Voyage, voyage…
De titel en de auto kunnen bijna niet toepasselijker voor de reden dat ik deze auto heb afgesproken. Het komt zelden voor dat ik een auto, die ik sowieso wil testen, met een specifiek doel afspreek maar ons jaarlijkse familieweekend (moeders, mijn 6 broers en zussen + aanhang, kinderen) is een reden daarvoor. Na vier opeenvolgende jaren ons familieweekend in Nederland te hebben gehouden was het dit jaar de beurt aan België. Villa Kluisberg in Kluisbergen om precies te zijn. Dit vroegere hotel is omgebouwd tot groepsaccommodatie, iets dat veel beter loopt dan een hotel. De typenaam Voyager is dus volledig op zijn plaats, maar misschien was een typenaam vergelijkbaar met pakezel ook op zijn plaats geweest. De meeste boodschappen, koffers en andere bagage gingen dan ook uiteraard mee in de Lancia Voyager. Officieel is de Lancia Voyager een 7-zitter maar omdat we met zijn 5-en in de auto zaten en de bagageruimte hard nodig hadden werden de achterste stoelenrij deels neergeklapt. Maar eerst nog even terug naar het ophalen want daar ging het meteen al mis. Niet met de Lancia Voyager maar met de Honda Civic die we vlak na de Lancia Voyager op moesten halen. “Ik heb helemaal geen auto voor jou staan!”, zei Bas tegen mij. “Nou ik weet heel erg zeker dat ik ‘m voor deze dag heb laten reserveren, ik herinner dat telefoontje mij nog woordelijk”, zei ik. “Ik heb wel een auto voor Autogetest.nl klaar staan”, zei Bas. Direct ging er een lampje bij mij branden en ik zei tegen Bas: “Kijk even welke naam daarbij staat.” En inderdaad bleek mijn naam daarbij te staan in het reserveringsschema. Door alle consternatie ben ik na het ophalen van de Honda pardoes naar huis gereden, en helemaal vergeten mijn broer en zijn partner op te halen in Amsterdam. Tijdens het klaarzetten van alle spullen met mijn moeder, zus en kinderen vroeg mijn moeder plotseling: “Heb je Henk en Lizzy niet opgehaald dan?” En dus kon ik weer naar Amsterdam om mijn broer en zijn partner op te halen.

De Lancia Voyager die ik mee had gekregen was gelukkig geen V6 met benzinemotor, want daar word ik niet blij van met de huidige benzineprijzen. Ik had de 2.8 MultiJet meegekregen, een viercilinder in lijn met een cilinderinhoud van 2.768cc om precies te zijn. Dat zijn dus vier hele dikke zuigers van bijna 700cc per zuiger. Ik had eerlijk gezegd eerder een V6 diesel in deze Lancia Voyager verwacht maar het is dus wel degelijk een viercilinder. Na het starten blijkt deze diesel behoorlijk stil te zijn, ik kon binnenin de Lancia Voyager amper horen dat het een diesel is. Ook tijdens vol accelereren is dat bijna niet te horen, wat dat betreft dan ook mijn complimenten aan de leverancier van dit diesel motorblok. Ondanks de behoorlijke cilinderinhoud produceert dit 2.8 liter diesel motorblok toch maar 163 Pk. Ik denk dat het vermogen na een goede tuning met groot gemak op 200 Pk of meer uitkomt. Verder zal het koppel (360 Nm/1.600-3.000) nog veel bulliger worden dan het al is, en de gasreactie zal behoorlijk verbeteren. Gelukkig had de Lancia Voyager die ik mee had gekregen een automatische versnellingsbak, maar na een blik in de online brochure zag ik dat de Lancia Voyager alleen als automaat leverbaar is.

