De beste in zijn soort!
De dag van het ophalen is door onvoorziene omstandigheden een beetje een rare dag worden, want ik zou die dag (een andere dag lukte niet) namelijk een Tesla Model S P90D Ludicrous Mode gaan testen. Mijn eerste rit in de Infiniti Q30 2.2d AWD zou daarom slechts 3,4 kilometer lang zijn. Geloof het of niet maar ik moest dus een Peugeot 508 RXH HYbrid4 terugbrengen (en mijn zwager daar even dumpen), op mijn motor een paar kilometer verderop een Infiniti Q30 ophalen om die – na het ophalen van mijn zwager bij Peugeot Nederland – meteen weer te parkeren bij Tesla Motors slechts 3,4 kilometer verderop. Het was stom toeval maar het kwam mij wel goed uit eerlijk gezegd, want als je maar één dag hebt dan wil je wel zoveel mogelijk kilometers rijden. Helaas stond de Infiniti Q30 2.2d AWD nog niet klaar en arriveerden we ruim een uur te laat bij Tesla Motors Amsterdam Zuid-oost. Na een fantastisch leuke dag in de Tesla Model S P90D Ludicrous Mode stapte ik rond 16.15u weer in de Infiniti Q30 2.2d AWD om huiswaarts te rijden voor het avondeten. Eigenlijk begon de test nu pas want in die paar bochten van vanochtend had ik al wel gevoeld dat de vering/demping prima is en de wegligging oké maar meer ook niet. Dat prima kon nog makkelijk veranderen in uitstekend en dat oké idem dito. Uiteraard pakte ik de snelste én leukste weg terug naar huis, en dat is voor de Arena langs de A2 op en daarna de A9 en dan eraf bij de afslag Aalsmeer en zo binnendoor naar Leimuiden en daar de A44 weer op richting Leiden. De 180-gradenbocht bij de Arena ging fantastisch lekker, en dat terwijl ik A de auto nog totaal niet ken en B ik nog bij lange na niet op de grens reed voor mijn gevoel. Dat belooft nog wat te worden de komende week.

Aan het begin van de oprit naar de A2 heb ik het rustig aan gedaan om daarna het gaspedaal – de bocht in rijdend – steeds dieper in te trappen. Het onderstel van de Infiniti Q30 2.2d AWD gaf geen krimp, en dat terwijl dit nota bene niet eens het sportonderstel is! Daarna nog even stampen in de mooie lange flauwe bocht van de A2 naar de A9, en daar voelde ik dat dit geen sportonderstel is maar oh wat kon ik hard die bocht door. Het scheelt natuurlijk wel dat deze auto AWD heeft want anders had het heel anders aangevoeld met hoge snelheid op die verzakking (juist dat maakt deze bocht zo ontzettend leuk én spannend) middenin de bocht. Het is geen grote verzakking zoals bij Leidschendam want dan zou je letterlijk gaan vliegen bij zo’n hoge snelheid. Op de A9 ging de ICC (=Intelligent Cruise Control) erop waarna ik meteen even wat knopjes heb uitgeprobeerd. Ik test geen Mercedessen (meerdere onderdelen + het motorblok van deze Infiniti Q30 zijn afkomstig van Mercedes) dus vandaar dat deze knopjes nieuw voor mij zijn. De afstand tot mijn voorganger is niet in te stellen met een knopje op het stuur maar met een draaiknopje op het SET/RES-hendeltje van de ICC. Het bleek dat je met het drukknopje de snelheidsbegrenzer activeert en met het draaiknopje de afstand tot je voorganger in kunt stellen. Voor de goede orde: ICC=Intelligent Cruise Control van Infiniti is hetzelfde als ACC=Adaptive Cruise Control.

1.000-drempelweg
De afslag bij Aalsmeer vind ik altijd weer een lastige afslag als er iemand voor je rijdt die of te langzaam rijdt of de verkeerde baan neemt. Het liefst heb ik de afslag en de bocht naar de rotonde voor mij alleen, dan wel als er iemand voor mij rijdt ik die buitenom in kan halen over de tweede baan en dan heerlijk de rotonde op- en afknallen. Ik had mazzel dit keer want degene voor mij koos de binnenbaan richting de rotonde zodat ik ‘m heel mooi buitenom in kon halen. Ik vind deze bocht altijd spannend omdat er een vangrail is, je hebt dus geen enkele reserve als je op de grens rijdt. Het is hier dus zaak exact op de grens te rijden, en dat lukte heel goed met de uitstekende 18-inch Yokohama C.drive 2 banden (tevens zéér goede regenbanden). Daardoor kon ik op de rotonde de binnenkant pakken en ook heel mooi van de binnenkant naar buiten snijdend weer verlaten. De weg naar Schiphol-Rijk is vrij saai maar ter hoogte van de brug naast het Amsterdamse Bos moet je goed oppassen als de burg openstaat. Het stoplicht voor rechtdoor blijft dan gewoon op groen staan, maar er zijn altijd idioten die daar dan om de een of andere reden 30-40 km/u gaan rijden (max. 70 km/u) en zelfs over twee rijbanen tegelijk heenrijden. En inderdaad moest ik dus weer slalommen om zo’n idioot heen, en dat ging maar net goed want toen ik ernaast reed stuurde ze ineens weer mijn kant op. Bij het voormalige pand van Honda Nederland aangekomen ligt een hele mooie speciale bochtencombinatie. Er zit zowel een mooie flauwe hogesnelheidsbocht als een ongelofelijke afknijpbocht én als klapper een heerlijke haakse rechter-inhoek-bocht. Een eitje voor deze AWD-aangedreven Infiniti Q30 als het goed is. Als je niet zou weten dat deze Infiniti Q30 AllWheelDrive heeft dan zou je in deze bochtencombinatie direct merken dat-ie wél AWD heeft.

