Hyundai Nikson?
Vrijdag stapte ik al vroeg in de ochtend op mijn fiets richting Sassenheim, want wat is er nou heerlijker dan een mooie testauto ophalen (lees omruilen voor) met de fiets. Ik moest er zo vroeg vandoor want ik moest als de wiedeweerga naar mijn zwager, vrijdagochtend was namelijk de enige ochtend dat hij én vrij was én dat het droog zou zijn. Zaterdag en zondag moest hij werken en ik alle dagen daarna. Normaal gesproken stel ik stuur/stoel/spiegels af voor het wegrijden, maar omdat ik haast heb ik het maar al rijdend gedaan. De stoel stond al goed voor ik het terrein afreed, de spiegels 100 meter verder ook en daarna het stuur in hoogte en diepte. Ik nam de mooie oprit naar de A44 met een lekker vaartje, want diesel (1.7 CRDi) en dus gauw op snelheid met weinig toeren. Meteen ging de cruise control erop die zich eenvoudig laat bedienen met de knopjes op het stuur. De cruise control blijft overigens gewoon actief als het ESP/TCS uitstaan, bij de meeste auto’s is dat namelijk niet het geval. Ik ben met het ochtendspitsverkeer richting Leiden gereden, en heb ter hoogte van het Transferium de A44 verlaten. Omdat het druk was ben ik rechtsaf geslagen en via de Kwantum naar De Stevenshof gereden. Bij mijn zwager aangekomen was het niet meteen instappen en wegwezen, pas na een boterham met pindakaas/hagelslag en een kop koffie was mijn zwager zover. We reden linea recta naar Katwijk aan Zee want dat was de enige plek waar de lucht nog een beetje brak. We hadden het echt niet beter kunnen treffen, want elke foto die ik schoot was raak. En daarbij komt nog dat de Hyundai Tucson een stuk fotogenieker is dat het vorige model. De kop was eraf en het gekke was dat mijn zwager de Hyundai Tucson op dat moment beter kende dan ik.

Snel naar huis want ik moest de Mazda CX-3 wegbrengen naar Waddinxveen. Ik heb dus even stevig door gereden en ik moet zeggen dat het naast de snelweg ook een hele fijne auto is. De wegligging is werkelijk uitstekend te noemen want zo hard als ik door de S-bocht bij voormalig MarineVliegkamp Valkenburg reed kan niet zò mooi met elke SUV. De verkeersdrempels op de ventweg waren niet meer dan ribbeltjes in de weg voor de Hyundai Tucson. De vering/demping staat op een hoog niveau en dat is heel goed te voelen, want de banden leken wel permanent aan het asfalt gekleefd te zijn. En juist dàt is hét kenmerk van uitstekende vering/demping! Een hele goede keuze van Hyundai want als je kopers weg wilt kapen bij de Duitse automerken dan moet je vooral hoog scoren op het gebied van comfort. Op het gebied van standaard aanwezige luxe scoort Hyundai sowieso al beter dan de Duitse automerken dus 1+1=dan 2. Ik heb de oude Hyundai Tucson niet getest dus over het verschil tussen de oude en de nieuwe kan ik niets zeggen. Beetje jammer vind ik dat wel maar het zij zo. We zijn meteen maar even door gereden naar mijn garage, want nu het toch nog droog was kon ik meteen de Samsonite kofferset fotograferen. En dat leverde toch wel een behoorlijke verrassing op, want ik had de kofferbak ruim te klein ingeschat. Ik moest toch echt de drie grote 70-liter koffers erbij pakken, en gelukkig voor mij zit mijn garage onder het parkeerdek waar ik stond.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 4×50-liter + 2×33-liter + 1×13-liter
Zonder hoedenplank: 3×70-liter + 1×50-liter + 2×33-liter + 1×13-liter

