Hybride-Mutatie
Je hebt hybrides en hybrides en hybrides en hybrides en de Mitsubishi Outlander PHEV. Een hybride als geen enkele andere hybride, want deze Plug-in Hybrid heeft een elektromotor op vooras én op de achteras. Dat is uniek in dit segment en zegt veel over het altijd weer eigenwijze automerk Mitsubishi. Toen het nieuws eenmaal bekend werd dat Mitsubishi met een SUV Plug-in Hybrid op de markt zou komen begonnen de orders binnen te stromen. En binnen te stromen… ennuh nog steeds binnen te stromen… en ze bleven maar binnenstromen. Het was zelfs zo erg dat sommige Mitsubishi-dealers speciale afleveravonden/dagen moesten organiseren. Alle andere automerken waren uiteraard stinkend jaloers op zo’n dik gevulde orderportefeuille. Maar wat er nou de oorzaak van is dat de Mitsubishi Outlander PHEV zo ongelofelijk goed verkocht is, shoot me ik zou het echt niet weten. Omdat het een SUV is misschien? Of misschien wel massapsychose? Feit is wel dat de Mitsubishi Outlander PHEV samen met alle anders Plug-in Hybrids (o.a. Toyota Prius Plug-In Hybrid, Volvo V60 D6 AWD Plug-in Hybrid) voor een stukje meetbare economische groei hebben gezorgd in 2013. Dat is een positief bericht maar tegelijkertijd kun je jezelf meteen afvragen of dit soort zwaar gesubsidieerde Plug-in Hybrids geen sigaar uit eigen doos zijn. Dat was namelijk een door mij veel gehoord bezwaar in mijn directe omgeving.

Na het wegbrengen van de Citroën DS5 Hybrid4 ben ik op mijn motor binnendoor naar de Mitsubishi-importeur gereden in Amstelveen. Een heerlijk ritje in een mooi bijna-lente-zonnetje, dat is 100 maal beter dan in 2013. Dit keer had ik het zo gevonden maar die allereerste keer was een regelrecht drama. Typ dit adres van de Mitsubishi-importeur in op een NavSat en je wordt helemaal gek. Pas na een keer of tien heen en weer rijden had ik het eindelijk gevonden. Na het parkeren van mijn motor in de parkeergarage kon ik instappen, waarna enige (broodnodige) uitleg volgde. Gelukkig wist ik een aantal dingen al van andere Plug-in Hybrids zoals de Toyota Prius Plug-in Hybrid. De Mitsubishi Outlander PHEV heeft exact dezelfde grafische layout (maar géén CVT!) van het pientere versnellingspookje. Dus P-B-R-N-D alleen heeft de B bij deze Plug-in Hybrid maar liefst 6 mogelijkheden, namelijk B0 t/m B5 te bedienen met de stuurflippers. Heel apart maar uitermate handig voor iemand met een niet-remmen-rijstijl zoals ik, of laten we zeggen zo min mogelijk remmen. Na vertrek met een vol geladen accu voelde ik meteen het forse gewicht, en dat komt vooral dankzij de comfortabele vering/demping.

Binnendoor naar huis
Om niet binnen no-time de accu leeg te rijden besloot ik helemaal binnendoor naar huis te rijden. Dus van Amstelveen naar Aalsmeer en vervolgens via Rijsenhout en een aantal kleine dorpjes in de polder boven Leiden weer naar huis. In de bochten is het forse gewicht van rond de 1.800 kg duidelijk voelbaar. Ik moest toen denken aan de Opel Ampera en de Chevrolet Volt. Die auto’s zijn exact hetzelfde en wegen op een paar kilogram na net zoveel als deze Mitsubishi Outlander PHEV. Toch was de wegligging van de Opel Ampera beter en vooral strakker, maar dat had dan ook een duidelijk aanwijsbare oorzaak. De Opel Ampera heeft sportieve vering/demping waar de Chevrolet Volt comfortabele vering/demping heeft. Als ik zelf een Mitsubishi Outlander PHEV zou kopen zou ik direct een sportieve verenset laten monteren (was mijn gedachte op dat moment!), zekersteweten dat deze auto dan veel strakker aanvoelt in de bochten. Na een kilometer of 30 rijden was de accu leeg, dat viel mij een beetje tegen eerlijk gezegd, maar ik wist achteraf niet meer zeker of de accu helemaal vol was. Ik denk eerlijk gezegd van niet en ik heb deze meting dan ook meteen geschrapt. Ik ben uiteraard via de 1000-drempelweg langs Rijsenhout gereden, en niet langs het water. Ik ben met verschillende snelheden over de vele verkeersdrempels heen gereden. Dan voel je toch duidelijk dat de veren doorslaan bij een té hoge snelheid. Maar dat de Mitsubishi Outlander PHEV nog niet eens zo verkeerd is, zag ik aan een verschrikkelijk stuiterende BMW sedan die achter mij reed. Op een gegeven moment probeerde hij mij (ik reed op dat moment nota bene langzamer dan toegestaan) niet eens meer bij te houden.

