Minder is meer!
Na 35 dagen droog staan mocht ik weer aan de bak en ik had er veel zin in, ik merkte aan alles dat ik het testen écht miste. Het schrijven na werk in de avond, het maken van actie- en sfeerfoto’s overdag en nu gelukkig – want zomertijd – ook weer ’s avonds, het plegen van research op het internet door het opzoeken van technisch interessante informatie over de te testen auto, het maken van speciale testritten op het Space Business Park en niet te vergeten de zuinigheidsritten. En als je dan weer mag beginnen met een icoon als de Mazda MX-5 dan stap je heel vrolijk met een hele grote glimlach uit bed geloof me. Omdat ze geen stalling voor mijn motor hebben ga ik altijd met de trein naar Waddinxveen, een ritje van slechts 25 minuten non-stop maar ik zag dat je na de spits moet overstappen in Alphen a/d Rijn. Omdat ik ’s middags om 13.30u een afspraak had in Breda moest ik even plannen hoe laat ik vanuit Waddinxveen zou moeten vertrekken. Zo rond het middaguur leek me prima dan kon ik wel een file lijden onderweg. Toen ik de Mazda MX-5 af wilde spreken voor een test kreeg ik een mailtje terug welke versie ik wilde testen, de versie met een 1.5-liter 131 Pk motor of die met een 2.0-liter 160 Pk motor. Met de kreet “Minder is meer!” in gedachte koos ik voor de versie met 1.5-liter 131 Pk motor. Tijdens het inlezen drie dagen voor het ophalen las ik dat journalisten die naar de introductie waren geweest unaniem hun lof uitspraken voor de lichtste versie. Ongezien had ik dus de juiste keuze gemaakt want als motorrijder weet ik als geen ander dat Pk’s helemaal niets zeggen. Eén van de leukste motoren die ik ooit heb getest had maar 75 Pk, alles maar dan ook werkelijk alles klopte aan die motor. Ik heb ook wel eens een motor gereden met ruim meer Pk’s dan kilogrammen, dat houdt zoiets in als een La Ferrari met 1.600 Pk. Leuk maar zo snel dat ik het na een paar keer ook wel gezien had met die grote draaikolk in de tank van die Supersport.

Heel even was ik in verwarring toen ik bij Mazda arriveerde, want het gebouw was namelijk leeg. Gelukkig bleken ze verhuisd naar het pand er recht tegenover. Oké er stond dan wel al “Mazda” op het nieuwe pand maar door de witte letters op een lichte achtergrond had ik dat niet gezien. Aan de grote vloot Mazda’s op de parkeerplaats kon ik echter sowieso al zien dat ze er nog moesten zitten… ergens. Ik zag een pikzwarte MX-5 staan en hoopte dat die auto ‘mijn’ testauto zou zijn voor een week, en inderdaad bleek dat gelukkig zo te zijn. De instap was voor mij niet moeilijk met mijn 1.83 m, schoenmaat 42 en een BMI van 22, maar ik vrees dat lange en/of dikke mensen een probleem hebben als ze in deze mini-auto willen stappen. Met dat mini-auto overdrijf ik expres wat, dit om aan te geven dat deze nieuwste versie van de MX-5 zowaar nog korter is dan het eerste origineel uit 1989 waarover Wikipedia schrijft: [quote wikipedia.nl] De Mazda MX-5 is een modellenserie van Mazda die voor onder meer de terugkeer van de open tweezitter zorgde. – Door de oliecrisis van 1973 waren auto’s die primair voor het plezier gereden werden en die vaak wat minder praktisch waren, uit de gratie van de kopers geraakt. Ook bleken klassieke Engelse tweezitters in deze klasse zoals de MGB en de Triumph Spitfire zwaar verouderd; technisch veelal onbetrouwbaar en aan vervanging toe. De oliecrisis zorgde dat geen enkele fabrikant meer nieuwe open tweezitters durfde te ontwikkelen. In 1989 produceerde Mazda toch een tweezitter: de MX-5. Dit model is tot op heden, 2015, de best verkochte open tweezitter ter wereld. Begin 2011 officieel bekendgemaakt dat het 900.000e exemplaar was geproduceerd. [/quote wikipedia.nl]