Vergeten en vergeten
Zoals ik al schreef was ik door de consternatie bij Honda helemaal vergeten mijn broer en zijn partner op te halen. En dat terwijl ik verdorie al op de rand (Schiphol-Rijk) van Amsterdam zat. Terwijl mijn moeder mijn broer op zou bellen dat ik wat later zou komen zat ik intussen alweer in de Lancia Voyager onderweg naar de A44. Heb ik weer hoor, iemand voor me die de erg lange oprit (een mooiere oprit om vaart te maken is er niet beste mensen) van de A44 op reed met 50-60 km/u en op de invoegstrook nog steeds maar net 70 km/u reed. Iedereen weet toch dat je tijdens het invoegen minimaal de snelheid moet hebben van het verkeer (dat zich uiteraard aan de maximum snelheid houdt) op de rechter rijstrook van de snelweg, en dat was op dat moment 100-120 km/u. Ik kijk dan altijd even achterom of er iets aankomt en ga dan heel vroeg de snelweg op, te vroeg (half over de dubbele doorgetrokken streep) maar achter dit soort idioten blijven hangen nee dank je wel. Hier nog eens de regels van het invoegen want ik denk dat veel van jullie het waarschijnlijk ook allang weer zijn vergeten:
– Als je van de invoegstrook naar de doorgaande rijbaan rijdt, doe je een BIJZONDER MANOEUVRE. Je moet dan al het verkeer op de doorgaande rijbaan voor laten gaan.
– Op de invoegstrook versnel je tot de snelheid van je voertuig ongeveer gelijk is aan de verkeersstroom op de rechtse rijstrook van de doorlopende rijbaan.
– Van zodra je dit veilig kunt, verlaat je de invoegstrook en rijd je op de rechter rijstrook van de doorgaande baan.
– Kan je niet veilig met je voertuig naar de rechter rijstrook rijden en bereik je het einde van de invoegstrook, dan moet je daar stoppen. Je mag zeker niet over de vluchtstrook verder rijden.

Nuttig om weten:

1. De bestuurder die op de rechtse doorlopende rijstrook rijdt mag ter hoogte van de invoegstrook naar de linkerrijstrook rijden om het invoegen gemakkelijker te laten gebeuren. Maar hij is dit niet verplicht.
2. Als er (vrijwel) geen hinder wordt ondervonden van het overige verkeer en de snelheid dus (vrijwel) niet op andere voertuigen aangepast hoeft te worden, dan verwacht het CBR een minimumsnelheid van 90 km/u op de invoegstrook om in te voegen.

Maar ik had haast en dus even geen tijd om me aan de regels te houden, iets wat de politie overigens ook zelden doet. Vorig jaar ben ik staande gehouden door twee agenten van het RVHT Waddinxveen (=video-auto) waarvan ik van één van de twee wist dat hij altijd en overal veel te hard rijdt op zijn motor. Tja de politie, veel corrupter dan de meeste Nederlanders denken. Ik trapte het gaspedaal op de bodem en voelde de Lancia Voyager versnellen. Echt schokkend is die acceleratie niet maar dat kan ook niet gezien het hoge gewicht van ruim boven de 2.200 kg met mij erin. De automatische 6-versnellingsbak schakelt heel mooi en vloeiend over, en als je wilt kun je ook handmatig schakelen met de korte pook die op het dashboard vlak naast het stuur zit. Ik reed al snel 140 km/u en met uitschieters naar 160 km/u reed ik over de fly-over de A4 op. Gelukkig stonden er geen files en arriveerde ik toch nog redelijk op tijd bij mijn broer. Op de terugweg heb ik netjes gereden, alleen op de A44 heb ik weer even stevig gas gegeven. De Lancia Voyager rijdt overigens heerlijk comfortabel bij een snelheid van 160 km/u, dankzij de gasgevulde schokdempers.