Na thuiskomst ben ik meteen naar hotel-restaurant Het Haagsche Schouw gereden om het lege Li-ion accupakket weer op te laden. Ze hebben daar namelijk zo’n lolo-oplaadpaal (=love to load) staan. Ik was benieuwd hoe lang het opladen zou duren, ik gokte op iets van rond de 4 uur. Thuis gekomen heb ik het even opgezocht en het klopte inderdaad. De lolo-smart is 3,7 kW en met een Li-ion accupakket van 12 kWh bleek mijn gok van 4 uur dus aardig te kloppen. Vanaf dat moment heb ik de Mitsubishi Outlander PHEV hier iedere dag opgeladen. Aan het einde van de week vond ik echter een fraai geschreven papieren boodschap onder mijn ruitenwisser zie foto. Vreemd want deze oplaadpaal staat gewoon vermeld op oplaadpalen.nl, en ik was er dus logischerwijs vanuit gegaan dat het een openbare oplaadpaal is. Na het opladen heb ik de benzinetank vol gegooid en de tripmeter op “0” gezet. Thuis gekomen heb ik de Mitsubishi Outlander PHEV nog weer helemaal vol geladen (ik had iets van 3 km elektrisch gereden) met de thuislader, maar dan wel op de 16A-groep van de wasmachine. Mijn doel was met een vol Li-ion accupakket en een volle benzinetank te starten, en daarna zoveel als maar mogelijk het Li-ion accupakket op te laden en dan aan het einde van de week te kijken hoeveel benzine de Mitsubishi Outlander PHEV had verbruikt. Het mooie aan deze Mitsubishi Outlander PHEV is dat je ‘m op kunt laden aan een gewone oplaadpaal, een snellader en het stopcontact thuis of elders.

Introductiefilm Mitsubishi Outlander PHEV

https://www.youtube.com/watch?v=fVwuilEs-3w#t=315

Propvol naar werk
Zaterdagochtend 07.10u stap ik in de Mitsubishi Outlander PHEV op weg naar mijn werk in Leiderdorp. Het was heerlijk rustig op de weg en ik kon overal doorrijden, uiteraard op de cruise control met 50 km/u want ik reed elektrisch en wilde kijken hoe ver ik kon komen op één acculading. Remmen deed ik zoveel mogelijk met de stuurflippers, en dat is echt een fantastische sport met deze auto. Cruise control cancelen, uit laten rollen, indien nodig even een beetje afremmen (B1, B2, B3, B4 of B5) voor het stoplicht of een bocht/rotonde. Soms remde ik af met bijvoorbeeld B3 en als ik zag dat ik dat niet ging redden flipperde ik door naar B5, en vervolgens schakelde ik met het versnellingspookje dan wel de rechter stuurflipper weer razend snel naar D. Van mij mogen ze dit systeem bij Toyota/Lexus direct overnemen, het werkt geniaal goed en scheel heel erg veel onnodig remmen. En met dat onnodig bedoel ik niet zozeer mij zelf als het overgrote deel van de Nederlandse automobilisten. Let maar eens goed op de auto’s om je heen hoe vaak er onnodig geremd wordt, soms is op tijd het gas lossen al meer dan genoeg. Voordeel van deze ‘engine-break’ (=B) is dat je langer een hogere snelheid aan kunt houden, daarna regeneratief kunt remmen met de B1/2/3/4/5 en desondanks een vloeiende rijstijl aan kunt houden. Ik heb dan dan ook verschrikkelijk genoten van het ritje naar mijn werk.

Het grootste deel van de rit was rustig rechtuit rijden met af en toe een bochtje. Waar ik vooral benieuwd naar was is het bochtengedrag in haakse bochten. De eerste rotondes en bochten gingen lekker alhoewel de Mitsubishi Outlander PHEV wel wat vaag aanvoelt. Het leek net alsof ik in een soort van slow motion door de bochten reed. En dan denk je als autojournalist die zich behoorlijk in vering/demping heeft verdiept, dat je weet wat deze auto gaat doen in het grensbereik. Ai en daar blijkt deze Mitsubishi Outlander PHEV uiteindelijk veel beter dan mijn gevoel me vertelde. Het stuurgevoel is namelijk net als de wegligging niet al te communicatief. Dus toen ik de Mitsubishi Outlander PHEV keihard de haakse rechterbocht inhoekte verwachtte ik dat-ie daar moeite mee zou hebben. Nou uh nee dus, zeg maar gerust helemaal niet dus! En ook toen ik de Mitsubishi Outlander PHEV hard en strak driekwart de rotonde heen draaide ging dat verrassend goed, en zelfs erg lekker… Hoe harder hoe beter lijkt het wel, ha, ha en dat vind ik eigenlijk best wel komisch. Is deze auto echt zò verschrikkelijk goed als ik denk dat-ie is?

Constant 30-50-60-70 km/u
Uit werk vandaan was ik van plan de rest van de elektrische kilometers op te rijden. Zou ik 50 of misschien wel 60 kilometer halen? Gezien de opgegeven circa 50 kilometer actieradius zou dat toch haalbaar moeten zijn. Tot nu toe haalde ik altijd meer dan de opgegeven actieradius tenzij het erg koud was zoals met de Chevrolet Volt. Maar gecorrigeerd voor het extra verlies door de lage temperatuur klopte de actieradius uiteindelijk wel. Gezien de winterbanden en de lage temperatuur – plusminus 15 procent minder actieradius – zou ik nu dus net onder de 50 km uit moeten komen als het goed is. Ik vertrok vanuit de IVF-kliniek vandaan linksaf richting Koudekerk a/d Rijn langs de west-kanaalroute. De rit begon lekker relaxt, slechts één auto achter mij en die had net als ik geen haast. De zeer haakse rechterbocht richting de Oude Rijn ben ik lekker hard doorheen geknald, en ook nu weer was ik verrast door goede wegligging. In deze mooie haakse rechterbocht heb ik een dag later de fotoshoot voor de actiefoto’s gedaan, zodat jullie op de foto kunnen zien dat de Mitsubishi Outlander minder ver overhelt dan mijn gevoel zegt. Langs de Oude Rijn aangekomen heb je een aantal mooie kunstmatig aangelegde slingers, er werd hier namelijk vroeger – in de goeie ouwe tijd – erg hard gereden. In de winter stonden/zakten hier dan ook elke week auto’s op/door het ijs.

