RR onder de label-A auto’s
De markt voor kleine auto’s is hot! Er worden namelijk meer auto’s met energielabel-A verkocht dan ooit tevoren. Dat betekent dus dat op deze grote ‘kleine’ markt een harde concurrentiestrijd uitgevochten wordt. Zoals ik al vaker heb geschreven ben ik gek op kleine auto’s. Als ik me ‘s ochtends tijdens het spitsoffensief naar mijn werk moet worstelen heb ik 10 keer liever een kleine auto dan een grote. Ook met parkeren past een kleine auto eigenlijk altijd, terwijl ik een grote auto soms een paar straten verderop moet parkeren omdat de enige nog beschikbare parkeerplek net te krap is. Verder hoef je voor een kleine auto met A-label geen BPM en geen wegenbelasting te betalen dus je lacht je twee slagen in de rondte. Uh nog wel want ik las net deze week dat de overheid deze belastingmaatregel helaas terug wil gaan draaien in 2013. Met name de BPM is een behoorlijk bedrag en ik snap er niets van dat deze illegale belastingmaatregel nog steeds niet is afgeschaft. Vergelijk de Nederlandse prijzen van auto’s maar eens met die van België, Duitsland of Litouwen. Het is echt schrikbarend wat wij Nederlanders aan belasting moeten betalen in vergelijking met de rest van de EU. Ik hoorde een keer iemand zeggen: “”Van januari t/m augustus werk je voor de overheid en daarna ga jij pas geld verdienen!” Het zou allemaal best anders kunnen maar wij Nederlanders zijn tot zo’n ongelofelijk apathisch volkje verworden dat we echt helemaal nergens meer tegen protesteren. We staan ons DNA af zonder slag of stoot, zijn het meest afgeluisterde land ter wereld en geven onze vingerafdrukken zomaar aan een nota bene aantoonbaar onbetrouwbare overheid. Die vingerafdrukken database is namelijk niet goed beveiligd heb ik uit betrouwbare bron vernomen (bron: de beste hackers en IT-beveiligers van Nederland). Een goede IT-vriend van mij werkt bij het beste computerbeveiligingsbedrijf van Europa en die vertelt mij nog wel eens iets. Zo zijn bijvoorbeeld de websites van alle ministeries en de Nederlandse banken zo lek als een mandje, omdat de beveiligings-software volgens hem prehistorisch en dus volledig achterhaald is. Maar ja wat wil je ook, creatieve geesten zoals deze IT-er houden het nog geen maand uit bij de overheid of bij een bank. De werksfeer en werkcultuur bij deze instanties zijn zo verziekt, dat hij letterlijk gillend gek is weggehold van zijn stageplek bij het zenuwcentrum van Nederlands grootste bank. Gelukkig werken er bij de autofabrikanten, waaronder Kia, nog wel creatieve geesten zoals Peter Schreyer naar mijn mening één van de allerbeste designers ter wereld. Dit soort mensen gedijd alleen in een omgeving waar ze alle vrijheid krijgen en dat is goed te zien aan de producten van Kia.

Anders dan de Rest
Klein staat meestal voor kwalitatief minder, want wees nou heel eerlijk voor weinig geld kun je moeilijk kwaliteit en allure van een hoog niveau verwachten. Vergeet het maar want de kleine auto is echt volwassen geworden in de loop der jaren. De volledig vernieuwde Kia Picanto doet daar nog een schepje bovenop en ik durf dan ook te stellen dat dit de Rolls Royce (de RR in de titel) is onder de kleine auto’s. Toen de Kia Picanto door de PR-manager stapvoets uit de showroom van de Kia-importeur werd gereden zag ik al dat de vering/demping comfortabel is (en dat bleek ook zo te zijn). Eenmaal in de auto hield het niet op bij de comfortabele vering/demping, ook het schakelen gaat uitermate soepel en comfortabel. Net als de Hyundai i10 krijgt ook de Kia Picanto van mij een hele dikke 10 voor de perfect schakelende versnellingsbak! En laten dit nou naast het design twee van de belangrijkste koopargumenten (naast de 7 jaar garantie uiteraard) voor de consument zijn als ze een auto gaan kopen. Zeker in een kleine auto vallen dit soort dingen extra op omdat de luxe aan boord vaak minder is dan bijvoorbeeld in een hatchback of sedan. Toch blijf ik het leuk vinden dat zo’n belachelijk goedkope auto als de Kia Picanto zo ontzettend veel beter schakelt dan veel 10-20 maal duurdere luxe auto’s van hele grote automerken. Blijkbaar kunnen deze prestigieuze automerken niet wat Kia wel kan, gewoon een perfect schakelende versnellingsbak maken. De koppeling doet trouwens ook prima mee, want geen perfect schakelende versnellingsbak zonder een goede koppeling natuurlijk. En goed betekent in dit geval een licht bedienbaar koppelingspedaal en een mooi aangrijppunt. Nog steeds kom ik mensen tegen die wat minzaam doen over Kia, maar die hebben het dan vaak over de Kia’s van 10 jaar geleden. Op dit moment is bijvoorbeeld de Kia Sportage wat mij betreft met grote afstand de mooiste Crossover met de beste prijs/kwaliteit-verhouding van alle automerken.