In de hogesnelheidsbocht kun je lekker vaart maken, maar het is wel zaak dat je weet wat er daarna komt want de afknijpbocht fout inschatten betekent de vangrail, en ik heb hier in het verleden al menig auto in de vangrail zien hangen. Met een voorwielaangedreven auto heb je in de afknijpbocht en de haakse bocht meestal behoorlijk last van onderstuur, tenzij je een mechanisch of elektronisch sperdif hebt dan lijkt het wel wat op AWD in zekere zin. Maar 4WD of AWD is toch wel een stuk leuker vooral omdat je aandrijving op alle wielen hebt en dat voelt als geheel gewoon lekkerder aan. In het hogesnelheidsgedeelte piepten de banden niet, maar in de afknijpbocht gierden ze het uit en in de haakse bocht idem dito. Goede balans, goede grip, goede vering/demping, goed stuurgevoel kortom dit kon alleen nog maar opplussen op mijn betere testtrajecten de komende week. Op de grote kruising aangekomen Schiphol-Rijk uit ben ik rechtdoor gereden richting Rijsenhout, nu ik er toch ben vind ik de 1.000-drempelweg de beste keuze. Er reed helaas iemand voor mij zodat ik mijn snelheid aan moest passen, maar ik bouw mijn snelheid liever rustig op dus dat kwam wel goed uit. De Infiniti Q30 voelde – 60 km/u rijdend – goed aan op de gewone verkeersdrempels, dus ik was benieuwd hoe de steil oplopende verkeersdrempel aan zou voelen. Maar ook deze steile verkeersdrempel ging de Infiniti Q30 goed af, vooral het uitdempen van het forse in- en uitveren is uitstekend te noemen. Plusje erbij dus voor de vering/demping! Bij Leimuiden aangekomen ben ik rechtsaf geslagen richting de A44, een heerlijke bocht met meters asfalt na de bocht. Hier kon ik dan ook even helemaal compleet los gaan, maar ook dat deerde de Infiniti Q30 totaal niet. Ik reed overigens nog steeds in de D-stand, de S- en de M-stand probeer ik later wel uit.

De oprit naar de A44 was weer eens een drama met iemand voor mij die, ondanks de superlange oprit en dus genoeg tijd om vaart te maken, met 80 km/u in wilde voegen. Ik heb maar wat extra afstand gehouden zodat ik in de S-stand op het laatste stuk van de oprit vaart kon maken, om daarna direct achter een andere auto aan naar de linkerbaan door te schuiven. Op de A44 ben ik even stevig door gereden met 120-160 km/u, gewoon omdat het daar kan want ze staan daar toch nooit meer te controleren. Het valt me de laatste tijd trouwens op dat je vrijwel nooit meer politie op de snelweg ziet. Wat me toen direct opviel is de ongelofelijke stilte aan boord van de Infiniti Q30 2.2d 7DCT AWD Premium Tech. Het was VERDACHT stil dus er moest iets aan de hand zijn met deze auto waardoor-ie zo stil is. En verdraaid tijdens mijn research kwam ik de term “Active Noise Cancellation” tegen oftewel anti-geluid. De stilte aan boord van deze middenklasse Infiniti is te vergelijken met die van een auto uit het topsegment, en misschien zelfs nog wel beter dan dat. Toch wel grappig dat ik dit in geen enkel testverslag ben tegen gekomen, en dat terwijl dit wel degelijk een USP is van deze auto. Oké het zit niet in elke testauto dus je kunt een testauto zonder Active Noise Cancellation mee hebben gekregen, maar als je goede research had gedaan dan hàd je dit absoluut tegen moeten komen. Testverslagen waar dit niet in vermeld staat zijn naar mijn mening dan ook geschreven door prutsers die wel meer dingen dan dit over het hoofd zien en zodoende dus incomplete testverslagen afleveren.

Zoef-zoef
Die middag/avond moest ik van alles en nog wat doen oftewel van hot naar her rijden binnen de bebouwde kom. Na het eten ben ik snel even gaan zwemmen in mijn Renault Twizy, en daarna heb ik de Samsonite kofferset uit mijn garage gerukt en op het parkeerdek gefotografeerd hoeveel Samsonite koffers er in de kofferbak passen. Helaas waren ze bij het Infiniti Center vergeten de hoedenplank erin te doen, maar ach ook zonder hoedenplank kan ik de juiste foto’s maken. Even virtuele hoedenplank inbeelden et voila de standaard hatchback-kofferset bleek er op één 33-liter koffer na in te passen. Daar staat echter tegenover dat er vier 50-liter koffers inpassen (die vierde 50-liter koffer moet je maar even inbeelden, ik heb ‘m erin gephotoshopt) dus er past uiteindelijk méér dan de standaard hatchback kofferset in.

Samsonite kofferset
Met hoedenplank: 4×50-liter
Zonder hoedenplank: 4×50-liter + 2×33-liter + 13-liter

Na het fotograferen moest ik nog even naar de webmaster van Autotesten.nl om wat te bespreken. Een mooi ritje met allemaal leuke bochten erin, die meteen om de hoek van mijn appartement al beginnen. De doorgaande weg naar de stoplichten toe is vanaf de spoorwegovergang afgesloten t/m augustus 2017, en daardoor kan ik nu 99 van de 100 keer zo de weg oprijden. En nog leuker is het als het stoplicht net 50 meter van tevoren op groen springt zodat ik even snelheid kan maken en lekker hard de linkerbocht in kan hoeken. Helaas pindakaas sprong het stoplicht precies op groen toen ik net gestopt was en ook net het start/stop-systeem geactiveerd werd. De motor moest dus eerst weer starten waarna ik pas gas kon geven, maar ik kon daarna wel meteen mooi doorrijden rechtsaf de brug over.