Jiha!!!
Na thuiskomst uit Waddinxveen ben ik meteen in de Hyundai Tucson gesprongen om te gaan zwemmen in Katwijk aan Zee. Het 1.7-liter diesel motorblok ken ik nog van de Hyundai i40 wagon, alhoewel dit motorblok een tiental minder Pk’s heeft. Maar het gekke is dat die slechts 116 Pk/280 Nm op papier er in de praktijk meer lijken te zijn, net als bij hiervoor door mij geteste Mazda CX-3 dus. Helaas voor Hyundai moet ik zeggen dat hun diesel motorblok wat rumoeriger is en ook iets meer vibreert. Maar vergelijk ik het met een aantal Duitse automerken dan scoort de Hyundai juist weer beter. Mazda heeft de lat dan ook wel heel erg hoog gelegd met hun fabuleuze SkyActiv-techniek. Maar ondanks dat ik de Hyundai Tucson met het kleinste diesel motorblok mee had gekregen (er zijn ook nog twee 2.0 CRDi motorblokken met 136 Pk/185 Pk) had ik totaal geen klagen. Het motorblok pakt onderin mooi op en samen met een perfect aangrijpende koppeling zorgt dat voor veel rijplezier. Tel daarbij de uitstekend schakelende 6-versnellingsbak op en je weet dat ook deze Tucson weer een verkooptopper zal worden. Omdat ik nog een keer over de verkeersdrempels heen wilde rijden ben ik binnendoor naar Katwijk aan Zee gereden. Uiteraard ben ik deze keer met een iets hogere snelheid over de verkeersdrempels heen gereden. Bij veel auto’s merk je dan ineens wel goed dat die verkeersdrempels er liggen, maar de vering/demping van deze Hyundai Tucson is zo goed dat ik die verkeersdrempels zelfs nu amper voelde. Dat is toch wel opmerkelijk want in deze prijsklasse tref ik normaal gesproken niet zo’n goede kwaliteit vering/demping aan. Wat ik nog wel even moet melden is dat er aan de voorkant een stabilisatorstang zit en aan de achterkant een stabilisator. Zonder deze voorzieningen zou de Hyundai Tucson niet zo’n uitstekende balans/wegligging hebben.

Op naar de S-bocht + rotonde en omdat ik geen zin had in een ingrijpend ESP heb ik dat uitgezet. Een korte druk op de slippende-auto-knop betekent TCS uit, en de knop langer ingedrukt houden betekent ook het ESP uit. Op de lege S-bocht afrijdend gaf ik stevig gas en bij de lege rotonde (soms wacht ik even totdat alles leeg is) aangekomen gaf ik, na terugschakelen naar de 2de versnelling, plankgas de rotonde op en af. Met doorspinnende voorbanden vloog ik rechts-links-rechts over de buitenring van de rotonde heen. De Hyundai Tucson bleef perfect op de ideale lijn en had geen last van onderstuur, en dat nota bene zonder elektronisch sperdif. Omdat ik niet over De Zanderij ben verder gereden moest ik er bij ’t Heen af, ook geen straf want deze afrit is ook erg leuk. Ondanks dat ik lekker hard door de afritbocht heen reed piepten de banden niet. Dat vond ik wel opvallend want meestal piepen de banden in dit soort situaties wel. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat het geen-piep-banden zijn want dat hou ik eerlijk gezegd niet bij. In ieder geval bevalt deze auto mij nu al uitstekend, en ik was dan ook niet verrast toen ik in de brochure las: “Hoofdontwerper Peter Schreyer heeft met het ontwerp van de nieuwe Hyundai Tucson – het eerste Hyundai-model dat onder auspiciën van deze ontwerper tot stand is gekomen – een gedurfd statement gemaakt.” Deze Hyundai Tucson is overigens de vervanger van de ix35, en dat is een goede keuze van Hyundai want de Tucson is mooier/beter/luxueuzer.

