De ‘Yonge’ Zuid-Koreaan
Het is een automerk dat puur en alleen door die mooie naam al heel lang tot de verbeelding spreekt voor mij. Ik kan me eerlijk gezegd niet meer herinneren wanneer ik voor het eerst een SsangYong zag rijden maar dat doet er ook eigenlijk niet toe. Zelfs nu spreekt dit automerk nog steeds tot de verbeelding, voor mij althans wel, dus ik was dan ook blij een uitnodiging voor een introductie van de SsangYong Tivoli in mijn mailbox te vinden. Eén probleempje was dat het op donderdag was en dat ik door de giga-drukte op de IVF-kliniek geen vrij kon nemen. En dus heb ik gemaild of ik dan alsjeblieft ergens eind november of begin december de SsangYong Tivoli zou mogen testen. En dat kon en dus werd het eind november dat ik ergens verdwaald in Alblasserdam op zoek was naar de SsangYong-importeur voor Nederland. Wat bleek namelijk??? en nee dit is geen grapje maar echt waar, Google Maps stuurde mij naar de verkeerde kant van de A15. Gelukkig voor mij heeft de zeer lieve attente ondernemer op nummer 52 een bord op zijn hek gehangen (uiteraard nadat de zoveelste eikel kwam vragen waar Edisonweg 54 is) met uitleg waar zich nummer Edisonweg 54 t/m 60 bevinden. Uh ja helemaal aan de andere kant van de snelweg dus. En ja als je Edisonweg 54 intypt krijg je wel degelijk SsangYong Motors Nederland B.V. te zien. Duh… mensen bij Google… bordje niet gezien (de deels geblurde foto van dat bewegwijzeringsbord heb ik overigens van Google Maps geplukt) aan dat hek bij Edisonweg numero 52??? Toen ik dit aan de PR-manager van Ssangyong vertelde moest hij lachen, de TomTom Live in de Ssangyong Tivoli wijst namelijk wel goed aan waar Edisonweg 54 zich bevindt in Alblasserdam.

Na mijn motor op een mooie droge plek gezet te hebben, liepen we naar buiten naar een knalrode Ssangyong Tivoli. Ik dacht heel even dat ik een witte mee zou krijgen maar dat bleek niet het geval. Na alles afgesteld te hebben kon ik vertrekken, en het viel me direct op dat dit zo’n hele fijne 6-klakbak is. Dat voel je meteen aan de eerste schakelgang, en als ik heel eerlijk ben zijn dit mijn lievelingsversnellingsbakken. Wie de fantastische versnellingsbakken van de Honda S2000 en Honda CR-Z kent weet precies wat ik bedoel. Voor het stoplicht wegrijdend sloeg de motor af, en toen voelde ik meteen al dat dit motorblok net even iets te arm staat onderin en dus NIET zoals Vroom.be schrijft: “Het gebrek aan koppel bij lage toeren vraagt in de benzineversie de nodige aandacht om niet stil te vallen wanneer je vertrekt.” Het is niet zo erg als bij de laatste Honda CR-Z (totaal waardeloos) en de nieuwe Kia Rio (zéér irritant), want eenmaal warm had ik er amper nog last van. De koppeling grijpt mooi aan en de gasreactie is uitstekend, zelfs iets aan de felle kant, dus dat maakt dan weer veel goed. Maar ja die label-Taliban in Brussel word je af en toe helemaal gek van. Eenmaal op de snelweg ging de cruise control erop en toen moest ik even goed kijken, want de SET/RES-knop werkt omgekeerd aan wat ik gewend ben. SET is naar boven drukken en RES naar onderen. Ik ben lekker met de verkeersstroom mee gereden, ik was namelijk lekker op tijd en had dus geen haast. Bij de mooie snelwegbocht van het Terbregseplein aangekomen was het zowaar rustig, en kon ik lekker gas geven in deze mooie bocht. Met de wegligging zit het duidelijk wel goed en de Nexen N’Priz AH8 banden (ik had voor vertrek meteen naar het merk + type banden gekeken) hebben een uitstekende grip.