Een bocht die tegenwoordig een vangrail (ter bescherming van de fietsers) heeft vanwege de vele auto’s die de brugleuning zijn ingereden de afgelopen twee jaar. Ik kon lekker strak door de bocht heensturen dankzij het AWD, kolere wat is dat toch een heerlijk systeem (afkomstig van het Zweedse Haldex) als je het nodig hebt. Daarna volgt de uiterst vreemde bocht de Churchilllaan op, vreemd omdat er achteropkomend verkeer aan kan komen terwijl jij denkt ik ga na het rechtsaf slaan – groen stoplicht! – alvast links voorsorteren vanwege fossielen op de rechterbaan. Ik vind het bloedlink om het stoplicht vanaf de Voorschoterweg ook tegelijkertijd op groen te zetten. Toen ik een keer op de motor vanaf de Voorschoterweg kwam werd ik bijna overhoop gereden door een automobilist zoals ik in de Infiniti Q30 2.2d AWD, en ik kon het die bestuurder niet eens kwalijk nemen want je verwacht ook totaal niet dat er van die kant ook verkeer aankomt! Na de kaarsrechte Churchilllaan sla ik 9 van de 10 keer linksaf richting De Vink, een hele mooie dalende linkerbocht met een fraaie slinger erin. Een bocht waar je in principe plankgas vertrekkend vanaf het stoplicht doorheen kunt, maar dan moet je ’m wel kunnen dromen. Deze Infiniti Q30 2.2d AWD is in principe zo’n auto waar dat mee kan, en dus deed ik het ook gewoon en dat ging uitstekend. Maar de volgende bocht is nog lastiger want ook daar hebben ze een vangrail neergezet na meerdere ongelukken (met zowel auto’s als motoren). Alleen is het hier zo dat er ook nog eens een lantaarnpaal middenin de bocht staat, én dat je op de andere weghelft kunt belanden zoals ik een petje laatst zag doen. Die klapte namelijk frontaal op een tegemoetkomende auto met twee bejaarden erin. Dat zal je met de Infiniti Q30 2.2d AWD niet gebeuren tenzij je écht niet kan autorijden zoals 99 procent van de Nederlandse automobilisten. Ik sneed – na lang wachten voor de overstekende ganzen + al hun jongen – de bocht superstrak aan en gaf plankgas in de S-stand, waarna de Infiniti Q30 2.2d AWD met piepende banden een piepklein stapje opzij zette. Geniaal zo mooi als de Infiniti Q30 2.2d AWD dit deed, weer een dikke plus erbij. Gaat goed zo!

GENIETEN!
Zaterdag had ik een hele rare dag voor de boeg, ik moest even een paar uurtjes bijspringen als vliegende keep op werk, daarna naar de Apple-dokter in Woerden, vervolgens snel naar de Rijvaardigheids-professor in Utrecht en meteen als een speer naar de Absurde-Tesla peoples in Amsterdam, om daarna in één ruk door te speren naar de Kaas-professor in Wassenaar en last but not least een bezoekje aan de andere eetbare Mac om een McFlurry te halen voor mezelf en mijn twee collega’s. Het ritje begon lekker rustig om 07.30u in de ochtend met mijn standaard werkrit. En dan zou je toch denken dat op een dergelijk tijdstip alle fossielen nog veilig opgesloten zitten in de bejaardentehuizen. Maar nee richting het NS-station reed ik een fossiel achterop die met 35-40 km/u op de linkerbaan stond te kamperen. En ruim voor de stoplichten ging ze zelfs nog langzamer rijden, en dus heb ik haar maar rechts ingehaald. Tot en met de LOI was aansluiten en rustig doortuffen. Daarna reed ik de polder in en kon het feest beginnen, maar op de koeienrotonde moest ik helaas de buitenring nemen. Alhoewel helaas… dankzij het Haldex AWD-systeem kon ik zoveel sneller over de langere buitenring heen sturen dat ik voor de andere twee auto’s kon invoegen na de rotonde. Daarna ben ik even lekker hard door de verbindingsbocht van de N445 naar de N446 gereden. Door het Haldex AWD-systeem is de wegligging zo goed dat ik met groot gemak op de grens rijdend zijdelings glijdend in durfde te voegen. De banden piepten even maar dat mag geen naam hebben, feit is dat de wegligging van Infiniti Q30 2.2d AWD gewoon erg goed is. Let wel deze auto staat hoger op zijn wielen dan een hatchback maar lager dan een crossover, eigenlijk is het dus een beetje een tussengeval een soort LGBT-auto met de nadruk op de “T” van Transgender.