Picante rit met vijf volwassenen
Zaterdagochtend had ik afgesproken met drie motorrijders en een dame om motorkleding te gaan kopen in Amsterdam bij Hein Gericke. Uiteraard zijn we met de Kia Picanto gegaan want ik wilde wel eens weten hoe de wegligging is met vijf volwassenen aan boord. Dat de comfortabele vering het goed voor zijn kiezen krijgt had ik wel verwacht, in de bochten voelde ik het extra gewicht goed. En toch, als ik netjes en strak sturend de bochten nam ging het prima. Het driecilinder motorblokje heerlijk op toeren jagend kon ik toch een zeer behoorlijke bochtensnelheid aanhouden, omdat het onderstel van de Kia Picanto heel duidelijk aangeeft waar de grens ligt. Aangekomen bij de kruising van de A200 met de N200 moesten we over een lage verkeersdrempel heenrijden bij de stoplichten. Ik reed uiteraard met gepaste snelheid over die lage verkeersdrempel, maar voelde toch duidelijk dat de achterkant tijdens het inveren tegen de stootrubbers aankwam. Bij de eerstvolgende stoplichten moest ik linksaf slaan, waarna een hele mooie slingerbocht omhoog en weer omlaag volgt. Ik heb uiteraard even stevig het gas erop gezet in deze mooie bocht. Om vaart te maken moest ik de Kia Picanto behoorlijk in toeren jagen, maar vanaf 4.000 toeren gaat-ie er, zelfs met vijf volwassenen aan boord, behoorlijk vandoor. Als ik alle driecilinder motorblokken op een rijtje zet dan steekt het motorblok van Kia er met kop en schouders bovenuit. De tuning van dit motorblok is duidelijk beter dan van de andere automerken. Zelfs stationair lopend kon ik dat al voelen, het motorblok van de Kia Picanto draait gewoon duidelijk mooier rond.