Vanaf Leiderdorp tot aan Koudekerk a/d Rijn is een behoorlijk stuk 60 km/u, maar ik heb iets van 55 km/u aangehouden. Een maximum snelheid is tenslotte geen verplichte rijsnelheid! Vlakbij Koudekerk a/d Rijn is het een behoorlijk stuk 30 km/u en aan de andere kant van de Oude Rijn idem dito. Daarna ben ik richting Alphen a/d Rijn gereden om vervolgens via een heel grappig weggetje genaamd Spookverlaat richting de N209 te rijden. Daar moest ik even de off road kwaliteiten van de Mitsubishi Outlander PHEV aanspreken, want dit weggetje is namelijk nogal smal. Gewone auto’s kunnen hier moeilijk de kant in, maar met de Mitsubishi Outlander PHEV is het geen enkel probleem even off road te rijden. Het is best raar als je geen flauw idee hebt hoeveel kilometer je hebt gereden. Omdat ik op de N209 80 km/u moet rijden ben ik omgedraaid en dezelfde weg terug gereden. Bij Heineken aangekomen ben ik de N11 overgestoken, en ben dat mooie weggetje waar ik die foto van die Hyundai i10 heb genomen afgereden. Pas toen ik bij Stompwijk langs het water richting Leidschendam reed zag ik de verbrandingsmotor inschakelen. Tripmeter A: 46,9 km + 15 procent (vanwege de winterbanden en de lage temperatuur) = 53,94 km en dat klopt dus netjes met de door Mitsubishi opgegeven waarde. De 60 km die in de brochure staat is volgens mij ook haalbaar maar dan alleen met een optimale buitentemperatuur van 20-25 graden Celsius, en uiteraard eco-banden met een lage rolweerstand.

Lente!!!!!!!!!!!!
Ik had het niet beter kunnen treffen met de fotoshoot want zondag 9 maart was een topdag. Het is uiteindelijk iets van 20 graden Celsius geworden die dag. Zondagochtend nog even met 4 personen in de auto gezeten; geen opmerkingen maar ook geen klachten en dus gewoon goed want zwijgen is goud. Weer thuis ben ik na het afzetten van de familie meteen naar de garage gereden om in mijn 6 kWh Renault Twizy te springen. Op dat moment bedacht ik me ineens dat de Mitsubishi Outlander PHEV eigenlijk twee Renault Twizy’s is qua accucapaciteit, want die is namelijk 12 kWh wat 12 x €0,22 = €2,64 is voor een volle acculading. Na mijn zondagse bagel achterover geslagen te hebben heb ik de Renault Twizy weer in de garage gezet, en ben naar mijn zwager gereden voor de fotoshoot. Een fotoshoot op een plek waar ik al een hele tijd niet meer geweest was, en die met een mooie strakblauwe lucht altijd weer fraaie foto’s oplevert. Zo ook dit keer weer! Qua wegligging bleek dat je behoorlijk gek kunt doen met deze Mitsubishi Outlander PHEV, een stuk gekker dan ik verwacht had na die eerste twee testdagen. Op de meest heftige actiefoto kun je goed zien dat de Mitsubishi Outlander PHEV zelfs dan nog steeds niet extreem overhelt, zelfs bij extreem bochtenwerk kwam het binnenste achterwiel dan ook niet los van het asfalt. Dat is vooral te danken aan de onafhankelijke wielophanging achter, de Twin Motor 4WD met met S-AWC (Super All Wheel Control) en de stabilisatorstangen voor en achter. Het S-AWC omschrijft Mitsubishi als volgt: De combinatie van ASC (Active Stability Control) met het Twin Motor 4WD-systeem en het AYC (Active Yaw Control), stuurt de werking van de remmen en verdeelt de aandrijfkrachten over de voor en achterwielen én over de wielen links en rechts. Dit verbetert de stabiliteit en de besturing van het voertuig.

Na de fotoshoot heb ik de Mitsubishi Outlander PHEV meteen weer aan de oplaadpaal gehangen bij hotel-restaurant Het Haagsche Schouw. Ik wilde die avond namelijk testen hoe ver ik zou komen met een snelheid 100 km/u op de adaptive cruise control (=ACC) dan wel gewone cruise control*. Het mooie is dat hotel-restaurant Het Haagsche Schouw vlak naast de A44 ligt, en ik dus vrij snel op de A44 zat richting Amsterdam. Ik was benieuwd waar de accu’s leeg zouden zijn, maar ik ging er vanuit dat ik Amsterdam hoe dan ook zou halen. Het was best spannend want de 41 km elektrische actieradius zou nu zeker onder de 40 km op zijn. De Schipholtunnel inrijdend had ik nog iets van 10 km elektrische actieradius. Bij de afslag Sloten was het Li-ion accupakket nog steeds niet leeg. Exact op de afslag van het Olympisch Stadion/het ING hoofdkantoor/VUmc was het Li-ion accupakket leeg, de tripmeter A stond op dat moment op 37,3 km. Maar dan moet ik nog wel corrigeren voor de lagere buitentemperatuur en de winterbanden. De lager dan optimale buitentemperatuur van 15 graden Celsius scheelt zo’n 5-10 procent elektrische actieradius, en de winterbanden schelen ook zo’n 10 procent. Van pak ‘m beet april t/m september moet je met eco-banden en een buitentemperatuur van 20-25 graden Celsius (= de optimale temperatuur) dus met gemak meer dan 40 km kunnen halen op een vol Li-ion accupakket tijdens een snelwegrit.
*Deze Mitsubishi Outlander PHEV heeft ook een gewone cruise control. Door het knopje voor de ACC een paar seconden ingedrukt te houden wordt de gewone cruise control geactiveerd.