Bij het rotondecircus aangekomen besloot ik door te rijden naar werk, ik was wel wat vroeg maar dat rotondecircus loopt niet weg. De haakse rechterbocht voor de McDonald’s ging fantastisch strak, en ik voelde me een stuk blijer dan in de Peugeot 508 RXH HYbrid4 2.0 HDi waar het ESP (Infiniti noemt het VDC=Vehicle Dynamic Control) op dat moment allang keihard had ingegrepen. Rond 10.30u was ik klaar en kon ik weer in de Infiniti Q30 2.2d AWD stappen om mijn Macbook naar de Apple-dokter te brengen in Woerden. Mijn SSD-schijf doet al een tijdje raar met opstarten (ik heb mijn Macbook daarom al twee weken niet uitgezet) en dus leek het mij beter om een nieuwe erin te laten zetten. Op het allerlaatste moment besloot ik toch niet de A4 op te rijden, maar binnendoor via Woubrugge naar Alphen a/d Rijn te rijden en daar de N11 op te gaan. Ik had toch tijd zat dus dan kon ik er maar beter een leuke rit van maken in plaats van steeds rechtdoor rijden. Voor de weg naar Woubrugge moet ik over het rotondecircus heen en dat is erg leuk met deze AWD-auto. Het AWD-systeem is uiteraard van Haldex wat inhoudt dat de achterwielen ‘bijspringen’ indien nodig. Dat gaat zo razend snel – je praat dan over milliseconden – je er als bestuurder helemaal niets van merkt. Nou ja je merkt heel goed dat deze auto veel meer grip en dus een veel betere wegligging heeft dan een voorwielaangedreven auto. Ik vloog dan ook met twee vingers in mijn neus over het rotondecircus heen.

Domme Engelsman
Wat een heerlijke auto is dit zeg en dan durft één of andere autojournalist – Graham Scott – van de grote Engelse krant ‘The Independent’ dit te schrijven over deze 2.2d AWD: “However it has more body lean than feels reassuring.” Uh gaat-ie lekker meneer de journalist??? Reassuring betekent geruststellend dus wat deze autojournalist eigenlijk schrijft is dat de Infiniti Q30 2.2d AWD die ik aan het testen ben een soort van fossielen-auto is waarmee je heel voorzichtig moet rijden om op de weg te blijven. Sorry hoor maar als deze gerenommeerde autojournalist ook maar een klein beetje verstand van vering/demping zou hebben gehad dan zou hij het woord “reassuring” nooit hebben gebruikt. Iedereen met verstand van vering/demping kan duidelijk voelen dat er niets maar dan ook werkelijk helemaal niets ongeruststellends aan deze Infiniti Q30 2.2d AWD is. Als de vering/demping van deze Infiniti Q30 2.2d AWD echt zo verschrikkelijk waardeloos is als deze Engelse autojournalist schrijft, dan had de brandweer mij diezelfde middag al uit de sloot moeten vissen voor de pannenkoekenboerderij “De Hooiberg” in Leiderdorp. Dan was het ‘finito’ geweest met deze Infiniti Q30, oftewel het was dan een In-finito Q30 geworden. Maar meneer de autojournalist is nog niet klaar want zijn conclusie luidt: “Infiniti have given this a good shot, to produce something distinctive enough to separate it from their Germanic counterparts like the Audi A3 or the BMW 1 Series. It is different, you can tick that box. But is it better? In terms of value for money you’d struggle to make the case. Take one major competitor, the Audi A3 Sportback 2.0 TDI 184 quattro automatic. It’s faster, cheaper, drives better and has a superior interior. That’s a tough list to beat.” Dommer dan deze mislukte herplaatste Libelle-journalist (geen idee of ze zoiets als de Libelle hebben in Engeland) heb je ze echt niet.

Als deze Engelse autojournalist ook maar een klein beetje research had gedaan, dan had hij net als ik dit stukje tekst vast en zeker gevonden: “The priority for Infiniti engineers was to strike an ideal balance between a comfortable ride and enjoyable handling. The car stays firm on the road thanks to specially tuned shock absorbers, with engineers testing over 50 variations on prototype vehicles before arriving at the optimal setting, while the ride remains smooth throughout.” Als alle Infiniti’s (FX/Q50/Q60/Q70) uitstekende vering/demping hebben dan maak je mij toch niet wijs dat ze de Q30 dan maar met kauwgomballenvering zouden uitrusten. Dit stukje tekst zegt alles over het uitgebreide testwerk wat de ingenieurs verricht hebben voordat ze eindelijk de optimale setting hadden gevonden. En geloof me die hebben ze ook gevonden want de vering/demping van deze Infiniti Q30 2.2d 7DCT AWD Premium Tech is uitstekend. En dan gaat zo’n prutser van een Graham Scott schrijven dat deze auto zo zwaar overhelt dat het bijkant gevaarlijk is. Op de actie foto’s helt deze auto nergens meer over dan een vergelijkbare concurrent, en ook tijdens het rijden heb ik me niet één keer onveilig gevoeld.

