Stangloos maar niet Stuurloos!
“Heb je je huiswerk dan niet geDaan?”, zei de Infiniti Sales Consultant tegen mij. “Je weet toch dat als ik in een auto stap ik daar het liefst helemaal niets van wil weten”, antwoordde ik. En oh wat was ik blij dat ik niet wist dat deze auto ‘steer by wire’ heeft in plaats van een stuurstang. Juist het feit dat ik volledig onbevangen in de Infiniti Q50 2.2d stapte is onontbeerlijk volgens mij, net als het feit dat ik motorrijder ben. Waarom dat laatste een groot voordeel is kom ik later in dit testverslag nog op terug. Na vertrek reed ik weg en voelde het net als met iedere andere testauto aan. Helemaal niets bijzonders dus! Direct na het stoplicht draaide ik de oprit naar de A9 op bij knooppunt Holendrecht. Deze oprit begint met een mooie lange ietwat flauwe linker- en rechterbocht, maar toch staat die maximaal 70 km/u er uiteraard niet voor niets. Rij je hier op de grens dan is het toch wel oppassen geblazen want dan blijkt die ietwat flauwe bocht niet zo flauw meer. En toch deed ik iets wat ik helemaal niet van plan was. Ik gaf gas en bleef gas geven zodat ik in de rechterbocht het onderstel zelfs even voelde zoeken, heel even maar en eigenlijk stelde het helemaal niets voor in verhouding tot mijn snelheid. Ik reed bijna met een dubbele maximum snelheid door de bocht, en het voelde alsof het totaal geen moeite kostte. Eenmaal op de snelweg heb ik de adaptive cruise control ingeschakeld, waarna ik mijn handen van het stuur haalde en in mijn nek legde. Met behulp van het ‘Active Lane Control’ stuurt de auto tot op zekere hoogte zelf, en kun je bij wijze van spreken op de passagiersstoel gaan zitten en zo grotendeels naar huis rijden (zie YouTube-filmpje hieronder). Best grappig om even zo met je handen in je nek over de snelweg te rijden, ha, ha wat heb ik gelachen om de gezichten van sommige automobilisten. Ik hield op dat moment overigens mijn linkerknie vlak onder het stuur om zo het stuur vast te kunnen zetten indien nodig. Heel lang geleden toen ik nog rookte draaide ik vaak een shaggie achter het stuur en dan stuurde ik met mijn linkerbeen.

Eenmaal vlakbij huis heb ik het gas even diep ingetrapt, echt heerlijk hoe deze sedan diesel over de snelweg zoeft. Er is iets aan deze auto dat totaal anders aanvoelt, maar wat het is kon ik (nog) niet onder woorden brengen. Deze Infiniti Q50 stuurt ongelofelijk direct maar er is nog iets anders wat ik voelde, maar het zou me pas later op de avond duidelijk worden wat dàt nou is. Op weg naar mijn oudste zus – waar ik dinsdag/donderdag altijd eet – passeerde ik een paar mooie bochten die ik altijd gebruik om het bochtengedrag te testen. Ik ken ze door en door en weet dus precies hoe welke auto reageert. Op de heenweg kon ik helaas geen gas geven vanwege een voorligger, maar op de terugweg kon ik gelukkig wel gas geven. En wat ik toen voelde was uniek in zijn soort, ik reed zo ongelofelijk mooi strak tussen de lijn en de stoeprand door favoriete wijkbocht dat ik precies snapte wat nou het ongelofelijke voordeel van ‘steer by wire’ (Infiniti zelf noemt het DAS=Direct Adaptive Steering) is. Op het tweede YouTube-filmpje is goed te zien dat de afwezigheid van een stuurstang en aanverwante onderdelen voor een veel rustiger en stabieler weggedrag zorgen. Doordat de sturende voorwielen veel minder weerstand ondervinden van het aansturen draaien ze rustiger rond, en dat voel je in het ongelofelijk direct aanvoelende stuur. Holy shit wat was dit ongelofelijk supergaaf, als je dit eenmaal gevoeld hebt vind je elk ander mechanisch besturingssysteem in vergelijking vaag en gevoelloos.