Veiligheid
Het is terecht dat automerken veel aandacht aan veiligheid besteden, maar met alleen veiligheid ben je er natuurlijk niet. Om die reden besteedt ik in mijn testverslagen altijd aandacht aan rijvaardigheid, want als bestuurder kun je ook veel doen om een ongeval te voorkomen. Om daar meer mee te doen voor een breder publiek heb ik het plan opgevat om voorlichtingsfilmpjes te gaan maken. Het eerste voorlichtingsfilmpje dat ik wil maken gaat om de zogenaamde “Bermvlucht”, een verkeerssituatie die vrijwel altijd leidt tot totaal onnodige zeer ernstige ongevallen waarbij vrijwel altijd doden te betreuren zijn. Ik wil dat filmen met behulp van onder andere een drone, waardoor ik iets kan laten zien op een manier die tot nu toe onmogelijk was. Samen met de camerabeelden van achter (motor met GoPro-camera erachter rijdend) en in de auto (beeld en geluid van de bestuurder) kan ik dan perfect laten zien wat je als bestuurder wel en vooral ook niet moet doen. Ik wil dus laten zien wat er gebeurt bij onjuist handelen van de bestuurder én bij juist handelen van de bestuurder. En waar kun je zo’n filmpje met een drone maken? Juist voormalig MarineVliegkamp Valkenburg leent zich daar perfect voor, en dus ga ik een afspraak maken met de wethouder van Katwijk aan Zee die dat in zijn portefeuille heeft. Laatst had ik het met mijn Volvo-rijdende directeur nog over mijn manier van testen, dit naar aanleiding van ‘run-off road protection’ veiligheidssysteem van de Volvo XC90. Hij vindt mijn manier van testen maar overdreven en niet ter zake doende. Tja maar daarom is hij dan ook directeur en houdt zich bezig met de grote lijnen, en ben ik medisch analist die zich onder andere bezig houdt met zoiets als patiëntveiligheid (=bij auto’s inzittendenveiligheid). Dat is dus dé reden dat ik het belangrijk vind om dit soort extreme situaties wél te testen!

Na het zwemmen heb ik de opritbocht bij ’t Heen nog even overgeslagen, het stadhuis ligt namelijk uit de richting vandaar. Na mijn bezoek aan het stadhuis ben ik via De Zanderij en voormalig MarineVliegkamp Valkenburg naar huis gereden. Ik heb het ESP/TCS aan laten staan omdat ik wilde weten of beide veiligheidssystemen al dan niet hard in zouden grijpen. Het leuke aan de weg door De Zanderij is dat twee van de rotondes een naar binnen toe steil oplopende rotonderand hebben. Door over het hoogste gedeelte van de rotonderand heen te rijden komt de Hyundai Tucson behoorlijk schuin te staan ten opzichte van de weg. Na de rotonde volgde de landing en dat zegt dan weer iets over de balans en de kwaliteit van de vering/demping. De landing maakte mij duidelijk dat deze Hyundai Tucson een auto is met duidelijk meer terreinkwaliteiten dan zijn voorganger de Hyundai ix35. De vering/demping vangt alle klappen werkelijk perfect op, ik zou dan ook best een keer de 2-liter diesel 4WD automaat met 185 Pk in het terrein willen testen. En dan de rotonde + schitterende S-bocht met ook nu weer het ESP/TCS aan, en tot mijn grote verbazing ging dat perfect. Omdat ik op de grens reed had ik verwacht dat het ESP/TCS behoorlijk in zouden grijpen, maar in plaats daarvan reed ik zonder dat de auto inhield heel mooi en heel hard door de S-bocht. Cool!

Niet doen bij Daan!
Zaterdagochtend heb ik heerlijk uitgeslapen en ben pas om 09.30u in de Hyundai Tucson gestapt, en oh wat zijn stoel- en stuurverwarming dan héérlijk in zo’n koude auto. Omdat ik aan de vroege kant was – Aquamar gaat pas om 10.00u open – ben ik de N206 af gegaan bij Klei-Oost. Op de lange afslag zat er de hele tijd al een BMW X3 achter mij te pushen, en dus dook ik iets harder dan gepland de afritbocht in. Met een kleine truttenschudder is dat een eitje maar met een zware SUV is het iets meer oppassen geblazen, die kan namelijk door zijn hogere gewicht spontaan zijdelings wegglijden als je iets te enthousiast bent. Maar dat gebeurde niet en dat zegt iets over de uitstekende 17-inch Continental ContiPremiumContact5 banden. Oh en natuurlijk ook de dito vering/demping en de balans, de een kan niet zonder het ander en ze moeten allemaal even goed zijn. Daarna reed ik met een mooie glijdraai over de rotonde en het viaduct van de N206 heen. Aan de andere kant reed er precies voor mijn neus een auto de rotonde op, tja en dat moet je niet doen bij mij want ik rij dan gewoon doodleuk over de rotonderand verder naast zo’n asomobilist. De automobilist die voorrang had genomen zat mij zo stom verbaasd aan te kijken dat hij stil viel, waardoor ik mooi voor ‘m langs de rotonde kon verlaten. Zo doe je dat dus met mensen die altijd maar voorrang nemen op een rotonde, gewoon doorrijden alsof je ze niet ziet, ha, ha. Soms als ze net te laat zijn rij ik ook wel eens heel langzaam verder of ga ik even stilstaan als er niemand achter mij rijdt. Als ik op de motor zit zijn dit soort ik-neem-nog-snel-even-voorrang-acties levensgevaarlijk, ik ken heel wat motorrijders die zo ten val gekomen zijn en dan bijna altijd een arm of been hadden gebroken. Gewoon niet doen dus!!!

