Eén piepende band
Nou heb ik ruim 10 jaar motoren getest maar nee dit is niet de titel van een motortest, maar ook niet van een autotest, eigenlijk van ‘iets’ wat daar tussenin valt. Nee ook geen Robin Reliant maar een omgekeerde versie ervan – dus twee sturende wielen voor in plaats van één – oftewel de Morgan 3 Wheeler. De Morgan 3 Wheeler doet na het starten nog het meest denken aan een Harley Davidson met Big Bore-kit en open uitlaatdempers. Het motorblok is echter niet afkomstig van H-D maar van S&S een bekende Amerikaanse fabrikant van V-Twin motorblokken en accessoires. De laatste keer dat ik een Harley Davidson heb gereden met open uitlaatdempers, was een zwaar getuned Apehanger-model met dik 125 Pk aan het achterwiel. Die motor ging ongelofelijk van kiet terwijl-ie eruit zag als een lullige slome Harley. Een Porsche die naast me stond bij het stoplicht liet even zwaar kamperen bij groen, en toen hij bij het volgende stoplicht stond en hij weer naast me kwam staan, zag ik hem bewonderend kijken naar die gek op de rare Harley. De Morgan 3 Wheeler heeft iets minder Pk’s, maar de 86 aanwezige Pk’s zijn ruim voldoende om in 4,5 seconden van 0-100 km/u te sprinten. De Morgan 3 Wheeler weegt dan ook maar net iets meer dan 500 kg. En denk nou niet dat de Morgan 3 Wheeler iets nieuws is want dit type 3-wielige auto’s bestonden in het begin van de vorige eeuw al. Ik heb na wat zoekwerk een hele leuke zwart/wit-foto van een fantastisch mooie oude Morgan 3 Wheeler gevonden. Er bestaat nog een soort van concurrent – genaamd Lomax – van Morgan die ook 3 Wheelers bouwt, maar dat is een kitcar op basis van een Citroën 2CV.

De Morgan 3 Wheeler is dus een heel oud concept in een volledig nieuw modern jasje. Bij het zien van een plaatje van de Morgan 3 Wheeler is de eerste reactie van nogal wat mensen: “Maar val je dan niet om in een bocht?” Een even logische als komische reactie die echter eerder van toepassing is op de Robin Reliant. Het even snel instappen is niet weggelegd voor de mensen onder ons die niet lenig en/of nogal dik zijn. Na het verwijderen van het stuurwiel (net als bij de Burton) kun je instappen, het stuurwiel weer goed vast klikken en na het omdraaien van de contactsleutel de startknop indrukken. De dikke V-Twin komt met luide klappen tot leven, precies zoals ik het gewend ben van een Harley-Davidson. HEERLIJK! Gelukkig zijn mijn zwager en ik ‘ideale’ mensen, dat wil zeggen 1.83m, rond de 75 kg en schoenmaat 42/43. De pedalen van de Morgan 3 Wheeler staan stijl overeind, maar van even moeten wennen was geen sprake. De koppeling heeft een mooi aangrijppunt en is goed doseerbaar, de versnellingsbak schakelt hetzelfde als in een auto maar dan toch net even anders. Het is moeilijk uit te leggen, dat moet je echt zelf gaan ervaren vrees ik. Het enige waar veel kopers even aan moeten zullen wennen is de afwezigheid van stuurbekrachtiging.

Utreg
In plaats van meteen richting de Lekdijk ben ik richting de A27 gereden, om daarna via de A12 en Bunnik richting Utrecht te rijden. Ik wilde even ervaren hoe het is om op de snelweg, provinciale weg en in de stad te rijden met als toetje de Lekdijk. Dan heb ik echt alles gehad in een paar uurtjes, want veel meer dan een rij-indruk is dit testverslag niet. Tijdens het optrekken en afremmen zijn de nodige geluiden te horen, maar dat is niet meer dan logisch in zo’n open auto. Het rijden op de snelweg viel me niet tegen, je kunt met het grootste gemak een snelheid van 100-120 km/u aanhouden. Op zo’n zonnige dag als wij hadden is een petje (of leren cap) zeer aan te raden, want als je die niet op zou hebben verbrand je als een gek. Bij Bunnik ben ik de snelweg af gegaan, en toen ik vertrok bij het stoplicht klonk een luid piepende achterband. Niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat alle koppel en vermogen van de dikke V-Twin op één achterband los gelaten worden, en dat bij een gewicht van iets meer dan 500 kg. Na het stoplicht volgt een flauwe bocht naar links en daarna een mooie strakke bocht naar rechts Bunnik in. In die bocht zette ik voor het eerst het gas er stevig op. En ik moet zeggen dat de Morgan 3 Wheeler net als op de snelweg vertrouwen geeft, en zich met een behoorlijke snelheid door een bocht laat sturen. Dat kan dus nog veel harder dat was me direct duidelijk! De provinciale weg van Bunnik naar Utrecht is zo’n typische landweg die gemaakt lijkt te zijn voor de Morgan 3 Wheeler. Met dit zonnige weer in een open driewieler lekker laag op het asfalt, de klappen uit de uitlaatdempers, de trillende V-Twin voor me, dit is in mijn beleving dan ook meer motorrijden dan autorijden.