Spacy Infiniti
Tijdens het zoeken naar informatie over de Infiniti Q30 stuitte ik op iets bijzonders wat ik nog nooit eerder gelezen heb over stoelen in een auto. [quote Infiniti.nl] U wordt één met uw Infiniti Q30 dankzij het stuurwiel en uw stoel. Het design van de bestuurdersstoel is gebaseerd op onderzoek in gewichtloze omstandigheden om zo de ruggengraat maximaal te ondersteunen en de druk op de spieren te verminderen. De stoel ondersteunt u waar het nodig is en vermindert vermoeidheid tijdens lange autoritten [/quote Infiniti.nl] Dat vind ik toch wel grappig om te lezen want het is inderdaad zo dat ik de gehele week nooit ook maar één moment heb nagedacht over de stoelen. Ik heb op beide voorstoelen gezeten want als ik foto’s maak rijdt mijn zwager. Het feit dat ik daar nooit over nagedacht heb zegt, net als het uitstekende stuurgedrag, wel iets over hoe goed deze stoelen wel niet zijn. Over de achterbank heb ik alle passagiers die in die week meegereden zijn ook niet horen klagen. Wel moest ik de passagiersstoel een stuk vooruit schuiven (nadat ik daar tijdens de fotoshoot gezeten had) toen mijn zus in wilde stappen. De zitruimte is prima maar iets meer beenruimte had wel gemogen van mij. Wat betreft de rest kan ik ook alleen maar positief zijn. Het NavSat werkt probleemloos en alle keren dat ik het uitgetest heb ben ik foutloos naar mijn bestemming gebracht. De muziek is afkomstig uit de 10 speakers van een uitstekend Bose Premium audio-systeem, waarvan de grote basspeaker niet onvermeld mag blijven. Het MMS met 7-inch touchscreen heet Infiniti Touch en werkt probleemloos, ik heb althans geen problemen ondervonden zoals mij in veel andere auto’s nogal eens overkomt als ik mijn USB-stick met MP3-files in de USB-ingang steek. Uiteraard is de smartphone te koppelen, kun je e-mails en SMS-berichten lezen maar ik heb daar niets mee, een auto is om in te rijden en is geen kantoor. Behalve een USB-ingang voor de muziek is er nog een extra USB-ingang om je smartphone of tablet op te laden.

We rijden verder
Sorry dat ik mij even liet gaan maar als ik research doe voor een auto op het internet om zoveel mogelijk informatie over die auto te verzamelen, en ik kom volslagen bullshit tegen dan kan ik het niet laten om daar even op te reageren. Dat doe ik om te laten zien hoe slecht autojournalisten hun werk doen, waarmee ik maar wil zeggen dat het ook een echt vak is. Op de provinciale weg naar Woubrugge kreeg ik een irritante Seat Leon met een type petje erin op mijn bumper zitten. Ik reed gewoon rustig verder met de gedachte dat ik ‘m na de eerste de beste rotonde direct kwijt zou zijn. Tegen de AWD en de bottom-power van een diesel kan zo’n oud type Seat Leon echt niet op, gelukkig maar want ik haat die petjes-figuren. De lange flauwe bochten tussen Hoogmade en Woubrugge zijn heerlijk om doorheen te rijden, maar tegenwoordig zijn het grotendeels 60 km/u-wegen. Laatst is hier nog een man in een Audi A3 dodelijk verongelukt, maar vraag me niet hoe hij dat voor elkaar gekregen heeft. Eer dat het hier een beetje spannend wordt moet je ver over de 100 km/u rijden en dan nog. Ik zal maar niet schrijven wat voor snelheden ik hier met de motor haal, dan krijg ik geheid die enge Stasi-kabouter van Wegmisbruikers op bezoek. Op de kruising van de N446 met de N207 kon de pret beginnen, het stoplicht stond op groen dus ik kon lekker hard de rechterbocht inhoeken. Bij het volgende stoplicht stond ik rechts en kwamen en er twee vergelijkbaar snelle auto’s naast mij staan. Aangezien de weg even verderop van twee naar één rijstrook gaat, en er een paar kilometer verderop bij de brug in Aarlanderveen een hele mooie invoegstrook en rotonde volgen wilde ik wel als eerste weg zijn en blijven. Ik zette de 7DCT-versnellingsbak dan ook in de S-stand en gaf plankgas bij groen. Wat er dan gebeurt is werkelijk fantastisch lekker, de 7-traps DCT-bak vliegt werkelijk met de toerentellernaald steeds richting het maximum toerental (rode gebied begint bij 5.000 toeren) razend snel door de versnellingen heen. En zo was ik als eerste weg — 125 kW(170 Pk)/3.400-4.000 en 350 Nm/1.400-3.400 — en bleef ook weg.

Bij de rotonde na de brug in Aarlanderveen aangekomen sloeg ik rechtsaf de dalende haakse invoegstrook op (is volledig gescheiden van de rotonde), en ik moest haast maken want er kwam net een Audi TT de rotonde afrijden. Door plankgas te geven vloog ik nogal hard door de haakse bocht heen, maar dankzij het AWD gleed ik slechts licht naar links en kon voor de Audi TT invoegen. Uiteraard bleef de Audi TT dicht achter me rijden, ik had ook niet anders verwacht van een Audi-rijder. Ik kwam achter een auto met aanhanger te rijden, en ik ging er blind vanuit dat die bij de volgende rotonde de buitenring zou pakken. Dat betekende dat ik met de Audi TT achter mij duwend moest beslissen wat te doen. Ik besloot net als ik altijd op weg naar mijn werk doe over de rotonderand heen te rijden. Maar deze is wel iets heftiger dan die in Leiderdorp, want nadat ik er letterlijk overheen gevlogen was landde ik als een soort van rallyauto. Een betere test voor de vering/demping kan ik zo even niet bedenken, maar de Infiniti Q30 bracht het er werkelijk uitstekend vanaf. Wat dat betreft neigt deze auto toch net iets meer naar een crossover dan naar een hatchback. De Audi TT had daarna zo’n grote achterstand dat ik ‘m niet meer heb terug gezien bij de volgende stoplichten. Na de stoplichten bij de hefbrug moest ik voorsorteren om de N11 op te rijden. Helaas moest ik aansluiten achter een stel fossielen die bij elke bocht van deze fantastisch mooie oprit remde. Ik heb maar eens diep gezucht over zoveel onkunde, en inderdaad voegden ze in met 50-60 km/u op een autoweg waar je 100 km/u mag rijden. Levensgevaarlijk dus ik heb dan ook maar snel de S-stand ingeschakeld en plankgas gegeven.