Daarna heb ik even een half rondje Space Business Park gedaan met het ESP/TCS uiteraard uit, want dat is veel leuker al helemaal met een diesel! De rotonde verlatend ging het gas er meteen op, waarna ik meteen rechtsaf sloeg richting de vrachtwagenparkeerplaats. De voorbanden spinden met groot gemak door op het natte asfalt, tot zelfs in de 3de versnelling toe lukte dat. Bij de vrachtwagenparkeerplaats schakelde ik terug naar de 2de versnelling, en gooide het stuur in één keer om naar links en gaf plankgas. Met vol doorspinnende voorwielen had ik maar amper last van onderstuur, en dat mag je best bijzonder noemen want 1.400 kg en geen elektronisch sperdif. In één ruk door stoomde ik door naar de andere kant van de vrachtwagenparkeerplaats, en sloeg rechtsaf en meteen weer linksaf richting de ESTEC. Ook dat ging lekker flitsend voor zo’n grote auto en ook weer zonder onderstuur! Op naar de verkeersdrempel + bocht en hoge verkeersdrempel + rotonde rechtsaf eraf. Ik probeerde het nog spannend door extra gas te geven, maar dat werd het dus niet. Zelfs de hoge verkeersdrempel was een eitje voor de Hyundai Tucson, en plankgas rechtsaf de blinde bocht in knallend voelde ik ook al geen druppel adrenaline. Kolere wat is deze auto goed zeg, maar het mooiste vind ik dat-ie vooral zo degelijk aanvoelt en dat terwijl deze Zuid-Koreaan ruim lichter is dan een vergelijkbare Duitse concurrent. Oh en voor ik het vergeet, deze Hyundai Tucson stuurt heerlijk ja ook in de stand “Normaal” (de andere stand is “Sport”) waar ik ’m 99 procent van de tijd in had staan. Dat deze Hyundai Tucson volgens de ANWB eng licht zou sturen kan ik alleen maar kwalificeren als een glasharde leugen.

Epistels
Tijdens het schrijven van dit testverslag had ik een discussie met iemand op TPO.nl onder het testverslag van een Jaguar XE. Nou ja testverslag daar moest het voor doorgaan, en dat was dan ook te lezen in de reacties eronder. Ik had echter slechts een korte reactie geschreven waarom ik deze Jaguar nog niet had getest (ik had te horen gekregen dat het een pre-productie model was). Afijn toen reageerde er iemand die al vaker op mij had zitten zeiken. “Wie neemt er in hemelsnaam de moeite om mijn epistels te lezen”, schreef hij. En wie ik wel niet dacht dat ik was door mezelf autojournalist te noemen. Tja dacht ik toen bij mezelf ik mag dan wat langere testverslagen schrijven dan de gemiddelde copy/paste-autojournalist maar dan kom je tenminste wel te weten dat bijvoorbeeld: 1. Een Duitse testauto 69 Pk bleek te missen iets dat geen enkele autojournalist had gemerkt 2. Een Zweedse testauto begrensd blijkt te zijn in de 1ste en 2de versnelling, iets dat ook geen enkele journalist had gemerkt 3. Een Japanse testauto banden bleek te hebben die levensgevaarlijk zijn in de regen 4. Een Duitse elektrische auto toch echt die onmogelijk geachte 200+ km op één acculading haalt 5. Een Japanse diesel-SUV een onwaarschijnlijk laag verbruik van 1:32,9 haalt tijdens een zuinigheidsrit 6. Er meer koffers in sommige testauto’s blijken te passen dan je op het oog verwacht, oftewel meten is weten 7. Etc. Kortom allemaal dingen die andere autojournalisten niet gemerkt hebben, over het hoofd gezien hebben, niet getest hebben oftewel autojournalisten die eigenlijk gewoon totale prutsers zijn. Ik vind het prima als mensen kritiek op mij hebben, maar onderbouw die dan alsjeblieft want domme kritiek kan ik niets mee.