Je verwacht het wel en toch niet
Dat deze Mazda anders zou zijn dan alle andere Mazda’s qua instap, zitplaats en zitruimte had ik wel verwacht, maar dat-ie toch zo typisch Mada zou zijn eenmaal gezeten had ik niet verwacht. Snel even stoel, stuur (niet in diepte verstelbaar) en spiegels afgesteld, startknop indrukken – wat een leuke grom, ha, ha – en wegwezen. En ook nu weer lijkt alles na amper een kilometer rijden weer helemaal te kloppen! Perfect aangrijppunt koppeling, ongekende schakelprecisie en schakelgemak, fantastische stuurprecisie en wegligging, kortom Mazda anno 2016. Wel voelde ik in de eerste de beste scherpe bocht naar links dat de vering/demping een behoorlijke mate van comfort heeft. Ik kon duidelijk voelen dat de carrosserie in veren ging hangen, niet extreem of zo maar het maakte meteen wel duidelijk dat dít geen hypersportieve roadster is. De 2-liter versie heeft daarentegen wél een sportief onderstel met Bilstein-schokbrekers, en verder ook nog een LSD oftewel een Limited Sper-Differentieel. De oprit naar de snelweg kon ik helaas geen gas geven, er reed een bochtenkampeerder voor mij uit. Eenmaal op de snelweg heb ik eerst de motor maar eens goed opgewarmd. Ik was benieuwd hoe die 131 Pk’s aan zouden voelen, en oh wat viel dat mee zeg want het lijken er gevoelsmatig veel meer. Dat komt omdat Mazda de afstelling van het motorblok heel goed voor elkaar heeft. Waar motorblokken van andere automerken nog wel eens slecht oppakken (= te arm onderin) bij het optrekken vanuit stilstand, daar pakt het 1.5-liter motorblok van Mazda keer op keer perfect op. Dat perfecte oppakken vertaalt zich samen met de uitstekende afstelling ook in een fantastische rollende acceleratie. Tel daarbij op dat je tot ruim boven de 7.000 toeren mag doortrekken en je begrijpt dat dit 1.5-liter motorblok pure fun is.

Vlak voor de bocht van de A20 naar de A16 schakelde ik even terug naar de 3de versnelling en gaf plankgas. Voor ik het wist reed ik al ruim 160 km/u en dat ging veel makkelijker en sneller dan ik verwacht had op grond van de kale specs. De mooie lange fly-overbocht van de A20 naar de A16 ging lekker, maar ook hier voelde ik weer duidelijk de carrosserie in de veren duiken. Iets dat op één van de actiefoto’s met name van achteren heel duidelijk te zien is. Omdat de comfortabele vering/demping qua afstelling uitstekend is, zorgt dat samen met de ook al uitstekende 16-inch Yokohama ADVAN Sport V-105 OE banden voor een prima grip. Normaal gesproken zou een auto met dergelijk comfortabele vering/demping het bij de hoge bochtensnelheid die ik aanhield allang af hebben laten weten. Oké zat met licht samen geknepen billen achter het stuur, want ik kende de auto nog helemaal niet maar desondanks voelde het goed aan. Het is maar goed dat de Mazda MX-5 onafhankelijke achterwielophanging heeft, daardoor blijft het binnenste achterwiel zelfs bij ver overhangen – zoals heel goed te zien is op die actiefoto – nog steeds aan het asfalt gekleefd. Onderweg had ik nog even ruzie met een wel heel erg asociale bumperklever, maar omdat ik er vlak daarna toch af moest heb ik hem nog even opgesloten terwijl ik een vrachtwagen inhaalde. De afslag Prinsenbeek is een bekende afslag voor mij, maar voor Breda-West moet je net even iets later eraf zag ik te laat. De NavSat iet het wel degelijk goed zien maar door dat gezeik met die bumperklever zat ik even niet goed op te letten.