YouTube-filmpje op de achterbank over de Autobahn

Commentaar
De Infiniti Sales Consultant vertelde mij over het bestaan van dit filmpje en zei daarna tegen mij: “Ik zie jou er ook wel voor aan om zoiets te doen.” Daar heeft hij helemaal gelijk in, want ik heb toen ik jong was nogal wat rare dingen gedaan in mijn leven. Ik zal mijn stunts – waar ik overigens nooit andere weggebruikers mee in gevaar heb gebracht – hier niet herhalen maar met één daarvan ben ik de enige in de geschiedenis van de mensheid die dat geDaan heeft. What’s in a name niet waar? De reden dat ik nu niet meer op de achterbank zou gaan zitten is A omdat ik mijn rijbewijs nodig om auto’s te testen B omdat ik sinds ik in 2012 met 180 km/u als een torpedo op amper 50 cm afstand langs de vangrail ben gevlogen blij ben met elk jaar dat ik leef C ik helemaal niets meer hoef te bewijzen D omdat ook ik intussen een dagje ouder én wijzer ben geworden. Oh ja en hier nog een paar reden waarom het in een paar procent van de gevallen mis zou kunnen gaan op de achterbank zittend: als de lijnen vervaagd zijn – als de laagstaande zon in de lens van het ALC schijnt – als een bocht net niet flauw genoeg is en de stuurcorrectie groter is dan een bepaalde waarde – bij error is er geen alarm en gaat het ALC op non-actief. Er zullen vast nog wel meer redenen te verzinnen zijn, maar hou het dus maar bij netjes op de bestuurdersstoel zitten met twee handen aan het stuur. Kortom dit soort stunts zijn niet alleen ongelofelijk DOM, maar je brengt ook andere weggebruikers in gevaar mocht het fout gaan. En dat soort fouten hebben vaak onherstelbare gevolgen, en geloof me als ik zeg dat je die niet op je geweten wilt hebben. Mijn vader is dood gereden dus ik weet hoe het voelt iemand te verliezen, en nee zelfs na ruim 18 jaar went dat nog steeds niet.

Hypermodern vs Prehistorisch
Omdat het droog was, vroeg op de avond, en dus de zon nog scheen ben ik direct langs mijn zwager gereden met de vraag of hij na het avondeten tijd/zin had om foto’s te maken van de Infiniti Q50 2.2d 7AT Performance. Gelukkig had hij niet alleen zin maar ook tijd, want hij had dagdienst gehad en gelukkig voor mij geen avonddienst. De grille van de Infiniti Q50 is behoorlijk fotogeniek, de lucht was blauw met witte wolken kortom dat kon niet anders dan mooie foto’s opleveren. Mijn zwager was erg benieuwd naar het ‘steer by wire’-systeem (een systeem dat in de vliegtuigindustrie de normaalste zaak van de wereld is) van deze Infiniti Q50, want Mercedes heeft al eens een ongelofelijke flater geslagen met een ‘brake by wire’-systeem. Het is natuurlijk ook best raar dat er geen mechanische verbinding meer is maar je desondanks toch gas kunt geven, kunt remmen of in dit geval sturen. Gas geven zonder gaskabel – ’throttle by wire’ – is trouwens al heel normaal, maar het zou mij niets verbazen als er automobilisten zijn die dit niet weten. Het valt ook niet mee om alle technologische vooruitgang bij te houden, maar helaas heb ik een technische tik dus ik vind dit soort dingen fantastisch. Na een aantal kilometers rijden zei mijn zwager dat het sturen vertrouwd aanvoelt. Wel viel hem direct op dat het sturen superdirect gaat, er zit geen vertraging in (zie YouTube-filmpje hieronder) en dat is ook logisch. Op mechanische onderdelen zit altijd een bepaalde hoeveelheid speling, en ook al is die nog zo minimaal alle onderdelen (de stuurinrichting van een auto bestaat uit het stuurwiel, de stuuras, de steunbuis, het stuurhuis, het stangenstelsel en de fuseepennen) bij elkaar opgeteld is het desondanks duidelijk voelbaar. En ja óók bij een (peper)dure sportauto!