Villa Kluisberg
Rond 13.10u stapten vier van mijn neefjes bij mij in de auto voor de rit naar Kluisbergen in België. Een rit van 269 kilometer waar we volgens Google Maps iets van ruim 3 uur over zouden doen. De vrijdag voor Pinksteren kon dat bijna niet anders dan uitdraaien op één groot filedrama! Bij Rotterdam werden we door de fraai Belgisch sprekende dame van de NavSat verrassend naar de A30 geloodst, wat achteraf een hele goede keuze bleek te zijn. Vlak voor Zierikzee loodste de Belgische NavSat-dame ons terug naar de A4 (ja daar ligt wel degelijk een kort stukje A4) bij Halsteren richting Antwerpen. Voor Antwerpen zagen we de bui al hangen en de borden gaven ook al desastreus lange files aan. Maar we werden alweer gered door de Belgische NavSat-dame en richting de Liefkenshoektunnel (de koplampen gingen trouwens pas halverwege de tunnel aan in de stand “Auto”) gedirigeerd. Zonder één file gezien te hebben raceten we door de toltunnel en bij de tolpoortjes hoefde ik dankzij mijn Visacard maar €4,78 af te rekenen. Amper de tunnel uit begonnen de files alweer maar wij moesten naar Gent en die weg was alweer filevrij. Met een dikke 150-160 km/u zijn we via Gent naar Kluisbergen gescheurd. Qua comfort is de Lancia Voyager echt een prima auto voor lange en vooral kaarsrechte snelwegen. Ik kan aan alles merken dat dit een typisch Amerikaanse auto is. Met de Opel Zafira Tourer kon ik ongelofelijk de beest uithangen, maar dat kon ik met deze Lancia Voyager echt finaal vergeten. De wegligging is best okay voor een auto met zo’n comfortabele vering/demping (dankzij de gasgevulde schokdempers) én de lengte van een bestelbus. Het enige waar de Lancia Voyager last van heeft is (na)deinen, vooral in hogesnelheidsbochten op de snelweg is het (zeker met verzakkingen!) met een vol geladen Lancia Voyager behoorlijk deinen geblazen. Maar ja ik was dan ook met bijna 2.800 kg onderweg dus wat wil je ook. Maar toch vroeg ik me af hoeveel beter de wegligging zou zijn met normale schokbrekers en een setje sportievere veren.

[quote Lancia brochure]
Vóór: Onafhankelijk, McPherson, schroefveren, gasgevulde schokdempers, stabilisatorstang. Achter: Twist-beam-as, schroefveren, gasgevulde schokdempers, spoorstang.
[/quote Lancia brochure]

Gezien de extra stabilisatiestangen denk ik dat het veel beter kan. Jammer dat deze Lancia, net als Opel, geen elektronisch vering/dempingsysteem als optie heeft.

Middagje Oudenaarde
Na een heerlijke ochtend poedelen in het grote zwembad vlak naast Villa Kluisberg zijn we zondagmiddag met een volle Lancia Voyager (=7 personen) naar Oudenaarde gereden. Een mooie rit binnendoor van amper 15 kilometer. De elektrische schuifdeuren zijn ideaal om makkelijk in en uit te stappen, zeker voor oudere mensen of mensen die slecht ter been zijn. Mijn moeder van 78 fietst dan nog wel dagelijks op en neer van Leiden naar Katwijk aan Zee, maar ze prefereert toch de instap van een Lancia Voyager boven die van een Nissan 370Z (heeft ze echt in meegereden). Een voorkeur die ze deelt met één van mijn vier zussen die reuma heeft. Naast de makkelijke instap is een ander groot voordeel de 7 zitplaatsen, die in een handomdraai in allerlei verschillende configuraties is om te toveren. Met 7 zitplaatsen is er nou eenmaal minder plek voor bagage, terwijl er met 5 zitplaatsen behoorlijk wat bagage mee kan. En met 4 zitplaatsen is de hoeveelheid bagage werkelijk HUGE. Zelfs de grootste Samsonite kofferset van 823 liter paste er met het allergrootste gemak in. Met enig creatief nameten kwam ik uit op een totaal van ruim boven de 1.000 liter. Voor de 5 familieleden achterin was er bovendien de mogelijkheid om via twee uitklapbare 9-inch LCD-schermen in het dak een DVD (of via de dubbele A/V-ingang een videocamera of spelcomputer aan te sluiten) te kijken. Op de terugweg naar huis had één van mijn neefjes twee DVD’s gekocht, waardoor ik de hele weg geen kind aan ze had. Naast de mogelijkheid om DVD’s te kijken heeft de Platinum-versie van de Lancia Voyager die ik mee had gekregen ook een uitgebreid audio-systeem. In eerste instantie had ik een USB-stick aangesloten, maar eenmaal in België heb ik alle MP3-tjes naar de 30 GB HDD geladen.