Toch maar Leiden
De lastige bocht bij het Kleinpolderplein had ik ook helemaal vrij en reed de SsangYong Tivoli ook mooi strak doorheen. Daarna kon ik kiezen om er bij Leidschendam af te gaan of bij Leiden, maar omdat het nu nog droog was besloot ik erbij Leiden af te gaan. Dan kon ik namelijk meteen de Samsonite kofferset fotograferen, dan had ik dat maar gedaan. Er bleken toch meer koffers in te passen dan ik op het oog gedacht had. Zo zie je maar weer dat je er als autojournalist vaak naast zit met je beoordeling. Ik ben de enige autojournalist die een kofferset (in bruikleen) heeft (waarde €3.500,-), en kijkt hoeveel er in de bagageruimte past. Meten is weten!

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 3×50-liter + 2×33-liter + 13-liter
Zonder hoedenplank: 3×50-liter + 4×33-liter + 13-liter

Daarna heb ik even snel gegeten en ben richting Katwijk aan Zee gereden om te zwemmen. Uiteraard ben ik over de ventweg langs het MarineVliegkamp Valkenburg gereden vanwege de verkeersdrempels. Bij vertrek viel me al op dat de SsangYong Tivoli weinig last had van de snelheidsbrekers. Veel auto’s laten hier even een korte ‘boink’ horen zo niet de SsangYong Tivoli. De mooie flauwe S-bocht onder de N206 door ging fantastisch lekker, dit was de eerst bocht waar ik de grens opzocht dus dat belooft wat. Ik had totaal niet verwacht dat deze SsangYong Tivoli zo goed en lekker zou sturen (3 standen: Comfort/Normal/Sport) en zo’n goede wegligging zou hebben. De eerste verkeersdrempel voelde goed aan, uitgaande demping vangt de klappen prima op en de vering is lekker sportief. De tweede verkeersdrempel is de hoogste van de drie, maar ook daar vloog ik met de SsangYong Tivoli heerlijk overheen. Door de ruime grondspeling is deze auto veel leuker dan de gemiddelde Crossover, met de Mazda CX-3 kon ik bv. absoluut niet wat ik met deze SsangYong Tivoli kan. Aan de achterkant heeft de SsangYong Tivoli een torsie-as maar daar merk je weinig van. Op de actiefoto’s is goed te zien dat zelfs bij een snel genomen haakse bocht het binnenste achterwiel aan het asfalt gekleefd blijft. Gewoon klasse dus van deze verrassend goede en leuke auto!

Daarna ben ik binnendoor via De Zanderij naar Aquamar gereden want dat is een route met mooie rotondes, bochten en verkeersdrempels. Maar ook hier toverde de SsangYong Tivoli alleen maar een glimlach op mijn gezicht. Uit het zwemmen vandaan ben ik over ’t Heen naar huis gereden, en met het ESP aan was de opritbocht werkelijk een eitje. Dus ik was heel erg benieuwd hoe dat zou zijn met het ESP uit! Ik had het ESP-knopje al even ingedrukt en ook ingedrukt gehouden, maar uit is gewoon uit en dat betekent ook echt alles (ESP + TCS) uit met één korte druk op de knop. Na deze uitstekende strak-door-de-opritbocht-stuuractie ben ik meteen weer omgedraaid bij de eerstvolgende kruising voor eenzelfde stuuractie met alles uit. Ik was benieuwd want bij veel auto’s gebeurt er tegenwoordig niet zo bijster veel met alles uit, de Mazda CX-3 en de Hyundai Tucson waren althans niet écht spannend. Na mijn mooie 180-gradendraai reed ik weer terug naar ’t Heen, waar ik de mooie afrit nam en dit keer hoorde ik de banden wel piepen. Ik reed onder de N206 door en sloeg rechtsaf richting de opritbocht. Ik deed dat in de 2de versnelling ook al leek dat aan de korte kant, maar ik mag natuurlijk veel meer toeren maken dan bij een diesel. Direct toen ik plankgas gaf begonnen de voorwielen door te spinnen op het kletsnatte asfalt, waarna ik heel mooi op het gas – steeds net niet met onderstuur uitbrekend – door de opritbocht heen stuurde. Dit was véél leuker dan met de Mazda CX-3 en de Hyundai Tucson want véél spannender omdat het meer stuurmanskunst vraagt. Wowie deze SsangYong Tivoli is echt een serieus leuke auto! Tja Tivoli is gespiegeld niet voor niets I-lov-it.