De directheid van het sturen vind ik persoonlijk niet eens het grootste voordeel van DAS-systeem oftewel ‘steer by wire’. Het grootste voordeel vind ik dat de onrust in het stuur volledig weggenomen wordt, want in het geval van een stuurinrichting worden alle oneffenheden doorgegeven aan het stuur. Hierdoor voelt deze auto veel fijner aan op hoge snelheid, en helemaal als het wegdek (sommige stukken Autobahn zijn behoorlijk beroerd) minder van kwaliteit is. Hoe tricky het kan zijn als het stuur letterlijk uit je handen wordt geslagen heb ik één keer meegemaakt met de eerste BMW 1-serie (een BMW 120d). Die auto was nogal onvoorspelbaar qua wegligging, en toen ik op de A4 bij de afrit Zoeterwoude over een heftige verzakking in de afritbocht heen reed (die verzakking zit er nu niet meer) werd het stuur zo hard uit mijn handen geslagen dat ik maanden last heb gehad van een gekneusde pols. Zoiets kan je bij deze Infiniti Q50 met ‘steer by wire’ dus nooit overkomen, en dat vind ik persoonlijk een hele fijne gedachte. Natuurlijk zullen er automobilisten zijn die zeggen: “Ja maar als de motor uitvalt door een defect, of als er een elektrische storing is?” Als de motor uitvalt dan kun je gewoon blijven sturen zolang de accu spanning heeft, en bij een elektrische storing treedt er een koppeling in werking die onmiddellijk het stuur met de voorwielen verbind. Er is dus helemaal niets om je zorgen over te maken. En nee óók niet als het -50 graden Celsius buiten is, ook dan blijft het DAS-systeem gewoon zijn werk doen. Trouwens een vliegtuig op 10 km hoogte vliegt ook in een omgeving waar het -50 tot -60 graden Celsius is, en daar stapt iedereen gewoon zonder problemen in dus ik bedoel maar.

YouTube-filmpje ‘Steer by wire’

Snelwegzuinigheidsrit
Woensdag was ik vrij vanwege het feit dat ik zondag, op mijn verjaardag, had gewerkt. Dat kwam erg goed uit want ik heb deze Infiniti Q50 2.2d 7AT Performance maar 4 dagen en dan is een dag hele rijden gewoon bittere noodzaak. Dinsdag had ik een mailtje gehad van een Opel-medewerker of ik het uitleenformulier ondertekend terug wilde mailen, want hij zou er aanstaande vrijdag niet zijn als ik de Opel Astra OPC op kom halen. Ik mailde terug dat ik wel even persoonlijk zou komen tekenen, want van een rit naar Prinsenbeek kon ik makkelijk een snelwegzuinigheidsrit maken. Het is dan wel geen eco-auto maar ik ben toch wel zo ingesteld dat ik het verbruik dat andere autojournalisten hebben gehaald met deze Infiniti Q50 2.2d graag ruimschoots wil verbeteren. En dus ben ik ongelofelijk netjes naar Prinsenbeek gereden (aftanken voor vertrek na sportief rijgedrag leverde een 1:12 op), met 100 km/u gemiddeld op de adaptive cruise control. De rit begon lekker en het lukte me prima om constant vrijwel exact 100 km/u te rijden, totdat… een of andere knettergekke idioot in een oude Mercedes op de A13 besloot om steeds langzamer te gaan rijden. Op een gegeven moment reed ik nog maar 40 km/u, en toen ben ik maar met mijn groot licht gaan seinen en uiteindelijk zelfs gaan toeteren. Nadat ik hem eindelijk in kon halen zag ik een bestuurder die met zijn smartphone bezig was, én die tevens in discussie (ruzie?) was met drie andere mensen in de auto. Wat een stelletje ongelofelijke dwazen zeg! Toen ik in mijn achteruitkijkspiegel keek zag ik al snel een file ontstaan achter de Mercedes.