Wat betreft de audio kan ik kort zijn, de 9 Premium luidsprekers met subwoofer en de 506 Watt versterker doen hun werk goed. Minder goed vond ik de NavSat die meerdere keren volledig de weg kwijt was in België. Toen we zaterdagmiddag foto’s aan het maken waren op een plek met een nogal ingewikkeld stratensysteem, en we terugreden naar Kluisberg zagen we dat het locatiepijltje ergens rond danste in het veld naast de weg. We hebben echt verschrikkelijk gelachen want het zag er werkelijk niet uit. Ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt zolang ik auto’s test, en ik heb werkelijk geen idee waarom dit gebeurde. De volgende dag gebeurde het nog een keer, exact op eenzelfde soort wirwar van wegen. Best knap dat die Belgen het met hun spaghettiwegen voor elkaar krijgen om een NavSat helemaal gek te maken. Ondanks de NavSat-perikelen zijn we toch in Oudenaarde beland, een leuke plaats met een mooie oude binnenstad. Toch is het goed opletten geblazen in de nauwe straatjes, de grote Lancia Voyager vraagt de nodige oplettendheid. Toen ik de Lancia Voyager ophaalde was deze net weer gerepareerd, dus dat zegt meer dan genoeg denk ik.

Rugpijn
Het is lang geleden dat ik zo’n pijn in mijn onderrug heb gehad zoals in deze Lancia Voyager. Geen idee waar dat nou precies aan lag, maar ik heb de hele testweek gewoon niet lekker gezeten. En als ik klaag dan heb ik dat recht ook, want ik weet als geen ander (met dank een Leo Krippendorf) hoe ik een stoel af moet stellen. Omdat ik 18 juli 2012 exact 20 jaar geleden mijn rug gebroken heb tijdens een motorongeluk (een tegemoetkomende auto haalde in een blinde bocht een fietser in), ben ik me tijdens de revalidatie gaan verdiepen in ergonomie oftewel op de juiste manier zitten, staan, tillen, afijn alles wat met houding te maken heeft. Ik heb daar ongelofelijk veel van geleerd, dus als ik rugpijn heb dan weet ik dat het niet aan de afstelling van de stoel ligt. Ook rijden van lange afstanden is niet het probleem, want ik heb een topconditie én ik rook niet en drink slechts zeer zelden alcohol. Een dagafstand van 1.400-1.600 km rij ik zonder enig probleem, op de motor – een BMW K1200S – heb ik zelfs ooit 3.000 km gereden in 23 uur en 23 minuten (had ik mezelf gezworen toen ik op dat kantelbed lag). Bij de BMW-importeur waren ze woedend op mij dat ik dat gedaan had, waarom weet ik nog steeds niet want een paar maanden eerder was ik met een BMW R1200R op vakantie geweest en had ik 4.500 km gereden. Maar goed wat ik maar wil zeggen is dat een mens tot veel meer in staat is dan hij/zij denkt, maar dan moet er wel aan een paar voorwaarden worden voldaan. Het op de juiste manier afstellen van de bestuurdersstoel, de spiegels en het stuur is dan ook niet voor niets zo ontzettend belangrijk. En verder uiteraard een goede lichamelijke conditie, maar vlak ook de geestelijke conditie niet uit. Als het niet goed zit tussen je oren kun je lichamelijk minder hebben, en zul je eerder vermoeid raken. En dan kom ik uiteindelijk op het onderwerp van een speciaal ontworpen bestuurdersstoel, iets dat in Duitsland de normaalste zaak van de wereld is. Omdat ik lange tijd een Duitse vriendin heb gehad kwam ik vroeger veel in Duitsland, en via familieleden hoorde ik toen dat degene die beroepsmatig veel op de weg zaten een bestuurdersstoel lieten maken bij een daarvoor gespecialiseerd bedrijf. Wat je ook kunt doen is de bestuurdersstoel opnieuw laten bekleden (www.buddyfashion.nl), iets wat naar mijn mening in dit geval genoeg is. De slechte kwaliteit schuimrubber vulling in de stoel was naar mijn mening namelijk de boosdoener.