Berekening extrapolatie en kosten
Om te corrigeren voor de niet optimale buitentemperatuur en de winterbanden kom ik 37,3 km + 15 procent = 5,6 km erbij en daardoor kom ik op totaal 42,9 km. Op een vol Li-ion accupakket kun je dus met zomerbanden en een optimale buitentemperatuur van 20-25 graden Celsius met een snelheid van 100 km/u op de snelweg 42,9 km ver komen. Dan is het uiteraard ook interessant om te weten wat dat een bestuurder van een Mitsubishi Outlander PHEV gemiddeld kost. Benzinekosten 2 x 37,3 km = 74,6 : 10 = 7,46 liter = ongeveer €12,-. Grappig dat getal 12 want het Li-ion accupakket heeft een capaciteit van 12 kWh en dat kost omgerekend 2 x 12 x 0,22 = €5,28. En dan heb ik het nog niet eens over de besparing van geen BPM, geen wegenbelasting etc.

Alle mogelijk rijmodi
Gelukkig hoefde ik dit niet zelf te schrijven maar vond ik op pers.mitsubishi-motors.nl een en ander perfect uitgelegd. Lees even mee: De aandrijflijn werkt volledig automatisch en de bestuurder hoeft geen drive-mode te selecteren. De Outlander PHEV kent weliswaar drie drive-modes echter is de auto zo ontwikkeld dat altijd de meest efficiënte aandrijfmodus wordt gekozen.
– Pure EV mode: hierin wordt 100 procent elektrisch gereden, met een maximale rijafstand van meer dan 60 km en een maximale snelheid van 120 km/u.
– Series Hybrid Mode: hierin zorgt de benzinemotor voor de stroom die nodig is om de elektromotoren te laten functioneren. Deze drive mode zal zich voordoen bij bijvoorbeeld een lage SOC (State Of Charge: energieniveau van het accupakket) of bij bijvoorbeeld krachtig accelereren. Er is in deze modus dus géén directe aandrijving aan de voorwielen door de verbrandingsmotor. Het activeren van de series hybrid-mode is afhankelijk van de SOC van het accupakket en het gevraagde vermogen.
– Parallel Hybrid mode: In deze modus zal de benzinemotor rechtstreeks de voorwielen aandrijven. Bovendien zal de achterste elektromotor een gering koppel op de achteras overbrengen. Hier werken de verbrandingsmotor en de elektromotor dus parallel aan elkaar. Bij acceleratie zal de elektromotor aan de voorzijde ook worden geactiveerd en zal het koppel van de achterste elektromotor worden verhoogd voor een vloeiende en krachtige acceleratie. Bij constante snelheid zullen verbrandingsmotor en achterste elektromotor weer zo efficiënt mogelijk samenwerken. Deze modus zal in de praktijk voornamelijk voorkomen bij hogere snelheden (bijvoorbeeld lange afstandsrit op snelweg). De parallelle modus kan inschakelen tussen de 55 km/u en 125 km/u, inschakeling is afhankelijk van de SOC en gebruiksomstandigheden.

Geen versnellingsbak
Deze alinea heb ik er op het allerlaatste moment alsnog tussen geplakt. Het feit dat deze Mitsubishi Outlander geen versnellingsbak heeft is op zich niet zo raar, geen enkele elektrische auto heeft namelijk een versnellingsbak (behalve de zelfbouwauto’s). Maar gezien het feit dat de verbrandingsmotor – die meestal fungeert als range extender – onder bepaalde omstandigheden tóch de voorwielen aandrijft, betekent dat er ‘iets’ moet zitten tussen de wielen en die verbrandingsmotor. Na lang zoeken op het internet vond ik uiteindelijk waar ik naar zocht. Uiteraard in het Engels geschreven want Nederland en goede technische informatie, vergeet het maar! Dit is wat ik o.a. vond: [quote news.drive.com.au] Most 4WD’s have a propeller shaft linking the front and rear differentials, transmitting power from the front of the car to the rear. But there is no mechanical link between the front and rear of the PHEV, as the petrol engine can only drive the front wheels. The electric motors at both ends are controlled by computers linked through sophisticated software derived from the Lancer Evolution performance car. A reduction gear transaxle also separates the Outlander PHEV from its conventional cousins, which are equipped with a continuously variable transmission in petrol models, and a six-speed automatic for the diesel. The system is set up to make the most of the electric motors at low speed, putting the petrol engine to work once speeds reach more than 120km/h. Transitions between electric and petrol power are smooth, with a driving experience similar to a conventional engine paired with a CVT automatic. [/quote news.drive.com.au] en [quote www.mitsubishi-motors.com] Transaxles – Taking advantage of the fact that electric motors require no complex transmission mechanisms, the front and rear transaxles incorporate simple single-speed fixed reduction gears for smoother travel free from ’shift shock’. The front transaxle also has a built-in clutch that switches the system to Parallel Drive Mode mainly for engine-powered travel at high speeds. [/quote www.mitsubishi-motors.com] Deze Mitsubishi Outlander PHEV is dus een heel stuk geavanceerder dan ik in eerste instantie dacht. Jammer dat dit in de Nederlandse testverslagen onderbelicht blijft, maar het toont wat mij betreft maar weer eens overduidelijk de uitermate slechte kwaliteit van de Nederlandse autojournalistiek aan.