Dagje van alles en nog wat
Zaterdag was voor mij vroeger als kind al een rare dag, want dat was de enige dag in de week dat we niet met zijn 9-en (vader/moeder/7 kinderen) aan tafel zaten. Zaterdag was zo’n typische doe-maar-waar-je-zin-in-hebt-Dag, en eigenlijk is dat het nog steeds. En dus zat ik lekker vroeg in de auto op weg naar Katwijk aan Zee, de jochies van mijn zus moesten voetballen en hun zusje heeft nooit zin om mee te gaan. En dus paste oma op haar en ben ik even wat gaan rijden totdat het zwembad open ging. Een rondje Space Business Park is altijd erg leuk dus als ik er dan toch ben waarom niet? Ik ben even helemaal naar het begin gereden waar de rotonde ligt als je de N206 afkomt. Ik heb één rondje met het ESP aan gedaan en één rondje met het ESP uit. Het rondje met het ESP aan ging werkelijk perfect, het leek wel alsof er een elektronisch sperdif tussen de voorwielen aan het werk was. Het was spannend zonder adrenaline laten we maar zeggen, in tegenstelling tot het rondje met het ESP uit. Zodra ik de vrachtwagenparkeerplaats op stuurde en plankgas gaf in de 2de versnelling gleed de SsangYong Tivoli met onderstuur heel mooi gecontroleerd over de voorkant weg. Om meteen daarna heel mooi snel door de rechts-links-bochten heen te sturen, even tweemaal kort en snel wat onderstuur en het gas er weer op. HEERLIJK! Daarna over de lage verkeersdrempel heen en vol in de ankers en terug naar twee voor de rechterbocht met verkeersdrempel vlak voor de bocht.

Ondanks de lichte jump na de verkeersdrempel bleven de vier wielen stevig aan het asfalt geplakt (dus niet zoals de Peugeot 208 GTi 30th) en kon ik ook hier weer mooi door de bocht heen sturen. De volgende verkeersdrempel was iets hoger, maar door de goede licht sportieve vering/demping had de SsangYong Tivoli nergens last van.Daarna kwam de vuurproef op de hoogste verkeersdrempel + rotonde en meteen daarna rechtsaf de blinde bocht. Vlak voor de hoge verkeersdrempel trapte ik even kort hard op de rem, dat doe ik altijd om de auto wat te laten inveren. Door dat inveren veert de auto weer uit precies op het moment dat de auto de verkeersdrempel op rijdt, en daardoor vlieg je veel mooier in balans over zo’n hoge verkeersdrempel heen. De landing was perfect en ik stuurde de rotonde op en er meteen hard weer af snel terugschakelend en plankgas gevend in de 2de versnelling. Ik was even vergeten dat de andere weghelft was afgezet, en dus had ik totaal geen speling om even naar links weg te glijden over het verdrijvingsvlak wat daar ligt. Maar omdat de balans en de vering/demping zo goed zijn en de SsangYong Tivoli bovendien lekker direct stuurt kon ik heel mooi strak door de smalle bocht heen sturen. Daarna volgde nog een rotonde en een hele mooie zeer haakse bocht naar rechts en vervolgens naar links. Ondanks dat ik erg weinig ruimte had in die haakse bochten lukte het toch om met licht onderstuur door beide bochten heen te rijden. Zo mooi en precies laat de SsangYong zich dus sturen en juist dat maakt deze auto zo leuk.

Taxi “I lov’ it!”
De SsangYong Tivoli zou gezien zijn typenaam een goede taxi zijn, want in spiegelbeeld is het een en al liefde en bovendien is deze auto best ruim. Op zondag mag ik, als ik niet hoef te werken, altijd voor taxi spelen dus ook dit keer weer. De algemene reacties waren prima van “grappige auto” tot “lekker ruim” tot “fijn die kontverwarming” tot “waar komt dat vandaan SsangYong?” en nog veel meer reacties die ik niet heb onthouden. Dat de stoelen en de achterbank uitstekend zitten zal voor sommige mensen misschien een verrassing zijn, maar dan zeg ik: “Van Zuid-Koreaanse automerken als Hyundai en Kia vinden jullie het normaal, maar van een óók Zuid-Koreaans automerk als SsangYong niet?” De onbekendheid en de direct daaruit voortvloeiende bevooroordeeldheid over het automerk SsangYong vind ik ronduit belachelijk. Niet dat ik het de potentiële koper kwalijk neem, absoluut niet het zijn juist de bevooroordeelde autojournalisten die ik dit kwalijk neem. Afijn verderop in dit testverslag geef ik ze er hard van langs met duidelijke voorbeelden die voor zich spreken. Kortom er is werkelijk helemaal niets mis met deze auto! Het interieur en het dashboard werden trouwens ook compleet afgezeken, en dat terwijl het dashboard van vrijwel alle Suzuki’s nog 100 maal erger is. De allergoedkoopste radio en de allergoedkoopste harde plastics zijn nog niet goedkoop genoeg voor Suzuki (sorry dat ik even chargeer). Mensen wat een onzin zeg schrijf nou gewoon eerlijk op wat je ervan vindt. Kijk nou gewoon eens goed naar de dashboard-foto’s die ik erbij heb gezet, daar is toch werkelijk helemaal niets mis mee? Zelfs de audio/USB/Bluetooth/NavSat vond ik voor een dergelijke Crossover helemaal niet verkeerd.