Superzuinigheidsrit
Na de zuinigheidsrit een week eerder met de Opel Agila 1.0 ecoFLEX Edition, die zuiniger bleek te zijn dan de Nissan Pixo driecilinder, was ik uiteraard zeer benieuwd waar het verbruik van de Kia Picanto 1.0 CVVT Comfort driecilinder op uit zou komen. Om heel eerlijk te zijn was mijn verwachting dat het tegen zou vallen, geen idee waarom maar ik had gewoon geen positief gevoel over het verbruik van de Kia Picanto. Ik heb de Kia dan ook extreem vol getankt zodat ik zeker wist dat de benzinetank echt propvol zou zitten. Met de Hyundai i10 (het zusje van de Kia Picanto) was dat mis gegaan – ik weet nog steeds niet waardoor dat nou kwam – en daar baalde ik stevig van. Na het doorklikken van het hendel heb ik nog drie keer doorgeklikt en zag ik de benzine in de vulopening verschijnen. Het waaide behoorlijk hard aan de kust en dat voelde ik ook tijdens het rijden. Toch viel de zijwindgevoeligheid van de Kia Picanto mij heel erg mee. Ondanks dat het hard waaide en het weer niet al te mooi was, waren er veel mensen onderweg naar het strand. Het was dan ook een wonder dat ik pas bij de T-splitsing voor de eerste keer moest remmen. Er stond zowaar een kleine file voor de T-splitsing bij de Zandvoorterweg, dit had ik nog nooit eerder meegemaakt. Geen idee of het daardoor kwam maar het positieve gevoel wilde maar niet komen. Ik geloofde er nog steeds niet in dat ik op een laag verbruik (dus lager dan de Pixo en de Agila) uit zou komen. Nadat ik me eindelijk tussen de wachtende fossielen had uitgewurmd reden we in een langzaam rijdende file richting het strand. Gelukkig werd het na de afslag naar het circuitpark Zandvoort een stuk rustiger. De grootste lol met de Kia Picanto had ik met het snel nemen van rotondes, het is dan net alsof je in een draaimolen zit en eruit stapt bij de juiste afslag. Eenmaal op de noord-boulevard was er geen file op de weg maar op zee, ik heb nooit eerder zoveel kitesurfers op zee gezien als die middag. Helaas had ik mijn pocketcamera niet bij me anders had ik al rijdend even een mooie foto kunnen maken. Over de boulevard rijdend had ik zowel op de heen- als de terugweg een fossiel voor me rijden. Profiel van een fossiel: een druk pratende, wild gebarende, niet op de weg lettende en veel te langzaam rijdende automobilist, kortom iemand die zijn rijbewijs cadeau heeft gehad bij een pakkie boter. Op de terugweg had ik nog even een heerlijk moment op de rotonde vlak naast de ingang van circuitpark Zandvoort. De tweede afslag van deze rotonde valt als het ware naar beneden en is dan ook één van de meest spectaculaire stukken van de zuinigheidsroute. Ik had al een tweede keer moeten remmen maar daar bleef het uiteindelijk bij. Zelfs bij de afslag naar ‘t Heen lukte het om niet te hoeven remmen tot aan de benzinepomp bij Appie Heijn. En toen volgde het zeer spannende moment van het aftanken en het uitrekenen van het verbruik. De uitkomst van het aantal kilometers gedeeld door het aantal liters benzine was zeer verrassend, ik kwam uit op een ongelofelijke 1:30,7! Wie had dat gedacht? Ik zat er dus compleet naast met mijn negatieve voorgevoel.

Draaimolengevoel
Zelden heb ik in een auto gereden waarbij gevoel en werkelijkheid niet met elkaar kloppen. De enige auto die een vergelijkbare wegligging heeft is het ‘PC Hoofttractorretje’ oftewel de Toyota IQ. Net als bij de IQ danst de carrosserie voor mijn gevoel bij wijze van spreken op het chassis. Het is een onwerkelijk gevoel waar ik echt (weer) even aan moest wennen. Dit gevoel heeft alles te maken met de vering/demping van deze Picanto, die het meest comfortabel is van alle kleine auto’s in zijn klasse. Steeds als ik dacht dat gaat de Kia Picanto niet redden kwam ik gewoon weer netjes de bocht uit. Uiteraard heb ik de Kia Picanto ook even op de grens gereden. Door de driecilinder in de tweede versnelling lekker in toeren te jagen (boven de 4.000 toeren dus) reed ik met spinnende voorbanden door de bocht, en dat ging tot mijn verrassing zonder een centje pijn of zwaar onderstuur. Op weg naar werk heb ik meerdere dagen de Kia Picanto heerlijk kunnen testen op de vele mooie rotondes. Maar zelfs na vele rotondes wist ik nog steeds niet goed hoe ik het weggedrag van de Kia Picanto moet omschrijven. Het weggedrag verschilt overigens ook per rotonde, dus groot of klein en of je de binnen- of buitenring pakt bij een dubbelbaans rotonde. De kleinste rotondes zijn het leukst want daar gleed de Kia Picanto als een ‘speedskater’ overheen. Ik heb nog nooit eerder in een kleine auto gereden die zo’n ongelofelijk lekker gevoel gaf op een enkelbaans mini-rotonde dan wel de binnenring van een dubbelbaans rotonde. Het was net alsof het als vanzelf ging, zo kan ik het misschien nog wel het beste omschrijven. Soms is testen dus best wel lastig zoals in dit geval. Mijn ultieme doel is om de lezer het gevoel te geven dat hij/zij na het rijden in een door mij geteste auto auto zich herkent in mijn beschrijving van de wegligging.