Vlak voor de oprit naar de A12 verliet ik bij Bodegraven de N11 om binnendoor via de noordkant van de Oude Rijn naar Woerden te rijden. Een hele mooie geniet-van-de-natuur-weg alleen vind ik die verlaging van 80->60 km/u dan wel weer wat overdreven. Maar ach dan maar gewoon genieten en de ICC (=Intelligent Cruise Control) op 65 km/u gezet. Met het ICC-pookje linksonder de richtingaanwijzer (+ruitenwisserbediening in één) laat de ICC zich heel eenvoudig bedienen. Eén tikje omhoog of naar voren is genoeg om het ICC te activeren, en daarna kun je met een korte of lange tik omhoog/omlaag met stappen van 1 km/u dan wel 10 km/u de snelheid verhogen/verlagen. Wel moest ik even wennen dat er rechts naast het stuur geen ruitenwisserpookje zit. Aangekomen in Woerden ben ik linea recta naar de parkeergarage gereden. Na het wegbrengen van mijn Macbook ben ik snel weer in de auto gesprongen en richting Tesla in Amsterdam Zuid-oost gereden. Ik ben uiteraard via de A12 en de A2 gereden want ik had helaas geen tijd om binnendoor naar Amsterdam te rijden. In ieder geval had ik een mooie oprit naar de A12, afrit van de A12 naar de A2 in het vooruitzicht. Bij zowel de op-/afrit naar de A12 en de A2 moest ik haast maken om een vrachtwagen voor te zijn, als je daar achter zit op een op-/afrit is het kruipen geblazen en daar had ik vandaag even totaal geen zin in. De oprit naar de A12 bleek toch minder mooi want ik had me vergist, de oprit terug naar Leiden is wel heel mooi maar de oprit naar Utrecht niet. Van de A12 naar de A2 kon ik door stevig gas geven voor een trailer de afrit opduiken, en daarna heerlijk op de grens rijdend door de mooie afritbocht heen. Na Tesla ben ik snel mijn collega’s een McFlurry gaan brengen, om meteen daarna weer stante pede naar Woerden door te rijden om mijn Macbook op te halen. Daar aangekomen was het een totale chaos want iedereen wilde de parkeergarage in of uit en dat op een doorgaande weg. Welke totale idioot heeft verzonnen om daar een parkeergarage te bouwen. Ik heb dus maar op de stoep voor Stonehouse geparkeerd want de parkeergarage in/uit zou me weer een half uur kosten. Ik stond nog niet binnen of er stonden al twee BOA’s bij mijn auto. Gelukkig had ik een Duits kenteken en in mijn beste Nederlands heb ik ze toen duidelijk kunnen maken dat ik haast had en dat deze chaos toch wel te zot voor woorden was. Dat waren ze gelukkig met mijn eens en ze vertelden mij waar ik wel kon parkeren, het bleek zowaar slechts één straat verderop te zijn. Was ik op dat moment even blij met dat Duitse kenteken zeg!

M-stand in de regen
Op weg naar huis ging het regenen en daar was ik uiteraard erg blij mee, want Yokohama maakt namelijk de beste regenbanden ter wereld. En inderdaad bleek de grip van deze 18-inch Yokohama C.drive 2 banden fantastisch te zijn. Op de binnendoor-wegen langs de Oude Rijn kon ik in de bochten en op de rotondes het gas er vol opzetten zonder dat de Infiniti Q30 2.2d AWD met zwaar onderstuur de bocht of de rotonde afvloog. Helaas heeft het gros van de automobilisten geen Yokohama-banden dan wel zijn ze doodsbang om in de regen te rijden, en dus belandde ik al snel in een file aan het einde van de N11. Gelukkig was de oprit naar de A4 wel rustig en kon ik even heerlijk werkelijk perfect op vier wielen glijdend de mooie opritbocht door. Zo lekker als dit heb ik nog niet eerder meegemaakt deze week, dus alweer een plus erbij voor de Infiniti Q30 2.2d AWD. Bij de afrit richting de Europaweg was het dikke vette file en dus kon ik weinig anders dan aansluiten en hopen dat het sneller zou gaan dan ik dacht. Het viel uiteindelijk mee maar ik was het wel verschrikkelijk beu dat iedereen zo ongelofelijk voorzichtig reed. Op de Lammebrug aangekomen sloeg ik rechtsaf maar zette voor het stoplicht met het drukknopje de automaat nog even snel in de M(anuele)-stand. Na de rechterbocht volgt weer een rechterbocht maar dat is een dalende slingerbocht met rechts het Vlietkanaal. Niet echt een bocht om te zeggen van daar zoek ik de grens nou eens even lekker op. Dat doe ik zelden hier maar ik wilde gewoon weten of de Infiniti Q30 2.2d AWD ook in de M-stand het net zo goed zo niet beter zou doen. Ik gaf stevig gas in de bocht en eenmaal in de slinger nog een beetje meer, en mama mia wat gleed de Infiniti Q30 2.2d AWD mooi door die kletsnatte(!) bocht heen. Dat durf ik toch echt wel ronduit uitmuntend te noemen, dus weer een hele dikke plus erbij voor de Infiniti Q30 2.2d AWD. Deze auto laat duidelijk zien dat-ie véél beter is dan ik in eerste instantie dacht. En nadat ik ’m geparkeerd had realiseerde ik me dat er iets aan deze auto is wat de ingenieurs ongelofelijk knap in elkaar geflanst hebben. Het sturen van deze auto is zo absurd goed dat het mij nog niet opgevallen was, het voelt zo goed aan dat ik er niet eens over na heb gedacht tijdens het rijden. En toen ging ik eens graven in mijn geheugen op welke andere auto het lijkt, en geloof het of niet maar ik kwam uit bij de Range Rover Sport Supercharged 5.0 V8. Hoeveel plussen ga ik deze auto nog geven? Ik heb geen idee maar tot nu toe heeft deze Infiniti Q30 2.2d AWD mij alleen maar weten te verrassen in alle opzichten. Er bleef dus nog maar één ding over en dat was het verbruik, zou dat ook zo goed zijn als de rest?

