakt dit jaar. Mist, regen, weekenddienst en dus pas met donker weer thuis, afijn een goede reden om het maar eens over een andere boeg te gooien. En dus besloot ik zaterdag na werk en pas na avondeten nachtfoto’s te maken in Noordwijk. De laatste keer dat ik dat gedaan heb was met de Alfa Romeo MiTo Savali. Ik moet zeggen dat de foto’s nog redelijk gelukt zijn ook. De volgende dag moest ik weer werken maar ik wist dat ik op tijd (15.00u) klaar zou zijn. Maar helaas voor mij hing er op zondagmiddag nog steeds een zeer dichte mist en dus hebben we even op de buienradar gekeken waar het helder was. Echt helder was het alleen in het uiterste oosten en zuidoosten van het land. Veel te ver rijden om daar nog met licht te geraken want om 17.00u is het al donker. Goed op de kaart kijkend zag ik dat er op een klein plekje rond IJmuiden minder mist te zien was. Op goed geluk zijn we naar IJmuiden gereden hopend dat de internetgoden gelijk zouden hebben. En geloof het of niet maar na een rit met dikke mist op de A44-A4-A5-A9-A22 was het op de N197 ineens helder. De zon scheen dan wel niet maar ik heb in ieder geval mooie actiefoto’s en sfeerfoto’s kunnen maken. En ook die zijn veel mooier geworden dan ik had durven dromen met dit baggerweer.

Eén blokje is veel diesel!?
Nadat het eerste blokje van de brandstofmeter maar niet verdween, bekroop me het gevoel dat het brandstofverbruik van deze Hyundai i40 wel eens lekker laag zou kunnen zijn. Maar is dat ook zo? Tijd voor een zuinigheidsrit dus op een mooie en zeer zonnige dinsdagmiddag want de mist van de voorgaande dagen was eindelijk, eindelijk, eindelijk verdwenen. Groot voordeel van deze Hyundai i40 wagon automaat is dat-ie stuurflippers heeft én dat het 1.7 liter diesel motorblok lekker sterk afremt op de motor. Bij de Range Rover Evoque was dat namelijk niet het geval, dat 2.2 liter diesel motorblok remde vrijwel niet af op de motor als ik terugschakelde met behulp van de stuurflippers. Eerst maar eens de dieseltank volgooien bij de onbemande pomp voor de AH in ’t Heen. Zoek ik me weer eens gek naar het knopje om de tripmeter op “0” te zetten zit-ie letterlijk voor mijn neus rechtsonder op het stuur. 0 en off we go en bij 80 km/u direct op de cruise control! Ik reed heel rustig de N206 op en heb een goed gevoel dankzij het mooie zonnige weer. Daar knapt een mens echt van op na dagen van dichte mist. De rit verliep prima, aan het einde van de N206 lekker teruggeschakeld met de stuurflippers en hard de bocht in. Toen ik Vogelenzang binnen reed moest ik bijna remmen omdat een auto voor mij linksaf wilde slaan terwijl er nog tegemoetkomend verkeer aankwam. Probleem is namelijk dat ik pas kan terugschakelen bij een bepaalde snelheid. Toen ik eindelijk terug kon schakelen naar de eerste versnelling remde de Hyundai i40 wagon net genoeg op de motor af om niet op de rem te hoeven trappen.