Ondanks het feit dat ik maar maximaal 80-100 km/u (er zijn een twee 80 km/u-trajecten bij Rotterdam) mocht rijden voor een zo laag mogelijk verbruik, lukte het me toch aardig om nog te genieten van een aantal snelwegbochten (A12->A4, A13-A20 en A20->16). In Prinsenbeek aangekomen ben ik direct naar de Opel-importeur gereden, en heb de bruikleenverklaring voor de Opel Astra OPC getekend. Ik had in eerste instantie bedacht bij de Esso in Prinsenbeek te tanken, maar meer kilometers betekent een nauwkeuriger verbruiksmeting. En dus besloot ik verder te rijden en ergens onderweg richting Amersfoort te tanken. Aangekomen bij Houten besloot ik om daar te gaan tanken, want de afrit/rotonde/bochten op weg naar het tankstation zijn om te zoenen zo mooi. De afrit is lang, in aanvang wat flauw maar verder in de bocht – de snelheid opvoerend – ga je ’m goed voelen. Maar ook nu weer liet de Infiniti Q50 zich perfect op de ideale lijn door de afritbocht sturen. Daarna volgde de rotonde en daar reed ik overheen alsof ik in een tweemaal zo kleine auto zat. Een dag later op mijn werk keek ik van twee hoog naar beneden op de parkeerplaats en zag toen pas hoe groot de Infiniti Q50 is. En daar merk je tijdens het rijden dus helemaal niets van! Dan het aftanken….. ik kon mijn ogen niet geloven….. het stond er echt! Slechts 5,26 liter op 151 km oftewel een hele mooie zeer nette 1:28,7 en dat nota bene met een automaat! Dat is ruim beter dan de 1:23,8 die in de brochure vermeld staat, en dus was ik benieuwd wat mijn gewone zuinigheidsrit op zou leveren.

Bliksemflits!
Na het aftanken ben ik de snelweg weer opgereden richting Leusden-Zuid, ik wilde even bij Pon langsrijden na mijn eerste VW-test sinds 5 jaar. En net als bij de Peugeot 3008 HYbrid4 schoot het ook nu ineens als een bliksemflits door mijn hoofd, dat ze bij Infiniti ongelofelijk veel tijd hebben moeten steken in het afstellen van het DAS-systeem. Net als de vierwielaandrijving van de Peugeot HYbrid4-modellen moet het afstellen van het DAS-systeem veel tijd vereist hebben (toen ik dat na heb gevraagd tijdens het inleveren kreeg ik te horen dat dit inderdaad zo was), want het gebeurt namelijk empirisch oftewel proefondervindelijk zoals dat heet. Dit houdt in dat je gaat rijden met een bepaalde basisafstelling van de software, die je vervolgens na elke test bijstelt net zolang tot de afstelling voldoet aan de eisen van de testers/ontwerpers. Denk er maar eens heel goed over na, de eis is namelijk dat deze auto zonder stuurstang natuurlijk – zo niet beter -aanvoelt qua sturen. In theorie kun je al bij +/- 1 graad stuurverdraaiing de wielen compleet naar de uiterste stand laten verdraaien. Het is dus zaak om de wielen zoveel te laten verdraaien dat het overeen komt met een auto mét stuurstang. Maar dan ben je er natuurlijk nog lang niet, want het sturen op lage snelheid is totaal anders dan het sturen op hoge snelheid. Je kunt namelijk ook nog het stuurgevoel aanpassen van licht tot zwaar oftewel comfortabel tot sportief. Ook dat lijkt heel wat simpeler dan het is en vergt heel veel uren testwerk. Tijdens het rijden kreeg ik dan ook met de dag meer bewondering voor de ongelofelijke hoeveelheid testarbeid die de mensen van Infiniti hierin hebben gestoken. Zo zie je maar weer dat sommige dingen absoluut niet zijn wat ze op het eerste gezicht lijken te zijn. Vermeldenswaardig is nog dat er vlak na het in productie nemen van de Infiniti Q50 een software update is geweest (het betrof slechts 23 auto’s), dit in verband met het functioneren van het DAS-systeem bij extreem lage temperaturen. Zo zie je maar weer hoe ongelofelijk nauw alles luistert, en dat extreme weersomstandigheden roet in het eten kunnen gooien.