Precies goed
Gelukkig was het erg rustig en ben ik maar even omgedraaid op de weg richting Prinsenbeek. De draaicirkel bleek heel erg mee te vallen, de Mazda MX-5 heeft een grotere draaicirkel dan ik had verwacht. Ik draaide de snelweg weer op en gaf even plankgas en trok ‘m daarna door tot over de 7.000 toeren. Het geluid is werkelijk fantastisch voor een auto met zo’n klein motorblok, de sound-engineers hebben hun werk duidelijk goed gedaan! Nou zou je zeggen wat scheelt dat nou die 1.000 toeren extra, maar in de praktijk scheelt dat veel meer dan je denkt. Het feit dat je langer door kunt trekken in toeren betekent namelijk ook dat je later op kunt schakelen, en dat is pure winst als je een stoplichtsprintje (de 131 Pk-versie is maar 1 seconde langzamer van 0-100 km/u dan de 160 Pk-versie) met een op papier snellere auto doet. Een andere grote plus-factor is natuurlijk ook dat deze auto minder dan 1.000 kilogram weegt, daardoor de de Pk-gewichtsverhouding natuurlijk ook gunstiger. En ik las in de online brochure dat het motorblok in de lengterichting is opgehangen, waardoor de aandrijving niet alleen directer is maar er ook minder verlies optreedt. In het bochtige gedeelte op weg naar hotel Princeville kon ik dan eindelijk voor het eerst even echt sturen, en dat doet de Mazda MX-5 dus uitstekend en dan blijken die 131 Pk’s prima gekozen te zijn. Zelfs als je lekker hard een bocht induikt dan nog zal de Mazda MX-5 slechts lichtjes uitbreken, zoals op die samengestelde foto goed is te zien. Dat geeft vertrouwen en juist dat maakt deze lichte roadster zo leuk om mee te rijden. Mijn zwager zei een dag later tegen mij dat je deze Mazda MX-5 met 1.5-liter motorblok kunt laten tunen tot 160 Pk, en mocht je dat persé willen dan raad ik ook absoluut aan om een sportieve verenset te monteren! Volgens mij heb je dan de ultieme roadster van dit moment. Het gesprek dat ik had met twee mensen in hotel Princeville verliep precies zoals ik had verwacht. Ik kom daar later nog wel eens op terug, het heeft met auto’s en drank en jongeren te maken.

Op de terugweg heb ik af en toe even stevig door gereden en dat is prima te doen met deze Mazda MX-5, tussensprintjes zijn goed te doen door het hoge maximum toerental. Waar je in een andere auto niet terug kunt schakelen naar de 3de versnelling kan dat bij deze auto nou net wél. Bij Rotterdam belandde ik in een file, maar ik had ook niet anders verwacht. Gelukkig loste de file snel op en kon ik toch nog even lekker door de mooie haakse snelwegbocht op het Kleinpolderplein heen sturen. Daarna twijfelde ik even wat te doen maar gezien de files leek het mij het meest raadzaam bij Leidschendam de snelweg af te gaan en via Stompwijk binnendoor over de hotsebotseknotseweg naar Leiden te rijden. De afslag bij Leidschendam leek mij spannend te gaan worden met deze auto, want diep dan wel geheel in de veren (=stootrubbers op de veerschotels) gedrukt heb je geen veerweg meer over en dan zijn de banden de enige demping en grip. Gelukkig zijn Yokohama banden – deze band is overigens nieuw voor mij – uitstekende banden en ik kan niet anders zeggen dan dat mijn ervaringen met dit bandenmerk uitstekend, vooral op nat wegdek zijn Yokohama’s subliem. Uiteraard nam ik de afslag weer zo laat mogelijk zodat ik heel mooi en hard naar binnen kon snijden, en dat ging werkelijk uitstekend ondanks de comfortabele vering/demping. Veel beter dan ik verwacht had want de g-krachten in deze bocht zijn behoorlijk hoog, en dan is het toch oppassen geblazen. Als ik de vering/demping in percentages uit mag drukken schat ik dat het 75% comfort/25% sportief is. Met name de (uitgaande) demping is uitstekend maar daar kom ik later nog op terug.