Zuinigheidsrit
Uiteraard moest en zou ik een zuinigheidsrit maken met de Infiniti Q30 2.2d 7DCT AWD Premium Tech. Ik heb namelijk jaren geleden een hele mooie 1:28,7 gehaald met de Infiniti Q50 Performance 2.2d 7AT. Dat ik daar in de buurt moest kunnen komen leek mij evident gezien het opgegeven laagste verbruik van 1:23,8. Woensdag was het rustig op werk en dus heb ik twee uurtjes opgenomen zodat ik nog voor het eten de zuinigheidsrit kon maken. Na mijn aankomst in Katwijk aan Zee heb ik de brandstoftank vol gegooid bij mijn vaste onbemande pomp voor de Albert Heijn. Mijn sportieve rijgedrag leverde een 1:11,1 op en dat vind ik behoorlijk dorstig voor een middelgrote dieselauto. Na het aftanken snel nog even de tripmeter op “0” gezet en gaan met die banaan. Op de rotonde dacht ik door te kunnen rijden achter een auto aan, maar die knettergekke mafklapper ging gewoon doodleuk midden op de rotonde stilstaan omdat hij niet wist welke kant hij op moest. Ik kon nog net een aanrijding voorkomen want zoiets verwacht je toch verdorie niet! Tijdens de fotoshoot van de Infiniti Q30 2.2d AWD hadden ik en mijn zwager het nog over dit soort automobilisten die altijd onbestraft blijven terwijl ze het verkeer hinderen en in gevaar brengen. Waarom nemen ze bij de politie geen pick-ups met achterop een laserkanon in gebruik zodat ze dit soort levensgevaarlijke gekken van de weg kunnen ‘deleten’ zei ik tegen mijn zwager. Nul keer remmen kon ik dus meteen uit mijn hoofd zetten, aan de ene kant wel lekker maar aan de andere kant balen. Van Katwijk aan Zee tot aan De Zilk had ik een vrachtwagen achter me hangen, hij hield net genoeg afstand om net niet van bumperkleven te kunnen spreken. Bij de haakse rechterbocht ter hoogte van De Zilk aangekomen besloot ik de ICC op 80 km/u te laten staan en dus met die (te hoge) snelheid door de bocht heen te sturen. Nou dat heb ik geweten zeg want de Infiniti Q30 2.2d AWD brak zeer heftig naar links-rechts-links uit waarna ik ‘m weer onder controle had. Dat had ik totaal niet verwacht op grond van de uitstekende wegligging tot dan toe. Geen idee waar het aan zou kunnen liggen, want het Haldex-systeem grijpt zo razend snel in dat er geen sprake kan zijn van de overgang van 2WD naar 4WD vlak na de bocht.

De vrachtwagen was vanaf dat moment gelukkig uit beeld verdwenen, ik was al 500 meter verder bij de volgende bocht toen die vrachtwagen de bocht nog uit moest komen. Het lekkere aan het ICC van deze Infiniti Q30 2.2d AWD is dat je ermee af kunt remmen, als ik met behulp van het ICC-pookje de snelheid omlaag bracht van 80 km/u -> 60 km/u ging de snelheid sneller omlaag in vergelijking met het uitzetten van het ICC. Aangekomen in Vogelenzang heb ik even uitgetest hoe langzaam ik kan rijden met dit ICC, en dat bleek minimaal 30 km/u te zijn. Op de bomenweg was het weer eens drama met een fossiel dat remde voor een verkeersdrempel die geen verkeersdrempel is en remde voor bochten waar je zelfs met 10-20 km/u sneller dan de maximum snelheid nog niet uitvliegt. Bij de Nachtegalenlaan aangekomen was ik alweer vergeten of die open was, het lijkt wel of ik seniel aan het worden ben want natuurlijk is die weg alweer open. Toen ik linksaf sloeg heb ik meteen de camper ingehaald die een auto voor mij reed, want die ging natuurlijk afremmen voor elke verkeersdrempel en dat zijn er nogal wat. De nieuwe lange S-bocht mag dan wel heel mooi geworden zijn, maar ik mis de verkeersdrempel vlak voor de bocht verschrikkelijk. Dat was wel zo’n mooie test voor de vering/demping. Maar goed nu is het een echte superstrakke stuurbocht geworden en dat is ook best leuk. Langs Bentveld rijdend kon ik nog even genieten van de vele damherten die er nu nog rondlopen. Binnenkort gaan er een hoop afgeschoten worden heb ik begrepen uit de plaatselijke krantjes. Beetje vreemd want die herten hebben meer dan genoeg ruimte in de Amsterdamse waterleidingduinen, zal wel weer een of andere jagerslobby achter zitten. In Zandvoort aangekomen had ik weer allemaal klevers achter me zitten, en dat terwijl je op dat deel van de Zandvoortselaan absoluut niet hard kunt rijden. Maar ach na de rotonde was ik ze zo weer kwijt in de smalle bochten richting de spoorwegovergang. Op naar de boulevard met vast een heel mooi uitzicht.