Later komt er ook nog een SsangYong Tivoli met een 1.6-liter dieselmotor, en die zal ik dan ook zeker testen gewoon omdat de benzineversie mij al zo goed is bevallen. Maar het verhaal wordt nog beter want er komt ook nog een SsangYong Tivoli met AWD. Gezien de ruime grondspeling en de uitstekende wegligging verwacht ik dat die auto nog breder inzetbaar is dan de gewone 2WD-versies. Wat mij verder in het oog sprong is de automaat, die is namelijk van Aisin een dochteronderneming van Toyota. Als veel autojournalisten zouden weten dat de automaat van Aisin is dan krijgt de automaat-versie van de SsangYong Tivoli vast ongezien al een betere beoordeling. Tja en dan zitten er ook nog eens banden om de velgen dat je als journalist denkt: “Dakanniegoedzijn.” De 18-inch Nexen N’Priz AH8 M+S High Performance All Season banden zijn echter zowel op droog als op nat wegdek banden met een uitstekende grip. Vooral op nat asfalt verrasten deze banden mij in positief opzicht, zelfs met het ESP uit kon ik op kletsnat asfalt perfect op het gas door de meest lastige bochten heensturen. Zo zie je maar weer dat een volslagen onbekende auto van een voor velen volslagen onbekend automerk met onbekende banden goed uit de verf komt tijdens het testen. En geloof me als ik zeg dat ik echt serieus mijn best heb gedaan om ‘m uit balans te krijgen.

Nat-natter-natst
Omdat ik maandag laat in de ochtend een begrafenis had ben ik vroeg opgestaan om te gaan zwemmen. En dat heb ik geweten want het was achterlijk druk op de route naar het zwembad. Zo druk dat ik het in de bocht naar de N206 bij Valkenburg ZH spuugzat was om maar te blijven wachten-wachten-wachten-en-nog-eens-wachten. Deze auto heeft niet voor niets een behoorlijke grondspeling, en dus ben ik over de hoge stoeprand heen door het gras langs de wachtende rij auto’s voor linksaf gereden (slechts 1 auto die linksaf wil slaan kan de complete verkeersstroom al ophouden op deze plek) en verder gereden over de hoofdrijbaan. Zo kan dat dus ook, ha, ha! Toen ik de muziek wat harder had gezet drukte ik ook maar weer eens op het knopje met “SETUP” maar nu wat langer dan de vorige keren. Er gebeurde namelijk elke keer niets als ik op dat knopje drukte in tegenstelling tot alle andere knopjes , en nu begreep ik eindelijk waarom. Er verschenen wat icons en één daarvan was “Geluid” waarmee ik de Bass/Middle/Treble-tonen af kon stellen. Ik vind het altijd wel leuk om zelf uit te vinden hoe dingen werken, het instructieboekje erbij pakken doe ik alleen als ik er niet uitkom. Het 7-inch touchscreen laat zich eenvoudig bedienen, en tot mijn verbazing zit er zelfs een HDMI-ingang naast de USB-ingang. Daarmee kun je een draagbaar apparaat aansluiten en bv. filmpjes kijken op het 7-inch touchscreen. Alles bij elkaar is deze SsangYong een stuk moderner en fraaier van binnen dan de meeste automobilisten verwachten denk ik. Aangekomen bij het zwembad zag ik dat de stoelverwarming uitstond maar toch ook weer niet. Als je de stoelverwarming aan laat staan (stand I en II) dan moet je na opnieuw starten de knop weer even terugdraaien naar 0 en dan naar op stand I of II draaien. Dit in tegenstelling tot de stuurverwarming die als tie aanstaat ook aan blijft staan ook na het opnieuw starten.