Ik heb een keer zo’n criticaster uitgenodigd om een stukje mee te rijden. Toen ik hem vroeg stoel/stuur/spiegels op de juiste manier af te stellen ging hij meteen al de mist in. Dat bedoel ik nou, wel een grote mond hebben maar niet eens weten hoe je correct achter het stuur hoort te zitten. Op zondag moest ik weer eens taxi spelen en dat doe ik graag, en uiteraard kreeg ik te horen dat ze zitruimte achterin heerlijk ruim is. Dat zie je aan de buitenkant al want de Hyundai Tucson is een forse auto, de concurrentie ziet er duidelijk een stuk slanker uit. Grappig genoeg komt dat in het gewicht niet tot uiting want deze Hyundai Tucson 1.7 CRDi weegt toch maar 1.400 kg en dat is een stuk minder dan bv. de Duitse concurrentie. Het chassis van de Hyundai Tucson is dan ook deels gemaakt van dun staal met een hoge treksterkte. De bestuurder en de passagier voorin zitten overigens ook heerlijk ruim in hun multiple elektrisch verstelbare stoelen met fraaie dikke hoofdsteunen. Behalve de ruime zit zijn de stoelen ook van een uitstekende kwaliteit, de leren bekleding en de vulling zijn niet te zacht maar precies goed. Als de vulling van een stoel te zacht is merk je dat vrij snel, want doorzitten leidt al snel tot een pijnlijke kont. Het interieur is netjes verzorgd en ziet er goed uit, en dat ongelofelijke gezeik over het gebruik van o.a. hard plastic van sommige online automagazines snap ik dan ook niet. De audio is ook van goede kwaliteit net als de bediening van alle opties zoals de NavSat. Ik had geen instructieboekje nodig om een en ander uit te zoeken, het wijst zich eigenlijk vanzelf en zo hoort het ook.

Zuinigheidsrit op woensdag gehaktdag
Ik kan mij herinneren dat de enige keer dat ik in een Hyundai reed (dat was de Hyundai i40 wagon i-Catcher 1.7 CRDi) met een 1.7-liter diesel motorblok het verbruik erg tegenviel. Ik was dus erg benieuwd of ik nu wel op een mooi verbruik uit zou komen, zeg maar het laagste verbruik – 1:23,8 – uit de online brochure zou halen. Het vertrek ging meteen goed ik hoefde ondanks de drukte niet te remmen, alleen baalde ik eenmaal op de N206 rijdend verschrikkelijk omdat de cruise control zich niet liet activeren (waarschijnlijk stond er tijdens de controle check een deur open). Ik heb nog even een stop – uit laten rollen dus niet geremd – gemaakt bij de onbemande benzinepomp naast de N206, en de Hyundai Tucson uitgezet en opnieuw gestart maar dat hielp gek genoeg niets. Eenmaal weer 80 km/u rijdend in de 6de versnelling (= 1.300 toeren) viel me op dat er een lichte brom hoorbaar was. Ook merkte ik dat het dieselblok moeite had op licht oplopende weggedeeltes om de 80 km/u vast te houden (jammer genoeg weet ik niet hoe het geweest zou zijn mét cruise control). Ik moest op die oplopende weggedeeltes iets gas bijgeven, maar zonder terugschakelen naar de 5de versnelling duurde het wel erg lang. Bij De Zilk aangekomen liet ik de Hyndai Tucson zo lang mogelijk uitrollen in de 6de versnelling, om daarna terug te schakelen naar 5->4->3 om zo af te remmen op de motor. En dat afremmen op de motor gaat dit 1.7-liter diesel motorblok goed af, en daar ben ik blij mee want ik rem graag af op de motor dan kan ik beter mijn bochtensnelheid bepalen dan met remmen. Op de bomenweg reed er weer eens iemand voor mij die werkelijk voor elke vlieg remde. Ik heb maar wat extra afstand gehouden want met dit soort mensen weet je maar nooit. De Nachtegalenlaan bleek helaas nog steeds afgesloten te zijn, en dus moest ik de hoofdweg volgen en doorrijden richting de rotonde.