Ruim voor ik het strand kon zien zag ik de vele kites van de kitesurfers al, een fraai gezicht waar ik ongelofelijk van kan genieten. Dit is de reden dat ik zo van het strand hou, een bos is ook best mooi maar als je geen beestjes ziet dan blijven alleen de bomen over. En bomen staan stil en praten niet terug daarom heb ik niets met het bos. Op de boulevardweg was het aansluiten en langzaam rijden achter een Duitser, die blijkbaar ook even rustig van het mooie uitzicht en de kitesurfers wilde genieten. Ik ben er maar rustig achteraan gereden want wat moest ik anders, ook maar gewoon rustig genieten dus. Tijd om dus even iets over de fantastisch 7-traps automaat te schrijven. Deze automaat met dubbele koppeling schakelt snel en vrijwel onmerkbaar op of terug, en als je ‘m in de S(port)-stand dan gaat-ie helemaal mooi van kiet en schakelt zo razend snel (en ook bij een hoger toerental) op dat ik vrijwel altijd als snelste weg was bij een stoplicht. Uiteraard heb ik nog even gekeken wat een chiptuning van dit 2.2-liter Mercedesblok oplevert: 170 Pk -> 200 Pk en 350 Nm -> 450 Nm. Nou dan ben je volgens mij heel veel auto’s te snel af na zo’n chiptuning, lijkt me heerlijk om eens zo’n gechipte Infiniti Q30 2.2d te testen. Als je dan een voorwielaangedreven versie hebt glij je volgens mij alle kanten op vanwege de verschrikkelijke onderstuur, ha, ha. De terugrit verliep probleemloos maar nul keer remmen werd dus iets van 20 keer remmen met de werkelijk uitstekende Brembo remmen (Brembo=topkwaliteit). Na het aftanken in ’t Heen – wat een zwaar tegenvallende 1:20 opleverde – ben ik er uiteraard even voor gaan zitten, want dé opritbocht der opritbochten kan niet anders dan ongelofelijk leuk zijn met deze auto. Ik heb de 7DCT-versnellingsbak in de M-stand gezet, wat inhoudt dat de bestuurder zelf moet schakelen met behulp van de stuurflippers. Trek je echter door tot aan het rode gebied dan schakelt de 7DCT-versnellingsbak alsnog automatisch op. In M2 reed ik op de opritbocht af en ik besloot het dit keer anders dan anders te doen. In plaats van het stuur overpakken besloot ik mijn handen op dezelfde plek aan het stuur te houden en dus mijn armen in de ‘knoop’ te draaien. Dat pakte ongelofelijk goed uit, ik ben nog helemaal nooit maar dan ook nooit zo mooi en werkelijk superstrak en minimaal glijdend door deze opritbocht heen gereden. Dit was zo gruwelijk mooi en voelde zo ontzettend lekker aan, dat was echt een soort van klein YOLO-moment. Het geeft wel aan hoe goed deze auto is qua wegligging en sturen.

Grappig
Toen ik een keer uitstapte en de automaat per ongeluk nog in Drive had laten staan zag ik dat de 7DCT-versnellingsbak automatisch in de P-stand sprong toen ik het portier open deed. Dus wat zou er gebeuren als ik dat al rijdend bij een snelheid van 50 km/u zou doen? Nou niets dus maar toen ik foto’s van de Samsonite kofferset ging maken en de auto iets moest verzetten op zeer lage snelheid deed sprong de 7DCT-versnellingsbak wel in de P-stand en stond de Infiniti Q30 2.2d AWD in één keer abrupt stil. Op de laatste testdag ben ik nog even bij Bas van Autobeklederij van der Werf langs gereden. Ik was al heel lang niet bij Bas geweest en wilde absoluut weten wat hij van het interieur en de bekleding van deze Infiniti Q30 2.2d 7DCT AWD Premium Tech Gallery White vindt. Het eerste wat hij zei is: “Oh dat is nappaleer dat is de beste kwaliteit leer die er is, en die hemel is van Alcantara dat is ook bijzonder dat zie ik zelden.” Toen zei hij uiteraard nog iets over de spierwitte bekleding en de rode stiksels. “Mh dat is iets voor souteneurs, daar moet je wel van houden hoor.”, zei Bas tegen mij. “Ik vind het wel mooi”, antwoordde ik, “Maar ja ik heb dan ook geen kinderen dat scheelt.” Bas was duidelijk onder de indruk van de mooie en nette afwerking en de gebruikte materialen. Het design (een ontwerp van de Japanse designchef Ono, die in een vroeger leven de schepper was van bijvoorbeeld de Nissan Juke) vond hij een allegaartjes van allerlei automerken door elkaar, maar het zag er zeker niet verkeerd uit. Als Bas tevreden is wil dat wel wat zeggen, weer een dikke plus dus voor de Infiniti Q30 2.2d 7DCT AWD Premium Tech Gallery White. De volgende dag heb ik ’m weer teruggebracht en dat was de eerste keer dat ik een adrenalineshot door mijn lijf voelde schieten. Het regende en bij de afslag naar de Arena dook ik toch wel wat hard de dalende rechterbocht in, wat middenin de bocht resulteerde in een zwaar – over vier wielen – glijdende Infiniti Q30 2.2d AWD, maar dankzij de uitmuntende Yokohama C.drive 2 banden kreeg ik precies op tijd weer grip en kon ik de vangrail letterlijk links laten liggen. Heerlijk die adrenaline, die moet je af en toe ook even verversen.