Zuinigheidsrit
Maandagavond heb ik na het opladen van het Li-ion accupakket de benzinetank van de Mitsubishi Outlander PHEV vol gegooid in verband met de zuinigheidsrit dinsdagochtend. Omdat het op en neer rijden naar de onbemande Tango-pomp een afstand van 4,2 kilometer is (toch zo’n 10 procent van de actieradius) had ik besloten om dinsdagochtend vroeg nog even het Li-ion accupakket weer helemaal vol te laden. Geloof het of niet maar dat hele kleine stukje rijden kostte ruim één uur en een kwartier opladen. Ik kon dat zien aan het verdwijnen van het rode stekkertje in de linker teller. Nou was ik eerlijk gezegd niet verschrikkelijk verbaasd, want van mijn Renault Twizy weet ik dat laatste stukje altijd het langste duurt. Het zal wel iets softwarematigs zijn, maar ik vind het behoorlijk irritant als ik heel eerlijk ben. Om 10.15u verdween het rode stekkertje en kon ik vertrekken voor de zuinigheidsrit, en dat deed ik uiteraard in de Eco-stand . Het lukte me zowaar om op de N206 te komen zonder te remmen, de B 1 t/m 5 ‘engine break’ werkt fantastisch omdat je de auto er bijna mee stil kunt zetten. Als je dan vervolgens heel snel op het laatste moment de N inschakelt kun je stilvallen zonder op het rempedaal te trappen. En zo reed ik even later op de ACC (Adaptive Cruise Control) over de N206 richting Zandvoort. Ik was benieuwd hoe ver ik zou komen op een volle acculading, hopelijk in de buurt van die 46,9 km van zaterdag hoopte ik.

Op de N206 mag er maximaal 80 km/u worden gereden, dus ik verwachtte dat ik onder de 40 km actieradius uit zou komen. Ook al vanwege de lage buitentemperatuur die slechts 7 graden Celsius was, en dat kwam omdat de zon die ochtend niet scheen. Na de zuinigheidsrit begon de zon te schijnen en was het al snel 15-16 graden Celsius. Erg belangrijk want met de stijging van de temperatuur neemt ook de elektrische actieradius toe. Ik merkte dat zondag direct aan mijn Renault Twizy die door het mooie zonnige weer in één keer van 65 km actieradius naar 80 km actieradius ging. Halverwege de N206 moest ik plotseling stoppen vanwege wegwerkzaamheden, vast en zeker vanwege die idiote NSS (=Nuclear Security Summit). Het lukte me ook dit keer weer om met de stuurpeddels op de motor af te remmen, op het laatste moment schakelde ik naar N en viel perfect stil voor de overijverige verkeersregelaar. Dat geeft een heerlijk gevoel als zoiets lukt, en naarmate je het meer oefent word je er steeds beter in. Verder rijdend over de N206 zag ik in de verte dat deze volledig afgesloten was. @#$%& heb ik weer hoor! De omleiding volgend zag ik plotseling in mijn linker ooghoek de weg langs de Haarlemmertrekvaart. Ik ben bij de eerstvolgende rotonde meteen omgedraaid, want de weg langs de Haarlemmertrekvaart is namelijk een stuk korter dan de omleiding.

Nadeel is wel dat het een smalle weg is zodat je met tegemoetkomend verkeer altijd de kant in moet. Aangezien deze Mitsubishi Outlander PHEV een behoorlijke grondspeling heeft en 4WD is dat voor deze auto geen enkel probleem. Ik was dus degene die elke keer (graag zelfs) de kant indook dat mag duidelijk zijn. Na 2 kilometer reed ik linksaf de brug over de N206 weer op richting Vogelenzang. Relaxt elektrisch rijdend reed ik nog steeds met nul keer remmen op het turflijstje verder richting Zandvoort. Gelukkig kwam ik niet meer voor verrassingen te staan, de bomenweg ging lekker en ook de T-splitsing ging lekker dus zonder te hoeven remmen. Voor het stoplicht in Bentveld moest ik echter remmen omdat een geblondeeerde vrouw in een Audi cabrio voor een groen stoplicht stil bleef staan, anders was mijn stoplicht allang op groen gesprongen. Ze zat waarschijnlijk met haar hulphersenen te spelen want ze keek naar beneden. En nog steeds reed ik elektrisch alhoewel de accu behoorlijk leeg begon te raken. Op weg naar de boulevard ben ik nog even heerlijk met zwaar piepende door de mooie rechterbocht voor de spoorwegovergang heen gereden. Dat lijkt erger dan het is want deze Mitsubishi Outlander PHEV piept in het grensbereik nogal makkelijk. Dan eindelijk aan het einde van de boulevard begint het spannend te worden, en even later aan het einde van de duinenweg richting Overveen springt de elektrische actieradius op – – oftewel nul bij een tripmeterstand van 43,8 km. De terugweg ging ook lekker alhoewel ik nog twee keer onverwachts moest remmen. Op een gegeven moment zag ik verbrandingsmotor ook de voorwielen aandrijven, en dat was bij een snelheid van 80 km/u. Het aftanken leverde een verbruik op van 2,61 liter bij een tripmeterstand van 78,2 km – 43,8 km = 34,4 km = 1:13,2 wat me niet verbaast. Tel je de elektrische kilometers erbij op dan kom je afgerond op 1:30.