Niet dweilen en stuiteren
Bovenaan de afslag aangekomen kon ik meteen doorrijden want het stoplicht stond op groen. Ik ben even mooi en snel buiten iedereen om heen gestuurd en rechtsaf geslagen richting Leidschendam. In de bocht naar rechts reden er twee auto’s voor mij, een hatchback en een Land Rover Discovery. Gezien de verzakking middenin de dalende S-bocht was ik benieuwd wat de Mazda MX-5 zou doen. Gelukkig reed de hatchback achter de Land Rover Discovery aan zodat ik de binnenbocht kon nemen. Ik zette het gas erop in de 2de versnelling en reed op de verzakking af die middenin de bocht ligt. Ik wist dat de uitgaande demping uitstekend is, dus dat moest goed komen met in- en uitveren. Terwijl ik de Land Rover Discovery middenin de bocht inhaalde voelde ik het onderstel naar grip zoeken, maar het ging goed en dat zonder heftig dweilen. Op naar de Stompwijksche Vaart maar eerst nog even de mini-rotondes op weg naar het centrum van Leidschendam. Die neem ik altijd op de snelle manier via de rotonderand waardoor je ongelofelijk veel sneller een rotonde kunt nemen. Zelfs met een lage sportieve roadster met comfortabele vering/demping zoals deze Mazda MX-5. De veel snellere Mini Cooper S die achter mij reed en constant op mijn bumper zat was na de rotonde even uit zicht, en dat vind ik toch altijd wel weer leuk want dat verwacht zo’n snelle Mini-rijder uiteraard niet. Eigenlijk alles beviel mij wel aan deze Mazda MX-5 die ik met grote voorsprong de mooiste vind van alle versies tot nu toe. Smaken verschillen maar ik hou gewoon van deze lijnen, en wat ik het leukste vind is het uitzicht op de motorkap vanachter het stuur. De welvingen links en rechts in de motorkap vind ik persoonlijk erg mooi.

Ik reed onder de A4 door en sloeg linksaf richting de Stompwijksche Vaart, een uitstekende weg om de vering/demping van een auto goed te testen. Als de vering sportief is dan komen alle klinkers wat harder door, maar als de demping goed is wordt het nooit vervelend. Als de vering comfortabel is dan rijdt het net wat relaxter, maar als de demping dan vervolgens niet goed is gaan de wielen ongecontroleerd stuiteren (en ook nadeinen na een verkeersdrempel) waardoor het wegcontact verminderd. Dat voelt niet goed aan in tegenstelling tot bij deze Mazda MX-5 waar de vering/demping comfortabel is maar de demping uitstekend zodat het wegcontact goed blijft op een dergelijke klinkerweg. Zelfs op de wat heftiger gedeelten met kuilen bleef het comfort én ook het wegcontact gewoon goed. Na een kilometer of wat langs de Stompwijksche Vaart belandde ik in Stompwijk en sloeg op de T-splitsing linksaf richting Leiden. Ik zette meteen de cruise control erop en die werkt gelukkig doodeenvoudig. Via de MODE-knop kun je de cruise control dan wel de speed-limiter selecteren, en daarna druk je op SET/RES/CAN-OFF. Deze cruise control blijft gewoon aan staan na het opnieuw starten van de auto, best handig want dan hoef je alleen maar weer op SET te drukken. Tijdens het op- en terugschakelen gaat de cruise control uit, en eerlijk gezegd vind ik dat fijner dan die cruise control die dan geactiveerd blijven. Bij mijn flat aangekomen heb ik de kleinste Samsonite kofferset in de auto geladen, want het regende namelijk dan kon ik die later na het eten als het droog was even fotograferen. Er bleken slechts twee 33-liter koffers en één beautycase in de kofferbak te passen. Maar dat komt vooral vanwege de vorm van de kofferbak, want er past nog meer in alleen geen koffer of beautycase. De inhoud van de bagageruimte zal dus best kloppen met zachte bagage, maar met harde koffers is het een ander verhaal.

Buschauffeur
Zaterdag=Zwemdag en dus stapte ik rond 10.00u in de auto richting Katwijk aan Zee om te gaan zwemmen. Dag twee en ik liep met een grote glimlach naar de parkeerplaats op het woonerf. Een glimlach omdat ik zin had om in de Mazda MX-5 te gaan rijden, én vanwege het grommetje wat-ie laat horen na de druk op de startknop. Het is zonder enige twijfel de leukste/goedkoopste roadster van dit moment. Omdat mijn internet het niet deed omdat mijn modem het had begeven, sliep ik bij mijn moeder (=vlakbij en wel internet) zodat ik tenminste niet zonder zat. Om de hoek bij mijn moeder liggen een aantal snelheidsbrekers waar ik altijd even overheen rijd als ik er toch ben. Dit zijn misschien wel de beste scherprechters voor de vering/demping van een testauto, de klappen zijn namelijk zo fel en hard dat als de vering/demping van een auto dit goed uitdempt deze serieus goed is. Nou denken jullie misschien dat een auto met comfortabele vering/demping dit altijd beter doet dan een auto met sportieve vering/demping maar dat is dus niet zo. Het voelt anders aan maar het uiteindelijke resultaat is hetzelfde, en dat is dat de banden het wegdek blijven volgen. En inderdaad deed de Mazda MX-5 het uitstekend, maar ik had ook eerlijk gezegd ook niet anders verwacht. Het ritje naar Katwijk aan Zee voerde over de N206 een weg die ik meestal nooit rijd op weg naar Katwijk aan Zee, want meestal pak ik de ventweg naast het voormalig MarineVliegkamp Valkenburg.