Het was redelijk rustig op de weg, en ondanks dat ik er niet op uit was nul keer remmen te halen, zou het me niet verbazen als het zou lukken. En zo reed ik rustig verder genietend van het fantastisch mooie weer. En overal had ik vrije doorgang, stak er net niemand het zebrapad over en reed er net geen auto voor mijn neus de rotonde op. Aangekomen op de boulevard kon ik genieten van een magnifiek uitzicht op een vlak langs de kust, op een volledig rimpelloze zee, varende garnalenkotter tegen een knalblauwe lucht. Om even rustig te kunnen genieten van het fraaie uitzicht heb ik de cruise control op de ter plekke geldende maximum snelheid van 60 km/u vast gezet. Vlak voor de duinenweg moest ik heel even terug naar 50 km/u maar snel daarna kon ik alweer naar 80 km/u. Op deze weg rij ik altijd netjes de maximum snelheid en dat was maar goed ook. Vlak voor de rotonde richting Overveen stonden er maar liefst zes politieagenten auto’s aan te houden en te controleren. Gelukkig mocht ik doorrijden van ze. Misschien stond er een eindje terug langs de weg wel een politieagent met een lasergun, ik heb ‘m in ieder geval niet gezien. Op de rotonde draaide ik weer om de duinenweg op en daar moest ik remmen of ik wilde of niet. Ik moest remmen voor een rood voetgangersstoplicht waar ik anders nooit hoef te remmen! De voetgangers waren al overgestoken maar desondanks was doorrijden (het stoplicht sprong exact nadat ik heel even geremd had op grrrrrr-oen) geen optie want precies aan de andere kant van de weg stonden die zes politieagenten. Weg 0 keer remmen dus verdorie. Daarna heb ik niet meer hoeven remmen dus het bleef bij die ene keer. Het verbruik bleek uiteindelijk een ruime 1:15,5 en dat viel me zwaar tegen. Ik had verwacht dat ik met het allergrootste gemak ruim 1:20 zou halen. Op de dag van terugbrengen kwam ik na het volgooien van de dieseltank uit op een verbruik van 1:17. En dat terwijl ik veel sportiever gereden had dan tijdens de zuinigheidsrit. Vreemd maar het is niet de eerste keer dat me dit overkomt!

Ff beesten!
Na bijna 5 dagen rijden had ik nog maar een paar keer het ESP uitgezet en de Sport-stand geactiveerd. Met behulp van de stuurflippers schakelde ik dan vlak voor een bocht terug naar de tweede versnelling, en trapte direct daarna het gaspedaal op de bodem. Tot nog toe had de Hyundai i40 wagon geen rare uitglijders gemaakt dus het gevoel wat ik bij deze auto heb is goed. Maar na het wegbrengen van de kinderen en 5 km hardlopen besloot ik nog wat mooie bochten in de omgeving aan te doen. Een hele mooie bocht is die komend vanaf zwembad “De Vliet” richting Voorschoten. Net na de stoplichten begint deze linkerbocht en het mooie aan deze bocht is dat je heel veel asfalt tot je beschikking hebt. De Hyundai i40 wagon kan dus een behoorlijk stuk glijden als het zou moeten. Maar dat deed de Hyundai i40 dus niet! Ik voelde de auto heel even lichtjes glijden maar dat stelde werkelijk niets voor. De Hyundai i40 wagon bleef na dat zeer lichte slippertje heel netjes de ingezette lijn volgen. Ik zou bijna zweren dat deze Hyundai i40 een elektronisch sperdif aan de voorkant heeft maar dat is dus niet zo! Het enige wat er tussen de voorwielen zit is een stabilisatorstang meer niet. Wat van mij best wat feller had gemogen is de gasrepsons, maar na een goede(!) tuning (veel tuningbedrijven leveren rotzooi af) krijg je zekersteweten behalve meer Pk’s en Nm’s ook een betere gasrespons. Een ander puntje van kritiek voor sommigen is de lichte stuurbekrachtiging. Wat mij betreft is het een kwestie van smaak, de feedback is uitstekend dus ik heb er dan ook geen last van gehad.

Verder beesten!
De volgende dag ben ik nog even verder gegaan met beesten, maar niet voordat ik me even helemaal leeg gefitnesst had. Na de drempelweg (mijn hemel wat is die vering/demping toch fantastisch!) die parallel loopt aan de N206 sloeg ik bij de rotonde aan het einde rechtsaf richting de stoplichten. Ik had alle mazzel van de wereld dat er net geen auto aankwam, en vlak voor de rotonde schakelde ik met de stuurflippers terug naar de tweede versnelling. Daarna heb ik het gas er vol opgezet en ging de Hyundai i40 wagon (in de Sport-stand én met het ESP uit!) met zwaar spinnende voorwielen door de bocht. Daarna ben ik naar ’t Heen gereden om voor de tweede keer die week door de opritbocht heen te rijden. Het moest nog sneller kunnen dan die eerste keer dat wist ik absoluut zeker. Nog voor de apex trapte ik het gaspedaal – in de tweede versnelling – al op de bodem met het ESP nog steeds uit en de Sport-stand aan. Met een werkelijk perfecte voorwieldrift gleed ik – op en van het gas gaand – de bocht door. Toch moest en zou ik nog één keer door deze bocht heen rijden en glijden. Een dag later moest ik onverwachts mijn moeder naar mijn jongste zus in Katwijk aan Zee brengen om op te passen. Mijn allerlaatste kans om nog een keer door de opritbocht heen te rijden. Dit keer had ik zoiets van ik trap het gaspedaal steeds dieper in en blijf op het gas. Vlak na de bocht begon de Hyundai dan eindelijk uit te breken aan de achterkant, prima te controleren en op te vangen, dus ook in het uiterste grensbereik houdt de Hyundai i40 wagon stand. Toen ik laat op de avond mijn moeder weer op moest halen ben ik iets eerder van huis vertrokken om even alle bochten over de industrieterreinen van Katwijk af te jakkeren. De Hyundai i40 wagon trok het allemaal zonder problemen, pas toen ik echt serieus hard een rechterbocht indook en meteen daarna weer hard een linkerbocht in trokken de banden het niet meer en ging-ie glijden. Maar dat doet elke testauto in deze bochtencombinatie, ik heb nog nooit in een testauto gereden die dit trok zonder te gaan glijden.