Het was lekker rustig op de weg waardoor ik heel mooi een zo constant mogelijke snelheid aan kon houden. Het was me tot dan toe nog steeds gelukt om niet te remmen, maar ik had het gevoel dat die nul er vandaag niet in zou zitten. Richting het dorp rijdend genoot ik van de natuur om mij heen, in deze tijd van het jaar vind ik dat op zijn mooist. Vooral de wolkenluchten zijn erg mooi aan de kust, dat is toch veel mooier dan in het binnenland. Bij Circuit Park Zandvoort aangekomen die ik de boulevard oprijdend een wilde zee met hoge golven links van mij. Blijkbaar genoot iedereen van het uitzicht want zowel voor als achter mij reed niemand de maximum snelheid van 60 km/u. Omdat ik wat meer licht wilde heb ik het panoramische schuifdak even naar achteren geschoven, en het kanteldak heb ik uiteraard dicht gelaten. Rustig dieselend kwam ik op de volledig vernieuwde duinenweg aan, waar ik weer lekker in alle stilte 80 km/u kon rijden als vanouds. Op veel N-wegen met nieuw asfalt merk ik duidelijk dat de rolgeluiden vrijwel nihil zijn, het is dan net alsof het ineens doodstil wordt in een auto. Het bleef maar goed gaan want ik stond nog steeds op nul keer remmen. Maar niet voor lang want op de terugweg moest ik vlak na Circuit Park Zandvoort remmen voor een voetganger. En niet lang daarna nog een keer op de bomenweg, en bestelbusje voor mij reed de hele tijd al 30-40 km/u en stopte zomaar ineens. Daarna heb ik non-stop zonder enig oponthoud door kunnen rijden naar ’t Heen waar ik tot mijn teleurstelling moest constateren dat het verbruik op 1:20 was blijven steken. Omdat ik de remmen nog niet had getest heb ik voor de stoplichten op de grote kruising van de N206 naast Valkenburg ZH nog even vol in de ABS geremd. En dan sta je toch best wel snel stil met zo’n behoorlijk grote auto. De remmen zijn dus goed gekeurd bij deze! Ik zou iedereen willen aanraden om dit nou gewoon eens een keer te doen!

Test, test, test
Na de zuinigheidsrit ben ik uiteraard weer even heerlijk door de opritbocht van ’t Heen heen geknald. Met het ESP/TCS uit is het net even wat leuker heb ik geconstateerd, alhoewel het ook nu weer nooit echt spannend werd. De BMW X5 die achter mij reed zag ik pas weer toen ik al zeker 200 meter verder op de N206 reed in mijn achteruitkijkspiegel. Maar toch bleef het een beetje knagen want ik had het idee dat ik nog niet alles eruit gehaald had, en daarvoor kon ik maar naar één plek toe waar dat wel kan: het rotondecircus bij Hoogmade/Leiderdorp. Maar eerst ben ik nog even naar het begin van de A44 gereden bij Wassenaar om de topsnelheid te testen, of beter gezegd de hoogste snelheid die ik zou kunnen halen. Want het duurt toch wel even voor deze Hyundai Tucson met slechts 117 Pk’s echt op stoom is. Boven de 150 km/u gaat het steeds langzamer en de 200 km/u heb ik dan ook niet gehaald, ik kwam uiteindelijk tot 170 km/u waarna ik eraf moest bij Leiden-Zuid. Thuis gekomen zag ik dat de opgegeven topsnelheid 176 km/u is, dus dan heb ik het nog niet eens zo slecht gedaan. Na het eten ben ik richting het rotondecircus gereden, en k was benieuwd hoe de Hyundai Tucson zich zou gedragen in het grensbereik. Onderstuur of geen onderstuur dat was de grote vraag voor mij. Op de eerste grote rotonde afrijdend schakelde ik terug naar de 2de versnelling en gaf plankgas. Zowel hard linksom op de rotonde als hard rechtsaf de rotonde weer af ging vrijwel zonder onderstuur, en daar stond ik toch wel even van te kijken. Op naar de rotonde met de hoge rotonderand, vlak langs vangrail de A4 over. Maar ook dat ging perfect maar dat had ik ook niet anders verwacht gezien de uitstekende vering/demping. Daarna de lastige grote ovale rotonde, maar ook die bleek niet zo lastig te zijn. Oké dan nu echt plankgas helemaal vol d’r in op de volgende twee rotondes, en toen wist ik 200 procent zeker dat deze Hyundai Tucson alleen uit balans te krijgen is als je zelfmoord aan het plegen bent. Oh en het asfalt was nat dus daarmee scoort de Hyundai Tucson extra bonuspunten!