Ruimtegevoel
Het blijft elke keer weer verbazingwekkend hoeveel ruimte een kleine auto van binnen heeft. Van binnen lijken kleine auto’s altijd tweemaal groter dan van buiten. Nou heb ik de vorige versie van de Kia Picanto niet getest dus ik kan helaas geen vergelijking maken. De PR-manager vertelde mij wel dat de bagageruimte van de vernieuwde Kia Picanto groter is geworden. Ik heb dat even uitgetest door één grotere koffer bij de kleinste kofferset neer te zetten in vergelijking met alle andere kleine auto’s. Waar in de andere kleine auto’s er geen grotere maat koffer in plaats van één kleinere maat koffer past daar past het in deze Kia Picanto wel. Na de bagageruimte komen we uit bij de achterbank waar drie volwassenen kunnen zitten. Voor langere ritten raad ik echter maximaal twee volwassenen aan. Als laatste komen we uit bij de voorstoelen en het dashboard. De zit in de Kia Picanto is lekker rechtop, en de bestuurdersstoel is goed instelbaar net als het in hoogte verstelbare stuur. Het dashboard ziet er lekker vrolijk uit maar wat ik direct zou veranderen is de audio, die is net als in alle kleine auto’s vrij simpel. Een goede radio/MP3-speler en dito goede speakers kosten de hoofdprijs niet en dus ben je voor weinig snel klaar.

Zomaar een spontane lift
Vroeger zag ik regelmatig mensen staan te liften, vooral in studentensteden zoals Wageningen zag ik er altijd veel. Tegenwoordig lijkt het wel of liften uit de gratie is, vreemd want het is een prima alternatief voor het openbaar vervoer. Ik heb regelmatig lifters meegenomen zowel in binnen- als buitenland. Dit keer was ik het echter die de lift aanbood in plaats dat de lifter erom vroeg. Ik rij ‘s avonds regelmatig over het LUMC-terrein omdat dit een mooi testtraject is. Toen ik vlakbij het LUMC-terrein was zag ik iemand hollen en ik had het flauwe vermoeden dat hij richting het NS-station holde om de trein te halen. Ik trapte spontaan hard op de rem (de remmen zijn prima en goed te doseren) en deed het rechter portierraam open en vroeg waar hij naartoe moest. Dat bleek inderdaad het NS-station te zijn. “Stap maar in, want ik moet toch die kant op”, zei ik. De man leek werkelijk als twee druppels op Bin Laden die twee weken daarvoor standrechtelijk was geëxecuteerd door de Amerikanen. Ik vroeg aan hem of hij op het Gorlaeus dan wel het Huygens laboratorium werkt, maar hij antwoordde dat hij op het laboratorium van Centocor werkt. Dat is een Amerikaans biotechnogie-bedrijf op het Bio Science Park (vlak naast het Gorlaeus- en het Huygens-laboratorium) in Leiden waar heel toevallig twee oude bekenden van mij werken. “Dan ken je Frans Zonneveld en Fred Pet vast en zeker ook”, zei ik tegen hem. Het bleken zijn directe collega’s te zijn, die ik beide nog ken van de HBO-A (dag) en HBO-B (avond) laboratoriumopleidingen. “Doe ze maar de groeten van Daan van der Keur”, zei ik tegen hem vlak voor het uitstappen.

Terug naar de baas
Twee dagen eerder dan gepland heb ik de Kia Picanto teruggebracht naar de importeur. Omdat ze vrijdag zouden gaan verhuizen van Vianen naar Breukelen was het logistiek gezien net even wat handiger om de Kia Picanto woensdagmiddag terug te brengen. Omdat ik lekker op tijd van werk kon vertrekken ben ik niet via de A4-N11 gereden, maar via de N446-N207-N11 naar de A12 gereden. Die route bevat namelijk behoorlijk wat leuke bochten en rotondes, waardoor ik ook tijdens het terugbrengen nog even kon genieten van deze kleine Rolls Royce. De rit begon met het overheerlijke rotondecircus bij Hoogmade/Leiderdorp, en omdat ik nog ruim voor de spits zat was het heerlijk rustig op de rotondes. De eerste rotonde ben ik op de normale manier overheen gereden, de tweede op de snelle manier en de derde weet ik niet meer. De vierde weet ik nog wel maar dat kan ook niet anders gezien de hoge rotonderand. Door over de rotonderand heen te rijden kan ik niet alleen de snelheid erin houden, maar test ik ook meteen de vering/demping en de wegligging. De Kia Picanto gleed heel even weg maar herstelde zich meteen weer netjes, en op de volgende rotonde met een iets minder hoge rand ging het net zo. Omdat de basis van deze Picanto zo goed is ben ik erg benieuwd hoe de wegligging zal zijn na montage van een setje sportieve veren en vier fraaie aluminium velgen met sportieve banden. Wie weet komt er in de toekomst nog een sportversie.