Spaarloonregeling-Jan Kees de Jager-wit klotenpaaltje-stevig Koreaans staal
Het valt me nog mee dat het niet vrijdag de 13de was toen ik de Hyundai i40 wagon terug moest brengen. Het was zo’n typische Jantje-lacht-Jantje-huilt-dag die iedereen zo’n ongeveer eens per jaar overkomt. Eerst lachen dat ik Jan Kees de Jager nog even een poot uitdraai met behulp van de spaarloonregeling, om vervolgens dat voordeeltje meteen weer in te kunnen leveren omdat ik een slechts 50 cm hoog wit paaltje over het hoofd zag. Ik heb geen X-ray ogen dus ik kon dat paaltje niet zien staan door het portier heen. Gevolg een schaafplek aan de onderkant van het portier rechtsachter (zei laatste foto), wat me dus een terecht eigen risico van de Hyundai-importeur gaat kosten. Daar bovenop kwam na het legen van mijn postbus nog een boete van 43,- euro voor slechts 7 km/u te snel rijden op de Hilversumseweg in Laren met de Range Rover Supercharged. Aan de andere kant is dit nou eenmaal het risico van het vak, en het kan echt iedereen overkomen denk ik dan maar. Dat paaltje staat er pas 30 jaar (net als die flitspaal in Laren) en op die ene dag rij je er dan een keer tegenaan.

Toen ik na het terugbrengen van de Hyundai i40 wagon de Jeep Grand Cherokee op moest halen kreeg ik een soortgelijk verhaal te horen. Eén van de medewerkers van de Fiat Automobiles Group was met een spiksplinternieuwe Jeep Grand Cherokee tegen de zijmuur van de wasstraat aan gereden. Hij is waarschijnlijk al 100.000 keer die wasstraat in en uit gereden en net die ene keer gaat het fout. Om er toch nog een hele positieve draai aan mijn pech te geven moet ik toegeven dat die Hyundai i40 wagon een zeer stevige auto is. Ik had verwacht dat na die toch behoorlijk stevige klap de hele zijkant in elkaar zou zitten. Niet dus! Ik krijg namelijk meer dan eens, van met name Audi/BMW/VW-fanaten, te horen dat alle Japanse en Koreaanse auto’s van blik en plastic gemaakt zijn. Ik vind dit echt getuigen van een verbijsterende domheid die nergens op gebaseerd is. Net zo dom vind ik het verzwijgen van schades in een testverslag, ik doe daar totaal niet moeilijk over. Waarom zou je in hemelsnaam zo spastisch doen over een schade?

Natte asfaltpret!
Na het regelen van het spaarloon ben ik direct naar werk gereden om de ingevulde formulieren weg te brengen. En vanaf mijn werk kon ik het niet laten om in de regen nog even het rotondecircus bij Hoogmade/Leiderdorp aan te doen. Gewoon even heerlijk en ongegeneerd in de Sport-stand over het rotondecircus knallen met uiteraard het ESP uit! De eerste rotonde voelde ik de Hyundai i40 wagon heerlijk licht dwars over de rotonderand glijden. Ook hier merkte ik weer hoe ontzettend goed de vering/demping is, zowel het op- als het afrijden van de rotonderand ging zeer gladjes. Daarna was het de beurt aan de drie grote rotondes, en ook die rondde de Hyundai i40 wagon werkelijk perfect af. Zelfs met zwaar spinnende voorbanden bleef de Hyundai i40 wagon netjes op de ingezette lijn, let wel op kletsnat asfalt! En ook vanaf de tweede grote rotonde naar de derde grote rotonde ging alles perfect. Ik snij dan altijd vanaf de buitenring scherp naar binnen en zet het gas er dan vol op, waarna ik over de verzakking van het viaduct heen vlieg op weg naar de derde grote rotonde. Als ik op deze rotonde af rijdt heb ik altijd behoorlijk wat vaart en ik pak daar altijd de binnenring. De auto krijgt dan behoorlijke g-krachten te verwerken, maar ook dat bleek geen enkel probleem voor de Hankook banden.