Thuis gekomen zat ik ernstig te dubben wat ik zou doen, maar ik besloot toch maar later op de avond de snelwegzuinigheidsrit te maken. Na de wat minder goede uitslag van de gewone zuinigheidsrit, was ik toch wel benieuwd naar het verbruik op de snelweg met constant 100 km/u op de cruise control. Ik besloot de brandstoftank vol te gooien totdat de diesel net niet over de vulopening heen liep. Dan wist ik zeker dat de brandstoftank helemaal vol zat, want met de Hyundai i40 wagon ben ik daar toen volgens mij de mist mee in gegaan. Hoe het komt weet ik niet maar elke keer als ik gegorgel hoorde en het brandstofpistool doorklikte dan kon er na even wachten nog meer bij, en nog meer, en nog meer, heel erg vreemd. Maar goed ik wist nu zeker dat ik écht een volle tank had en dat de verbruiksmeting dus zou moeten kloppen. Ik startte om 20.00u vanaf de Tango en reed via Holiday Inn naar de A44 waar meteen de cruise control erop ging bij 100 km/u. Hopelijk zou het me lukken om die 100 km/u van het begin tot het eind van de snelwegzuinigheidsrit vast te houden. Mijn standaard route is richting Purmerend via de A5 en dan weer omdraaien na pak ’m beet 50 tot 75 kilometer. Dan kom ik uit op 100 tot 150 km en dat is ruim voldoende voor een goede meting. Tot mijn stomme verbazing lukte het me steeds weer om het gaspedaal niet aan te raken. Elke keer als ik dacht nu moet ik even gas bij geven of de cruise control uitschakelen lukte het toch om gewoon door te blijven rijden op de cruise control. Totdat ik achter een vrachtwagen dreigde te komen hangen, toen heb ik heel even een pietsie gas bij gegeven. En het bleef zowaar bij de ene keer en dus heb ik gedurende meer dan 100 kilometer op één moment na het gaspedaal niet aangeraakt. Dat zou dus een hele mooie verbruikswaarde op moeten leveren, maar helaas ook deze keer viel het tegen – 1:18,6.

Gewoon ontzettend goed!!!
Na de Mazda CX-3 had ik het geluk weer een auto te mogen testen die ongelofelijk goed is. Eigenlijk zou de Mazda CX-3 de vering/demping van de Hyundai Tucson moeten hebben en de Hyundai Tucson het SkyActiv-D motorblok van de Mazda CX-3, want dan zouden beide auto’s van mij een 10 hebben gekregen als beoordelingscijfer. Ik vind dat de Nederlandse autojournalistiek de auto’s van Hyundai (en ook Mazda) nog steeds ongelofelijk onderschat. Als ik zie hoe ongelofelijk goed Hyundai scoort op het gebied van vering/demping, afwerking, motorisatie, veiligheid (NCAP-5 sterren), garantie etc. Hyundai is een automerk dat ik in ieder geval zeer hoog heb zitten, en dat is naar mijn mening volkomen terecht. Oh en die vreemde titel verzon ik ter plekke toen de dame achter de balie mij even bang maakte door met grote vraagtekens in haar ogen mij aan te kijken en te vragen: “Staat er wel een auto voor jou klaar dan?” “Nou als er ‘Niks’ klaar staat dan wordt het een Hyundai Nikson”, antwoordde ik.