ESP uit en knallen met die hap!
Kun je nagaan pas na 5 dagen en meer dan 300 kilometer rijden zette ik voor het eerst het ESP uit. Na het aftanken van de zuinigheidsrit reed ik de op- en afrit bij ’t Heen op, nee niet die oprit maar de afrit richting het Space BusinessPark. Ik had werkelijk geen flauw idee wat er zou gebeuren. Twee elektromotoren, vier aangedreven wielen en twee eventueel ook door een benzinemotor aangedreven voorwielen. De rotonde verlatend gaf ik stevig gas en sloeg rechtsaf richting de vrachtwagenparkeerplaats. Wat er toen gebeurde zou ik echt niet in woorden weten uit te drukken, het is totaal anders dan alle andere 4WD’s waarmee ik plankgas de vrachtwagenparkeerplaats op geknald ben. Hoe moet ik dat gevoel van een dwars over de vrachtwagenparkeerplaats driftende Mitsubishi Outlander in hemelsnaam omschrijven? Het is zo totaal anders dan met een benzine/diesel-4WD, het voelt veel vloeiender en minder heftig aan. Dat minder heftig betekent in dit geval absoluut niet minder leuk, eigenlijk is dit veel leuker dan met een benzine/diesel-4WD. Het lullige is alleen dat dit de allereerste 4WD is met dit systeem, het is in die zin dus een totaal unieke ervaring. Na de vrachtwagenparkeerplaats gaf ik weer plankgas om rechtsaf en direct daarna weer linksaf te slaan. HEERLIJK!!! Dit smaakte naar (véél) meer en dus besloot ik verder te rijden en de asfalten verkeersdrempels ook nog even mee te nemen. Het gekke aan deze Mitsubishi Outlander PHEV is dat-ie in eerste instantie erg vaag aanvoelt, zowel de besturing als de wegligging zijn namelijk niet bepaald direct te noemen. Ga je ’m vervolgens echter zwaar mishandelen dan wordt-ie alleen maar beter en beter! Een totaal bizarre tegenstelling die volledig tegen mijn gevoel ingaat, maar ja deze auto flikt het ’m dus wel mooi even.

Na nog een extra rondje over het Space BusinessPark besloot ik de noordelijke oprit naar de N206 te nemen. Ik reed plankgas, met het ESP uit, door de opritbocht heen waarna ik behoorlijk heftig heen en weer zwabberend de N206 opgereden kwam. Ja en als je dan toch nog even langs de oprit in ’t Heen rijdt ben je gek als je die links laat liggen. Ik ben dit keer extreem rustig op de opritbocht afgereden en pas net voor de apex van de bocht heb ik plankgas gegeven. Met vier constant zwaar piepende banden (uitstekende Hankook Winter I*cept evo) vloog ik door de opritbocht heen. WOW dit was echt gaaf en ik baalde ongelofelijk dat ik dit nog niet eerder had gedaan. De heftigheid geeft alleen maar aan dat je heel ver kunt gaan met deze auto. Ik denk dat de overgrote meerderheid van de Mitsubishi Outlander PHEV bezitters werkelijk geen idee hebben hoe goed hun auto wel niet is. Eigenlijk is dat best wel jammer want gewoon rijdend heb je dat gevoel totaal niet, dan voelt-ie eerder aan als iedere vergelijkbare 4WD. Misschien moeten ze van het M-O-PHEV-forum eens een Off the Road-dag organiseren met aansluitend een rit over een circuit. Ik denk dat alle bezitters van een Mitsubishi Outlander PHEV daarna heel anders tegen hun auto aankijken. De uitspraak “Gelieve de volgende zin met een kleine knipoog te lezen: de vierwielaandrijving van de Outlander PHEV is gebaseerd op die van de Lancer Evolution. In ieder geval heeft de Outlander ook het Active Yaw Control, die met remkracht en verdeling van aandrijfkrachten tussen voor- en achteras en linker- en rechterwielen zorgt voor meer stabiliteit tijdens bochtenwerk. Het is dat de rest van de auto niet echt uitnodigt tot een potje hoeken op een bergweg, anders zouden we het nog mooi gaan vinden” maakt duidelijk dat deze autojournalist alleen in de Mitsubishi Outlander PHEV heeft gereden maar ‘m absoluut niet heeft getest! Deze auto is dus heel wat meer dan alleen maar een “Gratis auto voor de ZZP-er”, een uitspraak die ik regelmatig heb gelezen en gehoord.

Deelname Mitsubishi Outlander PHEV aan ASIA Cross Country Rally 2013

Aan die stekker!!!
Na de zuinigheidsrit ben ik thuis gaan eten en moest ik een uur later alweer naar de milieustraat, en dus heb ik de Mitsubishi Outlander PHEV toch maar even aan de stekker gehangen. Even snel aan de stekker hangen is vast zonde van de tijd, zou je denken maar mooi niet dus! Toen ik van huis vertrok stond er 16 km elektrische actieradius op het display. Daarmee zou ik het volgens mij net moeten redden op en neer te rijden naar de milieustraat. Uiteindelijk sprong de elektrische actieradius zo’n 50 meter voor de oplaadpaal op – – oftewel nul. Dus ook even snel opladen loont dus wel degelijk, ook deze 16 kilometer heb ik mooi elektrisch gereden. Dat scheelt toch weer mooi een hele hoop liters CO2. Voor diegene die geen idee hebben hoeveel een auto aan liters CO2-uitstoot nog maar eens een de feiten op een rij. Enig idee hoeveel CO2 een benzine-auto uitstoot elke maand? Reken even met mij mee; Hoeveel volume neemt 1 kg CO2 in bij standaard luchtdruk en kamertemperatuur. Na het invullen van de juiste getallen in de juiste formule komt daar 509,1 liter uit. Dat is meer dan een halve kubieke meter, oftewel de bagageruimte van een grote auto. Laten we even uitgaan van iemand die normale afstand woon/werkverkeer rijdt van 825 km per week. Bij een verbruik van gemiddeld 1:15 kom je dan op 55 liter euro 95-120 g CO2/km = 96 kg CO2 per week = lichaamsgewicht van een dikke man/vrouw. Elektrisch rijden bespaart deze wereld dus een hele hoop CO2, maar liefst 384 kg CO2 per maand en dat is uitgedrukt in liters de ongelofelijke hoeveelheid van 195.494 liter CO2! Daar moet je haast wel van schrikken dat kan niet anders. Even ter vergelijk; dagelijks ademt een volwassenen mens zo’n 900 gram CO2 uit, dat komt overeen met iets van 10 kilometer rijden in een label-A auto.