Woensdag gehaktdag
Vlak tegen het einde van mijn voorlaatste werkdag schoot me ineens te binnen dat ik mijn rugzak en dus mijn zwemabonnement was vergeten. Nou was dat niet zo erg want ik kan gewoon doorlopen (de loketdames kennen mij intussen wel), maar er zat nog iets in mijn rugzak te weten mijn flexibele oordopjes om mijn oren watervrij te houden. Als ik ergens niet tegen kan dan is het wel water in mijn oren dat er na het zwemmen niet meer uit wil. En dus ben ik linea recta naar huis gescheurd in de Honda Civic en direct na het eten naar het strand in Katwijk aan Zee gereden in de Lancia Voyager. Wat is er nou heerlijker dan hardlopen over een vrijwel leeg Katwijks strand bij 22 graden en een strakblauwe hemel. Om vervolgens daarna de grote Lancia Voyager aan een heuse ragtest te onderwerpen. Ik wilde wel eens weten waar de grens ligt van deze grote familie-auto. Kortom even raggen over het Space Business Park, daarna de N206 op en er bij t’ Heen er weer af en er direct weer op. Maar voordat ik bij het strand arriveerde had ik al even een klein testje gedaan in de rotondebocht van de Kooltuinweg naar de N206. Over de verkeersdrempels heen vliegend zat ik te twijfelen of ik het ESP uit zou zetten dan wel aan zou laten staan. Ik heb het ESP toch maar uitgezet en dat was een goede keus, want ik ging perfect plankgas met piepende banden de bocht door. Ik was uitermate verrast over de stabiliteit van de Lancia Voyager, nou had ik dat wel een beetje kunnen verwachten want een lange wielbasis betekent meer stabiliteit. Toch had ik op grond van de comfortabele vering/demping niet verwacht dat de Lancia Voyager nog zo stabiel aan zou voelen. De goede Yokohama banden en het goede chassis compenseren dit echter ruimschoots.

Afijn na het hardlopen ben ik echt even voor gaan zitten, en binnendoor langs de Estec naar het Space Business Park gereden. De eerste haakse bocht ging lekker, een hoop gepiep en gegil maar wegbreken noop absoluut niet. Nog maar iets harder door de bocht dan! Na de haakse bocht naar rechts ben ik linksom gereden langs de plaatselijke Nissan/Honda/Seat-dealer. Bij de vrachtwagenparkeerplaats heb ik volgas gegeven en de Lancia Voyager begon toen aardig te glijden, maar om nou te zeggen van “Oh, oh wat heftig!” nee dus. Daarna restte mij nog maar één bocht en dat was de weer opengestelde opritbocht bij ‘t Heen. Hoe zou de Lancia Voyager het daar doen? Maar eerst nog even aan de andere kant (Noordwijk/Rijnsburg) de N206 oprijden. Heel rustig reed ik vanaf de rotonde de oprit op en net voor de bocht gaf ik plankgas. Door het hoge gewicht en de comfortabele vering/demping voelde ik de auto zichzelf naar buiten drukken. Zo hard zelfs dat ik met 120 km/u met piepende banden de N206 op reed of beter gezegd op gleed. Honderd meter verder moest ik er meteen weer af en ik draaide om de meest beroemde oprit van Zuid-Holland op. Vlak voor de apex trapte ik het gaspedaal diep in waarna de Lancia Voyager met gillende banden door de opritbocht reed. Weer een auto die ik op voorhand toch behoorlijk heb onderschat, verdorie. Zo zie je maar weer dat sommige auto’s niet zijn wat ze in eerste instantie lijken te zijn.