Zuinig als je echt wilt!
Het is dan wel geen eco-auto maar ik was toch wel erg benieuwd naar hoe zuinig ik met deze auto zou kunnen rijden. Een eerder verbruik van rond de 1:11 was de reden daarvan, maar ik moet daar wel bij zeggen dat ik behoorlijk sportief gereden heb voor het aftanken. Voor het aftanken besloot ik de vulopening helemaal tot de nok toe te vullen. Ondanks de drukte lukte het me om zonder te remmen de N206 op te rijden. Daar ging uiteraard meteen de cruise control erop, en reed ik heel netjes met 80 km/u richting De Zilk. Het regende maar ik besloot het niet rustig aan te doen in de bocht bij De Zilk, en dat komt omdat de wegligging uitstekend is en ik me als bestuurder dus heel zeker voel. Na de bocht zakte de snelheid naar 60 km/u, tot aan Vogelenzang want daar is het weer 50 km/u en 30 km/u. En dus besloot ik even te kijken wat de laagst mogelijke snelheid van de cruise control is, en dat bleek een minimale snelheid van 40 km/u te zijn. Voor een benzine-auto met maar 126 Pk/157 Nm laat de SsangYong zich prima afwurgen, 40 km/u in 4 – 50 km/u in 5 – 60 km/u in 6 is geen enkel probleem voor de 1.6-liter motor. Op de bomenweg aangekomen heb ik wat gas terug genomen want er reed een lange trailer een eindje voor mij. Aangezien de Nachtegalenlaan nog steeds afgesloten is ging ik er vanuit dat het even langzaam rijden zou worden. De SsangYong laat zich gelukkig uitstekend afremmen op de motor zeker in de laagste 3 versnellingen, en uiteraard mede door de perfect schakelende 6-versnellingsbak. Het lukte me zowaar om niet te remmen en zo kon ik verder rijden, en kwam ik via de omleiding alsnog op de Zandvoorterweg terecht. Met een gangetje van 50 km/u reed ik richting Bentveld, waar ik steeds weer schrik van dat stoplicht wat ik anders (zonder omleiding) nooit tegenkom.

Ik rij nu 5 dagen in de SsangYong Tivoli en het bevalt me nog steeds meer dan uitstekend, ik vind dit gewoon een ontzettend fijne en vooral leuke auto. Wat me tot nu toe het meest verrast is de werkelijk uitstekende wegligging, en vooral ook het mooie directe stuurgevoel. Voor ik vertrok heb ik nog even op internet naar andere testverslagen over de SsangYong Tivoli gezocht en daar las ik op ANWB.nl deze glasharde leugens: “Aan de stuurinrichting en de versnellingsbak kun je merken dat SsangYong nog niet over de ontwikkelingsbudgetten beschikt waar de andere Koreaanse autobouwers mee werken. Ook al heeft de besturing 3 verschillende standen, hij voelt in elk daarvan kunstmatig aan. Schakelen gaat hakerig, maar je hebt wel het verzet te pakken waar je naar op zoek was.” Raar want dezelfde versnellingsbak in een Hyundai vinden ze bij de ANWB ineens wel goed schakelen. Ja inderdaad deze versnellingsbak is van Hyundai, maar blijkbaar wisten ze dat niet bij de ANWB. En op Vroom.be las ik dezelfde glasharde leugens: “Dynamisch gezien kan het ook beter. We kennen meer levendige modellen. De Tivoli leent zich niet tot een sportieve rijstijl door zijn motor met bescheiden hernemingen, kunstmatige besturing en gezonde maar lompe weggedrag. Een rustig ritme past dus beter, want de Tivoli is (ondanks de ietwat harde ophanging) relatief comfortabel.” Waarom schijven ze deze pertinente leugens? Gelukkig voor jullie kan ik ze ontkrachten, maar het blijft natuurlijk vreemd en ik zou dan ook graag eens een blokje om willen rijden met deze autojournalisten naast mij in de SsangYong Tivoli.