Een Mini, zand, 3 ganzen en een domme blonde dolly
Donderdag was een rare dag want eigenlijk zou ik van 14.00u-22.00 werken, maar een collega haar zoon had zijn kruisband afgescheurd en moest met hem naar het ziekenhuis. En dus had ik geruild en zou ik van 08.00u-16.30u werken, boffen voor Fokke die niet de bus hoefde te nemen. Met een alweer vol geladen Li-ion accupakket vertrok ik richting werk. Op de Willem de Zwijgerlaan kwam er een Mini achter ons rijden die ik een kilometer eerder al had gespot vanwege zeer irritant rijgedrag. Net toen hij me rechts in wilde halen gaf ik heel even extra gas en sloot ‘m op, waarna Fokke tegen mij zei: “Dat doe ik ook altijd, ha, ha”. Even later stond de Mini op de kruising voor het stoplicht richting de LOI links naast mij. Maar omdat de auto voor mij lekker snel optrok kon ik voor de Mini invoegen naar de baan voor rechtdoor de polder in. Die baan wordt even 2-baans waarna je direct na het stoplicht moet ritsen. Ik gaf daar heel kort even een dot gas, en weer moest de Mini achter mij invoegen. Ik kan het niet helpen maar ik vind dit soort spelletjes op weg naar werk heerlijk. Waarom? Heel simpel, door heel goed naar het verkeer en verkeerssituaties (en dus heel ver vooruit!) te kijken kun je kraaknetjes rijdend dit soort haastige automobilisten, die vaak ook asociaal rijgedrag vertonen voorblijven. Wat is er nou leuker dan zo’n automobilist voor te blijven en je tegelijkertijd heel netjes aan alle verkeersregels te houden.

Op de koeienrotonde afrijdend twijfelde ik even wat te doen, maar ik besloot toch over de rotonderand heen te rijden. De Mitsubishi Outlander PHEV is een heerlijke auto voor dit soort acties, want door de 4-wielaandrijving is de wegligging uitstekend juist als het er heftig aan toegaat. Halverwege mijn werkdag keek ik naar buiten en dacht: “Met zulk mooi weer ben ik eigenlijk knettergek als ik niet een paar uurtjes opneem.” En dus stapte ik om 14.30u in de Mitsubishi Outlander PHEV, maar voor ik naar huis zou rijden wilde ik nog even een terreintest doen. Naast de Mc Donald’s in Leiderdorp wordt een terrein bouwrijp gemaakt, het was me al opgevallen dat er in het weekend illegaal werd gecrost. Mul zand en steile heuvels zijn een prima test voor deze auto, die zowaar een 4WD lock-modus heeft. Hoe is dat elektrisch terrein rijden? Helemaal niks mee wat mij betreft want deze Mitsubishi Outlander PHEV kun je een prima potje mee raggen in het terrein. Ik reed zonder problemen door het mulle zand, door diepe gaten en ook steile heuvels op en af. Daarna ben ik nog even twee rondjes over het op dat moment heerlijk rustige rotondecircus heen gereden, alhoewel geragd misschien een betere omschrijving is. Met het ESP en plankgas gevend is deze auto echt het ultieme gilbeest. Die heerlijk gillende banden zijn namelijk niet alleen zwaar verslavend maar ook verschrikkelijk leuk. Het is echt ongelofelijk wat deze Mitsubishi Outlander PHEV aan kan, op een gegeven moment verliet ik met zo’n hoge snelheid de rotonde dat ik vanzelf naar de andere weghelft gleed, uiteraard met gillende banden. Het mooiste moment uit de hele testweek zonder enige twijfel, en juist op deze voorlaatste dag was ik behoorlijk verbaasd hoeveel leuker ik deze auto ben gaan vinden dag na dag.

Na het zandavontuur ben ik over de singels naar huis gereden, daar had ik met dit mooie weer gewoon even zin in. Op de Rijnsburgersingel rijdend moest ik plotseling afremmen voor drie ganzen, die rechts tussen de auto’s vandaan vrolijk de weg opwandelden. Ik kom op die plek nooit ganzen tegen dus ik was nogal verbaasd. Toen ik in mijn achteruitkijkspiegel keek zag ik een gele Seat Ibiza met zo’n Barbie-type (uit Oh Oh Cherso) achter het stuur aan komen scheuren, en ik wist meteen wat die domme blonde dolly wilde gaan doen. Ze was van plan mij op volle snelheid (=50 km/u) in te halen want ik realiseerde mij plotseling dat zij die ganzen helemaal niet kon zien vanwege die grote brede Mitsubishi Outlander PHEV. Maar ja ik stopte natuurlijk níet voor níets – ze had mij af zien remmen – en bovendien had ik geen alarmlichten aan! Ik stuurde de Mitsubishi Outlander PHEV daarom iets naar links zodat ze er absoluut niet langs kon. Daarna opende ik mijn portier, zag zij net de ganzen lopen, en vroeg haar of ze soms over die ganzen heen wilde rijden. Toen ik recht in haar gezicht keek zag ik pas goed wat voor simplistische blonde dolly met hersenvulling er achter het stuur zat. Eén hersencel van een chimpansee is nog 1.000 maal slimmer dan de gehele herseninhoud van deze domme blonde dolly. Ik heb één keer in een actualiteitenprogramma iets voorbij zien komen over “Oh Oh Cherso”. Ik ben niet snel verbijsterd maar zo weinig menselijk verstand per vierkante meter is bijna niet voor te stellen. Toen ik even verderop voor het stoplicht stond ben ik nog even stil blijven staan voor groen met uiteraard een toeterende Barbie achter mij.