Gas!
Tijdens mijn rit naar Pon heb ik uiteraard de Sport-stand geactiveerd en plankgas gegeven. De maar 2.2-liter diesel spuit er dan werkelijk heerlijk vandoor, en dat terwijl het opgegeven vermogen/koppel maar 170 Pk/400 Nm is. Deze 2.2-liter viercilinder diesel is afkomstig van Daimler-Benz wat niet zo verwonderlijk is gezien het samenwerkingsverband tussen Nissan-Renault en Daimler-Benz. Voor de lezers die het misschien niet weten, Infiniti is het luxe-mark van Nissan hetzelfde dus als Lexus het luxe-mark is van Toyota. Infiniti heeft het motorblok echter niet 1-op-1 overgenomen, zo zijn het carter, de intercooler en het inlaatspruitstuk volledig nieuw ontworpen. De technici van Infiniti hebben dus een mooi stukje werk afgeleverd da mag duidelijk zijn. Het dieselblok laat zich overigens wel voelen maar dat is alleen bij de koude start, dan is dit dieselblok hoorbaar en voelbaar aanwezig. Maar na het opwarmen merk je daar gelukkig helemaal niets meer van. Soms vind ik het als autotester jammer dat ik niet vlakbij de Duitse grens woon, deze Infiniti Q50 2.2d 7AT Performance met DAS is wat mij betreft op dit moment DÉ ultieme ‘Autobahnburner’ als het op relaxt burnen aankomt. De keren dat ik even 150-160 km/u heb gereden waren zo aangenaam, dat ik géén enkele auto zou weten die daar zelfs niet ook maar een heel klein beetje in de buurt komt. Het totale gebrek aan onrust in het stuur compenseert volledig de afwezigheid van de feedback die sommige autojournalisten zeggen te missen. Als je goed naar dat tweede filmpje kijkt zie je twee zeer opvallende dingen, de eerste is dat de wielen veel sneller reageren op elke stuurverdraaiing en de tweede is dat de wielen veel rustiger ronddraaien. Samen met de uitstekende vering/demping levert dat dus een extreem comfortabel rijdende auto op.

De schokbrekers zijn van het type Dual Flow Path-schokdempers (DFP) beter gezegd frequentie-afhankelijke (Engels: Frequency Responsive) schokbrekers. Dat houdt in dat deze schokbrekers zich aanpassen aan de ondergrond, op asfalt reageren ze dus anders dan op klinkers/kinderkopjes/verkeersdrempels etc. Na mijn bezoek aan Pon ben ik weer naar huis gereden, en omdat ik de snelweg spuugzat was ben ik er bij De Meern afgegaan. Daar maakte ik weer eens iets mee dat ik dacht: “”Kunnen sommige automobilisten dan écht niet autorijden???” Of zitten ze tegenwoordig alleen nog maar te WhatsAppen achter het stuur??? Ik stond voor het stoplicht links voorgesorteerd en trok bij groen gewoon normaal op. Vervolgens stuurde de Fiat Panda die naast mij stond middenin de bocht naar mijn weghelft, gelukkig reageerde hij op mijn getoeter, maar vervolgens dook er een totale idioot in een VW Scirocco tussen mij en de Fiat Panda. De bestuurder van de Fiat Panda ging vervolgens met groot licht zitten seinen, het was werkelijk ronduit hilarisch om te zien. Vervolgens wilde de bestuurder van de VW Scirocco mij over het verdrijvingsvlak alsnog inhalen, maar dat feest ging wat mij betreft even mooi niet door. Na een snelle korte kickdown vloog de Infiniti Q50 er vandoor en moest de VW Scirocco achter mij aansluiten. Dat aansluiten was extreem bumperkleven en dus trapte ik even heel stevig op mijn rem. Blijkbaar was dat – en misschien het feit dat hij dat ik een boze Duitser was – genoeg want hij hield daarna ruim afstand. Aangekomen bij de mooie flauwe bocht na het lange rechte stuk gaf ik gas, en reed makkelijk bij de VW Scirocco weg. Op de rotonde probeerde hij mij nog bij te houden, maar ook hier bleek de kwaliteit van het ‘steer by wire’ doorslaggevend. Man, man wat een idioot. Gewoon even keihard zijn plaats wijzen dan weet hij weer dat-ie maar in een VouwWagen rijdt!