Bij het stoplicht naar de N206 stond er een man + vrouw met haast achter mij in een auto die normaal gesproken sneller is dan de Mazda MX-5. Ik lette goed op het stoplicht en bij groen ging ik er stante pede vandoor. En dan merk je pas goed hoe licht/snel/wendbaar de Mazda MX-5 is, daardoor ben je verhoudingsgewijs sneller weg dan je zou verwachten. Die 131 Pk lijken inderdaad op papier een beetje lullig, zo van het-is-het-net-niet maar dat valt dus heel erg mee in de praktijk. De net geen 1.000 kilogram en het maximum toerental van 7.500 toeren zorgen ervoor dat de Mazda MX-5 toch een behoorlijk flitsend karretje is. De snellere BMW achter mij (ik zag aan zijn ogen dat hij er even langs dacht te piepen op het korte tweebaansgedeelte) had dus het nakijken en dat vond ik wel grappig. Omdat ik de ventweg niet had genomen ben ik niet via de Zanderij gereden maar er bij ’t Heen af gegaan = de 180-graden afslag. Ik was benieuwd hoe hard ik door deze tricky afritbocht heen kon knallen. Ook deze uitstekende Yokohama-banden hebben natuurlijk niet oneindig grip. Maar tot mijn verbazing reed ik zelfs zonder enige piep van de banden heel fraai en hard door de afritbocht heen, ik voelde wel duidelijk dat ik echt op de grens reed maar juist het feit dat ik dat goed kon voelen zorgde ervoor dat het goed ging. Het enige verschil met een sportieve verenset is dat je nog harder door deze afritbocht heen zou kunnen rijden.

Bagel eten
Na het zwemmen ben ik even een bagel gaan eten en dat doe ik altijd met mijn Renault Twizy, want parkeren met een gewone auto is een ramp in het centrum van Leiden. Op weg naar mijn appartement zag ik bij de bushalte om de hoek bij mijn moeder een vriendin van haar staan. Ik stopte spontaan en vroeg waar ze naartoe moest. “Naar de stad”, zei ze tegen mij. “Nou stap dan maar in dan rij ik wel even een klein stukkie om op weg naar mijn appartement”, zei ik. Alsof ze nog 20 was zo makkelijk stapte ze in, waarna ze tegen mij zei: “Het is maar goed dat ik niet zo dik ben en nog zo lenig.” Wel grappig want ik die ochtend had ik net bedacht om op te schrijven dat je niet te dik en/of te lang moet zijn voor de ‘kleine’ roadster, ha, ha. Wat dat betreft is dik zijn of erg lang zijn best wel lastig, een hele hoop leuke dingen in het leven, zoals deze erg leuke Mazda MX-5, kun je dan wel vergeten. Maar niet alleen het rijden is leuk, de GT-M versie die ik mee had heeft een Bose premium audiosysteem met negen speakers aan boord. En daar komt best een lekker geluid uit mag ik wel zeggen, alleen moest ik wel even zoeken naar het activeren van mijn USB-stick. Totdat ik plotseling zag dat-ie net uit beeld was op het selectiemenu, ik moest even iets omhoog scrollen verdorie. Het 7-inch touchscreen is qua menu hetzelfde als alle andere Mazda’s, en je kunt het zo gek niet bedenken of het zit erop. USB, Bluetooth-streaming, DAB+ radio, realtime verkeersinformatie afijn wat zit er tegenwoordig eigenlijk niet op en aan. Voor mij hoeft het allemaal niet zo, ik geniet liever van de auto en het rijden. Het enige dat voor mij belangrijk is een muziekje aan boord en de rest kan mij gestolen worden eerlijk gezegd. Ik heb geen smartphone, ik wil geen smartphone en die gaat er ook nooit komen!