Volle tank en volle Li-ion accu, laatste rit
De hele week had ik al zitten dubben wat ik vrijdag zou doen als ik de Mitsubishi Outlander PHEV terug moest brengen naar de importeur. Op donderdagavond heb ik via Google Maps (die nieuwe versie van Google Maps is trouwens WAARDELOOS!) gekeken wat de kortste weg is binnendoor. Dat bleek binnendoor via Roelofarendsveen, Rijsenhout, Aalsmeer en Uithoorn. Net geen 40 kilometer dus dat zou ik moeten kunnen halen op één acculading. Want ondanks de winterbanden (10 procent minder elektrische actieradius), de mist en een temperatuur van slechts 4 graden Celsius (5-10 procent minder elektrische actieradius) lag de snelheid slechts op 30-50-60-70 km/u. Bij vertrek gaf het display een elektrische actieradius van 43 km aan, wat gecorrigeerd voor winterbanden en de lage temperatuur plusminus 50 km zou moeten zijn. Rustig optrekkend vertrok ik richting de Willem de Zwijgerlaan. Na de koeienrotonde zou ik dan linksaf de polder inrijden in plaats van rechtsaf naar mijn werk. Ook hier hebben ze gelukkig van de 80-wegen de snelheid omlaag geschroefd en zijn het 60-wegen geworden. Qua tijdswinst gaat het helemaal nergens over (minutenwerk), maar qua actieradius komt de Mitsubishi Outlander PHEV wel een stuk verder. Verder is het natuurlijk vooral een kwestie van zeer vloeiende rijstijl aanhouden, zo min mogelijk remmen en als ik al moet remmen dan met de stuurflippers – B1 t/m B5. Ik had begrepen dat ze bij Mitsubishi gebeld worden door kopers die klagen dat ze de opgegeven actieradius niet halen. Mijn antwoord daarop is heel simpel: “Meer dan 90 procent van de automobilisten kan niet autorijden.” Als je overal plankgas optrekt en ook overal vol in de remmen gaat, dan is het natuurlijk niet meer dan logisch dat de elektrische actieradius sterk afneemt.

De rit door de polder verliep uitstekend, er waren weinig auto’s op de weg zodat ik heerlijk rustig en ongestoord naar Amstelveen kon rijden. De route door de polder is ongelofelijk mooi, en ik kan er werkelijk iedere centimeter van dromen. Onderweg probeerde ik nog even het adres van de Mitsubishi-importeur in de NavSat te zetten. Helaas lukte dat niet, dan maar even de auto stilzetten dacht ik, maar ook toen lukte het niet. “iPod aangesloten”, gaf het display aan. Ja en? Ik had al gezien dat er een cd-rom in het handschoenenvakje lag, dus die maar in de sleuf gestopt. Maar ook toen wilde het nog steeds niet lukken verdorie. Gelukkig kon ik wel via “Persoonlijk” het huisadres instellen, en toen ik dat ingetypt had verscheen er een huisje (=Mitsubishi-importeur) op het display. Daardoor kon ik zien waar ik reed op de “Map”, en dus de kortste weg nemen want in de directe omgeving van Amstelveen ken ik nog niet alle nieuwe wegen uit mijn hoofd. Ondertussen luisterde ik naar de werkelijk sublieme geluidsinstallatie van het Amerikaanse audiomerk Rockford Fosgate, kolere wat een fantastisch mooie knalharde en loepzuivere herrie. Ondertussen zag ik de elektrische actieradius afnemen maar ik wist op driekwart dat ik het zou gaan halen. Ik las hier en daar wat kritiek op het optrekken, maar ik moet zeggen dat je zelfs rustig optrekkend prima kunt meekomen met het verkeer. Helemaal niks mis mee! Uiteraard heb ik in een aantal mooie bochten heel even een paar seconden een kickdown gegeven. Wat er dan gebeurt is werkelijk heerlijk en uniek voor deze auto, het door de bocht heen glijden ging zo mooi en gecontroleerd dat is gewoon genieten. Aangekomen bij de Mitsubishi-importeur kon ik de balans opmaken. Toen ik vertrok stond de elektrische actieradius op 43 km, ik had 39,5 km afgelegd en had bij aankomst nog 8 km elektrische actieradius over. Al met al heel erg netjes dus en als ik corrigeer voor de lage buitentemperatuur en winterbanden, dan kom ik ruim boven de 50 km elektrische actieradius uit. Totaal heb ik de afgelopen 6 dagen 429,8 km afgelegd en 14,2 liter Euro 95 verbruikt = 1:30,27. Waarmee ik duidelijk aangetoond heb dat je een laag verbruik kunt halen als je deze auto steeds maar weer elke keer aan de stekker hangt waar en wanneer het maar kan!

824 km – volle accu’s + volle benzinetank – onmogelijk?
Na deze test blijf ik met slechts één grote vraag zitten: “Is die beloofde 824 km actieradius met een vol geladen Li-ion accupakket, en een volle benzinetank mogelijk?” Gezien de lage temperaturen tijdens mijn testweek was het voor mij in ieder geval onhaalbaar, maar in de zomer zou het wel haalbaar kunnen zijn. Misschien ga ik het alsnog testen, want ik wil toch wel heel erg graag weten of het haalbaar is.