Grappig
Eenmaal langs de Oude Rijn ben ik dwars door het natuurgebied Vijverbos heen gereden, dat is altijd weer een mooie stukje natuur. Daarna ben ik linksaf geslagen en gebeurde er iets grappigs toen ik op de Adaptive Cruise Control tussen een wegversmalling (type slalom) met aan weerskanten hele hoge stoepranden heen reed. Blijkbaar zag de Adaptive Cruise Control dat aan voor een obstakel en remde de auto af. Verder rijdend bedacht ik me ineens dat mij al eerder eens iets dergelijk is overkomen met een auto met Adaptive Cruise Control. Het dus zeker niet iets specifiek voor deze Infiniti Q50. Wat ik erg fijn vind aan deze auto is het feit dat als ik in de D-stand opschakel om het toerental te verlagen (=zuiniger rijden) de versnellingsbak in die hogere versnelling blijft staan. Bijna alle automaten schakelen na verloop van tijd weer automatisch terug naar de eerdere lagere versnelling. Bij Bodegraven aangekomen ben ik er even goed voor gaan zitten. Eén van de rotondes hier is uniek en een goede test voor de wegligging van welke auto dan ook. Vrijwel altijd zijn dat voorwielaangedreven auto’s dus ik was benieuwd hoe de Infiniti Q50 2.2d 7AT Performance zich zou houden. De hele weg langs het kanaal zat er een hatchback zo nu en dan irritant op mijn bumper. Aangekomen bij de 1ste rotonde remde ik op de motor af door met de stuurflippers terug te schakelen, daarna draaide ik heel strak en snel driekwart over de kleine rotonde heen. Veel sneller dan de hatchback dat kon en dat blijft toch verbazingwekkend voor zo’n grote auto.

Onder het kleine aquaduct door reed ik op de 1ste rotonde af, die nam ik lekker snel half over de rotonderand. Helemaal lukt daar niet omdat de rotonderand niet breed genoeg is, het is dus snel met de linkerwielen erop-erover-eraf. Dit is overigens ook meteen een goede vering/demping-test, want tijdens het neerkomen en meteen de rotonde afsturen moet de demping het neerkomen snel en goed uitdempen. En bij een achterwielaangedreven auto is dat nog belangrijker dan bij een voorwielaangedreven auto. Op licht piepende banden (uitstekende Dunlop SP Sport Maxx 050 DSST Ctt) na gaf het onderstel van de Infiniti Q50 2.2d 7AT Performance geen krimp. Daarna kwam de unieke lange ovale rotonde, altijd leuk maar het is wel belangrijk om ‘m goed in te schatten. Het is mij hier één keer overkomen met een Hot Hatch dat ik iets te enthousiast de rotonde opreed, dat liep goed af maar sindsdien overschat ik mezelf iets minder op deze plek. Maar waar ik me nu achteraf pas over verbaas is dat ik op dat moment niet nadacht over het directe stuurgedrag. Stom want behalve de vering/demping is óók dat natuurlijk belangrijk op deze rotonde. Maar misschien dacht ik er ook juist wel niet over na omdat het zo ongelofelijk strak/makkelijk/precies/nauwkeurig ging. Of is het omdat het sturen lijkt op dat van een motor? Bij een motor heb je in wezen letterlijk de voorband tussen je handen vast, en toen bedacht ik me ineens dat het superdirecte stuurgedrag van deze Infiniti Q50 2.2d 7AT Performance daar inderdaad op lijkt. Ik begin deze auto steeds leuker/maffer/idioter/extremer te vinden… COOL ding!