Op de boulevard aangekomen ben ik maar 50 km/u gaan rijden, want er reden weer eens slome fossielen voor mij. Ik hou dan extra afstand want ik voel en zie gewoon aan het rijgedrag dat ze rare dingen gaan doen. En inderdaad de achterste in de rij fossielen remde de plotseling, en sloeg zonder richting aan te geven af naar de onbemande benzinepomp. En even later remde de volgende fossiel plotseling zomaar om niets af tot bijna stilstand en reed daarna weer vrolijk verder. Ik ben blij dat ik motor rijd want als motorrijder leer je vanzelf – als je tenminste wilt blijven leven – dit soort automobilisten eruit te pikken. Op de duinenweg kon ik dan eindelijk weer gas geven, want het asfalteren is klaar en er mag dus weer 80 km/u worden gereden. Na het omdraaien bij de rotonde aan de rand van Overveen moest ik verplicht 50 km/u rijden, gemeentewerkers waren namelijk bezig met de wegkanten. En zo reed ik rustig verder met 50 km/u in de 6de versnelling, want ik dacht kom laat ik dat ook eens proberen en dat lukte zowaar. Als een motorblok te weinig koppel heeft lukt dit absoluut niet, en daarmee heb ik de opmerking van Vroom.be in de praktijk ontkracht! En toen moest ik verdorie remmen vanwege een Pool in een busje die niet kan rijden. Het is jammer dat er daar een vluchtheuvel ligt, want anders had ik er omheen kunnen rijden verdorie. De rit naar Katwijk aan Zee verliep voor de rest probleemloos, alhoewel ik in Vogelenzang nog 1 keer moest remmen voor een stoplicht. Na aftanken kwam ik uit op een verbruik van 1:21,4 wat mij erg meeviel, in de online brochure stond namelijk 1:18,18 als laagste verbruik vermeld.

Best fel en snel voor een SsangYong
Dinsdag heb ik ’s avonds nog even de dochter van mijn zwager waarmee ik altijd de fotoshoots doe weggebracht, want zij konden allebei die avond niet dus dan is er altijd nog Taxi-Daan. Met de bus er naartoe is een wereldreis en bovendien rijden ze na de spits bijna niet. Op weg naar het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp heb ik de route gereden die ik normaal gesproken altijd naar werk rijdt. Bij de stationstunnel aangekomen zag ik in mijn achteruitkijkspiegel een petje in een F&F-auto opdoemen. Na de stationstunnel kwam ik voor de stoplichten naast hem te staan, en dat was geen pretje weet je wel weet je niet. BOEM-BOEM-BOEM klonk het door het open raampje (jep open raampje ondanks de kou) en even dacht ik dat ik zijn auto zag staan te stuiteren voor het stoplicht, maar helaas het bleken mijn ogen te zijn die stonden te stuiteren in mijn oogkassen. Je verwacht het niet. Toch? In Groningen had ik een aardbeving de schuld kunnen geven, maar in Leiden gaat dat ’m dus niet worden. Dat moest dus wel een stoplichtsprintje worden met een éénhersencellig petje in – hoe kan het ook anders – een auto met pestherrieuitlaat. Aangezien zijn ogen waarschijnlijk achterstevoren in zijn oogkassen lagen door de harde dreunen had hij de kleine vrachtwagen met alarmlichten op zijn rijstrook een eindje verderop (die daar overigens helemaal niet stil mag staan) niet gezien. Ik trok hard op bij groen tot aan het rode gebied en dat ging zo fel en snel dat het petje hard in de remmen moest voor de kleine vrachtwagen, ha, ha. Op de Willem de Zwijgerlaan kwam hij vervolgens als een lachgas-malloot (=steeds even gas gevend waarbij de auto naar voren schiet en er een hoop herrie uit de uitlaat komt) links van ons rijden, maar pech voor hem was nou net de verkeerde rijstrook want terwijl hij moest aansluiten in de file reden wij vrolijk lachend verder. De opmerking van azijnpissende autojournalisten dat ook het motorblok niets voorstelt wil ik bij deze dus naar het rijk der fabelen torpederen.