Doorspinnende achterband
Ergens halverwege de provinciale weg ben ik linksaf geslagen richting Utrecht. Het rijden door de stad was erg leuk, uiteraard vanwege het vele bekijks en de grappige reacties. Omdat ik vroeger tegenover het oude WKZ heb gewerkt (bij het voormalig KGCU=Klinisch Genetisch Centrum Utrecht) in de binnenstad ken ik de weg daar op mijn duimpje. Tijdens het vele optrekken bij stoplichten merkte ik al snel dat al te enthousiast gas geven de achterband (gewone autoband) zich duidelijk laat horen. Af en toe trok ik expres hard op en dan is zo’n doorspinnende achterband gewoon puur vermaak. Richting de snelweg ben ik behoorlijk hard over de twee grote rotondes heen gereden, en als ik dan nog even wat extra gas gaf voelde ik dat de Morgan 3 Wheeler het liefst helemaal dwars wilde gaan. Vanwege het drukke verkeer heb ik dat uiteraard niet uitgetest, wat dat betreft had een avondje over het rustige rotondecircus bij Hoogmade/Leiderdorp dikke pret geweest met deze Morgan 3 Wheeler. Dat maakte mij ook erg benieuwd naar de wegligging in de regen, volgens mij kun je dan met 5 vingers in je neus en 1 handje aan het stuur over een rotonde driften. Vanwege de aanwezigheid van slechts één achterwiel én het lage gewicht is het driften veel eenvoudiger dan met een gewone achterwielaangedreven auto die een factor drie meer weegt.

Fotoshoot
Na ons ritje door Utrecht zijn we even richting de Mercedes-importeur in Papendorp gereden. Op het vrijwel uitgestorven industrieterrein heb je een aantal mooie bochtige rustige wegen waar ik even een aantal mooie actiefoto’s kon schieten. Mijn zwager was ook zeer te spreken over de wegligging van de Morgan 3 Wheeler. Eigenlijk is zo’n paar uurtjes rijden gewoon te kort, maar ach hoeveel mensen kunnen er nou zeggen dat ze in de Morgan 3 Wheeler hebben gereden zeiden mijn zwager en ik tegen elkaar. En zo is het ook! Want wie heeft er nou ook nog eens een strak blauwe lucht en een warm zonnetje op zijn bol tijdens zo’n testritje in een open auto als de Morgan 3 Wheeler. In tegenstelling tot een cabrio kun je niet even langs de kant gaan staan en het dak dicht doen als het gaat regenen. Maar ach mijn Renault Twizy heeft ook geen ruiten dus lekker boeiuh. Wat ik alle kopers van een Morgan 3 Wheeler overigens wel kan aanraden is een bodywarmer van exo2. Er zit namelijk geen verwarming in de Morgan 3 Wheeler en dan is zo’n exo2 bodywarmer (even googelen op exo2 en je komt vanzelf op de Engelse site) met losse li-ion accu heerlijk in de herfst en winter. Maar waar ik eigenlijk nog veel meer benieuwd naar ben is het volgende. Is er een of andere gek op deze aardbol die een Morgan 3 Wheeler heeft gekocht en in plaats van een S&S V-Twin motorblok een andere V-Twin heeft gemonteerd. Bijvoorbeeld een superheftig 1.198cc en 195 Pk sterk Ducati-motorblok of het 1.195cc en 179 Pk sterke KTM-motorblok die allebei meer dan 10.000 toeren mogen draaien. Volgens mij vertrek je dan bij elk stoplicht met een rokend achterwiel. Als ik miljonair zou zijn dan zou dit het allereerste voertuig zijn wat ik zou laten bouwen.

Kort maar krachtig
Liever had ik deze Morgan 3 Wheeler wat langer getest, maar helaas ik kreeg ‘m niet langer mee. Het was dus letterlijk kort maar krachtig. Leukste aan de Morgan 3 Wheeler vind ik het sex-appeal van deze ‘auto’. Of moet ik zeggen bijna-auto of motor-extra, ach wat maakt het uit het is anders dan anders. De vraag is dan uiteraard of deze volledig handgebouwde(!) driewieler zijn geld – 49.899,- euro – waard is? Trek de BPM en BTW er vanaf en je schrikt je werkelijk dood hoe goedkoop deze Morgan 3 Wheeler ineens is. Ik vind belasting nog steeds pure diefstal, en wees nou eerlijk pak ‘m beet 18.000,- euro aan belasting (=BPM+BTW) op een driewieler die kaal slechts 32.000,- euro kost is toch te zot voor woorden. Hetzelfde geldt ook voor de benzine (1 liter Euro 95 kost in arme landen als Algerije/Egypte resp. slechts 21/30 eurocent) waar accijns op zit en waar je daarna nog weer BTW over die accijns betaalt. En de overheid kiepert dat geld in allemaal bodemloze putten (nee en dan bedoel ik niet Griekenland!), want waar de meeste burgers hun financiën op orde hebben geeft de overheid jaar op jaar meer uit. Kortom bezuinigen is totaal zinloos als een overheid jaar na jaar laat zien dat ze haar financiën niet in de hand kan houden.