Zuinigheidsrit Katwijk aan Zee <-> Zandvoort
Tja uh…daar kan ik eigenlijk niets verder over melden dan dat ik een verbruik van 1:24,27 heb gehaald. Ik zag tijdens het schrijven van dit testverslag dat ik geen enkel punt heb opgeschreven – behalve het verbruik dan – over deze zuinigheidsrit. En om heel eerlijk te zijn weet ik alleen nog dat ik ’m gereden heb, maar ik kan me er verder niets van herinneren. Tja ook ik word een dagje ouder. Wel grappig trouwens dat ik tijdens de snelwegzuinigheidsrit een lager verbruik heb gehaald. Maar dit toont wel aan dat je met deze grote sedan heel erg zuinig kunt rijden, de ultieme beheersing van de rechtervoet is in dit geval dus bepalend. Maar aangezien ik alles over de zuinigheidsrit vergeten ben kan ik in deze anders korte alinea wel wat andere dingen bespreken zoals het interieur. Dat zou ik namelijk bijna vergeten door het geniale DAS-systeem. Wat betreft de stoelen en de achterbank kan ik kort zijn, die zitten perfect en de bestuurdersstoel is volledig elektrisch naar wens in te stellen. De beenruimte achterin is zelfs voor lange mensen ruim voldoende, en in de kofferbak past met gemak de standaard sedan-kofferset. Er kan nog iets meer in (bijvoorbeeld zachte materialen zoals kleding en gevulde plastic tassen) maar vanwege de vorm van de kofferbak was dit het maximaal haalbare aan koffers. Indrukwekkend vond ik het Infiniti Intouch systeem waarmee van alles mogelijk is (qua e-mail/Apps etc.), maar het mooiste vind ik dat je een persoonlijke instelling kunt opslaan qua stuurbekrachtiging en andere instellingen. Verder zit er het Safety Shield op (de bird-view is erg handig met parkeren), een mooi NavSat op en zowel een ACC als een gewoon CC. Naast de stuurbediening is er ook nog een bedieningsknop die net voor de versnellingspook zit. Kortom als automobilist moet je wel heel erg veeleisend zijn wil je nog iets te klagen hebben. Daarnaast zijn veel accessoires standaard aanwezig, accessoires die je bij de Duitse automerken niet standaard aan zult aantreffen. Wat betreft de audio kan ik melden dat deze Infiniti Q50 2.2d 7AT Performance een Bose Premium audiosysteem aan boord heeft. Prima geluid en ik heb dan ook erg genoten van Killing Joke – Follow the leader, Rammstein – Du hast – Ich will etc.

Even droog rijden
Het blijft elke keer weer leuk om te doen, een testauto droog rijden na een wasbeurt in een wasbox. Vaak rij ik de auto bij de benzinepomp om de hoek door de wasstraat, maar soms heb ik gewoon even zin om ’m in de wasbox te wassen. Een goed excuus voor het even droog rijden? Geen idee meestal denk ik daar niet bij na, maar het zou zomaar kunnen. Tijdens het wassen viel me op hoe lang en groot deze Infiniti Q50 is. Best knap dat je daar helemaal niets van merkt tijdens het rijden, dat geeft alleen maar aan hoe goed het DAS-systeem is. Na het wassen ben ik over de ventweg naast de A44 naar Wassenaar gereden, waar ik gelukkig vooraan stond voor het stoplicht. Direct na een lichte draai de A44 op gaf ik in de Sportstand plankgas, 100-120-140-160-190 en uiteindelijk was mijn eindsnelheid 210 km/u. En oh wat voelt dat ongelofelijk lekker aan in het stuur, geen greintje onrust het is werkelijk fenomenaal goed! Op dat moment wist ik nog niet wat me daarna zou overkomen, want ik rijd hier altijd met hoge snelheid de afrit op en rem dan heel erg laat en heel erg hard (geloof me als ik zeg dat de goed doseerbare remmen van deze Infiniti Q50 uitstekend vertragen). Bij alle auto’s voel ik dan een bepaalde onrust in het onderstel, logisch want het gaat er behoorlijk heftig aan toe. Maar dit keer voelde ik op wat lichte onrust na helemaal niets! Jawel ook dat komt door het DAS-systeem, want er wordt namelijk helemaal niets aan het stuur doorgegeven. Ik had deze test graag nog tien keer over gedaan, gekkenwerk natuurlijk maar het zegt wel iets over hoe goed dit aanvoelt. De volgende dag ben ik met pijn in mijn hart naar Amsterdam gereden, want ik moest de Infiniti Q50 2.2d 7AT Performance weer inleveren. Het komt niet vaak voor dat ik een auto nog wel een week zou willen houden, maar deze Infiniti Q50 is dan ook van een werkelijk ongekende klasse. Het verbaast mij dan ook helemaal niets dat Audi-/BMW-/Volvo-rijders overstappen naar deze Infiniti Q50 met DAS. Laat ik afsluiten met een leuke uitspraak die ik tegenkwam tijdens mijn research naar het DAS-systeem op het internet. In de New York Times stond onderstaande zin die aangeeft hoe ingrijpend anders dit besturingssysteem is.

New York Times
Mr. Brooks* said that without the clutch back-up system, Infiniti’s designers would have been able to install the steering wheel anywhere in the Q50. “But why would we want do that?” he added.
*Bert Brooks is the senior manager of product planning at Nissan’s Infiniti brand.