Zuinigheidsrit
Na die Koningsdag=ijstijddag was het donderdag zowaar ’s middags mooi weer, dus wat doe je dan als je vrij bent? Topless rijden uiteraard, dus na het zwemmen snel mijn Renault Twizy in de garage gegooid petje en wegwezen. Ik besloot er maar een soort van zuinigheidsrit van te maken, want ik wilde stiekem toch wel weten of de Mazda MX-5 die 1:20,408 zou halen. Omdat mijn standaard zuinigheidsrit geen optie was met dit mooie weer, want Zandvoort = zon – zee – strand en dus druk qua verkeer. Ik besloot daarom richting Alphen a/d Rijn, Boskoop, Hazerswoude-Rijndijk etc. te rijden, ook leuk en hopelijk minder druk dan de wegen naar zee. Het aftanken had ik gepland bij de Shellpomp voor brouwerij van Heineken in Zoeterwoude-Rijndijk. Daarna ben ik richting Koudekerk a/d Rijn gereden en op de rotonde rechtsaf geslagen richting Hazerswoude. Ik verbaasde me erover hoe ongelofelijk lekker je rustig kunt toeren met deze Mazda MX-5. De driveability van deze MX-5 staat op hetzelfde ongekend hoge niveau als dat van de CX-3. En met driveability bedoel ik de fantastische tuning van het motorblok, de fantastische versnellingsbak, de fantastische koppeling met heel mooi aangrijppunt, de fantastische balans, de fantastisch wegligging, ja wat is er eigenlijk niet fantastisch aan deze auto? Oh was ik bijna vergeten het supersnel sluitende cabriodakje te noemen. Geloof het of niet maar dat kun je vanaf de bestuurdersstoel razend snel open en dicht doen – zie foto – echt superrrrr. Geniaal toch dat je gewoon kunt blijven zitten!

In Boskoop aangekomen hield ik de vaart er lekker in door op de motor af te remmen dan wel alleen maar het gas los te laten en zo en de bochtensnelheid hoog te houden. Een paar keer dacht ik dat gaat-ie niet halen maar dan bleek het toch wel te lukken, en dat is vooral te danken aan de uitstekende Yokohama-banden in combinatie met de uitstekende vering/demping die in eerste instantie té comfortabel lijkt te zijn. Het ogenschijnlijke rustige ritje was dus af en toe toch wat sportiever dan het leek, maar ja ik kan het dan ook niet laten om zo mooi en vloeiend mogelijk door een bocht heen te rijden. Na een spaghetti-rit door Boskoop, Waddinxveen en deels Gouda ben ik omgedraaid en weer terug gereden. Omdat ik toch genoeg tijd had besloot ik via Woubrugge en Hoogmade/Leiderdorp terug te rijden. ik moest wachten voor de brug in Woubrugge en toen die eindelijk weer open ging en ik verder kon rijden werd ik bij de rotonde terug gestuurd. Vreemd dacht ik er stond niets over een wegafsluiting dus er zal vast een ernstig en/of dodelijk ongeluk gebeurd zijn dat kan gewoon niet anders. Ja en toen had ik ineens niet zoveel tijd meer over, want ik moest nu helemaal via Alphen a/d Rijn terugrijden naar Leiden. Ik besloot de weg binnendoor vanaf Alphen a/d Rijn via Koudekerk a/d Rijn naar Leiderdorp te nemen. En verdorie alweer een brug open, niet te geloven maar ik bleef rustig en reed heel netjes en rustig verder, want ik was nog steeds bezig met mijn zuinigheidsrit. Het was moelijk maar ik kon me zowaar inhouden want alles voor een laag verbruik! Daarna ben ik langs de Rijn naar Leiderdorp gereden en dat schoot gelukkig weer goed op. Ik had al de nodige keren geremd, maar dat boeide mij deze keer helemaal niets. Met nog 5 minuten te gaan arriveerde ik in Leiden, en tot mijn grote verrassing leek ik zowaar op tijd voor het eten te zijn. Zo zie je maar weer dat gewoon rustig door blijven rijden beter is dan bij wijze van spreken overal als een dolle dwaas inhalen. Exact om 17.32u arriveerde ik bij mijn zus.