De volgende dag had ik nog weer zo’n soort ervaring, maar dan met een sjiek geruit petje in een Range Rover Sport die in een 30-zone maar irritant op mijn bumper bleef zitten. Ik snap dat dus echt niet want een 30-zone is echt niet voor niets een 30-zone. Ik ben daar heel strikt in want bv. een kind aanrijden wil je als bestuurder echt niet meemaken. Na de 30-zone is het weer 60 km/u en een eind verderop ligt een hele mooie bocht onder de N206 door. En omdat die sjieke pet maar bleef plakken heb ik in de mooie bocht onder de N206 door even kort stevig gas gegeven, dat had ik anders ook wel gedaan maar dat terzijde. Dat is een hele mooie S-bocht die in het tweede gedeelte verschrikkelijk afknijpt, dus de snelheid in het eerste deel ook proberen vast te houden in het tweede deel is… uh lastig dus. Nou zou je denken dat je met een SsangYong Tivoli iets dergelijks absoluut niet moet doen. [quote Vroom.be] De Tivoli leent zich niet tot een sportieve rijstijl door zijn motor met bescheiden hernemingen, kunstmatige besturing en gezonde maar lompe weggedrag. Een rustig ritme past dus beter, want de Tivoli is (ondanks de ietwat harde ophanging) relatief comfortabel. [/quote Vroom.be] Gelul!!! Ik heb het dus gewoon gedaan en die Range Rover Sport even laten kamperen. In het tweede gedeelte reed ik op drie wielen door de bocht, maar het ging goed en ik geef eerlijk toe dat dit dan wat lomp weggedrag van mìj was maar ach ik ben gezond. Tja en zo ontkracht ik leugen na leugen over deze auto, met als conclusie er zijn twee soorten mensen die altijd liegen namelijk VVD-politici en autojournalisten.

Snelwegzuinigheidsrit
Omdat ik vrijdag alle tijd van de wereld had besloot ik van de terugrit naar SsangYong Nederland in Alblasserdam een snelwegzuinigheidsrit te maken. Na de mooie 1:21,4 was ik benieuwd wat voor verbruik ik dit keer zou halen. Ergens tussen de 1:12,2 en de 1:18,8 zou het moeten worden schatte ik zo in. Het gecombineerde verbruik dat in de brochure vermeld staat is 1:15,6. De avond voor vertrek heb ik nog even afgetankt en toen kwam ik uit op 1:12,7 wat gezien mijn zeer sportieve rijstijl helemaal niet zo verkeerd is. De afstand Leiden – Alblasserdam is slechts 60,6 kilometer wat mij verbaasde, voor mijn gevoel ligt Alblasserdam verder van Leiden af maar niet dus. Uiteraard heb ik de TomTom (ingebouwd geen los scherm) even aangezet om te kijken of die inderdaad de Edisonweg 54 op de juiste plek aanwijst. En inderdaad bleek de TomTom na het invoeren van het adres de juiste plek aan te wijzen. Omdat ik heel rustig/netjes/zuinig moest rijden – en het daarbij dus ook op de kwaliteiten van deze auto aankomt! – kon ik tijdens deze rit nog eens rustig alle de revue laten passeren. Het eerste dat mij opviel is dat het start/stop-systeem niet één keer een steek heeft laten vallen. Als de koppeling bijvoorbeeld niet mooi en op tijd aangrijpt en de gasreactie niet goed wil de motor nog wel eens afslaan bij het wegrijden voor een stoplicht. Daar was bij deze SsangYong absoluut geen sprake van dus dat is een pluspunt voor deze auto. Verder kon ik op het eerste rustige 50 km/u-gedeelte lekker vroeg opschakelen, en ook met groot gemak laag in toeren rijden. Het is dus complete lariekoek dat het 1.6-liter motorblok te weinig koppel zou hebben. En de autojournalisten die deze 6-versnellingsbak hakerig vinden schakelen die schrijven dat waarschijnlijk alleen maar omdat anderen dat ook vinden en ze niet alleen durven staan in hun mening. Op de route liggen ook nog een paar mooie hogesnelheidsbochten waar ik zo vloeiend en dus zo hard mogelijk doorheen ben gereden. Als dat écht niet zou kunnen met deze auto dan had ik dat ook écht niet gedaan! Kan ik duidelijk zijn? Maar het kan prima met deze auto en heb ik het wél gedaan.Ik kan aangekomen bij de benzinepomp in Alblasserdam niet anders dan concluderen dat deze SsangYong Tivoli een leuke auto is met een uitstekende wegligging, perfecte 6-versnellingsbak, mooie goed zittende stoelen kortom er is werkelijk helemaal niets mis met deze auto. De rit met gemiddeld 100 km/u over de snelweg leverde uiteindelijk een verbruik op van 1:16. Dat is beter dus dan het gecombineerde verbruik dat vermeld staat, maar wel lager dan het laagste verbruik in de brochure.