De Hankook Ventus Prime2 (een High Performance band) zijn wat dat betreft dan ook zowel op droog als nat asfalt uitstekende banden. Toen ik de naam van deze band intypte op Google kwam ik het volgende tegen over de nota bene minder goede voorganger van deze band: “In 2008 noemde het Duitse tijdschrift Auto Motor und Sport (editie 7/2008) de Ventus Prime als de onbetwiste winnaar van de test voor banden voor luxe voertuigen. Destijds versloeg de band, die speciaal was ontwikkeld voor hoog rijcomfort en voor voertuigen van de bovenste en luxe klassen, de concurrentie met een “aanzienlijke marge” en was het enige model van de 9 geteste kandidaten dat de felbegeerde notering “ten zeerste aanbevolen” verwierf. De band werd gekozen voor de af-fabriek uitrusting van talloze voertuigen door toonaangevende Europese autofabrikanten, waardoor het succes van het model nog verder toenam en nu zal worden voortgezet met de nieuwe Ventus Prime2.” Daar heb ik niets aan toe te voegen. Ik heb ook nog even een remmentest gedaan op zowel nat als droog asfalt. Zelfs tijdens extreem hard remmen (net niet in het ABS) blijft de Hyundai i40 wagon netjes in balans. Ook hard remmen in een bocht of een slinger leverde geen problemen op.

Nuchtere mening
Na een uiterst plezierige testweek is mijn broodnuchtere constatering dat deze Hyundai i40 wagon een auto is die qua prijs/kwaliteit-verhouding met kop en schouders ver boven Audi, BMW en Volkswagen uitsteekt. Grote onzin? En waarom zou dat nou weer grote onzin zijn? Ik moet altijd in alle testverslagen over erg goede niet-Duitse auto’s aan het einde lezen: “Ja maar de Duitsers zijn beter, luxer etc. etc.” Zo las ik aan het eind van een testverslag van de nieuwe Jaguar XJ 3.0 V6 Diesel: “De Duitse concurrentie heeft ook zo zijn voordelen. Stuk voor stuk zijn de Duitsers beter afgewerkt, ze zijn perfecter.” Ik heb die Jaguar zelf ook getest en ben speciaal nog bij Bas van Autobeklederij v/d Werf langs gereden om te vragen wat hij van de nieuwe XJ vindt. Bas vindt de Jaguar XJ mooier en beter afgewerkt dan de Duitsers en Bas weet écht waar hij over praat, het is tenslotte zijn vak! Hetzelfde verhaal van de Jaguar XJ gaat trouwens ook op voor de Volvo V60, die auto is ook veel beter dan er wordt geschreven.

Waar ligt het dan aan dat vrijwel alle autojournalisten in koor roepen: “Ja maar de Duitsers zijn beter, luxer, mooier, perfecter etc.!” Ik heb werkelijk geen idee waarom ze dat doen, maar als dit soort autojournalisten met droge ogen durven te beweren dat ze onafhankelijke autojournalistiek beoefenen, dan moet dus ik even heel erg hard lachen. Dus speciaal voor de Duitser-lovers zet ik het nog een keer op een rijtje. Deze Hyundai i40 wagon 1.7 CRDi i-Catcher heeft met lichtjaren afstand het mooiste design in zijn klasse, een werkelijk uitstekende vering/demping, een zeer fraai interieur, een uitstekende wegligging, een zee van ruimte voor de passagiers op de achterbank, een verrassend grote bagageruimte en een zéér lage aanschafprijs. Kortom een absolute VW Passat-killer zoals ze op het hoofdkantoor van Volkswagen in Duitsland wel denken maar niet zeggen. Martin Winterkorn (de topman van Volkswagen) snapt het duidelijk wel, en ging op de IAA niet voor niets uitgebreid in de nieuwe Hyundai i30 zitten. De grote concurrentie voor Volkswagen komt uit Azië (lees: van Hyundai en Kia) en nergens anders vandaan.