Eenmaal thuis ben ik meteen op het internet gaan kijken en bleek er inderdaad een dodelijk ongeluk te zijn gebeurd op de provinciale weg tussen Woubrugge en Hoogmade. Een man had zijn Audi A3 frontaal tegen een boom geparkeerd, en op de foto’s was goed te zien dat de voorkant ergens halverwege zat. Dat moet dus een hele harde klap geweest zijn dat kan niet anders, en dat op een 60-80 km/u weg. Ik ken het gedeelte daar heel erg goed en weet dat haastige automobilisten daar vaak fossielen inhalen. Levensgevaarlijk want je ziet niet goed wat er aankomt vanaf de andere kant, omdat dit stuk weg tussen twee bochten ligt. Gezien de leeftijd van de automobilist leek het mij sterk dat hij onwel was geworden, en gezien de auto denk ik dat hij in heeft willen halen. Als je daar 80 km/u hebt gereden dan kan je auto onmogelijk zo in elkaar zitten als ik op de foto’s zag. ik heb pas de volgende ochtend de auto afgetankt en ik kwam uit op een hele nette 1:23 wat zuiniger is dan het opgegeven verbruik.

Het duiveltje in mij
Toen ik tijdens mijn vakantie dat Mazda-logo met duiveltjes hoorntjes en staart op de Mazda voor mij zag heb ik meteen mijn pocketcamera gepakt en snel een foto gemaakt. ik moest aan die foto denken toen ik vrijdag de Mazda MX-5 terugbracht naar Waddinxveen. Die dag had ik zoiets van nu ga ik even serieus gas geven, zowel op droog als op nat asfalt. De eerste mooie haakse bocht bij het stoplicht van de Haagweg naar de Churchilllaan ging heerlijk, je kunt deze Mazda MX-5 werkelijk ongelofelijk lekker een bocht inhoeken. Ik was trouwens wel verbaasd dat de Mazda MX-5 maar 16-inch wielen heeft. Maar ach waarom ook niet? De grip van de Yokohama-banden is uitstekend dus wat maakt het dan uit. In de bocht van de Churchilllaan naar de Voorschoterweg stond ik vooraan bij het stoplicht, en dit is één van mijn favoriete linkerbochten ook op de motor. Ik heb eigenlijk geen idee waarom ik ‘m zo leuk vind maar het is gewoon een heerlijke bocht. Middenin de bocht voelde ik de banden naar grip zoeken, maar op wat heel licht glijden na gebeurde er verder niets. Op één van de actiefoto’s heb ik 4 kleine foto’s in 1 foto bij elkaar gezet, en daar kun je goed op zien dat er gebeurt in zo’n bocht als hierboven. Bij de oprit naar de A4/N11 aangekomen kon ik precies de buitenbocht van de oprit pakken want het stoplicht stond al op groen en iedereen stond rechts. Daarna even heerlijk doortrekken tot 7.000+ toeren, snel opschakelen en weer plankgas gewoonweg Genieten met een grote “G”! Stevig gas geven betekent echter ook stevig oftewel hard in de remmen gaan, en ook dat is prima voor elkaar bij deze Mazda MX-5. Door het lage gewicht en de mooie balans kun je heel laat en heel hard remmen, zelfs een bocht inremmen gaat perfect door de uitstekend te doseren remmen. Eenmaal door Hazerswoude-Dorp heen werd het wegdek nat maar ook dat is met deze achterwielaandrijver geen enkel probleem. Er zit dan wel geen LSD (Limited Sper Differentieel) op de 131 Pk-versie maar dat is ook helemaal niet nodig. Zelfs als je plankgas geeft een bocht uit accelererend laat de Mazda MX-5 zich prima controleren op nat asfalt.

Verschillen technologieën SkyActiv-G 131 en SkyActiv-G 160:
1 Achterwielaandrijving – Zorgt voor verbeterde prestaties en rijdynamiek. En het Limited-sperdifferentieel op de SkyActiv-G 160 MX-5 zorgt voor extra tractie op beide achterwielen.

2 i-Eloop – Het condensatorgebaseerde remsysteem zet de kinetische energie van de auto om in elektriciteit wanneer de auto afremt, en gebruikt die vervolgens om verschillende componenten van stroom te voorzien (Alleen leverbaar met de SkyActiv-G 160).

3 i-Stop – Verlaagt brandstofverbruik en uitstoot door de motor uit te schakelen wanneer de auto tot stilstand komt en vervolgens snel op te starten (Alleen leverbaar met de SkyActiv-G 160).